Omdat ze nooit vergeten mogen worden 🤍
Sterrenkindjes/Engeltjes:
Max: 7 augustus 1995 -
9 juni 1997 (zoon van pepper_961)Mink: 10 augustus 2002 -
11 augustus 2002 (zoon van moussy en BlackCrow)Joshua: 24 augustus 2004 -
24 augustus 2004 (zoon van maffemuts)Danyel: 11 september 2004 -
21 maart 2006 (zoon van Phluphy)Thijs: 6 september 2004 -
9 juni 2006 (zoon van _Bar_ & SoaringCondor)Ayden: 08 januari 2008 -
08 januari 2008 (zoon van Tan)Yoeri: 31 december 2008 -
28 december 2008 (zoon van maffemuts)Jeff: 02 januari 2009 -
02 januari 2009 (zoon van MarMar)Ischa-Gabriel: 20 februari 2009 -
15 februari 2009 (zoon van Jessie)Quinten: 17 November 2009 -
7 Januari 2010 (zoon van Reintji)Kiro: 19 februari 2010 -
07 juni 2010 (zoon van Simmu en Sangdrax)David: 1 juni 2011
- 1 juni 2011 (zoon van LeNeHe)Roan: 11 september 2011
- 11 september 2011 (Zoon van Klumsy)Senna: 19 september 2011
- 19 september 2011 (Dochter van Klumsy)Gabriël: 13 december 2011
- 13 december 2011 (Zoon van Incantrix)Lucas:
14-03-2022 (Zoon van madam-april)[ Bericht 46% gewijzigd door Viv op 15-03-2023 22:53:20 ]
Afgelopen woensdag was het een jaar geleden dat ik er achter kwam dat ik, ondanks mijn spiraaltje, weer zwanger was. Ik deed de zwangerschapstest omdat mijn vriend zei dat hij aan mijn gezicht zag dat ik weer zwanger was (we hebben al 3 kinderen) en ik wilde hem bewijzen dat het niet zo was. Het was een enorme schok toen de test binnen een seconde knal positief was en wat volgde was een hele onzekere periode. Omdat ik bloedverlies had en geen idee had hoe ver ik al was, moest ik direct naar de SEH. De bloedonderzoeken en echo brachten ook geen uitsluitsel, er waren 3 opties 1: ik had een miskraam, 2:ik had een buitenbaarmoederlijke zwangerschap 3:ik was pas heel pril zwanger. Gedurende de volgende 2 weken moest ik om de dag naar het ziekenhuis om bloed te prikken en een echo te laten maken. Na 2 weken werd besloten om een kijkoperatie te doen. Tijdens de kijkoperatie werd duidelijk dat ons kindje in mijn buikholte verstopt zat. Voor de zekerheid is mijn linker eileider ook verwijderd tijdens de operatie. Onze eerste zoon, Lucas, bleek al 3 maanden in mijn buik te hebben gezeten.
@Rainlight heb jij zelf iets meegemaakt hieromtrent?
Zie overigens ook deze oude reeks: Topicreeks: Ouders van Prachtige Engeltjes
@Viv ah er was toch al een ander topic. Ik had gezocht, maar kon het niet vinden. Ik ben nieuw op het forum, dus moet ook nog even uitzoeken hoe alles werkt.
Wij hebben ook veel verlies gekend helaas. Tijdens ons fertiliteitstraject kreeg ik 3 miskramen (6, 8 en 12 weken). Toen mijn vierde zwangerschap eindelijk goed leek te gaan, bleek ons dochtertje niet gezond te zijn. Daar kwamen we eigenlijk met 8 of 10 weken zwangerschap al achter. De verwachting was dat ik toch weer een miskraam zou krijgen. Maar ze was veel sterker dan de artsen dachten. Uiteindelijk is haar hartje met 16 weken toch gestopt met kloppen en 2 dagen later ben ik bevallen. Ik mis haar enorm en ben nog vaak heel boos en verdrietig, maar ben tegelijk ook mega dankbaar dat zij bij ons mocht zijn.
Geeft niks hoor, het was ook echt niet makkelijk te vinden. Ik heb die oude topics en deze nieuwe nu aan elkaar gekoppeld (gereekst).quote:Op dinsdag 14 maart 2023 10:47 schreef Rainlight het volgende:
@:Viv ah er was toch al een ander topic. Ik had gezocht, maar kon het niet vinden. Ik ben nieuw op het forum, dus moet ook nog even uitzoeken hoe alles werkt.
@MaJo ter info
Wat verdrietigquote:Wij hebben ook veel verlies gekend helaas. Tijdens ons fertiliteitstraject kreeg ik 3 miskramen (6, 8 en 12 weken). Toen mijn vierde zwangerschap eindelijk goed leek te gaan, bleek ons dochtertje niet gezond te zijn. Daar kwamen we eigenlijk met 8 of 10 weken zwangerschap al achter. De verwachting was dat ik toch weer een miskraam zou krijgen. Maar ze was veel sterker dan de artsen dachten. Uiteindelijk is haar hartje met 16 weken toch gestopt met kloppen en 2 dagen later ben ik bevallen. Ik mis haar enorm en ben nog vaak heel boos en verdrietig, maar ben tegelijk ook mega dankbaar dat zij bij ons mocht zijn.
en tegelijkertijd mooi dat je ook dankbaar bent. 
Zelf heb ik 4 (vroege) miskramen gehad en hoewel ik dit wel zie als kindjes die helaas niet hebben mogen zijn zie ik het voor mezelf nooit als sterrenkindjes. Ik heb nooit hun hartjes horen kloppen, misschien dat dat het is. Maar het verdriet is er, nog steeds.
Heel veel knuffels voor jullie en jullie mooie kindjes
Maar elk verlies en elk verdriet telt en mag er zijn, hoe kort of hoe lang je kindje ook bij je was.
De lijst in die topics is echt veel te lang. En ook hierbij komen ineens allemaal herinneringen naar boven.quote:
@:madam-april Wat heftig joh, plotseling zwanger blijken te zijn en dan van de ene schok naar de andere.
@:rainlight heb jij zelf iets meegemaakt hieromtrent?
Zie overigens ook deze oude reeks: Topicreeks: Ouders van Prachtige Engeltjes
@Rainlight @madam-april sterkte
@madam-april en @Rainlight , laat maar weten als jullie zoon en dochter in de OP mogen.
Je mag 'Lucas 🦋14-03-2022' in de OP zetten.quote:
Ik heb de lijst uit de vorige OP nu hier aan de OP toegevoegd. (De meeste van die users zijn niet actief meer, maar er wordt nog steeds aan ze gedacht.)
@:madam-april en @:Rainlight , laat maar weten als jullie zoon en dochter in de OP mogen.
Hij staat er nu bij.quote:
[..]
Je mag 'Lucas 🦋14-03-2022' in de OP zetten.
De tijd daarna was erg moeilijk vooral Belinda had het zwaar en moest zich laten opnemen, helaas had dat niet voldoende geholpen en er volgde een nieuw drama
Melanie is geboren op 7 juni 1990 en dezelfde datum overleden
Overigens mag Melanie ook in de OP
[ Bericht 4% gewijzigd door Cupfighter op 18-03-2023 09:45:39 ]
Bo; overleden 5 december 2020, geboren op 14 december 2020
SPOILERDe geboortedag (jaardag?) van een baby van vrienden komt er bijna aan, deze baby heeft maar een paar weken mogen leven. We gaan natuurlijk een kaartje sturen, maar ik kom er gewoon niet uit wat ik op dat kaartje zet. Gefeliciteerd klinkt wel erg feestelijk? Waar begin ik mee? Heeft iemand tips, voorbeelden?
Ik schreef destijds iets als: Het is alweer een jaar geleden. Wat is de tijd snel gegaan. Ik weet nog zo goed dat xyz. Ik denk aan jullie.quote:Op dinsdag 12 maart 2024 20:00 schreef Aure het volgende:
Ik heb een vraag en ik denk dat dit de beste plek is om het te vragenSPOILERDe geboortedag (jaardag?) van een baby van vrienden komt er bijna aan, deze baby heeft maar een paar weken mogen leven. We gaan natuurlijk een kaartje sturen, maar ik kom er gewoon niet uit wat ik op dat kaartje zet. Gefeliciteerd klinkt wel erg feestelijk? Waar begin ik mee? Heeft iemand tips, voorbeelden?
En als je denkt dat het gepast is: ik hoop dat het een mooie verjaardag wordt, ook al is hij/zij niet meer hier. Maar dat heb ik destijds niet gedaan want ze vonden het alleen maar heel pijnlijk.
En weet je, eigenlijk maakt het geen zak uit wat je schrijft. Het gaat erom dat je het doet, dat dat kaartje straks op een plank staat. En hopelijk de jaren erna ook. Ik vergeet het nu soms een jaar. Dan bel ik. Überhaupt de naam blijven noemen en herinneringen ophalen is al zo fijn!
Ik voel dit ook wel zo geloof ik. Ik heb 1 miskraam gehad. Bij 9 weken na een kloppend hartje en groeiend embryo te hebben gezien.quote:
Ik lees beide verhalen met een brok in mijn keel, wat een groot verdriet
Zelf heb ik 4 (vroege) miskramen gehad en hoewel ik dit wel zie als kindjes die helaas niet hebben mogen zijn zie ik het voor mezelf nooit als sterrenkindjes. Ik heb nooit hun hartjes horen kloppen, misschien dat dat het is. Maar het verdriet is er, nog steeds.
Heel veel knuffels voor jullie en jullie mooie kindjes
Ik kan niet helemaal omschrijven hoe ik het zie. Ik zie het niet als sterrenkindje, ik weet niet eens of het een jongen of meisje was. Het voelt ook niet als een kindje maar ook niet als niks.
Wel deed het destijds erg pijn. Ik had toen nog geen levend kind. Het is inmiddels 4 jaar geleden en nog na al die tijd als ter sprake komt of mijn zoon mijn oudste kind is bespeur ik enige aarzeling bij mezelf.
Het heeft nu geen invloed meer op m’n dagelijks leven. Maar ik ben blij dat het maar 1x is geweest, ik weet niet hoe ik 4 miskramen zou kunnen verwerken
Ja dat! Al schrijf je maar, ik vind dit heel erg moeilijk en weet niet goed wat te zeggen maar wil wel dat jullie weten dat er aan jullie gedacht wordt.quote:
[..]
Ik schreef destijds iets als: Het is alweer een jaar geleden. Wat is de tijd snel gegaan. Ik weet nog zo goed dat xyz. Ik denk aan jullie.
En als je denkt dat het gepast is: ik hoop dat het een mooie verjaardag wordt, ook al is hij/zij niet meer hier. Maar dat heb ik destijds niet gedaan want ze vonden het alleen maar heel pijnlijk.
En weet je, eigenlijk maakt het geen zak uit wat je schrijft. Het gaat erom dat je het doet, dat dat kaartje straks op een plank staat. En hopelijk de jaren erna ook. Ik vergeet het nu soms een jaar. Dan bel ik. Überhaupt de naam blijven noemen en herinneringen ophalen is al zo fijn!
Ik ben enorm trots dat zowel mijn schoonmoeder als beide ouders een aandenken aan onze dochter hebben die met 14 weken zwangerschap overleed. Dat ze er is, ook al is ze er nooit echt geweest zeg maar. En zelfs vrienden die bij de geboorte van ons levende dochtertje hieraan refereerden op het kaartje wat ze stuurden.
Herkenbaar. Ik zie mijn miskramen ook niet echt als sterrenkindjes. Maar had bij allemaal een soort fantasie, een idee van wat voor kindje het zou worden. En dat stopt dan. Tranen drogen en weer door. Want het was toch nog niet echt een kindje, het was nog zo pril. Of we hadden het kunnen weten en waarom doe je jezelf dit ook aan naar dankbaar moeten zijn voor wat we hebben. Mensen proberen het te relativeren maar daardoor internaliseer je dat je verdriet en rouw niet gepast is. Het is geen stilgeboorte maar wel gewenste kindjes. Je valt er een beetje tussen of zo. Voel me ook een beetje bezwaard dit hier te posten.quote:
[..]
Ik voel dit ook wel zo geloof ik. Ik heb 1 miskraam gehad. Bij 9 weken na een kloppend hartje en groeiend embryo te hebben gezien.
Ik kan niet helemaal omschrijven hoe ik het zie. Ik zie het niet als sterrenkindje, ik weet niet eens of het een jongen of meisje was. Het voelt ook niet als een kindje maar ook niet als niks.
Wel deed het destijds erg pijn. Ik had toen nog geen levend kind. Het is inmiddels 4 jaar geleden en nog na al die tijd als ter sprake komt of mijn zoon mijn oudste kind is bespeur ik enige aarzeling bij mezelf.
Het heeft nu geen invloed meer op m’n dagelijks leven. Maar ik ben blij dat het maar 1x is geweest, ik weet niet hoe ik 4 miskramen zou kunnen verwerken