quote:
Naar dit gedicht verwees de koning in zijn kersttoespraakKoning Willem-Alexander sloot zijn kersttoespraak af met een paar regels uit het gedicht Alles bewoonbaar van de jonge dichter Marieke Lucas Rijneveld. De koning noemt het gedicht ‘een combinatie van inlevingsvermogen, hoop en geloof in onze toekomst samen’.
Willem-Alexander besteedde in zijn kerstspeech aandacht aan de felle discussie die de afgelopen maanden werd gevoerd over het aanbieden van excuses door Nederland voor het slavernijverleden. Premier Mark Rutte deed dat uiteindelijk afgelopen week. ,,De door de regering aangeboden excuses zijn het begin van een lange weg. Laten we elkaar blijven vasthouden, ook in heftige tijden met sterke emoties”, zei de koning erover.
Direct daarna verwees Willem-Alexander naar het gedicht Alles bewoonbaar. Rijneveld schreef dat gedicht nadat hij zelf in een controverse was beland. Rijneveld (31) zou het gedicht The hill we climb vertalen. Dat gedicht werd door de zwarte Amanda Gorman voorgedragen tijdens de inauguratie van president Joe Biden. Rijneveld zou het in het Nederlands vertalen, maar er ontstond ophef omdat er niet voor een zwarte vertaler was gekozen.
Rijneveld gaf daarop de opdracht terug en schreef een eigen gedicht. De koning citeerde de laatste regels ervan in zijn kersttoespraak. Hieronder staat het hele gedicht.
Marieke Lucas Rijneveld koos er begin dit jaar voor de voornaamwoorden hij en hem te gebruiken. De dichter gaf eerder al aan zich qua gender niet helemaal man of vrouw te voelen, maar een ‘tussenmens’. De schrijver won in 202 als eerste Nederlandse auteur de prestigieuze, internationale Booker Prize. Hij kreeg die voor zijn boek De avond is ongemak.
Alles bewoonbaar
Nooit het verzet kwijtgeraakt, het oergewoel in lief en leed, of toegegeven aan de kanselpreek, aan Het Woord over wat goed of fout, nooit te lui geweest om op te staan, om tegen alle bullebakken in te gaan en met geheven vuisten de hokjesgeest bevechten, tegen de rellen in je hoofd van het niet-weten, om de onmacht met het stierenrood in je ogen te temperen, of met rotsentrots altijd je eigen zin te verkondigen, toe te kijken hoe iemand tot moes en het laatste restje waardigheid te zien wegsijpelen, je bent tegen schedelmeten, tegen knechtschap, tegen alle hoekigheid van de mens.
Nooit het verzet kwijtgeraakt, de kiem van de ontworsteling, je afkomst draagt een rouwkleed, je afkomst had gelukkig een vluchtstrook, niet dat je over alles mee kunt praten, dat je altijd ziet hoe het gras aan de andere kant soms dor en minder groen – het gaat erom dat je je kunt verplaatsen, dat je de verdrietzee achter andermans ogen ziet liggen, de woekerwoede van heb-ik-jou-daar, je wilt zeggen dat je misschien niet alles begrijpt, dat je vast nooit helemaal de geraakte snaar vindt, maar dat je het wel voelt, ja, je voelt het, ook al is het verschil duimbreed.
Nooit het verzet kwijtgeraakt, en toch inzien wanneer het niet jouw plek is, wanneer je moet knielen voor een gedicht omdat een ander het beter bewoonbaar maakt, niet uit onwil, niet uit verslagenheid, maar omdat je weet dat er zoveel ongelijkheid, dat er nog steeds mensen achtergesteld, jij wilt juist verbroedering, je wilt één vuist, en wellicht is je hand nu nog niet krachtig genoeg, of moet je eerst die van de ander vastpakken om te verzoenen, moet je daadwerkelijk de hoop voelen dat je iets doet wat de wereld zal verbeteren, al moet je dit niet vergeten: kom na het knielen weer overeind en recht samen de rug.
https://www.ad.nl/binnenl(...)toespraak~a1583a595/
quote:
Tekst Kersttoespraak Koning Willem-Alexander over het slavernijverleden
Ik ben ervan overtuigd dat we ook heel ingewikkelde problemen tot een goed einde kunnen brengen en pijnlijke wonden kunnen helen, zodat we samen vérder kunnen. Ook als er heftige emoties in het spel zijn.
Een belangrijk voorbeeld daarvan is de erkenning van het leed dat mensen is aangedaan in de koloniale tijd.
Het afgelopen jaar hebben mijn vrouw en ik met mensen van alle leeftijden over dit onderwerp gesproken, onder wie nazaten van mensen die een aantal generaties terug leefden in slavernij. In het komende herdenkingsjaar zal dit onze aandacht houden. Wij blijven betrokken.
Voor wat er toen aan onmenselijks is aangericht in de levens van mannen, vrouwen en kinderen, draagt nu niemand de schuld. Maar door ons gezamenlijke verleden eerlijk onder ogen te zien en de misdaad tegen de menselijkheid die de slavernij was te erkennen, leggen we wél een fundament onder een gezamenlijke toekomst.
Een toekomst waarin we ons teweer stellen tegen alle hedendaagse vormen van discriminatie, uitbuiting en onrecht.
De door de regering aangeboden excuses zijn het begin van een lange weg. Laten we elkaar blijven vasthouden, ook in heftige tijden met sterke emoties.
Marieke Lucas Rijneveld schreef een eigen gedicht toen hij na ontstane ophef afzag van de vertaling van The Hill We Climb. Het heet Alles bewoonbaar. Een combinatie van inlevingsvermogen, hoop en geloof in onze toekomst samen.
Dit zijn de laatste regels:
Jij wil juist verbroedering, je wil één vuist, en wellicht is je hand
nu nog niet krachtig genoeg, of moet je eerst die van de ander
vastpakken om te verzoenen, moet je daadwerkelijk de hoop voelen
dat je iets doet wat de wereld zal verbeteren, al moet je dit niet
vergeten: kom na het knielen weer overeind en recht samen de rug.
Ik wens U allen - waar U zich ook bevindt en hoe Uw persoonlijke omstandigheden ook zijn - een gezegend Kerstfeest.
We leven inmiddels in de 'periode na de komma'. Mark Rutte heeft op 16 december excuses inzake de slavernij aangeboden en drie dagen daarna nam de koning de kersttoespraak op. En in die kersttoespraak refereerde de koning wederom naar de slavernij en de tijd die voor ons ligt om daarin samen stappen te maken.
Dat vraagt van de verschillende partijen ook een zekere houding van de wens om tot een oplossing te komen. Opvallend vond ik zelf het gedicht dat de koning aanhaalde, waarvan ik probeerde te begrijpen wat hij nou precies bedoelde. Bovenstaand artikel geeft dus weer waar die regels uit dat gedicht vandaan komen.
En hieronder de regel waar ik op 'aansloeg'.
quote:
Jij wilt juist verbroedering, je wilt één vuist, en wellicht is je hand nu nog niet krachtig genoeg, of moet je eerst die van de ander vastpakken om te verzoenen.
De koning zegt zelf dat de nazaten van de slavernij zich achtergesteld, beschadigd en soms zelfs getraumatiseerd voelen en dat we ons daartegen teweer moeten stelllen.
Maar als ik die regel in dat gedicht lees, dan staat er aan het eind van het zinnetje voor mij toch een redelijk duidelijke verwijzing dat er misschien sprake van is dat de betreffende nazaten daar nog niet competent, krachtig of geschikt voor zijn
Ik vind wel dat de kersttoespraak daar mogelijk gelijk in heeft, maar ik vind het ook, inzake dit gevoelige onderwerp wat onhandig om dat in deze toespraak zo te benoemen. Dit gevoelige punt blijkt in de praktijk wel behoorlijk bewaarheid te worden doordat bijvoorbeeld al de excuses zijn afgewezen. En om dat kenbaar te maken is er blijkbaar voor gekozen om dit punt via een gedicht duidelijk te maken.
Want als iets in een gedicht staat dan is het zo........
Ik heb eigenlijk niet zo'n behoefte om deze keuze verder te bekritiseren. Maar het is en wordt nog een heel lastig en delicaat proces naar 1 juli 2023 denk ik zo.
Maar het zou mooi zijn als mensen die de ander een verwijt willen maken in deze discussie, eerst even tot tien tellen en zich vooraf afvragen "Maar, in hoeverre gaat, wat ik nu wil gaan zeggen, eigenlijk niet gewoon over mezelf?"
En door elkaar over en weer verwijten te blijven maken kom je volgens mij ook nooit tot een oplossing maar blijf je in een (eindeloze) strijd.
Lao Tse: Vrede ontstaat met vrede
[ Bericht 1% gewijzigd door Tengano op 26-12-2022 17:46:40 ]