Voor mij is het belangrijkste dat het lied wordt gezongen in de taal waarin het geschreven is. Je ziet soms dat een lied vertaald wordt naar het Engels nadat het geselecteerd is, en dat komt het nummer bijna nooit ten goede.
Het beheersen van de gezongen taal door de zanger(es) is wmb niet essentieel, in de zin dat een nummer zingen puur op ingestudeerde klank mogelijk, en niet per se slecht is. Ook een accent hoeft niet per se storend te zijn (Lena). Ik ben het echter met Funhouse eens dat een accent dat het gevolg is van gebroken Engels, wel een enorme negatieve impact op het lied kan hebben.
Verder is het volgens mij zo, dat als een luisteraar de tekst die gezongen wordt niet verstaat, het des te belangrijker is dat het lied gevoelens opwekt. Een generiek popdeuntje in het Engels is middelmatig, een generiek popdeuntje in eigen taal is kansloos. Daar staat tegenover dat een goed nummer in eigen taal authentieker overkomt, vooral als de stijl van het lied goed bij de klank van de taal past.
Tenslotte hou ik van variatie in het ESF, en vanuit dat oogpunt heb ik licht de voorkeur voor de eigen taal, in de zin dat de kans groter is dat dat een stijl meebrengt die je in het Engels niet snel zal horen.