Onder het kasteel liggen de kerkers, een uitgebreid stelsel van gangen deuren cellen trappen en verdiepingen af gewisseld met grote zalen en schimmige spelonken. De bovenste verdiepingen zijn netjes en vrij schoon en begaanbaar, de trap naar de verdiepingen daaronder is versperd door een grote zware deur met veel ijzerbeslag en vreemde tekens erom heen
* Er roert zich wat in de kerkers, na jaren van stilte en rust , is er ondergronds door krachten iets in gang gezet. Een constant zwaar gedreun als van een grote trommel is als je er al zou kunnen komen vanaf de 5e verdieping te horen, Ga je verder naar beneden dan hoor je wezens zuchten en kreunen en af en toe een gegil als of er iemand afgemaakt wordt.
boven de kerkers gaat het leven gewoon verder, de oogst is binnen en de landerijen liggen er zomers bij. Er heerst een ongedwongen rustige sfeer in en om het kasteel. Aan niets of niemand is te zien dat er zich wat afspeeld diep onder de grond.
Daar in de diepte is de aarde hol en zijn er gigantische complexen uitgehold in het aardse gesteente. Wie of wat al die holen heeft gemaakt is niet bekend, evenals hoe het komt dat de kerker daar uiteindelijk op uitkomt, is niet bekend. Misschien was het een mislukt magisch experiënt.
In ieder geval is het er. .. Stil... luister .. zachte snelle voetstappen zijn er te horen, De drums laten onverstoorbaar hun zware slagen ritmisch horen, Het lijkt wel alsof ze de aankomt van iets groots laten horen.. In de schaduwen van diverse fakkels schieten her en der wezens rond. Wezens die kennis van ijzer moeten hebben, aangezien ze wapentuig dragen en ook helmen met ijzer beslag etc..
Wat voor een wezens het zijn, kunnen we nog niet zeggen daarvoor zouden we ze van dichterbij moeten gaan bekijken. De bewegingen van de wezens is steels, alsof ze te allen tijde op hun hoede moeten zijn voor een aanval door een sterker iets..
Boven de kerkers gaat alles nog steeds hun gangetje en merkt niemand iets van de gebeurtenissen beneden.
De wezen zijn zich aan het groeperen, een soort van afdelingshoofden leiden groepen van de wezens naar de diverse spelonken en hun vuren gloeien op in de duisternis. Af en toe glijden er grote schaduwen van vliegende wezens over de vloeren van de zalen. Wezens die niet meewerken aan de hergroeperingen en taakverdelingen worden gemarteld en uiteindelijk boven de vuren geroosterd en door hun eigen soortgenoten opgegeten.
De wet van de sterkste geldt beneden, tijden veranderen , gebruiken niet. Hijt lijkt er op als of zich daar in de kerkers zich een klein leger aan het opbouwen is ... de drums dreunen onverstoorbaar door de zalen in hun nu wat meer opzwepender ritme. Groepshoofden vergaderen bij vuren die hoog oplaaien. Door alle vuren kunnen we wat meer zien van de wezens.
De wezens hebben een bruinige leerachtige huid. sommige hebben kleine horens op hun hoofd, andere weer niet. Er zijn er een paar bij die een lange enkele vlecht haar dragen. Ze hebben allemaal de gemene uitdrukking op hun gezich wat benadrukt wordt door hun scherpe ogen , vlijmscherpe tanden en toch wel puntige ogen.
De wezens lijken wel op een kruising tussen Imps orc's met een vleugje cobolt en elf. Maar toch is het een appart ras. Een ras van gevaarlijke strijders, die de kunst van het vechten tot een levens taak hebben gemaakt. Een mislukt kruisings experiënt ? of echt een ras op zich.
Wat zou hun doel zijn .. Ze zijn zich aan het voorbereiden op iets maar wat ??? Langzaam worden de groepjes gemaakt tot eenheden met een duidelijke rangorde. Ze wachten op iets of iemand......
[Dit bericht is gewijzigd door pluisje op 07-02-2003 23:27]
Bovengronds is de heftige strijd in volle gang tussen goed en kwaad. De eerste machten hebben al geprobeerd de poort te openen maar hebben gefaald. De macht beneden in de kerkers wacht rustig tot de poort geopend is.
Een moment later stormde een Rutoras door de deur, even later gevolgd door een prachtige vrouw met een hoorn op haar voorhoofd en grote witte vleugels, maar die stapte langzaam en sierlijk door de deuren. Het was Dala, ook wel de Vrouwe genoemd. Een Godin.Om haar heen scheen een aura van prachtig wit licht. Voor een moment stond ze bewegingloos stil. Achter haar werd de verbroken verzegeling ongedaan gemaakt en teruggebracht in zijn eeuwenoude staat.
De demonen en andere aanwezige duistere wezens jammerden en gromden. De brutaalsten van hen vielen aan. De demonen die in het witte licht kwamen, deinsden gewond terug. de Vrouwe begon te zingen en ondertussen verscheen in haar handen witte staven. Langzaam stapte de Godin naar voren, af en toe een demoon van haar afslaand met een witte staaf. In haar gezang zat zoveel goedheid verscholen dat de lagere demonen dit moesten bekopen met een hoofd dat ontplofte bij het aanhoren van het geluid. terwijl de Vrouwe het opnam tegen het duivelsgebroed vluchtte de Rutoras verder en dieper de duisternis in op zoek naar iets.
[Dit bericht is gewijzigd door Dala op 08-02-2003 00:03]
Het voelt hoe de helingsmagie die door de magiers en de kasteel heer in de loop der tijden is aangebracht door de voegen vloeit. Scheuren worden gerepareerd en gaten verdwijnen langzaam. Het kasteel zelf heeft geen invloed op wat er met hem wordt gedaan, maar de magie kan de schade beperken en helen.
De groepen van duistere krachten groeperen zich en af en toe doet een kleine groep een uitval naar de zwaar beveiligde magische sloten op de deuren. Gillend en krijsend wijken ze terug als de magie haar kracht laat voelen en de duisternis verdrijft.
De demonen en gemuteerde wezens voelen hoe ze zelf steeds sterker worden naarmate de duistere kracht buiten de kerker terrein wint. Nog even en ze zijn vrij. Dan zullen ze het eiland overspoelen en overheersen. chaos en vernietinging is hun doel.
* Rutoras keek verscheidene malen angstig achterom. De Vrouwe zat hem op de hielen. Zijn voorsprong slonk, want demonen der lagere rangen en andere wezens maakten ook dat ze op zover mogelijke afstand van het wezen met het aura van dodelijk licht kwamen. Uitgeput kwam hij aan bij wat hij zocht. Het viel hem op dat er geen enkel ander wezen bij deze open plek ook maar enigzins in de buurt was. Behoedzaam liep hij op de cirkel omgeven door runetekens af. In het midden lag op een stenen altaar een houten kistje. Dat was het voorwerp wat zijn Meester zo graag in bezit wilde hebben, of in ieder geval van wilde voorkomen dat deze in de handen viel van de Vrouwe en haar bondgenoten. Rutoras leefde al langer dan vandaag en wist daarom dat nu niet het moment was voor overhaaste acties. Hij keek om zich heen op zoek naar een grote steen. Hij pakte er een op en gooide deze richting de cirkel. De steen kwam vlakbij het stenen altaar terecht.
* Dala voeldde dat er nog meer haast geboden was en versnelde haar pas.
* De Rutoras ontdeed zich van zijn kleding en wreef zich vlug in met een zalf gemaakt van duistere ingredienten. Een kort gebed prevelend aan de Naamloze stapte hij de cirkel in en zette zijn voet op een rune teken. Het eeuwenoude stof dwarrelde op maar er gebeurde verder niets. Triomfantelijk liep hij naar het kistje en pakte deze voorzichtig op en hield deze luid lachend boven zijn hoofd. Toen ontstond er een stofwolk en was hij verdwenen.
* Dala kwam aan bij de cirkel. Ze was te laat. De Rutoras was met het kistje verdwenen. Ze kon een glimlach niet onderdrukken.
Naamloze je dienaren zijn gelijk jezelf, veel te ongeduldig.
* Terwijl Dala trots en tevreden naar het midden van de cirkel liep veranderde het stenen altaar in een kistje. Ze had wat ze zocht.
Wie,....
Wie is daar?
* Johan grinnikte, hij had op zijn minst wel die druiloor van een Boris angst aangejaagd. Nou ja angst, dat kenden ze natuurlijk niet. Want anders werd je niet toegelaten tot de elite troepen van het kasteel.
wees maar gerust ik kom je aflossen.
* Johan stapte uit de schaduwen tevoorschijn. en liep naar de verzegelde deuren toe, waar sinds de laatste gebeurtenissen een permanente wachtrooster was ingevoerd. Vreemd, Boris stond er niet,...... Toen voelde hij plotseling een voorwerp tegen zijn rug drukken.
Probeerde je me te besluipen groentje?
Hahahaha
* Johan kreeg een rood hoofd, hij had beter moeten weten, wat is de eerste regel als je geluid hoort? Een verdekte plek innemen. Boris wilde net met zijn preek beginnen, toen er vanachter de verzegelde deuren een hoop kabaal en gejammer klonk. Beide wachters keken verschrikt naar de deuren. Het leek wel of er strijdgeluid klonk. Het was in ieder geval niet het gebruikelijke geluid als twee demonen weer eens onenigheid hadden.
Hoor jij dat ook?
Jah, zeg ik ben niet doof.
Er wordt gevochten.....
en zo te horen krijgen die demonenkrengen het er flink van langs net goed.
Toch zou ik voor geen goud willen zien wat er gebeurd, die demonen kun je beter verzegeld laten.
Moeten we de kapitein niet waarschuwen?
Nee, er gebeurd toch niks, maak straks maar gewoon een kleine notitie bij je rapport als je dat beter doet voelen.
Wat je zegt. Hey heb je kaarten bij?
Ja hoezo?
Zullen we een potje kasteelheren?
Is goed, maar ik deel.
* Met nog immer strijdgeluiden op de achtergrond hoorbaar, begonnen de twee soldaten aan een kaartspelletje vernoemd naar hun heerser, Lord Dreamer. Het doel van het kaartspel was om als ofwel hartenheer of ruitenheer de donkere kaarten af te troeven. de donkere kaarten stonden synoniem voor demonen......
Aan de andere kant van de deuren is alleen het gegil en gekrijs te horen. De wachters rapporteren dat het gekrijs steeds verder van de deuren wegtrekt. En trekken zich er al niets meer van aan.
Met een zucht trekt Lord Dreamer z'n zwaard uit het zoveelste demonen lichaam dat stuiptrekkend aan z'n voeten ligt. Het bloed dat van het zwaart druppelt laat rokerige plekken achter op de vloer. Het is even rustig de demonen zijn zich aan het hergroeperen.
Lord Dreamer kijkt eens achterzich naar het spoor van lijken bloed en delen van demonen. Naast hem laat de Questor even z'n staf zakken, De demon zakt tegen de muur ineen om daar af te sterven met z'n lichaam half doormidden gebrand door het magische vuur uit de staf.
Even rust hoor.. mompelt Lord Dreamer.
Hij kijkt naar z'n harnas dat vol met krassen en deuken zit. Hij weet dat als ze dit overleven ze de eerste tijd even rustig aan moeten doen. Spieren waarvan hij het bestaan niet eens wist spelen op en de laatste slachtpartijen zijn eigenlijk op de automatische piloot gegaan. Een demon verwacht dat je wegrent voor hem, niet dat je hem aan mootjes hakt.
Dan kijkt hij opzij naar de Questor, de man ziet er ook vermoeid uit maar wel vastberaden. De Questor wijst met z'n staf naar een plek op de muur, en waar een demon een poging waagde om gecamoufleerd dichterbij te sluipen, klinkt een hooggekrijs als blauwe vlammen de demon omringen en hij tot as vergaat.
In de rust die er nu even is eten ze wat elvenbrood dat erg voedzaam is maar waar je weinig van nodig hebt. Ze spoelen het weg met wat water en terwijl de Questor een gebed naar z'n godin uitspreekt pakt Lord Dreamer z'n boog en legt er een pijl op. Dan schiet hij en een neervallende demon met een pijl tussen z'n ogen is het resultaat. Dan pak hij z'n zwaard weer en schudt z'n spieren weer los.
De pauze is voorbij.
Lord Dreamer werpt zich dan al hakkend tussen de groep demonen die tijdens de pauze hergroepeerde en de twee strijders benaderde. Brandende gillende wegrennende demonen geven aan dat ook de Questor zich in de strijd heeft geworpen.
De strijd gaat verder
* Lord Dreamer legt al zijn woede en frustratie in de strijd tegen de overvloed aan demonen. De Questor is blij dat hij zij aan zij strijd met deze machtige strijder. Langzaam waden ze zo door de demonische rangen. Telkens weer komen er nieuwe demonen aangesneld die ofwel door de machtigere demonen vooruit worden gedreven of zich willen bewijzen. Een voor een gaan ze tenonder. De rustpauzes die Lord Dreamer en de Questor zich opleggen om snel wat te eten en drinken worden steeds korter. In de verte ziet de questor dan eindelijk de magische runes gekerft staan. Daar moet de Unlantazor zich ergens schuil houden.
mijn Heer, we zijn bijna bij de plek waar de vervloekte Unlantazor zich verstopt houdt. Pas goed op, want deze is doortrapter dan welke demoon ook.
* Bar_the_Grey grijpt na het uitspreken van deze woorden plotseling naar zijn hoofd, waar een enorme pijnscheut hem doet wankelen. Lord Dreamer weet nog net het hart van de demoon te doorboren die van de situatie gebruik wilde maken om toe te slaan. De Questor hersteld zich snel.
Dank U, het gaat weer. Kom op. Dood aan het demonengebroed. Het heeft lang genoeg hier in de schaduwen aan krachten gewonnen.
* Met een gezamelijke luidkeelse schreeuw storten ze beide weer met verse en vernieuwde losgekomen krachten in de strijd. De Demonen weer steeds verder voor hun uitjagend. Maar de demonen worden wel steeds groter, slimmer, sterker.
* Een snelle uitval, twee grote demonen later en de twee strijders zijn weer wat dichterbij de met runen gekerfde pilaren gekomen. De Demonen van de lagere orde zijn inmiddels vernietigd of opgegeten door Demonen van hogere orde die kracht nodig hadden.
* Lord Dreamer waagt een uitval naar een groepje demonen van een hogere orde en z'n zwaart danst en zingt het lied van de dood in z'n handen. Naast hem valt een Demoon uiteen in kleine stukjes en de Questor lacht sarcastisch om de stomme blik van de andere Demonen.
Al snel is ook deze groep toegevoegd aan de lange lijst van Demonen, vernietigd door de twee eenzame vechters.
In één keer valt er een doodse stilte, de over gebleven Demonen lossen kwaadaardig lachend op in het niets.
* Bar _the_Grey en Lord Dreamer kijken elkaar aan.
De pilaren....... * Roept de Questor.
De runen op de pilaren pulseren kwaadaardig in het paarse licht. Dan trilt de grond en klinkt er een vreselijke brul door de gewelven. UIt de nevelen voor hun verschijnt een vreselijke mismaakte vorm, die naarmate hij dichterbij komt de gedaante van de monsterlijke Unlantazor aanneemt.
De Eindstrijd nadert, een natuurlijke pauze treedt in. Een pauze die door de strijders beëindigt moet worden door de aanval op Unlantazor.
Zijn buik is zijn zwakke plek, blijf uit de buurt van zijn rottende adem.
* Lord Dreamer knikte begrijpend en haalde tegelijkertijd flitsend uit met zijn zwaard een volgende demoon viel voor hem levenloos ter aarde. Toen richtte hij weer zijn aandacht tot het gedrocht voor hem.
Je einde is nabij duivelsgebroed. Ik Lord Dreamer, de enige rechtmatige kasteelheer verban je uit mijn domijn. Ik ben hier om de kerkers te herclaimen. Duisternis heeft lang genoeg geregeerd.
* Na het uitspreken van deze woorden, ging de kasteelheer met een charge de Tazor te lijf, onderweg kwam vanuit de schaduwen aan zijn linkerkant een demoon tevoorschijn. Via een gemaakte duikeling ontweek de kasteelheer gemakelijk diens lompe tentakels en en vertrouwd wit licht schijnde achter hem. De questor zou afrekenen met de demoon, maar de Tazor was zijn taak. De Tazor was een moment verblind door het witte licht en zijn klauwen graaiden langs Lord Dreamer. De kasteelheer, een ervaren vechter, zag zijn kans en haalde met volle kracht uit met zijn zwaard. Bloed gutste uit een diepe wond die de Tazor werd toegebracht. Lord Dreamer was niet tevreden over zijn gelegenheidsaanval. Op het allerlaatste moment had de Tazor zijn arm tussen zijn buik en de kasteelheer weten te manouvreren. Het bloed gutste er nu uit en enkele druppels kwamen op de harnas van de kasteelheer terecht gepaard gaande met een sissend geluid. Verschrikt keek Lord Dreamer naar zijn schouderbladbescherming waar het bloed nu langzaam door het harnas heen trok. Zijn bloed is zuur ging het verschrikt door hem heen. Hij zou dus niet zomaar roekeloos kunnen aanvallen om een doorbraak naar de buik van het wezen te forceren. Dit vroeg om tact, waakzaamheid en geduld.
* De Questor hield met een scheef oog het gevecht tussen de Tazor en de kasteelheer in de gaten, maar had zijn handen vol aan oprukkende demonen, die afkwamen op de lokroep voor hulp van hun nieuwe meester. Helder blauw licht liet een demoon van de 5e orde vergaan tot stof. Maar voor elke gevallen demoon kwam er weer een nieuwe in de plaats. Van de verte zag de Questor nu ook demonen van de binnenste ringen die nu de tijd rijp achten om het strijdtoneel te betreden. Dit vroeg om ingrijpen want anders zouden ze beslist overlopen worden. Hard sloeg de Questor zijn wandelstaf in de grond en prevelde een gebed aan de Vrouwe:
With power and might
let the light
rout the night
so we will win the fight
* De staf begon wederom te schijnen, maar ditmaal kwam het licht in een radius van 30 meter ver als een koepel om de Questor, Lord Dreamer en de Tazor heen. Voorlopig werden de demonen op afstand gehouden, maar voor hoelang dat wist de Questor niet. Want hun eeuwenlange verblijf hier in de kerkers had hun wil om zich eruit te bevrijden zo sterk gemaakt, dat het hun ongekende krachten gaf. Al snel kwam de eerste demoon in de lichtradius om daarna jammerend terug te treden, waarna zijn lagere broeders de kans grepen om hem zijn eeuwenoude martelen en tiranie op hen af te straffen. Hiermee won Lord Dreamer weer wat tijd. De Questor kon nu de demonen even laten voor wat ze waren en zich bij de kasteelheer voegen in diens strijd met de Tazor.
* Cirkelend loopt Lord dreamer om de Tazor heen, af en toe een uitval plegend en de zoveelste schram op het lichaam van de Tazor achterlatend. De koepel van licht beschermt Lord Dreamer wel tegen de andere demonen maar de koep beschermt de Tazor ook voor magische aanvallen. De tijd dringt en de koepl van licht zal niet lang meer standhouden, op het moment dat de koepel knipperend uitvalt en de demonen hun kans zien, rolt er de kop van de bestrafte demoon langs de laarzen van LD. Dit is de kans waarop hij heeft gewacht. Hij gooit z'n zwaard in de lucht en grijpt de afzichtelijke kop en werpt die naar de Tazor toe. De tazor schrikt en heft z'n armen om het projectiel af te weren. met een snoekduik en bijbehorende koprol duikt Lord Dreamer naar z'n zwaard en haalt uit naar de ombeschermde buik van de Tazor. Een kreet van pure waanzin en onmacht klinkt uit de keel van de Tazor als z'n buik openslijt en z'n stinkende ingewanden er uit barsten. Spetters bloedzuur vleigen in het rond als Lord Dreamer z'n beweging vloeien af maakt en de slag van het zwaard voortzet met een diagonale beweging zodat de Tazor nu helemaal openligt. Met een zware dreun slaat de Tazor tegen de grond en begint z'n lichaam te roken en zijn er donkerpaarse vlammen te zien. Dan explodeert het lichaam en een zwarte schim lost op in de lucht.. fluistert zijn de woorden te horen.
* Vermoeid en gewond draait Lord Dreamer zich om naar de Questor om te zien hoe die naar het schouwspel van de kreperende en stervenden de Demonen kijkt tot ze allen weggevaagt zijn. Het donkerpaarse licht verdwijnt en de runes op de pilaren veranderen in zwachtere tekens die lichtblauw stralen. De Kerkers zijn teruggewonnen van de "duistere" machten. Lord Dreamer doet een stap in de richting van de Questor en zakt door z'n been, pas dan valt het op dat het witte kleed van de Questor niet zo wit meer is en hij ok gewond is net zoals Lord Dreamer die z'n harnas kan afschrijven en zware brandwonden heeft door het zuur dat door z'n harnas op z'n linkerbeen is gekomen. Strompelend gaan ze naar een hoek van de kerker waar een ruwe soort van tafel met stoelen staat. daar ploffen ze neer. De rust is weder gekeerd.
Mijn heer, ik zal proberen de duistere invloed en magie van de pilaren te verwijderen en deze te vervangen door het helende witte licht van de godin.
Dat lijkt me een goed plan Questor, maar daarna dan wil ik voor eens en altijd afrekenen met het adergebroed dat hier verstopt zit en zich al veel te lang schuilhoudt onder mijn kasteel.
Ze voor altijd wegjagen zal moeilijk worden, maar een goed voorbereide inval, zal zeker goed doen. U heeft voldoende dappere en sterke strijders die de demonen zware verliezen kunnen toebrengen.
* Terwijl de Questor met zijn staf tal van krachtige magische bezweringen loslaat op de pilaren, houdt de kasteelheer wacht en zorgt dat er geen enkele demoon te dicht in de buurt komt. Soms lijkt het wel alsof de demonen onderling tijdens hun strijd om de opvolging fluisteren. Lord Dreamer doet zijn best om ze te verstaan en vangt enkele woorden op in een oude taal. Lord Dreamer heeft er ooit eens over gelezen en in het oude common begrijpt hij de betekenis:
.....he......
....sssslayerzzz.......
........tazor........
...name him.we give...........
.....the dancing sword of painfull death...........
* Na een half uur beginnen de pilaren te knipperen en eindigt het pulseren. De kleur veranderd, de zwarte en donkerblauwe gloed verdwijnt en op dat moment, schieten twee verschillende donkere stromen door de lucht. De pikzwarte stroom is gevuld met zielen van de kwaadaardigen, moordenaars, verraders, dieven, demonen, en alle aanverwante slechte geesten. De blauwe stroom bestaat uit hun slachtoffers. De zwarte stroom zwerft doelloos rond en lijkt zijn kracht te verliezen, totdat het in de bodem wegtrekt. De Questor bekijkt dit met een frons, want dit betekent dat er ergens een ceremonie gehouden wordt om de stroom op te vangen, zodat de duistere krachten niet verloren gaan. De pilaren vullen zich nu met helder wit licht en de blauwe stroom met de slachtoffers wordt nu een met de pilaren. De gezichtsuitdrukkingen van de getergde zielen veranderd van een met pijn verdrongen gezicht in een glimlach van vreugde en een gevoel van veiligheid. Het is een werkelijk schitterend schouwspel. Als de blauwe stroom volledig in de pilaren is opgegaan, keert de questor zich om naar de kasteelheer en loopt met een tevreden gezicht op hem af en slaat vriendschapelijk op de schouder.
Komaan mijn vriend, het is tijd om de kerkers schoon te maken.
* Johan en boris zijn volledig in de ban van hun kaartspel als de verzegelde deur plotseling geluid maakt. Beide soldaten kijken naar de dubbele deur en zien de klink opengaan. Vrijwel onmiddelijk wordt er alarm geslagen. Elite troepen komen aangesneld, terwijl er op de deur gebonst wordt. De deuren houden stand, maar barsten, kraken en zuchten onder het geweld. De elite troepen van het kasteel nemen posities in. Boogschutters stellen zich op, schilden worden stevig vastgeklampt. Potten en kruiken met heilig water staan gereed. Iedereen wacht vol spanning af wat er staat te gebeuren. De kapitein van de wacht is gewaarschuwt en komt aangesneld. Dan barsten de deuren eindelijk door het geweld, de kapitein wil juist het sien geven tot vuren als er vergezelt door een lage grijswitte mist twee figuren langzaam en vermoeid, doch vastberaden en met veel trots de kerkers uit komen gelopen.
[Dit bericht is gewijzigd door Bar_the_Grey op 04-05-2003 12:33]
* Dan breekt er een gigantisch gejuig uit terwijl de twee strijders naar de cetrale binnen plaats worden geleid, stormen elite eenheden de kerkers in om zeker te zijn dat er niets van het kwade gebeuren over is, achter hun gaan schoonmaak ploegen de lijken en demoonoverblijfselen wegruimen
* De vlaggen van het kasteel gaan in top, het is feest. De heerser van het kasteel is samen met de Questor teruggekeerd en hebben de plaag der demonen geruimd.
Het Kasteel van Lord Dreamer Deel 4 gaan ze verder.
Zonder dat de bewoners er zich bewust van waren heeft Juno in elke keuken een
kijkje genomen en de boel een beetje geobserveerd.
Echt heel veel schokkende dingen gebeuren er niet op dit gezapige eilandje vandaar
dat Juno maar eens op zoek is gegaan naar een SM studio, kelder of paleis
In haar zoektocht vond zij vele al dan niet slecht of goed opgezette zaken, maar allen
stierven deze een langzame dood, omdat zij slechts opgezet waren vanuit de onzinmentaliteit.
Voor Juno tijd om iets nieuws te starten en een geschikte plek had zij reeds een tijdje
op het oog, namelijk de kerkers van LD! De ambiance is voortreffelijk, de vochtige druipende
muren, het rottige luchtje, als je goed luistert hoor je zelfs nog de echo's van lang geleden
gemartelde gevangen. Jazeker, een waar paradijs om Juno's SM Kerker te beginnen 
Juno loopt via de ondergrondse ingang de kerkers van het kasteel van Lord Dreamer
binnen met Mauron, haar hypocriete lievelingsdraak en 20 trouwe slaven in haar kielzog.
* Aangezien deze slaven het niet waard zijn een naam te dragen hebben zij de nummers 1 t/m
20 van Juno gekregen. Juno draait zich om en geeft de genummerden een aantal bevelen.
Nummertjes 1 t/m 3 jullie maken deze ruimtes schoon, nummers 4 en 5 jullie zorgen voor een
bed van 3 x 3 meter met rubberen lakens, 6 opschieten nou luiaard en ga hout hakken!!
Nummerrrrrrr 7 als de sodemieter samen met 8 het kruis halen!! Nummer 9 jij gaat hier
een gat graven! Nummer 10 hier wil ik dwarsbalken hebben hangen die flink wat gewicht
kunnen dragen en langs die hele achterwand ook maar daaraan komen alle zwepen te hangen.
Nummer 11 melden!!! Jij gaat hier de sanitaire voorzieningen in orde maken, nummer 12
jij gaat op deze plek en op deze plek 2 grote kooien maken! Nummerrrr 13 jij zorgt voor
bevestigingshaken aan het plafond en een lederen hangconstructie, 14!! hierkomen als de
wiedeweerga voor een openhaard zorgen met een flink vuur en zorgt dat die lapzwans van een
nummer 6 voor genoeg hout zorgt!! Nummer 15 de gehele vloer van hardhout voorzien,
nummer 16 mag het schuren, polijsten en lakken!
Hoeveel nietsnutten heb ik nog over Mauron? 4 stuks?! Goed nummer 17 en 18
gaan op zoek naar allerhande martelwerktuigen, nummertje 19 jij zorgt voor
een mooi uithangbord waarop staat Juno's SM Kerkers en nummertje 20 ten slot aan
jou de eer om voor mij een prachtige troon te maken. Ik verwacht jullie binnen het uur terug.
Vort maken en opschieten allemaal!!!!
Zo hehe Mauron, dat was weer flink vermoeiend om dat achtergebleven
inteelt aan het werk te zetten, wij gaan eens even uitrusten in de zon 
In zijn linkerhand droeg hij een levenloos lichaam, gehuld in slavenkleren. In zijn andere hand had hij een zwarte zak.
Hij gooide het lijk, gekleed in slaven kledij, voor de voeten van Juno neer. En spoog op het beetje dan er van over was gebleven
Dit addergebroed waagde het een grote mond op te zetten tegen mij, en probeerde mij tegen te houden de kerkers te betreden.
* Omdat hij vond dat deze uitleg genoeg was gooide Asschen Sukar de zwarte zak richting Juno. Bij de landing scheurde de zak uit elkaar, en vloog de inhoud door de slecht verlichte kamer. Een glimlach vertoonde zich op het gezicht van de Valheru.
Dus jij gaat het eiland teisteren? Mooi
* In de wetenschap dat hij hier zijn thuis gevonden had vertrok de Valheru. Eenmaal buiten de kerkers klom hij op de rug van Shazare. Hij had nog wat zaakjes af te handelen met een zekere Vrouwe Dala.
De afgelopen maanden heeft ze zich bezig gehouden met spelletjes spelen en opdrachten
geven aan haar trouwe onderdanigen. Eén rebel hangt nog aan het plafond en Juno probeert
daar net een gepaste straf voor te bedenken als er op de deur van de kerker wordt geklopt.
* Haaa, wat fijn eindelijk gasten!!
Juno besluit zelf open te doen en kijkt verbaasd naar de vreemdelingen aan de deur.
* Goedemorgen jullie daar, wat kan ik voor jullie doen?
Willen jullie een rondleiding, een kennismakingsgesprekje of komen jullie met speciale wensen?
Treedt binnen in mijn kerkers 
Alexanderr en Faat treden de kerkers binnen met de nog altijd vastgebonden,
hevig tegenstribbelende Asschen Sukar tussen hen in.
* Hallo Juno, ik ben Faat en dit is Alex, wij komen je een offer brengen en willen
dit schaap graag ritueel slachten, heb je daar een speciale ruimte voor?!
Juno herkent in het schaap direct de man die één van haar favoriete slaven heeft gedood
en trekt hem aan zijn haren omhoog.
* Faat & Alex, ik dank jullie hartelijk voor dit mooie gebaar laat hem hier maar achter,
ik bedenk wel een gepaste straf voor hem, zonde om zo'n mooi schaap meteen te slachten
Alex is onderweg naar het strand om wat toeristenchickies te scoren en Faat gaat
eens op zoek naar haar aangenomen zoon van wie ze al dagen niets meer vernomen heeft 