[Vuelta] Etappe 1: Utrecht - Utrecht (TTT) #2

Etapa 1: Utrecht - Utrecht, 23,3 km (TTT)

Hallo. Van harte welkom in dit topic. We gaan het hier hebben over de start van de Ronde van Spanje. De laatste grote ronde van het jaar gaat van start in ONS land, in Nederland. La Vuelta Holanda, zo noemen ze het ook wel. Drie dagen lang gaan we dwars door Nederland fietsen, waarna er een rustdag volgt en pas daarna keren we een keer terug naar Spanje. Hebben jullie er ook zo'n zin in? Ik twijfel nog een beetje. De 77e editie van de Vuelta a España gaat van start in Utrecht. Het is pas de vierde keer dat de Vuelta buiten Spanje van start gaat, wel de tweede keer dat we in Nederland starten. In 2009 ging de koers van start in Assen, of all places. Ditmaal Utrecht, waar eerder al eens de Giro en de Tour van start ging. Alle grote rondes gingen hier ooit van start, een unicum. Tijdens deze Ronde van Spanje gaan we kijken of Primoz Roglic zichzelf opnieuw kan opvolgen. Hij won de afgelopen drie edities en doet nu weer mee, op zoek naar een vierde eindzege. De Belgen letten dan vooral weer op Remco Evenepoel, die deze Vuelta eigenlijk al gewonnen heeft voor we een meter hebben gereden. Zo snel kunnen we de prijzen toch niet uitreiken? Er moeten nog 21 etappes afgewerkt worden! Laat ik jullie eens even kort meenemen naar de komende drie weken. De Vuelta gaat van start met een ploegentijdrit in de straten van Utrecht. Voor het eerst in lange tijd gaan we weer eens een ploegentijdrit zien, een relatief lange ook nog. Daarna gaan we op de tweede dag van start in Den Bosch, waarna we terug gaan fietsen naar Utrecht. Onderweg beklimmen we de Alto de Amerongse Berg, wat me nu al het unaniem belachelijk succesvolle hoogtepunt van de Vuelta lijkt. Na een massasprint in Utrecht zal ook de laatste dag in Nederland eindigen in een massasprint. Van Breda naar Breda, terwijl we het ultiem lelijke West-Brabant vereren met een bezoekje.

Alle drie de grote rondes kennen dit jaar een vertrek in het buitenland en dus gaan we ook drie keer op rij op vrijdag van start. Drie keer op rij een rustdag op maandag, waarna we op dinsdag pas zijn waar we horen te zijn. Een paar miljoen rijker bevindt Unipublic zich op dinsdag in Vitoria-Gasteiz, in het altijd onovertroffen Baskenland. Hier werken we een heuvelachtige rit af die zal eindigen in Laguardia, midden in het hart van de Rioja Alavesa. Tussen de wijnranken door volgt er een sprint heuvelop, na de vlakke flopshow in Nederland eindelijk de Vuelta zoals de Vuelta hoort te zijn. De vijfde etappe wordt ook verreden in iedereens favoriete Baskenland. Van Irun naar Bilbao, met aan het eind van de rit twee keer de Vivero. Beetje een saai ontwerp, zelfs de start van de Tour in 2023 kent een spannender ontwerp. Dat wil wat zeggen. Met alleen twee keer de Vivero en verder weinig uitdagingen zou dit zomaar een uitgedunde sprint kunnen worden. Niet ideaal. Tijdens de zesde rit trekken we naar Cantabrië, alwaar de eerste aankomst bergop op ons wacht. Een lastig slot van de rit, met twee pittige beklimmingen aan het eind. Finishen doen we op Pico Jano, een debuterende klim. Ze blijven nieuwe dingen vinden, daar slaagt de organisatie ieder jaar wonderwel in. De volgende rit is dan weer iets minder spectaculair, van Camargo rijden we naar Cistierna en ondanks een lange klim onderweg kan dit zomaar een sprint worden. Zonder de altijd slecht klimmende Tim Merlier, maar andere sprinters mogen hier toch niet snel in de problemen komen. We duiken vervolgens het tweede weekend in en bevinden ons dan in Asturië, waar de bergen zijn te vinden. Op zaterdag komen we aan op de Collado Fancuaya, weer een nieuwe klim. Lastig, zoals het hoort in Asturië. De rest van de rit valt evenwel mee, je zou het zelfs matig kunnen noemen. Net als de laatste rit van deze week, onderweg naar Les Praeres komen we amper een serieuze klim tegen. Het is praktisch een ouderwetse _____/. Hoewel, misschien is het meer een _____I. Les Praeres zelf is onmenselijk. Vier kilometer aan 13%, dat idee. We hebben het al eens eerder gezien in de Vuelta, het is een geitenpad waar zelfs de geiten nog niet overheen willen lopen. Typisch Vuelta.

De volgende week begint met een zo goed als vlakke tijdrit van 31 kilometer tussen Elche en Alicante. Lekker lange verplaatsing op de rustdag, we bevinden ons ineens in Valencia. Prima lengte voor de tijdrit, valt verder weinig over te zeggen. Dat we de dag daarna naar Murcia trekken doen we speciaal voor Alejandro Valverde, die zijn laatste Vuelta nu dan echt zal rijden. Niet echt een rit waar hij iets mee kan, verder. Nee, behoorlijk vlak. Een sprint, waarvan we er dit jaar verdacht veel gaan zien. Gaat het wel goed met Escartin en Guillén? In de Tour minder sprints dan normaal, zitten ze hier ineens. Rit 12 is een klassiekertje, een waarachtige _______/. Unipuerto, jawel! Een goede 180 kilometer vlak en dan een beklimming van bijna 20 kilometer aan het eind. We klimmen naar Peñas Blancas, zoals de organisatie het noemt, maar eigenlijk is het Los Reales. Peñas Blancas kwam in het verleden al eens voorbij, Leopold König won toen (kent u die nog?). Nu klimmen we voorbij Peñas Blancas nog een paar kilometer verder door een gebied dat slachtoffer was van een bosbrand. Tussen de zwarte bomen door gaat het verder omhoog naar Los Reales, waar de echte klimmers zich mogen melden. De volgende dag gaan we van start in het pittoreske Ronda, waarna er een aankomst heuvelop volgt in Montilla. Ook typisch Vuelta, hele dag vlak en dan een heuveltje aan het eind. Pestkoppen. Dat ik niet de grootste fan ben van dit parcours is een gegeven. De organisatie heeft ook weinig gedaan om me te behagen. Ja, een paar ritten in het Baskenland, maar de rest is niet heel erg fijn. Rit 14 bijvoorbeeld, eigenlijk gewoon weer een _____/. Sierra de la Pandera, tja, zal wel. En dan hebben we het nog niet eens over rit 15 gehad, wat een anti-climax is dat zeg. Weer heel lang vlak, dan de Alto del Purche en vervolgens een aankomst bergop in de Sierra Nevada. Het ging heel lang over deze rit. We stoppen bij Hoya de la Mora, op 2500 meter hoogte. De organisatie wilde alleen meer. Ze wilden graag naar Pico Veleta, op 3000+ meter hoogte, en als dat niet kon wilden ze graag naar het observatorium op een meter of 2800. Dat feest ging alleen niet door. Kwetsbare natuur, de hele karavaan was niet welkom. Een uitzondering zat er ook niet in. Dus bleef het bij Hoya de la Mora, mijn penis was nog nooit zo slap. Hoewel, hij werd nog slapper. Want men heeft de rit tóch nog aangepast. We klimmen in eerste instantie naar de Alto de Hazallanas, en dat is prima. Een paar steile kilometer, daar kan het verschil gemaakt worden. Vervolgens zouden we zo snel mogelijk naar de top fietsen, wat ongeveer 19 kilometer aan 8% zou opleveren in totaal. Maar nee, we nemen nu een andere weg, een omweg. Het is 22 kilometer aan 7% geworden. Drie kilometer extra, procentje eraf bij het gemiddeld. Meer hoef je niet te weten, dit is geen vooruitgang. Geen observatorium, wel een flopshow. Guillen out, Escartin out. Lokale notabelen in de provincie Granada: out. Weg, alles weg.

Na de laatste rustdag gaan we van start in Sanlucar de Barrameda, waar het een en ander over te vertellen valt. Doen we in een later stadium. Over de rit zelf kunnen we kort zijn, dat is niet veel. Vooral heel erg vlak, en dan weer wat bultjes aan het eind. De puncheurs zullen weer aan zet zijn, en misschien een verdwaalde sprinter. Tijdens de volgende rit bezoeken we een paar achtergestelde regio's. Van start in de provincie Huelva, eindigend in Extremadura. Daar kwamen we nooit, maar tegenwoordig komen we we er jaarlijks. Dit jaar zijn er twee aankomsten bergop in Extremadura. De eerste is bij Monasterio de Tentudia. Dat is niet veel, typisch een rit voor de vluchters. Dan is rit 18 wellicht iets interessanter. We beklimmen twee keer de Alto del Piornal, opnieuw een nieuwe klim. In principe stelt de slotklim met een kilometer of 16 aan 5% niet heel veel voor, maarja, je moet wat. De grootste verschillen moet je zien te veroorzaken in de tweede week, vermoed ik zomaar. De derde week loopt wat dat betreft een beetje weg. Eenmaal buiten Extramadura volgt er een bijzonder vreemde rit in Talavera de la Reina. Een rit van 140 kilometer met start en einde in Talavera, met tweede keer hetzelfde rondje. Een lange klim onderweg en dan een verschrikkelijk lang vlak stuk daarna. Weer een dag voor de vluchters, een behoorlijk zinloze rit. De zin zal moeten komen van etappe 20, voor we naar Madrid trekken moeten we eerst nog door de Sierra de Guadarrama fietsen. Een gebied waar Tom Dumoulin slechte herinneringen aan zal hebben, want hij verloor hier in 2015 de Vuelta. Veel stelt het op papier niet voor, maar in de praktijk blijkt het zo te zijn dat je in deze sierra het verschil kunt maken. De Morcuera kan dromen vermorzelen. Laatste kans, dus ondanks het feit dat het hier niet heel lastig is kan het toch leuk worden. Als het verleden garanties biedt voor de toekomst komt dat wel goed. Daarna sluiten we af in Madrid, wat minder normaal is dan je misschien denkt. Vorig jaar eindigden we nog in Santiago de Compostela, want het was een Año Xacobeo. Dat is het dit jaar niet, dus kunnen we weer gewoon in de hoofdstad eindigen.

Dat is de Vuelta van 2022 in een notendop. Een vrij matig parcours, als we heel eerlijk zijn. De start in Nederland is al een sof, maar ook in Spanje wordt het niet veel beter. Veel bergritten die eigenlijk een Unipuerto zijn. Relatief veel vlakke ritten. Een aantal nietszeggende ritten, ga zo maar door. Een écht lange rit ontbreekt, een échte bergrit ontbreekt ook. Ze hebben rit in de Sierra Nevada volledig verpest, terwijl we nochtans een vette worst kregen voorgehouden. Zelfs de ritten in het Baskenland zijn niet heel innovatief, laat staan zwaar. Ja, erg blij ben ik er allemaal niet mee. Maar toch, de renners maken de koers. En ik maak de voorbeschouwingen. Dat gaan we de komende drie weken toch maar weer doen, te beginnen met de eerste. De Vuelta gaat van start in NEDERLAND, in Utrecht. De ploegenpresentatie maakte al meteen duidelijk dat we dit niet moeten willen, maar het is helaas een feit. We beginnen met een ploegentijdrit, dat mag na al die jaren dan wel weer een keer.
e8eb4

De Gran Salida van de Ronde van Spanje van 2022 vindt plaats in Utrecht, een stad waarover ik nu dus ineens iets met gaan vertellen. Terwijl voor mijn gevoel de helft van de lezers van deze stukjes in Utrecht woont. Uh, ondankbare taak. In plaats van een gigantische uitleg over Utrecht lijkt het me stiekem veel leuker om het roadbook uit te pluizen. Wat voor bizarre dingen schrijven ze daar eigenlijk over Utrecht? Nou, ze beginnen met een paar feitjes. Na Assen is Utrecht de tweede Nederlandse stad waar de Vuelta ooit van start is gegaan, terwijl er met Lissabon en Nîmes twee andere buitenlandse steden zijn waar de Vuelta ooit van start ging. Pas de vierde keer dat we buiten Spanje zijn vertrokken, je merkt dat de invloed van ASO zich nu pas echt begint te laten gelden. In het verleden bleven ze gewoon in Spanje, tegenwoordig gaan ze ook daar waar het geld te rapen is. Utrecht is na deze ploegentijdrit de eerste stad waar alle grote rondes ooit van start zijn gegaan. De Giro ging hier in 2010 van start, de Tour in 2015 en de Vuelta had hier in 2020 van start moeten gaan. Maarja, toen kwam corona op bezoek en daardoor is de mooie reeks van vijf jaar verbroken. Met twee jaar vertraging gaan we nu alsnog in Utrecht van start en de lokale notabelen zijn nog lang niet naar de koers. De Tour moet over een paar jaar ook weer binnengehengeld worden. Geld zat, behalve voor Nederlandse koersen. Daar trek je geen toeristen mee, natuurlijk. Volgens het roadbook vormt Utrecht het brein van Nederland, omdat het een studentenstad is. Nou, daar zullen ze in Eindhoven wel een mening over hebben. Geen brainport in Utrecht, toch? Nou dan! In 1122 kreeg Utrecht als een van de eerste steden in het huidige Nederland stadsrechten en dus is Utrecht dit jaar 900 jaar oud. Gefeliciteerd! Het roadbook begint daarna over Marco van Basten, waar je toch met het jaar minder trots op begint te worden. Daarnaast moet je blijkbaar naar Broodje Mario. Zeg het maar, Utrechtenaars. De feitjes in het roadbook zijn nogal random, ze beginnen nu ineens over het feit dat Utrecht de fietshoofdstad is en dat de UIT zo fantastisch is. Daarna wordt de Dom genoemd, beter laat dan nooit, en wordt een andere bekende inwoner van Utrecht in het zonnetje gezet. Die naam ga ik niet noemen, maar ze kan wel goed met schoenen gooien. Om deze fantastische introductie op de beste manier af te sluiten laat ik jullie achter met het gegeven dat las bitterballen het culinaire hoogtepunt vormen van de Utrechtse keuken. In Utrecht, een stad die nu wel echt op de kaart staat, gaat voor de 31e keer een ploegentijdrit in de Vuelta plaatsvinden. De 18e keer dat de ploegentijdrit ook de eerste rit is. Voor het laatst was dat het geval in 2019, in Salinas de Torrevieja. Dat was een ploegentijdrit die werd gewonnen door Astana, terwijl Jumbo-Visma toen massaal ten val kwam. Ergens boven op de heuvel was een zwembadje lek, al dat water stroomde naar beneden en daar lag Jumbo. Het voordeel van Utrecht is dat het water hier minder snel naar beneden zal stromen, hoewel je niet kunt uitsluiten dat alle tokkielanders hun tuin hebben gevuld met 28 plastic zwembaden. En dan heb je hier ook nog grachten, als dat maar goed gaat allemaal.

Zo, nu we de eerste foto van Wikipedia hebben geplukt kunnen we beginnen met het beschrijven van het parcours van de ploegentijdrit. De Vuelta gaat van start op het Jaarbeursplein, of meer specifiek op de Jaarbeursboulevard. Bij Kinepolis voor de deur beginnen de renners aan hun tocht van 23,3 kilometer. Na 200 meter volgt al de eerste bocht van deze ploegentijdrit, een discipline die we bijna nooit meer zien. In 2019 voor het laatst dus, toen wel in de Tour en de Vuelta. Maar goed, een discipline waarvan ik bijna niet eens meer weet hoe ie werkt, ook omdat het WK ploegentijdrit inmiddels is verdwenen. Enfin, die bocht na 200 meter is normaal niet te doen, maar ze zullen het stoepje voor de gelegenheid wel weggehaald hebben, net als de paaltjes. Na die bocht gaat het wel mooi bijna 1,5 kilometer rechtdoor over de Croeselaan, een weg met een behoorlijk brede en groene middenberm. Richting de bocht die aan het eind van deze weg volgt moet er al wat gestuurd worden, waarna de ploegen stevig linksaf slaan. Na een paar meter op de Vondelbaan volgt er een bocht naar rechts en niet lang daarna slaat men meteen linksaf, onder het spoor door. Komt me bekend voor, blijkt dat we dit stukje weg ook meepakten tijdens de tijdrit in de Tour van 2015. Verder verschilt de route toch nogal, niet direct veel knip- en plakwerk. Aan de andere kant van het spoor rijden de renners een paar kilometer over dezelfde weg, wat niet wil zeggen dat het hierdoor makkelijk wordt. Nee, we volgen een tijd de loop van het water, beter gezegd de singel. De ploegen komen de nodige bochten tegen, zelfs een heuse chicane. In je eentje prima te doen, als voltallige ploeg mag je hier tijdens de verkenning wel even twee keer passeren. Bij de Tolsteegbrug bijvoorbeeld, niet te doen joh. Normaal gesproken ook stevige middenbermen en vluchtheuvels hier, maar ik neem aan dat die wel tijdelijk zullen verdwijnen. Op de Tolsteegsingel liggen wat klinkers in het midden, lekker over de fietsstrook rijden daar. We komen uit op de Maliesingel, waar wat flauwe bochtjes liggen. Na een wat scherpere naar links slaan we direct rechtsaf en bereiken we de Maliebaan, waar blijkbaar ooit het eerste fietspad van Nederland lag. Het gaat 700 meter rechtdoor, dat schiet lekker op. Aan het eind van de Maliebaan bereiken de ploegen een rotonde, wat weer een uitdaging wordt. Een paar meter later slaan ze linksaf en bereiken ze de Biltstraat, hier gaat het tot aan de Wittevrouwenbrug mooi 800 meter rechtdoor. Over enig hoogteverschil hoeven we het verder natuurlijk niet te hebben. We slaan rechtsaf en rijden een paar meter over de Wittenvrouwensingel, weer zo'n straat met klinkers in het midden en fietsstroken aan de zijkant. Vrij snel volgt er een flinke bocht naar rechts en dan een wat meer lopende bocht naar links, waarna het weer wat langer rechtdoor gaat tot we het Eykmanplein bereiken. Een flink uit de kluiten gewassen rotonde, waar we na een eindeloze bocht naar links twee kilometer zo goed als rechtdoor rijden over brede wegen. Keer een flauwe bocht naar rechts onderweg, meer niet. Aan het eind van de Brailledreef slaan de ploegen scherp rechtsaf richting de Einsteindreef, waarna we door Overvecht rechtdoor naar het Henri Dunantplein fietsen. Meer dan een kilometer rechtdoor, bocht van 180 graden, of eigenlijk gewoon de volledige rotonde, en dan weer rechtdoor terug de stad in. Over de Einsteindreef naar het tussenpunt, dat blijkbaar na 12,3 kilometer volgt. Wow, de organisatie van de Vuelta geeft aan dat er een tussenpunt is en ook nog eens waar dat tussenpunt ligt, progressie.

Echt reclame voor Utrecht is die Einsteindreef niet, geen idee waarom we deze in beide richtingen afwerken. Al brengt ie ons voorbij het tussenpunt wel mooi langs Ondiep, toch met afstand het beste stukje Utrecht. Wes-ley Sneij-der HOO-LI-GANS. Ik neem m'n tuinstoel en m'n bak bier mee, ben maar niet bang. De renners rijden over de Vecht, komen op de Marnixlaan terecht en gaan vrij snel merken dat deze laan voorzien is van enkele rotondes. Van de eerste hebben ze weinig last, bij de tweede moet er wel nog enigszins gestuurd worden. Even later volgt er een niet al te scherpe bocht naar links, waarna we weer eens onder het spoor door gaan fietsen. Voorbij het spoor zien we Jan en Joop. Op de zijkant van een huis schitteren Jan Janssen en Joop Zoetemelk, de enige Nederlanders die ooit de Tour wonnen. En de Vuelta. Jan en Joop zijn inmiddels levende fossielen, maar omdat WE verder nooit iets winnen worden ze toch maar weer iedere keer opnieuw te pas en vooral te onpas op ieder podium gesleept. Tijdens de ploegenpresentatie kwam Jan Janssen ook weer voorbij, stop daar nou eens mee. Laat ze lekker wegrotten in een stoffig bejaardentehuis, we weten het nu wel. Bij Jan en Joop slaan de ploegen scherp rechtsaf, waarna een paar meter later een nieuwe bocht naar rechts volgt. Vervolgens rijden de renners over de Vleutenseweg en de Vleutensebaan rechtdoor het schitterende Leidsche Rijn binnen. Vinex über alles. We rijden ook nog eens over het Amsterdam-Rijnkanaal, waar me een partij lelijke bruggen zijn te vinden, allememaggies. Die kleur geel, welke debiel heeft dat ooit bedacht? Maar afijn, streetart van Jan en Joop dus. We geven ze nog één keer aandacht en daarna hebben we het er nooit meer over, ook niet als ze sterven. Gewoon, vergeten. En vooral nooit meer bellen voor welk programma of evenement dan ook. Onderstaande foto is overigens niet een actueel, want ze hebben ook nog de jaartallen van de overwinningen in de Vuelta toegevoegd aan het geheel! Als je geen geschiedenis hebt wordt weinig al snel bijzonder.

DSDD42UXcAAirYx.jpg:large

Als we toch bezig zijn ook gewoon Henk Lubberding en iedereen boven de 50 overal weigeren. Dit verder geheel terzijde, we fietsen verder door Leidsche Rijn. De renners passeren langs het niet al te esthetische busstation, dat lijkt echt helemaal nergens op. Paar bochten wel hier, zo slaan we bijvoorbeeld ineens linksaf de Centrumboulevard in. Paar bochten daarna ook nog, eentje naar rechts bijvoorbeeld. We bereiken dan via de Weg naar Parkwijk de Busbaan Parkwijk. De renners mogen gewoon over de busbaan fietsen, wat een mazzelaars. Het is maar goed dat het hier geen Eindhoven is, dat had een toeterende burgemeester opgeleverd. Niet echt een heel boeiende weg verder, het gaat best wel een tijdje behoorlijk rechtdoor. Een paar flauwe bochten, dat wel, maar eigenlijk is er helemaal niets aan de hand tot de renners over de Leidsche Rijn fietsen. Eerst door, nu over. Aan de andere kant van het water volgt een vrij lange en lopende bocht naar rechts, met helemaal aan het eind zelfs een scherpe bocht naar rechts. We fietsen dan een tijdje langs het water, onder de brug door waar de renners net nog overheen fietsten. Na deze bocht gaat het mooi een kilometer rechtdoor, vooraleer we nog eens scherp rechtsaf slaan. Niet veel later volgt een bocht naar links, waarna men via de volgende busbaan langs het Sportpark Rijnvliet fietst. Altijd al eens willen passeren daar. Paar bochtjes, maar het is een busbaan, dus dat stelt uiteraard weinig voor. Nou, goed, voorbij het sportpark slaan we eens een keer linksaf, waarna we op een brede weg terechtkomen. Deze weg volgen we niet heel lang, want we slaan vrij snel rechtaf en dan rijden we rechtdoor richting de De Meernbrug. Bepaald geen Brienenoord, wel het signaal dat de ploegentijdrit bijna voorbij is. Eigenlijk rijden we nu in het restant van de TTT praktisch rechtdoor terug naar het Jaarbeursplein. Keer een viaduct tussendoor, paar flauwe bochten erbij, nog een keer een brug, maar weinig memorabele punten. In de slotkilometer ook nog een flauw bochtje, waarna het pas in de laatste meters leuk schijnt te worden. Al hebben ze het makkelijker gemaakt voor de renners, ergens in de buurt van het station van het Jaarbeursplein hebben ze een nieuw strookje asfalt neergeflikkerd zodat de renners rechtdoor kunnen finishen op het Jaarbeursplein, niet ver van het Centraal Station. Ik snap dat er praktisch gedacht moet worden, maar of het ook echt reclame voor de stad is? Het profiel van de laatste paar kilometer wil ik jullie hoe dan ook niet onthouden. _______

Einde en finish dus ergens op de Jaarbeurs, in de buurt van het Centraal Station. Tijdens de ploegentijdrit tikken we zoveel mogelijk stukjes Utrecht af, terwijl we de binnenstad vakkundig ontwijken. Logisch, het moet veilig zijn, de keerzijde is dat het moeilijk is om heel kortademig te worden van deze route. Verder ook nog steeds weinig zin om heel veel over Utrecht te vertellen, dus kiezen we maar ouderwets voor de Wikipediaroute. Utrecht (Stad-Utrechts: Utreg of Utereg) is een stad en gemeente in Nederland en de hoofdstad van de provincie Utrecht. Met 361.924 inwoners op 31 januari 2022 is Utrecht qua inwonertal de vierde gemeente van Nederland. Deze inwoners zijn verdeeld over vier woonplaatsen, te weten Utrecht met 308.965, Haarzuilens met 555, Vleuten met 27.810 en De Meern met 21.815 inwoners. De agglomeratie Utrecht telde per 1 januari 2019 712.700 inwoners. Utrecht is de snelstgroeiende stad van Nederland en de tweede economie in de noordvleugel van de Randstad, na Amsterdam. De regio Utrecht behoort tot de meest concurrerende economische regio’s in Europa. De stad is het wegen- en spoorwegknooppunt van Nederland. Met een doorvoer van meer dan 57 miljoen reizigers per jaar is Utrecht Centraal het grootste station van Nederland. Mede hierom hebben veel bedrijven en instanties er hun hoofdvestiging, waaronder de Rabobank, wiens schuld het is. De Universiteit Utrecht was lang de grootste universiteit van Nederland en is nu de op een na grootste van het land na de Universiteit van Amsterdam. Utrecht huisvest behalve de Universiteit Utrecht en de Hogeschool Utrecht nog een andere universiteit, de Universiteit voor Humanistiek. Mede daardoor zijn er zo’n 64.000 studenten woonachtig in de stad. Dat is ongeveer een zesde van het totaal aantal inwoners. Utrecht staat daarom ook wel bekend als een echte studentenstad. Meen je niet. Utrecht is de hoofdzetel van de Katholieke Kerk in Nederland en van het Aartsbisdom Utrecht. De Domtoren is met 112,5 meter de hoogste kerktoren van Nederland en het symbool van de stad. Utrecht heeft tevens een rijke kunsttraditie, waarvan de bekendste aan Utrecht gelieerde kunstenaars Gerrit Rietveld, Piet Mondriaan, Theo van Doesburg, Jan van Scorel en de illustrator Dick Bruna zijn. Dat is toch al meteen een hoop informatie waar je niet veel mee kunt. Dick Bruna. De fiets is het meest gebruikte vervoermiddel in de stad Utrecht. Volgens een onderzoek van de Fietsersbond in 2016 liggen zelfs de drie drukste fietspaden van Nederland in Utrecht. Poah. Spanjooltjes hebben het in het roadbook verder nog graag over de Vrede van Utrecht, hiermee kwam een eind aan de Spaanse Successieoorlog. Een belangrijk stukje Spaanse geschiedenis, derhalve. Vandaag gaan we nog meer geschiedenis schrijven, hoera. Of we nog meer gaan schrijven over Utrecht? Misschien tijdens de volgende voorbeschouwing, want een of andere linkmiechel heeft het bedacht dat we twee dagen op rij Utrecht bezoeken. Nergens goed voor. Baliekluivers, noemen we mensen uit Utrecht echt zo? Enfin.

In Utrecht kan het vandaag zomaar eens gaan regenen. Hoewel het richting de avond wel droog zou moeten worden, en in de avond gaan we pas van start. Om 18:30 staan de mannen van Burgos als eerste aan het vertrek, waarna de ploegen om de vier minuten van start gaan. Jumbo-Visma is om 19:58 de laatste ploeg. De organisatie verwacht dat ze om 20:22 binnen zijn, ze krijgen 24 minuten voor de 23 kilometer. Dat wordt schroeien, met andere woorden. Misschien net iets minder als er plassen liggen, maar dat zien we vanzelf. Lekker benauwd weertje wel waarschijnlijk, lekker plakken. Graadje of 22 richting de avond, op zich prima, op die benauwdheid na. De NOS is er live bij, we zijn immers in Nederland. Zet je tv om 18:20 gerust aan. Of doe dat niet, omdat je natuurlijk langs het parcours staat. De Belg is er blijkbaar pas om 18:50 bij, en dan nog op Canvas ook. Merkwaardig. Gelukkig kunnen we drie weken gaan genieten van Jeroen en Karsten bij Eurosport, die mafketels beginnen om 17:45 al.

1 18:30:00 BURGOS-BH
2 18:34:00 INTERMARCHÉ – WANTY – GOBERT MATERIAUX
3 18:38:00 ISRAEL-PREMIER TECH
4 18:42:00 GROUPAMA – FDJ
5 18:46:00 TEAM ARKEA – SAMSIC
6 18:50:00 COFIDIS
7 18:54:00 EUSKALTEL-EUSKADI
8 18:58:00 EF EDUCATION – EASYPOST
9 19:02:00 TEAM BIKEEXCHANGE – JAYCO
10 19:06:00 AG2R CITROEN TEAM
11 19:10:00 BAHRAIN VICTORIOUS
12 19:14:00 LOTTO SOUDAL
13 19:18:00 ALPECIN – DECEUNINCK
14 19:22:00 EQUIPO KERN PHARMA
15 19:26:00 TEAM DSM
16 19:30:00 BORA – HANSGROHE
17 19:34:00 UAE TEAM EMIRATES
18 19:38:00 ASTANA QAZAQSTAN TEAM
19 19:42:00 TREK – SEGAFREDO
20 19:46:00 INEOS GRENADIERS
21 19:50:00 QUICK-STEP ALPHA VINYL TEAM
22 19:54:00 MOVISTAR TEAM
23 19:58:00 JUMBO – VISM