[Etappe 21] Paris La Défense Arena - Paris Champs-Élysées #4 Klaar nu

Ja, ook dit was weer lachwekkend. Mijn mening zal inmiddels duidelijk zijn, dus ik zal niet teveel in herhaling vallen. De blik van Filippo Ganna zei eigenlijk genoeg, hij weet het ook niet meer. Jumbo-Visma wint weer, ditmaal scoren ze zelfs een 1-2. Wout van Aert wint de tijdrit, omdat Jonas Vingegaard hem dat gunde. Vingegaard had zelf kunnen winnen, maar besloot in de laatste meters uit te bollen. Alsnog werd hij tweede, zelfs na een rustig laatste stuk. Dat zegt alles over de ongelooflijke dominantie van Jumbo-Visma. Dominantie loopt nooit goed af in het wielrennen. Her en der zie je de eerste steekjes van de andere ploegen al verschijnen. Cyclisme à deux vitesses is weer helemaal terug, al vindt Vingegaard dat we Jumbo gewoon moeten vertrouwen. Ze gaan het hele jaar op hoogtestage, en dat doen ze samen. Ze eten ook samen alle producten die ze zien staan in de foodcoach app. En ze hebben goed materiaal, samen ontwikkeld. Daardoor winnen ze, samen. Waag het niet om hun prestaties in twijfel te trekken, dan wordt Wout boos. Klotevragen. Iemand die niet in de verdediging schiet maar zelfs meteen in de tegenaanval gaat heeft doorgaans iets te verbergen. Zoals altijd zullen we het ooit wel horen, ik weet niet hoeveel jaar later. In de tussentijd feliciteren we Jumbo van harte. Na al die jaren is het dan eindelijk gelukt: Jumbo gaat de Tour winnen. Ze waren er al een paar keer dichtbij. Als Rabobank waren ze er in 2007 dichtbij, maar met die gele Deen ging het helemaal mis. Met de huidige gele Deen ging het overigens ook nog bijna mis, het scheelde niet veel of hij ging in de afdaling richting het schitterende Rocamadour gigantisch hard op z'n plaat. Maar, hij heeft het geflikt. Ditmaal geen uit het niets schroeiende Pogacar die de boel overhoop fietst, al ging hij nog steeds hard. Sneller dan Ganna, je zou voor minder moedeloos worden. Maar nee, na het debacle met Roglic en de scheve helm op La Planche des Belles Filles is het nu dan eindelijk, eindelijk, eindelijk gelukt. Jumbo-Visma wint de Tour de France, voor het eerst. En op wat voor manier. Ze winnen zes etappes, ze pakken de groene trui, de bolletjestrui én de gele trui. Totale dominantie. Pogacar leek ooit de grootste mutant van allemaal, maar Jumbo heeft een tandje bijgeschakeld en zij zijn nu de nieuwe mutanten. Ik gun ze een schitterend feest, het is een proces van jaren geweest. Dat ze maar goed gaan genieten, leef in het moment, want dit gaat niet blijven duren. Wout die na drie weken alles geven alsnog die tijdrit wint, tja. Er zijn grenzen, en voorlopig lijkt het dat Jumbo met die grenzen geen rekening hoeft te houden. Wellicht komt er vandaag zelfs nog een zevende ritzege bij.

De slotrit van de Tour de France gaat van start ín Paris La Défense Arena. De Paris La Défense Arena (oorspronkelijk bekend als de U Arena) is een multifunctioneel stadion in Nanterre, een westelijke buitenwijk van Parijs. Het is een van de twee multifunctionele koepelstadions die in Europa worden gebouwd, samen met de Telenor Arena. De arena maakt deel uit van de locaties van de Olympische Zomerspelen 2024. In de arena worden er gymnastiekevenementen georganiseerd. Volgens het roadbook gaan we hier op die olumpiese spelen zwemmen en waterpoloën, bezigheidstherapie. Het stadion was oorspronkelijk gepland om in 2014 te openen, maar die datum werd uitgesteld vanwege lokale protesten. De werknaam van het stadion werd gewijzigd van "Arena92" in "U Arena"; verwijzend naar de configuratie van de hoofdtribunes en de vorm van de structuur, gezien vanuit de lucht, in november 2016. De naam werd een tweede keer gewijzigd in de huidige Paris La Défense Arena op 12 juni 2018. Dit volgde een 10-jarige naamgevingsovereenkomst met Paris La Défense, het bedrijf dat het nabijgelegen zakendistrict La Défense beheert. De arena zou oorspronkelijk een schuifdak hebben, maar uiteindelijk werd het gebouwd met een vast dak. Het is een multifunctionele arena, waar vaak concerten plaatsvinden. The Rolling Stones kwamen hier bijvoorbeeld op bezoek, om maar wat te noemen. Soms schuiven ze een grasmat naar binnen dan wordt hier rugby gespeeld. De lokale rugbyclub speelt hier dan zijn wedstrijden, maar naar het schijnt werkt ook de Franse nationale ploeg hier dan de ordinaire potjes worstelen met bal hier af. Of ze kieperen een bult zand op de grond en gaan met motortjes rondscheuren, de mogelijkheden zijn onbegrensd in dit moderne misbaksel. Heeft slechts 360 miljoen gekost, koopje. Plaats voor 40.000 man, groot zat Officieel ligt het multifunctionele stadion in Nanterre, een westelijke banlieu van Parijs waar ongeveer 100.000 mensen wonen. Een klein deel van Nanterre hoort bij La Défense, een kantorenwijk in de agglomeratie Parijs. Bestuurlijk gezien valt het gebied onder drie gemeenten, namelijk Puteaux, Courbevoie en Nanterre. Deze wijk is genoemd naar een standbeeld, dat de verdediging van Parijs tijdens de Frans-Duitse Oorlog verzinnebeeldt (een werk van Louis-Ernest Barrias). Verzinnebeeldt, mooi. Dit beeld stond vroeger op een kruispunt van wegen op de heuvel Chantecoq (rond-point de la Défense) en is verplaatst naar een locatie niet ver van de oorspronkelijke plaats in het centrum van de wijk. De wijk ligt in het verlengde van de zogenaamde "historische as" van Parijs, die vanaf het Louvre via de place de la Concorde, de avenue des Champs-Élysées, de Arc de Triomphe en de avenue de la Grande-Armée naar het westen loopt, met aan het uiteinde daarvan het bekendste gebouw van la Défense: de Grande Arche de la Défense, gebouwd in opdracht van François Mitterrand. Deze Grande Arche ligt heel dicht bij de arena, in de eerste meters van de rit gaan we uiteraard langs dit bekendste gebouw fietsen. In La Défense wonen slechts 20.000 mensen, maar er werken ongeveer 150.000 mensen. In dit gebied van 160 hectare vindt men 2,5 miljoen vierkante meter kantoorruimte, die gebruikt wordt door 1500 bedrijven. Het is de grootste kantorenwijk van Europa. De meeste Franse topbedrijven hebben er hun hoofdkantoor gevestigd, in een van de wolkenkrabbers. Wikipedia noemt vervolgens al die wolkenkrabbers op, maar dat is een lijst waar je hoofdpijn van krijgt. Eén keer eerder ging de Tour van start in La Défense, dat was in de Tour van 1992. Uiteraard was het toen ook de afsluitende rit, we gingen van start bij de Grande Arche en eindigden op de Champs-Élysées, waar Olaf Ludwig won in de sprint. Nanterre is vaker aan de beurt geweest, in diezelfde Tour van 1992 eindigde hier de voorlaatste rit met een zege voor Peter De Clercq vanuit de vlucht.

La_Grande_Arche_de_la_D%C3%A9fense_and_the_Yaacov_Agam_Fountain_%281977%29.jpg

Waar ik me tijdens de afsluitende rit altijd het meest over verbaas is dat er een neutralisatie is. Terwijl deze laatste rit altijd de facto geneutraliseerd is tot de eerste passage aan de meet. Hoezo is er dan een officiële neutralisatie van 15 minuten als er daarna een officieuze neutralisatie volgt van 60 kilometer? Moet je toch weer je kop uit het dak van de auto steken en zwaaien met je vlaggetje voor, ja, niks. Maar goed, ja, nouja, de laatste rit. Beetje champagne zuipen, met z'n allen naast elkaar fietsen voor een mooie foto, dat hele gedoe. Best waardeloos. Na al die plichtplegingen zo traag mogelijk naar de Champs-Élysées fietsen, niet te doen. Het parcours beschrijven heeft tijdens zo'n rit ook absoluut geen zin. Tijdens de neutralisatie rijden we door La Défense en als de officiële neutralisatie voorbij is rijden we tijdens de officieuze neutralisatie door de banlieues van Parijs naar het westen, eigenlijk weg van de stad. We fietsen langs het fort van Mont-Valérien en passeren allerlei voorsteden waar je nog nooit van hebt gehoord. Garches en Vaucrasson, ik bedoel maar. Rocquencourt, Noisy-le-Roy, Bois-d'Arcy, noem ze allemaal maar op. Bois-d'Arcy is wel het meest westelijke punt van de rit, hier volgt een tocht terug naar Parijs via Saint-Cyr-l'École en het onvermijdelijke Versailles. Zoals te doen gebruikelijk fietsen we langs het paleis van Versailles, dat doen we de laatste jaren iedere keer opnieuw. Blijkbaar hebben ze vooral ten westen van Parijs interesse in de Tour, in het zuiden, oosten en noorden net wat minder. Maar goed, we rijden langs het paleis en dan beginnen we buiten Versailles in Chaville zowaar aan een klim. Een klimmetje van de vierde categorie, de Côte du Pavé des Gardes. Vorig jaar reden we over dezelfde weg en was het geen klim, nu deelt de organisatie ons mee dat het 1,3 kilometer omhoog zal gaan aan 6,5% en dat het laatste bergpuntje van deze Tour op de eerste die boven is ligt te wachten. Normaal gesproken vind ik zo'n klimmetje in de slotrit niet interessant, maar met het oog op de Olympische Spelen van 2024 in Parijs is het wel leuk om eens te kijken naar de mogelijkhedenin deze omgeving. We kennen inmiddels het finalecircuit van de OS, maar we hebben geen flauw idee hoe de aanloop eruit gaat zien. In de omgeving van Chaville liggen wel wat klimmetjes. Deze dus, 1,3 kilometer aan 6,5% is toch alvast best leuk. Je zou eventueel ook via een andere straat omhoog kunnen rijden naar de top van dit klimmetje, via de Rue de la Garenne vanuit Sèvres gaat het korter maar gemiddeld steiler omhoog. Even verderop ligt in Meudon de Côte de Meudon, dat is een leuk klimmetje van twee kilometer aan 6%. Kennen we van de eerste rit uit Parijs tegen Nice van 2018, toen Arnaud Demare met heel veel moeite Gorka Izagirre klopte in het sprintje bergop. Iets verder naar het zuidwesten zijn er ook nog wat aardige heuvels te vinden, ik hoop dat we tijdens de OS deze streek wat verder gaan uitpluizen in de aanloop. In de noordwestelijke banlieues kun je ook nog genoeg klimmetjes vinden, daar mag de aanloop ook plaatsvinden. Als ze maar niet voor het oosten of het noorden kiezen, daar is niets te vinden. Enfin, de top van de Côte du Pavé des Gardes bereiken de renners na 43 zeer trage kilometers. Van pavé is overigens geen sprake, het is een brede asfaltweg.

Na deze waanzinnige klim dalen we af richting Meudon, waar we daarna vrolijk voorbij gaan fietsen. De klim naar het observatorium aldaar laten we rechts liggen, het moet niet te ingewikkeld worden vandaag. In 2019, 2020 en 2021 reden we ook via Meudon naar het lokale circuit, over dezelfde wegen. Nou, da's dan weer lekker origineel zeg. In Meudon bereiken de renners de oevers van de Seine, ze fietsen vervolgens een tijd langs die rivier. Even later slaan ze rechtsaf en fietsen ze door een aantal arrondissementen richting de Notre Dame. De enige echte Notre Dame, die ene die in de fik stond weet je wel, al lijkt dat inmiddels ook alweer een eeuwigheid geleden. Goed, rondje door Parijs dus. Allemaal lachen gebouwtjes onderweg, maar dat zal iedereen wel weten. Luxemburgs tuintje ligt bijna op de route, Pantheonnetje ook. Voorbij de Notre Dame steken we de Seine over via de Pont Neuf en dan gaan we weer beginnen aan een van de nieuwste gimmicks die de Tour rijk is. In 2019 begon men hiermee en het lijkt een blijvertje te zijn. We rijden ook dit jaar weer dwars door het Louvre en daarna over het plein langs de glazen piramide. Mooie plaatjes hoor, fantastisch, formidabel.

Nou, goed, na het Louvre slaan we linksaf en dan rijden we een tijdje rechtdoor. Ter hoogte van de Jardin des Tuileries sluiten we na 59,5 kilometer aan op het lokale rondje. Iets meer dan 1,5 kilometer later passeren we voor het eerst aan de meet en dan gaan we acht rondjes afwerken. Het rondje is hetzelfde als altijd, voor de volledigheid lepelen we 'm nog maar even op: Over de Champs-Élysées naar de Arc de Triomphe, daar helemaal omheen fietsen, dan weer terug over de Champs-Élysées. Over het Place de la Concorde en dan langs de Tuileries weer terug naar de Champs-Élysées. Heel erg spannend is het niet en ieder jaar neemt de zin verder af om er woorden aan te besteden. Net voorbij de derde passage aan de meet, na 75,5 kilometer, is er nog een tussensprint. Over de meet moeten we trouwens nog wel iets vertellen, want het rondje is dit jaar gewoon hetzelfde maar de finish ligt ergens anders. Kom er maar in, Thierry: "De finishlijn is 150 meter verder op de Champs getrokken. Door aanpassingen op de Rue de Rivoli is de weg in de laatste kilometer wat minder breed en de laatste bocht daardoor smaller dan normaal. Om die reden hebben we ervoor gekozen om de streep een stukje meer naar achteren te leggen. Daardoor is het belang van in een van de eerste posities door de bocht te duiken wat minder groot geworden." Dit was de tekst van vorig jaar, pakken we er de tekst van dit jaar bij: "Net als in 2021 hebben we er, anders dan voorheen, voor gekozen de streep tweehonderd meter verder op de beroemde avenue te leggen. Daardoor hebben de sprinters in de laatste kilometer een extra knecht nodig om ideaal te worden afgezet voor het lanceren van hun eindschot." Vorig jaar was het 150 meter verderop, nu ineens 200 meter. Maarja, dat is dan ook wel weer meteen al het verschil. Waarvan akte. Na acht rondjes en 115,6 kilometer is deze hallucinante Tour voorbij.

Voor de 48e keer vormt de Champs-Élysées het slotstuk van de Tour de France. De laatste jaren is het iedere keer een rit voor de sprinters. Vorig jaar won Wout van Aert, uiteraard. Na de rit met de dubbele beklimming van de Ventoux en de tijdrit een dag voor het eind pakte hij mooi zijn derde ritzege. Die ritzege was vooral significant omdat Cavendish niet won, daardoor stak hij Eddy Merckx niet voorbij en bleef hij op 34 ritzeges hangen. Een jaar eerder won Sam Bennett in zijn groene trui, daar kunnen we ons nu helemaal niets meer bij voorstellen. Een jaar daarvoor zagen we de altijd irritante Ewan hier Groenewegen verslaan, daar zijn verder geen woorden voor nodig. Het jaar daar weer voor waren alle sprinters uitgevallen dus zagen we hier alleen maar mongolen sprinten. Kristoff won de sprint van de mindere goden voor Degenkolb en Demare. Nog een jaar eerder was de vlaggetjesbrigade hier aan het feest omdat Dylan Groenewegen iedereen regelrecht naar huis fietste. Jeroen Grueter erkent dat niet, zoals wij Jeroen Grueter niet erkennen. In 2016 redde Greipel hier zijn Tour, na een aantal kansloze sprints wist hij op de Champs-Élysées toch nog een rit te winnen. Het jaar daarvoor ging dat hem beter af, toen won Greipel er zijn vierde rit van die Tour. De twee jaar daarvoor was Marcel Kittel met afstand de sterkste en de vier jaar daar weer voor was deze rit iedere keer een prooi voor Mark Cavendish. In 2008 won Gert Steegmans verrassend en in 2007 ging de rit naar Daniele Bennati. 2006 was het jaar dat Thor Hushovd won op de Champs-Élysées en 2005 was dan weer het laatste jaar dat de rit niet eindigde in een massasprint. Alexandre Vinokourov muisde er vanonder in de straten van Parijs en hij won, net voor de sprinters. Op die manier schoof hij ook nog een plekje op in het klassement, het kan dus nog wel in deze rit. Net als de afgelopen jaren hoop ik weer op een nieuwe Vino, maar waarschijnlijk wordt het wel weer heel erg saai. Er komt altijd wel een kansloze aanval, maar ver draagt dat nooit. In 2018 zagen we wel bijna Lampaert winnen, daar was de verrassing dichtbij. Maar goed, dit wordt weer helemaal niks. Over de stad Parijs zelf weiger ik ondertussen al een paar jaar iets te zeggen, veel valt er eigenlijk ook niet meer te vertellen. Ik bedoel ja, alles wat ik vertel weet iedereen al, want het is Parijs. Ik kan veel, maar Snollekebolleke en Matthijs van Nieuwkerk evenaren gaat me niet lukken. Per Lasjehze.

De afsluitende rit van de Tour de France van 2022 gaat om 16:30 van start. Er is dan een neutralisatie van een kwartier waarna we om 16:45 merken dat de rit nog steeds geneutraliseerd is. De aankomst verwacht men laat, tussen 19:26 en 19:43. Dat is de laatste jaren traditie, zo'n late aankomst. Wil niet zeggen dat je je nu ineens moet afvragen wat je met je middag gaat doen, want vandaag gaat ook de Tour de France Femmes van start. De meisjes zijn aan de beurt en zij beginnen om 13:30 aan hun eerste rit. In totaal zijn er acht ritten, die ik natuurlijk niet van een voorbeschouwing ga voor zien. Kom nou, ik moet ook eens op tijd naar bed. De vrouwen beginnen bij de Eiffeltoren en rijden daarna ook rondjes over de Champs-Élysées. Met amper 86 kilometer is het een bijzonder korte rit, hun aankomst wordt rond 15:30 verwacht. Heb je daarna een uur om de aardappels te schillen, de spruiten dood te koken en je slavink aan de buitenkant te laten verbranden terwijl ie van binnen nog gaar is. Kun je vervolgens met een goedgevulde maag kijken naar de flopshow die wij de slotrit van de Tour de France Hommes plegen te noemen. Overigens wil ik nog wel even een opmerking plaatsen bij de Tour de France Femmes. Vooral de vierde rit van dit rondje gaat interessant worden. De vrouwen gaan rond Bar-sur-Aube over een aantal onverharde wegen rijden. Dit is een experiment met het oog op de Tour de France voor de mannen. Als die rit bevalt gaan we in de toekomst ook de onverharde wegen tussen de wijnranken door mogen verwelkomen in de mannelijke editie. Er liggen ook wat klimmetjes in die regio, dat kan mooie ritten gaan opleveren. Een soort Strade Bianche, toch wel. De organisatie spreekt van chemin blanc, witte wegen dus. De twee afsluitende ritten in de Vogezen zijn ook de moeite waard, die ritten zijn zowat zwaarder dan de laatste ritten in de Vogezen die het mannelijke Tourpeloton zag. Petit Ballon-Platzerwasel, godencombo. Enfin, dit allemaal terzijde. In Parijs is het morgen overdag mokerwarm, 33 graden! Geen kans op regen en een klein beetje wind uit het zuiden, voor zover het wat uitmaakt.

637752_champagne_richardot_-_plateau_de_blu_automne.jpg

637752_champagne_richardot_-_plateau_de_blu_automne.jpg

Een vluchtige vooruitblik op de vierde rit van de Tour voor vrouwen.

Rest mij nog een voorspelling. Gezien alle prestaties van Jumbo deze Tour mag je niet uitsluiten dat Tiesj Benoot aan een solo van 50 kilometer begint die hij winnend weet af te ronden, maar ze zullen op de laatste dag toch vooral bezig zijn met het omringen van Vingegaard. Op één renner na natuurlijk, die in de sprint gaat winnen. Want sprinten, dat gaan we uiteraard weer doen.

Het gewiekste plan van Jumbo-Visma voor geel en groen rit per rit ontrafeld: “Tadej Pogacar liep recht in onze val”

Al van oktober broedde Jumbo-Visma op een plan om het geel én het groen te grijpen en uiteindelijk deden ze er zelfs de bolletjes nog bij. Maandenlang overleg, het bekijken en analyseren van beelden en data, mondden uit in een gedetailleerde strategie voor elke rit met het gekende succes tot gevolg. Sportief manager Merijn Zeeman ontrafelde wat nu precies het plan was, van Kopenhagen tot Parijs.

Rit 1 – Tijdrit Kopenhagen - winnaar Lampaert
Geen geel, wel goede dag
“Het opzet was heel simpel: winnen met Wout en met onze klassementsmannen Roglic en Vingegaard zo dicht mogelijk in de buurt van Pogacar eindigen. Dat is niet helemaal gelukt, maar het werd wel een goede dag.”

Rit 2 – Roskilde – Nyborg – winnaar Jakobsen
Wouts droom gerealiseerd
“We wilden van bij het opdraaien van de Grote Beltbrug het gas opendraaien en allemaal in de pocket zitten, maar de wind gaf niet thuis. In een vlakke sprint overtrof Wout daar wel al de verwachtingen door tweede te worden. Zijn droom kwam uit: het geel pakken.”

Rit 3 – Vejle – Sonderborg – winnaar Groenewegen
Voor op schema voor groen
“We hebben de hele dag super goed vooraan gereden en bleven uit de gevarenzone. Met zijn tweede plek zat Wout daar naast het geel ook al stevig in het groen. In die drie eerste dagen sloeg hij al een megaslag.”

Rit 4 – Duinkerke – Calais – winnaar Van Aert
Roglic moest eigenlijk mee
“Die sprint bergop was een herhaling van het nummertje dat we in Parijs-Nice opvoerden. Alleen liep het niet perfect. We hadden ingecalculeerd dat het net iets te explosief zou zijn voor Jonas, maar Primoz had wel moeten mee kunnen. Dat was eigenlijk het grote doel: tijd pakken met hem.”

Rit 5 – Rijsel – Arenberg – winnaar Clarke
Eerste zwarte dag
“Op de laatste vijf laatste kasseistroken wilden we een slag slaan, maar op 30 km van de meet viel ons plan helemaal in het water na de materiaalpech van Jonas en de val van Primoz. Wout, Tiesj en Nathan konden de schade nog beperken.”

Rit 6 – Binche – Longwy – winnaar Pogacar
Droomscenario pakt anders uit
“Met het oog op het geel wilden we geen energie stoppen in het controleren van de vlucht. Wout meesturen, wetende dat UAE dan zou rijden, was voor ons het droomscenario. De uitkomst was dat Wout erg vermoeid was, maar de rest van de ploeg niet.”

Rit 7 – Tomblaine – Super Planche des Belles Filles – winnaar Pogacar
Vingegaard overtreft verwachtingen
“Een aankomst die Pogacar erg goed ligt. We wilden dus de schade beperken, zeker na de val van Primoz. Jonas bewees daar dat hij in super goede vorm verkeerde want eigenlijk hadden we ingecalculeerd dat hij seconden zou verliezen. Een fitte Roglic had die rit zeker kunnen winnen.”

Rit 8 – Dole – Lausanne – winnaar Van Aert
Definitieve tik voor groen uitgedeeld
“Dag in het teken van groen. We wilden de rest daar al een definitieve klap uitdelen. Nathan leverde schitterend werk in zijn eentje op kop van het peloton. De sprint heeft Mathieu Heijboer al in april verkend tijdens de Ronde van Romandië. We wisten dat Wout hier tot zijn recht zou komen.”

Rit 9 Châtel - winnaar Jungels
Verbaasd door labeur UAE
“Een minder bepalende rit. Alleen waren we heel verbaasd hoe hard UAE Emirates achter de kopgroep bleef rijden. Daar hebben ze zich in onze ogen nodeloos zitten afmatten. Volgens onze berekeningen had Wout op dit moment in een ideale wereld 275 punten voor het groen moeten hebben en daar zat hij met 284 toen al boven.”

Rit 10 Morzine – Megève – winnaar Cort Nielsen
Koers hard maken met Kruijswijk en Laporte
“We wilden UAE opnieuw aan het werk zetten. Daarom hebben we al in het begin de koers hard gemaakt met Kruijswijk en Laporte. Zo mondde het uit in een hele zware dag voor UAE en Pogacar die meermaals zelf achter ontsnappingen moest springen om ze te neutraliseren.”

Rit 11 - Albertville – Col du Granon - winnaar Vingegaard
Het grote meesterwerk
“Rit waarnaast we een bommetje hadden getekend. Van A tot Z is ons plan niet gelukt, maar wel heel veel ervan. (lacht) We wilden renners vooraan hebben en dat is gelukt met Laporte en Van Aert, ook al was het oorspronkelijk de bedoeling dat Benoot mee zou zijn. Pogacar zo snel mogelijk isoleren was het belangrijkste aspect van het plan en dan de strategie met twee kopmannen uitspelen. Pogacar was indrukwekkend, maar door al die aanvallen te beantwoorden, liep hij ook recht in onze val. We wisten dat hij eens zou begeven en Vingegaard had nog geen energie verbruikt.

Rit 12 Briançon - Alpe d’Huez - winnaar Pidcock
Even aan uppercut gedacht
“Primoz voelde in deze etappe dat het er voor hem niet inzat en heeft onbaatzuchtig al zijn kansen opgeofferd. Als ons plan de dag voordien niet was gelukt, hadden we het hier nog eens overgedaan, maar nu zaten we in een andere rol en wilden we consolideren. We versnelden wel nog even op de Croix de Fer om de snelheid bij Pogacar af te botten. We merkten dat hij goed hersteld was van de dag voordien, anders waren we dan al voor de uppercut gegaan.”

Rit 13 Bourg d’Oisans - Saint-Etienne – winnaar Pedersen
Krachten gespaard
“Prima dag voor ons. Alles bleef bij het oude en ondanks de hectiek en de wind kwamen we er goed doorheen. We lieten het aan de sprintersploegen over, maar de kopgroep was te sterk. Prima voor ons, wij konden onze krachten sparen.”

Rit 14 Saint-Etienne – Mende – winnaar Matthews (Matthews)
Keuze voor status quo
“Een etappe die Pogacar goed lag. Het was heel belangrijk voor ons dat die dag alles status quo bleef. Op de voorlaatste klim versnelden we nog even om hem al wat af te matten, maar hij ging verschrikkelijk hard. Het is Jonas’ verdienste dat hij in zijn wiel bleef. Dat de bonificaties al weg waren, kwam ons goed uit.”

Rit 15 – Rodeze – Carcassonne – winnaar Philipsen
Tweede zwarte dag
“We verloren Kruijswijk met een superzware blessure. Tiesj en Jonas vielen ook nog in die rit. Tiesj lag helemaal open en Jonas had toen best meer last van zijn heup dan we wilden toegeven. Dat zorgde voor ongerustheid op de tweede rustdag, zeker omdat we kortbij de Pyreneeën waren.”

Rit 16 Carcassonne - Foix - winnaar Houle
Tactiek lichtjes aangepast
“Oorspronkelijk was dit een etappe waarin we opnieuw een bom wilden gooien, maar gezien de situatie en de schade die we de dag voordien opliepen, was opnieuw consolideren al prima. Jonas voelde zich alweer goed en had weinig hinder aan zijn heup. We stuurden mannetjes vooruit die op hem konden wachten als hij in problemen kwam.”

Rit 17 Saint-Gaudens - Peyragudes - winnaar Pogacar
Vizier al op Hautacam
“Een aankomst waarvan we wisten dat Pogacar er goed zou zijn. Daarom besloten we opnieuw om voor controle te gaan. Wij hadden ons vizier toen al op Hautacam. UAE zette ons wel onder druk met Bjerg en daarna McNulty. Pogacar won die rit verdiend, UAE was de sterkste ploeg, maar met amper 4 seconden tijdverlies waren wij tevreden.”

Rit 18 Lourdes - Hautacam winnaar Vingegaard
Groene monster deelt tik uit
“We pompten Jonas helemaal op om voor de aanval te gaan en de Tour helemaal naar onze hand te zetten. Wout en Tiesj zaten in de ontsnapping dus zo drongen we UAE in de verdrukking. Pogacar kreeg een zoveelste mentale tik toen hij op Hautacam nog maar eens dat groene monster zag opdoemen en ook fysiek maakten we hem af door op dat vlakkere stuk Wout vol gas te laten geven.” In de afdaling van de Col de Spandelle was er ook dat moment waarop Vingegaard wachtte op de gevallen Pogacar. Strategisch een uitstekende keuze. “Alle credits voor Jonas. Dat was helemaal zijn beslissing. Hij toonde zo niet alleen dat hij niet bang was van Pogacar, maar hij moest zelf ook geen risico’s nemen in de afdaling en wist dat Pogacar toch opnieuw op kop zou gaan rijden.”

Rit 19 Castelnau-Mognoac - Cahors - winnaar Laporte
Laporte op instinct
“We wisten dat dit een hele ongecontroleerde finale zou worden. Ik reed zelf nog voor het peloton uit om Grischa via de radio alle windinformatie door te geven. Wout had zijn zinnen op de tijdrit gezet. Christophe nam fantastisch over en reed op instinct een geweldige laatste kilometer.”

Rit 20 tijdrit Lacapelle-Marival - Rocamadour – winnaar Van Aert
Vingegaard wou dat Van Aert won
“Jonas had vooraf aangegeven dat hij wou dat Wout won. Hij had ook aan Grischa gevraagd om aan te geven als hij dicht bij Wout in de buurt kwam. Ook dat is één van onze krachten dat alle renners voor mekaar door het vuur gaan. Een mooi gebaar en voor ons het meest ontroerende moment van de Tour.”

Rit 21 - Parijs – winnaar Jasper Philipsen

Geen gedoe meer
Van Aert en Laporte laten de sprint links liggen om voluit van het binnenhalen van geel, groen en de bollen te genieten en als team over de meet te komen.