Heeft iemand het wel eens overwogen? Waarom? En waarom heb je het toch neit gedaan + denk je er nog steeds aan?
ik heb het wel eens overwogen...zo'n 1.5 jaar geleden...ik zat echt gigantisch in een dip...niks lukte me meer...ik voelde me een nul en dacht dat de wereld beter af zou zijn zonder mij.
De reden dat ik het niet heb gedaan is dankzij mijn ouders...als zij neit zoveel om me gaven, was er een grote kans dak er nie meer was geweest..Tevens d8 ik dak me schuldig zou voelen wanneer ik het zou doen...ik weet het...pure onzin, maar goed. Ik denk er nu neit meer aan...ik heb eindelijk weer een doel in me leven en het gaat nu toppie 
veel dierbaren verloren en veel tegenslagen gehad waardoor ik weleens in een dip terecht kwam en me echt stond af te vragen wat ik hier nog deed op deze wereld, maar ik heb nooit echt met een scheermesje in me handen gestaan om echt me polsen door te snijden ofzo... zover is het niet gekomen, maar de gedachte heb ik wel gehad.
ik doe het niet, omdat ik het niet als oplossing zie, maar als opgeven.
ik heb voor mezelf ook gewoon een doel die ik wil bereiken en daar leef ik gewoon naar toe en als ik eenmaal heb bereikt ga ik ervan genieten totdat ik sterf van ouderdom. 
Er gebeurde veel, mensen welke dichtbij mij stonden zaten ook met zelfmoord. de angst om deze mensen te verliezen dreef mij ook tot een poging.
Al heb ik er geen spijt van, nooit gehad ook. Wat mij heeft tegengehouden, de mislukte poging, het zien van de littekens.. de verse snee, de pillen in mijn hand..ik schrok ervan.
Op het moment is het de liefde van mijn vriendin wat mij tegenhoud iets te doen wat haar pijn kan doen. ik ben blij met haar. dat helpt me. Het gaat ook weer redelijk goed met de mensen die dichtbij mij stonden welke ook zelfmoord pogingen ondernamen.
Verder blijven er natuurlijk altijd tegenslagen. al zijn ze op het moment een stuk minder. gelukkig maar. al kan ik niet genieten van het leven.. want elke keer als er een probleem weg is.. komt er een 3x zo groot probleem bij.
We blijven hopen op betere tijden, meer is er niet te doen. 
De 2e en tot nu toe de laatste keer heb ik geprobeerd mijn polsen door te snijden. Alleen het nadeel toen was dat het wel best pijn deed en het mes dat ik gebruiikte niet erg scherp was, het ging dus nogal moeilijk. Ik ben toen steeds dieper en dieper gaan snijden net zolang tot ik uiteindelijk mijn slagader zou raken. Alleen werd ik op dat moment gebeld door mijn vriend, ik eerst een paar keer afgedrukt maar uiteindelijk toch opgenomen (als ik dat niet deed zou hij langskomen
) Toen hoorde hij me huilen en ik uiteindelijk verteld wat er allemaal aan de hand was, we hebben een heel lang gesprek gehad en uiteindelijk ben ik toen maar van de gedachte van zelfmoord afgestapt. Daarna ben ik wel een aantal weken door gegaan met snijden in mezelf, het gaf me een goed gevoel waardoor ik er niet mee kon stoppen. Pas toen het op ging vallen voor de buitenwereld ben ik ermee gestopt. Nu een paar weken...het erge is dat ik me nu weeeeer ontzettend kut voel (dit heeft allerlei redenen maar is nogal persoonlijk) en ik weer vaak aan zelfmoord denk. Ik heb het de laatste dagen vooral 's ochtend ff overwogen om toch een overdosis aan pillen te nemen. Dit niet om aandacht te trekken, maar de laatste maanden zegt mijn gevoel DOOD, maar mijn verstand zegt daar nee tegen en af en toe als het echt niet meer gaat zegt mijn verstand jah, en dan of onderneem je actie of sta je op het punt het te doen 
Ik ga nu trouwens wel hulp krijgen, denk dat dat het beste is.
Ik heb het nooit overwogen, zelfs bij behoorlijke psychische klappen in m'n leven, het is simpelweg geen optie voor mij.
Ik kijk altijd vooruit,
en al kan ik soms zwelgen in m'n verdriet,
ik blijf altijd vertrouwen dat alles weer goed komt.
Ben gewoon koppig, denk ik.
, een half jaar terug en nu heb ik het ook niet makkelijk, tenminste ik maak het mezelf niet makkelijkWas vlak nadat mijn relatie was stuk gelopen na bijna 8 jaar. Het kwam zo plots en onverwachts dat het leek alsof de wereld gewoon onder me weg viel.
Ik heb het niet gedaan om dat ik mijn naasten niet wilde kwetsen. Hoewel ik op dat moment niet veel beter werd van het feit dat er echt nog wel mensen waren die van mij hielden, ben ik trouw in mijn gevoelens naar anderen toe.
Nu weet ik wel beter. Hoewel de herinnering aan mijn eerste liefde nog steeds veel pijn doet, ben ik weer gelukkig met iemand anders.
Ik heb veel geleerd hierdoor en heb het idee dat ik zelf een stuk sterker eruit ben gekomen.
Er zitten op dit forum relatief veel jongeren,
en in die leeftijdscategorie is het leven, of liever gezegd vóelt het leven gewoon zwaar.
Je bent zoekende, naar wie je bent, wat je bent, je plek in het leven, en hebt nog weinig referentie-kader om op terug te vallen.
Dan lijken dingen al gauw uitzichtloos.
Een eerste verliefdheid, de pijn als het uit is vóelt ook knalhard omdat je op dat moment nog niet (echt) weet hoe je ermee om moet gaan en dat het ook echt over gaat, om maar een voorbeeld te noemen.
Hiermee wil ik juist niet de mensen met een langdurige depressie of andere psychische problemen bagatelliseren, maar ik denk dat je op jongere leeftijd de dingen dramatischer voelt dan ze later zullen zijn.
Juist door door te vechten leer je dat er een heleboel kracht in jezelf zit en dat het vaak een periode is.
En dat kwam door de financiele problemen waar ik in dreigde te komen na het overlijden van mijn vader in juni 2001, en omdat verschillende instantie's, zoals de sociale dienst waar ik een aanvraag had lopen voor bijzondere bijstand (om de kosten die ik wel had te verzachten)bijzonder lang op zich liet wachten en ik daardoor verder in een dip kwam. En daarbij met een WIW baan bij een bedrijf zat die mij niet begreep met mijn problemen ondanks uitleg en ik daardoor daar weg moest. Dus ik zat weer een stukje verder in de put. Maar de reden om het niet te doen was mijn hobby en de vrienden die ik erdoor heb. (ik sleutel graag aan de computers van familie en vrienden als ze er problemen mee hebben) En omdat ik op dit moment werk bij een bedrijf waar ik me wel op mijn gemak voel, en ze me begrijpen (Sociale werkplaats)
(excuses voor de soms idiote zinsbouw, ben niet zo''n held in het schrijven van lange teksten)
7 Januari ben ik op weg gegaan naar een spoorlijn vlakbij Breda om er een eind aan te maken. De trein had vertraging en dat is denk ik mijn redding geweest. Dacht toen aan m'n broertje, ouders en m'n vrienden die het niet zouden begrijpen. Uiteindelijk ben ik jankend thuis gekomen en heb ik alles verteld
Inmiddels loop ik bij de psycholoog en krijg ik medicijnen en ben ik blij dat ik 't niet heb gedaan. Die zelfmoord gedachten heb ik nu voor een groot deel onder controle. De komende tijd is gewoon erg zwaar, maar ik heb er vertrouwen in dat 't weer goed komt, mede dankzij de steun van goede vrienden, die mij helemaal niet zagen zoals ik mezelf zag.
1 advies doe het vooral niet, er zijn altijd mensen die om je geven, ook al lijkt het soms niet zo. Wees niet bang om hulp te vragen. Zorg dat je er sterker uit komt
[Dit bericht is gewijzigd door DuchessX op 04-02-2003 23:02]
Maar goed...ik ben er helemaal overeen en wat ik toen te veel nadacht is het nu mooi in balans
Men heeft me toen met 3 man van de weg af moeten slepen... Pas na een uur kwam ik tot rust en was nog steeds compleet over de zeik...
Zoiets ging me niet in de koude kleren zitten en hoop zoiets niet nogmaals mee te moeten maken...
ik heb niets meer om voor te leven, heb bewezen wat ik wou bewijzen in mijn leven, ik word niet gemist
ik heb geen voldoening meer in dit leven en zie zelfmoord als een waardige afsluiting
....gelukkig ben ik er bijna altijd veel te bang voor
en het probleem is dat je altijd zoveel shit achterlaat
Ben nu alleen te moe om een lulverhaal neer te zetten, het is in ieder geval al zeker 3 jaar terug ofzo
Het is alweer 10 jaar terug , was 12 (nu 22 
)
quote:Jah IDD, maar volgens mij gebeurt het onder de ouderen ook geregeld, maar zijn zij er niet zo errug openlijk over.
Op dinsdag 4 februari 2003 23:28 schreef Sylvana het volgende:
het valt me op dat zoveel jongeren al zelfmoordneigingen/pogingen hebben gehad/gedaan. Ik heb er wel eens aan gedacht, maar ik zou het me familie en vrienden echt niet aan durven doen.
Maar het aantal suicidale mensen is volgens mij wel toegenomen, maar dat komt denk ik door de sociale druk die wordt uitgeoefend op de mensen...
quote:Jongeren met een verknipte gezinssituatie denken daar natuurlijk niet aan. Als jij een pleurishekel aan je ouders hebt, valt die barriere iig al weg.
Op dinsdag 4 februari 2003 23:28 schreef Sylvana het volgende:
het valt me op dat zoveel jongeren al zelfmoordneigingen/pogingen hebben gehad/gedaan. Ik heb er wel eens aan gedacht, maar ik zou het me familie en vrienden echt niet aan durven doen.
waarom heb ik ut nie gedaan? Ik weet het nog steeds nie. Wel heel erg blij dat ik ut nie heb gedaan, 'k heb nog heel veel toekomst voor me dat weet ik ook wel.. en achteraf gezien komt er altijd wel weer een moment dat ik van het leven ga houden...
Nu eigen huissie, gaat een stuk beter, heb eindelijk rust gevonden die ik heel erug zocht....
Die dag zat ik alleen in de kantine van het ziekenhuis te eten en ik keek naar m'n steakmes en die gedachte speelde dus echt serieus door m'n hoofd.. Schrok er ook wel an en ik kan het ook juist voor m'n ouders (en Jerome natuurlijk) niet doen.. Maar op zo'n moment voel je je wel even flink wanhopig
ik heb godverredomme niks geen geluk
Eerst wordt me oom vermoord. dan gaat me pa onverwachts dood en dan moeten we de puppy in laten slapen door zo'n kutfokker die hem niet op tijd heeft in laten enten.
ja ik voel me kut op dit moment en ik wil dus eik niuets anders dan dood.
maar waarchijnlijk durf ik het toch niet want ik hou nog van me ma en zus
Ik zou best wel eens weg willen uit dit oord.
Als ik aan doodgaan denk, word ik rustig en blij.
quote:ha ha haa, ja hier herken ik veel in!
Op zondag 9 februari 2003 21:01 schreef Fogerty het volgende:
Ik heb het grote geluk dat ik in mijn allerdiepste dalen compleet verstoken ben van energie. Als 1 vinger optillen al veel teveel moeite kost, dan kun je nog zo serieus over zelfmoord nadenken maar zul je nooit tot actie overgaan.
lig ook vaak zat 's avonds in bed mogelijk heden te overdenken, maar dan denk ik weer aan mijn zusje (die ondertussen al twee pogingen heeft gedaan) en hoeveel pijn zij mij en mijn ouders er mee doet (haar zelf natuurlijk ook) en dan wil ik niet meer...
ik denk dan van, als ik het doe dan doet mijn zusje het zeker weten ook, en dan is mijn moeder ook niet meer te houden denk ik (die zit nu in dagbehandeling bij een een of ander pchichotherapie centrum)...
hmm,
ik heb het gevoel dat ik voor andere leef 
quote:Dit ken ik ja, ik wilde vaak weg van alle ellende om me heen maar intussen wist ik ook dat als ik er een eind aan zou maken, de ellende van mijn ouders en zusjes alleen maar NOG groter zou worden dan dat die al was. Ik voelde me dan echt in de tang zitten.
Op zondag 9 februari 2003 23:12 schreef Sirchay het volgende:
ik denk dan van, als ik het doe dan doet mijn zusje het zeker weten ook, en dan is mijn moeder ook niet meer te houden denk ik (die zit nu in dagbehandeling bij een een of ander pchichotherapie centrum)...hmm,
ik heb het gevoel dat ik voor andere leef
Gelukkig leer ik nu dat ik ook weg kan van hun ellende zonder mezelf van kant te maken, door gewoon vrij ver weg te wonen en mijn eigen leven te leiden. Maar jij woont nog thuis en dan is het wel echt moeilijk, hou je vast aan de gedachte dat hun ellende niet per se altijd jouw hele leven hoeft te blijven beheersen.
quote:mijn zusje woont nu tijdelijk bij mijn oma, dat is (hoe raar het ook klinkt) een hele last die van mij af viel,
Op zondag 9 februari 2003 23:17 schreef Fogerty het volgende:[..]
Dit ken ik ja, ik wilde vaak weg van alle ellende om me heen maar intussen wist ik ook dat als ik er een eind aan zou maken, de ellende van mijn ouders en zusjes alleen maar NOG groter zou worden dan dat die al was. Ik voelde me dan echt in de tang zitten.
Gelukkig leer ik nu dat ik ook weg kan van hun ellende zonder mezelf van kant te maken, door gewoon vrij ver weg te wonen en mijn eigen leven te leiden. Maar jij woont nog thuis en dan is het wel echt moeilijk, hou je vast aan de gedachte dat hun ellende niet per se altijd jouw hele leven hoeft te blijven beheersen.
nu heb ik iig niet de angst meer dat ik thuis kom en dat ik haar voor de 3e keer leveloos op de grond aan tref
quote:ja dat heb ik gehoord, kan iemand vertellen hoe dat gegaan is?
Op zondag 9 februari 2003 14:31 schreef Progressor het volgende:
Ik nog nooit serieus, maar hier op fok zijn er wel volgens mij een aantal die het serieus overwegen of overwogen hebben, hel een fokker heeft zelfs een keer live via het forum over zijn zelfmoordpoging gerapoteerd terwijl hij er mee bezig was.
quote:Mooi, nu kom je eindelijk een beetje aan jezelf toe
Op zondag 9 februari 2003 23:19 schreef Sirchay het volgende:
mijn zusje woont nu tijdelijk bij mijn oma, dat is (hoe raar het ook klinkt) een hele last die van mij af viel,
Maar dan nog is het allemaal niet niks, mocht je je zo klote blijven voelen dat je steeds zelfmoord overweegt zou ik toch professionele hulp zoeken. En ik heb vast al wel vaker de stichting Labyrint/In Perspectief gepromoot, die kunnen wellicht ook wat voor je betekenen. Sterkte!quote:moet / ga as woensdag naar een een of andere psych, zie ik best wel tegen op.
Op zondag 9 februari 2003 23:25 schreef Fogerty het volgende:[..]
Mooi, nu kom je eindelijk een beetje aan jezelf toe
en had je idd al eerder voor gepromoot
maar dat zijn dan ook echt tijdelijke buien, ik zou nu echt nog niet dood willen...ik heb nog een heel leven voor me waar heel veel in kan gebeuren, dat ga je dan toch niet weggooien....
Waarom? > Omdat ik me echt verschrikkelijk voelde (2 of 3 mnd lang)
Waarom niet? > Omdat ik te zwak was om het te doen
Denk er nog steeds aan? > Niet echt
Overweeg 't zelfs nu op dit moment, nadat 't zooooo lang goed ging.
Vroeger kon ik leuke dingen gaan kopen die me konden opvrolijken, maar daar heb ik nu geen geld meer voor.
En alles loopt sinds ik geslaagd ben voor de HAVO, 2 jaar geleden nu, in de soep.
Maar ik weet niet hoe ik 't zou moeten doen weet je, de trein vind ik asociaal, aangezien ik zelf een hekel aan vertragingen heb en dat de reizigers niet wil aandoen.
Polsen doorsnijden lijkt me een beeeeeeetje pijnlijk, en daar heb ik 't niet zo op. Van een flat springen, nee, dadelijk bezorg ik iemand een trauma ofzo.
Overdosis, zou kunnen, maar dadelijk overleef ik 't en dan, wat moet ik tegen iedereen vertellen, dus dat valt ook al af..
Verdomme, kan 't gewoon niet en wil zo graag.
quote:NOOIT zo gaan denken!!! Mocht je deze gedachten blijven houden direct professionele hulp gaan zoeken! Ik ben zelf net niet gesprongen, maar veel heeft het niet gescheeld. Geloof me nou maar, het is het NIET WAARD!!! Wees niet bang om naar je huisarts te gaan, deze mensen zijn er om je te helpen. Zelfmoord is nooit de oplossing en het is nog egoistisch ook. Ik ben ben zelf gigantisch geschrokken van de reacties van anderen toen ik het verteld had. Misschien zie jij het nu niet zo, maar er zijn ongetwijfeld mensen die veel van je houden en hen kan je dat gewoon niet aandoen!
Op woensdag 26 februari 2003 20:55 schreef Migwi het volgende:
Overwogen, ja, meer dan eens.
Overweeg 't zelfs nu op dit moment, nadat 't zooooo lang goed ging.
Vroeger kon ik leuke dingen gaan kopen die me konden opvrolijken, maar daar heb ik nu geen geld meer voor.
En alles loopt sinds ik geslaagd ben voor de HAVO, 2 jaar geleden nu, in de soep.
Maar ik weet niet hoe ik 't zou moeten doen weet je, de trein vind ik asociaal, aangezien ik zelf een hekel aan vertragingen heb en dat de reizigers niet wil aandoen.
Polsen doorsnijden lijkt me een beeeeeeetje pijnlijk, en daar heb ik 't niet zo op. Van een flat springen, nee, dadelijk bezorg ik iemand een trauma ofzo.
Overdosis, zou kunnen, maar dadelijk overleef ik 't en dan, wat moet ik tegen iedereen vertellen, dus dat valt ook al af..
Verdomme, kan 't gewoon niet en wil zo graag.
quote:* denkt *
Op woensdag 26 februari 2003 21:11 schreef Tony_Montana67 het volgende:[..]
[...] er zijn ongetwijfeld mensen die veel van je houden en hen kan je dat gewoon niet aandoen! [...]
Ik kan niemand bedenken die van mij zou moeten houden
quote:* Migwi is het met je eens
Op woensdag 26 februari 2003 21:13 schreef Rembooo het volgende:[..]
* denkt *
Ik kan niemand bedenken die van mij zou moeten houden
quote:Weet je wat nou het probleem is, als jij het zou doen zou ik me on-ge-lo-fe-lijk schuldig voelen door hetgeen wat ik net gepost heb, waardoor ik het zelf ook zou doen
Op woensdag 26 februari 2003 21:20 schreef Migwi het volgende:[..]
* Migwi is het met je eens
quote:Dat had ik dus ook ja...
Op woensdag 26 februari 2003 21:13 schreef Rembooo het volgende:
* denkt *
Ik kan niemand bedenken die van mij zou moeten houden
Maar je hebt altijd familie om je heen en misschien laten ze het niet altijd blijken, maar die zullen ongetwijfeld van je houden! Ga eens naar de huisarts en praat er met hem over. Ik kan me heel goed indenken wat je voelt om wat voor reden dan ook en ik durfde/wilde het ook niet vertellen. Achteraf ben ik blij dat ik hulp heb ingeroepen. Je bent niet de enige die zich zwaar kut voelt en in principe hoeft dat ook niet. Gewoon hulp zoeken, want niemand verdient dit soort gedachten!
quote:Jij zou 't niet weten, is niet zo dat ik dan eerst hier ga posten van, "houdoe en bedankt"
Op woensdag 26 februari 2003 21:21 schreef Rembooo het volgende:[..]
Weet je wat nou het probleem is, als jij het zou doen zou ik me on-ge-lo-fe-lijk schuldig voelen door hetgeen wat ik net gepost heb, waardoor ik het zelf ook zou doen
quote:Het is opzich niet zo'n groot probleem want ik weet dat ik toch 'te zwak' ben om het te doen, maar het is ongelofelijk kut om je zo klote te voelen
Op woensdag 26 februari 2003 21:23 schreef Tony_Montana67 het volgende:[..]
Dat had ik dus ook ja...
Maar je hebt altijd familie om je heen en misschien laten ze het niet altijd blijken, maar die zullen ongetwijfeld van je houden! Ga eens naar de huisarts en praat er met hem over. Ik kan me heel goed indenken wat je voelt om wat voor reden dan ook en ik durfde/wilde het ook niet vertellen. Achteraf ben ik blij dat ik hulp heb ingeroepen. Je bent niet de enige die zich zwaar kut voelt en in principe hoeft dat ook niet. Gewoon hulp zoeken, want niemand verdient dit soort gedachten!
wilde et m'n vrienden/familie niet aandoen..
en om heel eerlijk te zijn.. durfde ik toch niet echt..
quote:* bekijkt fotoboek *
Op woensdag 26 februari 2003 21:30 schreef Jory het volgende:
[...]
en om heel eerlijk te zijn.. durfde ik toch niet echt..
Gelukkig niet
Maar dat is voor mij verder ook geen reden om het te laten
quote:En je HOEFT je niet zo te voelen. Ik heb me jarenlang zo kut gevoeld en ik had een idee dat dat normaal was. Ik weet dat het moeilijk is om in te zien dat je hulp nodig hebt, maar neem van mij aan dat het helpt.
Op woensdag 26 februari 2003 21:26 schreef Rembooo het volgende:Het is opzich niet zo'n groot probleem want ik weet dat ik toch 'te zwak' ben om het te doen, maar het is ongelofelijk kut om je zo klote te voelen
Kijk anders hier eens en kijk of je er iets in herkent Ervaringen met Depressies? Ik namelijk niet
herkenning is namelijk erg belangrijk bij een depressie
quote:Tuurlijk hoeft dat niet, als alles, maar dan ook echt ALLES tegenzit moet je nog steeds lachen en vrolijk zijn.
Op woensdag 26 februari 2003 21:35 schreef Tony_Montana67 het volgende:[..]
En je HOEFT je niet zo te voelen.
quote:Dat is weer een ander uiterste, maar wat ik probeerde duidelijk te maken is dat je nooit zo over zelfmoord moet denken. Dat soort gedachten zijn niet gezond en daar zijn oplossingen voor en zelfmoord hoort daar niet bij! De manier waarop jij het beschrijft komt mij namelijk erg bekent voor en ik ben iig blij dat ik niet voor die trein gesprongen ben!
Op woensdag 26 februari 2003 21:44 schreef Migwi het volgende:Tuurlijk hoeft dat niet, als alles, maar dan ook echt ALLES tegenzit moet je nog steeds lachen en vrolijk zijn.
Er is niks mis met je af en toe beroerd voelen, maar het moet niet zo zijn dat het tot zulke gedachten leidt
@Tony: ik waardeer je hulp & bezorgdheid echt heel erg, maar ik zie mezelf nog niet naar de psychiater en/of huisarts toe stappen...
Maak je niet druk, ik doe geen dingen die jij ook niet zou doen, okay?
, dus nee niet overwogen..zal ook nooit gebeuren quote:Doe niks anders dan anderen helpen op het moment en krijg er geen zak voor terug en ben het ook eens met dat NIET naar de psych en huisarts toegaan..
Op woensdag 26 februari 2003 21:57 schreef Rembooo het volgende:
Op dit moment probeer ik wanhopig mn leven nog enig nut te geven door mensen op msn te helpen met hun linux servertjes, php systemen in elkaar te zetten en msn te modden, maar het ziet er echt hopeloos voor me uit@Tony: ik waardeer je hulp & bezorgdheid echt heel erg, maar ik zie mezelf nog niet naar de psychiater en/of huisarts toe stappen...
quote:Leven mooi?
Op woensdag 26 februari 2003 21:59 schreef westrtp het volgende:
leven is toch veels te mooi daarvoor
Ik
op mn levenquote:dat denk jij...
Op dinsdag 4 februari 2003 19:57 schreef schatje het volgende:
Nee, zou ik mijn nabestaanden niet aan kunnen doen, en er is altijd wel een gezonde oplossing voor je problemen.
quote:Dan is het goed, alleen als iemand iets op de manier post zoals jij dat deed gaan mijn nekharen ff overeind staan omdat ik precies zo dacht. Zie het niet als een aanval of zoiets
Op woensdag 26 februari 2003 21:58 schreef Migwi het volgende:
Alles wat ik wil, krijg ik niet, dus ook geen vroegtijdige dood.
Maak je niet druk, ik doe geen dingen die jij ook niet zou doen, okay?
quote:Ok, maar weet dat dit soort mensen er zijn om je uit dit soort situaties te helpen. Ik hou nu verder op met zeuren en preken
Op woensdag 26 februari 2003 21:57 schreef Rembooo het volgende:
@Tony: ik waardeer je hulp & bezorgdheid echt heel erg, maar ik zie mezelf nog niet naar de psychiater en/of huisarts toe stappen...
Veel Succes iig
quote:Doe dat ja
Op woensdag 26 februari 2003 22:04 schreef Tony_Montana67 het volgende:[..]
Ik hou nu verder op met zeuren en preken
Veel Succes iig
En thanx, maar zie geen verbetering de komende tijd, maar I'll survive, op de een of andere manier..
Cheers mate..
quote:Dat kan je dan toch veranderen iedereen is weleens niet blij met zijn of haar leven, maar dat zou ik dan veranderen!
Op woensdag 26 februari 2003 22:00 schreef Rembooo het volgende:[..]
Leven mooi?
Ik
Wat is er mis dan?
maarjah, ik heb ook wel een dipjes gehad enzow, maar ik kijk overal altijd heel positief tegenaan. als ik me slecht voel ga ik naar een goede oplossing daarvoor zoeken. meestal helpt het als ik er met mensen over praat, maakt niet uit met wie, als er maar iemand naar luistert (via internet is heel anoniem en kan daarom heel erg opluchten). waarschijnlijk krijgen mensen die hun problemen opkroppen er later problemen mee en krijgen dan neigingen naar zelfmoord. ikzelf heb er nog nooit over nagedacht (nouja, me pa is psychiater dus hij verteld er wel eens over en dan denk je wel: "zo'n gast moet depri geweest zijn om zoiets te doen", maar echt overwogen heb ik het nog nooit).ik ken wel genoeg mensen die het wel overwogen hebben, volgens mij heeft dat vooral met vrienden en problemen thuis te maken als ik het allemaal zo bekijk, mensen kunnen geen vrienden krijgen of kunnen hun problemen die ze thuis hebben niet goed verwerken. het is alleen heel belangrijk dat ze realiseren dat er vrijwel ALTIJD wel mensen zijn die van hun houden, als het niet je vrienden zijn dan zijn het je ouders nog wel! daarom is het heel egoistisch om te denken: laat ik er maar een einde aan maken dan is er weer een probleem minder, want je zadelt anderen met schuldgevoelens op en misschien zelfs wel soortgelijke gevoelens.
het beste kun je gewoon professionele hulp zoeken voordat de zaken escaleren.
Sterker nog, ik heb het in het geheel niet overwogen. Echt een impulsieve daad was het ook niet, het zat er aan te komen.
Het was enkel wachten op de druppel die de emmer zou doen overlopen.
Op dat moment zelf was het toch wel vrij impulsief, daar kwam bij dat ik onder sterke invloed van alcohol was.
Als ik er in een nuchtere bui over na dacht hield ik het altijd voor onmogelijk. En ik zou het denk ik ook niet kunnen als ik niet onder invloed ben van alcohol of een ander 'mind altering' iets.
Natuurlijk was de dood mij niet gegund, anders had ik hier nu niet gezeten.
M'n kijk op zelfmoord is nu wel iet wat veranderd, maar ik ben er nu een nog groter voorstander van.
Niet nu. Nu gaat het best goed, naar omstandigheden.
Maar ik wil de mogelijkheid om mijn leven te beëindigen wanneer ik dat wil.
Ik geef mezelf hooguit een paar jaar. Hopelijk heb ik aan die paar jaar genoeg om die paar dingen te doen die ik graag zou willen.
Buiten die dingen zie ik geen reden om te leven. Ik haat de wereld.
Je zou dus kunnen zeggen dat ik het nu serieus overweeg.
En het weten dat het leven niet oneindig is, maakt het leven er van een stuk fijner.
*vermoord liever anderen 
quote:Als ik dat zou doen zou ik een een hele hoop minder problemen hebben, eigenlijk geen meer, aangezien ik dan alleen op de wereld zou zijn met Mariah Carey
Op woensdag 26 februari 2003 22:46 schreef SpecOp het volgende:
mijn antwoord op de vraag: nee*vermoord liever anderen
Nuja, of ze moet me dan niet, heb ik nog steeds een probleem
quote:Waar zal ik es beginnen...
Op woensdag 26 februari 2003 22:16 schreef westrtp het volgende:[..]
Dat kan je dan toch veranderen iedereen is weleens niet blij met zijn of haar leven, maar dat zou ik dan veranderen!
Wat is er mis dan?
nog meer nodig?
Ow ik vergeet er nog 1:
Best enge gedachte dat je in een paar seconden een eind aan alles kan maken. Gewoon opstaan, paar stappen en je bent van al het gezeik af.
Elke keer als ik nu op het station ben en die trein raast voorbij dan spookt die gedachte door m'n hoofd. Niet fijn.
quote:OK
Op woensdag 26 februari 2003 22:56 schreef Rembooo het volgende:[..]
Waar zal ik es beginnen...
Ben irritant Heb geen geld Ben niet slim Heb 1 vriend, rest is allemaal 'vriend' omdat ze me nodig hebben voor een of ander computerprobleem Ben nerd Ben lelijk nog meer nodig?
Ow ik vergeet er nog 1:
Ik heb de communicatieve vaardigheden en het sociale leven van een deurklink
Maar ff hard zijn om je ogen te openen dan. Je bent 15!!! (volgens je profiel dan!!!)
[*} Je hebt 1 vriend, dat is meer dan een hoop anderen, je KAN dus wel vrienden maken
Al met al kun je je wel behoorlijk klote voelen, maar om over zulke "kleine" dingen zelfmoord gedachten te gaan krijgen gaat wel erg ver! Lees nou eens terug wat je hebt opgeschreven en denk er dan rationeel over na. Al die dingen zijn vervelend maar niet onoverkomelijk!
Bekijk het gewoon eens van de positieve kant , het feit dat je mensen kan helpen met hun computer problemen is al iets heel moois!!!
quote:Hmm... idd, zoals Tony_Montana67 zegt, als je zoveel met computers kunt ben je volgens mij ook wel slim
Op woensdag 26 februari 2003 22:56 schreef Rembooo het volgende:[..]
Waar zal ik es beginnen...
Ben irritant Heb geen geld Ben niet slim Heb 1 vriend, rest is allemaal 'vriend' omdat ze me nodig hebben voor een of ander computerprobleem Ben nerd Ben lelijk nog meer nodig?
Ow ik vergeet er nog 1:
Ik heb de communicatieve vaardigheden en het sociale leven van een deurklink
En als je de communicatieve vaardigheden en het sociale leven van een deurklink hebt, mwah.... dat hebben de meeste genieën ook!
Verder, veel van de punten die je geeft kun je zelf zonder al te veel moeite wat aan doen.
Ik zit hier met
zulke ogen, voel me aan alle kanten zwaar &%#^@!!! Zo voel ik me al jaren, maar gelukkig komen die buien de laatste tijd minder vaak voor, en op de een of andere manier zoek ik tegenwoordig meer de mensen op als er iets is. En no matter what; ik GA DOOR! Misschien is alles en iedereen k*t, maar ik verdien mijn eigen plekje op deze aardkloot, en aan dat plek houd ik vast!Om te nuanceren... Alles wat er nu nog k*t is, zit tussen mijn oren, want ik leid nu precies het leven dat ik vroeger altijd al heb willen leiden, maar waar ik nooit op durfde te hopen. Hoelang die herinnering aan hoe ik me toen voelde me nog blijft achtervolgen, dat is iets wat ik in eigen hand moet nemen. Nu op dit moment heb ik alle mensen om me heen die ik nodig heb, dan zou er eigenlijk geen plaats meer moeten zijn voor het gevoel dat ik alleen ben. Dat gevoel is gewoon niet logisch. Maar goed, ik werk eraan, en ik zie vooruitgang.
quote:
Op donderdag 27 februari 2003 00:05 schreef Pascalle27 het volgende:
[...] En no matter what; ik GA DOOR! Misschien is alles en iedereen k*t, maar ik verdien mijn eigen plekje op deze aardkloot, en aan dat plek houd ik vast! [...]
quote:Zo'n genie ben ik nou ook weer niet, ik haal matige (tot slechte bij de talen) cijfers, en bij de colleges programmeren haalde ik ook geen fantastische cijfers.
Op woensdag 26 februari 2003 23:40 schreef Vava het volgende:[..]
Hmm... idd, zoals Tony_Montana67 zegt, als je zoveel met computers kunt ben je volgens mij ook wel slim
En als je de communicatieve vaardigheden en het sociale leven van een deurklink hebt, mwah.... dat hebben de meeste genieën ook!Verder, veel van de punten die je geeft kun je zelf zonder al te veel moeite wat aan doen.
Het enige waaraan ik te danken heb dat ik nu beter met comps ben dan gemiddeld is dat ik er zo vroeg mee in aanraking gekomen ben en het me interesseerde.
Maar af en toe heb ik dan ook weer zoiets van 'damn, het enige wat mn leven de moeite waard maakt is een klompje metaal, dit is echt triest', en dan voel ik me weer een tijdje kut.
Ik ben een typisch geval van de eeuwige maagd en daar heb ik echt geen zin in.
Maarja, life must go on (of ik daar nou zin in heb of niet), want zelfmoord is voor mij niet weggelegd.
Ik vind het heel fijn dat jullie de goeie kant van het verhaal proberen te bekijken, maar die is lang niet zo groot als de slechte.
Ik ga er proberen zelf wat aan te doen (niet dat dat lukt, maar toch, niet geschoten is altijd mis).
Ik twijfel nog of ik op het Invoeren-knopje ga drukken, stel dat iemand die ik ken het leest...
Ach ja, what the f*ck ook
Anyways... Ik ga pitten. Toedels en *klein zwaaitje*
(óf ik d8 aan familie/kennissen/vrienden óf ik wilde geen pijn lijden...)Ik was wel een x bijna naar de andere wereld:
ik had ooit heel erg veel last van hoofdpijn, 1 pijnstiller hielp niet, 2 pijnstillers hielpen ook niet, 3 ook niet, 4 ook niet, ja, dan maar een heel pakje he...
en ik heb *geluk* gehad dat mijn moeder me op m'n bed vond met pakje pijnstillers in m'n hand...
Ik werd met spoed naar het ziekenhuis gebracht, ze dachten daar aan een zelfmoordpoging, maar na een paar uur gebabbeld te hebben kwamen ze erachter dat het geen zelfmoordpoging was...
Was ik toen maar doodgegaan...
Ik voel me nu echt KUT!
Ik zal s kijken of ik naar de huisarts ga... (waarschijnlijk niet)
Psst...Rembooo, ik ken je!
quote:
Op donderdag 27 februari 2003 00:24 schreef Rembooo het volgende:Ik twijfel nog of ik op het Invoeren-knopje ga drukken, stel dat iemand die ik ken het leest...
Ach ja, what the f*ck ook
Weet iemand toevallig of de huisarts een geheimhoudingsplicht heeft? Ik ben 16
quote:Hoe moeilijk het ook is, doe het wel!!! De eerste stap is altijd het moeilijkst, maar je zult zien dat je er later beter van wordt. Een huisarts heeft een beroepsgeheim en mag dus niks doorvertellen, dus niemand hoeft er van te weten. Opkroppen heeft geen zin. Veel te veel mensen blijven te lang met problemen doorlopen, soms met fatale gevolgen, terwijl ze best te helpen waren geweest. Laat dit jezelf niet overkomen!!! Lees hier in R&P maar de verschillende topics door en zie dat je absoluut niet de enige bent en dat professionele hulp in de meeste gevallen werkt. Veel van de mensen hier hebben het beste met je voor! Doe niks doms en maak die afspraak gewoon!!!
Op donderdag 27 februari 2003 00:27 schreef sylvesterrr het volgende:Ik zal s kijken of ik naar de huisarts ga...
quote:
Op donderdag 27 februari 2003 00:33 schreef sylvesterrr het volgende:
Ik heb zojuist besloten om 's ochtends als ik wakker ben de huisarts op te bellen voor een afspraak.Weet iemand toevallig of de huisarts een geheimhoudingsplicht heeft? Ik ben 16
Maar ik heb mn huisarts nog nog nooit gezien dus ik ga daar niet mn levensverhaal ophangen tegen een volstrekt vreemde gast (maar ik doe het hier wel in het openbaar op Fok! ).
Ik heb geen idee of een huisarts een geheimhoudingplicht heeft (ik denk het wel)...
quote:Heel Goed!!!
Op donderdag 27 februari 2003 00:33 schreef sylvesterrr het volgende:
Ik heb zojuist besloten om 's ochtends als ik wakker ben de huisarts op te bellen voor een afspraak.Weet iemand toevallig of de huisarts een geheimhoudingsplicht heeft? Ik ben 16
Zolas ik al zei: Hij heeft een geheimhoudingsplicht, dus maak je daar maar geen zorgen om, hij/zij zal precies weten hoe te handelen, daar zijn ze voor opgeleid
Succes Iig en wees trots op jezelf dat je die beslissing hebt durven nemen!!! Vanaf nu kan het alleen maar beter gaan!
quote:Maar die volstrekt vreemde gast weet wel meer over jou problemen! Het feit dat je er hier over gepost hebt is toch ook een teken aan de wand? Je zit er mee en je wil ervan af. Het is natuurlijk hartsikke eng om aan een vreemde je verhaal te vertellen, maar ik schat in dat je je verhaal nog nooit aan iemand verteld hebt. Het lucht op, hoe moeilijk het ook is. Ik heb 17 jaar lang alles opgekropt en alles maar geslikt en gedaan of m'n neus bloedde. Hetgene wat ik het laatste half jaar heb meegemaakt wens je niemand toe, maar voor mij was het noodzakelijk om tot bepaalde inzichten te komen. Feit is wel dat ik het grootste gedeelte van mijn puberteit verkloot heb met achteraf gezien makkelijk oplosbare problemen. Alleen liet ik mezelf niet kennen en trok me terug op momenten dat ik me moest uiten. Maak niet dezelfde fout alsjeblieft!!!
Op donderdag 27 februari 2003 00:36 schreef Rembooo het volgende:[..]
Maar ik heb mn huisarts nog nog nooit gezien dus ik ga daar niet mn levensverhaal ophangen tegen een volstrekt vreemde gast (maar ik doe het hier wel in het openbaar op Fok!
Ik ga wraak nemen (als de kans zich voordoet) op een bepaald persoon die mijn gevoelens als een voetbal heeft gebruikt..
Dit is niet goed, maar beter dan aan zelfmoord denken, vind ik persoonlijk en morgen als ik opsta na lekker nachtje slapen zal 't allemaal wel een stuk beter gaan..
Lekker alleen thuis de hele morgen, muziek vol open, frituren en dat wil altijd al voor een groot deel helpen bij mij
Voel me bij de gedachte nu al een stuk beter..
Ik heers
quote:Als je je echt kut voelt moet je es Spiders van System of a Down keihard aanzetten, dat is echt een geweldig nummer
Op donderdag 27 februari 2003 01:25 schreef Migwi het volgende:
Zow, ik heb probleem nummer 1, en eigenlijk het grootste probleem van mijn negatieve gevoelens aangepakt..
Ik ga wraak nemen (als de kans zich voordoet) op een bepaald persoon die mijn gevoelens als een voetbal heeft gebruikt..
Dit is niet goed, maar beter dan aan zelfmoord denken, vind ik persoonlijk en morgen als ik opsta na lekker nachtje slapen zal 't allemaal wel een stuk beter gaan..
Lekker alleen thuis de hele morgen, muziek vol open, frituren en dat wil altijd al voor een groot deel helpen bij mij
Voel me bij de gedachte nu al een stuk beter..
Ik heers
quote:Ja he?
Op donderdag 27 februari 2003 01:37 schreef Rembooo het volgende:[..]
Als je je echt kut voelt moet je es Spiders van System of a Down keihard aanzetten, dat is echt een geweldig nummer
Als mijn ouders, broertje en zusje liggen te slapen.. Denk dat ik dan heel snel ook in m'n bedje lig
quote:Dit kan toch allemaal "verholpen" worden lijkt mij.
Op woensdag 26 februari 2003 22:56 schreef Rembooo het volgende:[..]
Waar zal ik es beginnen...
Ben irritant Heb geen geld Ben niet slim Heb 1 vriend, rest is allemaal 'vriend' omdat ze me nodig hebben voor een of ander computerprobleem Ben nerd Ben lelijk nog meer nodig?
Ow ik vergeet er nog 1:
Ik heb de communicatieve vaardigheden en het sociale leven van een deurklink
Ten 1ste waarom vind je jezelf nou irritant...als dat zo is waarom krijg je niet een betere instelling.
Ten 2de als je geen geld hebt (ik neem aan dat je studeert) waarom ga je dan niet ergens een leuk bijbaantje vinden in een sector waarin jij jezelf vind passen!
Je hebt 1 vriend, dat is dan toch geweldig je hoeft niet tientallen verschillende vrienden te hebben dat is pas IRRITANT.
En dat nerd en lelijk zal heus wel meevallen
quote:je hebt iig wel humor
Op woensdag 26 februari 2003 22:56 schreef Rembooo het volgende:
Ow ik vergeet er nog 1:Ik heb de communicatieve vaardigheden en het sociale leven van een deurklink
quote:Je moet jezelf niet naar beneden halen. Je moet je zelf moed inpraten en positieve dingen van je zelf opnoemen, hardop het liefst. En niet beginnen van die heb ik niet. Iedereen heeft wel eens een dip op zijn tijd. Het is juist belangrijk dat je zo snel mogelijk eruit komt en niet blijft zitten met die problemen. Als bij mij niet helemaal lekker gaat denk ik: wat een pech, morgen wordt het allemaal beter!
Op donderdag 27 februari 2003 00:24 schreef Rembooo het volgende:[..]
Zo'n genie ben ik nou ook weer niet, ik haal matige (tot slechte bij de talen) cijfers, en bij de colleges programmeren haalde ik ook geen fantastische cijfers.
Het enige waaraan ik te danken heb dat ik nu beter met comps ben dan gemiddeld is dat ik er zo vroeg mee in aanraking gekomen ben en het me interesseerde.
Maar af en toe heb ik dan ook weer zoiets van 'damn, het enige wat mn leven de moeite waard maakt is een klompje metaal, dit is echt triest', en dan voel ik me weer een tijdje kut.
...
Was ik vanochtend bij de huisarts, zegt ie dat hij meer tijd nodig heeft om me te onderzoeken...
Niet volgende week maandag, maar de maandag erop mag ik bij hem langskomen...
WTF moet ik tot die tijd?
quote:Jeetje... zo lang wachten
Op donderdag 27 februari 2003 16:00 schreef sylvesterrr het volgende:
Nou, fijn is dat.
Was ik vanochtend bij de huisarts, zegt ie dat hij meer tijd nodig heeft om me te onderzoeken...
Niet volgende week maandag, maar de maandag erop mag ik bij hem langskomen...WTF moet ik tot die tijd?
wat wil die dokter allemaal onderzoeken dan? Hij had toch een verwijzing kunnen geven naar een psycholoog ofzo?
Hoe ik het gedaan had, vertel ik niet, omdat ik bang ben dat er mensen met suicidale gedachten zitten en mijn methode gaan uitptoberen.
In ieder geval lukte mijn periode,totdat ze mij gereanimeerd hadden.
HArtslag had ik niet meer, en mijn hersenen waren ook langzaam door de zuurstof heen.
Maar een heel lang verhaal kort te maken, hebben ze me op tijd gevonden en gereanimeerd. Daarna heb ik moeten revalideren,ik wist niet meer wie ik was,mijn geheugen moest vanzelf weer terug komen.
Af en toe vind ik het wel jammer dat het me niet gelukt is,maar dat zijn in periodes dat ik me echt zwaar Kut voel. Maar door mijn bezigheden en werk,voel ik me doorgaans op en top...
Misschien was het wel goed zo, want nu ben ik een erg positief iemand geworden...
quote:weet ik het?!
Op donderdag 27 februari 2003 17:09 schreef Vava het volgende:[..]
Jeetje... zo lang wachten
wat wil die dokter allemaal onderzoeken dan? Hij had toch een verwijzing kunnen geven naar een psycholoog ofzo?
Hij wil een hoop vragen stellen denk ik...
quote:[Afgezaagd]
Op donderdag 27 februari 2003 17:17 schreef ArmaniMania het volgende:
Nou ja, ik heb het niet alleen ooit overwogen,maar ook ooit geprobeerd.
Hoe ik het gedaan had, vertel ik niet, omdat ik bang ben dat er mensen met suicidale gedachten zitten en mijn methode gaan uitptoberen.In ieder geval lukte mijn periode,totdat ze mij gereanimeerd hadden.
HArtslag had ik niet meer, en mijn hersenen waren ook langzaam door de zuurstof heen.Maar een heel lang verhaal kort te maken, hebben ze me op tijd gevonden en gereanimeerd. Daarna heb ik moeten revalideren,ik wist niet meer wie ik was,mijn geheugen moest vanzelf weer terug komen.
Af en toe vind ik het wel jammer dat het me niet gelukt is,maar dat zijn in periodes dat ik me echt zwaar Kut voel. Maar door mijn bezigheden en werk,voel ik me doorgaans op en top...
Misschien was het wel goed zo, want nu ben ik een erg positief iemand geworden...
What doesn't kill you, makes you stronger
[Afgezaagd]
Afgezaagd, maar ik meen het. Als je door zoiets heen weet te komen, zeker als het telkens weer de kop opsteekt, dan ben je een vechter. En dat is een eigenschap om dankbaar voor te zijn. Of overlever, zoals mijn psych zegt...
Reden: Heb dingen gezien en meegemaakt tijdens de vuurwerkramp in Enschede mei 2000 die ik maar niet kon verwerken. Trauma's had ik ervan en wilde zo niet verder leven.
Toen ontmoette ik een hele lieve meid waardoor ik er bovenop ben gekomen. Ik had weer zin in het leven dankzij haar.
Ik hou dan ook zielsveel van haar en wil haar niet meer kwijt. 
ik heb een vriendin gehad voor drie jaar die zelf moordpogingen ondernam en ik kan jullie zeggen dat dat heel veel pijn doet
Gepleegd! 
.
quote:Kut voor je dat je zo lang moet wachten. Probeer die tijd zo nuttig mogelijk te besteden. Doe dingen die je leuk vind om te doen, maar zorg dat het geen verplichting wordt. Wat mij erg heeft geholpen is over je problemen praten, maar ik weet niet of je daar aan toe bent. Wel kun je je gevoelens op papier (scherm) zetten, dat lucht meestal ook wel wat op. Zorg gewoon dat je de dagen goed door komt, want dit is je eerste stap op weg naar betere tijden!
Op donderdag 27 februari 2003 16:00 schreef sylvesterrr het volgende:
Nou, fijn is dat.
Was ik vanochtend bij de huisarts, zegt ie dat hij meer tijd nodig heeft om me te onderzoeken...
Niet volgende week maandag, maar de maandag erop mag ik bij hem langskomen...WTF moet ik tot die tijd?
quote:Wat een humor zeg...
Op donderdag 27 februari 2003 22:21 schreef Berserker het volgende:
Overwogen?Gepleegd!
quote:Heel veel pijn, mijn oma heeft een poging gedaan en het is haar gelukt
Op donderdag 27 februari 2003 22:18 schreef crash-bandicoot het volgende:
hebben jullie wel eens na gedacht over jullie vriend of vriendin hoe dat die zich voelt als jullie een poging hebben gedaan,ik weet hoe het voelt
ik heb een vriendin gehad voor drie jaar die zelf moordpogingen ondernam en ik kan jullie zeggen dat dat heel veel pijn doet
is al jaren geleden maar geen dag dat ik niet aan haar denk
Ik heb het gedaan omdat ik vond dat ik toch geen nuttig leven had. Mijn leven speelde zich af in boeken en gedachten.
Nogsteeds ben ik zo, ik lees heel veel boeken (Fantasy) en speel heel veel computerspellen en kan uren dagdromen.
Maar ik weet nu bijna 5 jaar later dat er een paar mensen zijn die echt van mijn houden en niet zonder me kunnen!!!
Twee weken geleden is een goede vriend van me uit het leven gestapt
ik ben dus nu wel even behoolrijk terug gekomen van mijn gedachtengangen.
nooit had ik verwacht dat zoiets zo'n impact zou hebben.....de nabestaanden, zijn vrienden. ......
ik zou het nu nooit meer durven.....
quote:Jeetje, wat grappig zeg
Op donderdag 27 februari 2003 22:21 schreef Berserker het volgende:
Overwogen?Gepleegd!
Ontopic:
Ja, maar nooit echt geprobeerd..
quote:
Op vrijdag 28 februari 2003 14:10 schreef Panzer het volgende:
Yup, maar vond het voor mezelf te makkelijk om het bijltje erbij neer te gooien. Ik ga voor mezelf liever de strijd ermee aan.
De Uitdaging!
*denkt terug aan traumatische momenten*