Wat lees je nu? #82 Bladzijde na bladzijde...

quote:

Op maandag 4 juli 2022 16:20 schreef Speedfight het volgende:
Generatie columbine van hans klis.

Aanrader.

quote:

Op donderdag 7 juli 2022 19:42 schreef Fok-it het volgende:

[..]
Tof. Even op mijn never-ending list gezet.

quote:

Op donderdag 7 juli 2022 20:11 schreef Speedfight het volgende:

[..]
Heb je "wij zijn maar wij zijn niet geschift" ook gelezen? Daarin zitten de dagboekfragmenten van de columbine shooters.

quote:

Op donderdag 7 juli 2022 20:13 schreef Fok-it het volgende:

[..]
Nee, heb ik ook nog niet gelezen Wel Bowling for Columbine gezien obviously. Maar vind het onderwerp wel heel interessant. We need to talk about Kevin ook gelezen. Boh wat een boek was dat ook

quote:

Op donderdag 7 juli 2022 20:19 schreef livelink het volgende:

[..]
Van We need to talk about Kevin ben ik echt naar geweest.

quote:

Op donderdag 7 juli 2022 20:13 schreef Fok-it het volgende:

[..]
Nee, heb ik ook nog niet gelezen Wel Bowling for Columbine gezien obviously. Maar vind het onderwerp wel heel interessant. We need to talk about Kevin ook gelezen. Boh wat een boek was dat ook

quote:

Ambulances arriveren bij twee verkeersongevallen die de enige wegen versperren naar het (fictieve) Britse dorp Midwich, Winshire. Bij een poging het dorp binnen te komen, raakt een van de ambulancemedewerkers bewusteloos. Omdat men gasvergiftiging vermoedt, wordt het leger ingelicht. Zij ontdekken dat een gekooide kanarie bewusteloos raakt als hij het getroffen gebied binnengaat, maar weer bijkomt als hij wordt weggehaald. Verdere experimenten tonen aan dat het gebied een halve bol is met een diameter van 2 mijl (3,2 km) rond het dorp. Luchtfoto's tonen een onidentificeerbaar zilverachtig voorwerp op de grond in het centrum van het getroffen gebied.

Na een dag is het effect verdwenen, samen met het onbekende voorwerp, en de dorpelingen ontwaken zonder duidelijke nadelige gevolgen. Enkele maanden later komen zij tot de ontdekking dat elke vrouw in de vruchtbare leeftijd zwanger is, met alle aanwijzingen dat de zwangerschappen werden veroorzaakt door xenogenese tijdens de periode van bewusteloosheid die is gaan heten de "Dayout".

Wanneer de 31 jongens en 30 meisjes worden geboren, zien zij er normaal uit, afgezien van hun ongewone gouden ogen, lichtblond haar, en bleke, zilverachtige huid. Deze kinderen hebben niets van de genetische kenmerken van hun moeders. Naarmate ze opgroeien, wordt het steeds duidelijker dat ze, althans in sommige opzichten, niet menselijk zijn. Ze bezitten telepathische gaven en kunnen de handelingen van anderen controleren. De kinderen (ze worden met een hoofdletter C aangeduid) hebben twee verschillende groepsgeesten: een voor de jongens en een voor de meisjes. Hun lichamelijke ontwikkeling is versneld in vergelijking met die van mensen; als ze negen jaar oud zijn, lijken ze zestien jaar oud.

De kinderen beschermen zichzelf zoveel mogelijk door een vorm van mind control. Een jongeman die tijdens het autorijden per ongeluk een Kind in de heup raakt, wordt gedwongen tegen een muur te rijden en zichzelf te doden. Een stier die de kinderen achtervolgde, wordt gedwongen in een vijver te verdrinken. De dorpelingen vormen een bende en proberen de Midwich Grange, waar de kinderen les krijgen en leven, in brand te steken, maar de kinderen zorgen ervoor dat de dorpelingen elkaar aanvallen.

De militaire inlichtingendienst verneemt dat hetzelfde fenomeen zich in vier andere delen van de wereld heeft voorgedaan, waaronder een Inuit-nederzetting in het Canadese noordpoolgebied, een klein dorp in het Australische Northern Territory, een Mongools dorp, en de stad Gizhinsk in Oost-Rusland, ten noordoosten van Okhotsk. De Inuit doodden de pasgeboren kinderen, in de mening dat zij niet van hen waren, en de Mongolen doodden de kinderen en hun moeders. De Australische baby's stierven allemaal binnen een paar weken, wat suggereert dat er iets mis kan zijn gegaan met het xenogeneseproces. De Russische stad werd onlangs "per ongeluk" vernietigd door de Sovjetregering, met behulp van een "atoomkanon" vanaf een afstand van 50-60 mijl.

De kinderen zijn zich bewust van de dreiging tegen hen, en gebruiken hun macht om te voorkomen dat er vliegtuigen over het dorp vliegen. Tijdens een gesprek met een officier van de militaire inlichtingendienst, leggen de kinderen uit dat ze vernietigd moeten worden om het probleem op te lossen. Ze leggen uit dat het niet mogelijk is om hen te doden tenzij het hele dorp gebombardeerd wordt, wat zou resulteren in burgerdoden. De kinderen stellen een ultimatum: ze willen migreren naar een veilige plaats, waar ze ongedeerd kunnen leven. Ze eisen vliegtuigen van de regering.

Een oudere, goed opgeleide inwoner van Midwich (Gordon Zellaby) beseft dat de kinderen zo snel mogelijk moeten worden gedood. Aangezien hij door een hartkwaal nog maar een paar weken te leven heeft, voelt hij zich verplicht iets te doen. Hij treedt op als leraar en mentor van de kinderen, en ze beschouwen hem met de genegenheid die ze voor een mens kunnen hebben, en staan hem toe hen dichter te benaderen dan ze anderen toestaan. Op een avond verstopt hij een bom in zijn projectie-apparatuur terwijl hij de kinderen een film over de Griekse eilanden laat zien. Zellaby laat de bom ontploffen en doodt zichzelf en alle kinderen.

quote:

On the private Greek island of Skios, the high-paying guests of a world-renowned foundation prepare for the annual keynote address, to be given this year by Dr. Norman Wilfred, an aging and ponderous authority on the scientific organization of science. He turns out to be surprisingly youthful and charming, and everyone is soon eating out of his hand.
Meanwhile, in a remote villa at the other end of the island, the ravishing Georgie has agreed to spend a furtive horizontal weekend with a notorious schemer, who has characteristically failed to turn up. Trapped there with her instead is a pompous, balding individual called Dr. Norman Wilfred, who has lost his whereabouts, his luggage, and his temper--indeed, everything he possesses other than the text of a lecture on the scientific organization of science.
In a spiraling farce about upright academics, ambitious climbers, and dotty philanthropists, Michael Frayn, the god of farce (Entertainment Weekly), tells a story of personal and professional disintegration, probing his eternal theme of how we know what we know even as he delivers us to the outer limits of hilarity.

quote:

Medium Raw: A Bloody Valentine to the World of Food and the People Who Cook is een autobiografisch boek van Anthony Bourdain en het vervolg op Bourdains bestseller Kitchen Confidential. Medium Raw gaat over Bourdains opkomst naar het sterrendom na het succes van Kitchen Confidential. Bourdain is geen kok meer en is nu een televisiepersoonlijkheid. Hij geeft zijn mening over veel van zijn collega-televisiekoks (van wie de meesten volgens hem helemaal geen chef-koks zijn omdat ze nooit in een restaurant hebben gewerkt) en hoe de restaurantindustrie is veranderd in de tien jaar sinds Kitchen Confidential werd gepubliceerd.

quote:

Op maandag 11 juli 2022 15:02 schreef trui het volgende:
'Geschiedenis van Geweld' vond ik erg knap geschreven, dus ik had wel zin in meer van deze schrijver (Edouard Louis). Nu alweer bijna door deze heen:

[ afbeelding ]

quote:

Dit klassieke en nautische avonturenverhaal speelt zich af op het Nederlandse en Duitse Wad. Twee jonge Engelsen, Carruthers en Davies, varen rond met een verbouwde sloep en ontdekken de plannen van de Duitse keizer om Engeland aan te vallen. In de aanloop naar de Eerste Wereldoorlog opende dit boek de ogen van de Engelse regering. Een vertelling over het uitpluizen van een mysterie, dat zich geleidelijk aan zelf oplost en pas helemaal aan het eind een schitterend climax bereikt. De opwinding begint echter al meteen op de eerste bladzijde, waarna het verhaal gaandeweg steeds interessanter wordt. Een bloedstollende achtervolging over het nog amper betonde Wad, het vermoeden van romantische verwikkelingen, en een geheimzinnige Nederlander met duisteren connecties; elementen voor een spannend verhaal dat na bijna een eeuw nog niets aan zeggingskracht heeft ingeboet. Met behulp van kaarten kan de lezer zelf meedenken over de oplossing van het raadsel. De sfeer van grijze noordelijke luchten en mijlen woelig water tussen natte zandplaten wordt op weergaloze wijze neergezet. Dit zeeschap bepaalt niet alleen het verloop van het avontuur, maar ook de verstandshouding tussen de twee amateurspionnen; echte Britse zeilers uit het begin van de vorige eeuw. De personages vormen daarbij ook een afspiegeling van Childers' visie dat de 'lower class' de kolen uit het vuur moest halen, vaker gehinderd dan geholpen door de 'upper class'.

quote:

Op zaterdag 9 juli 2022 15:24 schreef Jan_Onderwater het volgende:
John Windhams The Midwich Cuckoos
Dezelfde schrijver schreef ook "Day of the Triffids"

[ afbeelding ]
[..]
Wikipedia

Het boek is verschillende malen verfilmd en deeerste zwart wit film (the village of the damned) is een klassieker van het genre.
[ afbeelding ]

quote:

De hoofdpersoon is Bill Masen, een bioloog die zijn brood heeft verdiend met het werken met triffids - lange, giftige, vleesetende planten die in staat zijn zich voort te bewegen. Gezien zijn achtergrond vermoedt Masen dat ze in de U.S.S.R. door biotechnologie zijn verkregen en per ongeluk in het wild zijn uitgezet. Vanwege de uitstekende industriële kwaliteit van een olie die wordt geproduceerd door en verkregen uit de triffids, is er over de hele wereld sprake van zware triffideteelt.

Het verhaal begint met Bill Masen in het ziekenhuis, met een verband om zijn ogen nadat hij met triffidegif uit een angel was besproeid. Tijdens zijn herstel wordt hem verteld over een onverwachte groene meteorenregen. De volgende morgen verneemt hij dat het licht van het ongewone schouwspel iedereen die ernaar keek blind heeft gemaakt (later in het boek speculeert Masen dat de "meteorenregen" misschien satellietwapens in een baan om de aarde waren, die per ongeluk ontstoken werden). Nadat hij zijn ogen heeft ontzwachteld vindt hij het ziekenhuis in chaos, met personeel en patiënten zonder zicht. Hij dwaalt door een chaotisch Londen vol blinde inwoners en raakt langzaam verliefd op de rijke schrijfster Josella Playton, die hij redt nadat hij ontdekt dat ze onder dwang door een blinde man als gids wordt gebruikt. Geïntrigeerd door een enkel licht op de top van het Senaatshuis in een verder verduisterd Londen, ontdekken Bill en Josella een groep ziende overlevenden onder leiding van een man genaamd Beadley, die van plan is een kolonie op het platteland te stichten. Zij besluiten zich bij de groep aan te sluiten.

De polygamie die in Beadley's plan besloten ligt, stuit sommige groepsleden tegen de borst, vooral de religieuze Miss Durrant - maar voordat dit schisma kan worden opgelost, ensceneert een man genaamd Wilfred Coker een brand in de universiteit en ontvoert een aantal ziende personen, waaronder Bill en Josella. Ze worden elk vastgeketend aan een blinde en toegewezen om een eskader van blinden te leiden, voedsel en andere voorraden verzamelend, de hele tijd belaagd door ontsnapte Triffids en rivaliserende aaseters.

Al snel beginnen Masen's volgelingen ziek te worden en te sterven aan een onbekende ziekte. Wanneer hij op een morgen wakker wordt en merkt dat de overlevenden hem verlaten hebben, keert hij terug naar de Universiteitstoren om Josella te zoeken, maar zijn enige aanwijzing is een adres dat door Beadley's groep werd achtergelaten. Samen met een berouwvolle Coker, rijdt Masen naar het adres, een landgoed genaamd Tynsham in Wiltshire. Hij vindt een deel van de Beadley-groep, nu geleid door juffrouw Durrant, die hem uiteindelijk vertelt dat Beadley naar Beaminster, in Dorset, is gegaan, een paar dagen voordat hij aankwam. Er is geen teken van Josella.

Masen en Coker besluiten Beadley te volgen naar Dorset. Ze vinden kleine groepjes blinden en zienden langs de weg, maar geen spoor van Beadley. Uiteindelijk besluiten ze uit elkaar te gaan, Coker keert terug om te helpen in Tynsham, terwijl Masen naar de Sussex Downs gaat nadat ze zich een opmerking van Josella herinnert over vrienden die ze daar had.

Onderweg redt Masen een jong meisje genaamd Susan, die hij alleen thuis aantreft, terwijl haar broertje dood in de tuin ligt, gedood door een Triffid. Hij begraaft de jongen en neemt Susan met zich mee. Een paar dagen later, tijdens een nacht van hevige regen, zien ze in de verte een vaag licht. Als ze het bereiken, ontdekken ze Josella en haar vrienden.

Met enig succes proberen ze in Sussex een zelfvoorzienende kolonie te stichten, maar ze worden voortdurend bedreigd door de Triffids, die zich massaal rond de omheining ophouden. Enkele jaren gaan voorbij, tot op een dag een vertegenwoordiger van Beadley's factie met een helikopter op hun erf landt en meldt dat zijn groep een kolonie heeft gesticht op het Isle of Wight. Durrant's gepraat over Beaminster was een opzettelijke poging om Masen af te leiden op zijn reis om Beadley te vinden. Bill en de anderen zijn terughoudend om hun eigen nederzetting te verlaten, maar de groep besluit eerst de zomer in Sussex door te brengen alvorens naar het Isle of Wight te verhuizen.

Hun plannen worden overhaast door de komst van de militaristische vertegenwoordigers van een nieuwe despotische en zelfbenoemde regering, die arriveren in een gepantserde auto. Masen herkent de leider als een meedogenloze jongeman die hij op een plunderingsexpeditie in Londen had ontmoet en die hij koelbloedig een zieke van zijn eigen groep had zien executeren. Deze laatste is van plan Masen een groot aantal blinden te geven om voor te zorgen, en ze op de boerderij als slavenarbeiders te gebruiken; ook zal hij Susan als gijzelaar nemen. Masen's groep organiseert een feest, waarbij ze de bezoekers aanmoedigen dronken te worden. Terwijl de bezoekers vast slapen, sluipen ze het huis uit, maken de gepantserde auto onklaar door honing in de benzinetank te gieten en rijden door de hekken, die open staan voor de Triffids om binnen te komen. De roman eindigt met Masen's groep op het Isle of Wight, vastbesloten om op een dag de Triffids te vernietigen en hun wereld terug te winnen.