1. De renner van het voorjaar
Veel koersen reed hij niet, maar voor mij is het toch echt Biniam Girmay. Wat hij deed overtrof mijn stoutste verwachtingen. Stiekem droomde ik van een zege in Milaan-San Remo, maar toen hij daadwerkelijk mee was op de Poggio was ik alsnog onder de indruk. Dat hij een tijdje later in de E3 aanwezig was in de finale en maar net moest passen op de Paterberg, ja, jeetje, toen viel mijn mond helemaal open van verbazing. De wegen niet kennen, niet heel erg bedreven zijn in het positioneren en dan toch vooraan meedoen, dat was genieten. Toen na de E3 bekend werd dat hij Gent-Wevelgem zou gaan rijden zag ik hem er wel voor aan om nog een mooie ereplaats toe te voegen aan het geheel, maar het werd zelfs een overwinning. Ontzettend van genoten, een meer dan historische zege. En mede dankzij het historische karakter van zijn prestaties is hij de renner van het voorjaar. Dylan van Baarle zijn we over tien jaar vergeten, Bini is voor de eeuwigheid.
2. De renster van het voorjaar
Dankzij de overwinning in Luik tegen Bastenaken tegen Luik is het uiteindelijk toch Van Vleuten geworden. Ze had nog een grote overwinning nodig na die reeks ereplaatsen. Nu dat is gelukt mogen we haar toch wel de meest constante en ook beste renster van het voorjaar noemen. Al zal de Natte Wind hier een andere mening over hebben.
3. De ploeg van het voorjaar
Pfoe, ja. Jumbo begon heel voortvarend, maar mede dankzij de ziekte van Van Aert zijn ze uiteindelijk toch wel overvleugeld door Ineos, zou ik zeggen. Bahrein mag ook genoemd worden, en Wanty natuurlijk.
4. De pechvogel van het voorjaar
Ach, Sep. Hij heeft zichzelf weer overtroffen dit voorjaar, zo erg was het nog nooit. Normaal haalde hij de start nog wel eens, maar zelfs dat zit er tegenwoordig niet meer in. Turgis is overigens ook nog wel een kanshebber, die is na zijn knappe tweede plaats in Milaan-San Remo vervolgens in iedere andere koers keihard op z'n bek gegaan.
5. Het meest indrukwekkende moment dat is bijgebleven van het voorjaar
De sprint van Bini in Gent-Wevelgem. Lang geleden dat ik zo uitzinnig was. Het gat in het plafond is nog steeds niet gedicht en ik vermoed dat ze me een paar straten verder nog konden horen. Sowieso was die hele koers heerlijk. De helderheid van geest van Bini om direct op het wiel van Laporte te zitten, dat vond ik ook indrukwekkend. Sterker nog, hij was gewoon op die demarrage aan het wachten. Hij wist hoe hij die koers kon winnen. Anticiperen door een Jumbo die niet Van Aert heet te volgen en in de sprint gewoon uitgaan van eigen kracht, meer dan indrukwekkend. En als je José kunt laten huilen, dan ben je natuurlijk helemaal een grootheid.
quote:
Gent-Wevelgem was één brok emotie. Het begon al bij de start in Ieper, de geboortestad van Karl Vannieuwkerke, en met de vloek van José De Cauwer bij de Menenpoort door de link met de oorlog in Oekraïne.
Aan de finish volgde er weer een krop in de keel. De Cauwer kreeg tranen in zijn ogen na de zege van Biniam Girmay.
Hij vertelde ons meer dan een jaar geleden al dat Girmay een kanjer zou kunnen worden. "Niemand gelooft me nu, maar onthoud mijn woorden", zei hij onder meer tijdens de Tour en de Vuelta.
Toen ze begonnen te sprinten, wist ik dat er emoties zouden volgen bij onze cocommentator. Ik zag tranen.
Het was alsof een Belg olympisch kampioen geworden was of alsof zijn adoptiezoon gewonnen had. Dat zie je zelden bij een niet-Belgische overwinning.

6. De mooiste wedstrijd van het voorjaar
Parijs-Roubaix, simpel. Normaal is Parijs-Roubaix altijd interessant, omdat iedereen in de vlucht van de dag wil zitten. Maar zodra die vlucht vertrokken is kun je even wat anders gaan doen tot ze de eerste kasseistrook bereiken. Dat was dit jaar helemaal anders. Dankzij de move van Ineos hebben we geen moment van rust gekend, koers van begin tot eind. Dit gaat niet snel meer overtroffen worden, denk ik. Een koers om te koesteren. Voor het vlaggetje zal vooral de uitkomst blijven hangen, maar dit was een voorstelling van 250 kilometer. Inlijsten en naar een museum sturen.
7. De ontgoocheling van het voorjaar
Twee ploegen eigenlijk: Alpecin en Quick Step. Mathieu kon de meubelen nog redden voor Alpecin, maar de rest van zijn ploeg mist de bonus van de afgelopen twee jaar. Quick Step zonder Taus was het aanzien niet waard, al werden ze op de valreep natuurlijk nog gered door Evenepoel. Recency bias zegt dat het voorjaar van Quick Step daardoor is gered, maar wat ze in Vlaanderen lieten zien grensde aan het chanante. Daarnaast mag Pidcock niet onbenoemd blijven. Op een voetstuk geplaatst, maar daar kon hij dit voorjaar niet aan voldoen. Een paar goede dagen, maar vooral heel veel slechte dagen. Ook niet echt een ideale ploegmaat gebleken, denk ook niet dat hij intern veel punten heeft gescoord.
8. De ontdekking van het voorjaar
In hoeverre is Bini een ontdekking? Zijn talent was al bekend, het was hooguit verrassend dat hij nu al om de knikkers mee kon doen. Nee, dan was Ben Turner toch een veel grotere verrassing. Die jongen reed in het veld en bij de beloften een aantal redelijke resultaten bij elkaar, maar imponeren deed hij nooit. Dat hij werd aangetrokken door Ineos leek ook meer bedoeld te zijn om Pidcock te pleasen. Nou, dat pakte even anders uit. In bijna iedere koers was hij vooraan te zien, vaak in dienst van. Maar zelfs als knecht haalde hij tal van goede resultaten. Enorm indrukwekkend en vooral enorm onverwacht. Een schot in de roos van Ineos dat ik niet zag aankomen.
9. De meest onderschatte renner van het voorjaar
Op een bepaalde manier is Dielon Teuns nog steeds ontzettend onderschat. Ook door mezelf. Ik had hem niet opgeschreven voor de zege in de Waalse Pijl, maar als je de Bahreinbonus optelt bij het feit dat hij in het verleden wel vaker heel goed is geweest op dit soort aankomsten mag het eigenlijk geen verrassing zijn. Ook Karrel was volledig verrast. HEERLIJK, HEERLIJK! Dat was het commentator van een vlaggetjesfetisjist die niet had verwacht het vlaggetje van stal te kunnen halen. Om het als Belg voor elkaar te krijgen onderschat te worden, nee, dan mag je de glansrijke winnaar van deze rubriek genoemd worden.
10. De ploegleider van het voorjaar
Dan gaan we natuurlijk voor het olijke duo Aike Visbeek en Hilario. Heel knap wat zij bij Wanty neer hebben weten te zetten. Bini richting de wereldtop weten te stuwen, maar ook de carrières van jongens als Kristoff en Petit van nieuw elan weten te voorzien. Uit het niets tweede in Luik-Bastenaken-Luik zelfs met Hermans, het kan niet op. Zeker kijkend naar de verschillende budgetten in de WT is de prestatie extra hoog in te schatten, enkele ploegen met veel meer budget kunnen nog wat leren van Wanty. Een jaar geleden waren ze nog het lachertje, nu lachen ze ons allemaal uit. Chapeau.