Inmiddels is de HX400V een paar weken in bedrijf en ik begin een beeld te krijgen van wat het camera'tje allemaal kan en ook waar zijn beperkingen liggen.
Eerst eens waar ie goed in is.
De handligging is eigenlijk heel erg goed, het ding is goed hanteerbaar, knoppen zitten allemaal logisch en die enorme scherpstelring is een regelrechte treffer. Bij mij staat de boel zodanig ingesteld dat ik op elk moment met de scherpstelring de AF kan overrulen, zeldzaam leuk op een compact. Wie daar meer behoefte aan heeft kan de ring ook zodanig instellen dat je ermee kunt zoomen.
De AF doet het in veel gevallen best goed. Slechts een enkele keer vliegt ie, zoals de meeste compacten doen de achtergrond in maar dan is ie met de scherpstelring makkelijk tot de orde te roepen.
Belichten doet ie in de meeste gevallen heel erg goed. Alleen onder lastige omstandigheden wordt het nog wel eens uitdagend maar gelukkig is ie met de correctie ook hier snel tot de orde te roepen.
Probleemloos camera'tje dus voor wat de bediening en de automatiek betreft
Wat van meet af aan al een ding was was het ontbreken van de mogelijkheid om RAW te schieten waarmee je eigenlijk overgeleverd bent aan de processor van de camera en daar komt toch wat lichte jeuk bovendrijven.
Belichting gaat eigenlijk best wel goed, kleuren ook, dynamisch bereik is wat je van zo'n klein sensortje mag verwachten. Het gaat alleen verkeerd bij de ruisonderdrukking en de sharpening. Daaraan merk je dat het camera'tje van huis uit bedoeld is voor mooiweerfotografie met weinig complexe onderwerpen. Zodra het daarvan afwijkt gaat het een klein beetje minder goed.
Desalwelteplus kun je met die HX400V heerlijk spelen
Vooral dat enorme zoombereik maakt hem bijzonder leuk.
Hier wat ik er zoal mee fotografeerOpvallend is dat je met dit slag superzoompjes heel leuk kunt vogelen waarbij dingen makkelijker gaan naarmate de vogels groter zijn.
Casmerodius albus by
Ouwesok, on Flickr
\
Casmerodius albus by
Ouwesok, on Flickr
Casmerodius albus by
Ouwesok, on Flickr
naarmate de vogeltjes kleiner worden wordt de uitdaging wat groter, ook hier biedt de scherpstelring vaak uitkomst. Beste werkt ie in combinatie met de AF, je draait hem helemaal naar voren waarna de AF vanzelf het vogeltje vindt.
Leuk aspect is wat me al eerder opviel, vogeltjes blijven opvallend lang zitten als je ze met een compact onder schot houdt, toch minder intimiderend.
Een rietgors
Emberiza schoeniclus by
Ouwesok, on Flickr
Emberiza schoeniclus by
Ouwesok, on Flickr
En een kwikstaart
Motacilla alba by
Ouwesok, on Flickr
Een tweede kwikstaartje streek daar neer waar amper licht was en dan loop je ineens tegen de beperkingen van het compactje aan, het totaalplaatje wordt wat breiïg. Uit een RAW zou hier nog aardig wat uit te toveren zijn, nu moeten we het echter met de resultaten uit de processor zelf doen.
Motacilla alba by
Ouwesok, on Flickr
Samenvatting: Leuk ding, gaan we vaker mee spelen.
Inmiddels gaat er steeds als ik op pad ga één van de compacten mee om even een half uurtje mee aan te klooien