abonnement bol.com Unibet Coolblue
  Moderator vrijdag 28 januari 2022 @ 15:50:56 #1
198822 crew  Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
pi_203404436


Welkom, welkom in dit topic opgedragen aan 's werelds meest inspirerende renner, Biniam Girmay Hailu. Of Biniam Ghirmay Hailu. Of Biniyam Ghirmay Hailu. Of Biniam Ghirmay. Of Biniam Grmay. Of Biniam Girmaye. Of gewoon Bini, voor de vrienden. Waar zijn talent al jaren buiten kijf staat is zijn naam al net zo lang een struikelblok. In Eritrea spreekt men Tigrinya, een taal geschreven in het Ethiopisch schrift of het Ge'ezschrift. Dat vertalen naar ons schrift levert altijd gedoe op. Is het nu Amanuel Gebreigzabhier of hebben we toch die extra h nodig en is het dus Ghebreigzabhier? Is het Muluberhan, Mulueberhan of Mulubrhan? Niemand die het weet, daarom noemen we hem Henok. Zo is het dus ook met Biniam, die we daarom gemakshalve Bini mogen noemen. Ik weet niet of dit direct een heel inspirerende introductie is, maar in het hoogdravende WLR mogen we ook best aan onze algemene kennis werken, dus presenteer ik graag een stukje achtergrondinformatie:

quote:
2.1. Eritrean names
In Eritrea, there are no surnames or family names in the European sense. Eritrean names usually have three components:
• First name (in Eritrea, the first name is the most important part)
• Father’s name
• Name of the paternal grandfater.

Eritrean identity documents therefore do not distinguish between first names and surnames. Since August 2020, the passport is an exception to this: the grandfather’s name is now treated as the surname, while the first name and father’s name are taken together as the first name. For people who use only two names, the father’s name is treated as the surname. In Europe, most Eritreans either use their father’s name, their grandfather’s name or both as their surname.
Sinds 2020 is de officiële achternaam van Biniam dus Hailu, de naam van zijn grootvader. Biniam is zijn eerste voornaam en de naam van zijn vader, Girmay, is zijn tweede voornaam. Hem nu nog Girmay noemen is dus eigenlijk fout, want dan noem je alleen zijn tweede voornaam. Hem Biniam Girmay noemen is prima, dan noem je beide voornamen. Hem Biniam Girmay Hailu noemen klopt dus ook, want dan heb je alle voornamen en de achternaam genoemd. Hem simpelweg Biniam noemen is ook perfect, want in Eritrea is het normaal om slechts onder je eigen voornaam door het leven te gaan. Bini is ook goed, maar dan moet je hem natuurlijk wel enige sympathie toedragen.

quote:
2.2. Spelling and transcription of names
Eritrean documents are written in Tigrinya, Arabic, English or a combination of these languages. For most names, Tigrinya is the original language, which is written in the Ethiopian Ge’ez script. There is no standard international transcription of that script. Transcription of Tigrinya names often leads to inconsistent results for a number of reasons, including the following:
• The Ge’ez alphabet has seven series of vowels, the Latin alphabet (without special
characters) only five vowels. As some of these vowels do not have clear equivalents in
the Latin alphabet, there are different transcription spellings. For the name ብርሃነ, for
example, the transcriptions ‘Berhane’, ‘Birhane’ and ‘Brhane’ are common.
• Numerous consonants in the Ge’ez alphabet are not present in the Latin alphabet and
are therefore reproduced in the transcription with the closest sound.
• Some syllables in Tigrinya are pronounced differently from the way they are spelled,
e.g. ወ (‘we’) as ‘wo’. Accordingly, the name ወልደማርያም may be transliterated as
‘Weldemariam’ (as it is written) or ‘Woldemariam’ (as it is pronounced).
There are therefore several transcription options for many Eritrean names. The version chosen
by the official issuing the document is often a matter of chance. Accordingly, it is normal for
one person to have several identity documents with different spellings of their names in Latin
script.
Nou, weten we dat ook weer. Je leert iedere dag, weer wat bij, toch? Nu gaan we het daadwerkelijk hebben over de hoofdrolspeler van dit topic, ONZE Bini. Afkomstig uit Eritrea, uit de hoofdstad Asmara om precies te zijn. Geboren op 2 april 2000 maakt hij onderdeel uit van een echte fietsfamilie, zo wist zijn neef Meron Teshome zelf ook ooit Europa te bereiken als coureur. Zelf is Bini het bekendste exponent van een latere generatie Eritrese wielergoden, samen met jongens als Natnael Tesfation en Henok Muluberhan doet hij zijn best om de wielerwereld te veroveren. Het Europese bastion moet worden geslecht, en Bini is goed op weg.



In februari 2018 werd de wereld voor het eerst op de hoogte gebracht van het bestaan van Biniam Girmay. Op het Afrikaanse kampioenschap voor junioren wist hij samen met enkele landgenoten de boel te domineren. Ze wonnen de ploegentijdrit, Biniam won de individuele tijdrit en samen met Tomas Goytom kwamen ze in de wegrit als eerste en tweede over de streep. Goytom liet Bini voor, een feit waar hij achteraf gezien misschien wel spijt van heeft, want van deze Goytom hebben we vervolgens niets meer vernomen. Door deze prestaties op het Afrikaanse kampioenschap werd Biniam opgepikt door het WCC, het World Cycling Centre. De UCI doet veel verkeerd, maar dat ze middels het WCC enkele renners uit zogenaamde guest countries een kans geven om te koersen in Europa is buitengewoon positief. Het WCC zit in Aigle, Zwitserland en heeft over de hele wereld een aantal dependances. De Afrikanen mogen eerst naar Zuid-Afrika, om daar getest te worden. De beste Afrikanen trekken vervolgens verder naar Zwitserland, alwaar ze deel kunnen nemen aan enkele interessante wedstrijden. In normale tijden, althans. Nu is daar wegens corona geen sprake van. Bini brak gelukkig voor hem door voor corona, dus eindigde hij in Zwitserland. Hij was amper een maand in Zwitserland of hij won al zijn eerste koers, ergens in Frankrijk stak hij de armpjes in de lucht. Niet veel later trok hij met het WCC richting België, Aubel-Thimister-Stavelot stond op het programma. Voorafgaand aan die wedstrijd vertelde men tegen Biniam dat hij de Europees kampioen moest volgen. Ene Remco Evenepoel. In de finale van de eerste rit ging Evenepoel in de aanval. Bini zag het gebeuren, dacht even na en sprong er toen naartoe. Dat ging niet zonder slag of stoot, dus besloot hij vervolgens in het wiel te blijven hangen, waarna hij hem klopte in de sprint. Evenepoel razend, zoals altijd. Biniam weer met de handjes in de lucht. Een van de weinige junioren die ooit Evenepoel wist te verslaan, in België is dit nog altijd het eerste feit dat benoemd wordt als het over Bini gaat.



Zijn coach bij het WCC merkte op dat Bini fysiek enorm sterk was, maar dat hij qua techniek en tactiek nog een hoop moest leren. Toch was deze overwinning op meerdere manieren indrukwekkend. Om Evenepoel te kunnen volgen moet je fysiek inderdaad sterk zijn, maar kunnen bedenken dat je gewoon in het wiel moet blijven hangen omdat je hem in de sprint kunt kloppen vereist toch ook enig tactisch inzicht. Zeker voor Eritrese begrippen liet Biniam als junior al zien ontzettend volwassen te zijn. Qua techniek en tactiek staat hij net iets verder dan, laten we zeggen, KUDUS. Na de memorabele zege in Aubel wist Bini nog een aantal mooie uitslagen te noteren. Zo werd hij bijvoorbeeld 2e in de GP Ruebliland, toch een van de grootste koersen voor junioren. In Italië sprokkelde hij wat ereplaatsen bij elkaar en op het WK voor junioren werd hij 15e in de tijdrit en 13e in de wegrit. Geen geringe prestaties, zeker niet omdat het vooral een WK voor klimmers was en Biniam toch vooral een puncheur is. Ondanks al deze prachtige prestaties in Europa stonden de ploegen niet in de rij. Het wielrennen blijft uiteraard een in zichzelf gekeerde navelstarende xenofobe sport, dus wilde niemand Bini hebben. Onbegrijpelijk. Een talent dat amper een maand in Europa is en al koersen kan winnen, die moet je meteen kopen natuurlijk. Dat Doug Ryder hem nooit heeft opgepikt, zelfs niet voor de continentale ploeg, ik zal het nooit begrijpen. Na het seizoen keerde Biniam terug naar Eritrea en zijn eerste jaar als belofte, in 2019, begon hij in Gabon en Rwanda, koersend voor de nationale ploeg van Eritrea. En dat hebben we geweten. In zijn allereerste koers als belofte was het meteen raak, in de derde rit van La Tropicale Amissa Bongo Bongo won hij de sprint voor jongens als Rekiki, Bonifazio en Greipel.



De eerste renner uit het gezegende jaar 2000 die een overwinning als prof wist te boeken, eat that R.EV. André Greipel was hier ook niet zo blij mee, dus ging hij tijdens de volgende rit zeuren bij de jury vanwege een zogenaamd ongeoorloofd manoeuvre van Biniam. Ze probeerden hem op allerlei manieren klein te krijgen, maar Bini laat zich niet doen. In de Tour du Rwanda ging hij tijdens de vijfde rit in de aanval en was hij de snelste van de kopgroep. In februari 2019 had hij al twee overwinningen binnen, en nul aanbiedingen op zak. Alleen het WCC toonde weer interesse om hem naar Europa te halen, dus keerde hij terug naar Zwitserland. Eenmaal in Zwitserland ging het niet vanzelf, de grote resultaten bleven een beetje uit. Hij werd een keer derde in een rit in de Vuelta al Bidasoa, maar veel meer dan dat viel er niet te melden. Een 48e plaats in Parijs-Roubaix voor beloften was nog wel vermeldenswaardig. Zijn favoriete koers, als kleine Bini keek hij daar al naar en hij was meteen verkocht. Logisch, Parijs-Roubaix is natuurlijk ook de mooiste koers van allemaal. In je eerste jaar als belofte zo'n lastige koers uitrijden is al heel wat, dat het een klein kwartier achter de winnaar was vergeten we dan maar even. Aan het eind van het jaar mocht hij met de nationale ploeg van Eritrea deelnemen aan de Tour de l'Avenir. De inmiddels door Delko in het pak genaaide en van de aardbodem verdwenen Yakob Debesay had de net zo goed verdwenen koers Tour de l'Espoir gewonnen in Kameroen en daardoor mocht Eritrea deelnemen aan de Tour de l'Avenir. Werd geen onverdeeld succes, op de laatste paar ritten na. Toen kwamen vooral Henok Muluberhan (#SignHenok) en Biniam Girmay bovendrijven. In de laatste bergrit werd Bini 5e! Extra knap als je bedenkt dat de renners voor hem allemaal in de kopgroep zaten, hij was die dag de beste van de favorieten. Aan het eind van de rit sprong hij weg uit de groep der favorieten en als niet-klimmer eindigde hij voor eindwinnaar Tobias Foss. Weer een indicatie van zijn talent.



Nog steeds stonden de ploegen niet in de rij. Er begon wel wat interesse te ontstaan, maar het was allemaal lauw. Om maar weer eens aan te geven hoe lastig het is voor de gemiddelde Afrikaan om door te breken: zelfs als uitblinker willen ploegen je nog niet. Stel je voor dat je net wat minder aansprekende resultaten hebt, dan is het helemaal onmogelijk. Een eng, naar en gesloten wereldje, dat is het wielrennen. Geregeerd door middelmatige witte mannen van middelbare leeftijd, vreselijk. Af en toe zit er alleen ook een witte man van middelbare leeftijd tussen die een gat in de markt ziet. Ineens stond het Delkomannetje, Philippe Lannes, op de stop. Achteraf gezien weten we dat het Delkomannetje ook niet de meest ideale persoon op aarde is, maar in één ding had hij wel gelijk. Afrikanen werden volledig over het hoofd gezien, en als hij nu eens zelf in Afrika ging scouten zou hij zomaar een paar pareltjes op kunnen vissen zonder enige vorm van concurrentie. Zo geschiedde, hij haalde Mulu Hailemichael en Biniam Girmay binnen. Dan ben je Afrika's grootste talent, en eindig je bij het nietige Delko. Dat was teleurstellend, maar als je zoveel talent hebt als Biniam kom je er ook wel met een omweg. Tijdens zijn eerste koers voor Delko was het wederom prijs, Bini sloeg weer toe in Gabon, hij wont ditmaal liefst twee ritten in La Tropicale.



Mulu en Bini werden door het Delkomannetje naar de Provence gehaald, ze woonden bij hem in. En in dat warme bad floreerde vooral Bini. Met twee ritzeges in La Tropicale op zak trok hij naar Europa, waar hij vooral uitblonk in de Trofeo Laigueglia. In deze Italiaanse openingskoers, met een aantal lastige beklimmingen op het eind, kon hij tot op de laatste klim van de dag de beste renners in koers volgen. Met drieën bleven ze over, Ciccone, Rosa en Biniam. De laatste versnelling van Ciccone was hem te machtig, maar Rosa kloppen in de sprint om de tweede plaats zat er nog wel in. Een podium in een 1.Pro-koers in Europa, dat is indruk maken. Nog niet eens 20 jaar oud en toch al zulke resultaten boeken, fenomeen der fenomenen. In Europa begon het inmiddels ook door te dringen dat hij misschien wel een goede coureur was, wellicht. Beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen. Bini ging vrolijk door en reed in de Tour du Rwanda de ene ereplaats na de andere bijeen, en droeg ook nog even de gele leiderstrui. In het vervolg van het seizoen, hinderlijk onderbroken door corona, wist hij ook nog een aantal keer op het podium te eindigen, in de Tour du Doubs bijvoorbeeld. In het Cirquito de Getxo leek hij even op weg naar de overwinning, maar eindigde hij door een manoeuvre van een andere coureur op de grond. Toch leek die eerste profoverwinning in Europa niet ver weg. Al bleek uiteindelijk dat we behoorlijk veel geduld moesten hebben. Pas in september 2021 kwam de verlossing, inmiddels rijdend voor een andere ploeg.



Aan het eind van 2020 tekende Biniam een nieuw vierjarig contract bij Delko. Dat was eigenlijk wel teleurstellend, ik had de hoop dat hij snel richting de World Tour zou gaan, niet dat hij nog jaren zou moeten aanmodderen bij het nietige Delko. Gelukkig blies Delkomannetje zelf zijn eigen ploeg op. Hoewel, dat ligt iets genuanceerder, maar goed, daar gaat dit topic niet over. In het kort ontstond er een conflict tussen de eigenaar van het bedrijf Delko en de vorige eigenaar van de ploeg Delko. De eigenaar van het bedrijf nam de ploeg over en zag vervolgens door dat conflict alle subsponsoren vertrekken, waardoor alleen zijn eigen bedrijf overbleef als sponsor. En in zijn eentje kon hij niet het hele benodigde bedrag ophoesten, terwijl nieuwe sponsoren door alle slechte verhalen in de media niet in de rij stonden. Halverwege het jaar 2021 was het geld op en zat Delko dik in de shit. Renners mochten uitkijken naar een nieuwe ploeg. Een ouderwetse ploeg als AG2R stond direct op de stoep voor Clement Berthet of all places, Biniam zat langer in de wachtkamer. Maar toch: daar kwam de interesse. Grote ploegen toonden belangstelling, zelfs Matxin was wakker geworden. Bini kon naar UAE, maar hij besloot voor een andere optie te kiezen. Bini is graag kopman, dus wilde hij naar een ploeg waar ze meteen voor hem willen rijden. Die ploeg bleek Intermarche-Wanty te zijn. Toen de transfer bekend werd was ik daar niet echt gelukkig mee, maar ondertussen kunnen we wel stellen dat het een briljante zet is geweest. Het marginale Wanty is mede dankzij de invloed van Aike Visbeek verdwenen. Dit voormalig sektelid heeft er in ieder geval voor gezorgd dat het niet meer ieder voor zich is bij Wanty en dat er een duidelijk plan is. Zoals; rijden voor de kopman. Biniam dus, in een groot aantal koersen. Zijn eerste helft van 2021 verliep bij Delko niet heel denderend, al reed hij wel wat aardige ereplaatsen bij elkaar. Nee, het begon later pas te lopen, na de overstap naar Wanty. In de Ronde van Polen reed hij al wat ereplaatsen bij elkaar, waarna het in de Classic Grand Besançon Doubs eindelijk raak was. Koers met wat klimmetjes onderweg, de uitdunning overleven en dan sprinten aan het eind. Bini in een notendop.



Na zijn eerste overwinning was de beer los. Hij werd weer tweede in de Tour du Doubs en eindige praktisch overal bij de eerste tien. Het mooiste moment kwam op het WK voor beloften in Leuven. Hoewel, op het moment zelf was ik met dingen aan het gooien, maar achteraf gezien was dit een orgelpunt van jewelste. Een paar tellen achter de inmiddels vergeten winnaar Filippo Baroncini won Biniam Girmay de sprint van de achtervolgers. Hij werd tweede op het WK voor beloften, de eerste keer dat er een Afrikaan met redelijk veel pigment op het podium eindigt van het WK. Historisch, dat mogen we wel zeggen. Het duurde een aantal jaar en Biniam heeft heel wat hordes moeten overwinning, maar uiteindelijk is iedereen het er wel over eens: Bini is een echte. Niemand had het over de winnaar, het ging alleen maar over Biniam en zijn schitterende sprint. De beelden - die ik inmiddels een keer of 1000 heb gezien - mogen ook niet ontbreken in dit topic.

twitter


Dat Wanty een gouden zet heeft gedaan en dat Bini zelf ook heel verstandig heeft gekozen is ook in 2022 direct duidelijk geworden. Bini staat er bijna altijd meteen aan het begin van het jaar en dat is nu niet anders. Op zijn tweede koersdag was het direct raak. Op Mallorca klopte hij jongens als Nizzolo, Ackermann en Matthews in de sprint, dat is niet mis. Vooral omdat het een vlakke sprint was. We weten nog steeds niet precies wat voor renner Biniam gaat worden. Op een goede dag komt hij bergop heel ver, maar hij leek toch vooral een puncheur te zijn. Uitermate geschikt voor muurtjes, met een venijnig eindschot in de benen. Op het WK voor beloften liet hij zien dat hij enorm sterk is op een hellende aankomst, op Mallorca en ook tijdens andere gelegenheden heeft hij laten zien dat hij in een vlakke sprint ook niet te onderschatten is. Bij Wanty zijn ze vooral bezig met de sprinttrein. Ze hebben speciaal Barnabas Peak aangetrokken om Biniam te ondersteunen, Peak moet de vaste loods worden. Dat wil zeggen dat ze bij Wanty echt een sprinter in hem zien. Het wordt onzettend spannend om zijn ontwikkeling de komende jaren te volgen. Als voorstander en liefhebber van het Afrikaanse wielrennen was het al jaren wachten op een renner met het talent van Bini. Hij kan echt wat in gang zetten voor de rest van Afrika. Het talent is er, je moet het alleen vinden, de kans geven en polijsten. Dit jaar gaat hij debuteren in Milaan-San Remo en in de Giro, wellicht staat hij ook aan de start in enkele Vlaamse klassiekers. Op papier is een koers als Millaan-San Remo hem op het lijf geschreven, en als hij zijn kwaliteiten als puncheur nog wat verder kan uitdiepen is een koers als de Ronde van Vlaanderen ook buitengewoon interessant. Of wordt het toch Luik? Want dat riep Hilario een tijd geleden nog. We hebben al een hoop gezien van Biniam, maar we hebben ook nog heel veel niet gezien.



In dit topic gaan we verrichtingen van dit wereldse talent verder op de voet volgen. Hopelijk volgen er nog veel overwinningen, en neemt hij in zijn slipstream een hoop Afrikanen mee naar Europa. Het wielrennen heeft wel wat internationalisering nodig en de beste manier om dat te bereiken is toch wel doordat Biniam alle Europeanen belachelijk maakt. Hup Bini, hup Eritrea. Overigens is het nog wel belangrijk om te vermelden dat Bini niet alleen hard kan fietsen, maar dat het ook een buitengewoon sympathieke jongeman is. Dat zag je bijvoorbeeld ook weer na de overwinning op Mallorca, in de Trofeo Alcudia, al zijn ploeggenoten waren razend enthousiast. De lofuitingen vlogen hem om de oren. In interviewtjes die je las in zijn tijd bij Delko was iedereen razend enthousiast en ook bij Wanty zijn ze maar wat blij met hem. Niet alleen inspirerend vanwege zijn prestaties, ook nog een innemende persoonlijkheid. Bini is het totaalpakket, en daarom staan wij volledig achter hem. Om het geheel af te sluiten heb ik hier nog een artikeltje van Jozee voor jullie, die ook even op de bandwagon is gesprongen:

https://cyclingtips.com/2(...)ter-humble-champion/

We leren dat Bini tegenwoordig met een aantal landgenoten in San Marino woont, toch goed om te weten. We leren ook dat hij eigenlijk niet zo graag in de schijnwerpers staat, dus wil ik wel alvast mijn excuses aanbieden voor dit topic. Sorry Bini, maar je hebt het toch echt zelf afgedwongen.

quote:
“The main key is to find a team in Europe and be noticed. I am still young but an example in Black cycling. There will be a Black world champion, I am sure, but I don’t know if that’s me.”
Dat weten wij wel, Bini. Rwanda 2025, op z'n laatst.



[ Bericht 1% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 28-01-2022 19:04:28 ]
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
  Moderator zondag 27 maart 2022 @ 20:36:28 #3
198822 crew  Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
pi_204244911


Ik heb mezelf al een paar keer geknepen, maar het is gewoon echt gebeurd. Biniam Girmay heeft Gent-Wevelgem gewonnen, allemachtig.

De afgelopen maand heeft Bini zich van zijn beste kant laten zien. In Parijs-Nice reed hij een aantal ereplaatsen bij elkaar en mocht hij ook een dag de witte trui dragen. Het ging daar alleen nog niet echt perfect, vooral qua positionering ging het in de laatste kilometers vaak mis. Moest iedere keer van te ver komen en bleef daarom steken op een 6e en een 4e plaats. Toch bleek Parijs-Nice een goede voorbereiding te zijn, want tijdens zijn eerste monument, Milaan-San Remo, werd hij heel knap 12e. Hij zat op de Cipressa in het wiel van de Jumbo's en overleefde de schifting daardoor makkelijk. Op de Poggio zat ie dan weer iets verder van achter en kwam ie als voorlaatste van de favorietengroep boven, waarna hij in de afdaling de aansluiting mistte door de valpartij van Nizzolo. Een plaats bij de eerste 10 was zonder die valpartij mogelijk geweest, maar alsnog is een 12e plaats in je eerste momument natuurlijk geen slechte prestatie. Ver boven verwachting, zou je ook gewoon kunnen zeggen.



Een paar dagen geleden werd hij doodleuk 5e in de E3, zijn eerste klassieker op Vlaamse bodem. En wat voor een koers reed ie daar, onvoorstelbaar. Met nul parcourskennis zat hij daar waar hij moest zitten. De Oude Kwaremont, liggen daar kasseien? Wist ie niet eens. Hij zat mee met de favorieten en op de Paterberg, waar de beslissing viel, zat hij nota bene in het wiel van Laporte en Van Aert. Daar moest hij helaas wel een gat laten vallen waardoor de vogels gevlogen waren, maar ik was toch ferm onder de indruk. Aan de voet van de Paterberg zat hij namelijk niet in derde positie, waar iedereen in het gootje reed besloot hij over de kasseien een aantal renners in te halen om zodoende op te schuiven. Die inspanning was er blijkbaar net teveel aan, maar goed, alsnog een waanzinnige prestatie. Dat Kung aan het eind nog demarreerde op weg naar de derde plaats en dat Mohoric in de sprint net een paar centimeter eerder over de finish kwam resulteerde in een buitengewoon knappe 5e plaats. Ongezien.



Na de E3 zou hij nog een of ander flutkoersje in Frankrijk rijden, vooraleer hij op het vliegtuig richting Eritrea zou stappen. Omdat Kristoff ziek werd en omdat het zo goed ging besloten ze toch Gent-Wevelgem toe te voegen aan zijn programma, ofschoon Kristoff uiteindelijk toch niet zo ziek bleek te zijn. Het was vooral de prestatie op vrijdag die de doorslag gaf. En nou, dat hebben we geweten. Niet normaal. Tijdens de koers zag het er niet altijd even goed uit, de eerste twee keer op de Kemmel zat hij vrij ver van achteren en telkens moest hij terugkeren, hoewel hij wel steeds omringd werd door een aantal ploeggenoten. Na de eerste Kemmel sloop hij na de aansluiting mee met een groepje en dat zag er wel mooi uit. Maar die groep werd vlak voor de tweede Kemmel weer gegrepen en toen begon hij zo ongeveer als laatste aan dat bergske, waarna er weer een achtervolging moest volgen. Het lukte om terug te keren en daarna zat hij op de laatste passage op de Kemmelberg gelukkig een stuk beter gepositioneerd. Dat Wout van Aert van wat verder moest komen en daardoor niet genoeg tijd had om een groot gat te slaan werkte in zijn voordeel. Van Aert werd weer gegrepen, het viel een beetje stil en het groepje met Bini en alle andere Wanty's kon aansluiten. Daarna liet Bini zien dat hij best wat van de koers begrijpt. Iedereen kijkt naar Van Aert, dat is de grote favoriet, dus zou je een eind kunnen komen door te anticiperen. Hey, daar gaat een ploeggenoot van Van Aert in de aanval, laat ik op zijn wiel springen. En zo geschiedde. De perfecte zet, geholpen door het feit dat er met Stuyven en Van Gestel nog twee renners meesprongen die allemaal heel lang heel goed bleven draaien.



Zelden hebben 20 kilometer zo lang geduurd. Eerst had ik er geen vertrouwen in dat ze weg zouden blijven, maar na een tijd zag het er bijzonder goed uit. In de laatste paar kilometer was het helemaal duidelijk dat ze het zouden gaan halen. Maar dan? Winnen van iemand als Laporte in de sprint? Niet eenvoudig. Al had Bini er zelf genoeg vertrouwen in. Hij vindt 250 meter een fijne afstand om te sprinten, dus zette hij op 250 meter van het eind aan. Laporte liet zich opmerkelijk genoeg toch verrassen, reageerde net wat te laat en was ook gewoon niet sterk genoeg om Bini nog te remonteren. Een overwinning voor Biniam Girmay. Een overwinning voor Eritrea. Een overwinning voor Afrika. Eerste keer dat een Afrikaan een klassieker wint, eerste keer dat een donkere Afrikaan überhaupt iets in de World Tour wint. Historie. Dit is een historische dag, een historische gebeurtenis. Hoe groot dit is valt amper te omschrijven. Amper een paar maanden geleden ging het op twitter nog over 'guest countries' die niets in het wielrennen te zoeken hadden. Welja, ze hebben een hoop te zoeken in het wielrennen. Afrika is een continent vol talent, je moet het alleen willen zien. We hebben het nu allemaal gezien, er is geen ontkennen meer aan.

twitter


Veni, Vidi, Bini. _O_ De man die er in z'n eentje voor kan zorgen dat het ontzettend witte wielrennen net wat minder wit gaat worden. Zoals Aike 'Merijn Zeeman' Visbeek zelf al zegt, dit is niet te geloven.

twitter


Het enige nadeel van deze schitterende prestaties van Bini is toch wel dat allerlei vervelende mensen als Thijsje Zonneveld, Marijn de Vries en Lau op de bandwagon springen. Allemaal mensen die geen fuck om Afrika geven, maar nu even mooi een paar likes op twitter kunnen scoren, gadverdamme. Als Thijsje Zonneveld zo onder de indruk is van Biniam moet ie anders een keer vragen stellen aan de ploegen waarom ze nooit Afrikanen halen. Pak het racistische Jumbo maar eens aan, daar hebben we meer aan dan nu ineens doen alsof je altijd al fan was van Bini. Hem Bini noemen mag trouwens ook niet zomaar, dat is alleen voor vrienden en fans van het eerste uur weggelegd. als je er niet bij was in Aubel-Thimister is het Biniam, ken je plaats. Aike Visbeek mag dan wel weer Bini zeggen, wij zijn hem en Intermarche voorlopig zeer erkentelijk. Al zijn er altijd nog verbeterpuntjes, hoezo was het überhaupt een punt van discussie of hij Gent-Wevelgem zou rijden? Hoezo fietsen er van die debieltjes als Rota en Zimmermann bij de ploeg die alleen aan zichzelf denken? In het gelid, voor Bini.

https://nos.nl/video/2422(...)gelooflijke-mijlpaal

Vandaag is een historische dag, dit is een mijlpaal van jewelste. Een Afrikaan die een klassieker wint, het kan. En hopelijk gaat het in de toekomst vaker gebeuren. Niet alleen door Bini zelf, er lopen in Afrika heel veel jongens met zijn talent rond. En ook de jongens net een categorie daaronder verdienen een kans. Bini is de wereld aan het veroveren, maar laten we hopen dat de wereld in de gaten heeft dat Bini geen uitzondering hoeft te zijn. Er lopen in Eritrea en in het verlengde daarvan heel Afrika veel meer talenten rond. Investeer in Afrika, ploegen. Er is talent genoeg, je moet ze alleen een kans geven. Natnael Tesfatsion werd vandaag 4e in de GP Industria, geef die jongen een contract in de WT. Henok Muluberhan klopt Reinardt Janse van Rensburg op het Afrikaans kampioenschap, die jongen hoort ook in de WT. En denk ook meteen aan de volgende generatie. Het talent is er, nu de opportuniteiten nog. Flikker je derderangs Fransen overboord, stuur je vijfderangs Belgen terug naar de boerderij, ontbind het contract van wappie Hofstede en haal een Afrikaan. Als ploegen advies nodig hebben mogen ze me altijd bellen. Aklilu Arefe neemt drie medailles mee naar huis op het Afrikaans kampioenschap voor junioren, kopen die gozer! Hagos Welay wint na twee jaar zonder te koersen vandaag een wedstrijd in Zwitserland, meteen halen! Ga zo maar door. Bini is een fenomeen, maar over een aantal jaar willen we meer Afrikaanse fenomenen zien. Einde tijdperk wit wielrennen, begin tijdperk internationaal wielrennen. En wel nu.

Voorts zie ik ondertussen de bomen door het bos niet meer. De afgelopen tijd is er een heus Biniambombardement gewest, uit alle hoeken en gaten komen er artikels tevoorschijn nu hij echt aan het doorbreken is. A star is born, wisten wij natuurlijk al heel lang maar de gemiddelde journalist is vrij traag en conservatief. Het moet eerst vrij opzichtig in hun gezicht gesmeerd worden voor ze het in de gaten hebben. Maar afijn, een greep uit het assortiment:

quote:
Biniam Girmay (21) is terug op Belgische bodem, al is het maar voor even. De getalenteerde Eritreeër werkt nog de Minerva Classic Brugge-De Panne en de E3 Saxo Bank Classic af, vooraleer hij zich in zijn thuisland gaat voorbereiden op de Giro. “Dan zie ik eindelijk mijn vrouw en kindje terug”, vertelt Girmay aan WielerFlits.

Wie Biniam Girmay zegt, zegt ook zijn stralende glimlach. Bij de start van de Minerva Classic Brugge-De Panne, onder een stralende zon, had hij ook die weer meegebracht. Sinds zijn grote doorbraak op het WK voor beloften in Leuven van vorig jaar, zijn het zijn eerste competitiekilometers op Belgische bodem.

“Gek, inderdaad, want ik rijd toch voor een Belgische ploeg. Echt veel ben ik niet meer in België geweest, want ik logeer doorgaans in San Marino. Daar woon ik met Amanuel Ghebreigzabhier van Trek-Segafredo samen, maar ik ben heel blij om hier terug te zijn. I love Belgium en de enthousiaste fans. Het WK in dit land, dat is iets wat ik nooit meer vergeet.”

Milaan-San Remo boven verwachting
Girmay brak misschien wel door op het WK, maar is ook dit voorseizoen één van de smaakmakers. Naast zijn zege in de Trofeo Alcudia reed hij ook straffe sprints in Parijs-Nice en kwam hij op plek twaalf uit in San Remo. “Amazing om zo’n grote koers te mogen rijden. Alleen was het moeilijk om de wedstrijd aan te voelen en voor de eerste keer al die hellingen te doen.”

“Ik kon nog goed volgen op de Poggio, was mee op de top. Alleen in de afdaling zat ik achter de val van Nizzolo (waardoor ook Roglic opgehouden werd, red), waardoor mijn kansen op de zege weg waren. Maar het was een fantastische ervaring, want ik heb ook op het allerhoogste niveau aan de wereld kunnen tonen wie ik ben. Ik heb nog meer vertrouwen dat ik mijn droom ooit ga kunnen waarmaken: de eerste Afrikaanse renner zijn die een klassieker wint”, lacht de Eritreeër.
Ook bij de ploegleiding van Intermarché-Wanty-Gobert zijn ze gelukkig met hun Afrikaans goudhaantje. “Het is zo’n joviale kerel en hij ligt geweldig in de ploeg. Er zit veel meer in dan er al is uitgekomen”, zegt ploegleider Steven De Neef. “In Parijs-Nice kon hij met een beetje geluk een rit gewonnen hebben. Het is niet dat hij echt angst heeft om te wringen, maar toch begon hij nooit vanuit de ideale positie te sprinten. Hetzelfde op de Poggio, maar dat kan je hem nogal moeilijk kwalijk nemen. Zeker niet na zo’n zware koers.”

Vrouw en kindje
Toch stopt het voorjaar van Girmay al na de E3 Saxo Bank Classic. Een bewuste keuze? “De E3 lijkt mij een ideale koers om al eens te proeven van het Vlaamse werk”, legt De Neef uit. “Het is even nerveus koersen en misschien wel zwaarder dan de Ronde, maar het is ook niet de wedstrijd waar hij de grote druk gaat ervaren. Trouwens, we moeten ook rekening houden met zijn thuissituatie. Nu kan hij een week vroeger naar huis om zich voor te bereiden op de Giro.”

“Dat vind ik zelf ook belangrijk”, vertelt Girmay. “Ik mis mijn vrouw en kindje van anderhalf jaar, dus lijkt het mij niet slecht om daar op hoogte de Giro d’Italia te gaan voorbereiden. Anders was de periode thuis wel heel kort geweest. Ik moet keuzes maken, en ik zal nog wel voldoende kansen krijgen in De Ronde. De Giro is nu het grootste doel.”

Toch blijven ze er bij de Intermarché-ploeg rustig onder. “Laat hem voorlopig maar koersen zonder druk. Het is heel mooi wat hij allemaal presteert, maar we gaan hem nu niet verbranden omdat we UCI-punten nodig zouden hebben. We geven Biniam alle kansen om zich voor te bereiden zoals hij dat zelf wil. Ook in het begin van het jaar hebben we hem pas na Nieuwjaar laten overvliegen. Zo blijft hij gelukkig, en dan volgen de resultaten vanzelf”, aldus De Neef.
quote:
Van Eritrea naar Vlaanderen: de lange weg van Afrika’s grootste wielertalent Biniam Girmay: “De Ronde van Vlaanderen? De Tour of Zoba Makel, die is pas groot”

Blader even terug in deze krant en daar staat het. Een piepklein stukje wielergeschiedenis. Nooit eerder gaf Het Nieuwsblad de ochtend van een Vlaamse klassieker een ster aan een renner uit zwart Afrika. Biniam Girmay, 21 en uit Eritrea, tekent voor de primeur. Zes jaar geleden een kind met een mountainbike op de gravelwegen van Asmara, vandaag een subtopper op de Vlaamse heuvels. “Ik wil alles winnen, ook jullie klassiekers.” Van Eritrea tot Vlaanderen: de lange tocht van Girmay.
2000-2017 Eritrea
“Hoe een kind uit Eritrea aan wielrennen begint? Simpel, omdat het de grootste sport in mijn land is. Voetbal stelt in Eritrea weinig voor. Atleten, vooral afstandslopers, zijn al grotere vedetten. Maar niks gaat boven wielrennen. Een erfenis van het verleden. Honderd jaar geleden was Eritrea een kolonie van Italië. Die introduceerden de sport en heel snel nam de plaatselijke bevolking dat over. Er kwamen onderlinge wedstrijden, de Italianen werden soms verslagen, en al in 1945 hadden we een eigen officieel wielerteam in Eritrea. Sindsdien is de sport razend populair. Vergelijk het met Vlaanderen, maar nog groter. Elk weekend zijn er overal wedstrijden, met tienduizenden toeschouwers. Weinigen die het weten in Europa, maar wij hebben onze eigen klassiekers. Vraag in Eritrea niet naar de Ronde van Vlaanderen. De Tour of Zoba Makel, die is pas groot. Zonder liegen: daar staan makkelijk een half miljoen mensen aan de kant en de winnaar staat wekenlang in alle kranten en tijdschriften.”

“Zelfs nu ik in Europa fiets, smeken de mensen of ik alstublieft aan de Tour of Zoba Makel wil deelnemen. Zoals wij ook onze eigen wielericonen hebben. Jullie hebben Eddy Merckx of Lance Armstrong, wij hebben Yemane Negassi. Een legende die in de jaren ’70 aan de Spelen en het WK mocht deelnemen. Iedereen kent hem. Zo groot is de sport. En zo ben ook ik ermee begonnen. Een eerste fietsje als ik vijf was. Mountainbiken vanaf mijn twaalfde. Wegwedstrijden vanaf mijn zestiende. Heel normaal in Eritrea.”

2018 Rwanda
“Mijn vader is timmerman maar zot van de koers. En dat geldt voor het hele gezin. Ik kom uit een wielerfamilie. Mijn oudere broer, mijn jongere broer, allemaal wielrenners. Mijn vader zag dat ik talent had en kocht mij al vroeg een goede fiets. Een Trek voor 4.500 euro, ook in Europa veel geld, neem ik aan? Ik won veel wedstrijden in Eritrea, de federatie merkte mij op en in 2018 mocht ik naar het Afrikaans kampioenschap voor junioren. Daar ben ik voor het eerst écht opgevallen. Ik won er elke titel die ik kon winnen: wegwedstrijd, tijdrit en ploegentijdrit. Drie keer Afrikaans kampioen. Een week later viel er een brief bij de federatie in de bus. Of ik zin had om op internaat te gaan in het internationaal opleidingscentrum van de UCI in Zwitserland, een plek voor jonge talentvolle wielrenners uit minder bekende wielerlanden ? Natuurlijk wilde ik dat. Voor het eerst besefte ik dat ik hier misschien ooit mijn beroep van kon maken.”

2018-2019 Zwitserland
“Van Eritrea naar Zwitserland was aanpassen. Flink aanpassen. Niet het weer of het eten. (lacht) Dat vragen ze mij nu altijd in Europa. Maar ik arriveerde in juni. Het weer was prima in Zwitserland. Ik miste mijn familie, mijn vrienden, heel het sociale leven in Asmara. Thuis was ik nog een kind. Plots zat ik in een andere cultuur, hoorde ik een andere taal, en zag ik mijn vrienden alleen nog via de telefoon. Europa was saai. Maar ik leerde er wel koersen. Hoe ik in een peloton moest rijden, hoe ik een bocht moest nemen, alle basics. Maar voorts zat ik veel op mijn kamer. Ik had heimwee. Stel je het omgekeerde voor. Stuur een kind uit Europa naar Afrika, dat zou het ook moeilijk hebben. De eerste keer ben ik na drie maanden teruggekeerd.”

2018 België
“Dié wedstrijd? (lacht) Vreemd hoe elke Belgische journalist daar steeds weer over begint. Maar inderdaad, tijdens die eerste drie maanden Zwitserland heb ik Remco Evenepoel verslagen. Ons UCI-team was destijds een bont gezelschap. Een Tsjech, een Rwandees, twee Colombianen, iemand uit Ecuador, een Mexicaan en een renner uit Panama. We zaten allemaal in het programma van de UCI en woonden samen in een groot appartement in Zwitserland. Met dat team reden we overal wedstrijden. In Frankrijk, Zwitserland, en ook in België (Aubel-Thimister-Stavelot, red.)… Ik had voordien al enkele keren gewonnen en die dag opnieuw. Maar ik was nog maar een paar weken in Europa. Ik had geen idee wie de grote namen bij de junioren waren. Bleek dat ik de grote ster in mijn leeftijdscategorie had geklopt.”

2019 Gabon
“In 2019 ben ik teruggekeerd naar Zwitserland, ditmaal als belofte. Ik had talent, dat was opnieuw gebleken in januari dat jaar. Met een ploeg van Eritrea reden we de Ronde van Gabon (officieel ‘La Tropicale Amissa Bonga’, red.). Het was mijn eerste wedstrijd tegen Europese profs. André Greipel reed mee. Greipel die ik als kind op tv ritten in de Tour had zien winnen. In de derde rit klopte ik hem in de sprint. Ik haalde er de internationale pers mee: de eerste renner geboren na 2000 die een officiële profkoers won.”

2020 Frankrijk
“Delko, een Frans pro-continentaal team, gaf me als eerste een profcontract. Ik moest nog twintig worden. Maar het was de juiste ploeg voor mij. Ik kreeg er alle kansen en werd meteen tweede in enkele wedstrijden in Italië en Frankrijk. Een verrassing? Dat wordt dan gezegd als een Afrikaan een ereplaats pakt. Maar zelf denk ik zo niet. Ik koers om te winnen, niet om zomaar mee te rijden. Waarom zou ik dan verrast zijn als ik win? Bovendien, zo groot is het verschil niet tussen koersen in Afrika en Europa. In Afrika rijden we vooral op grote rechte banen en heb je maximaal honderd deelnemers. Hier zijn de wegen smaller en de pelotons groter. In het begin kijk je je ogen uit. Maar als je als kind in Afrika voortdurend met de mountainbike op gravelwegen hebt gereden, kan je ook op de smalle Vlaamse straten uit de voeten. Dus ja, ik wil de eerste Afrikaan worden die een klassieker wint.”

2021 België
“In de zomer vorig jaar raakte Delko in financiële problemen. Raar om zeggen, maar dat was mijn geluk. Intermarché, een Belgische ploeg, contacteerde me en plots kan ik bij een World Tourploeg alle grote wedstrijden rijden. (Girmay werd vorige week 12de in Milaan-Sanremo, red.). België brengt mij geluk. Want amper een paar weken later werd ik tweede op het WK voor beloften in Leuven. De eerste medaille ooit voor Eritrea op een WK wielrennen. Ze werden gek in mijn land. Bijna zo gek als toen Teklehaimanot in 2015 als eerste Eritreeër met de bollentrui op het podium van de Tour mocht. Sindsdien kent heel het land hem. Zelfs wie niks van wielrennen kent, weet wie Teklehaimanot is. Hij is beroemder dan Van Aert in België. Zo bekend ben ik nog niet. Al zal ik de thuiskomst nooit vergeten. In een open auto werd ik door de hoofdstad gereden, ik ben ontvangen door de president, en op straat stonden duizenden en duizenden mensen. Het was crazy. Ik zal je een paar foto’s bezorgen. Zet ze gerust in je krant. Dat de mensen kunnen zien hoe groot wielrennen is in Eritrea.”
quote:
Opgeleid in Zwitserland, fan van Rooney en Sagan: 10 weetjes over Eritrees toptalent Biniam Girmay
In 2018 versloeg hij verrassend Remco Evenepoel. Sinds een week is hij uithangbord van horlogemerk Breitling. Maak kennis met toptalent Biniam Girmay (21). De Eritreeër van Intermarché-Wanty-Gobert debuteert morgen in Milaan-Sanremo en is ambitieus: “Ik wil de eerste zwarte Afrikaanse renner zijn die een klassieker wint.”

1. Geboren op hoogte
“Ik ben geboren in Asmara, de hoofdstad van Eritrea op 2.400 meter boven de zeespiegel. Die hoogte geeft mij een natuurlijk voordeel. Toen ik vorig jaar testte bij Intermarché-Wanty-Gobert, bleek ik het hoogste maximale zuurstofopnamevermogen van de ploeg te hebben. Mijn Vo2Max was 86, maar ik zit nog niet aan mijn plafond. In april zal ik een maand op hoogte trainen in Asmara in functie van de Giro, mijn eerste grote ronde. Ik wil er op het sterkste van mijn kunnen zijn.”

2. Zoon van een timmerman
“Mijn vader is een timmerman. Als kind ging ik vaak mee naar zijn atelier, maar ik ben allesbehalve een handige harry. Explosieve spiervezels heb ik van nature wel. Als kind was ik onverslaanbaar tijdens sprintjes – zowel al lopend als fietsend. Die explosiviteit is de voorbije jaren niet afgenomen, ondanks ik voor mijn lengte van 1m84 zeer smal gebouwd ben.”

3. Fan van Rooney en Sagan
“De bekendste sporters van Eritrea zijn langeafstandslopers, maar atletiek is niet de sport nummer één in ons land. Mijn eerste sport was voetbal. Het was in 2009, tijdens de hoogdagen van Manchester United met Cristiano Ronaldo. Ik was vooral fan van Wayne Rooney. Mijn eerste idool moest al gauw plaats ruimen voor Peter Sagan. Toen ik dertien was, keek ik ook voor het eerst naar de Tour de France en was ik meteen verkocht. Wielrennen is ook de populairste sport in Eritrea. Elk weekend worden er in Asmara wedstrijden georganiseerd met duizenden toeschouwers langs de kant. Ik kreeg de koersmicrobe ook zelf te pakken. Bleek dat ik er ook nog goed in ben.”

4. Opgeleid in Zwitserland
“Mijn grote doorbraak was in februari 2018. Ik werd toen ik Afrikaans juniorenkampioen tijdrijden en op de weg. Na die prestaties nam de UCI mij op in een programma om jonge renners buiten Europa te helpen en te laten kennismaken met de Europese wielercultuur. Samen met een meisje uit Eritrea, een Rwandees en een Venezolaan verbleef ik in 2018 voor zes maanden in een appartementsblok in het Zwitserse Aigle. In 2019 verbleef ik er nog eens acht maanden.”

5. De scalp van Evenepoel
“In Europa raakte ik pas bekend toen ik in augustus 2018 bij de juniores Remco Evenepoel versloeg in de lastige wedstrijd Aubel-Thimister-Stavelot. Ik verbleef toen nog maar drie weken in Europa en kende geen enkele concurrent. Na een afvallingsrace bleven enkel Remco en ik over. Ik was de snelste in de sprint. Na de aankomst riep iedereen extatisch: You beat Remco, maar ik snapte de gekte niet. Een paar weken later wel: Remco was bij de junioren hors catégorie. Ik hoop snel nog eens met hem te koersen.”

6. Inwoner van San Marino
“Tijdens de periode van wedstrijden in Europa verblijf ik samen met nog twee andere profrenners uit Eritrea in San Marino. Vaak zit ik er niet, de voorbije maanden slechts tien dagen. Je kan er goed trainen, maar ik woon er vooral omdat je er amper belastingen moet betalen. In mijn eerste profjaar lag mijn Europese buitenverblijf in Frankrijk en moest ik veertig procent belastingen betalen, hoewel ik er slechts een paar dagen per maand verbleef. Nu in San Marino is dat slechts zes procent.”

7. Jonge vader op afstand
“Na Harelbeke keer ik terug naar Eritrea. In april vorig jaar ben ik vader geworden van een dochtertje Leila, maar ik heb haar al twee maanden niet meer gezien, behalve via videocalls, maar de internetkwaliteit in Eritrea is echt niet goed. We hebben er bewust voor gekozen op jonge leeftijd ouder te worden, al is het in Eritrea normaal om op je twintigste een eerste kind te krijgen. Voorlopig is het niet de bedoeling dat ze naar Europa verhuizen. Als ik een week aan één stuk buitenshuis zou zijn om te koersen, zou ze wegkwijnen.”

8. Nachtwandelaar in Polen
“Ik geraak steeds meer gewend aan de Europese manier van leven, alleen mijn oriëntatie laat nog te wensen over. Ik herinner mij de afterparty na de Ronde van Polen. Alle renners gingen na de wedstrijd naar dezelfde discotheek, die pas openging om één uur. Mijn vlucht naar huis was de dag nadien om zes uur. Ik wou dus eerst op mijn kamer blijven, maar de ploegmaats overtuigden mij. Ik dronk wat en danste, maar besloot om om drie uur te voet terug te keren naar het hotel op slechts enkele honderden meters wandelen. Ik geraakte de weg kwijt en ben uiteindelijk pas aangekomen op de luchthaven tijdens de last call voor mijn vlucht. Stressy day.”

9. Uithangbord van Breitling
“Ik hou ervan om in Europa te koersen. Iedereen is aardig voor mij. Ik ben nog nooit geconfronteerd geweest met racisme, niet door de collega-renners en ook niet van de supporters. Integendeel. Ik ben hier ook meer populair dan in Eritrea. Op mijn Instagram heb ik meer Europese dan Afrikaanse volgers. Ook de Europese sponsors tonen interesse in mij. Sinds een week word ik gesponsord door het horlogemerk Breitling. Ik draag voortaan in elke wedstrijd een rood exemplaar. Het is geregeld door mijn makelaar Alex Carera, die ook de manager is van Tadej Pogacar.”

10. Toekomstig veldrijder
“Bij onze ploeg heb ik een goeie band met de Belgen Loïc Vliegen en Quinten Hermans. Dankzij Quinten heb ik het veldrijden leren kennen. Ik denk dat het ook iets voor mij is. Ook op de weg durf ik mij smijten in technische afdalingen, zelfs als het regent. Ik wil het in de nabije toekomst zeker eens proberen, maar eerst de klassiekers. Vorig jaar proefde ik al van de Waalse Pijl, dit jaar wil ik ook de Italiaanse en Vlaamse klassiekers ontdekken. In eerste instantie rijd ik om ervaring op te doen. In de toekomst wil ik graag de eerste zwarte Afrikaanse renner zijn die een klassieker wint, maar eerst zal ik moeten proberen de Poggio overleven.”


quote:
‘IF IT’S HARD FOR A EUROPEAN RIDER, IT’S HARDER FOR US’ - ERITREA'S BINIAM GIRMAY, KNOCKING DOWN WALLS IN CYCLING
The first black African to stand on the podium at a World Championships, Eritrean Biniam Girmay is a fast finisher with a huge future. Though he represents the hopes of an entire continent, he wears the pressure lightly, with pride, and he will go to the Giro d'Italia in May with the highest of motivations. “This is the beginning, and I have to continue. It’s now that the door is open.”
There has perhaps never been an African cyclist more likely to succeed than Biniam Girmay, introduced on The Cycling Show as “the boy from Asmara, the hope for an entire continent”.
After clocking up some eye-catching results for ProContinental outfit, Delko, the 21-year-old signed for Intermarche-Wanty-Gobert Materiaux in September last year. Just weeks later, in the under-23 World Championship road race, Girmay was making history. A brilliant sprint for second place saw him become the first black African to stand on the podium at a World Championships.
“It was a big moment for me,” he says, “for my continent, for Eritrea and especially for black cycling, to show our potential to the world.”
"Show" is correct, because it's not like it's not always been there. And as proud as Girmay is to be the one to have broken through this particular barrier, it is not lost on him that it should have been knocked down a long time ago.
“In a lot of races I’m the only black rider in the peloton. If it’s hard for a European rider, it’s harder for us.”
Which is why we worded the opening sentence of this article in the very particular way that we did.
For the idea that sport is completely meritocratic, that talent and a strong work ethic are all you need to have a glittering career, is one surely now held onto only by a few. While Girmay is certainly a top tier talent, one prepared to push himself as hard as anyone around, so have other riders from the oldest continent. The difference is, unlike Girmay, they may not have been given the same opportunities. It is only his presence at the table that is rare.
“Of course we work hard,” he says, “but you need someone to see you, to see your potential.”

The scouting and coaching staff at Wanty certainly saw his potential, signing Girmay up on a four-year contract after Delko pulled down the shutters last summer.
Girmay has wasted no time in his first full season as a WorldTour rider. Winning ways began for the 21 year-old at the 15th Trofeo Alcudia, part of Challenge Mallorca, only his second start of the year.
He has since picked up an impressive string of results, including three top 10 finishes at Paris-Nice, and a 10th place finish in Milano-Torino last week. Perhaps most impressive of all was 12th at Saturday’s Milan-San Remo, ahead of former winner Michal Kwiatkowski (Ineos Grenadiers) and Primoz Roglic (Jumbo Visma).
His next target is just over two month away, and it’s a big one:
“The Giro [d’Italia],” he says. “ It will be my first Grand Tour.”
More than any other races, he says, back home in Asmara, “everybody watches the Grand Tours in the afternoon. Some people even stop their job and they just watch the Giro d'Italia.”
The upside to all the pressure that will come with, he says, is that “it gives you more motivation.”
Which is not to say that Girmay, or his colleagues, are at all short of the stuff to begin with: “There’s a lot of motivation on this team.”
He is already looking even further down the road, towards the World Championships in Rwanda in 2025. It will be the first time an African country has hosted cycling’s big show.
“It's really important for us, for African cycling, to grow, to become more. There are no WorldTour races, or a lot of teams there.”
But there’s no reason why there can’t, or indeed won’t be in the future,
“I think our future is bright,” says Girmay. “This is the beginning, and I have to continue. It’s now that the door is open.”
En nog een artikeltje over het belang van deze zege:

quote:
Hope that Biniam Girmay’s stunning Gent-Wevelgem win will open door for more Black African riders
‘This win is significant because there are so many riders watching who will see a rider like them at the top of the sport, and from today they’ll believe that they can do it. It’s so significant’ says Xylon van Eyck.

Biniam Girmay’s win in Gent-Wevelgem was a groundbreaking moment in the sport of cycling, and according to Xylon van Eyck, the victory will help open the doors for more Black African riders to make the transition to European racing.

Van Eyck has worked in cycling for almost two decades, and while one of his current roles is with the Novo Nordisk team, he has worked alongside teams from Africa and African riders in a number of capacities.

Watching Sunday’s race from his home in South Africa, an ecstatic Van Eyck was understandably impressed with Girmay’s performance after the 21-year-old won Gent-Wevelgem from a powerful four-rider move.

Girmay became the first rider from Eritrea to win Gent-Wevelgem or any cobbled classic.

“This is unbelievable and unreal but it’s been coming. I’m shaking from watching that, it’s been so incredible. I’m watching at home with my family and I’m trying to play it cool. Eritrea, I think you and your readers are aware how massive cycling is for the nation. This will just be incredible for them,” Van Eyck told VeloNews.

Van Eyck felt that while it was important to praise Girmay’s performance, it was also noteworthy to mention the steps that Eritrean and African cycling have made in the last 10 years.

“To understand this win you have to go back in time years ago and remember the work done by others with the UCI African school. For me, in South Africa, it was very interesting to see Black African riders from all over the continent rock up for our racing 12 to 13 years ago,” he said.

“At the time we had the highest level of racing and then you had people talking about the talent and the vision that was out there. That’s when you had Daniel Teklehaimanot coming through, and Merhawi Kudus coming through, and then you started to believe because they laid the groundwork for the younger riders.”

“This win is significant because there are so many bike riders watching this who will see a rider like them at the top of the sport, and from today they’ll believe that they can do it. He will be relatable to them. It’s so significant,” added Van Eyck.

It has been a struggle for Black African riders to gain a foothold in European racing.

There has been an unwillingness from the European sphere to provide regular opportunities. Even when Dimension Data had a WorldTour team, and they provided chances for African riders, there were still a limited number of pathways for riders from the continent to make it to Europe.

While Sunday’s win for Girmay is obviously important, Van Eyck hopes that it will help prove to European teams that the talent is there if they look for it.

“I don’t think it will fling the doors wide open but it will squeeze it open just a little bit more. You have to be exceptional like Biniam Girmay, where teams will lock him into a long-term contract because the talent is so evident. I hope that’s not the case where only the cream off the top comes through. I hope that it opens the door a bit more so that the net is wider and so that teams realize that there’s an untapped market that we’ve not looked at,” Van Eyck said.

“There are other riders looking for teams on a bigger stage, you’ve got riders like Natnael Tesfatsion who is always proving himself. It’s like there’s been a case study done and that if teams were willing to cast the net wider and believe in the guys and put a little bit of effort into connecting with a culture that you might not understand easily, then there are major benefits.

“Intermarché, how much extra mileage are they going to get from the win today than if one of their other riders won? It’s going to be massive for them and their brand. They made history today and well done for them for getting him on the team.”
Koersverslag van Wanty van de E3 was ook wel de moeite waard. Bini hoorde zijn eigen naam veelvuldig en dat is prachtig om mee te maken, hij wordt geaccepteerd in België en zelfs aangemoedigd. Ook vandaag hoorde hij blijkbaar z'n naam weer heel vaak, wat toch gewoon schitterend is. De bewondering van Aike Visbeek begon vrijdag al steeds meer om te slaan in een soort adoratie, het is wat dat betreft jammer dat het koersverslag van vandaag nog niet online staat.

quote:
The E3 Classic Harelbeke (1.UWT) showed another exceptional performance of Biniam Girmay, the young Eritrean rider of the Belgian World Team. The rider from Asmara discovered the Flemish Ardennes this Friday and returned home with a fifth place after 204 kilometer with seventeen hills and eleven cobble sections around Harelbeke.

When a first selection was made on the Taaienberg with 75 kilometer to go, the 21 year old rider was together with Andrea Pasqualon present in the front of the peloton. Before, he benefited of the protection of his teammates in a stressful approach towards this key moment.

After the Taaienberg, Girmay and Pasqualon were part of a first chasing group 40 seconds behind the race lead. Thanks to an incredible effort on the next climb, the Eikenberg, Girmay managed to jump to the first group and continue the race in a leading group of sixteen riders.

The rider from Eritrea then brilliantly reacted to the multiple accelerations, among whom those from Jumbo-Visma who outnumbered their competitors, until a duo forced a decision on the Paterberg. Girmay was third on top of this difficulty and then chased together with seven other riders.

The race situation didn’t change anymore in the final race hour and the rider of Intermarché-Wanty-Gobert Matériaux sprinted for third place in Harelbeke. By taking fifth place, he obtained the best result in a Flemish World Tour classic in the team’s history, one week before his 22nd birthday.

« People were screaming my name everywhere, I felt like at home! It was a fantastic race, but incredibly difficult. Races with short and steep hills suit me really well, but I didn't ride on cobbles since the world championships in Leuven last September. I never rode on the Paterberg or the Kwaremont before. Positioning was crucial and without any knowledge of the course it wasn't easy for me. I came here to gain experience and thanks to my teammates I was able to follow the moves on the key moments and achieve a top five. I will be at the start of Ghent-Wevelgem this Sunday, before returning to Eritrea to prepare the Tour of Italy, my first Grand Tour. The programme we established enabled me to take a victory and achieve nice results in races of the highest level, so I'm convinced that we are on the right way. I loved the cobbles and it is my dream to add more classics like these in my programme in the future! »
Biniam Girmay

« We worked hard to prepare this race with Biniam Girmay, but I have to admit that I'm impressed by his performance. After the finish, he showed a certain disappointment about missing the podium, which confirms my idea that he won't stop here. Within our team he can pursue his progression step by step thanks to our long term vision. A first participation in a Grand Tour is our next step and we're convinced that the next Tour of Italy is the right race for that. He will return within his family in Eritrea after Ghent-Wevelgem to prepare the next part of the season. »
Aike Visbeek (Performance Manager)
Tot zover, voorlopig. Geen Ronde van Vlaanderen, want het gemis van Eritrea, vrouw en kind is groot. Maakt niet uit, er komen nog kansen. Thuis op hoogte de batterijen weer opladen en dan op naar de roze trui in Hongarije, dat zou toch wel echt een prachtige middelvinger richting de onsympathieke Orban zijn. Hup Bini, hup Eritrea, hup Afrika.

Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
pi_204245111
Misschien kan een mod van dit topic alvast een reeks maken?
pi_204246899
Misschien moeten ze maar zijn familie over laten vliegen, dan kan hij mee doen aan Ronde van Vlaanderen
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
pi_204249333
quote:
3s.gif Op zondag 27 maart 2022 22:32 schreef Godshand het volgende:
Misschien moeten ze maar zijn familie over laten vliegen, dan kan hij mee doen aan Ronde van Vlaanderen
Als ze even getalenteerd zijn als Bini kunnen ze ook komen fietsen en dan zijn ze eerder hier.
  maandag 28 maart 2022 @ 11:15:11 #7
499349 EinarBoe
Extreem mild
pi_204250004
Hij doet me wat denken aan Sagan, qua type renner. Hoewel die misschien nog iets meer als een sprinter begon.
  maandag 28 maart 2022 @ 12:33:23 #8
260796 DecoAoreste
aka Aleimon Thimble
pi_204250787
Zoals altijd is je enthousiasme aanstekelijk! Bijzondere prestatie van een groots pionier inderdaad.
  Moderator maandag 28 maart 2022 @ 13:29:28 #9
362868 crew  Slobeend
of all places
pi_204251274
Gaat Bini de Tour rijden denk jij? @Rellende_Rotscholier
  Moderator maandag 28 maart 2022 @ 16:05:45 #10
198822 crew  Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
pi_204252411
quote:
1s.gif Op maandag 28 maart 2022 13:29 schreef Slobeend het volgende:
Gaat Bini de Tour rijden denk jij? @:rellende_rotscholier
Ja, volgend jaar.

Dit jaar niet. Hij gaat de Giro rijden en als dat goed gaat staat de deur naar de Vuelta op een kier. De Tour gaan ze nog niet aan beginnen, dat kan die jongen ook nog helemaal niet aan, zo bleek op de persconferentie vandaag. Bini houdt eigenlijk niet zo van al die aandacht en dat valt eerlijk gezegd ook wel te begrijpen. Soms wordt een renner gebombardeerd tot de hoop van een natie, Bini wordt gebombardeerd tot de hoop van een heel continent. Probeer die druk maar eens te dragen. Daarom niet eens zo gek om terug te keren naar Eritrea, waar het ongetwijfeld ook een gekkenhuis zal zijn, maar vervolgens kan hij gewoon op z'n gemakje gaan trainen. In Asmara is het druk, buiten de stad komt hij geen hond tegen. Even tot rust komen bij moeders de vrouw en dan knallen in de Giro, prima.

quote:
Biniam Girmay, the day after: "Ik voel de druk en ik zie me niet als een rolmodel"

Biniam Girmay heeft gisteren geschiedenis geschreven. De 21-jarige Eritreeër van Intermarché-Wanty-Goubert won als eerste Afrikaan een klassieker. Voor hij vandaag weer richting Eritrea vertrok, maakte Girmay op de middag tijd voor de pers.

“Drink ik water of bier?”, vroeg de nuchtere Biniam Girmay aan performance manager Aike Visbeek met de sponsors in het achterhoofd.

De winnaar van Gent-Wevelgem sprak over “pijnlijke benen” en een gezellig feestje met zijn team gisterenavond.

“Iedereen in dit team was zo gelukkig, zelfs nog meer dan ik. Ik heb zelf goed geslapen, maar ik ben toch een beetje vermoeid. Zo heb ik 1.000 berichtjes ontvangen.”

“Ik heb met mijn vrouw gebeld en ze had de volledige koers rechtstreeks kunnen bekijken. Ze was aan het huilen.”

Girmay vertelde dat zijn koele houding van gisteren slechts schijn was (“Ik huilde vanbinnen”) en dat hij verlangt naar zijn thuisfront.

“Je moet zo’n zege met je familie kunnen vieren. Ik wil echt terugkeren.” Vanuit Parijs gaat het later vandaag naar Eritrea. "Er zal stevig gevierd worden."

“Ik houd me aan mijn plan. Dit is nog maar het begin, er is nog veel tijd om te koersen. We hadden dit schema afgesproken en nog een week langer wegblijven is niet evident.”

Er komt nu bijzonder veel aandacht af op Girmay. “Ik houd van koersen en winnen, maar de aandacht en de camera’s, dat ligt me minder. Ik denk niet dat ik hier klaar voor ben.”

Er werd gisteren en vandaag overal geroepen dat hij een geschenk zou zijn voor de wielersport. “Dat geeft ook druk. Iedereen kijkt nu naar mij en praat over me. Ja, ik voel die druk. En neen, ik zie mezelf niet als een rolmodel.”

Bij Intermarché-Wanty-Gobert is hij alleszins heel erg tevreden. “Jullie hebben gisteren wel gezien wat dit project inhoudt. Iedereen groeit samen. Ik lig hier nog enkele jaren onder contract en dat mag zeker nog langer duren.”
quote:
"Ook de toppers waren tevreden voor mij. Na de E3 gaven ze me al complimenten. Dat maakt me gelukkig", aldus de Afrikaanse winnaar van Gent-Wevelgem.
Bini wordt wel geaccepteerd dus, erg mooi.

Wel bijzonder hoor, al die artikeltjes overal. Het is waarschijnlijk maar goed ook dat hij even terug naar de anonimiteit gaat, amper bij te houden dit tempo. _O-

quote:
Winner with a human touch: Girmay finds a home from home at Intermarché

The post-E3 Harelbeke conversation that set up the Eritrean’s Gent-Wevelgem victory

On crossing the finish line in fifth place at the E3 Saxo Bank Classic, an exhausted Biniam Girmay pedaled softly towards the Intermarché-Wanty-Gobert team bus. When he got there and climbed up the steps, performance director Aike Visbeek had a suggestion: how about doing all that again?

Girmay’s provisional schedule had him slated to compete in France at La Roue Tourangelle, but the preternatural assurance of his debut on the cobbles prompted Visbeek to enact Plan B, having already alerted the Eritrean’s coach. By the time the 21-year-old had showered and descended the steps once more to speak with a waiting group of reporters, he was able to tell them that, yes, he would be lining out at Gent-Wevelgem two days later.

The rest is a landmark in cycling history.

“It was on my mind already, because I saw Biniam was still recovering really well from the races,” Visbeek explained in Wevelgem on Sunday evening.

“I didn’t want to bother him before Harelbeke, because that’s a very complicated race with a lot of hills. But I said internally, ‘Listen, if Harelbeke goes really well, I want to change the plan towards Gent-Wevelgem.’ His trainer was on board, we had a good call about that.’ And after the race I talked directly to him, before he could talk to the media. We had to ask first.”

Girmay, one imagines, didn’t need much persuading. His trek over the Paterberg, Oude Kwaremont et al on Friday had been his first meeting of any description with the Flemish Ardennes. He hadn’t so much as recce’d the route beforehand but he rode with the mien of a man developing an immediate fondness for racing amid the cobbles and hills. When the Jumbo-Visma duo of Wout van Aert and Christophe Laporte cruised away towards a remarkable two-up win on the Paterberg, Girmay came closer than anyone else to following.

At Gent-Wevelgem, he navigated the scramble for position on the Kemmelberg and Plugstreets partly through his racing nous and partly by leaning on the experience of teammates like Alexander Kristoff and Adrien Petit.

“At E3 he didn't even know whether there were cobbles on the Oude Kwaremont or not,” Petit revealed.

Throughout Gent-Wevelgem, Girmay raced not so much with the fearlessness of youth as with the confidence of a man bearing the most precious attribute of all: talent.

“When you know all the parcours, maybe it gets a bit overwhelming, and that’s also why we didn’t want to add stress to his schedule with more recons,” Visbeek said.

“We have Adrien Petit, we have Aimé De Gendt, we have Alexander Kristoff. He trusts those guys, and that’s why he’s in a perfect situation. He has the guys that guide him. He was in the shadow of Alexander Kristoff, which was perfect. They learn from each other and give motivation to each other.”

In the finishing straight in Wevelgem, Girmay’s race-craft saw him sit at the back of the four-man break that had forged ahead with 24km remaining. Over his radio earpiece, he had been warned that Laporte, second in the Harelbeke, would be the dangerman again here. Girmay understood that it was the kind of sprint where he needed to get his retaliation in first, and so he kicked with 250m to go.

“It was a headwind sprint, and I said if he was not on the wheel of Laporte, then he had to go himself because Laporte can go from distance,” Visbeek said admiringly. “He was in fourth wheel and that’s why he went the way he did.”

Girmay’s victory at Gent-Wevelgem had a special resonance for his team, given that Wanty rider Antoine Demoitié tragically lost his life in a crash at this race in 2016. The Eritrean, who arrived at Intermarché-Wanty-Gobert in the middle of last season after Delko ran into financial difficulties, is under contract with the Belgian team until the end of 2024.

A rider whose resumé featured a rare victory against a rampant Remco Evenepoel in the junior ranks should not have been short of suitors, but Intermarché-Wanty-Gobert, one of the smallest squads in the WorldTour, was perhaps the ideal landing site.

“It’s not a luxury team. It’s a group with a real family feel to it,” said Visbeek, who played a key role in Tom Dumoulin’s development during his time at Sunweb, another squad that grew organically over the years from modest beginnings.

“Signing Alexander Kristoff this year gave us a bit more respect in the bunch, and when we got a good start with Bini and some of the other guys, we claimed our spot and we don’t want to give it away. We are a group of nice people who work really hard, and Biniam fits really well with that.”

Adrien Petit’s back catalogue includes leading out Arnaud Démare for victory in the under-23 World Championships in Copenhagen, but he gave the impression that his stint in Girmay’s service on Sunday might linger just as long in the memory.

“It warms my heart just to think that I helped to bring him up to the front of the bunch before the last time up the Kemmelberg,” he said.

“People like him, and that’s not strange because he’s a really nice guy,” Visbeek noted.

“He’s a winner, but with a human touch and with a smile. When he wins a race, he’s very thankful. He goes to every member of the staff to thank them, and you don’t see that so often.”

Girmay has now performed that round of handshakes and embraces three times at Intermarché-Wanty-Gobert, following his wins at the Classic Grand Besançon Doubs last year and the Trofeo Alcúdia in January. There will surely be many more in the years ahead, but not at the Tour of Flanders on Sunday.

Since the depths of winter, it had been agreed that Girmay, whose European base is in San Marino, would return to Eritrea in April to spend time with his family in Asmara. That plan will be respected.

The sponsors will have enjoyed the assembly of television crews waiting for Girmay outside the Zuidwege hotel in Zedelgem on Monday morning, but the team will not insist that he prolongs his stay in Belgium until the Ronde.

“He has to go to his family, whom he hasn't seen since January 3. He needs that,” insisted directeur sportif Hilaire Van der Schueren, a thought echoed by Visbeek.

“I mean, we also have to see the human aspect of it, and he’s been away from his family a long time,” Visbeek said.

“The only person who can decide is Biniam himself, along with his family. For us, there is no pressure. We are very happy and proud of him. Our cycling team is a family. We’re known for that. We don’t have a big budget, but we invest in the right things and have good contact with our riders.”

Working with Girmay, Visbeek added, has been straightforward. Young, talented athletes are not always the most coachable, but Girmay, who took his first steps in European racing as a junior at the UCI World Cycling Centre in Aigle, knows the value of dialogue.

“He’s a guy that’s down to earth, very friendly and open,” Visbeek said.

“When he trusts you, he really trusts you, and that also helps to make steps really fast, because we can discuss things with him. He also has a lot of common sense. He’s not bothered by the outside world too much. And improvement is still possible: he can sprint more aerodynamically, and on nutrition he can still improve too.”

During his time in Eritrea, Girmay will train in preparation for his Grand Tour debut at the Giro d’Italia, and just before the corsa rosa, he will line up with ambition at Eschborn-Frankfurt on May 1. Even if the Ronde is not on the agenda this season, there are plenty of opportunities to shine in the weeks and months ahead.

“I think the break will do him good because his first Grand Tour is coming and that’s a new situation in his career. It’s going to be a learning experience,” said Visbeek.

“Thanks to Alexander Kristoff, he didn’t have all the eyes on him from the beginning of the season, but now he will.”

In Leuven last September and now in Wevelgem, Girmay has reached notable milestones for Eritrean and African cycling and the expectation is that more will follow.

“He’s aware of the fact that he’s doing historical things and he wants to do that for his continent and his nation,” said Visbeek, though he added that the weight of history is lightly worn: “He wants to win bike races.”
BiniGOAT _O_

Als debutant Gent-Wevelgem winnen, het voelt nog steeds vrij surrealistisch. De eerste Afrikaan, een dag later is het eigenlijk nog amper voor te stellen. Maar nu pakken we door. Volgend jaar gaan we voor de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix, met hopelijk tegen die tijd ook Tesfatsion en Muluberhan in de World Tour waardoor de aandacht wat verdeeld kan worden.



Keep on smiling.

En toch ook nog even Hilario in beeld brengen. "Je moet 's nachts slapen, niet overdag." _O_

Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
pi_204252889
Ach, met Taco van der Hoorn hebben ze sowieso nog iemand voor etappe zeges en ontsnappingen in veel koersen.
Zou mij niks verbazen als hij ook in de Ronde zich even in de kijker speelt.

Maar goed, minder winst kans dan Biniam, dat wel...
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
  Moderator maandag 28 maart 2022 @ 17:12:18 #12
362868 crew  Slobeend
of all places
pi_204252979
Johan Bruyneel: "Well you know Biniam Girmay; I mean you don't need a crystal ball actually to see that. It was a matter of time."
  Moderator maandag 28 maart 2022 @ 18:37:24 #13
198822 crew  Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
pi_204253775
quote:
Belgische filmmaker volgt al 5 jaar Biniam Girmay voor documentaire: “Netflix mag altijd bellen”

Geen Belg die Biniam Girmay beter kent dan Lieven Corthouts. De filmmaker en regisseur zit na een toevallige ontmoeting in Rwanda al vijf jaar in het spoor van de wielersensatie. "Echt waar, er zijn dingen gebeurd in zijn leven die belangrijker zijn dan Gent-Wevelgem winnen."

“Heeft Biniam het al verteld?”

Lieven Corthouts valt een beetje uit de lucht wanneer blijkt dat Girmay al heeft verklapt dat er een film over zijn werk en leven wordt gedraaid.

Nieuw is het plan nochtans allerminst.

Ongeveer vijf jaar geleden kwam Corthouts voor het eerst in contact met Girmay. De geprezen filmmaker kent Afrika als zijn broekzak - hij woonde onder meer een decennium in Ethiopië en vier jaar in een Keniaans vluchtelingenkamp voor een documentaire.

Maar de eerste ontmoeting met Girmay vond plaats in Kigali, de grootste stad van Rwanda. “Het Afrikaans kampioenschap voor junioren”, herinnert Corthouts zich. “Bini was toen 16 jaar en won alles. Hij zat ook mooi op zijn fiets. We hadden meteen een klik.”

Nadien werd de filmmaker uitgenodigd door de wielerfederatie van Eritrea om een film te draaien. “Maar het gaat zeker niet alleen over de koers”, benadrukt Corthouts. “Het gaat over de persoon Biniam. Zijn leven in Eritrea - met de familie en vrienden die hij enorm koestert - maar ook de weg naar Europa en zijn belevenissen hier.”

Corthouts volgde Girmay letterlijk overal.

Zelfs toen het nieuwe koersfenomeen nog een nobele onbekende was. Van zijn trouwfeest, over zijn verhuizing naar het Zwitserse opleidingscentrum van de UCI tot de geboorte van zijn dochtertje. “We horen elkaar iedere dag en zijn meer dan de helft van de tijd samen. Hij vraagt soms zelf om mee te gaan naar koersen."

“Weet je, mensen vergeten soms hoe straf het verhaal van Bini wel niet is. Er zijn dingen gebeurd in zijn leven die belangrijker zijn dan Gent-Wevelgem winnen. Hij is nog maar 21 jaar en woont alleen op een ander continent. Zonder zijn vrouw en kind, die hij maar om de drie maanden ziet."

Het verbaast Corthouts dan ook niet dat Girmay momenteel terugkeert naar Eritrea in plaats van zondag de Ronde van Vlaanderen te rijden. “Het enige wat Bini zegt, is dat hij naar huis wil. Pas op: de koers is belangrijk voor hem, hé. Hij rijdt echt graag met de fiets en is een echte winnaar. Je denkt toch niet dat hij eraan dacht om tweede te worden in Gent-Wevelgem?”

Na de zege ontplofte uiteraard de aandacht voor Girmay. "Een mooi cadeau voor de film", noemt Corthouts het. En dus ook het ideale moment om na vijf jaar zijn werkstuk uit te brengen. Tóch?

De filmmaker schudt het hoofd: “Na zijn zilveren medaille in Leuven hebben we er ook niet aan gedacht om plots ons verhaal af te breken. Bini grapt soms: "Er zijn me hier andere mensen aan het filmen, breng snel de onze maar uit.""

"Wanneer we hem dan wel onthullen? Op zijn 16e vertelde Bini dat het zijn droom was om ooit een grote ronde te rijden. Hij rijdt nu de Giro en volgend jaar mogelijk de Tour. Misschien is dat een goed moment om te stoppen met filmen…”

Ongetwijfeld zullen de geïnteresseerden in de rij staan als Girmay zijn prestaties in de toekomst doortrekt. “Netflix mag altijd bellen”, grijnst Corthouts. “Ach, we wilden gewoon een film maken samen. (lacht) Bini zit mee in de regie, hé. Hij komt zelf af met ideetjes van wat we kunnen filmen."

Benieuwd wat het volgende hoofdstuk dan wordt.
Dit wordt een Oscar.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
  Moderator woensdag 18 mei 2022 @ 14:21:17 #14
198822 crew  Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
pi_204788845
Het is weer eens tijd voor een welverdiende schop.

Na zijn fantastische zege in Gent-Wevelgem keerde Biniam huiswaarts, alwaar hij als een held werd onthaald. Rondparaderen door de straten van Asmara met talloze uitzinnige landgenoten langs de kant van de weg, dat moet toch heerlijk zijn.



Thuis in Eritrea werd hij herenigd met vrouw en kind, die hij altijd mist als hij in Europa is. Maar, er moest ook getraind worden. En dat je in Eritrea serieus kunt trainen liet Bini weer zien, want bij zijn terugkeer in Europa stond hij er meteen. Met een nieuw contract op zak, zodra hij terug was in Europa zette hij zijn handtekening onder een arbeidsverbintenis die hem tot 2026 bij Intermarche-Wanty zal houden. Er waren meer ploegen met interesse, onder meer Ineos zat op het vinkentouw, maar Wanty is thuis en Bini hecht veel waarde aan thuis.

twitter


Bini is nu een rijke jongen, want als we de Gazzetta mogen geloven staat hij dankzij dit nieuwe contract voor 1,2 miljoen op de loonlijst. Het kan snel gaan, vorig jaar rond deze tijd reed Bini nog voor Delko. Intermarche heeft hem daar weggeplukt voor ¤70.000, naar verluidt. En nu, een jaar later, heeft hij een klassieker op zijn naam staan, een eigen kledinglijn en een rit in een grote ronde.



Ja, een rit in een grote ronde, u leest het goed. In zijn allereerste grote ronde was het meteen raak. Op de eerste dag al bijna, in Hongarije werd hij tijdens de eerste rit tweede achter Mathieu van der Poel. Een spannend duel, waarbij hij Mathieu tot het uiterste dreef. Wisten wij veel dat er toen nog meer duels zouden volgen. In eerste instantie viel dat ook wel mee, want er volgden wat massasprints waar Bini liet zien dat hij qua positionering en kwakwerk nog wel wat moet leren, buiten het feit dat zijn ploeg überhaupt geen goede trein op poten wist te zetten. Maar alsnog, een paar vierde en vijfde plaatsen, helemaal niet verkeerd in je eerste grote ronde. Onderweg naar Napels gooide hij het over een andere boeg, hij trok ten strijde. In een grote kopgroep kwam hij terecht, samen met Mathieu van der Poel. Weer een nieuw duel, dat hem niet direct veel fans opleverde in Nederland. Hij reed redelijk veel op het wiel van Van der Poel, maarja, je zou voor minder. Helemaal kansloos was die tactiek ook niet, want Van der Poel reed hem bijna nog naar de kop van de koers. Gokken op een dommekracht als Mathieu, een bijzonder verstandige zaak. Al had hij wellicht iets meer kunnen doen, maar daar malen we achteraf niet meer om. Gisteren, na de rustdag, was het prijs. Zijn ploeg koos voor een logische tactiek door samen met Alpecin de rit te controleren, waarbij ze er heel goed aan deden om wat mannetjes te bewaren voor de finale. Na het laatste klimmetje zaten er nog vier Wanty's bij elkaar en daardoor konden ze de uitkomst van de rit sturen richting een sprint. En die sprint, amai, dat was een geweldige sprint. 350 meter op kop rammen met Mathieu van der Poel in je wiel en het nog afmaken ook, Bini is een grootheid. Een absoluut fenomeen. De eerste Eritreeër die een klassieker heeft gewonnen en nu ook de eerste Eritreeër die een rit in een grote ronde wint. De eerste zwarte Afrikaan die dit voor elkaar krijgt. We waren gisteren getuige van historie, hier werd geschiedenis geschreven.



Helaas ging het na de aankomst mis en eindigde er op het podium een kurk in zijn oog. De schade lijkt gelukkig mee te vallen, dit had met een beetje pech meteen het einde van zijn carrière kunnen zijn. Zo erg is het niet, maar het is wel het einde van zijn Giro. Zonde, want hij kon nog voor de puntentrui gaan en er kwamen ook nog wel een of twee geschikte ritten aan waar hij mee had kunnen doen om een nieuwe ritzege. Desalniettemin, een grandioos debuut voor Bini. Hij heeft tien dagen gefietst en eindigde zes (!) keer bij de eerste vijf. Zelden vertoond, durf ik te zeggen. Het kan ook op goedkeuring rekenen van de grootmeester zelf, na zo'n fenomenale sprint rest er niets anders dan je duim op te steken en goedkeurend te knikken.



We gaan in de toekomst nog heel veel horen van Bini en hopelijk ook van een hoop andere Afrikanen. Om te laten zien wat de betekenis van deze zege is toon ik jullie graag wat beelden uit Afrika:

twitter

twitter

twitter


Bini, de eerste op ieder gebied. Eerste Eritrese winnaar van zowat alles, eerste renner ooit ook die de koers moet verlaten omdat hij op het podium een kurk in zijn oog kreeg. Alles is uniek aan deze jongen, we kunnen er alleen maar vol bewondering naar kijken. Het is bizar hoe snel het van een absoluut hoogtepunt naar een waanzinnig dieptepunt ging, maar ik ben vooral opgelucht dat er geen blijvende schade lijkt te zijn. Hopelijk keert hij snel terug in koers. Verwacht hem alleen niet in de Tour, Intermarche is voorzichtig met hem. Daarom laten ze hem nu ook niet meer vertrekken, de lange termijn is belangrijker dan de korte termijn. Verwacht hem in België in een aantal eendagskoersen, verwacht hem in die kutkoersen in Canada en verwacht hem vooral op het wereldkampioenschap in Australië. Trailblazer Bini gaat nog een hoop koersen winnen, gaat een hoop mensen inspireren en gaat nog vaak met champagne danwel prosecco spuiten. Hopelijk in de toekomst zonder nare gevolgen.



En ter afsluiting nog even een opfriscursus, het staat in de OP maar iedereen lijkt het alweer vergeten te zijn:

quote:
2.1. Eritrean names
In Eritrea, there are no surnames or family names in the European sense. Eritrean names usually have three components:
• First name (in Eritrea, the first name is the most important part)
• Father’s name
• Name of the paternal grandfater.

Eritrean identity documents therefore do not distinguish between first names and surnames. Since August 2020, the passport is an exception to this: the grandfather’s name is now treated as the surname, while the first name and father’s name are taken together as the first name. For people who use only two names, the father’s name is treated as the surname. In Europe, most Eritreans either use their father’s name, their grandfather’s name or both as their surname.
Sinds 2020 is de officiële achternaam van Biniam dus Hailu, de naam van zijn grootvader. Biniam is zijn eerste voornaam en de naam van zijn vader, Girmay, is zijn tweede voornaam. Hem nu nog Girmay noemen is dus eigenlijk fout, want dan noem je alleen zijn tweede voornaam. Hem Biniam Girmay noemen is prima, dan noem je beide voornamen. Hem Biniam Girmay Hailu noemen klopt dus ook, want dan heb je alle voornamen en de achternaam genoemd. Hem simpelweg Biniam noemen is ook perfect, want in Eritrea is het normaal om slechts onder je eigen voornaam door het leven te gaan. Bini is ook goed, maar dan moet je hem natuurlijk wel enige sympathie toedragen.

Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
pi_204789238
Wielrenners moeten wel voordat ze gaan koersen eens les in champagne flessen openen krijgen, van hun ploegleider. Beetje beschaving bij brengen. Les 1 is hang niet met je kop boven de kurk. Zelfs Mathieu is een boer dat hij het niet wist :') Die kwam er goed van af...
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
pi_204789265
Hij moet nog e.e.a. leren, maar hij is wel een in het oog springende renner.
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')