R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Nooit gedacht dat ik hier een topic zou openen over zulk gedoe. Maar ik weet echt niet meer hoe hiermee om te gaan.
Kleine voorgeschiedenis. 27 jaar een relatie gehad, was niet perfect, was niet slecht. Maar de koek was op, wat resulteerde in hij die een affaire begon wat tot een breuk heeft geleid. Dat was niet mooi en ook ik ben daar minder mooi mee omgegaan.
Inmiddels zijn we een paar jaar verder. Ik heb een fijne nieuwe relatie en probeer gewoon door te gaan met mijn leven.
Door omstandigheden komt mijn ex hier regelmatig over de vloer, omdat dit gaat over contact met onze (jong volwassen) zoon vind ik het erg lastig daar nee tegen te zeggen.
Ik heb de ruimte voor hobby dingen die hun met elkaar delen, hij heeft een appartement en die ruimte niet. Mijn ex is altijd een goede vader geweest, is dol op onze zoon en afgezien van het gedoe hebben ze een goede band (alhoewel dat nu dus ook wankelt).
Het gaat niet goed met mijn ex, hij voelt zich eenzaam en ondanks 1001 zelfhulp programma’s lijkt het enkel erger te worden. Hij is boos op de hele wereld zo’n beetje en stoot vrijwel iedereen af. Hij is een wappie geworden zelfs. Met kerst was hij dan ook alleen, onze zoon heeft een relatie en koos liever om met haar te zijn dan met hem, wilde hem er ook liever niet bij. Dat vooral door zijn negatief gedrag. Ze (zoon en vriendin) zijn hier geweest met kerst en dat steekt natuurlijk als je je al eenzaam voelt.
Elke dag appt hij me. Dat gaat van overdreven aardig naar me uitmaken voor rotte vis. Ik heb hem op stil gezet, maar hij belt, mailt en doet. Het meeste negeer ik. Maar omdat hij hier moet zijn om bij zijn zoon te zijn kan ik niet alles blokken.
Nogmaals, hij is altijd een echt goede vader geweest, op geen enkel moment wil ik ook maar een strobreed leggen tussen hem en zijn zoon. Maar we zitten nu op een punt dat ik het echt niet meer trek.
Afgelopen maandag was mijn ex jarig en zou hij hier komen om dat met zijn zoon te vieren. Ik was nog even thuis (moest werken en hun hadden verder alle ruimte). Hij kwam scheldend binnen, want ik had hem nog niet gefeliciteerd. En zo gaat het inmiddels steeds.
Ik ken hem niet zo. Hij is in de afgelopen paar jaar afgegleden naar iemand die echt ontzettend licht ontvlambaar is en echt ver gaat met (verbaal) geweld. Ik ga daar ook niet zo goed mee om. Het is zelfs zover gekomen dat ik heb gezegd ga nu anders bel ik de politie. Op zijn verjaardag en dat voelt ronduit kut juist omdat ik weet dat hij zo met zichzelf in de knoop zit en eenzaam is.
Ik heb nog nooit te maken gehad met iemand die zelfs voordat hij de deur open heeft gedaan luidkeels loopt te tieren. Het lukt me niet om te de escaleren, ik draag zelfs bij aan het vuurtje (zeg donder op, zoek hulp e.d. terwijl ik op dat moment gewoon weg zou moeten lopen, niet zelf bij zou moeten dragen aan de ellende).
Het afgelopen half jaar sta ik op spanning enkel als hij wat zegt of hier komt. Ik probeer contact zoveel mogelijk te vermijden, tot de mate aan toe dat ik zelfs al 3 keer ervoor heb gekozen om de halve dag met de honden in het bos te dwalen (wat niet onprettig is) ipv gewoon in mijn eigen huis te zijn.
Elke keer als hij weer contact zoekt weet ik niet of het een overdreven ‘sorry’ is of dat hij me met de grond gelijk wil maken. En nogmaals, zo was hij nooit, dit is echt anders.
Het is zo erg dat zelfs onze zoon er klaar mee is. Maar ik maak me vreselijke zorgen en trek dit niet meer.
Heb hulp ingeroepen, met schoonouders en zus gepraat. Maar ook die lopen tegen een muur aan.
Ik weet niet goed wat ik moet doen. Hoe kan ik mijn eigen reactie controleren (ik reageer niet zo goed op iemand die me in mijn eigen huis voor alles wat vies en lelijk is uitmaakt, word daar echt boos van), hoe kan ik bijdragen aan iig geen extra brandstof toevoegen en hoe kan ik hem helpen?
Hoe kan ik grenzen aangeven, maar tegelijkertijd niet in de weg zitten in de relatie tussen onze zoon en hem? Dat laatste vind ik echt belangrijk, ik wil dat ze een goede relatie blijven hebben. En dat begint lastig te worden.
Kleine voorgeschiedenis. 27 jaar een relatie gehad, was niet perfect, was niet slecht. Maar de koek was op, wat resulteerde in hij die een affaire begon wat tot een breuk heeft geleid. Dat was niet mooi en ook ik ben daar minder mooi mee omgegaan.
Inmiddels zijn we een paar jaar verder. Ik heb een fijne nieuwe relatie en probeer gewoon door te gaan met mijn leven.
Door omstandigheden komt mijn ex hier regelmatig over de vloer, omdat dit gaat over contact met onze (jong volwassen) zoon vind ik het erg lastig daar nee tegen te zeggen.
Ik heb de ruimte voor hobby dingen die hun met elkaar delen, hij heeft een appartement en die ruimte niet. Mijn ex is altijd een goede vader geweest, is dol op onze zoon en afgezien van het gedoe hebben ze een goede band (alhoewel dat nu dus ook wankelt).
Het gaat niet goed met mijn ex, hij voelt zich eenzaam en ondanks 1001 zelfhulp programma’s lijkt het enkel erger te worden. Hij is boos op de hele wereld zo’n beetje en stoot vrijwel iedereen af. Hij is een wappie geworden zelfs. Met kerst was hij dan ook alleen, onze zoon heeft een relatie en koos liever om met haar te zijn dan met hem, wilde hem er ook liever niet bij. Dat vooral door zijn negatief gedrag. Ze (zoon en vriendin) zijn hier geweest met kerst en dat steekt natuurlijk als je je al eenzaam voelt.
Elke dag appt hij me. Dat gaat van overdreven aardig naar me uitmaken voor rotte vis. Ik heb hem op stil gezet, maar hij belt, mailt en doet. Het meeste negeer ik. Maar omdat hij hier moet zijn om bij zijn zoon te zijn kan ik niet alles blokken.
Nogmaals, hij is altijd een echt goede vader geweest, op geen enkel moment wil ik ook maar een strobreed leggen tussen hem en zijn zoon. Maar we zitten nu op een punt dat ik het echt niet meer trek.
Afgelopen maandag was mijn ex jarig en zou hij hier komen om dat met zijn zoon te vieren. Ik was nog even thuis (moest werken en hun hadden verder alle ruimte). Hij kwam scheldend binnen, want ik had hem nog niet gefeliciteerd. En zo gaat het inmiddels steeds.
Ik ken hem niet zo. Hij is in de afgelopen paar jaar afgegleden naar iemand die echt ontzettend licht ontvlambaar is en echt ver gaat met (verbaal) geweld. Ik ga daar ook niet zo goed mee om. Het is zelfs zover gekomen dat ik heb gezegd ga nu anders bel ik de politie. Op zijn verjaardag en dat voelt ronduit kut juist omdat ik weet dat hij zo met zichzelf in de knoop zit en eenzaam is.
Ik heb nog nooit te maken gehad met iemand die zelfs voordat hij de deur open heeft gedaan luidkeels loopt te tieren. Het lukt me niet om te de escaleren, ik draag zelfs bij aan het vuurtje (zeg donder op, zoek hulp e.d. terwijl ik op dat moment gewoon weg zou moeten lopen, niet zelf bij zou moeten dragen aan de ellende).
Het afgelopen half jaar sta ik op spanning enkel als hij wat zegt of hier komt. Ik probeer contact zoveel mogelijk te vermijden, tot de mate aan toe dat ik zelfs al 3 keer ervoor heb gekozen om de halve dag met de honden in het bos te dwalen (wat niet onprettig is) ipv gewoon in mijn eigen huis te zijn.
Elke keer als hij weer contact zoekt weet ik niet of het een overdreven ‘sorry’ is of dat hij me met de grond gelijk wil maken. En nogmaals, zo was hij nooit, dit is echt anders.
Het is zo erg dat zelfs onze zoon er klaar mee is. Maar ik maak me vreselijke zorgen en trek dit niet meer.
Heb hulp ingeroepen, met schoonouders en zus gepraat. Maar ook die lopen tegen een muur aan.
Ik weet niet goed wat ik moet doen. Hoe kan ik mijn eigen reactie controleren (ik reageer niet zo goed op iemand die me in mijn eigen huis voor alles wat vies en lelijk is uitmaakt, word daar echt boos van), hoe kan ik bijdragen aan iig geen extra brandstof toevoegen en hoe kan ik hem helpen?
Hoe kan ik grenzen aangeven, maar tegelijkertijd niet in de weg zitten in de relatie tussen onze zoon en hem? Dat laatste vind ik echt belangrijk, ik wil dat ze een goede relatie blijven hebben. En dat begint lastig te worden.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Wat triest en frustrerend dat het zo gaat .... terwijl je hem toch letterlijk en figuurlijk de ruimte geeft.
Niet goed voor jou en je relatie, en voor je zoon en de relatie tussen hem en zijn vader.
Zijn er geen andere mensen in jullie familie-/vriendenkring die hier iets kunnen betekenen?
Niet goed voor jou en je relatie, en voor je zoon en de relatie tussen hem en zijn vader.
Zijn er geen andere mensen in jullie familie-/vriendenkring die hier iets kunnen betekenen?
Ex moet begrijpen dat het jouw woning is en dat jouw regels gelden.
Gaat ex daar niet mee akkoord dan zal ex een andere manier moeten vinden om met zoonlief te hobbyen.
Als zoonlief er ondertussen ook klaar mee is zal zoonlief dat aan moeten kaarten bij ex. Jullie zijn z'n therapeut en ook z'n emotionele boksbal niet.
Vooralsnog lijkt het mij dat ex een tijdje in therapie moet.
Misschien een goede overweging voor hem: Eerst therapie, dan naar binnen. Schelden/vloeken/beledigen/dreigen? Kom morgen maar terug.
Denk dat ex er gewoon de pest in heeft dat jij bent weggegaan en hem verder geen aandacht meer schenkt.
Gaat ex daar niet mee akkoord dan zal ex een andere manier moeten vinden om met zoonlief te hobbyen.
Als zoonlief er ondertussen ook klaar mee is zal zoonlief dat aan moeten kaarten bij ex. Jullie zijn z'n therapeut en ook z'n emotionele boksbal niet.
Uhm, nee. Jouw woning, jouw regels. Je hoeft niet weg te lopen. Hij is te gast dus hij zal zich moeten gedragen. Kan hij dat niet dan komt hij de woning ook niet binnen lijkt mij.quote:ik draag zelfs bij aan het vuurtje (zeg donder op, zoek hulp e.d. terwijl ik op dat moment gewoon weg zou moeten lopen, niet zelf bij zou moeten dragen aan de ellende).
Vooralsnog lijkt het mij dat ex een tijdje in therapie moet.
Misschien een goede overweging voor hem: Eerst therapie, dan naar binnen. Schelden/vloeken/beledigen/dreigen? Kom morgen maar terug.
Denk dat ex er gewoon de pest in heeft dat jij bent weggegaan en hem verder geen aandacht meer schenkt.
Waarom komt je ex bij jou thuis? Om de hobby alleen? Jammer dat hij geen plek heeft voor hobby heeft maar dat zou het jouw probleem moeten zijn. Dus ik zou zeggen laat je zoon en je ex samen iets doen bij hem thuis ipv bij jou thuis.
Zelfs zijn zus kan hem niet bereiken en die hebben een goede relatie.quote:Op woensdag 29 december 2021 13:22 schreef maily het volgende:
Wat triest en frustrerend dat het zo gaat .... terwijl je hem toch letterlijk en figuurlijk de ruimte geeft.
Niet goed voor jou en je relatie, en voor je zoon en de relatie tussen hem en zijn vader.
Zijn er geen andere mensen in jullie familie-/vriendenkring die hier iets kunnen betekenen?
Dat is mede waarom ik voor het eerst in al die jaren een ‘probleem’ topic open. Al het normale waar ik aan kan denken loopt op niets uit.
Ik herken hem niet meer, zeker in het afgelopen half jaar gaat het van kwaad tot erger. En reageer ik er niet goed op, maak het er niet beter op.
Ik wil hem niet afstoten, zo is hij normaliter niet. Het is misschien niet mooi geëindigd, maar hij was altijd een goed mens. Maar hij draait door, is doorgedraaid.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Contact helemaal verbreken met hem, aangifte doen wegens stalken en een straatverbod aanvragen.
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Hij moet in therapie.quote:
[..]
Zelfs zijn zus kan hem niet bereiken en die hebben een goede relatie.
Dat is mede waarom ik voor het eerst in al die jaren een ‘probleem’ topic open. Al het normale waar ik aan kan denken loopt op niets uit.
Ik herken hem niet meer, zeker in het afgelopen half jaar gaat het van kwaad tot erger. En reageer ik er niet goed op, maak het er niet beter op.
Ik wil hem niet afstoten, zo is hij normaliter niet. Het is misschien niet mooi geëindigd, maar hij was altijd een goed mens. Maar hij draait door, is doorgedraaid.
Je zei het zelf: Zoonlief is er ondertussen ook een beetje klaar mee. Ex kan dit als "motivatie" gebruiken om professionele hulp te gaan zoeken.
Om bij zijn zoon te zijn. Nogmaals, hij is altijd een goede vader geweest, ook een goede partner. Enkel op dat eind ging het fout als partner zijnde en sinds een jaar is het bergafwaarts gegaan en sinds het laatste half jaar echt problematisch.quote:Op woensdag 29 december 2021 13:27 schreef RedFever007 het volgende:
Waarom komt je ex bij jou thuis? Om de hobby alleen? Jammer dat hij geen plek heeft voor hobby heeft maar dat zou het jouw probleem moeten zijn. Dus ik zou zeggen laat je zoon en je ex samen iets doen bij hem thuis ipv bij jou thuis.
Hobby’s zijn motorcross en vissen (met de boot). Ik heb daar ruimte zat voor (ik ben gebleven in het huis, hij wilde niet meer in deze wat stillere omgeving wonen).
Onze zoon wil maar zeer beperkt naar zijn huis. Mijn ex heeft toentertijd gekozen voor een appartement met maar 1 slaapkamer. Het gaat voor even, maar niet verder. Onze zoon heeft inmiddels ook een relatie en natuurlijk wil hij daar niet ver weg van zijn (er zit ruim anderhalf uur rijden tussen waar mijn ex woont en waar wij wonen).
En in toenemende mate eist mij ex alle aandacht op. In het laatste half jaar obsessief. Gaat hij morren als bv onze zoon even een half uurtje belt met zijn vriendin als hij bij hem is.
Zo was mijn ex nooit, niet in onze relatie, niet net daarna. Pas het laatste jaar is dit langzaam aan steeds erger geworden. Hij was altijd een goede vader, is het overgrote deel van onze relatie een goede partner geweest. Dit is zo anders dat ik me geen raad weet ermee.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Dat wil ik zo graag voorkomen juist.quote:
Contact helemaal verbreken met hem, aangifte doen wegens stalken en een straatverbod aanvragen.
Was hij al die tijd een hufter geweest had ik je onmiddellijk gelijk gegeven. Maar dat was hij niet.
Ik ben geen idioot die op echte bad boys valt. Hij kende ook echt wel zijn nukken (ik ook), maar dit is zo ontzettend anders.
We zijn 27 jaar bij elkaar geweest, van jeugdliefdes tot ruim volwassen. Dit is normaliter geen rare of onverantwoordelijke man.
Ik herken hem echt niet meer
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Hij is dus niet meer de persoon die jij herinnerd en heeft dus een persoonlijkheidsprobleem erbij gekregen.quote:
Was hij al die tijd een hufter geweest had ik je onmiddellijk gelijk gegeven. Maar dat was hij niet.
Ik ben geen idioot die op echte bad boys valt. Hij kende ook echt wel zijn nukken (ik ook), maar dit is zo ontzettend anders.
We zijn 27 jaar bij elkaar geweest, van jeugdliefdes tot ruim volwassen. Dit is normaliter geen rare of onverantwoordelijke man.
Ik herken hem echt niet meer
Toch maar dan aandringen op een contactverbod als hij niet zelf vrijwillig in behandeling bij een psycholoog/psychiater gaat?
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Puzzie
C'est La Fucking Vie
Absoluut dit!!quote:
Ex moet begrijpen dat het jouw woning is en dat jouw regels gelden.
Gaat ex daar niet mee akkoord dan zal ex een andere manier moeten vinden om met zoonlief te hobbyen.
Als zoonlief er ondertussen ook klaar mee is zal zoonlief dat aan moeten kaarten bij ex. Jullie zijn z'n therapeut en ook z'n emotionele boksbal niet.
[..]
Uhm, nee. Jouw woning, jouw regels. Je hoeft niet weg te lopen. Hij is te gast dus hij zal zich moeten gedragen. Kan hij dat niet dan komt hij de woning ook niet binnen lijkt mij.
Vooralsnog lijkt het mij dat ex een tijdje in therapie moet.
Misschien een goede overweging voor hem: Eerst therapie, dan naar binnen. Schelden/vloeken/beledigen/dreigen? Kom morgen maar terug.
Denk dat ex er gewoon de pest in heeft dat jij bent weggegaan en hem verder geen aandacht meer schenkt.
My age is very
Inappropriate
for my behavior
Inappropriate
for my behavior
Hmmm zeer lastige en klote/kutsitutatiequote:
[..]
Om bij zijn zoon te zijn. Nogmaals, hij is altijd een goede vader geweest, ook een goede partner. Enkel op dat eind ging het fout als partner zijnde en sinds een jaar is het bergafwaarts gegaan en sinds het laatste half jaar echt problematisch.
Hobby’s zijn motorcross en vissen (met de boot). Ik heb daar ruimte zat voor (ik ben gebleven in het huis, hij wilde niet meer in deze wat stillere omgeving wonen).
Onze zoon wil maar zeer beperkt naar zijn huis. Mijn ex heeft toentertijd gekozen voor een appartement met maar 1 slaapkamer. Het gaat voor even, maar niet verder. Onze zoon heeft inmiddels ook een relatie en natuurlijk wil hij daar niet ver weg van zijn (er zit ruim anderhalf uur rijden tussen waar mijn ex woont en waar wij wonen).
En in toenemende mate eist mij ex alle aandacht op. In het laatste half jaar obsessief. Gaat hij morren als bv onze zoon even een half uurtje belt met zijn vriendin als hij bij hem is.
Zo was mijn ex nooit, niet in onze relatie, niet net daarna. Pas het laatste jaar is dit langzaam aan steeds erger geworden. Hij was altijd een goede vader, is het overgrote deel van onze relatie een goede partner geweest. Dit is zo anders dat ik me geen raad weet ermee.
één slaapkamer en dan een volwassen zoon op bezoek krijgen,. Logisch dat hij dan liever niet bij z'n vader blijft. Ik heb helaas geen raad voor je 
Denk wel als ik dit zo lees dat hij hulp nodig heeft om het niet te laten escaleren verder.
Heeft corona en lockdown gezeik ook bijgedragen aan deze situatie, dat hij daarom zo veranderd is?
Sterkte!!
Het is misschien goed om eerst met jouw huidige partner erover te praten. Geef aan dat jij je wel zorgen maakt om jouw ex, maar dat het los staat van de huidige relatie die je met hem hebt. Als jouw huidige partner je daarin helemaal kan begrijpen, dan heb je in ieder geval geen zorgen dat de aandacht die jij geeft aan jouw ex ten koste gaat van jouw huidige relatie.
Uit het hele verhaal maak ik op dat jouw ex behoorlijk met zichzelf in de knoop zit en dat dat niet zozeer met jou heeft te maken. Hij voelt zich alleen en om die reden verlangt hij wellicht dat jullie nog bij elkaar zouden zijn. Maar dat is een afleidingsmanoeuvre: de onderliggende problematiek wordt daar niet mee opgelost.
Hoe is hij normaal gesproken wel? Had je destijds bijvoorbeeld gemerkt dat hij problemen heeft? Was hij bijvoorbeeld gesloten over zijn gevoelens? Vond hij het altijd moeilijk om vrienden te maken bijvoorbeeld? Dat zijn allemaal aanwijzingen wat er nu met hem aan de hand kan zijn.
Ik denk dat je hem het beste kan helpen door hem duidelijk te maken dat de problemen bij zichzelf liggen en dat hij hulp moet gaan zoeken om zijn leven weer op poten te krijgen. Als hij vervolgens zou aangeven dat hij wenst dat jullie nog bij elkaar zouden zijn, dan kan je daarop antwoorden met "Tussen ons heeft het niet gewerkt, dus het heeft geen zin om daarnaar terug te verlangen. Ik vind het hartstikke fijn dat we normaal gesproken zonder problemen met elkaar kunnen omgaan en dat het geen punt is dat je hier over de vloer komt, want ik juich het alleen maar toe dat je goed contact hebt met de kinderen. Maar nu zijn dingen aan het escaleren. Maak niet kapot wat je nu nog hebt. Zoek hulp om aan jezelf te kunnen werken. Als je wat meer vrede met jezelf krijgt, wordt het ook makkelijker voor je om een leuke vrouw te vinden. Ik begrijp best dat je bang bent dat het jou niet lukt en dat je daarom nu zo reageert. Het is moeilijk en het kost tijd, maar dit is het enige wat je kunt doen."
Uit het hele verhaal maak ik op dat jouw ex behoorlijk met zichzelf in de knoop zit en dat dat niet zozeer met jou heeft te maken. Hij voelt zich alleen en om die reden verlangt hij wellicht dat jullie nog bij elkaar zouden zijn. Maar dat is een afleidingsmanoeuvre: de onderliggende problematiek wordt daar niet mee opgelost.
Hoe is hij normaal gesproken wel? Had je destijds bijvoorbeeld gemerkt dat hij problemen heeft? Was hij bijvoorbeeld gesloten over zijn gevoelens? Vond hij het altijd moeilijk om vrienden te maken bijvoorbeeld? Dat zijn allemaal aanwijzingen wat er nu met hem aan de hand kan zijn.
Ik denk dat je hem het beste kan helpen door hem duidelijk te maken dat de problemen bij zichzelf liggen en dat hij hulp moet gaan zoeken om zijn leven weer op poten te krijgen. Als hij vervolgens zou aangeven dat hij wenst dat jullie nog bij elkaar zouden zijn, dan kan je daarop antwoorden met "Tussen ons heeft het niet gewerkt, dus het heeft geen zin om daarnaar terug te verlangen. Ik vind het hartstikke fijn dat we normaal gesproken zonder problemen met elkaar kunnen omgaan en dat het geen punt is dat je hier over de vloer komt, want ik juich het alleen maar toe dat je goed contact hebt met de kinderen. Maar nu zijn dingen aan het escaleren. Maak niet kapot wat je nu nog hebt. Zoek hulp om aan jezelf te kunnen werken. Als je wat meer vrede met jezelf krijgt, wordt het ook makkelijker voor je om een leuke vrouw te vinden. Ik begrijp best dat je bang bent dat het jou niet lukt en dat je daarom nu zo reageert. Het is moeilijk en het kost tijd, maar dit is het enige wat je kunt doen."
Gedraagt hij zich tegen ieder ander nu ook zo? Of alleen tegen jou en je zoon?quote:
[..]
Dat wil ik zo graag voorkomen juist.
Was hij al die tijd een hufter geweest had ik je onmiddellijk gelijk gegeven. Maar dat was hij niet.
Ik ben geen idioot die op echte bad boys valt. Hij kende ook echt wel zijn nukken (ik ook), maar dit is zo ontzettend anders.
We zijn 27 jaar bij elkaar geweest, van jeugdliefdes tot ruim volwassen. Dit is normaliter geen rare of onverantwoordelijke man.
Ik herken hem echt niet meer
Je hebt het veel te ver laten komen.
Stoppen met die onzin je bent er sociaal en slim genoeg voor.
Stoppen met die onzin je bent er sociaal en slim genoeg voor.
Je hoort bij de betere, maar nog lang niet bij de beste
Dus? Hij gedraagt zich niet, dus waarom zou hoe hij in het verleden was van toepassing zijn? Beetje vage redenatie dat je dan maar vanalles moet pikken.quote:
[..]
Om bij zijn zoon te zijn. Nogmaals, hij is altijd een goede vader geweest, ook een goede partner. Enkel op dat eind ging het fout als partner zijnde en sinds een jaar is het bergafwaarts gegaan en sinds het laatste half jaar echt problematisch.
Hobby’s zijn motorcross en vissen (met de boot). Ik heb daar ruimte zat voor (ik ben gebleven in het huis, hij wilde niet meer in deze wat stillere omgeving wonen).
Onze zoon wil maar zeer beperkt naar zijn huis. Mijn ex heeft toentertijd gekozen voor een appartement met maar 1 slaapkamer. Het gaat voor even, maar niet verder. Onze zoon heeft inmiddels ook een relatie en natuurlijk wil hij daar niet ver weg van zijn (er zit ruim anderhalf uur rijden tussen waar mijn ex woont en waar wij wonen).
En in toenemende mate eist mij ex alle aandacht op. In het laatste half jaar obsessief. Gaat hij morren als bv onze zoon even een half uurtje belt met zijn vriendin als hij bij hem is.
Zo was mijn ex nooit, niet in onze relatie, niet net daarna. Pas het laatste jaar is dit langzaam aan steeds erger geworden. Hij was altijd een goede vader, is het overgrote deel van onze relatie een goede partner geweest. Dit is zo anders dat ik me geen raad weet ermee.
Gewoon zeggen dat hij kan opdonderen en terug kan komen als hij normaal doet. En ook niet in discussie gaan als hij tekeer gaat, niet in persoon of via tekst, zoals hierboven al staat jouw huis jouw regels.
En kap met goedpraten van vanalles door middel van het verleden.
Al eens overwogen om hem naar een specialist door te verwijzen? Soms kunnen bepaalde hersenafwijkingen, tumoren of ziektes nogal vreemde persoonlijkheidsproblemen geven.
Ik zou altijd eerst opteren voor de mogelijke fysieke problemen uit te sluiten en daarna het mentale pad op te gaan.
Voor de rest een klote situatie wat ik deels wel herken. Hij is zo 'eigen' met jou door jullie lange verleden dat hij zich ook meer durft te permitteren zeg maar. Alleen, jij zit er nu wel mooi mee
Ik zou altijd eerst opteren voor de mogelijke fysieke problemen uit te sluiten en daarna het mentale pad op te gaan.
Voor de rest een klote situatie wat ik deels wel herken. Hij is zo 'eigen' met jou door jullie lange verleden dat hij zich ook meer durft te permitteren zeg maar. Alleen, jij zit er nu wel mooi mee
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Ik wil alleen zeggen dat je het heel goed doet TS. Je ex zoveel ruimte in je eigen bewegingsruimte thuis geven en ook een erg goede zelfreflexie. Je hebt al veel ondernomen zo te lezen wat ook al erg goed is. Je zou ergens hopen dat je zoon em op een bepaalde manier kan raken, zodat hij zelf inziet dat hij echt hele goede proffesionele hulp moet zoeken. Een ander praktisch advies kan ik je helaas niet geven. Hopelijk zijn er hier users met (ervaring hierin) die je ook nog opweg kunnen helpen. Iig veel sterkte met de situatie.
Ik heb daar geen volledig zicht op, maar hij geeft aan (ook tegen zoon) eenzaam te zijn en nergens bij te horen. Zover ik weet heeft hij amper nog dieper contact, zelfs zijn eigen familie stelt paal en perk. Tot aan geen kerst vieren samen aan toe. Hij is in het geheel erg negatief.quote:
[..]
Gedraagt hij zich tegen ieder ander nu ook zo? Of alleen tegen jou en je zoon?
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Sneu ... en collega's? Buren?quote:
[..]
Ik heb daar geen volledig zicht op, maar hij geeft aan (ook tegen zoon) eenzaam te zijn en nergens bij te horen. Zover ik weet heeft hij amper nog dieper contact, zelfs zijn eigen familie stelt paal en perk. Tot aan geen kerst vieren samen aan toe. Hij is in het geheel erg negatief.
Kan het niet zijn omdat hij steeds daar komt, bij je thuis (waar hij steeds zijn ex-vrouw en oude huis ziet, zijn oude leven -voor 27 jaar-), oude wonden openrijt, hem steeds triggert, wat hem niet helpt zaken te verwerken en verder te gaan met zijn leven? Lijkt me misschien geen goede regeling dat hij daar zijn zoon komt zien, zo weer terug in zijn oude leven, waar nota bene ook een andere man nu zijn leven heeft ingenomen? Elke keer wordt hij herinnert aan wat hij kapot heeft gemaakt en heeft verloren.
Die nieuwe man loopt niet bij mij thuis rond als mijn ex er is hoor. We hebben besloten dat we, aangezien we beide jong volwassen kinderen hebben die nog thuis wonen, we dat niet teveel doen. We hebben een eigen plek voor onszelf.quote:
Kan het niet zijn omdat hij steeds daar komt, bij je thuis (waar hij steeds zijn ex-vrouw en oude huis ziet, zijn oude leven -voor 27 jaar-), oude wonden openrijt, hem steeds triggert, wat hem niet helpt zaken te verwerken en verder te gaan met zijn leven? Lijkt me misschien geen goede regeling dat hij daar zijn zoon komt zien, zo weer terug in zijn oude leven, waar nota bene ook een andere man nu zijn leven heeft ingenomen? Elke keer wordt hij herinnert aan wat hij kapot heeft gemaakt en heeft verloren.
Mijn ex wil me ook niet terug ofzo, dat is wederzijds. We hebben nog wel een klein tijdje om elkaar heen gedraaid in die afsluiting, maar dat is al lang en breed over. Pas sinds het laatste jaar glijdt hij af, sinds het laatste half jaar is het ernstig geworden.
Een scheiding is emotioneel niet makkelijk, maar hij was wel positief over verder gaan met zijn leven, maakte nieuwe contacten, had plannen. Maar dat lijkt allemaal weg te zijn en hij lijkt het mij voor een fiks deel kwalijk te nemen of iig mij als aflaat voor zijn frustratie te zien.
De tijd dat ik ook nog boos was ligt al ver achter ons, ik gun hem echt het goede in het leven. Maar ik weet niet hoe ik hem kan helpen en vooral hoe ik ervoor moet zorgen dat dit stopt. En dan bij voorkeur zonder dat het ook nare gevolgen heeft voor de relatie tussen hem en onze zoon. Dat is vooral wat ik probeer te behouden en wat steeds lastiger begint te worden.
Op momenten dat hij redelijk lijkt te zijn probeer ik met hem te praten erover. En is hij vol van sorry zeggen e.d., maar het dringt niet door, het is loos. Het gaat van boosheid naar zelfmedelijden en overdreven schuldgevoel. Ik loop op de toppen van mijn tenen in dat contact dat we nog hebben, wat ik zoveel mogelijk probeer te vermijden en hij op probeert te zoeken. En de keren dat ik het niet kan vermijden zijn of vrij awkward hierdoor of het loopt uit in gedoe waarbij hij echt keihard schreeuwt en scheld.
Ik weet gewoon echt niet hoe ik ermee om moet gaan, het is zo anders. Aan de ene kant wil ik de deur geheel dichtgooien, aan de andere kant zie ik iemand die wanhopig lijkt te zijn, die echt wel steun en hulp kan gebruiken. Die 27 jaar lief en leed gedeeld heeft met me en nooit zo was.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Dat is een idee.quote:
Al eens overwogen om hem naar een specialist door te verwijzen? Soms kunnen bepaalde hersenafwijkingen, tumoren of ziektes nogal vreemde persoonlijkheidsproblemen geven.
Ik zou altijd eerst opteren voor de mogelijke fysieke problemen uit te sluiten en daarna het mentale pad op te gaan.
Voor de rest een klote situatie wat ik deels wel herken. Hij is zo 'eigen' met jou door jullie lange verleden dat hij zich ook meer durft te permitteren zeg maar. Alleen, jij zit er nu wel mooi mee
Weet niet of hij er wat mee doet, maar het is een goed idee dat eens na te laten kijken.
Op de roep om zoek geestelijke hulp reageert hij niet al te best. Ook niet van zijn zus. Maar het is het proberen waard.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Enkel oppervlakkig zover ik weet. Van zijn buren kent hij volgens mij niet eens hun namen.quote:
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Hij lijkt het ook vrij moeilijk te hebben met de nieuwe levensfase van onze zoon. Die heeft een serieuze relatie gekregen en heeft minder tijd voor hem.
Aangezien het contact met zijn zoon het enige werkelijke contacten lijkt te zijn het afgelopen half jaar/jaar hangt hij daar erg aan. Maar de manier waarop hij daarmee omgaat stoot ook zijn zoon af.
Daar lijkt hij wel wat meer rede te hebben, iets te doen met wat aangegeven wordt. Maar ook daar is hij lichter ontvlambaar, dreigt hij met de hobby dingen van hun samen te verkopen e.d.. En is erg ‘bezitterig’ als ze samen zijn (doet moeilijk als zoon even contact heeft met zijn vriendin, alhoewel die twee dan ook heerlijk puberaal plakkerig zijn en het niet raar is soms even toe nou te zeggen).
Aangezien het contact met zijn zoon het enige werkelijke contacten lijkt te zijn het afgelopen half jaar/jaar hangt hij daar erg aan. Maar de manier waarop hij daarmee omgaat stoot ook zijn zoon af.
Daar lijkt hij wel wat meer rede te hebben, iets te doen met wat aangegeven wordt. Maar ook daar is hij lichter ontvlambaar, dreigt hij met de hobby dingen van hun samen te verkopen e.d.. En is erg ‘bezitterig’ als ze samen zijn (doet moeilijk als zoon even contact heeft met zijn vriendin, alhoewel die twee dan ook heerlijk puberaal plakkerig zijn en het niet raar is soms even toe nou te zeggen).
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
|
|
