Depressie & Angst #173 de "feest"dagen doorkomen

De feestdagen doorkomen in een kliniek met verlofdagen.. lastig want ik moet hier nog wennen en mijn depressie schreeuwt GA IN BED LIGGEN

Wat is het leven toch een dikke kutzooi, pfff en dan moet ik nog zoveel jaar.

quote:

Op zondag 11 december 2022 00:41 schreef PzKpfw het volgende:
Wat is het leven toch een dikke kutzooi, pfff en dan moet ik nog zoveel jaar.

Life sucks, and then you'll die. That's what they say. But come on, we're strong

quote:

Op vrijdag 9 december 2022 11:46 schreef Yara. het volgende:
Angst. Ik word er gek van. Normaal over straat lopen is een enorme opgave.

quote:

Op zaterdag 10 december 2022 09:26 schreef Moonlight het volgende:
De feestdagen doorkomen in een kliniek met verlofdagen.. lastig want ik moet hier nog wennen en mijn depressie schreeuwt GA IN BED LIGGEN

quote:

Op zondag 11 december 2022 00:41 schreef PzKpfw het volgende:
Wat is het leven toch een dikke kutzooi, pfff en dan moet ik nog zoveel jaar.

Sterkte.

Gaat hier ook weer niet echt goed. Speel regelmatig met het idee om naar de huisarts te gaan maar dat voelt inmiddels ook aardig pointless.

quote:

Op vrijdag 16 december 2022 21:21 schreef Guanabana het volgende:

[..]
[..]
[..]
Sterkte.

Gaat hier ook weer niet echt goed. Speel regelmatig met het idee om naar de huisarts te gaan maar dat voelt inmiddels ook aardig pointless.

ik zou het doen. Voor jezelf. Jij bent belangrijk!

Wat doen jullie met therapie als het wel goed gaat maar je weinig meer kan doen als accepteren? Ik weet natuurlijk dat die angst of depri zijn nooit meer weg gaat in m'n leven. Dat wist ik ook wel, maar ja je moet het toch even goed realiseren.

En als het niet goed gaat denk ik gelijk van tering ik moet er echt heen. Maar na verloop van tijd vervaagd dat wat en denk je van hmmmm.

quote:

Op vrijdag 16 december 2022 22:07 schreef Discombobulate het volgende:
Wat doen jullie met therapie als het wel goed gaat maar je weinig meer kan doen als accepteren? Ik weet natuurlijk dat die angst of depri zijn nooit meer weg gaat in m'n leven. Dat wist ik ook wel, maar ja je moet het toch even goed realiseren.

En als het niet goed gaat denk ik gelijk van tering ik moet er echt heen. Maar na verloop van tijd vervaagd dat wat en denk je van hmmmm.

Therapie is er niet om jou in je sombere periodes op te rapen. Natuurlijk zullen die sessies er ook zijn, maar het moet erom draaien dat jij het gereedschap krijgt om met die depressie en angst te leren leven en je er niet meer door laat leiden. Als je nu bij het punt van acceptatie bent aangekomen zou ik je riem maar vast doen want dan ben je nu pas echt begonnen.

quote:

Op vrijdag 16 december 2022 22:07 schreef Discombobulate het volgende:
Wat doen jullie met therapie als het wel goed gaat maar je weinig meer kan doen als accepteren? Ik weet natuurlijk dat die angst of depri zijn nooit meer weg gaat in m'n leven. Dat wist ik ook wel, maar ja je moet het toch even goed realiseren.

En als het niet goed gaat denk ik gelijk van tering ik moet er echt heen. Maar na verloop van tijd vervaagd dat wat en denk je van hmmmm.

Goede vraag. Ik zit momenteel bij een praktijkondersteuner en ik heb niet het idee dat ze me verder kan helpen. Ik zit nogal met mijn hormonen in de knoei op sommige momenten en daar kan zij gewoon niks aan doen. Toch vind ik het fijn om met haar te praten. Over dingen die me op dat moment dwars zitten, of dingen die ik heb mee gemaakt. Ik praat met zo iemand gek genoeg makkelijker dan met naasten.

Momenteel heb ik ook maar 1x in de 3 week een afspraak van een half uurtje.

Ik heb moeite met de feestdagen. Al sinds de scheiding van mijn ouders en dat mijn vader zich daarna in een stalker ontpopte.
Dit jaar ben ik voor het eerst alleen met de kerst. Ik heb geen zin en energie meer om "leuk" te doen bij mijn "familie". Ik was vorig jaar alleen met oud en nieuw en dat ging niet zo goed.

Het blijft toch zwaar.
Ik dacht om een topic te openen maar eerlijk, ik zie de "huhuh dan kan je bij xyz fok!ker wel zijn, ben je niet alleen huhuh" grapjes al aankomen en heb daar niet zo'n trek in.

Die gelukkige familie's op tv en in de liedjes in de winkels, het valt me altijd zwaar.
Ik kwam laatst tot het besef dat ik niemand in mijn familie heb die van mij houd om wie ik ben. Niemand. En ook niemand die er is voor mij als het slecht gaat.
Mijn moeder is alleen maar druk bezig met haar nieuwe familie en natuurlijk met het wegrennen voor haar trauma. Mijn zus evenveel.

Ik zit met het idee te spelen om gewoon schuurpapier en verf te gaan halen bij de action en dan met kerst mijn eetkamerstoelen die afbladderend verf hebben te gaan fixen. Dat houd me wel ff bezig.

Maar het blijft een enorme moeilijke tijd.

quote:

Op zaterdag 17 december 2022 17:25 schreef summer2bird het volgende:
Ik heb moeite met de feestdagen. Al sinds de scheiding van mijn ouders en dat mijn vader zich daarna in een stalker ontpopte.
Dit jaar ben ik voor het eerst alleen met de kerst. Ik heb geen zin en energie meer om "leuk" te doen bij mijn "familie". Ik was vorig jaar alleen met oud en nieuw en dat ging niet zo goed.

Het blijft toch zwaar.
Ik dacht om een topic te openen maar eerlijk, ik zie de "huhuh dan kan je bij xyz fok!ker wel zijn, ben je niet alleen huhuh" grapjes al aankomen en heb daar niet zo'n trek in.

Die gelukkige familie's op tv en in de liedjes in de winkels, het valt me altijd zwaar.
Ik kwam laatst tot het besef dat ik niemand in mijn familie heb die van mij houd om wie ik ben. Niemand. En ook niemand die er is voor mij als het slecht gaat.
Mijn moeder is alleen maar druk bezig met haar nieuwe familie en natuurlijk met het wegrennen voor haar trauma. Mijn zus evenveel.

Ik zit met het idee te spelen om gewoon schuurpapier en verf te gaan halen bij de action en dan met kerst mijn eetkamerstoelen die afbladderend verf hebben te gaan fixen. Dat houd me wel ff bezig.

Maar het blijft een enorme moeilijke tijd.

quote:

Op zaterdag 17 december 2022 17:25 schreef summer2bird het volgende:
Ik heb moeite met de feestdagen. Al sinds de scheiding van mijn ouders en dat mijn vader zich daarna in een stalker ontpopte.
Dit jaar ben ik voor het eerst alleen met de kerst. Ik heb geen zin en energie meer om "leuk" te doen bij mijn "familie". Ik was vorig jaar alleen met oud en nieuw en dat ging niet zo goed.

Het blijft toch zwaar.
Ik dacht om een topic te openen maar eerlijk, ik zie de "huhuh dan kan je bij xyz fok!ker wel zijn, ben je niet alleen huhuh" grapjes al aankomen en heb daar niet zo'n trek in.

Die gelukkige familie's op tv en in de liedjes in de winkels, het valt me altijd zwaar.
Ik kwam laatst tot het besef dat ik niemand in mijn familie heb die van mij houd om wie ik ben. Niemand. En ook niemand die er is voor mij als het slecht gaat.
Mijn moeder is alleen maar druk bezig met haar nieuwe familie en natuurlijk met het wegrennen voor haar trauma. Mijn zus evenveel.

Ik zit met het idee te spelen om gewoon schuurpapier en verf te gaan halen bij de action en dan met kerst mijn eetkamerstoelen die afbladderend verf hebben te gaan fixen. Dat houd me wel ff bezig.

Maar het blijft een enorme moeilijke tijd.

Wat naar voor je!

Maar ik denk dat dat voor een hoop mensen geldt hoor, dat het juist een moeilijke tijd is, en dat echt niet iedereen gezellig om de tafel zit zoals in kerstreclames (die ik ook zoveel mogelijk probeer te vermijden, echt geen zin in).
Juist met de kerst komen al die familiebanden en -dingen weer extra naar voren natuurlijk, ben er ook echt geen fan van.

quote:

Op zaterdag 17 december 2022 16:38 schreef aeque het volgende:

[..]
Therapie is er niet om jou in je sombere periodes op te rapen. Natuurlijk zullen die sessies er ook zijn, maar het moet erom draaien dat jij het gereedschap krijgt om met die depressie en angst te leren leven en je er niet meer door laat leiden. Als je nu bij het punt van acceptatie bent aangekomen zou ik je riem maar vast doen want dan ben je nu pas echt begonnen.

Ja daar heb je zeker gelijk in. M'n psycholoog zei ook laatst van laten we hier nog maar even mee door blijven gaan ondanks dat het nu wel aardig gaat.

Ik vind kerst ook ingewikkeld, maar dat is denk ik ook omdat ik alsmaar met mezelf in conflict ben soort van.
Ik ben zo bezig met doen wat ik denk dat er van me verwacht wordt, dat ik mezelf een beetje kwijt ben.
Geprobeerd om het heft in eigen hand te nemen door mensen hier uit te nodigen, nu nog even de grenzen afbakenen en dan maar hopen dat mensen die respecteren...

Sterkte en een knuffel voor iedereen die het nodig heeft in deze lastige tijd.

Ik heb regelmatig alleen gezeten met kerst en oud en nieuw. Omdat ik geen contact had met familie, maar ook omdat ik bewust aanbiedingen van vrienden om langs te komen afsloeg. Het hele verplichte gezellig doen en vrede op aarde is iets waar ik nog steeds heel veel moeite mee heb. Omdat het leven gewoon niet zo in elkaar steekt en januari dan ook altijd weer een deceptie is.

Nu heb ik vrouw en 2 dochters en vieren we het uiteraard wel. Ik geniet ervan voor de kinderen, wil hun ook die ervaringen geven die ik zelf als kind heb moeten missen. Maar dat maakt het soms ook juist heel moeilijk, een confrontatie met eigen gemis, het doen alsof terwijl in je hart nog zoveel pijn en verdriet zit. Want er wordt gedaan alsof het met de feestdagen allemaal zo mooi en perfect moet zijn, alsof er geen ruimte is voor eenzaamheid en pijn. Terwijl die er met de feestdagen ook is, meer nog juist door al het uiterlijk vertoon.

Het hielp mij dus voordat ik een gezin had juist om daar niet aan mee te doen. Ramen en deuren op slot, gordijnen dicht, boekjes lezen of iets anders doen wat ontspanning gaf. En geen aandacht besteden aan de feestdagen. Als ik er geen onderdeel van uitmaakte, leek het ook net alsof het er niet was en deed het minder pijn. Dat zal voor iedereen weer anders zijn, maar waarmee ik wil zeggen: als je die stoelen wil schuren en opknappen, waarom niet? Klinkt als een fijn project om je zinnen te verzetten. Iets om handen hebben om je gedachten te sussen kan soms al best helend zijn.

Nogmaals sterkte, en hoe cliche het ook klinkt: je bent niet alleen.

Altijd een feest als een langdurige relatie vlak voor kerst stukloopt... zucht

quote:

Op dinsdag 20 december 2022 02:15 schreef PowerLoungen het volgende:
Altijd een feest als een langdurige relatie vlak voor kerst stukloopt... zucht

Sterkte... dat kutgevoel is de reden dat ik niet meer date rond de feestdagen, al 2x alleen geeindigd en wilde geen 3 op een rij!


Ik ben op zoek naar een goede therapie voor zelf destructieve mensen of mensen met een minderwaardigheids complex... En dan echt geen cgt want dat ken ik inmiddels wel!

Iemand tips in zuid holland?

quote:

Op dinsdag 20 december 2022 13:25 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]
Sterkte... dat kutgevoel is de reden dat ik niet meer date rond de feestdagen, al 2x alleen geeindigd en wilde geen 3 op een rij!

Ik ben op zoek naar een goede therapie voor zelf destructieve mensen of mensen met een minderwaardigheids complex... En dan echt geen cgt want dat ken ik inmiddels wel!

Iemand tips in zuid holland?

Dank . Goed advies trouwens ook want het hakt er toch wel even extra in nu .

quote:

Op donderdag 30 december 2021 15:56 schreef Burner82 het volgende:
Sinds oktober heb ik eindelijk de hulp die ik sinds augustus 2018 zocht Maar omdat er sindsdien al een en ander gebeurd is en mijn depressieve klachten gelukkig vrij ver weg zijn, is mijn behandeling omgezet naar schematherapie (En daar kwamen ze helemaal zelf mee, omdat depressiviteit redelijk afwezig is op dit moment)..

"De post die je wilt quoten is 358 dagen oud. Wil je deze echt quoten?"
Een jaar na mijn post dat ik schematherapie krijg, kan ik zeggen dat ik de behandeling gisteren succesvol heb afgesloten
De afgelopen maanden al ernstig afgebouwd natuurlijk, sinds september eigenlijk. Ergens rond de zomer *klikte* het "ineens". Natuurlijk niet ineens, want het is een proces, maar op een gegeven moment voelde de behandeling niet nodig. Ik begon er tegenop te zien, maar niet om het inhoudelijke deel, maar het praktische. Met de trein er naar toe, weer terug etc. Al die dingen nam ik daarvoor maar voor lief, want ik had wel het gevoel dat ik er verder mee kwam en dat het me echt hielp (al zat mijn behandelaar af en toe met de handen in het haar: Hoe kom ik er in vredesnaam doorheen bij hem )
Mijn depressieve klachten zijn nu al denk ik 1.5 jaar of zo naar de achtergrond verdwenen. Natuurlijk heb ik nog wel eens zwaarmoedige momenten, maar ik kan ze relativeren naar: zwaarmoedige momenten.
De schematherapie heeft me voor mijn gevoel alle handvaten gegeven die ik nog miste.
En ik durf het bijna niet hard op te zeggen, maar het gaat wel goed met me.
Ik ben bezig met een baan zoeken in de GGZ, als "gewone" werknemer, of evt als ervaringswerker, ligt er maar aan welke opleiding ze willen betalen
Terugkijken op het feit dat ik in augustus 2018 voor het eerst aan de bel trok en nu kan zeggen dat het goed gaat, kan ik maar 1 ding concluderen: hou vol. Ooit kom je er wel. Het kan alleen t*ring lang duren.

quote:

Op vrijdag 23 december 2022 16:21 schreef Burner82 het volgende:

[..]
"De post die je wilt quoten is 358 dagen oud. Wil je deze echt quoten?"
Een jaar na mijn post dat ik schematherapie krijg, kan ik zeggen dat ik de behandeling gisteren succesvol heb afgesloten

Wat fijn voor je dat de therapie zo goed heeft geholpen en dat het zo goed met je gaat!

Heb je echt 1,5 jaar moeten wachten voor je überhaupt hulp kreeg of had je wel iets van overbrugging ?

quote:

Op vrijdag 23 december 2022 19:13 schreef Gentianella het volgende:

[..]
Wat fijn voor je dat de therapie zo goed heeft geholpen en dat het zo goed met je gaat!

Heb je echt 1,5 jaar moeten wachten voor je überhaupt hulp kreeg of had je wel iets van overbrugging ?

In augustus 2018 ging ik naar de GGZ met de mededeling: Het gaat niet goed. In oktober/november werd ik doorverwezen naar Forensisch, in april 2019 kwam ik op de PAAZ terecht, na 9 weken daar, in een verslavingskliniek voor 9 weken. Ik zou een vervolgtraject hebben in een half-way home, maar ze gingen failliet. Dus eind 2019 wilde GGZ me niet meer, want doorverwezen naar forensisch, forensisch zei: maar we doen niks met verslaving en/of depressie, de verslavingsinstantie in de buurt zei: we hebben een stop voor mensen met jou verzekering.
Begin 2020 begon ik met een verslavingstraject (Meer om me bezig te houden, alcoholgebruik was een gevolg, geen oorzaak), maar corona. Dus na 1 fysieke bijeenkomst werd het online. Tijd volgehouden, maar het was niet voor mij. Na veel bureaucratisch gezeik kwamen er eind 2020 eindelijk onderzoeken, 22-12-2020 de verwijzing naar het forensische weer (het Forensische traject is ingestart in het begin door een psychologe die niet wist wat ze deed, ik had er nooit in terecht mogen komen, maar ja...). Begin 2021 Agressie Hanterings Therapie gehad, na de zomervakantie 2021 begon dan eindelijk EEN behandeling.. na 2 maanden van min of meer kennismakingsgesprekken, werd het schematherapie.

Dus, euhm, mijn antwoord is iets complexer, maar ja, ik heb iets langer moeten wachten dan 1.5 jaar, maar ja, ik kreeg ook tussentijds iets.

Wat goed om te lezen Burner, blij voor je! Ik herinner me nog dat ik keihard mijn 2e depressie in spiraalde en toen iets van kracht uit jouw berichtjes haalde.

Ik kom hier weer even terug, want hoewel ik ook al weer een jaar mijn therapie heb afgesloten, zijn dit ook voor mij rottijden. Zoals Schanu zegt, je bent niet alleen, ik ben ook zo iemand die het liefst Kerst overslaat, inclusief mijn verjaardag dan..Ik ben mijn weg aan het vinden voor de rest van mijn leven nadat ik gebroken heb met het gezin mijn moeder en stiefvader dat als een molensteen om mijn nek hing na schulden,pleeggezin en nog veel meer in mijn jeugd. En heb mijn biologische vader teruggevonden rond deze tijd nu 2 jaar geleden, maar wel dood en met een heel gecompliceerd levensverhaal. Maar ik heb at long last toch het gevoel dat ik er mag zijn en probeer nu dat alles verder een plaats te geven. Voor iedereen die het nodig heeft, het wordt weer eens licht!

Lekker de meest trieste dagen van het jaar de komende twee.

Pff ik was er een jaar of drie vanaf maar de sombere gedachten hebben hun weg toch weer terug gevonden

Waarschijnlijk de combinatie van nog steeds niet weten wat je wilt in het leven en dit onvoorstelbare grauwe kutweer. Bah!

quote:

Op woensdag 28 december 2022 23:00 schreef PzKpfw het volgende:

Waarschijnlijk de combinatie van nog steeds niet weten wat je wilt in het leven en dit onvoorstelbare grauwe kutweer. Bah!

Dat eerste is eigenlijk ook hetgene waar ik ontzettend mee struggle. Deze winter overigens totaal geen last van SAD.

Nou, volgens mij klopt het echt van Blue Monday. Tering slechte dag vandaag, hele middag in bed lopen janken.

Ideaal om The Smiths te luisteren ook.