Geachte mevrouw Kuiken,
Ik heb de afgelopen weken al meerdere malen gedacht dat ik u moest mailen, maar ik redeneerde het steeds weer weg. Wat heeft het voor zin? Ik krijg toch geen reactie, waren de gedachten die voor mijn twijfel zorgden.
Echter, toen ik afgelopen week de debatten volgde, nam ik mij voor om u toch een mail te sturen. Niet om een reactie te krijgen, maar om mijn eigen hart te luchten. Dit is een opdracht die ik mijn cliënten ook weleens geef.
Ik ben Marensia Starke, GZ-psycholoog en moeder van twee pubers. Ik heb een eigen praktijk en ik behandel kinderen en volwassenen met o.a. angst en trauma. Al anderhalf jaar wordt het begrip gezondheid gedefinieerd in termen als “wel COVID” of ”geen COVID”. Alle andere aspecten van gezondheid worden ernstig onderbelicht. Helaas zie ik dagelijks de gevolgen daarvan in mijn praktijk. Misschien denkt u nu: waarom mail je mij?
Dat gaat om het volgende. Ik ben nu bijna 48 jaar en ben opgegroeid in een ‘rood
nest’. Tijdens verkiezingen hingen grote posters op ons raam met het welbekende PvdA-logo. Op de lagere school droeg ik buttons met ‘Stop de neutronenbom’, hield ik spreekbeurten over het onrecht in de wereld en ging ik mee naar partijcongressen van de PvdA.
Ik groeide op in een klein dorpje waar met name partijen als de SGP, CDA en CU de coalitie vormden. Mijn oom was fractievoorzitter van de PvdA en mijn moeder zat tevens in die fractie. Ik was trots om deel uit te maken van deze ‘familie’ en ik kon mij tot een aantal jaren geleden dan ook volledig identificeren met uw partij.
Helaas bent u mij kwijtgeraakt. Ik kan er met de beste wil van de wereld niet bij dat u willens en wetens meewerkt aan het verder verspreiden van angst onder uw medemensen en tegelijkertijd pretenderen een sociaal hart te hebben. Hoe kunt u zoveel wetenschappelijk bewijs negeren dat het tegendeel van de huidige corona-aanpak aantoont en hoe werkt u, als kritische denker en volksvertegenwoordiger, mee aan polarisatie in de maatschappij? Ik zie dagelijks de gevolgen hiervan bij volwassenen, maar ook bij kinderen in mijn praktijk. Ook mijn eigen kinderen krijgen van docenten op school te horen dat er iets mis is met hun opvoeding, omdat hun ouders zich niet laten vaccineren en/of niet willen deelnemen aan een QR-samenleving.
Ik zie cliënten die kampen met angst, depressies, een gevoel van buitensluiting en ik hoor kinderen die bang zijn om hun opa of oma ziek te maken. Ouders moeten aan hun kinderen uitleggen waarom ze wel samen mogen sporten en in de klas mogen zitten, maar niet samen ranja mogen drinken in de sportkantine. Ik heb er maar één woord voor over: QRankzinnig! Er valt op dit moment niet tegen te EMDR-en en te therapieën. Mijn wachtlijst groeit. Welke gevolgen heeft deze periode in en voor de toekomst van onze kinderen?
Als cognitief gedragstherapeut ben ik gewend om irreële en disfunctionele gedachten te onderzoeken, o.a. door er kritische vragen over te stellen, opdat het gevoel verandert. We maken kansberekeningen, waarbij cliënten na moeten denken over de condities waar allemaal aan voldaan moet worden wil de gevreesde gebeurtenis (bijv. ernstig ziek worden en overlijden, een opname op de IC) daadwerkelijk optreden.
Op basis van wat er in de mainstream media te horen is, kloppen de angstgedachten van mijn cliënten. Naast deze propaganda van de MSM is er echter ook ander wetenschappelijk onderbouwd gedachtengoed van diverse deskundigen en autoriteiten. Dan is ineens de angst aanzienlijk minder gegrond en zouden cliënten tot een genuanceerd, misschien wel meer realistische gedachte kunnen komen: COVID kan inderdaad, met name voor risicogroepen, een heel vervelend virus zijn. Een ernstig griepvirus, vergelijkbaar met een heel zware griep. En dan blijkt dat er wellicht denkfouten zijn gemaakt door mijn cliënten, ingegeven door de (regelmatig tegenstrijdige) informatievoorziening vanuit de overheid.
Ik kan wel een brief van drie kantjes schrijven waarin ik al het gedraai, gekonkel, de leugens, de tegenstrijdigheden in het beleid, de belangen die meespelen, beschrijf. Echter, ik ga ervan uit dat u deze zelf wel weet. U heeft immers een sociaal hart. Het lijkt mij verschrikkelijk om zover van jezelf, de kernwaarden die je zou willen uitdragen als socialistische partij, verwijderd te raken. En nog lastiger lijkt het mij om dan steeds akkoordjes met je geweten te moeten sluiten om het uit te dragen naar buiten, tegen moties te moeten stemmen die verandering beogen. Dat lijkt mij pas onvrijheid. Ik hoop dat u zichzelf elke dag recht in de spiegel kunt aankijken en met een schoon geweten gaat slapen.
Uiteindelijk zal de waarheid boven tafel komen, daar hou ik mij aan vast. En misschien bent u wel minder vrij dan ik, zonder een QR-code.
Hartelijke groet,
Marensia Starke