Vanaf waar ik woon fiets je langs de Sloterplas en theater Meervaart (welke ze af willen breken om er een theater in het water voor in de plaats te doen, een absurd megalomaan plan, maar dat terzijde) om uiteindelijk naar rechts te gaan waarna je aan je rechterhand het kerkgebouw van de Paulus vindt waar de Rooms-Katholieke parochie van Nieuw-West haar erediensten houdt. De dienst die ik bezocht was op een zaterdagavond in de kapel, dus helaas heb ik de volle glorie van kerk en orgel niet ervaren maar dat mag de 'pret' niet drukken.
Op de dag dat ik er kwam constateerde ik dat de parochie redelijk vergrijsd is, maar dat kan te maken hebben met de dag waarop ik de parochie bezocht. De kapel en dienst is in ieder geval duidelijk katholiek: in protestantse kerken vindt je niet zo snel een beeld van Maria.
De intieme sfeer gaf een vrij gemoedelijk karakter aan deze eredienst en een strakke liturgie maakt zo'n dienst ook fijn voorspelbaar. Uiteindelijk heb ik als protestantse jongeman toch vooral aantekeningen gemaakt van de verkondiging die ging over het allereerste gebod en het gebod wat daarop volgt en eraan gelijk is: (1) heb God lief met heel uw hart, heel uw verstand en heel uw ziel en (2) uw naaste als uzelf. Er werd opgemerkt dat dit gebod begint bij het hart: het liefhebben van God is een kwestie van beminnen, maar beminnen kan niet op bevel. Hij verwees naar sint Bernardus die een reflectie heeft overgeleverd naar aanleiding van dit gebod waarin hij stelt dat de eerste stap uiteindelijk is om jezelf te aanvaarden. Wie zichzelf niet kan aanvaarden, zal ook tegenover anderen een gesloten of zelfs afwijzende houding aannemen. Ook werd opgemerkt dat het liefhebben van de naaste in zekere zin gelijk is aan het liefhebben van God: het eerste en tweede gebod zijn dus inderdaad aan elkaar gelijk.
Het is een verkondiging die niet schokkend is, maar de koppeling met wat sint Bernardus heeft gezegd was een mooie verdieping van een gegeven dat iedere christen toch wel eigen zou moeten zijn. De verkondiging is natuurlijk ook niet het centrale punt van een eredienst bij de katholieke kerk. Wat dat betreft bood deze verkondiging meer dan ik had verwacht.
Gelet op de liturgie was het slotlied een boeiende keuze: er werd in het Latijn gezongen. Waar anders dan in de katholieke kerk wordt het Latijn nog gebezigd?
Voor wiens hart rooms klopt, is deze parochie een geschikte plek om te landen.
Hier schreef
Aoibhin het volgende: Beter autist in de kist dan een feestje gemist w/ *O*