Nachtmerries zijn het niet. Het komt waarschijnlijk door de overgang naar de REMslaap.quote:
Dat rustig blijven was wel een dingetje Als je niet weet wat er aan de hand is en niets helpt om je kind rustig te krijgen, werkt dat nogal frustrerend.quote:Op maandag 27 september 2021 16:59 schreef MevrouwCactus het volgende:
Yep, we hebben hier best wat night terrors gehad. Ik las dat het beste is om je kind niet aan te raken en zelf rustig te blijven. Ik ging altijd zachtjes een liedje zingen en bleef dat herhalen, totdat Sjaak rustig werd. Het hielp mij ook om rustig te blijven, geen idee of het Sjaak hielp hoor.
Ik weet het, daarom zing ik misschien ook meer voor mezelf dan voor Sjaakquote:Op maandag 27 september 2021 17:04 schreef Sunshine1982 het volgende:
[..]
Dat rustig blijven was wel een dingetje Als je niet weet wat er aan de hand is en niets helpt om je kind rustig te krijgen, werkt dat nogal frustrerend.
Liedje zingen zoals @:Deepfreeze ook zei onthoud ik
Wat heftig hè Wat jij beschrijft lees ik heel vaak terug. Slaapwandelen schijnt daar ook nauw mee verbonden te zijn. Ook kinderen die zo wild in en uit bed tekeer gaan dat ze zichzelf ook echt verwonden. En dat allemaal zonder echt wakker te zijn... Ik vind het een bizar fenomeen.quote:Op dinsdag 28 september 2021 22:37 schreef Mushanga71 het volgende:
Wauw, het heeft gewoon een naam! Wist ik niet...
Zoon, nu 10 jaar, heeft er heel veel last van gehad. Het heeft tot rond zijn zevende jaar geduurd en het was echt drama. Werd hij wakker, maar ook weer niet. Gillen, huilen, wartaal uitkramen en hij was totaal onbereikbaar. Liep als een malle door de slaapkamer, de gang, ging dan weer in een hoekje zitten gillen. We hebben hierom het traphek tot een jaar geleden maar laten zitten. Als hij zo`n bui had was ik als de dood dat ie van de trap af zou donderen want hij wist echt niet wat hij deed.
Hij was op geen enkele manier tot bedaren te brengen en het werd vaak zo erg dat hij ervan moest kokhalzen. Wakker kreeg ik hem nooit, niet met hard in mijn handen klappen, niet luid zijn naam roepen, vastpakken. En de volgende dag kon hij zich helemaal niets meer herinneren.
Heb er zelfs een keer een filmpje van gemaakt want ik vond dit zo weird. Maar het heeft dus een naam.
In het begin raakte ik zelf in paniek omdat ik niet wist wat ik ermee aan moest. Na een paar keer went het, klinkt stom maar het is wel zo. Je wordt dan zelf ook rustiger omdat je weet dat het een keer zal ophouden.
Oplossing heb ik niet. Ik probeerde hem eerst gerust te stellen, rustig praten, liedjes zingen maar dat hielp niet omdat ik niet tot hem kon doordringen.
Kalm tegen hem praten, zorgen dat hij zichzelf geen pijn deed en uit laten razen. Meer kon ik niet doen. Zodra hij uitgeput was en het over was weer in bed leggen en dan was ie ook meteen weer vertrokken.
Sterkte voor iedereen die hiermee te maken heeft. Het is voor jezelf heel naar om mee te maken omdat je machteloos staat. Je wil ze helpen maar dat lukt niet. En zelf weten ze er achteraf niets meer van.
Het is ook heel bizar en beangstigend. Ik ben er nu pas over aan het lezen, wist niet eens dat er een naam voor was. Heb altijd gedacht dat het aan mijn zoon lag 🙁.quote:Op woensdag 29 september 2021 08:40 schreef Sunshine1982 het volgende:
[..]
Wat heftig hè Wat jij beschrijft lees ik heel vaak terug. Slaapwandelen schijnt daar ook nauw mee verbonden te zijn. Ook kinderen die zo wild in en uit bed tekeer gaan dat ze zichzelf ook echt verwonden. En dat allemaal zonder echt wakker te zijn... Ik vind het een bizar fenomeen.
Gelukkig heeft de onze het niet zo heftig en frequent (even afkloppen). Hij heeft het een paar keer in de avond de gehad en ook afgelopen maandag voor het eerst tijdens zijn middagslaap. Ik las dat nachtangst ook te maken heeft met prikkels die een kind overdag krijgt. Ik was die ochtend met mijn zoontje naar monkeytown geweest... Wel fijn dat je door alle info een beetje kunt ontdekken waardoor het zou kunnen komen, maar het blijft ontzettend heftig. Je wilt zo graag je kind troosten, maar het beste is om je kind tijdens zo'n episode niet wakker te maken. Het voelt zo niet natuurlijk.
Toen ik nog niet wist wat hij heeft, wilde ik hem ook troosten en op schoot nemen. Maar alle keren dat ik dat deed werd het gehuil geschreeuw en kronkel de hij alle kanten op. Op een ge gegeven moment raakte ik nogal gefrustreerd dat ik mijn stem verhief en zei dat het klaar was. Vervolgens liet ik hem op de grond staan want ik dacht dat hij gewoon niet op schoot wilde. Hij liep heel wankel, achteraf gezien omdat hij natuurlijk nog half sliep. Als ik daaraan terug denk voel ik me zo schuldig Arm manneke... Maar ik wist het niet....quote:Op woensdag 29 september 2021 11:05 schreef Mushanga71 het volgende:
[..]
Het is ook heel bizar en beangstigend. Ik ben er nu pas over aan het lezen, wist niet eens dat er een naam voor was. Heb altijd gedacht dat het aan mijn zoon lag 🙁.
Er is veel info over te vinden, ook dat kids die dit hebben later meer kans hebben om te gaan slaapwandelen. Weet ik wat me eventueel nog te wachten staat...
Maar positief, ze groeien er overheen.
Maar jouw mannetje is ook nog zo jong. Als hij het weer heeft, blijf bij hem en zorg dat hij zich niet bezeerd. Hier begon het steeds met huilen, maar net even anders dan het gewone huilen. Dan wist ik al hoe laat het was. Soms bleef hij in bed liggen en dan stopte het ook vrij snel. Als hij eruit kwam was het andere koek. Maar ik liet hem nooit alleen.
Wat ik net las, is dat je hem ook rond de tijd dat het kan gebeuren, hem wakker maken om even te plassen. En dan weer laten slapen. Misschien eens proberen als hij veel prikkels heeft gehad die dag?
En tijdens zo'n aanval idd, niet wakker proberen te maken, daar ging ik in het begin de mist mee in. Later merkte ik dat het wel weer overging. Maar als ouder zijnde wíl je gewoon je kind helpen en troosten.
We hadden van de week Aragog door de woonkamer stampen. Nou ben ik niet bang voor spinnen maar deze mocht manlief wegwerken😁. S'avonds toen zoon al sliep, hoorde ik ineens: maaaam, haal die spin weg! Dus ik zei: er is geen spin, die is al buiten.
Neeeeeee, haal weg, ik zie hem! Het was pikkedonker. Dus licht aangedaan maar dat hielp niet, spin was er en bleef er. Licht weer uit en toen sliep hij ineens zo weer. En de volgende dag wist hij er niks meer van.
Ik bedoel maar...🙁
Meis, ik snap dat je je schuldig voelde, ben zelf in het begin ook wel boos geweest omdat zoon niet luisterde en daarna steekt het schuldgevoel de kop op🙁. Zoon had zijn ogen open en leek op zich wakker dus begreep er niks van. En als jouw zoon op de grond wilde staan, dan kun je toch even niet anders? Dan kronkelt hij zich wel los en was hij anders terecht gekomen. Voordeel is wel, ze weten achteraf niet wat er is gebeurd. Niet meer schuldig voelen, je weet nu wat het is en kan er op inspelen.quote:Op woensdag 29 september 2021 11:34 schreef Sunshine1982 het volgende:
[..]
Toen ik nog niet wist wat hij heeft, wilde ik hem ook troosten en op schoot nemen. Maar alle keren dat ik dat deed werd het gehuil geschreeuw en kronkel de hij alle kanten op. Op een ge gegeven moment raakte ik nogal gefrustreerd dat ik mijn stem verhief en zei dat het klaar was. Vervolgens liet ik hem op de grond staan want ik dacht dat hij gewoon niet op schoot wilde. Hij liep heel wankel, achteraf gezien omdat hij natuurlijk nog half sliep. Als ik daaraan terug denk voel ik me zo schuldig Arm manneke... Maar ik wist het niet....
Afgelopen maandag hoorde ik hem al na 45 minuten in bed huilen en toen hij weer hetzelfde gedrag vertoonde ging er plots een lamp bij me branden.
Groep 3 . Sinds de start van de zomervakantie is hij overdag ook heel dwars, alles is nee of als wij iets willen wil hij per definitie iets anders. Of hij beweert gewoon dat hij iets nooit heeft gezegd, of negeert alles wat je zegt volledig . Op dagen dat hij overdag lange driftbuien heeft, is het 's nachts ook raak met nachtangsten.quote:Op donderdag 30 september 2021 12:50 schreef Sunshine1982 het volgende:
@:Phaidra dat is rot Zijn er veranderingen in zijn leven gaande waardoor het misschien is teruggekomen?
Ik ben lid van de Facebookgroep en ik lees daar toch wat dingen die kunnen helpen.quote:Op dinsdag 26 oktober 2021 19:41 schreef Rebubbled het volgende:
Herkenbaar. Mijn vriend heeft het samen met slaapwandelen. Zijn night terrors zijn altijd hetzelfde. Ineens verschrikt rechtop zitten, schreeuwen en dan zichzelf en het bed afvegen. Altijd overtuigd dat er spinnen zijn. Ik heb er zelf ook een tijdje last van gehad als 20tiger. Dus het was te verwachten dat Lily ze ook zou krijgen en Elvie straks ook. De eerste keer schrokken we enorm van het gegil, maar niks doen is het beste en ze wordt vanzelf weer rustig. Helaas heeft ze ook last van nachtmerries en daar heeft ze veel meer last van. Soms de hele nacht achter elkaar door. Zoals vannacht. Dan leg ik haar maar bij me, want het is makkelijker om haar meteen te kunnen geruststellen en dan slapen we allebei het snelst en makkelijkst weer door.
Dank voor je update🙂quote:Op maandag 17 januari 2022 10:43 schreef Sunshine1982 het volgende:
We zijn er nog steeds mee aan het tobben. Ik heb pas geleden gegoogled wat een osteopaat met nachtangsten kan en ik kwam uit op 'cranial osteopathy'. Klinkt nogal gespecialiseerd, maar als je zoekt naar de Nederlandse vertaling dan zie je dat er best wat osteopaten zijn die deze vorm van osteopathie aanbieden.
Ik ga vanmiddag eens rondbellen
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |