Henk! Mag ik de autosleutel?

Mijn ouders hebben blijkbaar bij mijn zussen aangegeven de voornaam te prefereren.

Ik doe daar lekker niet aan mee, tis gewoon Pa en Ma.

Ik zocht al een nieuw topic waarin we lekker kunnen generaliseren vanaf de OP.

Dutchies.

quote:

Op vrijdag 3 september 2021 23:59 schreef Lienekien het volgende:
Dutchies.

Die moet je passen toch?

quote:

Op zaterdag 4 september 2021 00:09 schreef maily het volgende:

[..]
Die moet je passen toch?

Aan de linkerkant

Wtf. Werkelijk nog nooit gehoord. Gelukkig

Eigenlijk raar dat een koosnaampje verward wordt met respect tonen. Want je ouders bij hun voornaam noemen is respectloos maar papa en mama is zogezegd wel een koosnaam die respect afdwingt . Gewoon een manier om het kind klein te houden. Eigenlijk ook raar om dit door te zetten met je volwassen kinderen. M'n zoon mag in de puberteit kiezen, wat mij betreft.

Ik noem mijn ma papoeatje omdat ik haar erg respecteer

quote:

Op zaterdag 4 september 2021 00:09 schreef maily het volgende:

[..]
Die moet je passen toch?

quote:

Op zaterdag 4 september 2021 00:37 schreef FlippingCoin het volgende:
Ik noem mijn ma papoeatje omdat ik haar erg respecteer

Zo noem ik haar idd ook. Topvrouw.

quote:

Op vrijdag 3 september 2021 23:29 schreef Gibraltar70 het volgende:
Kwestie van cultuur of kwestie van opvoeding?

Kwestie van opvoeding vooral. Cultuur heeft er in mijn optiek niks mee te maken.
Hoewel ik wel een stel heb gekend dat hun kinderen ook hadden aangeleerd hen bij de voornaam te noemen, in plaats van het welbekende 'papa en mama'.
Deze mensen stonden in de woonplaats bekend als 'het paar met dat bedrijf'. Dan is het 'bedrijfscultuur' of iets in die trant.

quote:

Of til ik er te zwaar aan en word ik oud?

De betiteling (papa en mama) in het ouderschap toont eerbied en de uitbeelding van een vader of moeder in het leven als kind, ook een zeker gezag. Wanneer het kind aangeleerd krijgt dat de vader en moeder bij hun eigen naam worden aangesproken, geldt die betiteling niet.
Ik vind dat je je eigen manier van opvoeden dan tekort doet, omdat hierin niet gebruik kan worden gemaakt van het gezag in de betiteling. Voor zowel ouder als kind is dat zonde, omdat een kind duidelijke richtlijnen nodig heeft om aan te leren wat goed en fout is, wat de normen en waarden zijn, wat wel en niet mag.
Bij het noemen van de naam lijkt het alsof ieder lid van het gezin gelijkwaardig is aan elkaar, terwijl hiërarchie ontzettend belangrijk is in de opvoeding, vooral als steunpilaren in aanwijzing van de genoemde richtlijnen.

Een goede opvoeding is ten allen tijde gewenst en dus ook van deze tijd.

quote:

Op zaterdag 4 september 2021 00:34 schreef Seven. het volgende:
Eigenlijk raar dat een koosnaampje verward wordt met respect tonen. Want je ouders bij hun voornaam noemen is respectloos maar papa en mama is zogezegd wel een koosnaam die respect afdwingt . Gewoon een manier om het kind klein te houden. Eigenlijk ook raar om dit door te zetten met je volwassen kinderen. M'n zoon mag in de puberteit kiezen, wat mij betreft.

Waarom pas in de puberteit en niet eerder?

Mijn ouders zijn pa en ma of tegenwoordig opa en oma. Een vriendin noemt haar ouders wel bij de voornaam. Toen ik haar leerde kennen moest ik altijd weer even schakelen als ze iets vertelde over Marjan, het duurde even voor het kwartje viel dat het haar moeder was.

Ik hoor het weleens, mijn half bloed vriendin noemt wel haar ouders bij de naam, haar zussen en broer niet.

Het lijkt nogal te verschillen per persoon.

quote:

Op zaterdag 4 september 2021 03:07 schreef KillemWieft het volgende:

[..]
Waarom pas in de puberteit en niet eerder?

Vanaf de puberteit gaat het niet meer om luisteren naar wat ik zeg, maar om echte volwassen gesprekken te hebben. Vanaf dat moment neem je je kind serieus als semi-volwassene met eigen meningen en denkbeelden. Elkaar bij de voornaam aanspreken werkt dan beter dan één gesprekspartner die de voornaam niet mag gebruiken.

quote:

Op zaterdag 4 september 2021 00:37 schreef FlippingCoin het volgende:
Ik noem mijn ma papoeatje omdat ik haar erg respecteer

Ik heb het regelmatig over moekie

In het Fries is het zelfs nogal cru om je ouders met je en jij aan te spreken. Daar spreek je je ouders in de derde persoon aan, net als andere mensen die ouder zijn dan jij.

Wij zijn vorige week net begonnen op een nieuwe campus waarbij 3 scholen gefuseerd zijn. Ook daar zie je dat elke school zijn eigen cultuur en regels had omtrent het aanspreken van docenten. Een deel deed dat bij de voornaam, een deel bij meneer/mevrouw, en weer een deel laat leerlingen zelf beslissen.

Toen mijn oudste (29) een puber was werd het van "mama" en "mam" soms "Hé ma!"
Dus ik dan "Héma? Wat nou Hema?! Ik ben toch gvd geen winkel!"

Tegenwoordig noemt hij me bij mijn (en zijn) achternaam.
De jongste (10), die een andere achternaam heeft, vindt dat wel grappig/stoer dus die probeert dat ook wel eens, maar dat is dan meer om niet voor zijn broer onder te doen

quote:

Op zaterdag 4 september 2021 09:04 schreef Granqvist het volgende:

[..]
Ik snap dat je in je hoofd helemaal gepland hebt hoe het moet gaan maar dit is niet hoe het werkt. Wanneer je kinderen hebt loopt het leven altijd anders als dat je in gedachten hebt. Geen idee hoe je erbij komt dat het pas vanaf de puberteit niet meer gaat om luisteren naar wat jij zegt, en al helemaal niet hoe je erbij komt dat benamingen voor elkaar afbreuk doen aan hoe serieus je de ander neemt.

Rustig maar hoor, het is slechts mijn mening .

Als je je kind fatsoenlijk opvoedt, dan is het vanaf de puberteit wel mogelijk om op redelijk gelijkwaardige basis een gesprek te hebben over waarom iets niet mag. Erop staan dat één gesprekspartner de voornaam van de ander niet mag gebruiken, houdt deze gesprekspartner klein. We zijn het alleen zo normaal gaan vinden, dat niemand er meer over nadenkt.

Ik heb zelf in ieder geval nooit een bewuste keus in gemaakt, dus ik heb het nog steeds over mama. Doe ik niet uit respect, maar uit gewoonte.

quote:

Op vrijdag 3 september 2021 23:29 schreef Gibraltar70 het volgende:
Opvoedingsvraag: hoe om te gaan met kinderen/jongeren die hun ouders bij de voornaam noemen?

Mijn broertjes en ik zeggen nog steeds papa, mama, oma, tante, oom, en ik ben er blij om. Maar bij de Dutchies is de trend naar Henk, Annemarie, etc onomkeerbaar - zo lijkt het.

Kwestie van cultuur of kwestie van opvoeding? Of til ik er te zwaar aan en word ik oud?

Nog nooit meegemaakt.

Mijn zoon noemt mij mama, of eigenlijk mem meestal. Maar zijn vader noemt hij bij zijn voornaam, al van jongs afaan.
Ik heb dat altijd raar gevonden en ook wel over gehad met mijn ex, maar hij vond het echt niet erg, het maakte hem niets uit.

Zelf vind ik het geen gezagsding, maar onderdeel van het aangeven van de band die we hebben. Ik ben geen random persoon, ik ben zijn moeder.

Wat eigenlijk ook wel bijzonder is: waarom mama of mam, en niet (meer) moeder?