Ik ben 26 jaar, vorige week afgestuurd (HBO) en vandaag mijn diploma in ontvangst mogen nemen (yippie!). Sinds januari woon ik weer terug thuis bij mijn moeder i.v.m. het verbreken van mijn 4-jarige relatie waarbij wij ook samenwoonden.
Ik heb direct een baan gevonden na mijn afstuderen, net aan mijn 2e week begonnen en heb met mijn moeder afgesproken maandelijks ¤250,- te betalen om mee te helpen aan maandelijkse kosten. Zij werkt 3 dagen p/w (24 uur) en ik werk 5 dagen p/w (40 uur).
Wij hebben altijd al een lastige relatie gehad met financiële zaken. Onze meningen waren altijd erg verdeeld, tot best heftige ruzies met veel geschreeuw van mijn kant over onlogica en afwimpelen van de zwaarte van de situaties van haar kant. Dat is nu niet meer aanwezig gelukkig, maar het onderwerp van geld is wel weer even ter sprake gekomen.
Zij heeft een afrekening van water/gas/elektriciteit gehad en dit is ¤300,- meer dan normaal. Betreft afgelopen half jaar. Logisch ook, want ik ben erbij gekomen. Ze heeft het duidelijk gemaakt dat dit komt omdat ik er weer ben, maar als het aankomt op betaling, dan draait ze erg om de zaak heen en dat irriteert mij wel.
Het hangt in de lucht dat ze verwacht dat ik de ¤300,- ga betalen, maar ze spreekt het niet uit. Afgelopen week heb ik in totaal ¤350,- ontvangen van kennissen en vrienden voor mijn afstuderen, waaronder ¤200,- van mijn moeder. De laatste 2 weken zijn alleen maar super positief geweest met feest en nieuw werk etc. En nu komt ineens de rekening en legt ze het voor alsof 200 man is overleden aan een bomaanslag. "De rekening is binnen..." "Bam bam bammmmm". Het voelt voor mij best lullig om na zo'n euforische periode waarbij mijn moeite wordt beloond ineens die beloning te moeten inleveren.
Ik grapte half van, "zal ik je die ¤200,- dan maar teruggeven (haha)", maar daar deed ze nogal raar over, want dat is "mijn geld voor mijn afstuderen". Maar ze verwacht wel dat ik die rekening betaal, tenminste, onuitgesproken dus.
De discussie over het meebetalen aan maandelijkse kosten hebben we eerder al eens gehad en die ¤250,- was uiteindelijk mijn idee en dat was prima, maar deze situatie maakt het dan weer wat lastiger.
Wat mij dus frustreert en ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan is het feit dat ze gewoonweg niet uitspreekt dat ze verwacht dat ik het betaal. Paar dat met het feit dat ze het dan raar vindt dat ik die ¤200,- van haar dan wil teruggeven, want dat is dan uiteindelijk toch wat er gaat gebeuren, en dat ze zegt dat ik moet beslissen hoe ik om moet gaan met deze rekening... en je hebt een verwarrende situatie.
Mijn gevoel over het laten meebetalen van kinderen is dat ik vind dat als jij volwassen kinderen hebt die thuiswonend zijn, maar voltijds werken om te sparen en binnen korte termijn uit huis te gaan, dat je hen niet gaat belasten met financiële zaken. Ik vind dat jij als ouder ervoor moet zorgen dat je je kinderen niet HOEFT te belasten met dat soort zaken.
Ik heb namelijk van mijn ouders geleerd dat je gewoon hard moet werken en dat dat jouw eigen verantwoordelijkheid is. Prima, zo sta ik ook in het leven en zo zou ik het voor mijn eigen kinderen ook doen.
Maar mijn moeder wilt simpelweg niet méér werken want "ik ben te oud en heb geen zin." Haar eigen opvoedmethode spreekt ze tegen, wat bij mij verkeerd schiet, want haar "luiheid", om het zo even oneerbiedig te noemen, komt nu op mij terecht, terwijl ik juist UIT huis wil en daarvoor wil sparen. Ik verwacht van anderen wat van mij ook verwacht wordt, en dat is hard werken voor je geld en je financiële zaken in orde hebben. Dat is mij geleerd, maar voor de leraar is dat blijkbaar niet van toepassing.
Ik heb moeite om hiermee om te gaan, want ik wil het gewoon achter de rug hebben en geregeld, maar ik wil niet zomaar omrollen en alles maar gewoon accepteren.
Lang verhaal weer, maar moet het even kwijt en een psycholoog kost te veel eigen risico.
Hoe en of je deze discussie met je moeder moet gaan voeren laat ik aan jou over.
Beetje raar om te verwachten dat je moeder je niet met financiële zaken belast, en zelf wel verwachten dat ze meer gaat werken.quote:Op woensdag 14 juli 2021 19:59 schreef M.isdenaam het volgende:
Mijn gevoel over het laten meebetalen van kinderen is dat ik vind dat als jij volwassen kinderen hebt die thuiswonend zijn, maar voltijds werken om te sparen en binnen korte termijn uit huis te gaan, dat je hen niet gaat belasten met financiële zaken. Ik vind dat jij als ouder ervoor moet zorgen dat je je kinderen niet HOEFT te belasten met dat soort zaken.
Jezus man, je bent 26 en hebt werk.. als ik je moeder was en wist dat je zo dacht had ik je zelf het huis uit gezet. Verwend nestquote:Mijn gevoel over het laten meebetalen van kinderen is dat ik vind dat als jij volwassen kinderen hebt die thuiswonend zijn, maar voltijds werken om te sparen en binnen korte termijn uit huis te gaan, dat je hen niet gaat belasten met financiële zaken. Ik vind dat jij als ouder ervoor moet zorgen dat je je kinderen niet HOEFT te belasten met dat soort zaken.
Het is enorm fijn dat je je diploma hebt behaald en werk hebt natuurlijk. Maar je woont er sinds januari, dus zeg maar even grofweg een half jaar, en jij gáát (dus vanaf nu, niét met terugwerkende kracht?) nu 250 euro per maand betalen. Want je hebt nu een baan, etc etc.
Dus je gaat nu beginnen met 250 euro per maand te betalen, dat doe je niet al sinds januari, begrijp ik de situatie zo goed? Indien jij wél al die 250 euro sinds januari betaald, dan heb je dus nu al 6x 250 euro betaald en dat geld ís voor de kosten die het met zich meebrengt dat jij daar woont. Als dat zo is dan vind ik het vreemd dat ze die 300 euro bovenop die 250 euro wil hebben.
Als het zo is dat jij NIET sinds januari al die 250 euro pm betaald, dan heb je daar dus het afgelopen half jaar 'gratis' gewoond, en die 300 euro zijn omdat jij er woont, dus in dit scenario snap ik echt niet dat je die 300 euro niet gewoon betaald. Hier begint mijn sympathie te verdwijnen.
Dan lees ik verder, en dan schuif je je moeder vanalles in de schoenen over moeilijk met geld dit dat, terwijl zij wel degene is die je terug in huis heeft genomen, en dan ga je een beetje wijs lopen doen over dat het je eigen verantwoordelijkheid is en dat je die verantwoordelijkheid moet pakken....maar blijkbaar niet als het aankomt op 300 euro kosten waar JIJ voor verantwoordelijk bent...? Dat vind ik vreemd.
Vervolgens gooi je daar dan nog eens bovenop dat JIJ nu verantwoordelijk wordt gemaakt voor haar luiheid. Dat is voor mij gevoelsmatig toch echt een paar bruggen te ver, om het dan af te sluiten met dat een psycholoog je teveel eigen risico kost
Dat laatste is maximale ironie. Dus je wil je moeder de les lezen over dat zij moeilijk doet over geld, om vervolgens zelf te benauwd te zijn om geld uit te geven aan een professional, net zoals je eigenlijk gewoon te benauwd bent om die 300 euro te betalen.
Jij hoeft ook niet om te rollen en te accepteren. Je kúnt natuurlijk gewoon nu uit huis gaan en ergens gaan huren, of whatever. Dat doe je niet, want dat kost je te veel geld, dus jij wil bij je moeder wonen, maar volgens jouw eigen regels die (goh, wat toevallig) het gunstigste voor jou zijn.
Grote jongen.quote:
Schreeuwen tegen je ma en ze laat je weer in huis wonen omdat je je relatie hebt laten klappen vanwege een meid die je met gamen in een chatroom hebt ontmoet?quote:Wij hebben altijd al een lastige relatie gehad met financiële zaken. Onze meningen waren altijd erg verdeeld, tot best heftige ruzies met veel geschreeuw van mijn kant over onlogica en afwimpelen van de zwaarte van de situaties van haar kant. Dat is nu niet meer aanwezig gelukkig, maar het onderwerp van geld is wel weer even ter sprake gekomen.
R&P / 4 jaar relatie, maar sinds kort aan het chatten met iemand
Je was al uit huis..quote:Mijn gevoel over het laten meebetalen van kinderen is dat ik vind dat als jij volwassen kinderen hebt die thuiswonend zijn, maar voltijds werken om te sparen en binnen korte termijn uit huis te gaan, dat je hen niet gaat belasten met financiële zaken.
Terecht, ze werkt genoeg om haar eigen financiën op orde te hebben.quote:Maar mijn moeder wilt simpelweg niet méér werken want "ik ben te oud en heb geen zin."
Misschien je OP teruglezen en toch een afspraak maken.quote:Ik heb moeite om hiermee om te gaan, want ik wil het gewoon achter de rug hebben en geregeld, maar ik wil niet zomaar omrollen en alles maar gewoon accepteren.
Lang verhaal weer, maar moet het even kwijt en een psycholoog kost te veel eigen risico.
Anders is het tijd om op eigen benen te staan. Zoals je hier overkomt qua gedrag komt dat niet zo over.
Met andere woorden: regel je shit.
Goddamn right on the money dit.quote:
[..]
Grote jongen.
[..]
Schreeuwen tegen je ma en ze laat je weer in huis wonen omdat je je relatie hebt laten klappen vanwege een meid die je met gamen in een chatroom hebt ontmoet?
R&P / 4 jaar relatie, maar sinds kort aan het chatten met iemand
[..]
Je was al uit huis..
[..]
Terecht, ze werkt genoeg om haar eigen financiën op orde te hebben.
[..]
Misschien je OP teruglezen en toch een afspraak maken.
En dan verder wel voor 250,- maandelijks wonen? Lucky bastaard.
En de reden dat ze 'bambambam' doet, is omdat de betalingstermijn ook best 'bambambam' kan zijn.
3 dagen werken is wellicht niet veel, maar als alleenstaande was het wellicht voldoende. Nu niet meer.
Gewoon betalen of opzouten. 300,- pick your battles.
En dat gejank over gift-geld is natuurlijk stierenfecalien.
Als je 10.000 euro wint, hoef je nooit meer wat te betalen?
Pardon?quote:
Oké korte achtergrond:
Ik ben 26 jaar, vorige week afgestuurd (HBO) en vandaag mijn diploma in ontvangst mogen nemen (yippie!). Sinds januari woon ik weer terug thuis bij mijn moeder i.v.m. het verbreken van mijn 4-jarige relatie waarbij wij ook samenwoonden.
Ik heb direct een baan gevonden na mijn afstuderen, net aan mijn 2e week begonnen en heb met mijn moeder afgesproken maandelijks ¤250,- te betalen om mee te helpen aan maandelijkse kosten. Zij werkt 3 dagen p/w (24 uur) en ik werk 5 dagen p/w (40 uur).
Wij hebben altijd al een lastige relatie gehad met financiële zaken. Onze meningen waren altijd erg verdeeld, tot best heftige ruzies met veel geschreeuw van mijn kant over onlogica en afwimpelen van de zwaarte van de situaties van haar kant. Dat is nu niet meer aanwezig gelukkig, maar het onderwerp van geld is wel weer even ter sprake gekomen.
Zij heeft een afrekening van water/gas/elektriciteit gehad en dit is ¤300,- meer dan normaal. Betreft afgelopen half jaar. Logisch ook, want ik ben erbij gekomen. Ze heeft het duidelijk gemaakt dat dit komt omdat ik er weer ben, maar als het aankomt op betaling, dan draait ze erg om de zaak heen en dat irriteert mij wel.
Het hangt in de lucht dat ze verwacht dat ik de ¤300,- ga betalen, maar ze spreekt het niet uit. Afgelopen week heb ik in totaal ¤350,- ontvangen van kennissen en vrienden voor mijn afstuderen, waaronder ¤200,- van mijn moeder. De laatste 2 weken zijn alleen maar super positief geweest met feest en nieuw werk etc. En nu komt ineens de rekening en legt ze het voor alsof 200 man is overleden aan een bomaanslag. "De rekening is binnen..." "Bam bam bammmmm". Het voelt voor mij best lullig om na zo'n euforische periode waarbij mijn moeite wordt beloond ineens die beloning te moeten inleveren.
Ik grapte half van, "zal ik je die ¤200,- dan maar teruggeven (haha)", maar daar deed ze nogal raar over, want dat is "mijn geld voor mijn afstuderen". Maar ze verwacht wel dat ik die rekening betaal, tenminste, onuitgesproken dus.
De discussie over het meebetalen aan maandelijkse kosten hebben we eerder al eens gehad en die ¤250,- was uiteindelijk mijn idee en dat was prima, maar deze situatie maakt het dan weer wat lastiger.
Wat mij dus frustreert en ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan is het feit dat ze gewoonweg niet uitspreekt dat ze verwacht dat ik het betaal. Paar dat met het feit dat ze het dan raar vindt dat ik die ¤200,- van haar dan wil teruggeven, want dat is dan uiteindelijk toch wat er gaat gebeuren, en dat ze zegt dat ik moet beslissen hoe ik om moet gaan met deze rekening... en je hebt een verwarrende situatie.
Mijn gevoel over het laten meebetalen van kinderen is dat ik vind dat als jij volwassen kinderen hebt die thuiswonend zijn, maar voltijds werken om te sparen en binnen korte termijn uit huis te gaan, dat je hen niet gaat belasten met financiële zaken. Ik vind dat jij als ouder ervoor moet zorgen dat je je kinderen niet HOEFT te belasten met dat soort zaken.
Ik heb namelijk van mijn ouders geleerd dat je gewoon hard moet werken en dat dat jouw eigen verantwoordelijkheid is. Prima, zo sta ik ook in het leven en zo zou ik het voor mijn eigen kinderen ook doen.
Maar mijn moeder wilt simpelweg niet méér werken want "ik ben te oud en heb geen zin." Haar eigen opvoedmethode spreekt ze tegen, wat bij mij verkeerd schiet, want haar "luiheid", om het zo even oneerbiedig te noemen, komt nu op mij terecht, terwijl ik juist UIT huis wil en daarvoor wil sparen. Ik verwacht van anderen wat van mij ook verwacht wordt, en dat is hard werken voor je geld en je financiële zaken in orde hebben. Dat is mij geleerd, maar voor de leraar is dat blijkbaar niet van toepassing.
Ik heb moeite om hiermee om te gaan, want ik wil het gewoon achter de rug hebben en geregeld, maar ik wil niet zomaar omrollen en alles maar gewoon accepteren.
Lang verhaal weer, maar moet het even kwijt en een psycholoog kost te veel eigen risico.
Door jou zijn er dus meer kosten dan verwacht, maar je biedt niet zelf aan daarin in mee te dragen of te betalen?
Dan kom je ook nog met een riedeltje dat je moeder maar meer moet gaan werken zodat jij lekker vrij je ding kan doen?
Je moeder kwam blijkbaar prima rond toen jij er nog niet was, door jou nu heeft ze meer kosten. Jij bent geen 4 jaar oud, waardoor het normaal zou zijn dat zij jou verzorgt, maar een volwassen persoon die terug gekomen is naar mama omdat dat voor jou gunstiger was.
Zij ziet haar gift als gift, maar zit nu met een rekening van 300¤ die ze niet had gehad zonder dat jij er was. En dat neem jij haar kwalijk?
Je gedraagt je als een naar verwend nest, het zou doodnormaal zijn als je bij de eerste kennisgeving van deze rekening zelf (!!!!!) had gezegd tjee zeg, kan ik hierbij helpen, ik betaal een fiks deel of geheel, want dit komt door mij.
Stop met je moeder het kwalijk nemen dat ze denkt dat JIJ gewoon je verantwoordelijkheid zal nemen en de kosten die JIJ hebt gemaakt betaald.
Je moeder is zo lief om er enkel op te hinten en dan kom jij met zij moet maar meer gaan werken, want ik ben het kind hier? Alsof je het over een 4 jarige hebt in plaats van een volwassen persoon die al jaren uit huis was en nu even lekker op mama komt teren?
Je zit al spotgoedkoop daar, dat dekt echt de kosten niet van het verdere leven. Tel je zegeningen ipv dit gejank van je en neem wat verantwoordelijkheid.
Jij had zelf direct moeten zeggen dit lossen we op. Je verdient verdomme meer als je moeder, maar bent te beroerd de kosten te betalen die je zelf veroorzaakt.
Want hè, dit gaat enkel over jou toch? Jouw moeder moet maar zorgen en betalen zodat jij je ding kan doen.
Echt, wordt volwassen.
ff de essentie van alle reacties samengevat thanks doe ik voor jullie.quote:
-
Eens. Tenzij ze het niet kán betalen.
Grappig trouwens, je laatste zin over eigen risico!
Wtf did I just read.quote:
Oké korte achtergrond:
Ik ben 26 jaar, vorige week afgestuurd (HBO) en vandaag mijn diploma in ontvangst mogen nemen (yippie!). Sinds januari woon ik weer terug thuis bij mijn moeder i.v.m. het verbreken van mijn 4-jarige relatie waarbij wij ook samenwoonden.
Ik heb direct een baan gevonden na mijn afstuderen, net aan mijn 2e week begonnen en heb met mijn moeder afgesproken maandelijks ¤250,- te betalen om mee te helpen aan maandelijkse kosten. Zij werkt 3 dagen p/w (24 uur) en ik werk 5 dagen p/w (40 uur).
Wij hebben altijd al een lastige relatie gehad met financiële zaken. Onze meningen waren altijd erg verdeeld, tot best heftige ruzies met veel geschreeuw van mijn kant over onlogica en afwimpelen van de zwaarte van de situaties van haar kant. Dat is nu niet meer aanwezig gelukkig, maar het onderwerp van geld is wel weer even ter sprake gekomen.
Zij heeft een afrekening van water/gas/elektriciteit gehad en dit is ¤300,- meer dan normaal. Betreft afgelopen half jaar. Logisch ook, want ik ben erbij gekomen. Ze heeft het duidelijk gemaakt dat dit komt omdat ik er weer ben, maar als het aankomt op betaling, dan draait ze erg om de zaak heen en dat irriteert mij wel.
Het hangt in de lucht dat ze verwacht dat ik de ¤300,- ga betalen, maar ze spreekt het niet uit. Afgelopen week heb ik in totaal ¤350,- ontvangen van kennissen en vrienden voor mijn afstuderen, waaronder ¤200,- van mijn moeder. De laatste 2 weken zijn alleen maar super positief geweest met feest en nieuw werk etc. En nu komt ineens de rekening en legt ze het voor alsof 200 man is overleden aan een bomaanslag. "De rekening is binnen..." "Bam bam bammmmm". Het voelt voor mij best lullig om na zo'n euforische periode waarbij mijn moeite wordt beloond ineens die beloning te moeten inleveren.
Ik grapte half van, "zal ik je die ¤200,- dan maar teruggeven (haha)", maar daar deed ze nogal raar over, want dat is "mijn geld voor mijn afstuderen". Maar ze verwacht wel dat ik die rekening betaal, tenminste, onuitgesproken dus.
De discussie over het meebetalen aan maandelijkse kosten hebben we eerder al eens gehad en die ¤250,- was uiteindelijk mijn idee en dat was prima, maar deze situatie maakt het dan weer wat lastiger.
Wat mij dus frustreert en ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan is het feit dat ze gewoonweg niet uitspreekt dat ze verwacht dat ik het betaal. Paar dat met het feit dat ze het dan raar vindt dat ik die ¤200,- van haar dan wil teruggeven, want dat is dan uiteindelijk toch wat er gaat gebeuren, en dat ze zegt dat ik moet beslissen hoe ik om moet gaan met deze rekening... en je hebt een verwarrende situatie.
Mijn gevoel over het laten meebetalen van kinderen is dat ik vind dat als jij volwassen kinderen hebt die thuiswonend zijn, maar voltijds werken om te sparen en binnen korte termijn uit huis te gaan, dat je hen niet gaat belasten met financiële zaken. Ik vind dat jij als ouder ervoor moet zorgen dat je je kinderen niet HOEFT te belasten met dat soort zaken.
Ik heb namelijk van mijn ouders geleerd dat je gewoon hard moet werken en dat dat jouw eigen verantwoordelijkheid is. Prima, zo sta ik ook in het leven en zo zou ik het voor mijn eigen kinderen ook doen.
Maar mijn moeder wilt simpelweg niet méér werken want "ik ben te oud en heb geen zin." Haar eigen opvoedmethode spreekt ze tegen, wat bij mij verkeerd schiet, want haar "luiheid", om het zo even oneerbiedig te noemen, komt nu op mij terecht, terwijl ik juist UIT huis wil en daarvoor wil sparen. Ik verwacht van anderen wat van mij ook verwacht wordt, en dat is hard werken voor je geld en je financiële zaken in orde hebben. Dat is mij geleerd, maar voor de leraar is dat blijkbaar niet van toepassing.
Ik heb moeite om hiermee om te gaan, want ik wil het gewoon achter de rug hebben en geregeld, maar ik wil niet zomaar omrollen en alles maar gewoon accepteren.
Lang verhaal weer, maar moet het even kwijt en een psycholoog kost te veel eigen risico.
Afgelopen maanden heb ik 150 euro betaald, omdat ik nog een student was. Nu ik wat meer verdien met het werken kan ik ook wat meer afdragen. Mijn ma wilt niet aan mij verdienen, dus ik dacht 250 euro en dat was voor haar prima.quote:
Heb je de afgelopen 6 maanden 250 betaalt en is daarna die rekening van 300 gekomen, dan zou je ook achteraf kunnen concluderen dat haar vaste lasten berekening 50 euro te laag uit is gekomen en 300 euro een logischer maandbedrag is.
Hoe en of je deze discussie met je moeder moet gaan voeren laat ik aan jou over.
[..]
Beetje raar om te verwachten dat je moeder je niet met financiële zaken belast, en zelf wel verwachten dat ze meer gaat werken.
Ik had in eerste instantie zelfs 350 euro gezegd, maar dat vond ze te veel. Zoals ik al uitleg, ik vind dat je als persoon verantwoordelijk bent voor je eigen financiën, lijkt mij ook logisch. En als je dan een kind hebt die hard werkt om op zichzelf te gaan en jij als ouder zoiets hebt van, ja maar ik ben oud en ik wil niet meer werken want ik heb geen zin, en daarmee eigenlijk mijn complete opvoeding zelf niet naleeft, dan vind ik dat raar ja.
Ik verwacht niet dat ze nu nog meer gaat werken, maar wat ik wel verwacht is dat dat idee in ieder geval niet zomaar van de tafel werd geveegd. Ik kan begrip tonen voor haar, maar vanuit haar kant is de beslissing al lang gemaakt en geen ruimte voor nog maar een idee. Dat vind ik lastig, want zo ben ik niet opgevoegd en vanuit een professioneel standpunt is dat ook geen goede fundering voor een discussie met een gevoelig onderwerp zoals geld.
En dat doe ik ook door kostgeld te betalen, wat mijn idee was. Als je het hele verhaal leest en even nadenkt voor je iets zegt, dan zal je realiseren dat er meer context is dan "26-jarige met een baan wilt niet meebetalen", want dat is namelijk helemaal niet wat er aan de hand is.quote:Op woensdag 14 juli 2021 20:14 schreef Lienekien het volgende:
Je bent 26. Neem je verantwoordelijkheid.
Ik betaal mee, was ook mijn idee en zo ook het bedrag, maar het feit dat er dingen van mij verwacht worden die ik niet kan terugkaatsen en dat de verantwoordelijkheid voor zoiets automatisch naar een ander wordt gericht, terwijl ik zo niet ben opgevoed door HAAR, dat valt bij mij verkeerd en daar heb ik moeite mee.
Kan ik hieruit afleiden dat jij een lastige situatie hebt gehad met iets vergelijkbaars? Ik merk namelijk behoorlijk wat frustratie in je opmerking.quote:
Je zou god op je blote knieën moeten danken dat je weer thuis mag wonen, maak het leven van je moeder gemakkelijker ipv moeilijker
Ik ben blij dat ik gewoon thuis kan wonen en daar betaal ik ook voor, ondanks mijn mening daarover, maar dat betekent niet dat ik een of andere slaaf ben die zomaar alles moet accepteren.
Ik heb er niet voor gekozen om hier te zijn, dat deden mijn ouders en ik wil het beste van mijn leven maken en als ik een ouder zou zijn, dan zou ik mijn kind daarmee steunen. Ik heb heel hard gewerkt om op de plek te komen waar ik nu ben en ik ben dankbaar voor de kansen die ik heb gekregen, maar dat geld altijd zo'n dingetje moet blijven en dat die verantwoordelijkheid automatisch naar mij wordt verschoven, dat steekt bij mij een beetje ja.
Ik had je echt de deur uitgezet zonder die eerst te openen. Hoe dúrf je. Je hoeft niet bjj je moeder te wonen. Huur iets, neem een hotel, ga op straat leven.quote:
[..]
Kan ik hieruit afleiden dat jij een lastige situatie hebt gehad met iets vergelijkbaars? Ik merk namelijk behoorlijk wat frustratie in je opmerking.
Ik ben blij dat ik gewoon thuis kan wonen en daar betaal ik ook voor, ondanks mijn mening daarover, maar dat betekent niet dat ik een of andere slaaf ben die zomaar alles moet accepteren.
Ik heb er niet voor gekozen om hier te zijn, dat deden mijn ouders en ik wil het beste van mijn leven maken en als ik een ouder zou zijn, dan zou ik mijn kind daarmee steunen. Ik heb heel hard gewerkt om op de plek te komen waar ik nu ben en ik ben dankbaar voor de kansen die ik heb gekregen, maar dat geld altijd zo'n dingetje moet blijven en dat die verantwoordelijkheid automatisch naar mij wordt verschoven, dat steekt bij mij een beetje ja.
Man man man. Geld is bij jou net zo hard, zo niet harder een dingetje. Met je eigen risico.
Wees je ma dankbaar
Het kost wel meer dan 250 euro om een volwassene in huis te hebbenquote:
[..]
Afgelopen maanden heb ik 150 euro betaald, omdat ik nog een student was. Nu ik wat meer verdien met het werken kan ik ook wat meer afdragen. Mijn ma wilt niet aan mij verdienen, dus ik dacht 250 euro en dat was voor haar prima.
Ik had in eerste instantie zelfs 350 euro gezegd, maar dat vond ze te veel. Zoals ik al uitleg, ik vind dat je als persoon verantwoordelijk bent voor je eigen financiën, lijkt mij ook logisch. En als je dan een kind hebt die hard werkt om op zichzelf te gaan en jij als ouder zoiets hebt van, ja maar ik ben oud en ik wil niet meer werken want ik heb geen zin, en daarmee eigenlijk mijn complete opvoeding zelf niet naleeft, dan vind ik dat raar ja.
Ik verwacht niet dat ze nu nog meer gaat werken, maar wat ik wel verwacht is dat dat idee in ieder geval niet zomaar van de tafel werd geveegd. Ik kan begrip tonen voor haar, maar vanuit haar kant is de beslissing al lang gemaakt en geen ruimte voor nog maar een idee. Dat vind ik lastig, want zo ben ik niet opgevoegd en vanuit een professioneel standpunt is dat ook geen goede fundering voor een discussie met een gevoelig onderwerp zoals geld.
.Je hoeft niet bij je moeder te wonen, dat was je eigen keuze. Je bent niet goed snik met je gelul dat zij haar levensstijl maar aan moet passen zodat ze jou kan onderhouden. Parasiet.
Als je mijn zoon was, dan had je allang weer op straat gestaan.
Waarschijnlijk is ze bang voor jouw reactie. Als je tegen haar net zo doet als hoe je hier doet, arme vrouw
Dit verhaal is toch hartstikke duidelijk? Die 300 euro heb jij extra verbruikt.quote:
[..]
En dat doe ik ook door kostgeld te betalen, wat mijn idee was. Als je het hele verhaal leest en even nadenkt voor je iets zegt, dan zal je realiseren dat er meer context is dan "26-jarige met een baan wilt niet meebetalen", want dat is namelijk helemaal niet wat er aan de hand is.
Ik betaal mee, was ook mijn idee en zo ook het bedrag, maar het feit dat er dingen van mij verwacht worden die ik niet kan terugkaatsen en dat de verantwoordelijkheid voor zoiets automatisch naar een ander wordt gericht, terwijl ik zo niet ben opgevoed door HAAR, dat valt bij mij verkeerd en daar heb ik moeite mee.
Je hebt er wel voor gekozen daar te zijn, omdat dat het gunstigste voor jou was. Helemaal nergens anders had je voor dit geld kunnen wonen. Zelfs het dubbele van wat je nu kwijt bent zou verdomd gunstig zijn.quote:
[..]
Kan ik hieruit afleiden dat jij een lastige situatie hebt gehad met iets vergelijkbaars? Ik merk namelijk behoorlijk wat frustratie in je opmerking.
Ik ben blij dat ik gewoon thuis kan wonen en daar betaal ik ook voor, ondanks mijn mening daarover, maar dat betekent niet dat ik een of andere slaaf ben die zomaar alles moet accepteren.
Ik heb er niet voor gekozen om hier te zijn, dat deden mijn ouders en ik wil het beste van mijn leven maken en als ik een ouder zou zijn, dan zou ik mijn kind daarmee steunen. Ik heb heel hard gewerkt om op de plek te komen waar ik nu ben en ik ben dankbaar voor de kansen die ik heb gekregen, maar dat geld altijd zo'n dingetje moet blijven en dat die verantwoordelijkheid automatisch naar mij wordt verschoven, dat steekt bij mij een beetje ja.
Je ouders steunen je ook, door je voor een meer dan schappelijk bedrag bij ze te laten wonen.
De verantwoordelijkheid wordt naar jou geschoven omdat deze kosten er zonder jou niet waren geweest. Het IS jouw verantwoordelijkheid dus.
JIJ bent het die verantwoordelijkheid afschuift met je ouders zouden zus en zo, wat dan toevallig jouw nogal goed uitkomt financieel gezien.
Je ouders matsen je al ontzettend veel. Nu ze toch meer kosten maken dan verwacht, omdat JIJ meer kost, ga je janken dat je ouders jou maar moeten providen.
Geld is nu eenmaal een dingetje, dat zal altijd zo zijn. Je dient namelijk je kosten te betalen. En jij verwacht nu dat jouw ouders JOUW kosten nog meer betalen dan ze al doen. Want geloof me, die 250¤ dekt de lading al niet. Zelfs zonder deze rekening.
Nogmaals TS, durft jouw moeder hier wel duidelijk over te zijn met jou? Je zegt dat er eerder woorden zijn geweest over financiën, misschien is ze daardoor wat huiverig om het aan je te vragen en probeert ze het met hints. Wees niet zo star als het om geld gaat... Jullie wonen nu onder één dak, jullie zullen het samen moeten doen.
Fak outta here, jij bent geen kind meer. Je bent al eens het huis uit gegaan, kennelijk lekker parasiterend op je ex want jij had liever een brommer dan een bijdrage leveren. Misschien moet je je PoHi eens teruglezen voor een kleine realitycheck op je eigen egocentrische gedrag.quote:
En als je dan een kind hebt die hard werkt om op zichzelf te gaan en jij als ouder zoiets hebt van, ja maar ik ben oud en ik wil niet meer werken want ik heb geen zin, en daarmee eigenlijk mijn complete opvoeding zelf niet naleeft, dan vind ik dat raar ja
Geld is geld ongeacht inkomstenbron en gewoon de rekeningen en kosten dokken die voor jou bestemd zijn. Dat maakt echt geen ene flikker uit.
Fysiek 26, mentaal eerder 16.
[ Bericht 6% gewijzigd door Erasmus op 14-07-2021 21:35:35 ]
Flikker op zeg. Een kind dat al 4 jaar op zichzelf woont, terug naar huis komt en dan vindt dat moeder maar meer moet gaan werken om hem te onderhouden?quote:
Mijn gevoel over het laten meebetalen van kinderen is dat ik vind dat als jij volwassen kinderen hebt die thuiswonend zijn, maar voltijds werken om te sparen en binnen korte termijn uit huis te gaan, dat je hen niet gaat belasten met financiële zaken. Ik vind dat jij als ouder ervoor moet zorgen dat je je kinderen niet HOEFT te belasten met dat soort zaken.
Ik heb namelijk van mijn ouders geleerd dat je gewoon hard moet werken en dat dat jouw eigen verantwoordelijkheid is. Prima, zo sta ik ook in het leven en zo zou ik het voor mijn eigen kinderen ook doen.
Ter illustratie:
Toegegeven dat je moeder wellicht wat moeite heeft om haar mening onder woorden te brengen (of jij domineert haar verbaal). Je geeft aan dat ze je aanbod van 350 teveel vond, nu blijkt er 300 euro extra nodig te zijn voor een elektriciteitsrekening. Het is allemaal een behoorlijke warboel aan het worden, terwijl het grotendeels vaste lasten zijn.quote:
[..]
Afgelopen maanden heb ik 150 euro betaald, omdat ik nog een student was. Nu ik wat meer verdien met het werken kan ik ook wat meer afdragen. Mijn ma wilt niet aan mij verdienen, dus ik dacht 250 euro en dat was voor haar prima.
Ik had in eerste instantie zelfs 350 euro gezegd, maar dat vond ze te veel. Zoals ik al uitleg, ik vind dat je als persoon verantwoordelijk bent voor je eigen financiën, lijkt mij ook logisch. En als je dan een kind hebt die hard werkt om op zichzelf te gaan en jij als ouder zoiets hebt van, ja maar ik ben oud en ik wil niet meer werken want ik heb geen zin, en daarmee eigenlijk mijn complete opvoeding zelf niet naleeft, dan vind ik dat raar ja.
Misschien verwacht je het niet, maar uit je woorden schemert wel een extreem sterke voorkeur door.quote:Ik verwacht niet dat ze nu nog meer gaat werken, maar wat ik wel verwacht is dat dat idee in ieder geval niet zomaar van de tafel werd geveegd. Ik kan begrip tonen voor haar, maar vanuit haar kant is de beslissing al lang gemaakt en geen ruimte voor nog maar een idee. Dat vind ik lastig, want zo ben ik niet opgevoegd en vanuit een professioneel standpunt is dat ook geen goede fundering voor een discussie met een gevoelig onderwerp zoals geld.
Laat ik het plat slaan:
Ga een normaal gesprek aan met je moeder en betaal die 300 euro en blijf vervolgens 250 betalen. Dan is in elk geval dit conflict er niet meer (tot er een nieuwe rekening komt). Een andere optie is om alle vaste lasten door 2 te delen en om de week de boodschappen te betalen. Hou er rekening mee dat je nog 2 jaar bij je moeder zou kunnen moeten wonen en bedenk hoe je die relatie gezond kunt houden. Ze levert haar privacy in en krijgt er een kind voor terug.
En tot slot: https://www.nibud.nl/consumenten/kostgeld/
Zit hem denk ik in de formulering.quote:Op woensdag 14 juli 2021 21:35 schreef Erasmus het volgende:
Lekker belangrijk dat je dat geld voor je afstuderen kreeg. Op die manier zou ik ook mogen beredeneren bij de Belastingdienst dat een schenking een beloning was dus niet gebruikt mag worden.
Geld is geld ongeacht inkomstenbron en gewoon de rekeningen en kosten dokken die voor jou bestemd zijn. Dat maakt echt geen ene flikker uit.
Fysiek 26, mentaal eerder 16.
"Ow dan geef ik je die 200 wel terug die je mij hebt gegeven."
Moet zijn: "Hier heb je geld van mijn spaarrekening omdat ik vind dat ik daaraan mee moet betalen."
Thuis bij je moeder!quote:
Ik heb heel hard gewerkt om op de plek te komen waar ik nu ben
Wat raar, zou ze misschien geen trek hebben in weer geschreeuw? Zeker als je voorlopig nog zou moeten blijven, lijkt het me niet totaal onbegrijpelijk dat ze geen zin heeft in nog meer gedoe.quote:
Oké korte achtergrond:
Ik ben 26 jaar, vorige week afgestuurd (HBO) en vandaag mijn diploma in ontvangst mogen nemen (yippie!). Sinds januari woon ik weer terug thuis bij mijn moeder i.v.m. het verbreken van mijn 4-jarige relatie waarbij wij ook samenwoonden.
Ik heb direct een baan gevonden na mijn afstuderen, net aan mijn 2e week begonnen en heb met mijn moeder afgesproken maandelijks ¤250,- te betalen om mee te helpen aan maandelijkse kosten. Zij werkt 3 dagen p/w (24 uur) en ik werk 5 dagen p/w (40 uur).
Wij hebben altijd al een lastige relatie gehad met financiële zaken. Onze meningen waren altijd erg verdeeld, tot best heftige ruzies met veel geschreeuw van mijn kant over onlogica en afwimpelen van de zwaarte van de situaties van haar kant. Dat is nu niet meer aanwezig gelukkig, maar het onderwerp van geld is wel weer even ter sprake gekomen.
Zij heeft een afrekening van water/gas/elektriciteit gehad en dit is ¤300,- meer dan normaal. Betreft afgelopen half jaar. Logisch ook, want ik ben erbij gekomen. Ze heeft het duidelijk gemaakt dat dit komt omdat ik er weer ben, maar als het aankomt op betaling, dan draait ze erg om de zaak heen en dat irriteert mij wel.
Denk dat het niet onlogisch is om te denken en te hopen dat jij uit jezelf dit aanbiedt en afhandelt ja. Je weet dat het door jou komt, je weet dat het gevoelig ligt en voor gedoe zorgt. Je had dit supersnel op kunnen lossen door het gelijk aan te bieden, dus die negativiteit en dat bedrag moet je maar zien als leergeld.quote:Het hangt in de lucht dat ze verwacht dat ik de ¤300,- ga betalen, maar ze spreekt het niet uit. Afgelopen week heb ik in totaal ¤350,- ontvangen van kennissen en vrienden voor mijn afstuderen, waaronder ¤200,- van mijn moeder. De laatste 2 weken zijn alleen maar super positief geweest met feest en nieuw werk etc. En nu komt ineens de rekening en legt ze het voor alsof 200 man is overleden aan een bomaanslag. "De rekening is binnen..." "Bam bam bammmmm". Het voelt voor mij best lullig om na zo'n euforische periode waarbij mijn moeite wordt beloond ineens die beloning te moeten inleveren.
Zelfs het grapje halfslachtig aanpakken en dan verbaast zijn dat het niet gemakkelijker wordt..quote:Ik grapte half van, "zal ik je die ¤200,- dan maar teruggeven (haha)", maar daar deed ze nogal raar over, want dat is "mijn geld voor mijn afstuderen". Maar ze verwacht wel dat ik die rekening betaal, tenminste, onuitgesproken dus.
Wat jij ook beslist zal consequenties hebben, daar mag ze gevoelens over hebben. Ze is een mens en geen machine die haar mond dicht moet houden als jij als volwassene uiteindelijk eens je verantwoording pakt.quote:De discussie over het meebetalen aan maandelijkse kosten hebben we eerder al eens gehad en die ¤250,- was uiteindelijk mijn idee en dat was prima, maar deze situatie maakt het dan weer wat lastiger.
Wat mij dus frustreert en ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan is het feit dat ze gewoonweg niet uitspreekt dat ze verwacht dat ik het betaal. Paar dat met het feit dat ze het dan raar vindt dat ik die ¤200,- van haar dan wil teruggeven, want dat is dan uiteindelijk toch wat er gaat gebeuren, en dat ze zegt dat ik moet beslissen hoe ik om moet gaan met deze rekening... en je hebt een verwarrende situatie.
Dan doe je het voor je eigen kinderen lekker anders. Maar voorlopig zit je bij haar gratie onder haar dak. Dan kun je nog zoveel vinden, maar als het je echt zo tegenstaat ga je lekker cheapass een kamertje huren zodat je lekker door kan sparen. Voor 350 euro p.m. kun je vast een aardig eind komen..quote:Mijn gevoel over het laten meebetalen van kinderen is dat ik vind dat als jij volwassen kinderen hebt die thuiswonend zijn, maar voltijds werken om te sparen en binnen korte termijn uit huis te gaan, dat je hen niet gaat belasten met financiële zaken. Ik vind dat jij als ouder ervoor moet zorgen dat je je kinderen niet HOEFT te belasten met dat soort zaken.
Ik heb namelijk van mijn ouders geleerd dat je gewoon hard moet werken en dat dat jouw eigen verantwoordelijkheid is. Prima, zo sta ik ook in het leven en zo zou ik het voor mijn eigen kinderen ook doen.
Die extra kosten heb jij veroorzaakt, dus er is geen sprake van niet op orde hebben vanuit haar kant. Jij bent degene die verzaakt en dus feitelijk niet voor zijn eigen shit werkt.quote:Maar mijn moeder wilt simpelweg niet méér werken want "ik ben te oud en heb geen zin." Haar eigen opvoedmethode spreekt ze tegen, wat bij mij verkeerd schiet, want haar "luiheid", om het zo even oneerbiedig te noemen, komt nu op mij terecht, terwijl ik juist UIT huis wil en daarvoor wil sparen. Ik verwacht van anderen wat van mij ook verwacht wordt, en dat is hard werken voor je geld en je financiële zaken in orde hebben. Dat is mij geleerd, maar voor de leraar is dat blijkbaar niet van toepassing.
Het lijkt me het handigste dat jullie alles op papier zetten. Dat zorgt voor overzicht en duidelijkheid. Beschrijf wat er precies onder die maandelijkse huur dient te vallen en specificeer extra kosten zoals gemeenteheffingen en stijgingen in g/w/l. Ik zou als uitgangspunt nemen dat jij al die extra kosten oppikt zij het onder de maandelijkse huur zij het in een naberekening later, aangezien zij die zonder jou niet had en jij nog steeds een goedkoop onderkomen hebt vanwaar uit je kan sparen.quote:Ik heb moeite om hiermee om te gaan, want ik wil het gewoon achter de rug hebben en geregeld, maar ik wil niet zomaar omrollen en alles maar gewoon accepteren.
Lang verhaal weer, maar moet het even kwijt en een psycholoog kost te veel eigen risico.
Bevalt dat je niet, hou dan de eer lekker aan jezelf en zoek elders een goedkoop onderkomen. Liever trots met je principes op een kamertje even doorbijten dan de relatie met je ma verknallen voor wat euries lijkt me..
Uhm. Als je 16 bent wel, ja. Niet als je 26 bent, ja na 4 jaar weer thuis komt wonen en je een fulltime baan hebt.quote:
Mijn gevoel over het laten meebetalen van kinderen is dat ik vind dat als jij volwassen kinderen hebt die thuiswonend zijn, maar voltijds werken om te sparen en binnen korte termijn uit huis te gaan, dat je hen niet gaat belasten met financiële zaken. Ik vind dat jij als ouder ervoor moet zorgen dat je je kinderen niet HOEFT te belasten met dat soort zaken.
Ik heb namelijk van mijn ouders geleerd dat je gewoon hard moet werken en dat dat jouw eigen verantwoordelijkheid is. Prima, zo sta ik ook in het leven en zo zou ik het voor mijn eigen kinderen ook doen.
Ik mag hopen dat je elke dag heerlijk eten op tafel zet, de afwas doet, boodschappen doet en af en toe voor haar de ramen lapt anders ben je echt een uitvreter eersteklas.
Zolang je bij haar woont heb je niets te bepalen. Laat staan dat je haar lui noemt, tegen haar schreeuwt en gaat zeggen dat ze maar meer moet gaat werken, omdat jij ervoor kiest om weer bij haar te gaan zitten zodat je je geld kan oppotten. Waar zij vervolgens geen cent van terugziet natuurlijk. Ze zal zich inmiddels wel afvragen waar het misgegaan is in de opvoeding.
quote:
[..]
Nee natuurlijk niet. Dan is het gelijk klaar en kan ik terug naar mijn ouders.
HBO
Je zou maar een kind baren en er dan na 26 jaar achterkomen dat het mislukt is.
Moeder kan ook niet goed grenzen aangeven blijkbaar en spreekt zich niet duidelijk uit, wat zoon dan weer kwaad maakt. Wat ik ook wel ergens kan begrijpen, onduidelijkheid kan mensen heel gefrustreerd en boos maken (waardoor ze misschien nog minder assertief wordt).
Maarja omdat het je moeder is kan je daar niet zo veel aan doen denk ik, behalve samen nieuwe afspraken maken wbt de financiën en samen tot een voor beide partijen redelijke oplossing zien te komen over die rekening.
Hij is verwend, dat blijkt uit alles. Ik stel me voor dat het zo'n kind was dat op de grond van de supermarkt lag te schreeuwen van woede wanneer het geen cola mocht krijgen.quote:
Misschien gedroeg zijn pa zich ook op deze manier tegen zijn moeder. Zal toch ergens vandaan komen dit gedrag.
Moeder kan ook niet goed grenzen aangeven blijkbaar en spreekt zich niet duidelijk uit, wat zoon dan weer kwaad maakt. Wat ik ook wel ergens kan begrijpen, onduidelijkheid kan mensen heel gefrustreerd en boos maken (waardoor ze misschien nog minder assertief wordt).
Maarja omdat het je moeder is kan je daar niet zo veel aan doen denk ik, behalve samen nieuwe afspraken maken wbt de financiën en samen tot een voor beide partijen redelijke oplossing zien te komen over die rekening.
En nu nog steedsquote:
[..]
Hij is verwend, dat blijkt uit alles. Ik stel me voor dat het zo'n kind was dat op de grond van de supermarkt lag te schreeuwen van woede wanneer het geen cola mocht krijgen.
Ik had een goed gesprek met je gehad.
En waarschijnlijk tot z'n 46e thuis blijft wonenquote:Op donderdag 15 juli 2021 06:17 schreef bijdehand het volgende:
Je zou maar een kind baren en er dan na 26 jaar achterkomen dat het mislukt is.
Wat een onzin is dit. Natuurlijk moet je voor je kinderen zorgen, als ze kind zijn. Daarna help je ze nog steeds, in jouw geval uit de shit door ze weer bij je te laten wonen als hun relatie stukloopt. Maar je hebt een fulltime baan, het lijkt mij alleen maar logisch dat je meer afdraagt dan 250,-. En natuurlijk gaat je moeder niet meer werken omdat jij weer thuis wil wonen. Je ben 26, geen 12.quote:
[..]
En dat doe ik ook door kostgeld te betalen, wat mijn idee was. Als je het hele verhaal leest en even nadenkt voor je iets zegt, dan zal je realiseren dat er meer context is dan "26-jarige met een baan wilt niet meebetalen", want dat is namelijk helemaal niet wat er aan de hand is.
Ik betaal mee, was ook mijn idee en zo ook het bedrag, maar het feit dat er dingen van mij verwacht worden die ik niet kan terugkaatsen en dat de verantwoordelijkheid voor zoiets automatisch naar een ander wordt gericht, terwijl ik zo niet ben opgevoed door HAAR, dat valt bij mij verkeerd en daar heb ik moeite mee.
Ik hoef voor 250 per maand mijn volwassen kind met een attitude niet in huis te hebben, vooral door die attitude trouwens, maar als mijn inkomen dusdanig is dat ik zonder dat kind in huis kan rondkomen dan moet het zeker niet zo zijn dat ik meer moet gaan werken om rond te kunnen komen nadat mijn volwassen kind weer thuis is komen wonen.
Ze wil dat je je verantwoordelijkheid neemt, dus je betaalt gewoon de meerkosten van die energierekening, dat is je verantwoordelijkheid nemen.
En verder snap ik niet waar je het gore lef vandaan haalt om ruzie met je moeder te maken over financiële zaken en ook nog eens te verwachten dat ZIJ meer gaat werken om nog rond te kunnen komen nu jij weer thuis woont.
En dan hoop ik dat ze een eigen huis heeft en geen huurwoning met huurtoeslag, maar indien dat wel zo is hoop ik dat ze die al stopgezet heeft, want dat is de volgende tegenvaller die anders gaat komen, waarschijnlijk kan ze de volledige huurtoeslag van dit jaar dan terugbetalen.
Je dekt haar kosten maar gewoon, dus extra kosten NUTS, eten, drinken, wasmiddel, WC-papier, schoonmaakmiddelen, eventueel verloren huurtoeslag, en zonder met je grote bek ruzie te gaan maken.
Zal wel op maximaal gezet zijn...quote:
[..]
Ik had je echt de deur uitgezet zonder die eerst te openen. Hoe dúrf je. Je hoeft niet bjj je moeder te wonen. Huur iets, neem een hotel, ga op straat leven.
Man man man. Geld is bij jou net zo hard, zo niet harder een dingetje. Met je eigen risico.
Dan moet je denk ik niet onderschatten hoe pittig 24 uur werken per week kan zijn, als je daarnaast het volledige huishouden moet doen.
Ik zie bij mijn moeder van 61 dat ze het best zwaar heeft wanneer ze nog 24 uur per week moet werken. Heeft dan nog wel een fysiek zware baan.
Dit ja.quote:
Je zou god op je blote knieën moeten danken dat je weer thuis mag wonen, maak het leven van je moeder gemakkelijker ipv moeilijker
Aan de ene kant gelijk over dat ouders best hun kinderen kunnen onderhouden. Maar wel als het voor hun financieel mogelijk is. Aan de andere kant klinkt het nu een beetje alsof je een voor jou lekker goedkope oplossing kiest. Als je nog samenwoonde had je waarschijnlijk veel meer kosten gehad en nauwelijks kunnen sparen.
Beetje krom ook als je daar zit en met 40u/week naar ik schat minimaal 1600 netto verdient, maar gemiddeld 300 euro in de maand meebetalen dan teveel is.
Je moet gewoon 500 euro per maand dokken ofzo, je bent goddomme geen kleuter meer. Wees eens een volwassen vent en draag je eigen lasten. Dat jij haar kind bent en wat je daar financieel allemaal wel en niet bij vind horen is hartstikke leuk, maar je bent toch volwassen? Draag je steentje bij.
. Ik had je er weer uitgeflikkerd, regel het zelf maar met je eigen verantwoordelijkheid.Ja, natuurlijk, zodat je per maand een paar euro goedkoper uit bent, maar die paar euro goedkoper x12 is minder dan die 500 euro die je dan meer aan eigen risico hebt volgens mij.quote:
Als ik even snel op independer kijk voor een 26 jarige....de standaard is uiteraard 385 euro eigen risico. De premie begint dan bij 106 euro per maand. Zet ik het ER op maximaal, dus 885 euro, dan gaat de premie naar 86 euro, even zonder aanvullende shit dan he.
Dus, dat is een besparing van 2 tientjes per maand. En die 2 tientjes zouden dan, als jouw theorie klopt, de beweegreden zijn om het ER naar 885 te zetten, maar áls je er dan aan moet komen, dan kan dat niet want 'kost teveel'.
Overigens heb je het dan over een verschil van 500 euro eigen risico, maar je bespaard met die actie maar 240 euro per jaar, dus je moet 2 jaar lang helemaal niks hebben wil je 'winst' gaan maken. Met andere woorden, TS hangt aan elkaar van grijpstuivers besparen, maar wil dan wel even z'n eigen moeder een veeg uit de pan geven als het aankomt op geld.
Dit is gewoon maximale ondankbaarheid. Ongelofelijk dat er mensen zijn met de gedachtegang van TS.
En als dank krijgt TS's moeder nu een puber met de emotionele volwassenheid van een dwarse 2 jarige peuter die loopt te stampvoeten dat 'ie het zo zwaaaaaaaaaaaaaaar heeft met z'n eerste heuse echte 'belangrijke' baan.
Droeftoeter.
Eerlijk is eerlijk, als pa en ma een hoop hebben betaald zoals jij dat zegt is dat natuurlijk ook niet ok. Op een gegeven moment moet iemand zelf ook wat gaan doen voor wat centen. Blijf je wel een hoop betalen voor je (bijna) volwassen kind, dan heb je inderdaad kans dat je een gedrocht van een kind krijgt zoals TS nu lijkt.quote:Op donderdag 15 juli 2021 11:33 schreef Candaasje het volgende:
Laat me raden, pa/ma hebben altijd de studiekosten voor zich genomen, de rekeningen van etentjes/uitgaan/kleding/ziektekostenverzekering/vakanties/rijbewijzen/scooters/auto's betaald, stonden altijd voor TS klaar (zoals nu ook weer)...
En als dank krijgt TS's moeder nu een puber met de emotionele volwassenheid van een dwarse 2 jarige peuter die loopt te stampvoeten dat 'ie het zo zwaaaaaaaaaaaaaaar heeft met z'n eerste heuse echte 'belangrijke' baan.
Droeftoeter.
Nou, dat ligt er ook welaan hoe je daar zelf als kind mee om gaat imho. Ik heb echt niks te klagen gehad, mijn ouders hebben altijd veel bijgedragen voor mij en mijn zusje. Op dat gebied heb ik echt een luizenleventje gehad. Maar ik ben ze daar altijd dankbaar voor geweest en heb het nooit als vanzelfsprekend beschouwd. En het idee dat je - zeker met een fulltime baan - niet eens oppert dat je die hogere, door jou veroorzaakte, rekening betaalt, vind ik absurd. Dat ligt toch ook echt wel als kind ook voor een groot deel bij jezelf.quote:
[..]
Eerlijk is eerlijk, als pa en ma een hoop hebben betaald zoals jij dat zegt is dat natuurlijk ook niet ok. Op een gegeven moment moet iemand zelf ook wat gaan doen voor wat centen. Blijf je wel een hoop betalen voor je (bijna) volwassen kind, dan heb je inderdaad kans dat je een gedrocht van een kind krijgt zoals TS nu lijkt.
“Ik draag wat extra bij, zodat jij niet extra hoeft te werken, mam” Dát zou de insteek van je moeten zijn.
TS komt niet meer terug.quote:
Het is wachten op antwoorden van TS over zijn bijdrage in het huishouden en of het kostgeld inc boodschappen is.
Die opvoeding was vroeger hè, je bent nu 26.quote:
[..]
Afgelopen maanden heb ik 150 euro betaald, omdat ik nog een student was. Nu ik wat meer verdien met het werken kan ik ook wat meer afdragen. Mijn ma wilt niet aan mij verdienen, dus ik dacht 250 euro en dat was voor haar prima.
Ik had in eerste instantie zelfs 350 euro gezegd, maar dat vond ze te veel. Zoals ik al uitleg, ik vind dat je als persoon verantwoordelijk bent voor je eigen financiën, lijkt mij ook logisch. En als je dan een kind hebt die hard werkt om op zichzelf te gaan en jij als ouder zoiets hebt van, ja maar ik ben oud en ik wil niet meer werken want ik heb geen zin, en daarmee eigenlijk mijn complete opvoeding zelf niet naleeft, dan vind ik dat raar ja.
Ik verwacht niet dat ze nu nog meer gaat werken, maar wat ik wel verwacht is dat dat idee in ieder geval niet zomaar van de tafel werd geveegd. Ik kan begrip tonen voor haar, maar vanuit haar kant is de beslissing al lang gemaakt en geen ruimte voor nog maar een idee. Dat vind ik lastig, want zo ben ik niet opgevoegd en vanuit een professioneel standpunt is dat ook geen goede fundering voor een discussie met een gevoelig onderwerp zoals geld.
Zij heeft al gewerkt en alles gedaan om haar kinderen groot te maken. Dat jouw leven niet loopt omdat je zelf je relatie op de klippen hebt laten lopen hoeft niet nog meer haar probleem te zijn dan het al is.
Je zegt niet te verwachten dat ze meer werkt voor jou maar je verwacht het wel. Je doet precies dat over die 300 euro waar je je aan ergert. Niet uitspreken maar wel verwachten.
Bizar dat je vind dat zij meer moet werken om jouw shit op te lossen.
Je moeder is alleenstaand. Zij verzorgt voor jou een dak boven je hoofd en waarschijnlijk hoef je ook niet te koken, dus wees een man en loop niet zo te zaniken.
Jawel, over een half jaar ofzo met een nieuw topic.quote:
-quote:Wat mij dus frustreert en ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan is het feit dat ze gewoonweg niet uitspreekt dat ze verwacht dat ik het betaal. Paar dat met het feit dat ze het dan raar vindt dat ik die ¤200,- van haar dan wil teruggeven, want dat is dan uiteindelijk toch wat er gaat gebeuren, en dat ze zegt dat ik moet beslissen hoe ik om moet gaan met deze rekening... en je hebt een verwarrende situatie.
Ha ha vrouwen zijn onlogische wezens. Een simpele rekensom kunnen ze gewoonweg niet maken want alles associeren ze zelf met gevoelens. Om erachter te komen wat ze dan precies wilt moet je kunnen denken als een vrouw. Nou veel succes daarmee.
[ Bericht 3% gewijzigd door Chadbricklayer op 15-07-2021 18:08:13 ]
1. Ik begrijp dat je het hypocriet vindt van je moeder dat zij niet haar eigen opvoedmethodes volgt. Dat is wel jammer. Maar door schade en schande leer je het
2. Je kan ook gewoon eerlijk zeggen en proberen de waarheid te zeggen tegen haar van ik merk dat het in de lucht hangt dat ik die 300 Euro moet betalen, maar je spreekt het niet uit. En ik wil dat je het uitspreekt. En zelf zou je het ook uit moeten spreken van dat het je frustreert dat ze het niet uitspreekt. Is ook een beetje hypocriet. Jij spreekt je frustraties ook niet uit en je “ verwijt” haar dat ze het ook niet uitspreekt. Pot verwijt de ketel.
3. Ik zou ook dankbaar zijn dat je weer terug kan bij je ouders
Maak je het dan niet verder gecompliceerd?quote:
2. Je kan ook gewoon eerlijk zeggen en proberen de waarheid te zeggen tegen haar van ik merk dat het in de lucht hangt dat ik die 300 Euro moet betalen, maar je spreekt het niet uit. En ik wil dat je het uitspreekt. En zelf zou je het ook uit moeten spreken van dat het je frustreert dat ze het niet uitspreekt. Is ook een beetje hypocriet. Jij spreekt je frustraties ook niet uit en je “ verwijt” haar dat ze het ook niet uitspreekt. Pot verwijt de ketel.
De moeder zegt misschien niet expliciet dat ze wil dat TS die rekening betaalt maar het is kennelijk toch duidelijk wat ze wil.
Als TS het dan billijk vindt dat hij die rekening betaalt dan kan hij dat toch gewoon aanbieden?
Zijn moeder zal blij verrast zijn als ze zo ziet dat haar zoon volwassen is.
In plaats daarvan zit hij te klagen dat het hem frustreert dat zijn moeder niet op haar strepen gaat staan, komt hij met vage verwijten dat hij haar cadeaugeld zou moeten terug geven en nu zou hij haar moeten zeggen dat hij best wil overwegen om te betalen maar alleen als ze er eerst om vraagt?
Zeker.quote:3. Ik zou ook dankbaar zijn dat je weer terug kan bij je ouders
En zoek een nieuwe woning. Dat gaat je niet lukken voor dat geld.
Ben inderdaad wel heel benieuwd naar zijn bijdrage aan het huishoudenquote:
Het is wachten op antwoorden van TS over zijn bijdrage in het huishouden en of het kostgeld inc boodschappen is.
Ja hallo, hij werkt fulltime, z'n ma maar 3 dagen.quote:
[..]
Ben inderdaad wel heel benieuwd naar zijn bijdrage aan het huishouden
Ofzo.
Verder ben je gewoon een paardenlul als je op je 26e zo op je moeder leunt. Los daarvan vind ik eigenlijk wel dat je moeder best haar mond open kan trekken maar iets in me zegt dat jij mondiger bent dan haar en ze dat niet goed durft, of zoiets. Maar dan nog, betaal gewoon en zeik niet zo.
Oh echt? Hij mag blij zijn met een dak boven z'n hoofd. Ik vind moeders die het huishouden doet omdat ze "maar" 24 uur werkt oprecht niet vanzelfsprekend hoor, zeker niet als je 26 bent. Hij kan gewoon mee helpen en dat staat los van het geld imo.quote:
[..]
Ja hallo, hij werkt fulltime, z'n ma maar 3 dagen.
Ofzo.
Mijn zoon is afgestudeerd aan de uni met 2 jaar vertraging en ik kom niet eens in de buurt van 55+ (nee, geen tienermoeder). Maar los daarvan vind ik dat het niet aan TS is om te oordelen over hoeveel uur z'n moeder werkt. Met z'n 'ik verwacht niet dat ze meer gaat werken'. Het is verdomme je moeder, beetje meer respect zeg.quote:
Weet niet hoe oud je moeder is en wat haar werkzaamheden zijn, maar aangezien jij al een HBO studie hebt afgerond zal ze waarschijnlijk 55+ zijn.
Dan moet je denk ik niet onderschatten hoe pittig 24 uur werken per week kan zijn, als je daarnaast het volledige huishouden moet doen.
Ik zie bij mijn moeder van 61 dat ze het best zwaar heeft wanneer ze nog 24 uur per week moet werken. Heeft dan nog wel een fysiek zware baan.
Dat zijn relatie uit is heeft hij aan zichzelf te danken, zie de andere topic die genoemd wordt in de reacties.quote:
Het is wel jammer dat je relatie met je vriendin uit is en dat je weer thuis moet wonen.
1. Ik begrijp dat je het hypocriet vindt van je moeder dat zij niet haar eigen opvoedmethodes volgt. Dat is wel jammer. Maar door schade en schande leer je het
2. Je kan ook gewoon eerlijk zeggen en proberen de waarheid te zeggen tegen haar van ik merk dat het in de lucht hangt dat ik die 300 Euro moet betalen, maar je spreekt het niet uit. En ik wil dat je het uitspreekt. En zelf zou je het ook uit moeten spreken van dat het je frustreert dat ze het niet uitspreekt. Is ook een beetje hypocriet. Jij spreekt je frustraties ook niet uit en je “ verwijt” haar dat ze het ook niet uitspreekt. Pot verwijt de ketel.
3. Ik zou ook dankbaar zijn dat je weer terug kan bij je ouders
Zijn moeder volgt haar opvoed principes prima, ze hield haar eigen broek op en verwacht dat de ts dat ook doet. De ts wil eigenlijk dat zij meer gaat werken om hem te spekken. Dat zou pas echt tegen de principes in zijn die hij aanhaalt.
Als het anders was geweest, die moeder niet zelf rond kon komen en vroeg of de ts haar financieel bij kon staan had hij gelijk gehad. Maar dit gaat over kosten die de ts maakt, die er door hem zijn.
Daarbij is zij nog zo lief om zo laag mogelijk in te zetten qua bijdrage van de ts, met een bedrag dat ook zonder deze rekening de kosten echt niet dekt. Ze moedert dus ook nog, zorgt voor de ts.
Niet alles hoeft heel direct uitgesproken te worden. De ts snapt het blijkbaar verdomd prima wat er gezegd wordt. Dat iets zacht en aardig wordt gezegd betekend niet dat je het maar moet negeren tot het hard en bot gezegd wordt. Geeist wordt ipv aangegeven wordt.
Het is schandalig dat de ts bij de eerste wetenschap dat er een rekening is die significant hoger uitvalt omdat hij er is niet zelf kwam met shit, dit komt door mij, wat ik betaal is te weinig. Laat mij deze rekening betalen en laten we even aan tafel gaan zitten of er niet iets meer per maand betaald moet worden zodat dit soort kosten gedekt zijn en er geen nare verrassingen zijn.
Misschien is dat niet meer nodig omdat hij nu 250¤ betaald ipv de 150¤ die hij eerst betaalde. Maar misschien zou bv 300¤ beter zijn. Het is iig duidelijk dat zijn moeder op geen enkel moment van plan is hem het vel over de neus te trekken.
Ze voelt zich rot hierover, had hier niet aan gedacht, maar geeft al meer dan ze vraagt/krijgt en dit is gewoon even meer dan ze kan betalen op dit moment.
Het is zot te verwachten dat ze op haar strepen gaat staan terwijl ze al zoveel heeft gedaan voor de ts. Hem in huis heeft genomen, bar weinig vraagt en zelfs nog 200¤ voor zijn afstuderen heeft gegeven.
Zou er niet aan moeten denken dat mijn kinderen op hun 26e nog inwonen. Laat staan dat ze dan gaan bitchen over geld.
Helaas is het vaak zo dat de TS nog steeds denkt gelijk te hebben. Al zeggen 70+ mensen dat dat niet zo is. Er is hier niemand met hem eens en toch weet ik zeker dat hij nog steeds vindt dat hij het bij het rechte eind heeft en hij is zielig.quote:
Ik nomineer dit topic bij deze als 'Backfire-topic van 2021'
Hij is ook zielig.quote:
[..]
Helaas is het vaak zo dat de TS nog steeds denkt gelijk te hebben. Al zeggen 70+ mensen dat dat niet zo is. Er is hier niemand met hem eens en toch weet ik zeker dat hij nog steeds vindt dat hij het bij het rechte eind heeft en hij is zielig.
Het is dan ook typisch zo'n topic dat met maar één enkel doel gepost is: hier lezen dat je gelijk hebt. Maar die vlieger gaat in dit geval niet op.quote:
[..]
Helaas is het vaak zo dat de TS nog steeds denkt gelijk te hebben. Al zeggen 70+ mensen dat dat niet zo is. Er is hier niemand met hem eens en toch weet ik zeker dat hij nog steeds vindt dat hij het bij het rechte eind heeft en hij is zielig.
Geld draait deze wereld, maar als je genoeg hebt om te leven en op vakantie te gaan, heb je genoeg.
Dus het advies zou zijn, deel alle kosten die er zijn met zijn 2e. Het is je moeder…..
…omdat TS veel wil kunnen sparen!quote:Op vrijdag 16 juli 2021 12:18 schreef Cue_ het volgende:
TS is hem denk ik al gevlogen.. maar je kan niet verwachten van je moeder dat zij maar meer moet gaan werken omdat jij weer thuis wilt wonen
Het is niet dat ze samen nu niet rond kunnen komen, TS wil graag zoveel mogelijk kunnen sparen. En daar moet zijn moeder dan maar extra voor gaan werken.
[ Bericht 99% gewijzigd door jameshond7 op 16-07-2021 12:31:29 ]
Nee normaal gesproken, maar sommige ouders zitten zo krap bij kas dat ze niet anders kunnenquote:
Ik zou mijn kinderen überhaupt geen kostgeld vragen als ze als doel hebben om maximaal te sparen voor een eigen woning.
Ligt eraan. Als je het niet kan betalen die extra kosten dan zal je wel moeten.quote:
Ik zou mijn kinderen überhaupt geen kostgeld vragen als ze als doel hebben om maximaal te sparen voor een eigen woning.
Daarnaast, vind ik niet perse dat je je als ouder maar moet imperken omdat je kind een relatie heeft die over gaat en dus maar bij jou 'moet' crashen. Terwijl hij daarnaast gewoon goed verdient nu.
Als hij student was of iets, dan is het anders. Maar als fulltime werker kan dat best wel.
quote:
Je zou god op je blote knieën moeten danken dat je weer thuis mag wonen, maak het leven van je moeder gemakkelijker ipv moeilijker
Ja ik, dan is dat wat anders. Maar ik zie ook vaak genoeg situaties dat het niet nodig is, maar wel gebeurt.quote:
[..]
Nee normaal gesproken, maar sommige ouders zitten zo krap bij kas dat ze niet anders kunnen
Kostgeld is gewoon reëel, en zoals anderen al zeiden: die ¤ 250,- per maand zal nooit de werkelijke kosten dekken.
Man.quote:
Ik kan nergens lezen of TS nou een man of een vrouw is.....
R&P / 4 jaar relatie, maar sinds kort aan het chatten met iemand
Maakt dat verschil?quote:
Ik kan nergens lezen of TS nou een man of een vrouw is.....
quote:
[..]
ff de essentie van alle reacties samengevat thanks doe ik voor jullie.
Nee juist niet, want als zij eigenlijk de hele tijd wil dat hij betaalt, maar ze blijft zeggen van nee je hoeft niet te betalen. Dat kan een reden zijn dat de emoties zo hoog oplopen en dat uiteindelijk de bom barst.quote:
[..]
Maak je het dan niet verder gecompliceerd?
De moeder zegt misschien niet expliciet dat ze wil dat TS die rekening betaalt maar het is kennelijk toch duidelijk wat ze wil.
Als TS het dan billijk vindt dat hij die rekening betaalt dan kan hij dat toch gewoon aanbieden?
Zijn moeder zal blij verrast zijn als ze zo ziet dat haar zoon volwassen is.
In plaats daarvan zit hij te klagen dat het hem frustreert dat zijn moeder niet op haar strepen gaat staan, komt hij met vage verwijten dat hij haar cadeaugeld zou moeten terug geven en nu zou hij haar moeten zeggen dat hij best wil overwegen om te betalen maar alleen als ze er eerst om vraagt?
[..]
Zeker.
Terwijl als ze beiden het gewoon uitspreken dan komen ze juist nader tot elkaar.
Dat wist ik niet. Dat had ik niet gelezen.quote:
[..]
Dat zijn relatie uit is heeft hij aan zichzelf te danken, zie de andere topic die genoemd wordt in de reacties.
Maar je kan ook zacht en aardig zeggen van ik wil dat je het betaaltquote:Zijn moeder volgt haar opvoed principes prima, ze hield haar eigen broek op en verwacht dat de ts dat ook doet. De ts wil eigenlijk dat zij meer gaat werken om hem te spekken. Dat zou pas echt tegen de principes in zijn die hij aanhaalt.
Als het anders was geweest, die moeder niet zelf rond kon komen en vroeg of de ts haar financieel bij kon staan had hij gelijk gehad. Maar dit gaat over kosten die de ts maakt, die er door hem zijn.
Daarbij is zij nog zo lief om zo laag mogelijk in te zetten qua bijdrage van de ts, met een bedrag dat ook zonder deze rekening de kosten echt niet dekt. Ze moedert dus ook nog, zorgt voor de ts.
Niet alles hoeft heel direct uitgesproken te worden. De ts snapt het blijkbaar verdomd prima wat er gezegd wordt. Dat iets zacht en aardig wordt gezegd betekend niet dat je het maar moet negeren tot het hard en bot gezegd wordt. Geeist wordt ipv aangegeven wordt.
Het is schandalig dat de ts bij de eerste wetenschap dat er een rekening is die significant hoger uitvalt omdat hij er is niet zelf kwam met shit, dit komt door mij, wat ik betaal is te weinig. Laat mij deze rekening betalen en laten we even aan tafel gaan zitten of er niet iets meer per maand betaald moet worden zodat dit soort kosten gedekt zijn en er geen nare verrassingen zijn.
Misschien is dat niet meer nodig omdat hij nu 250¤ betaald ipv de 150¤ die hij eerst betaalde. Maar misschien zou bv 300¤ beter zijn. Het is iig duidelijk dat zijn moeder op geen enkel moment van plan is hem het vel over de neus te trekken.
Ze voelt zich rot hierover, had hier niet aan gedacht, maar geeft al meer dan ze vraagt/krijgt en dit is gewoon even meer dan ze kan betalen op dit moment.
Het is zot te verwachten dat ze op haar strepen gaat staan terwijl ze al zoveel heeft gedaan voor de ts. Hem in huis heeft genomen, bar weinig vraagt en zelfs nog 200¤ voor zijn afstuderen heeft gegeven.
Hoeveel volwassen kinderen heb jij? Als ze eenmaal de deur uit zijn besef je pas wat het kost. Gemeentelijke belastingen e.d. komen er ook nog bij.quote:
Ik zou mijn kinderen überhaupt geen kostgeld vragen als ze als doel hebben om maximaal te sparen voor een eigen woning.
Daarnaast vind ik de reden 'maximaal sparen om huis te kopen' echt een kulreden om geen kostgeld te vragen. Hoe weet je zo zeker dat dat geld naar een huis gaat dan? En waarom zou moeder op een houtje moeten bijten zodat haar ruim volwassen kind een huis kan kopen?
Maar ik moet toegeven dat ik het hoogstwaarschijnlijk ook niet zou vragen.
Zodra ze zich echter als TS gaan gedragen zou ik ze waarschijnlijk de middelvinger geven en ¤500 vragen.
Je kan ook zacht een aardig zeggen 'mam, ik betaal want ik ben blij met dit dak boven m'n hoofd'. Hij heeft toch zelf hersens? Waarom moet z'n moeder dat voorkauwen? Omdat TS niet wil betalen, anders zou dit geen issue zijn en zou hij het gewoon doen.quote:
Maar je kan ook zacht en aardig zeggen van ik wil dat je het betaalt
Het enige waar moeder in gebreke is gebleven is TS een beetje fatsoen bij brengen.
Zoals ik lees betaal je vanaf deze maan die ¤250 dus voor 6 maanden 'maar' ¤300 betalen is een koopje.
¤250.000/2000=125 maanden nog ff thuiswonen dan.
Haha, ik weet wel zeker dat mijn peuter nu een stuk meer kost dan wanneer hij 26 zou zijn en een fulltime baan zou hebben.quote:
[..]
Hoeveel volwassen kinderen heb jij? Als ze eenmaal de deur uit zijn besef je pas wat het kost. Gemeentelijke belastingen e.d. komen er ook nog bij.
Daarnaast vind ik de reden 'maximaal sparen om huis te kopen' echt een kulreden om geen kostgeld te vragen. Hoe weet je zo zeker dat dat geld naar een huis gaat dan? En waarom zou moeder op een houtje moeten bijten zodat haar ruim volwassen kind een huis kan kopen?
Maar ik moet toegeven dat ik het hoogstwaarschijnlijk ook niet zou vragen.
Zodra ze zich echter als TS gaan gedragen zou ik ze waarschijnlijk de middelvinger geven en ¤500 vragen.
Nou ja, als die moeder hier een topic had geopend dan zou ik haar zeggen dat ze het misschien nog duidelijker moet zeggen.quote:
Nee juist niet, want als zij eigenlijk de hele tijd wil dat hij betaalt, maar ze blijft zeggen van nee je hoeft niet te betalen. Dat kan een reden zijn dat de emoties zo hoog oplopen en dat uiteindelijk de bom barst.
Terwijl als ze beiden het gewoon uitspreken dan komen ze juist nader tot elkaar.
Maar de TS is niet de moeder maar de zoon en hij lijkt de boodschap toch goed begrepen te hebben.
Als hij dan expliciete communicatie nodig heeft dan kan hij die toch initiëren?
Moeder hint op de dure rekening: Goh mam, zal ik die maar betalen? En wil je mijn bijdrage opnieuw bespreken?
In plaats daarvan negeert hij het of draait het om naar een verkapt verwijt (moet ik het geschenk voor mijn diploma dan teruggeven?) en vergoelijkt hij dat voor zichzelf door te stellen zijn moeder hem frustreert door niet duidelijker te zijn.