R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Oké korte achtergrond:
Ik ben 26 jaar, vorige week afgestuurd (HBO) en vandaag mijn diploma in ontvangst mogen nemen (yippie!). Sinds januari woon ik weer terug thuis bij mijn moeder i.v.m. het verbreken van mijn 4-jarige relatie waarbij wij ook samenwoonden.
Ik heb direct een baan gevonden na mijn afstuderen, net aan mijn 2e week begonnen en heb met mijn moeder afgesproken maandelijks ¤250,- te betalen om mee te helpen aan maandelijkse kosten. Zij werkt 3 dagen p/w (24 uur) en ik werk 5 dagen p/w (40 uur).
Wij hebben altijd al een lastige relatie gehad met financiële zaken. Onze meningen waren altijd erg verdeeld, tot best heftige ruzies met veel geschreeuw van mijn kant over onlogica en afwimpelen van de zwaarte van de situaties van haar kant. Dat is nu niet meer aanwezig gelukkig, maar het onderwerp van geld is wel weer even ter sprake gekomen.
Zij heeft een afrekening van water/gas/elektriciteit gehad en dit is ¤300,- meer dan normaal. Betreft afgelopen half jaar. Logisch ook, want ik ben erbij gekomen. Ze heeft het duidelijk gemaakt dat dit komt omdat ik er weer ben, maar als het aankomt op betaling, dan draait ze erg om de zaak heen en dat irriteert mij wel.
Het hangt in de lucht dat ze verwacht dat ik de ¤300,- ga betalen, maar ze spreekt het niet uit. Afgelopen week heb ik in totaal ¤350,- ontvangen van kennissen en vrienden voor mijn afstuderen, waaronder ¤200,- van mijn moeder. De laatste 2 weken zijn alleen maar super positief geweest met feest en nieuw werk etc. En nu komt ineens de rekening en legt ze het voor alsof 200 man is overleden aan een bomaanslag. "De rekening is binnen..." "Bam bam bammmmm". Het voelt voor mij best lullig om na zo'n euforische periode waarbij mijn moeite wordt beloond ineens die beloning te moeten inleveren.
Ik grapte half van, "zal ik je die ¤200,- dan maar teruggeven (haha)", maar daar deed ze nogal raar over, want dat is "mijn geld voor mijn afstuderen". Maar ze verwacht wel dat ik die rekening betaal, tenminste, onuitgesproken dus.
De discussie over het meebetalen aan maandelijkse kosten hebben we eerder al eens gehad en die ¤250,- was uiteindelijk mijn idee en dat was prima, maar deze situatie maakt het dan weer wat lastiger.
Wat mij dus frustreert en ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan is het feit dat ze gewoonweg niet uitspreekt dat ze verwacht dat ik het betaal. Paar dat met het feit dat ze het dan raar vindt dat ik die ¤200,- van haar dan wil teruggeven, want dat is dan uiteindelijk toch wat er gaat gebeuren, en dat ze zegt dat ik moet beslissen hoe ik om moet gaan met deze rekening... en je hebt een verwarrende situatie.
Mijn gevoel over het laten meebetalen van kinderen is dat ik vind dat als jij volwassen kinderen hebt die thuiswonend zijn, maar voltijds werken om te sparen en binnen korte termijn uit huis te gaan, dat je hen niet gaat belasten met financiële zaken. Ik vind dat jij als ouder ervoor moet zorgen dat je je kinderen niet HOEFT te belasten met dat soort zaken.
Ik heb namelijk van mijn ouders geleerd dat je gewoon hard moet werken en dat dat jouw eigen verantwoordelijkheid is. Prima, zo sta ik ook in het leven en zo zou ik het voor mijn eigen kinderen ook doen.
Maar mijn moeder wilt simpelweg niet méér werken want "ik ben te oud en heb geen zin." Haar eigen opvoedmethode spreekt ze tegen, wat bij mij verkeerd schiet, want haar "luiheid", om het zo even oneerbiedig te noemen, komt nu op mij terecht, terwijl ik juist UIT huis wil en daarvoor wil sparen. Ik verwacht van anderen wat van mij ook verwacht wordt, en dat is hard werken voor je geld en je financiële zaken in orde hebben. Dat is mij geleerd, maar voor de leraar is dat blijkbaar niet van toepassing.
Ik heb moeite om hiermee om te gaan, want ik wil het gewoon achter de rug hebben en geregeld, maar ik wil niet zomaar omrollen en alles maar gewoon accepteren.
Lang verhaal weer, maar moet het even kwijt en een psycholoog kost te veel eigen risico.
Ik ben 26 jaar, vorige week afgestuurd (HBO) en vandaag mijn diploma in ontvangst mogen nemen (yippie!). Sinds januari woon ik weer terug thuis bij mijn moeder i.v.m. het verbreken van mijn 4-jarige relatie waarbij wij ook samenwoonden.
Ik heb direct een baan gevonden na mijn afstuderen, net aan mijn 2e week begonnen en heb met mijn moeder afgesproken maandelijks ¤250,- te betalen om mee te helpen aan maandelijkse kosten. Zij werkt 3 dagen p/w (24 uur) en ik werk 5 dagen p/w (40 uur).
Wij hebben altijd al een lastige relatie gehad met financiële zaken. Onze meningen waren altijd erg verdeeld, tot best heftige ruzies met veel geschreeuw van mijn kant over onlogica en afwimpelen van de zwaarte van de situaties van haar kant. Dat is nu niet meer aanwezig gelukkig, maar het onderwerp van geld is wel weer even ter sprake gekomen.
Zij heeft een afrekening van water/gas/elektriciteit gehad en dit is ¤300,- meer dan normaal. Betreft afgelopen half jaar. Logisch ook, want ik ben erbij gekomen. Ze heeft het duidelijk gemaakt dat dit komt omdat ik er weer ben, maar als het aankomt op betaling, dan draait ze erg om de zaak heen en dat irriteert mij wel.
Het hangt in de lucht dat ze verwacht dat ik de ¤300,- ga betalen, maar ze spreekt het niet uit. Afgelopen week heb ik in totaal ¤350,- ontvangen van kennissen en vrienden voor mijn afstuderen, waaronder ¤200,- van mijn moeder. De laatste 2 weken zijn alleen maar super positief geweest met feest en nieuw werk etc. En nu komt ineens de rekening en legt ze het voor alsof 200 man is overleden aan een bomaanslag. "De rekening is binnen..." "Bam bam bammmmm". Het voelt voor mij best lullig om na zo'n euforische periode waarbij mijn moeite wordt beloond ineens die beloning te moeten inleveren.
Ik grapte half van, "zal ik je die ¤200,- dan maar teruggeven (haha)", maar daar deed ze nogal raar over, want dat is "mijn geld voor mijn afstuderen". Maar ze verwacht wel dat ik die rekening betaal, tenminste, onuitgesproken dus.
De discussie over het meebetalen aan maandelijkse kosten hebben we eerder al eens gehad en die ¤250,- was uiteindelijk mijn idee en dat was prima, maar deze situatie maakt het dan weer wat lastiger.
Wat mij dus frustreert en ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan is het feit dat ze gewoonweg niet uitspreekt dat ze verwacht dat ik het betaal. Paar dat met het feit dat ze het dan raar vindt dat ik die ¤200,- van haar dan wil teruggeven, want dat is dan uiteindelijk toch wat er gaat gebeuren, en dat ze zegt dat ik moet beslissen hoe ik om moet gaan met deze rekening... en je hebt een verwarrende situatie.
Mijn gevoel over het laten meebetalen van kinderen is dat ik vind dat als jij volwassen kinderen hebt die thuiswonend zijn, maar voltijds werken om te sparen en binnen korte termijn uit huis te gaan, dat je hen niet gaat belasten met financiële zaken. Ik vind dat jij als ouder ervoor moet zorgen dat je je kinderen niet HOEFT te belasten met dat soort zaken.
Ik heb namelijk van mijn ouders geleerd dat je gewoon hard moet werken en dat dat jouw eigen verantwoordelijkheid is. Prima, zo sta ik ook in het leven en zo zou ik het voor mijn eigen kinderen ook doen.
Maar mijn moeder wilt simpelweg niet méér werken want "ik ben te oud en heb geen zin." Haar eigen opvoedmethode spreekt ze tegen, wat bij mij verkeerd schiet, want haar "luiheid", om het zo even oneerbiedig te noemen, komt nu op mij terecht, terwijl ik juist UIT huis wil en daarvoor wil sparen. Ik verwacht van anderen wat van mij ook verwacht wordt, en dat is hard werken voor je geld en je financiële zaken in orde hebben. Dat is mij geleerd, maar voor de leraar is dat blijkbaar niet van toepassing.
Ik heb moeite om hiermee om te gaan, want ik wil het gewoon achter de rug hebben en geregeld, maar ik wil niet zomaar omrollen en alles maar gewoon accepteren.
Lang verhaal weer, maar moet het even kwijt en een psycholoog kost te veel eigen risico.
Heb je de afgelopen 6 maanden 250 betaalt en is daarna die rekening van 300 gekomen, dan zou je ook achteraf kunnen concluderen dat haar vaste lasten berekening 50 euro te laag uit is gekomen en 300 euro een logischer maandbedrag is.
Hoe en of je deze discussie met je moeder moet gaan voeren laat ik aan jou over.
Hoe en of je deze discussie met je moeder moet gaan voeren laat ik aan jou over.
Beetje raar om te verwachten dat je moeder je niet met financiële zaken belast, en zelf wel verwachten dat ze meer gaat werken.quote:Op woensdag 14 juli 2021 19:59 schreef M.isdenaam het volgende:
Mijn gevoel over het laten meebetalen van kinderen is dat ik vind dat als jij volwassen kinderen hebt die thuiswonend zijn, maar voltijds werken om te sparen en binnen korte termijn uit huis te gaan, dat je hen niet gaat belasten met financiële zaken. Ik vind dat jij als ouder ervoor moet zorgen dat je je kinderen niet HOEFT te belasten met dat soort zaken.
Je zou god op je blote knieën moeten danken dat je weer thuis mag wonen, maak het leven van je moeder gemakkelijker ipv moeilijker
Jezus man, je bent 26 en hebt werk.. als ik je moeder was en wist dat je zo dacht had ik je zelf het huis uit gezet. Verwend nestquote:Mijn gevoel over het laten meebetalen van kinderen is dat ik vind dat als jij volwassen kinderen hebt die thuiswonend zijn, maar voltijds werken om te sparen en binnen korte termijn uit huis te gaan, dat je hen niet gaat belasten met financiële zaken. Ik vind dat jij als ouder ervoor moet zorgen dat je je kinderen niet HOEFT te belasten met dat soort zaken.
Ik zat je verhaal te lezen, en om heel eerlijk te zijn ging mijn sympathie voor je naarmate ik verder naar het eind van je OP kwam steeds verder weg.
Het is enorm fijn dat je je diploma hebt behaald en werk hebt natuurlijk. Maar je woont er sinds januari, dus zeg maar even grofweg een half jaar, en jij gáát (dus vanaf nu, niét met terugwerkende kracht?) nu 250 euro per maand betalen. Want je hebt nu een baan, etc etc.
Dus je gaat nu beginnen met 250 euro per maand te betalen, dat doe je niet al sinds januari, begrijp ik de situatie zo goed? Indien jij wél al die 250 euro sinds januari betaald, dan heb je dus nu al 6x 250 euro betaald en dat geld ís voor de kosten die het met zich meebrengt dat jij daar woont. Als dat zo is dan vind ik het vreemd dat ze die 300 euro bovenop die 250 euro wil hebben.
Als het zo is dat jij NIET sinds januari al die 250 euro pm betaald, dan heb je daar dus het afgelopen half jaar 'gratis' gewoond, en die 300 euro zijn omdat jij er woont, dus in dit scenario snap ik echt niet dat je die 300 euro niet gewoon betaald. Hier begint mijn sympathie te verdwijnen.
Dan lees ik verder, en dan schuif je je moeder vanalles in de schoenen over moeilijk met geld dit dat, terwijl zij wel degene is die je terug in huis heeft genomen, en dan ga je een beetje wijs lopen doen over dat het je eigen verantwoordelijkheid is en dat je die verantwoordelijkheid moet pakken....maar blijkbaar niet als het aankomt op 300 euro kosten waar JIJ voor verantwoordelijk bent...? Dat vind ik vreemd.
Vervolgens gooi je daar dan nog eens bovenop dat JIJ nu verantwoordelijk wordt gemaakt voor haar luiheid. Dat is voor mij gevoelsmatig toch echt een paar bruggen te ver, om het dan af te sluiten met dat een psycholoog je teveel eigen risico kost
Dat laatste is maximale ironie. Dus je wil je moeder de les lezen over dat zij moeilijk doet over geld, om vervolgens zelf te benauwd te zijn om geld uit te geven aan een professional, net zoals je eigenlijk gewoon te benauwd bent om die 300 euro te betalen.
Jij hoeft ook niet om te rollen en te accepteren. Je kúnt natuurlijk gewoon nu uit huis gaan en ergens gaan huren, of whatever. Dat doe je niet, want dat kost je te veel geld, dus jij wil bij je moeder wonen, maar volgens jouw eigen regels die (goh, wat toevallig) het gunstigste voor jou zijn.
Het is enorm fijn dat je je diploma hebt behaald en werk hebt natuurlijk. Maar je woont er sinds januari, dus zeg maar even grofweg een half jaar, en jij gáát (dus vanaf nu, niét met terugwerkende kracht?) nu 250 euro per maand betalen. Want je hebt nu een baan, etc etc.
Dus je gaat nu beginnen met 250 euro per maand te betalen, dat doe je niet al sinds januari, begrijp ik de situatie zo goed? Indien jij wél al die 250 euro sinds januari betaald, dan heb je dus nu al 6x 250 euro betaald en dat geld ís voor de kosten die het met zich meebrengt dat jij daar woont. Als dat zo is dan vind ik het vreemd dat ze die 300 euro bovenop die 250 euro wil hebben.
Als het zo is dat jij NIET sinds januari al die 250 euro pm betaald, dan heb je daar dus het afgelopen half jaar 'gratis' gewoond, en die 300 euro zijn omdat jij er woont, dus in dit scenario snap ik echt niet dat je die 300 euro niet gewoon betaald. Hier begint mijn sympathie te verdwijnen.
Dan lees ik verder, en dan schuif je je moeder vanalles in de schoenen over moeilijk met geld dit dat, terwijl zij wel degene is die je terug in huis heeft genomen, en dan ga je een beetje wijs lopen doen over dat het je eigen verantwoordelijkheid is en dat je die verantwoordelijkheid moet pakken....maar blijkbaar niet als het aankomt op 300 euro kosten waar JIJ voor verantwoordelijk bent...? Dat vind ik vreemd.
Vervolgens gooi je daar dan nog eens bovenop dat JIJ nu verantwoordelijk wordt gemaakt voor haar luiheid. Dat is voor mij gevoelsmatig toch echt een paar bruggen te ver, om het dan af te sluiten met dat een psycholoog je teveel eigen risico kost
Dat laatste is maximale ironie. Dus je wil je moeder de les lezen over dat zij moeilijk doet over geld, om vervolgens zelf te benauwd te zijn om geld uit te geven aan een professional, net zoals je eigenlijk gewoon te benauwd bent om die 300 euro te betalen.
Jij hoeft ook niet om te rollen en te accepteren. Je kúnt natuurlijk gewoon nu uit huis gaan en ergens gaan huren, of whatever. Dat doe je niet, want dat kost je te veel geld, dus jij wil bij je moeder wonen, maar volgens jouw eigen regels die (goh, wat toevallig) het gunstigste voor jou zijn.
Breitling - Instruments for Professionals
Grote jongen.quote:
Schreeuwen tegen je ma en ze laat je weer in huis wonen omdat je je relatie hebt laten klappen vanwege een meid die je met gamen in een chatroom hebt ontmoet?quote:Wij hebben altijd al een lastige relatie gehad met financiële zaken. Onze meningen waren altijd erg verdeeld, tot best heftige ruzies met veel geschreeuw van mijn kant over onlogica en afwimpelen van de zwaarte van de situaties van haar kant. Dat is nu niet meer aanwezig gelukkig, maar het onderwerp van geld is wel weer even ter sprake gekomen.
R&P / 4 jaar relatie, maar sinds kort aan het chatten met iemand
Je was al uit huis..quote:Mijn gevoel over het laten meebetalen van kinderen is dat ik vind dat als jij volwassen kinderen hebt die thuiswonend zijn, maar voltijds werken om te sparen en binnen korte termijn uit huis te gaan, dat je hen niet gaat belasten met financiële zaken.
Terecht, ze werkt genoeg om haar eigen financiën op orde te hebben.quote:Maar mijn moeder wilt simpelweg niet méér werken want "ik ben te oud en heb geen zin."
Misschien je OP teruglezen en toch een afspraak maken.quote:Ik heb moeite om hiermee om te gaan, want ik wil het gewoon achter de rug hebben en geregeld, maar ik wil niet zomaar omrollen en alles maar gewoon accepteren.
Lang verhaal weer, maar moet het even kwijt en een psycholoog kost te veel eigen risico.
crap in = crap out
Alles heeft een prijs... Letterlijk. Ook als je bij je moeder blijft wonen en het normaal is om een bijdrage te doen financieel.
Anders is het tijd om op eigen benen te staan. Zoals je hier overkomt qua gedrag komt dat niet zo over.
Met andere woorden: regel je shit.
Anders is het tijd om op eigen benen te staan. Zoals je hier overkomt qua gedrag komt dat niet zo over.
Met andere woorden: regel je shit.
Goddamn right on the money dit.quote:
[..]
Grote jongen.
[..]
Schreeuwen tegen je ma en ze laat je weer in huis wonen omdat je je relatie hebt laten klappen vanwege een meid die je met gamen in een chatroom hebt ontmoet?
R&P / 4 jaar relatie, maar sinds kort aan het chatten met iemand
[..]
Je was al uit huis..
[..]
Terecht, ze werkt genoeg om haar eigen financiën op orde te hebben.
[..]
Misschien je OP teruglezen en toch een afspraak maken.
Breitling - Instruments for Professionals
Fulltime werken, en dan moeilijk doen over een eenmalige extra uitgave van 300 inzake wonen?
En dan verder wel voor 250,- maandelijks wonen? Lucky bastaard.
En de reden dat ze 'bambambam' doet, is omdat de betalingstermijn ook best 'bambambam' kan zijn.
3 dagen werken is wellicht niet veel, maar als alleenstaande was het wellicht voldoende. Nu niet meer.
Gewoon betalen of opzouten. 300,- pick your battles.
En dat gejank over gift-geld is natuurlijk stierenfecalien.
Als je 10.000 euro wint, hoef je nooit meer wat te betalen?
En dan verder wel voor 250,- maandelijks wonen? Lucky bastaard.
En de reden dat ze 'bambambam' doet, is omdat de betalingstermijn ook best 'bambambam' kan zijn.
3 dagen werken is wellicht niet veel, maar als alleenstaande was het wellicht voldoende. Nu niet meer.
Gewoon betalen of opzouten. 300,- pick your battles.
En dat gejank over gift-geld is natuurlijk stierenfecalien.
Als je 10.000 euro wint, hoef je nooit meer wat te betalen?
M'n schoenen zijn gejat, maar ik hoef niet meer naar buiten, want er is nog wel wat.
Pardon?quote:
Oké korte achtergrond:
Ik ben 26 jaar, vorige week afgestuurd (HBO) en vandaag mijn diploma in ontvangst mogen nemen (yippie!). Sinds januari woon ik weer terug thuis bij mijn moeder i.v.m. het verbreken van mijn 4-jarige relatie waarbij wij ook samenwoonden.
Ik heb direct een baan gevonden na mijn afstuderen, net aan mijn 2e week begonnen en heb met mijn moeder afgesproken maandelijks ¤250,- te betalen om mee te helpen aan maandelijkse kosten. Zij werkt 3 dagen p/w (24 uur) en ik werk 5 dagen p/w (40 uur).
Wij hebben altijd al een lastige relatie gehad met financiële zaken. Onze meningen waren altijd erg verdeeld, tot best heftige ruzies met veel geschreeuw van mijn kant over onlogica en afwimpelen van de zwaarte van de situaties van haar kant. Dat is nu niet meer aanwezig gelukkig, maar het onderwerp van geld is wel weer even ter sprake gekomen.
Zij heeft een afrekening van water/gas/elektriciteit gehad en dit is ¤300,- meer dan normaal. Betreft afgelopen half jaar. Logisch ook, want ik ben erbij gekomen. Ze heeft het duidelijk gemaakt dat dit komt omdat ik er weer ben, maar als het aankomt op betaling, dan draait ze erg om de zaak heen en dat irriteert mij wel.
Het hangt in de lucht dat ze verwacht dat ik de ¤300,- ga betalen, maar ze spreekt het niet uit. Afgelopen week heb ik in totaal ¤350,- ontvangen van kennissen en vrienden voor mijn afstuderen, waaronder ¤200,- van mijn moeder. De laatste 2 weken zijn alleen maar super positief geweest met feest en nieuw werk etc. En nu komt ineens de rekening en legt ze het voor alsof 200 man is overleden aan een bomaanslag. "De rekening is binnen..." "Bam bam bammmmm". Het voelt voor mij best lullig om na zo'n euforische periode waarbij mijn moeite wordt beloond ineens die beloning te moeten inleveren.
Ik grapte half van, "zal ik je die ¤200,- dan maar teruggeven (haha)", maar daar deed ze nogal raar over, want dat is "mijn geld voor mijn afstuderen". Maar ze verwacht wel dat ik die rekening betaal, tenminste, onuitgesproken dus.
De discussie over het meebetalen aan maandelijkse kosten hebben we eerder al eens gehad en die ¤250,- was uiteindelijk mijn idee en dat was prima, maar deze situatie maakt het dan weer wat lastiger.
Wat mij dus frustreert en ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan is het feit dat ze gewoonweg niet uitspreekt dat ze verwacht dat ik het betaal. Paar dat met het feit dat ze het dan raar vindt dat ik die ¤200,- van haar dan wil teruggeven, want dat is dan uiteindelijk toch wat er gaat gebeuren, en dat ze zegt dat ik moet beslissen hoe ik om moet gaan met deze rekening... en je hebt een verwarrende situatie.
Mijn gevoel over het laten meebetalen van kinderen is dat ik vind dat als jij volwassen kinderen hebt die thuiswonend zijn, maar voltijds werken om te sparen en binnen korte termijn uit huis te gaan, dat je hen niet gaat belasten met financiële zaken. Ik vind dat jij als ouder ervoor moet zorgen dat je je kinderen niet HOEFT te belasten met dat soort zaken.
Ik heb namelijk van mijn ouders geleerd dat je gewoon hard moet werken en dat dat jouw eigen verantwoordelijkheid is. Prima, zo sta ik ook in het leven en zo zou ik het voor mijn eigen kinderen ook doen.
Maar mijn moeder wilt simpelweg niet méér werken want "ik ben te oud en heb geen zin." Haar eigen opvoedmethode spreekt ze tegen, wat bij mij verkeerd schiet, want haar "luiheid", om het zo even oneerbiedig te noemen, komt nu op mij terecht, terwijl ik juist UIT huis wil en daarvoor wil sparen. Ik verwacht van anderen wat van mij ook verwacht wordt, en dat is hard werken voor je geld en je financiële zaken in orde hebben. Dat is mij geleerd, maar voor de leraar is dat blijkbaar niet van toepassing.
Ik heb moeite om hiermee om te gaan, want ik wil het gewoon achter de rug hebben en geregeld, maar ik wil niet zomaar omrollen en alles maar gewoon accepteren.
Lang verhaal weer, maar moet het even kwijt en een psycholoog kost te veel eigen risico.
Door jou zijn er dus meer kosten dan verwacht, maar je biedt niet zelf aan daarin in mee te dragen of te betalen?
Dan kom je ook nog met een riedeltje dat je moeder maar meer moet gaan werken zodat jij lekker vrij je ding kan doen?
Je moeder kwam blijkbaar prima rond toen jij er nog niet was, door jou nu heeft ze meer kosten. Jij bent geen 4 jaar oud, waardoor het normaal zou zijn dat zij jou verzorgt, maar een volwassen persoon die terug gekomen is naar mama omdat dat voor jou gunstiger was.
Zij ziet haar gift als gift, maar zit nu met een rekening van 300¤ die ze niet had gehad zonder dat jij er was. En dat neem jij haar kwalijk?
Je gedraagt je als een naar verwend nest, het zou doodnormaal zijn als je bij de eerste kennisgeving van deze rekening zelf (!!!!!) had gezegd tjee zeg, kan ik hierbij helpen, ik betaal een fiks deel of geheel, want dit komt door mij.
Stop met je moeder het kwalijk nemen dat ze denkt dat JIJ gewoon je verantwoordelijkheid zal nemen en de kosten die JIJ hebt gemaakt betaald.
Je moeder is zo lief om er enkel op te hinten en dan kom jij met zij moet maar meer gaan werken, want ik ben het kind hier? Alsof je het over een 4 jarige hebt in plaats van een volwassen persoon die al jaren uit huis was en nu even lekker op mama komt teren?
Je zit al spotgoedkoop daar, dat dekt echt de kosten niet van het verdere leven. Tel je zegeningen ipv dit gejank van je en neem wat verantwoordelijkheid.
Jij had zelf direct moeten zeggen dit lossen we op. Je verdient verdomme meer als je moeder, maar bent te beroerd de kosten te betalen die je zelf veroorzaakt.
Want hè, dit gaat enkel over jou toch? Jouw moeder moet maar zorgen en betalen zodat jij je ding kan doen.
Echt, wordt volwassen.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Mijn gevoel over het laten meebetalen van kinderen is dat ik vind dat als jij volwassen kinderen hebt die thuiswonend zijn, maar voltijds werken om te sparen en binnen korte termijn uit huis te gaan, dat je hen niet gaat belasten met financiële zaken. Ik vind dat jij als ouder ervoor moet zorgen dat je je kinderen niet HOEFT te belasten met dat soort zaken.
-
Eens. Tenzij ze het niet kán betalen.
Grappig trouwens, je laatste zin over eigen risico!
-
Eens. Tenzij ze het niet kán betalen.
Grappig trouwens, je laatste zin over eigen risico!
Wtf did I just read.quote:
Oké korte achtergrond:
Ik ben 26 jaar, vorige week afgestuurd (HBO) en vandaag mijn diploma in ontvangst mogen nemen (yippie!). Sinds januari woon ik weer terug thuis bij mijn moeder i.v.m. het verbreken van mijn 4-jarige relatie waarbij wij ook samenwoonden.
Ik heb direct een baan gevonden na mijn afstuderen, net aan mijn 2e week begonnen en heb met mijn moeder afgesproken maandelijks ¤250,- te betalen om mee te helpen aan maandelijkse kosten. Zij werkt 3 dagen p/w (24 uur) en ik werk 5 dagen p/w (40 uur).
Wij hebben altijd al een lastige relatie gehad met financiële zaken. Onze meningen waren altijd erg verdeeld, tot best heftige ruzies met veel geschreeuw van mijn kant over onlogica en afwimpelen van de zwaarte van de situaties van haar kant. Dat is nu niet meer aanwezig gelukkig, maar het onderwerp van geld is wel weer even ter sprake gekomen.
Zij heeft een afrekening van water/gas/elektriciteit gehad en dit is ¤300,- meer dan normaal. Betreft afgelopen half jaar. Logisch ook, want ik ben erbij gekomen. Ze heeft het duidelijk gemaakt dat dit komt omdat ik er weer ben, maar als het aankomt op betaling, dan draait ze erg om de zaak heen en dat irriteert mij wel.
Het hangt in de lucht dat ze verwacht dat ik de ¤300,- ga betalen, maar ze spreekt het niet uit. Afgelopen week heb ik in totaal ¤350,- ontvangen van kennissen en vrienden voor mijn afstuderen, waaronder ¤200,- van mijn moeder. De laatste 2 weken zijn alleen maar super positief geweest met feest en nieuw werk etc. En nu komt ineens de rekening en legt ze het voor alsof 200 man is overleden aan een bomaanslag. "De rekening is binnen..." "Bam bam bammmmm". Het voelt voor mij best lullig om na zo'n euforische periode waarbij mijn moeite wordt beloond ineens die beloning te moeten inleveren.
Ik grapte half van, "zal ik je die ¤200,- dan maar teruggeven (haha)", maar daar deed ze nogal raar over, want dat is "mijn geld voor mijn afstuderen". Maar ze verwacht wel dat ik die rekening betaal, tenminste, onuitgesproken dus.
De discussie over het meebetalen aan maandelijkse kosten hebben we eerder al eens gehad en die ¤250,- was uiteindelijk mijn idee en dat was prima, maar deze situatie maakt het dan weer wat lastiger.
Wat mij dus frustreert en ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan is het feit dat ze gewoonweg niet uitspreekt dat ze verwacht dat ik het betaal. Paar dat met het feit dat ze het dan raar vindt dat ik die ¤200,- van haar dan wil teruggeven, want dat is dan uiteindelijk toch wat er gaat gebeuren, en dat ze zegt dat ik moet beslissen hoe ik om moet gaan met deze rekening... en je hebt een verwarrende situatie.
Mijn gevoel over het laten meebetalen van kinderen is dat ik vind dat als jij volwassen kinderen hebt die thuiswonend zijn, maar voltijds werken om te sparen en binnen korte termijn uit huis te gaan, dat je hen niet gaat belasten met financiële zaken. Ik vind dat jij als ouder ervoor moet zorgen dat je je kinderen niet HOEFT te belasten met dat soort zaken.
Ik heb namelijk van mijn ouders geleerd dat je gewoon hard moet werken en dat dat jouw eigen verantwoordelijkheid is. Prima, zo sta ik ook in het leven en zo zou ik het voor mijn eigen kinderen ook doen.
Maar mijn moeder wilt simpelweg niet méér werken want "ik ben te oud en heb geen zin." Haar eigen opvoedmethode spreekt ze tegen, wat bij mij verkeerd schiet, want haar "luiheid", om het zo even oneerbiedig te noemen, komt nu op mij terecht, terwijl ik juist UIT huis wil en daarvoor wil sparen. Ik verwacht van anderen wat van mij ook verwacht wordt, en dat is hard werken voor je geld en je financiële zaken in orde hebben. Dat is mij geleerd, maar voor de leraar is dat blijkbaar niet van toepassing.
Ik heb moeite om hiermee om te gaan, want ik wil het gewoon achter de rug hebben en geregeld, maar ik wil niet zomaar omrollen en alles maar gewoon accepteren.
Lang verhaal weer, maar moet het even kwijt en een psycholoog kost te veel eigen risico.
Afgelopen maanden heb ik 150 euro betaald, omdat ik nog een student was. Nu ik wat meer verdien met het werken kan ik ook wat meer afdragen. Mijn ma wilt niet aan mij verdienen, dus ik dacht 250 euro en dat was voor haar prima.quote:
Heb je de afgelopen 6 maanden 250 betaalt en is daarna die rekening van 300 gekomen, dan zou je ook achteraf kunnen concluderen dat haar vaste lasten berekening 50 euro te laag uit is gekomen en 300 euro een logischer maandbedrag is.
Hoe en of je deze discussie met je moeder moet gaan voeren laat ik aan jou over.
[..]
Beetje raar om te verwachten dat je moeder je niet met financiële zaken belast, en zelf wel verwachten dat ze meer gaat werken.
Ik had in eerste instantie zelfs 350 euro gezegd, maar dat vond ze te veel. Zoals ik al uitleg, ik vind dat je als persoon verantwoordelijk bent voor je eigen financiën, lijkt mij ook logisch. En als je dan een kind hebt die hard werkt om op zichzelf te gaan en jij als ouder zoiets hebt van, ja maar ik ben oud en ik wil niet meer werken want ik heb geen zin, en daarmee eigenlijk mijn complete opvoeding zelf niet naleeft, dan vind ik dat raar ja.
Ik verwacht niet dat ze nu nog meer gaat werken, maar wat ik wel verwacht is dat dat idee in ieder geval niet zomaar van de tafel werd geveegd. Ik kan begrip tonen voor haar, maar vanuit haar kant is de beslissing al lang gemaakt en geen ruimte voor nog maar een idee. Dat vind ik lastig, want zo ben ik niet opgevoegd en vanuit een professioneel standpunt is dat ook geen goede fundering voor een discussie met een gevoelig onderwerp zoals geld.
Ik had je met kop en kont het huis uit gegooid. Wat een uitvreterij. Ook mbt relatie. Wie zn billen brandt....
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
En dat doe ik ook door kostgeld te betalen, wat mijn idee was. Als je het hele verhaal leest en even nadenkt voor je iets zegt, dan zal je realiseren dat er meer context is dan "26-jarige met een baan wilt niet meebetalen", want dat is namelijk helemaal niet wat er aan de hand is.quote:Op woensdag 14 juli 2021 20:14 schreef Lienekien het volgende:
Je bent 26. Neem je verantwoordelijkheid.
Ik betaal mee, was ook mijn idee en zo ook het bedrag, maar het feit dat er dingen van mij verwacht worden die ik niet kan terugkaatsen en dat de verantwoordelijkheid voor zoiets automatisch naar een ander wordt gericht, terwijl ik zo niet ben opgevoed door HAAR, dat valt bij mij verkeerd en daar heb ik moeite mee.
Kan ik hieruit afleiden dat jij een lastige situatie hebt gehad met iets vergelijkbaars? Ik merk namelijk behoorlijk wat frustratie in je opmerking.quote:
Je zou god op je blote knieën moeten danken dat je weer thuis mag wonen, maak het leven van je moeder gemakkelijker ipv moeilijker
Ik ben blij dat ik gewoon thuis kan wonen en daar betaal ik ook voor, ondanks mijn mening daarover, maar dat betekent niet dat ik een of andere slaaf ben die zomaar alles moet accepteren.
Ik heb er niet voor gekozen om hier te zijn, dat deden mijn ouders en ik wil het beste van mijn leven maken en als ik een ouder zou zijn, dan zou ik mijn kind daarmee steunen. Ik heb heel hard gewerkt om op de plek te komen waar ik nu ben en ik ben dankbaar voor de kansen die ik heb gekregen, maar dat geld altijd zo'n dingetje moet blijven en dat die verantwoordelijkheid automatisch naar mij wordt verschoven, dat steekt bij mij een beetje ja.
Ik had je echt de deur uitgezet zonder die eerst te openen. Hoe dúrf je. Je hoeft niet bjj je moeder te wonen. Huur iets, neem een hotel, ga op straat leven.quote:
[..]
Kan ik hieruit afleiden dat jij een lastige situatie hebt gehad met iets vergelijkbaars? Ik merk namelijk behoorlijk wat frustratie in je opmerking.
Ik ben blij dat ik gewoon thuis kan wonen en daar betaal ik ook voor, ondanks mijn mening daarover, maar dat betekent niet dat ik een of andere slaaf ben die zomaar alles moet accepteren.
Ik heb er niet voor gekozen om hier te zijn, dat deden mijn ouders en ik wil het beste van mijn leven maken en als ik een ouder zou zijn, dan zou ik mijn kind daarmee steunen. Ik heb heel hard gewerkt om op de plek te komen waar ik nu ben en ik ben dankbaar voor de kansen die ik heb gekregen, maar dat geld altijd zo'n dingetje moet blijven en dat die verantwoordelijkheid automatisch naar mij wordt verschoven, dat steekt bij mij een beetje ja.
Man man man. Geld is bij jou net zo hard, zo niet harder een dingetje. Met je eigen risico.
Breitling - Instruments for Professionals
Het kost wel meer dan 250 euro om een volwassene in huis te hebbenquote:
[..]
Afgelopen maanden heb ik 150 euro betaald, omdat ik nog een student was. Nu ik wat meer verdien met het werken kan ik ook wat meer afdragen. Mijn ma wilt niet aan mij verdienen, dus ik dacht 250 euro en dat was voor haar prima.
Ik had in eerste instantie zelfs 350 euro gezegd, maar dat vond ze te veel. Zoals ik al uitleg, ik vind dat je als persoon verantwoordelijk bent voor je eigen financiën, lijkt mij ook logisch. En als je dan een kind hebt die hard werkt om op zichzelf te gaan en jij als ouder zoiets hebt van, ja maar ik ben oud en ik wil niet meer werken want ik heb geen zin, en daarmee eigenlijk mijn complete opvoeding zelf niet naleeft, dan vind ik dat raar ja.
Ik verwacht niet dat ze nu nog meer gaat werken, maar wat ik wel verwacht is dat dat idee in ieder geval niet zomaar van de tafel werd geveegd. Ik kan begrip tonen voor haar, maar vanuit haar kant is de beslissing al lang gemaakt en geen ruimte voor nog maar een idee. Dat vind ik lastig, want zo ben ik niet opgevoegd en vanuit een professioneel standpunt is dat ook geen goede fundering voor een discussie met een gevoelig onderwerp zoals geld.
.Je hoeft niet bij je moeder te wonen, dat was je eigen keuze. Je bent niet goed snik met je gelul dat zij haar levensstijl maar aan moet passen zodat ze jou kan onderhouden. Parasiet.
Als je mijn zoon was, dan had je allang weer op straat gestaan.
Resistance is futile.
Ze heeft het duidelijk gemaakt dat dit komt omdat ik er weer ben, maar als het aankomt op betaling, dan draait ze erg om de zaak heen en dat irriteert mij wel.
Waarschijnlijk is ze bang voor jouw reactie. Als je tegen haar net zo doet als hoe je hier doet, arme vrouw
Waarschijnlijk is ze bang voor jouw reactie. Als je tegen haar net zo doet als hoe je hier doet, arme vrouw
Dit verhaal is toch hartstikke duidelijk? Die 300 euro heb jij extra verbruikt.quote:
[..]
En dat doe ik ook door kostgeld te betalen, wat mijn idee was. Als je het hele verhaal leest en even nadenkt voor je iets zegt, dan zal je realiseren dat er meer context is dan "26-jarige met een baan wilt niet meebetalen", want dat is namelijk helemaal niet wat er aan de hand is.
Ik betaal mee, was ook mijn idee en zo ook het bedrag, maar het feit dat er dingen van mij verwacht worden die ik niet kan terugkaatsen en dat de verantwoordelijkheid voor zoiets automatisch naar een ander wordt gericht, terwijl ik zo niet ben opgevoed door HAAR, dat valt bij mij verkeerd en daar heb ik moeite mee.
The love you take is equal to the love you make.
Je hebt er wel voor gekozen daar te zijn, omdat dat het gunstigste voor jou was. Helemaal nergens anders had je voor dit geld kunnen wonen. Zelfs het dubbele van wat je nu kwijt bent zou verdomd gunstig zijn.quote:
[..]
Kan ik hieruit afleiden dat jij een lastige situatie hebt gehad met iets vergelijkbaars? Ik merk namelijk behoorlijk wat frustratie in je opmerking.
Ik ben blij dat ik gewoon thuis kan wonen en daar betaal ik ook voor, ondanks mijn mening daarover, maar dat betekent niet dat ik een of andere slaaf ben die zomaar alles moet accepteren.
Ik heb er niet voor gekozen om hier te zijn, dat deden mijn ouders en ik wil het beste van mijn leven maken en als ik een ouder zou zijn, dan zou ik mijn kind daarmee steunen. Ik heb heel hard gewerkt om op de plek te komen waar ik nu ben en ik ben dankbaar voor de kansen die ik heb gekregen, maar dat geld altijd zo'n dingetje moet blijven en dat die verantwoordelijkheid automatisch naar mij wordt verschoven, dat steekt bij mij een beetje ja.
Je ouders steunen je ook, door je voor een meer dan schappelijk bedrag bij ze te laten wonen.
De verantwoordelijkheid wordt naar jou geschoven omdat deze kosten er zonder jou niet waren geweest. Het IS jouw verantwoordelijkheid dus.
JIJ bent het die verantwoordelijkheid afschuift met je ouders zouden zus en zo, wat dan toevallig jouw nogal goed uitkomt financieel gezien.
Je ouders matsen je al ontzettend veel. Nu ze toch meer kosten maken dan verwacht, omdat JIJ meer kost, ga je janken dat je ouders jou maar moeten providen.
Geld is nu eenmaal een dingetje, dat zal altijd zo zijn. Je dient namelijk je kosten te betalen. En jij verwacht nu dat jouw ouders JOUW kosten nog meer betalen dan ze al doen. Want geloof me, die 250¤ dekt de lading al niet. Zelfs zonder deze rekening.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Je moet je echt kapot schamen. Wat een vreselijke mindset heb jij. Betaal jouw moeder, help jouw moeder en wees een vent. En anders, sodemieter dan heel rap naar een kamertje. Met je sparen.
'Correct me if i'm wrong, for I'll be quite thankful for the lesson learned.' - Author unknown, 1987
|
|
