quote:
Op woensdag 29 september 2021 13:16 schreef Lemijn het volgende:Leuk en zo, die school, maar het heeft mijn gezellige redelijke Jacob wel in een draak veranderd
. Ik geloof dat hij daar zich wel gedraagt maar hier echt niet. Het lijkt een beetje op wat SQ laatst schreef, met totaal niet luisteren, maar ook veel en hard huilen om niks (in zijn ogen niet niks trouwens, want hij wou
eerst naar de wc maar meldde dat pas toen ik al bezig was). Dat in combinatie met dat je zo weinig weet van school maakt dat ik me een beetje een facilitator voel van zijn leven. Ik haal en breng hem, voed hem, jut hem op voor van alles en nog wat en probeer te voorkomen dat hij hard met auto's over zijn broertje heen rijdt. Oh ja en soms tussendoor hebben we als vanouds tijd om een spelletje te doen of een beetje te kletsen. Maar hij wil dat continu en dat kan en wil ik niet. Dan wordt hij boos en gaat verveeld niks doen. Ondersteboven op de bank. Hoort dit zo? Ga je ze op een gegeven moment dan wel weer leuker vinden?
. Komt het gevoel dat we hier gezellig samen wonen ooit weer terug of ben ik vanaf nu voornamelijk agent en hulpje?
Lemijn, bij ons het precies hetzelfde met Simon (op dat kleine broertje na dan
). Weinig gezelligheid, huilen om van alles, gooien met van alles, niet luisteren en inderdaad bij ons het gevoel dat we alleen maar agentje aan het spelen zijn. Weinig leuks aan op het moment, dus je verhaal is heel erg herkenbaar.
Simon vertelt verder erg weinig over school (
voor de verslagjes van de juffen, dan weet je in ieder geval nog iets
), maar gister vertelde hij wel dat hij zijn beste vriendje (die op een fietsje reed op het schoolplein) tijdens het buitenspelen omver had geduwd, omdat hij op het fietsje wilde. Het vriendje had heel erg moeten huilen, maar had er verder niets aan over gehouden. Simon had volgens eigen zeggen wel sorry gezegd.
Dit kennen we helemaal niet van hem en we voelen ons ook naar dat andere jongetje toe rot. Is het gebruikelijk om in dit soort gevallen contact op te nemen met de ouders van het vriendje? Aan de ene kant voelt dat een beetje overdreven (want het blijven jonge kinderen en dan kunnen dit soort dingen gebeuren), aan de andere kant willen we ook niet dat die ouders denken dat Simon een vreselijk kind is en wij loederouders omdat we niks laten horen....
Deze week voor het eerst een 10-minuteen gesprek met de juf gehad. Simon doet het goed, hij doet leuk mee, kan al goed tellen en zijn naam schrijven en kent al veel liedjes. Hij kopieert echter ook wel eens negatief gedrag van andere kindjes in de klas. Dat deed hij op de psz ook wel eens, een veilige manier voor hem om (samen met een wat brutaler kindje) de grenzen te verkennen.
Volgende week Kinderboekenweek, ik ga dan op een ochtend voorlezen in de klas van Simon
Stiekem vind ik het ook wel een beetje spannend