quote:
Moordmakelaar zet kansarme loopjongens in: ’Ik zag geen uitweg, ik wist met wie en wat ik te maken had’
Saskia Belleman 7 uur geleden
Over het motief valt nog niets met zekerheid te zeggen, maar de aanslag op Peter R. de Vries lijkt wel te passen in een patroon dat de laatste jaren steeds nadrukkelijker opdoemt. Een patroon waarbij onervaren schutters worden ingehuurd om klussen te klaren voor criminele opdrachtgevers die zelf buiten schot blijven.
Dat gold bijvoorbeeld voor Shurandy S., de 43-jarige man die in maart 2018 de broer van kroongetuige Nabil B. doodschoot. Shurandy S. bekende de moord, maar weigerde de naam van zijn opdrachtgever te noemen. „Ik zag geen uitweg, ik wist met wie en wat ik te maken had.”
Al in 2018 sprak toenmalig korpschef Pieter-Jaap Aalbersberg zijn zorgen uit over de verandering in het daderprofiel bij moordaanslagen. Het gaat over steeds jongere, slecht opgeleide huurmoordenaars met nauwelijks kansen op de arbeidsmarkt en een zwak ontwikkeld geweten.
Schamele beloning
Wat ook opvalt is dat – dure – huurmoordenaars niet meer in het buitenland worden gerekruteerd, maar uit de stad zelf komen en bereid zijn om voor een schamele paar duizend euro iemand ’te laten slapen’. Dat doen ze steeds vaker met volautomatische geweren die ze nauwelijks kunnen hanteren, met groot gevaar voor omstanders tot gevolg. Soms vliegen er kogels door huizen en trams en soms vergissen de schutters zich in het doelwit dat ze moeten herkennen van een foto.
Het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum WODC constateerde in het rapport Liquidaties in Nederland dat het jaar 2012 een omslagpunt was. De drempel om een liquidatie te plegen ligt sindsdien lager, er zijn meer mensen bereid een moordopdracht uit te voeren en de schutters zijn vaker onervaren. Er is meer „durf en lef” en de mentaliteit is anders: een moord plegen heeft een statusverhogend effect gekregen. Over deze huurmoordenaars zegt een geïnterviewde functionaris: „Je vindt ze bij bosjes.”
Waarom iemand dood moet weten de schutters meestal niet eens. Het interesseert ze ook niet. Ze voeren de opdracht uit die ze via een ’moordmakelaar’ krijgen, omdat ze streven naar geld en aanzien binnen het criminele circuit, of omdat ze bang zijn voor wat hun familie wordt aangedaan als ze weigeren. In alle gevallen boezemt de opdrachtgever ze meer angst en ontzag in dan justitie en de lange gevangenisstraf die ze boven het hoofd hangt.
Fatalistisch, onverschillig en verslaafd
Shurandy S. paste in het profiel van zo’n makkelijk te chanteren of beïnvloeden kandidaat. In de periode van de aanslag op de broer van Nabil B., was hij labiel en worstelde hij met een cocaïneverslaving. Bovendien kreeg hij een hoge beloning van 100.000 euro in het vooruitzicht gesteld. Daar heeft hij trouwens nooit een cent van gezien, zegt hij. Eigenlijk ging hij ervan uit dat hij het er zelf ook niet levend vanaf zou brengen. „Ik was fatalistisch, onverschillig en verslaafd”, zei hij tegen zijn rechters.
Er is één groot verschil met andere huurmoordenaars: behalve over zijn opdrachtgever, praatte Shurandy S. in de rechtbank honderduit. Dat is bij verdachten van andere aanslagen wel anders. „Zwijgrecht” is het woord dat ze het vaakst uitspreken. Of ze ontkennen iedere betrokkenheid. Een verspreking is snel gemaakt, ze weten dat er buiten wordt meegeluisterd en dat verraders hun leven niet zeker zijn. Zwijgen is goud. Spreken is lood. De zus van kroongetuige Nabil B. verweet Shurandy S. en alle andere huurmoordenaars „een onmenselijk systeem in stand te houden. Zonder trouwe loopjongens zoals jij, is er geen leger.” Het leger is nog lang niet verslagen.
https://www.msn.com/nl-nl(...)maken-had/ar-AALU2As
Op
donderdag 22 april 2021 18:05 schreef
letmehearyouscream het volgende:
Ik heb natuurlijk in principe geen principes, want ik zit hier op SHO.