Mee eens, maar als je het niet eens bent met de reden van het buitensluiten kan het ook een conclusie zijn dat hun normen en waarden en die van jou niet genoeg matchen om de aanpassing vanuit jouw kant de moeite waard te maken.quote:Op donderdag 17 juni 2021 19:16 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Inbrekers zijn ook een stel kankerlijers dat ze huisvredebreuk plegen en kostbare of dierbare spullen stelen. Als ik een keer vergeet mijn huis goed af te sluiten en als ik weer thuiskom, dan is het niet mijn schuld dat er ingebroken is.
Maar wat schiet ik ermee op? Wat heeft het voor zin dat de inbrekers de schuld krijgen, maar ze hebben daar schijt aan en verpatsen mijn spullen en ik zie die spullen nooit meer terug?
Als je geen slachtoffer wilt zijn, moet je ervoor zorgen dat je weerbaarder wordt.
Zo is het ook met gepest worden. Hoe mensen op jou reageren, zegt iets over hoe jij naar anderen communiceert. Als je in jouw communicatie laat merken dat je een outsider bent die niet voldoende weerbaar is, dan heb je kans dat de rest van de groep jou buitensluit.
Hoe zwaar het pesten ook is, je kan er wel wat van leren.
Dat hangt ervan af. Ik denk dat het eerst belangrijk is dat je begrijpt waarom je wordt buitengesloten. En bij pesten kan dat moeilijk zijn, omdat de daders je dan in de zeik nemen. Slachtoffers worden bijvoorbeeld uitgescholden dat ze een te grote neus hebben of kleding dragen die de groep niet accepteert. Maar dat zijn aanleidingen die ze erbij slepen om de slachtoffers te vernederen. Ze zullen altijd wel iets in het slachtoffer zien om hem of haar belachelijk te maken.quote:Op donderdag 17 juni 2021 20:46 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Mee eens, maar als je het niet eens bent met de reden van het buitensluiten kan het ook een conclusie zijn dat hun normen en waarden en die van jou niet genoeg matchen om de aanpassing vanuit jouw kant de moeite waard te maken.
Nou ja, ik kan me traumatischer machtsmisbruik indenken. Ik ben zooooo blij dat ik niet geboren ben in 1 of ander land waarin vrouwen op heel jonge leeftijd prostituee worden en anders vermoord worden ofzo. Maar een mildere vorm daarvan is het wel ja. Alleen wanneer het jou als gepeste niks interesseert ben je dan ook een slachtoffer?quote:Op donderdag 17 juni 2021 21:45 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Dat hangt ervan af. Ik denk dat het eerst belangrijk is dat je begrijpt waarom je wordt buitengesloten. En bij pesten kan dat moeilijk zijn, omdat de daders je dan in de zeik nemen. Slachtoffers worden bijvoorbeeld uitgescholden dat ze een te grote neus hebben of kleding dragen die de groep niet accepteert. Maar dat zijn aanleidingen die ze erbij slepen om de slachtoffers te vernederen. Ze zullen altijd wel iets in het slachtoffer zien om hem of haar belachelijk te maken.
Het is puur machtsmisbruik. En daarom is het voor slachtoffers zo traumatisch. Makkelijk is het helaas niet. Als je eenmaal in die slachtofferrol zit, dan proberen de pesters jou daarin te houden. Dan is het bijvoorbeeld 30 tegen 1.
Pesten is nooit jouw schuld, nee maar je kan er wel wat tegen doen.quote:Op woensdag 16 juni 2021 21:28 schreef Keep_Walking het volgende:
[..]
Ik herken het. Dat gevoel heb ik ook en ik ben ook gepest.
Maar dat gevoel klopt niet, je bent een slachtoffer. Pesten is nooit jouw eigen schuld. Je hebt het niet verdiend om gepest te worden.
Dit dus. Gaat ook nooit veranderen. Zit in de mens, in kinderen.quote:Op woensdag 16 juni 2021 21:16 schreef loveli het volgende:
[..]
Anders dan gemiddeld, geen bloemkool/gehaktbal/jus, bril, slimmer/minder slim, langer/korter. Degene die het minst op de rest lijkt is af. Goed voor het saamhorigheidsgevoel van de rest.
Anti-pest campagnes tot je een ons weegt, maar onder de streep gebeurt het op school/werk/tweede kamer/scouting/overal.
Het is maar wat je toelaat. Deze situaties zullen keer op keer optreden totdat je je lesje leert. Probeer dat nu te doen.quote:Op vrijdag 18 juni 2021 13:17 schreef Tengano het volgende:
Deze vervorming in je geest draag je ook de rest van je leven (vaak onbewust) met je mee. Onderdeel daarvan kan dan inderdaad zijn dat jij dan gaat denken dat het aan jou ligt, maar wat dus een mindfuck van de pesters is. Zoiets is bijvoorbeeld een resultante van de peststatements als: Ja, dan had je maar.... Of moet je maar niet... Boodschap van de pester: het ligt altijd aan jou; jij bent niet ok.
Mooie post, maar aan de andere kant vind ik het wel apart dat je de gevolgen aan de ene kant dramatiseert en aan de andere kant het wel als gegeven beschouwt dat iemand deze “verwondingen” en “trauma’s” maar bijna helemaal zelf moet oplossen omdat het vrijblijvend mag zijn of psychische hulpverleners er hulp voor kunnen bieden of niet als je hiermee bij ze aanklopt. Dat is nogal tegenstrijdig.quote:Op vrijdag 18 juni 2021 13:17 schreef Tengano het volgende:
Gepest zijn in je jeugd is iets wat je je hele leven meedraagt, naast diverse andere negatieve ervaringen die je in je jeugd beleeft. Zomaar even 'loslaten' of niet meer aan denken, zoals vooral de niet ervaringsdeskundigen roepen, gaat no way werken.
Pesten is een zeer agressief en hardnekkig fenomeen. Naast het feit dat je voortdurend gedevalueerd wordt, ga je op een zeker moment ook jezelf devalueren. Hun gedachten worden jouw gedachten en dat maakt dat ze via hun zieke manipulatieve spelletjes op een zeker moment macht over jouw geest krijgen.
Deze vervorming in je geest draag je ook de rest van je leven (vaak onbewust) met je mee. Onderdeel daarvan kan dan inderdaad zijn dat jij dan gaat denken dat het aan jou ligt, maar wat dus een mindfuck van de pesters is. Zoiets is bijvoorbeeld een resultante van de peststatements als: Ja, dan had je maar.... Of moet je maar niet... Boodschap van de pester: het ligt altijd aan jou; jij bent niet ok.
Die verborgen wonden (trauma's) kunnen in bepaalde situaties die vergelijkbaar lijken, dus ineens getriggerd worden en dan voel jij je ineens weer dat kwetsbare machteloze gepeste kind, ook als je 20, 30, 40 jaar bent of nog ouder.
Om hier 'van af' te komen, of beter gezegd, verbetering in te brengen zijn grofweg twee dingen nodig.
1 Inzicht in wat er nou precies gebeurde. Wat deden deze kinderen en waarom? Wat was dat voor dynamiek waar je in zat en waar je waarschijnlijk van tijd tot tijd nog steeds in zit. Die kennis heb je nodig om te zien wie jij bent en hoe de wereld om je heen functioneert, en nog steeds op jou reageert, met name door wat je toen hebt meegemaakt.
2 Heling van de wonden en trauma's die je destijds hebt opgelopen. Wellicht kun je daar hulp bij krijgen, maar het meeste zul je echt zelf moeten doen. En ook hiervoor geldt net als voor punt 1, vind info en ervaringsdeskundigen en deskundigheid op internet of boeken. Je bent niet de enige en de eerste die hier mee aan de slag moet.
En ik kan het niet mooier maken, maar het is een lang en tijdrovend proces, maar het leert je wel jezelf beter kennen, een beter contact met jezelf te verkrijgen, meer zelfliefde en je zult je uiteindelijk ook waardevoller voelen. Uiteindelijk dus de moeite waard en eigenijk zo goed als onvermijdelijk omdat door het leven moeten gaan als een verwonde ziel is alles behalve wenselijk.
Ik wens je heel heel veel goeds, inzicht en wijsheid die je onderweg vindt toe en weet dat er licht is aan het eind van de tunnel.
My best tip: Keep moving forward
Ik snap dat je dingen in het verleden anders had willen aanpakken, maar er zijn vast zat redenen waarom je je toendertijd niet kon verweren tegen het pesten. Zie het zo, op dat moment in de tijd dat je gepest werd had jij nog niet de tools om voor jezelf op te komen. Nu je bij een psycholoog loopt ben je vast bezig met diep graven in je verleden en probeer je te verklaren wat het pesten veroorzaakt heeft. Met deze zelfreflectie kom je tot nieuwe inzichten waardoor je anders naar jezelf gaat kijken. Minder als een schuldige en meer als een persoon die om verschillende redenen het slachtoffer van pesten werd. Op geen enkele manier is het jouw schuld dat je gepest werd. Pesten is gewoon een kut iets dat je overkomt en het kan nooit gerechtvaardigd worden.quote:Op woensdag 16 juni 2021 18:51 schreef duracellkonijntje het volgende:
De titel zegt het al. Op de basisschool en middelbare school ben ik lang gepest. Nu ben ik bezig om mijn verleden een plekje te geven, en merk ik dat ik me schuldig voel omdat ik gepest ben.
Waarom? Het voelt alsof ik meer had kunnen doen. Ik voel dat ik beter had moeten weten en destijds meer had moeten doen om mijn situatie te verbeteren. Het voelt als een gebrek aan mezelf, omdat ik nu toch duidelijk snap waarom ik destijds gepest ben.
Kent iemand deze gevoelens en zo ja, hoe ga je er mee om? Ik loop ook al bij een psycholoog, maar zou graag met lotgenoten van ervaring willen wisselen.
Ik denk dat je hem verkeerd begrijpt, want hij zegt weliswaar bij punt 2 dat je het meeste zelf moet doen, maar verstaat daar onder ook dat je er zelf hulp bij zoekt. Vergeet ook niet dat hulpverleners vaak een keer per week een uur voor je zitten, hebben tig cliënten, terwijl jij de details van je leven kent en je hele leven lang 24/7 met jezelf zit. Als er iemand is die jou echt kan helpen dan ben je het zelf wel, als je daar hulp of info bij zoekt, moet dat uiteindelijk ook vanuit jezelf komen. Je kan dag en nacht praten met een hulpverlener dan nog zijn ze niet in staat om alles over je (innerlijke en uiterlijke belevingswereld) te kunnen weten.quote:Op vrijdag 18 juni 2021 14:49 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Mooie post, maar aan de andere kant vind ik het wel apart dat je de gevolgen aan de ene kant dramatiseert en aan de andere kant het wel als gegeven beschouwt dat iemand deze “verwondingen” en “trauma’s” maar bijna helemaal zelf moet oplossen omdat het vrijblijvend mag zijn of psychische hulpverleners er hulp voor kunnen bieden of niet als je hiermee bij ze aanklopt. Dat is nogal tegenstrijdig.
Ik wilde ook precies jouw antwoord posten, maar je was me dus al voor. Inderdaad, zo'n hulpverlener kan wel ondersteuning bieden, maar hij/zij kan hoogstwaarschijnlijk niet je problemen oplossen. Uiteindelijk maak je de meeste progressie met je eigen inzet. Al kan een psycholoog dus wel een katalysator vormen voor het proces.quote:Op vrijdag 18 juni 2021 22:26 schreef Invrijheidstelling het volgende:
[..]
Ik denk dat je hem verkeerd begrijpt, want hij zegt weliswaar bij punt 2 dat je het meeste zelf moet doen, maar verstaat daar onder ook dat je er zelf hulp bij zoekt. Vergeet ook niet dat hulpverleners vaak een keer per week een uur voor je zitten, hebben tig cliënten, terwijl jij de details van je leven kent en je hele leven lang 24/7 met jezelf zit. Als er iemand is die jou echt kan helpen dan ben je het zelf wel, als je daar hulp of info bij zoekt, moet dat uiteindelijk ook vanuit jezelf komen. Je kan dag en nacht praten met een hulpverlener dan nog zijn ze niet in staat om alles over je (innerlijke en uiterlijke belevingswereld) te kunnen weten.
Waarom zou je dan nog hulp zoeken als je toch alles zelf moet doen en zelf de meeste kennis hebt over jezelf?quote:Op vrijdag 18 juni 2021 22:26 schreef Invrijheidstelling het volgende:
Ik denk dat je hem verkeerd begrijpt, want hij zegt weliswaar bij punt 2 dat je het meeste zelf moet doen, maar verstaat daar onder ook dat je er zelf hulp bij zoekt. Vergeet ook niet dat hulpverleners vaak een keer per week een uur voor je zitten, hebben tig cliënten, terwijl jij de details van je leven kent en je hele leven lang 24/7 met jezelf zit. Als er iemand is die jou echt kan helpen dan ben je het zelf wel, als je daar hulp of info bij zoekt, moet dat uiteindelijk ook vanuit jezelf komen. Je kan dag en nacht praten met een hulpverlener dan nog zijn ze niet in staat om alles over je (innerlijke en uiterlijke belevingswereld) te kunnen weten.
Kun je in concrete details aangeven hoe precies de psycholoog dan een katalysator vormt voor het proces? En als het alleen maar door middel van praten is, wat dan het verschil is tussen praten met een psycholoog en bij wijze van spreken een willekeurige van de kerk om bij te biechten of een vreemde van internet? En als het uiteindelijk allemaal niet zoveel uitmaakt (wat ik hier ook vaak lees) , waar deze mensen dan zo’n uitgebreide opleiding voor hebben gevolgd?quote:Op vrijdag 18 juni 2021 22:31 schreef 12 het volgende:
Ik wilde ook precies jouw antwoord posten, maar je was me dus al voor. Inderdaad, zo'n hulpverlener kan wel ondersteuning bieden, maar hij/zij kan hoogstwaarschijnlijk niet je problemen oplossen. Uiteindelijk maak je de meeste progressie met je eigen inzet. Al kan een psycholoog dus wel een katalysator vormen voor het proces.
Dankjewel voor je compliment en ja zoals deze users zeggen moet je sowieso het meeste inderdaad zelf doen. Niemand kan trauma's bij je weg toveren jammergenoeg de meeste effort moet vanuit de 'initiatiefnemer' zelf komen.quote:Op vrijdag 18 juni 2021 14:49 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Mooie post, maar aan de andere kant vind ik het wel apart dat je de gevolgen aan de ene kant dramatiseert en aan de andere kant het wel als gegeven beschouwt dat iemand deze “verwondingen” en “trauma’s” maar bijna helemaal zelf moet oplossen omdat het vrijblijvend mag zijn of psychische hulpverleners er hulp voor kunnen bieden of niet als je hiermee bij ze aanklopt. Dat is nogal tegenstrijdig.
Het is vaak makkelijker gezegd dan gedaan om het verleden achter je te laten. Het verhaal van TS herken ik ook, al ging het bij mij niet om voetbal of niet voetballen.quote:Op donderdag 17 juni 2021 10:09 schreef Twintig het volgende:
Dat is wel erg!
Ik zou zeggen laat het verleden achter je. Ik zou zelf zeker geen lotgenoten opzoeken en ook niet in het verleden blijven zitten. Wat gebeurd is is gebeurd. Je kan het verleden niet veranderen. Ik zou mij focussen op nu en de toekomst en opnieuw beginnen. En voorkomen dat het nog een keer gebeurt.
Sterkte!
Het verschil is dat een psycholoog je een gestructureerd traject kan bieden, met psychometrische testjes e.d. om je voortgang te toetsen. Je genoemde voorbeelden zijn meer praatpalen dan 'echte' hulpverleners (haalt niet weg dat praatpalen rete handig zijn en je mogelijk ook een ander perspectief kunnen bieden op hetgeen waar je mee zit!) Een psycholoog biedt handvatten voor het omgaan met je problemen op een wijze die wetenschappelijk gevalideerd is. Er is daarom wel een aantal jaren studie voor nodig om van een breed spectrum van psychische stoornissen kennis te kunnen nemen.quote:Op vrijdag 18 juni 2021 22:57 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Kun je in concrete details aangeven hoe precies de psycholoog dan een katalysator vormt voor het proces? En als het alleen maar door middel van praten is, wat dan het verschil is tussen praten met een psycholoog en bij wijze van spreken een willekeurige van de kerk om bij te biechten of een vreemde van internet? En als het uiteindelijk allemaal niet zoveel uitmaakt (wat ik hier ook vaak lees) , waar deze mensen dan zo’n uitgebreide opleiding voor hebben gevolgd?
Wat voor oplossingen/manier van brengen is dat dan? Waarin kan het van elkaar verschillen? Wat je aankaart klinkt logisch, maar dat zeggen psychologen zelf dus ook letterlijk? Dat hun hulp heel lang gaat duren? Gaven ze ook een indicatie van hoe lang?quote:Op vrijdag 18 juni 2021 23:03 schreef Tengano het volgende:
Dankjewel voor je compliment en ja zoals deze users zeggen moet je sowieso het meeste inderdaad zelf doen. Niemand kan trauma's bij je weg toveren jammergenoeg de meeste effort moet vanuit de 'initiatiefnemer' zelf komen.
Anderzijds het inprinten van die trauma's bij pesten bijvoorbeeld, duurt jaren en dat meestal dag in dag uit. Het is niet zo dat pesters dat zoals een psycholoog maar 1 uurtje per week doen. Het idee dat je met een uurtje per week aan psychotherapie dus jaren van deze shit even snel kan processen is daardoor niet zo aannemelijk
Mensen die jarenlange trajecten doen, hebben in een dergelijke tijdspanne ook nog vaak meerdere hulpverleners omdat er vaak wordt gewisseld. En allemaal brengen ze hun specifieke eigenheid mee wat ook wel weer mee kan helpen. Het is ook wel eens goed om het weer eens van iemand anders te horen. Want iedereen komt toch vaak met zijn eigen oplossingen en een eigen manier van brengen wat je toch weer even kan wakker schudden. Maar dan nog is het in het gunstigste geval maar 1 uurtje in de week.
Nu ik dit topic lees, begin ik misschien ook meer te beseffen waar mijn weerzin voor dit soort trajecten vandaan komt. Het feit dat hulpverleners niet altijd even vaardig of bekwaam zijn (omdat ze bijvoorbeeld heel veel vooroordelen hebben en die niet willen onderbouwen met feiten) wordt namelijk volledig afgewenteld op hun clienten. “Had je maar meer je best moeten doen”, “dan is er gewoon geen match, je kunt in de slachtofferrrol gaan zitten of een andere zoeken”. Dat doet me denken aan wat Magister_Artium schrijft over de reacties van volwassenen op pesten in de zin van dat er maar 1 partij is waar voor op wordt gekomen en de ander een schuldgevoel aangepraat en geminacht.quote:Een ander punt is dat niet alle hulpverleners even vaardig, bekwaam of ervaren zijn. Ook dat telt door in de effectiviteit van je behandeling. Maar zoals de voorgaande users al zeggen moet je het meeste zelf doen. Dingen uitwerken; hoe dat zat in je verleden; liefst op papier. Zelf patronen ontdekken en inzichten verkrijgen. Jezelf geven wat je nodig hebt en zo het kind in jou nu aan de hand meenemen, troosten, vertrouwd laten worden, en opnieuw laten groot worden met jouw volwassen zelf die de overview en de inzichten heeft die je toen nog niet had.
Fijn dat jij in ieder geval successen hebt. Ik zie pesten als een soort van natuurlijke selectie: vaak worden mensen gepest omdat ze. minder goed zijn bedeeld dan de rest op gebied van uiterlijk, sociaal gebied, intelligentie , handigheid, humor , sterkte,etc. Als dat zo is, zal de rest van het leven eerder een bevestiging zijn van wat de pesters zeiden dan een ontkrachting. Dat ervaar ik zelf iig. Na een hoop falen ben ik tot de conclusie gekomen dat veel van wat ze zeiden gewoon. Waar was, ook al was de manier waarop niet zo leuk. En de ggz mensen zijn wanneer ze gemakzuchtig zijn de personifiicatie van mensen die beter bedeeld zijn qua goede eigenschappen, behalve het feit dat ze gemakzuchtig zijn tegenover mij als client en toch alle sympathie en erkenning krijgen. Dat maakt het extra zuur, het voelt als een trap na, maar het is nou eenmaal zo. Er zijn. dingen die nog erger zijn en ik concentreer me daarom idd maar op het positieve.quote:Alleen maar gesprekken met een psycholoog voeren en een een uurtje over je verleden ventileren doet dan eigenlijk minder dan dat je zelf keihard aan de slag gaat. En dat bedoelde ik ook met punt 1. Als je leert in wat voor dynamiek je toen zat, dan kun je het nu in je huidige situaties ook zien en beter herkennen met wat voor soort mensen je dat hebt. Wat hun problemen zijn, dat die dat destructieve gedrag vertonen, waarom ze juist bij jou iets te zoeken hebben en hoe je dat nu eindelijk een halt toe kunt roepen
En met dat 'zelf'-ontwikkelen komt een hoop bij kijken maar het is tegelijkertijd ook heel rewarding omdat je op die manier ook successen boekt wat je motivatie weer voedt. Het bijhouden van die successen in een soort dagboek kan dan ook weer helpend zijn als je (weer) een moment beleefd waarin je het idee hebt dat het allemaal toch geen zin meer heeft
Huh? Vraagbaak voor wat? De client was toch de expert over diens eigen leven?quote:Het is gewoon vallen en opstaan en een psycholoog of psychotherapeut is daarin iemand die je als vraagbaak kunt gebruiken.
Ik geloof ook echt wel dat dit heel waardevol kan zijn, maar niet in de zin van dat dit aan hun opleiding of functie als psycholoog ligt. Want het probleem van pesten is naar mijn mening in de eerste plaats genetisch en daar leren ze op hun opleiding weinig over. En ik heb zelf naar mijn gevoel veel te weinig gemerkt van de theorie die ze hadden geleerd. Vaak vroeg ik ernaar , bijvoorbeeld of ze ergens verklaringen of statistieken van hadden en gaven ze gewoon vaag ontwijkend antwoord en dat maakte me boos, want ik dacht, jij hebt een betere opleiding, je verdient meer dan ik, en je wil niet eens de moeite doen om fatsoenlijk antwoord geven op dingen die ik vraag,quote:En als klankbord om jouw up's en downs en je voortgang mee te bespreken. Iemand die je 1 keer in de week of 2 weken coacht en steunt in jouw proces wat niemand anders voor jou kan doen.
Die psychometrische testen dienen vaak vooral voor… ik heb geen idee. Administratie en hun eigen vooroordelen ofzo. Het zijn maar momentopnames die erg mager worden toegelicht en waarvan nog maar de vraag is in hoeverre ze representatief zijn voor het dagelijks leven. Sorry maar een niet bevooroordeelde praatpaal vind ik vaak beter. Het zal best dat het allemaal wetenschappelijk gevalideerd is, maar voor groepen mensen. Niet voor een individu. Mensen zijn geen klonen van elkaar, juist dit soort problemen zijn heel persoonlijk.quote:Op zaterdag 19 juni 2021 11:13 schreef 12 het volgende:
Het verschil is dat een psycholoog je een gestructureerd traject kan bieden, met psychometrische testjes e.d. om je voortgang te toetsen. Je genoemde voorbeelden zijn meer praatpalen dan 'echte' hulpverleners (haalt niet weg dat praatpalen rete handig zijn en je mogelijk ook een ander perspectief kunnen bieden op hetgeen waar je mee zit!) Een psycholoog biedt handvatten voor het omgaan met je problemen op een wijze die wetenschappelijk gevalideerd is. Er is daarom wel een aantal jaren studie voor nodig om van een breed spectrum van psychische stoornissen kennis te kunnen nemen.
Want het klaslokaal van een middelbare / basisschool is een goede weerspiegeling van de rest van het leven? Als je daarin wil geloven, prima, maar weet dat je een grove overgeneralisatie maakt. Ik wil niet zeggen dat jouw ervaring met ggz-mensen niet waar is, maar in mijn ervaring zitten er ook mensen tussen die wel degelijk het verschil willen maken met de tijd die ze hebben. Vervelend dat je zo veel gemakzuchtige ggz-medewerkers hebt gehad.quote:Op zaterdag 19 juni 2021 11:22 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Fijn dat jij in ieder geval successen hebt. Ik zie pesten als een soort van natuurlijke selectie: vaak worden mensen gepest omdat ze. minder goed zijn bedeeld dan de rest op gebied van uiterlijk, sociaal gebied, intelligentie , handigheid, humor , sterkte,etc. Als dat zo is, zal de rest van het leven eerder een bevestiging zijn van wat de pesters zeiden dan een ontkrachting. Dat ervaar ik zelf iig. Na een hoop falen ben ik tot de conclusie gekomen dat veel van wat ze zeiden gewoon. Waar was, ook al was de manier waarop niet zo leuk. En de ggz mensen zijn wanneer ze gemakzuchtig zijn de personifiicatie van mensen die beter bedeeld zijn qua goede eigenschappen, behalve het feit dat ze gemakzuchtig zijn tegenover mij als client en toch alle sympathie en erkenning krijgen. Dat maakt het extra zuur, het voelt als een trap na, maar het is nou eenmaal zo. Er zijn. dingen die nog erger zijn en ik concentreer me daarom idd maar op het positieve.
Die psychometrische testen vormen voor de gemakzuchtige ggz-medewerker vast het eindoordeel, maar zo'n test is zeker niet het hele verhaal. Problemen zijn inderdaad heel persoonlijk dus verder dan de test kunnen kijken en emphatie toepassen is een pré als psycholoog. Hoezo is een psycholoog bevooroordeeld? Die kent jou als het goed is niet, dus je kan van de grond af aan je verhaal bij diegene kwijt. Nee, zo'n behandelmethode dient significant te werken voor mensen met een specifieke diagnose. Als het niet werkt voor jou is dat misschien een indicatie dat er iets anders speelt (of dat de methode gewoon flut is, ook een mogelijkheid ).quote:Op zaterdag 19 juni 2021 11:22 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Die psychometrische testen dienen vaak vooral voor… ik heb geen idee. Administratie en hun eigen vooroordelen ofzo. Het zijn maar momentopnames die erg mager worden toegelicht en waarvan nog maar de vraag is in hoeverre ze representatief zijn voor het dagelijks leven. Sorry maar een niet bevooroordeelde praatpaal vind ik vaak beter. Het zal best dat het allemaal wetenschappelijk gevalideerd is, maar voor groepen mensen. Niet voor een individu. Mensen zijn geen klonen van elkaar, juist dit soort problemen zijn heel persoonlijk.
Dat is precies het verradelijke aan pesten. Het is een vorm van intimidatie: de ander het gevoel geven dat hij machteloos is en dat zijn lot in jouw handen ligt.quote:Op donderdag 17 juni 2021 22:13 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Nou ja, ik kan me traumatischer machtsmisbruik indenken. Ik ben zooooo blij dat ik niet geboren ben in 1 of ander land waarin vrouwen op heel jonge leeftijd prostituee worden en anders vermoord worden ofzo. Maar een mildere vorm daarvan is het wel ja. Alleen wanneer het jou als gepeste niks interesseert ben je dan ook een slachtoffer?
Huh? Meestal in ieder geval wel gedeeltelijk anders hadden mensen net zo goed niet naar school gehoeven? Dan kun je die ook wel sluiten. Ik zeg in het geval dat mensen gepest worden vanwege genetische “gebreken”. Dat is dan per definitie niet iets dat zomaar in de loop van het leven kan veranderen. Of dat ook het geval is moet iedereen voor zichzelf uitmaken. Ik generaliseer helemaal niets voor anderen. Ja, het is inderdaad vervelend dat ik zoveel gemakzuchtige ggz medewerkers heb gehad. Natuurlijk zullen ze allemaal zeggen dat ze hun best doen en misschien geloven ze dat zelf ook, misschien is het voor hen ook zo, maar ik ervaarde het in ieder geval als gemakzuchtig. Bedankt dat je dat in ieder geval niet voor 100% ontkent.quote:Op zaterdag 19 juni 2021 12:34 schreef 12 het volgende:
Want het klaslokaal van een middelbare / basisschool is een goede weerspiegeling van de rest van het leven? Als je daarin wil geloven, prima, maar weet dat je een grove overgeneralisatie maakt. Ik wil niet zeggen dat jouw ervaring met ggz-mensen niet waar is, maar in mijn ervaring zitten er ook mensen tussen die wel degelijk het verschil willen maken met de tijd die ze hebben. Vervelend dat je zo veel gemakzuchtige ggz-medewerkers hebt gehad.
Natuurlijk maar het jammere is dat empathie van een behandeling niet echt objectief zichtbaar is. Dus ze zullen altijd van zichzelf zeggen dat ze empathisch zijn en als ze het niet zijn heeft het ook geen enkele consequentie.quote:Die psychometrische testen vormen voor de gemakzuchtige ggz-medewerker vast het eindoordeel, maar zo'n test is zeker niet het hele verhaal. Problemen zijn inderdaad heel persoonlijk dus verder dan de test kunnen kijken en emphatie toepassen is een pré als psycholoog. Hoezo is een psycholoog bevooroordeeld? Die kent jou als het goed is niet, dus je kan van de grond af aan je verhaal bij diegene kwijt. Nee, zo'n behandelmethode dient significant te werken voor mensen met een specifieke diagnose. Als het niet werkt voor jou is dat misschien een indicatie dat er iets anders speelt (of dat de methode gewoon flut is, ook een mogelijkheid ).
Goed omschreven maar om eerlijk te zijn voelde ik me nog meer machteloos en alsof mijn lot in hun handen lag bij psychologen dan op school.quote:Op zondag 20 juni 2021 11:54 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Dat is precies het verradelijke aan pesten. Het is een vorm van intimidatie: de ander het gevoel geven dat hij machteloos is en dat zijn lot in jouw handen ligt.
Iemand kan zich al behoorlijk geintimideerd voelen bij bijvoorbeeld opmerkingen die voor anderen heel onschuldig lijken.
Stel je voor dat je mij in vertrouwen neemt en je vertelt mij dat je behandeld wordt voor kanker. Je hebt een chemokuur ondergaan en omdat jouw haar is uitgevallen, draag jij een pruik. Je wilt pertinent dat niemand anders te weten komt dat je kanker hebt en dat je een pruik draagt.
Een paar dagen later roep ik tegen jou waar allemaal andere mensen bij zijn: "Goh, wat zit jouw haar leuk zeg! Ben je naar een andere kapper gegaan ofzo? Heb je het geverfd ofzo? Het lijkt anders dan normaal. Maar ik kan niet zo goed zien wat..."
Dat is pesten. Ik ben mij met die opmerkingen ervan bewust dat ik jou daarmee in verlegenheid breng. Ik weet dan dat jij je waarschijnlijk heel erg opgelaten gaat voelen, omdat je bang bent dat iedereen naar jouw haar gaat kijken en gaat ontdekken dat je een pruik draagt. En je kan je niet verdedigen, want dan verraad je jezelf.
Als je zoiets gaat vergelijken met prostituees die worden vermoord, lijkt het niks voor te stellen. Dus ga jij je nog zwakker voelen dat je om zoiets 'kleins' je al zo aangedaan voelt.
Maar in beide gevallen wordt iemand iets aangedaan die zich er niet tegen kan verdedigen
Deze afschuwelijk schijnheilige manier van pesten vind ik persooniljk tien keer erger dan een klap voor je kop krijgen. Dan kun je tenminste terugslaan.quote:Op zondag 20 juni 2021 11:54 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Stel je voor dat je mij in vertrouwen neemt en je vertelt mij dat je behandeld wordt voor kanker. Je hebt een chemokuur ondergaan en omdat jouw haar is uitgevallen, draag jij een pruik. Je wilt pertinent dat niemand anders te weten komt dat je kanker hebt en dat je een pruik draagt.
Een paar dagen later roep ik tegen jou waar allemaal andere mensen bij zijn: "Goh, wat zit jouw haar leuk zeg! Ben je naar een andere kapper gegaan ofzo? Heb je het geverfd ofzo? Het lijkt anders dan normaal. Maar ik kan niet zo goed zien wat..."
Pesten is daarom ook laf.quote:Op woensdag 23 juni 2021 14:54 schreef Avienda01 het volgende:
[..]
Deze afschuwelijk schijnheilige manier van pesten vind ik persooniljk tien keer erger dan een klap voor je kop krijgen. Dan kun je tenminste terugslaan.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |