[Giro] Etappe 1: Torino - Torino (TISSOT ITT) #1

Tappa 1: Torino - Torino (TISSOT ITT), 8,6 km

Hey. Hallo. Hoi. Hoe is het? Goed, neem ik aan, want iets meer dan een half jaar na de vorige Giro d'Italia gaan we nu alweer vrolijk verder met de volgende versie. Corona teistert ons nog steeds allemaal, maar de grootste koersen zijn bijna allemaal weer terug op hun normale datum. Derhalve gaan we weer koersen in mei, drie weken lang! Feest, fantastisch, genot. We zijn alweer toe aan Giro nummertje 104, een editie die ons van Turijn naar Milaan gaat brengen. Hemelsbreed is dat niet ver, toch gaan we de komende drie weken weer heel wat kilometers moeten afwerken. Laat ik beginnen met een korte samenvatting: de Giro gaat beginnen met een korte tijdrit in Milaan, zo kort dat je het prima een proloog kunt noemen. Vervolgens volgt er een vlakke rit richting Novara, de eerste kans voor de sprinters. Op dag drie had er een leuke rit met wat heuvels op het programma moeten staan in Canale, maar men heeft een aantal heuvels geschrapt waardoor deze rit ook nog voor de sprinters zou kunnen zijn. Op de vierde dag moet er dan wel weer serieus geklommen worden, zoals wel vaker gaan we naar Sestola. Meestal stelt dat niet veel voor, maar nu heeft men een steil klimmetje gevonden waardoor deze rit voor de eerste tijdsverschillen kan gaan zorgen.

De vijfde rit, die de renners van Modena naar Cattolica brengt, is dan weer volledig vlak. Rechtdoor over de Povlakte richting de kust, leuk is anders. Zoals de aankomst van de zesde rit, de eerste aankomst bergop. San Giacomo, een kilometer of 15 aan 6%. Je moet vroeg in orde zijn tijdens de Giro, al zal deze klim door een gebrek aan hoge percentages niet per definitie voor gigantisch veel verschil zorgen. Maar toch, best leuk. Rit 7 is weer ouderwets kut, zo goed als vlak richting Termoli. De sprinters komen aan hun trekken tijdens het eerste deel van de Giro, het tweede deel kunnen ze daarentegen beter overslaan. Daarna duiken we het tweede weekend in, met twee bergritten achter elkaar. Niet echt de meest spectaculaire bergritten, wel twee aankomsten bergop. Rit 8 kent de lange beklimming naar Bocca della Selva, vervolgens een lange afdaling om af te sluiten met een klimmetje van een kilometer of drie aan 7%. Mwoah, gaat normaal gesproken weinig opleveren. De negende rit vind ik op papier wat leuker. Vooral veel op en af, al kennen alle beklimmingen onderweg eigenlijk alleen maar schappelijke percentages. Aan het eind van de rit moeten de renners een skipiste bedwingen, over een onverharde weg gaat het nog even een tijd steil omhoog. Het zwaarste komt aan het eind, dat wordt dus wel een typisch sprintje bergop. Weinig spektakel onderweg en een kleine uitbarsting aan het eind, is de vrees. Normaal gesproken volgt er na negen dagen een rustdag, maar dat gaan we in Italië net even anders aanpakken dit jaar. Op maandag gaat het feest door, met een licht heuvelachtige rit van 140 kilometer. Kan misschien voor de sprinters zijn, al lijkt het wel voor de hand te liggen dat de vluchters hier hun plan kunnen trekken.

Het is lastig om te beweren dat de tweede week na de rustdag begint, want na de rustdag is het al woensdag. Zaagmans komt al praktisch langs tegen die tijd. Maar zaagmans brengt wel wat moois mee, want rit 11 is toch wel de etappe waar we allemaal naar uit aan het kijken zijn. Montalcino. Onverharde wegen. Strade Bianche in de Giro. Iets met 2010. Regen. Vino, Evans, etc. Pittige rit, niet alleen vanwege het onverharde karakter van een aantal stroken, maar ook omdat er behoorlijk geklommen moet worden. Iedereen is vrij op 19 mei, me dunkt. Rit 12 ziet er wel leuk uit. Waarschijnlijk een dag voor de vluchters. Paar flinke heuvels onderweg. Kan eventueel ook nog wel wat opleveren voor de klassementsrenners als de vorige rit enorm zwaar is geweest. Maar, sowieso wel de moeite waard. Dit in tegenstelling tot de tocht tussen Ravenna en Verona. Moedergods, 200 kilometer waarbij een vluchtheuvel voor het enige hoogteverschil moet zorgen. Ellende, maar wel de laatste sprintellende, hoera. We bereiken dan alweer het volgende weekend, op zaterdag staat de Monte Zoncolan op het programma. Niet van de kant die we kennen, nee, van een andere kant. Sutrio, net iets minder zwaar. Alsnog heel erg zwaar, daar niet van. Wel goed voor de variatie. Op zondag volgt een flopritje, tenzij je een Sloveen bent. Ondanks corona steken we toch de grens over, we werken een lusje af deels op Sloveens en deels op Italiaans grondgebied. Wat heuveltjes onderweg, maar heel denderend is het niet. Ik schrijf de naam Matej Mohoric op. Of Tratnik, dat kan ook. Flopritje op de zondag, erg jammer. Gelukkig volgt er op maandag ook weer een rit, met pinksteren! En wat voor een rit. De Fedaia!!! Fedaia!!!!!!! FEDAIA!!!!!!!! Erg mooi om die klim weer eens in koers te zien, al ziet ie wel op een vrij nutteloze plek. Na de Fedaia volgt de Pordoi, waarna de koers waarschijnlijk pas echt zal ontbranden op de loodzware Passo Giau. Daarna volgt er een afdaling richting Cortina d'Ampezzo, waar de finish ligt. Goed voor de variatie.

De laatste week valt amper een week te noemen, na de tweede rustdag houden we slechts vijf ritten over. Na de rustdag krijgen de renners meteen te maken met een bergrit. Rit 17 begint heel lafjes, maar aan het eind van de rit moet er eerst een klim van 15 kilometer aan 8% beklommen worden, voor we naar Sega di Ala trekken. Elf kilometer aan 10%, kijk, nu begint het ergens op te lijken. Daags na de rustdag verwacht ik hier toch wel een slijtageslag. Daar zal tijdens de volgende rit geen sprake zijn. Een etappe van 230 kilometer die 200 kilometer lang vlak zal zijn, voor we in de finale wat heuveltjes tegenkomen. Dagje voor de vluchters, ongetwijfeld. Houden we drie ritten over, waarvan er twee een aankomst bergop kennen. Van de 19e rit krijg ik het niet direct warm. Vlakke aanloop, vervolgens drie beklimmingen die vrij ver uit elkaar liggen. Wel weer een enorm zware slotklim, maar voor die tijd hoeven we volgens mij weinig actie te verwachten. Dat kan tijdens de 20e rit anders zijn, al komen we tijdens die rit ook weer een lange en vlakke aanloop tegen. Kom op jongens, een keer een berg in het begin mag ook wel hoor, zeker nu je van plan bent alles integraal uit te zenden. Enfin, in het tweede deel van de rit drie stevige beklimmingen. San Bernardino, 23 kilometer lang aan 6%. Best leuk. De Passo della Spluga is alleen al vanwege de naam leuk, waarna we vervolgens getrakteerd worden op een laatste klim. Alpe Motta, een onregelmatig dingetje dat gemiddeld neerkomt op zeven kilometer aan 7,5%. Daar moet het gaan gebeuren, voor zover het nog niet was gebeurd. Al volgt de belangrijkste rit daarna. Tenminste, de afgelopen jaren is het meer dan eens gebleken dat een afsluitende tijdrit in Milaan allesbepalend kan zijn. Vorig jaar was dat nog het geval, dit jaar misschien ook wel. Met 30 kilometer een vrij lange tijdrit, al valt het aantal tijdritkilometers in totaal erg tegen.

Maar goed, dat is de Giro dus zo'n beetje. Twee tijdritten, een korte aan het begin en een langere aan het eind. Een stuk of zeven aankomsten bergop, maar eigenlijk slechts één bergrit met een finish in dalende lijn. Een paar heuvelritten ook, zoals naar Sestola en Bagno di Romagna. Toch ook wat vlak werk. Alles zit er wel zo'n beetje in, al ontbreekt de wow-factor wel een beetje bij me. Met frisse tegenzin gaan we er dus weer aan beginnen, haha! Nee, nouja, heb toch wat minder tijd, dus ik ga proberen de boel een beetje beperkt te houden. Dat gaat bij deze voorbeschouwing niet op, maar bij de volgende lappen tekst kunnen we hopelijk spreken over lapjes. Goed. De Giro van 2021. Van start in Turijn, ja, hup.




De voorzichtig gesponsorde Tissot ITT gaat van start in Torino, een stad die wij ook wel Turijn plegen te noemen. Turijn (Italiaans: Torino; Piëmontees: Turin) is na Milaan de grootste stad van Noord-Italië. Ze ligt ten zuidwesten van Milaan en ten noordwesten van Savona en is de hoofdstad van de regio Piëmont en de provincie Turijn. Tijdens deze voorbeschouwing wil ik nog wel enigszins m'n best doen, maar het gaat meer dan normaal vooral ordinair knip- en plakwerk van Wikipedia worden. Toen ik voor het laatst iets over Turijn schreef, in 2015, was het een stad met bijna 900.000 inwoners. Tegenwoordig spreken we over 850.000 inwoners, de vergrijzing slaat stevig toe in Italië. Al kom je als de hele agglomeratie meerekent aan 2,2 miljoen inwoners, helemaal verlaten is het hier ook weer niet. De Giro gaat van start op de Plaza Castello, niet ver verwijderd van de Dom en het Koninklijk Paleis, twee van de bekendste gebouwen van de stad. Recht tegenover de startlocatie vinden we dan weer het Palazzo Madama terug. Dit palazzo is een stadspaleis dat bewoond werd door de heren van Savoye. Het maakt deel uit van het UNESCO-Werelderfgoed Residenties van het Koninklijk Huis van Savoye, een gegeven dat voorzien is van een eigen wikipagina. Het Koninklijk Paleis hoort ook bij deze verzameling van Savoye. Een naam die onlosmakelijk is verbonden met Turijn, want Turijn werd pas echt belangrijk toen in 1563 Emanuel Filibert van Savoye er de hoofdstad van zijn hertogdom van maakte. Op het Piazza San Carlo staat een standbeeld van hem. Op het Piazza Castello staat dus een paleis, dat zich bevindt binnen het gebied van een voormalige Romeinse nederzetting. Een stadspoort van die nederzetting is in het gebouw geïntegreerd, lollig wel. Later hebben ze er nog een paar torens aan toegevoegd, waarna het nog later een koninklijke residentie werd. In de 17e eeuw koos Christina van Frankrijk, bijgenaamd Madama Reale, het paleis als haar favoriete woonplaats. Sindsdien heeft het paleis zijn huidige naam. Ah, zo. Tegenwoordig zit er een museum in het paleis, een kunstmuseum van 4 verdiepingen met collecties antiek, schilderijen en decoratieve en toegepaste kunst. Even verderop, bij het eerder gememoreerde Piazza San Carlo, vinden we een ander museum, het Museo Egizio. Over Egypte enzo, ook wel tof. De meeste historische gebouwen in Turijn schijnen verder overigens bij de barok te horen, op de kathedraal na. Daar ligt tevens de lijkwade van Turijn, een stukje stof dat over een langere wikipagina beschikt dan deze voorbeschouwing. Wil wat zeggen. Maar goed, zo zou je nog wel even door kunnen gaan over Turijn. Laten we maar een stukje tijd gaan rijden.



Op de grote plaveisels van het Piazza Castello gaat de tijdrit van start. Ingeklemd tussen een gebouw van de regio Piëmonte en het Palazzo Madama beginnen de renners aan hun tocht van 8,6 kilometer. Nadat ze na het aftellen op de altijd amateuristische wijze van het startpodium rijden volgt al snel de eerste bocht naar links. Over de stenen gaat het verder, terwijl de volgende bocht naar links niet lang op zicht laat wachten. Een lange, lopende bocht naar links. De weg begint na een tijd iets smaller worden, maar er liggen nog steeds steentjes. Tot we het plein verlaten. De renners rijden door een poort, waar de weg normaal is versierd door een aantal tramrails. Zal nu vast opgevuld worden, toch een punt van aandacht. Voorbij de smalle poort ligt er ineens asfalt, maar de tramrails liggen er ook nog. In dalende lijn gaat het een paar meter verder, waarna de renners bij een rotonde schuin rechtsaf slaan en verlost worden van de rails. Even later volgt er een echte bocht naar rechts, waarna het één kilometer volledig rechtdoor gaat. Nog steeds in licht dalende lijn, onderweg kruisen de renners een keer de tramrails, maar verder is het makkelijk fietsen tot aan de oevers van de Po. Beneden volgt er een bocht naar rechts, waarna het weer een kilometer rechtdoor gaat over een vlakke en brede weg langs de Po. Aan de andere kant van de rivier zien de renners een paar kicken kerkjes, aan het eind van de rechte kilometer volgt er een nieuwe kilometer met iets meer bochten. Na een rotonde die voor weinig opschudding zal zorgen rijden ze het Parco del Valentino binnen, waar ze over een brede weg gaan fietsen die normaal is voorbestemd voor toeristen. Bij een rotonde in het park gaat het schuin naar links, waarna het redelijk rechtdoor gaat tot aan het eerste tussenpunt. Dit punt zal na 3,8 kilometer volgen bij het Borgo Medievale del Valentino. Een middeleeuwse burcht dus. En niet zomaar een burcht, het ziet er behoorlijk impressionant uit. Vooral aan de overkant van de Po valt de schoonheid op, al lijkt het me ook geen straf om een keer door de burcht zelf te struinen.



Voorbij dit tussenpunt, uiteraard het enige van deze korte tijdrit, rijden de renners via een paar flauwe bochten door een tunneltje dat voorzien is van een paar kunstwerken. Krijgen wij waarschijnlijk niets van te zien, maar toch. Eenmaal uit de tunnel volgt er een lange en lopende bocht naar rechts, licht omhoog. Aan het eind van deze bocht gaat het scherp naar rechts, een stevige hectometer later gaat het bij een rotonde nog eens naar rechts en vervolgens rijden de renners over de Po. Aan het eind van de brug slaan de coureurs scherp rechtsaf, waarna ze even later schuin rechtsaf slaan. Een kleine omweg, ze hadden eigenlijk ook meteen linksaf kunnen slaan. Maar goed, deze omweg zorgt ervoor dat de tijdrit nog iets technischer wordt, want we komen in een kilometer tijd één listige rotonde en twee scherpe bochten naar links tegen. Na die rotonde gaat het ook al schuin naar links, de twee bochten naar links volgen praktisch direct na elkaar. Dat zijn wel meteen de laatste wapenfeiten van deze tijdrit, want in de resterende drie kilometer tot aan de finish gaat het eigenlijk zo goed als rechtdoor over een weg die enorm breed is en weinig hoogteverschillen kent. Op de grote plaat stampen tot aan de streep, over de Corso Moncalieri die hooguit een paar flauwe bochten kent. Redelijk goed asfalt ook nog eens, er lijkt zelfs een vrij nieuwe laag te liggen. Een eenvoudig begin, het wordt de renners niet moeilijk gemaakt. Slechts wat simpele stadspromotie voor Turijn, verder dient deze tijdrit geen enkel doel. Ja, het bezorgen van een nieuwe ritzege voor Ganna, nota bene afkomstig uit Piëmont, maarja, die lijkt niet echt in vorm te zijn. Enfin, de finish ligt getrokken vlak voor de brede asfaltweg dreigt over te gaan in de plaveien. Vlak voor de kicken kerkjes die de renners aan het begin van de tijdrit zagen liggen, de Gran Madre di Dio is nu ineens dichtbij.



Dat de 104e Giro d'Italia begint in Turijn is geen ongewone zaak, de koers is hier met enige regelmaat geweest. Te vaak om op te noemen, eigenlijk. Praat je toch al snel over een aankomst of 40, en nog vaker is de koers hier vertrokken. Al vond de start van de Giro hier minder vaak plaats. Toevallig wel in 2011, tien jaar geleden. Toen startte de ronde hier met een ploegentijdrit, vanwege de Unificatie van Italië 150 jaar daarvoor. Da's inmiddels alweer 160 jaar geleden, de tijd vliegt. De laatste aankomst in Turijn dateert van 2016, toen de laatste rit van die Giro in de stad eindigde. Giacomo Nizzolo dacht zijn eerste Girorit dacht te winnen. Dat was heel kort zo, totdat hij werd teruggezet en de zege ging naar Nikias Arndt. Nizzolo heeft ondertussen nog steeds geen rit in de Giro gewonnen, wellicht lukt hem dat dit jaar. In 2015 vertrok er voor het laatst een rit vanuit Turijn, toen zou de afsluitende rit eindigen in Milaan, alwaar Keisse zijn vluchtgenoot Durbridge klopte nadat ze op een wonderbaarlijke wijze de sprint wisten te ontlopen. Milaan en Turijn, meestal aan het eind van de ronde. Milaan dit jaar weer aan het eind, Turijn voor de verandering een keer aan het begin. Koerstechnisch kennen we Turijn ook wel van Milaan-Turijn, zo'n Italiaanse semi-klassieker die jaarlijks aan belang lijkt te verliezen. Het is een stad waar ook wel wat wielrenners vandaan komen, Fabio Felline, namens Astana aanwezig, is bijvoorbeeld van hier. Italo Zilioli is waarschijnlijk de bekendste wielrenner uit Turijn, hij won bijvoorbeeld vijf ritten in de Giro. Turijn kennen we verder van Fiat, het automerk dat ooit de Multipla wist te bedenken. Daar is de familie Agnelli verantwoordelijk voor, dezelfde familie die ook achter Juventus zit. En dat Juventus zat dan weer achter de walgelijke Super League. Platbranden die handel. Torino FC is toch een veel mooiere club. In Turijn werden in 2006 de Olympische Winterspelen georganiseerd. Gezien het feit dat de stad tevens de geboortegrond is van Ludovico Einaudi en Gigi d'Agostina moet er hier ook iets muzikaals in het water zitten. Of de mensen zijn gewoon vaak gaan bidden bij de basiliek van Superga, een kicken plaats op een heuvel buiten de stad. Daar komt Milaan-Turijn ook nog wel eens aan, wel lachen. Voorts is de Mole Antonelliana de blikvanger van Torino. Waarvan akte.



In Turijn gaat het een graadje of 15 worden. Niet echt warm, maar een prima koerstemperatuur. Het blijft droog, dat is ook bijzonder mooi meegenomen. Gedurende de dag zal het niet hard waaien, maar het kleine beetje wind dat er is neemt naarmate de middag vordert steeds meer af. In het eerste gedeelte langs de Po zal de wind in de rug staan, in het laatste stuk richting de finish is het dan weer tegenwind. Aan het begin van de middag zal de wind te voelen zijn, richting het eind van de middag verwacht ik niet dat de renners er nog veel van gaan merken. Het tweede stuk langs de Po is beduidend langer, dus de renners die vroeger starten ondervinden waarschijnlijk meer hinder van de wind dan de jongens die er later aan beginnen. Al is het de vraag hoeveel effect het gaat hebben, de renners rijden meestal redelijk beschut rond. Enfin, het is toch maar acht kilometer. Een secondenspel. Om 14:00 zal het spel beginnen, Filippo Tagliani (die kent u niet) bijt het spits af. Na hem vertrekken de renners om de minuut, ONZE David Dekker gaat om 14:01 als tweede van start. Vanaf het begin zullen Jeroen en Karsten namens Eurosport aanwezig zijn. Ja, we zijn weer afhankelijk van Eurosport. Dat gaat de komende jaren ook zo blijven, Renaat zit dik in de shit. Hoewel het duo Jeroen en Karsten steeds beter is geworden zitten we wel vast aan al die reclames, erg jammer. En dat worden er dit jaar meer dan ooit, want men gaat alles integraal uitzenden. Via Eurosport 1, en als dat niet zo is dan toch zeker via de PLAYER en de GCN app. Fantastisch, maar wellicht tijdens sommige ritten lichtelijk overbodig. Of nouja, die was er vast eerder, maar ik gebruik hem nu pas haha. Enfin, kies uw favoriet. Dries De Bondt of all places is om 17:03 de laatste, jemig. Een bruisend begin en een sprankelend einde. Vooral 16:52 en 16:53 vinden we erg leuk. Evenepoel en Ganna, HYPE.






De tekst was te lang, dus ik ga door in de fipo.

Ja, goh, tja. Ga ik het doen? Ga ik echt weer alle ploegen overlopen? Nou, weet je, laten we het toch maar doen. Te beginnen met rugnummer 1. Ineos Grenadiers wist vorig jaar op het laatst de koers te winnen, in de afsluitende tijdrit werd Jai Hindley uit het roze gereden door de altijd sympathieke Tao Geoghegan Hart. Hart is er nu niet bij, in plaats daarvan staat de Tourwinnaar van 2019 aan het vertrek. Egan Bernal. Meteen een vraagteken, want hoe gaat het met de rug van Egan? Daar is hij nu al een jaar mee aan het kutkloten, en er lijkt niet veel verbetering in te zitten. In de Strade Bianche reed hij buitengewoon sterk, maar in de Tirreno kreeg hij na een paar dagen toch weer last. Als hij dat in de Tirreno al kreeg wordt zo'n drieweekse natuurlijk helemaal een opgave. Wellicht een TUE'tje gescoord, dat zou een uitkomst zijn. Echt een vraagteken, ik zou het niet durven te zeggen. Schaduwkopman bij Ineos schijnt Pavel Sivakov te zijn, die zelf ook wel een vraagteken mee mag dragen. Zo wisselvallig, die jongen. In de Ronde van de Alpen reed zijn ploeg speciaal voor hem alles aan gort, waarna hij als een baksteen moest lossen. Matig, slecht. Tijdens die specifieke rit was Dani Martinez misschien nog wel beter, maar die bakte er de rest van de tijd dan weer niets van. Het Ineos van vroeger is niet meer, verwacht geen dominantie. Hoewel, dat hadden we vorig jaar ook niet verwacht en toen wonnen ze praktisch iedere rit en zelfs het eindklassement. Oké, vlak ze ook weer niet uit. Met Ganna hebben ze natuurlijk een tijdritkanon bij. Won vorig jaar drie tijdritten én een rit in lijn. Vorig jaar won hij sowieso iedere tijdrit. Dit jaar niet, nee, verre van. De laatste drie tijdritten allemaal verloren. In de Tirreno geklopt door Wout, in Romandië geklopt door, ja, door wie niet eigenlijk? Heeft wel een nieuwe fiets gekregen, misschien zorgt dat voor nieuw elan. Ivan Sosa is na tegenvallende prestaties op het laatst van de startlijst gesmeten, hij is vervangen door Jhonatan Narvaez. Die won vorig jaar in de stromende regen een rit. Dit jaar reed hij sterk in Vlaanderen, tot hij viel. Na die valpartij keert hij nu pas terug in koers. Komt over als paniekvoetbal, maar we gaan het meemaken. De altijd erg lelijke racist Gianni Moscon is er helaas ook bij. Op dreef in de Tour of the Alps, met twee ritzeges. Maar zodra het langer bergop gaat kan hij nog steeds niet mee, het zal vooral knechten worden als de rug van Bernal heel blijft. Houden we Puccio en Castroviejo over, lekker op kop rijden. Af en toe omkijken en een half peloton meenemen, kan in geval van nood ook nog.

Toch wel een sterke ploeg, uiteindelijk. Maar veel onzekerheden. Dit in tegenstelling tot AG2R-Citroën, daar hebben we veel zekerheden. Dat ze er geen reet van kunnen, namelijk, hahaha. Tony Gallopin als kopman, de armoede. Is het weer 2014 ofzo? Sinds Marion Rousse hem heeft verlaten is het niets meer. Kan nu hooguit proberen een paar keer in de aanval te gaan. Francois Bidard met z'n boerenbefkop is alleen prof omdat hij Frans is. Geoffrey Bouchard is natuurlijk wel een fenomeen, benieuwd wat hij gaat doen. Hij is goed in het anonieme klassement, maar hij wil ook wel eens aanvallen. Dat tweede kan ik hem aanraden. Clement Champoussin is de meest interessante naam, hoewel hij nog wisselvallig is. Zijn laatste twee koersen waren niet denderend, al had hij zowel in Romandië en Catalonië toch één goede dag. Voor spelletjes een vervelende, dus. Over af en toe een goede dag gesproken, Alexis Gougeard! Twee goede dagen per jaar, maar die heeft hij dit jaar nog niet gehad. Het zal toch niet? Nee, natuurlijk niet. Lawrence Naesen heeft net geen down, Andrea Vendrame is een notoire puntenpakker die heel vaak 9e kan worden en Larry Warbasse denkt dat er dit jaar 13 kansen zijn voor de vluchters zijn ofzo en hij wil iedere keer in de vlucht zitten. Oké, Warbassie.

Door met Alpecin-Fenix. Voor het eerst dat deze jongens een grote ronde gaan rijden, jawel! De kopman is Tim Merlier, die uitgespeeld gaat worden in de sprints. Intrinsiek is Merlier een van de snelste renners van het volledige peloton. Het is alleen de vraag of het hem gaat lukken om in de Giro in een goede positie aan de sprint te beginnen. Zijn ploeg is alvast niet heel denderend. Dries De Bondt is een sympathieke loebas, maar stiekem toch ook wel weer beperkt. Of nouja, hij heeft al mooie dingen laten zien, niet voor niets Belgisch kampioen, maar vooral dit jaar komt het er niet echt uit. Jimmy Janssens had twee jaar geleden ineens een wonderbaarlijke opleving, maar dat is ook al lang verleden tijd. Wel een van de betere klimmers van deze ploeg, hij zal het wellicht eens tijdens een heuvelritje proberen. Alexander Krieger is een fenomeen, maar heeft een pechjaar achter de rug. Voor het seizoen begon hard gevallen, en bij zijn eerste koers, de Ronde van Turkije, viel hij weer. Zal vooral ingezet worden in de sprinttrein, als hij een keer goede benen heeft kan hij misschien wel eens meesprinten in een rit met een wat lastigere aankomst. Senne Leysen mag dom op kop gaan rijden, is alleen prof omdat z'n vader ploegleider is. Oscar Riesebeek vinden wij natuurlijk leuk. Doet het ook behoorlijk goed, maarja, wel zo'n renner waarvan je je afvraagt wat hij nu eigenlijk precies in een grote ronde te zoeken heeft. Vaak in de aanval gaan, wie weet lukt het een keer om een ereplaats bij elkaar te fietsen. Gianni Vermeersch is natuurlijk helemaal een fenomeen. Deze jongen lijkt alles te kunnen, ik durf dus niet slecht over hem te spreken. Indrukwekkend tijdens de klassiekers, maar in de Tirreno zie je hem dan weer niet echt. Geen idee wat hij hier kan. Wellicht wat werk doen voor Merlier en zo nu en dan in de aanval gaan, lijkt me prima. Ze debuteren praktisch allemaal in een grote ronde, het zal lekker snuffelen worden en volgend jaar een betere poging wagen. Louis Vervaeke heeft dan wel weer wat ervaring. Op papier dé klimmer van de ploeg, maar hij is echt ranzig slecht dit jaar. Ook nog eens gevallen in Luik, verwachten we niets van.

Gelukkig gaan we nu door met het altijd fantastische Andronio Giocattoli-Sidermec, van de buitengewoon sympathieke Gianni Savio. Aanvankelijk waren ze er niet bij, want de malafide organisatie RCS heeft een hekel aan Savio. Vegni, je moeder. Het totaal nutteloze Vini Zabu kreeg een wildcard, waarom weet niemand. Maar toen hadden ze daar ineens twee positieve tests, haha. En dan niet coronapositief, nee, ouderwets positief. Onder meer Matteo Spreafico liep tegen de dopinglamp, die jongen reed toen net een paar weken voor Vini Zabu na een tussentijdse overstap van... Androni! Savio, jij heerlijke man. Volgens Etienne van Empel, die tijdens de Giro van vorig jaar bij Spreafico op de kamer lag, had Spreafico wat potjes met supplementen bij en in een van die potjes zat blijkbaar een stof die niet helemaal toegestaan was. Kwam Savio goed weg dus, erg mooi. Vini Zabu besloot na de tweede positieve test, die van De Bonis, de wildcard vrijwillig in te leveren. Had niet gehoeven, hun schorsing liep gisteren af. Hihi. Toch maar goed dat ze dat wel hebben gedaan, want mijn broekje gaat maximaal op de enkels voor Androni. Te beginnen met de kopman, Alexander Cepeda! Let goed op, Alexander. Niet Jefferson, dat is zijn neef van Caja Rural. Dit is Alexander. Hij is klein, hij komt uit Ecuador en hij kan verschrikkelijk goed klimmen. Hij was indrukwekkend in de Tour of the Alps, benieuwd wat hij hier kan. Zijn debuut vorig jaar was niet heel goed, maar dit gaat beter worden. Androni neemt ook de matige act Pellaud mee. De Zwitserse Colombiaan die altijd in de aanval gaat, waarvan akte. Op dat punt ben ik het wel enigszins met Vegni eens, die kansloze aanvallen van een figuur als Pellaud kunnen we missen. Savio neemt ook Andrii Ponomar mee, een jongen van 18. De jongste deelnemer van een grote ronde sinds mensenheugenis, ofzo. Gianni wilde iets leuks doen. Hij heeft twee gasten van 18. Umba is er ook nog, maar daarvan vond Savio dat hij er fysiek nog niet klaar voor was. Ponomar is een ander verhaal. Hij is dan wel slechts 18 en hij ziet er misschien nog wel jonger uit, maar fysiek is het een volwassen vent. Een bekend verhaal bij Oekraïners, hallo Popovych. Vroeg top, in ieder geval fysiek. Daarom mocht Ponomar ook meteen Milaan-San Remo rijden, en daarom reed hij die koers ook meteen uit. Zijn motor is al groot genoeg. Verder is het wel een lichtelijke act natuurlijk. Gratis aandacht. De insinuaties dat Savio dit doet om Ponomar te verkopen slaan nergens op, want iedereen kent Ponomar. Staat bijvoorbeeld op het lijstje van Matxin van UAE, en vermoedelijk niet alleen daar. Savio denkt echt dat Ponomar klaar is voor dit werk, al zal hij ongetwijfeld niet uit gaan rijden. Simone Ravenelli is een van de drie Italianen, dat is stiekem wel weinig. Kan aardig over een heuvel, hij zal het van de aanval moeten hebben. Sepulveda is ondertussen bijna een veteraan, na een paar jaar knechten bij Movistar is hij terug op het procontinentale niveau. In de Ronde van Turkije deed hij het wel aardig, verder is dit niet meer de Sepulveda van zijn Franse periode. Ach, gewoon aanvallen, wellicht kom je nog ergens. Na Cepeda wel de beste klimmer, kan in die hoedanigheid misschien nog iets betekenen voor de man uit Ecuador. Filippo Tagliani is een vreemde toevoeging. Is al 25 en dit is zijn eerste jaar als prof. Mocht meteen Strade Bianche en Milaan-San Remo rijden, en nu ook de Giro. Werd 6e in Belgrade Banjaluka, maar dit is geen fenomeen hoor. Materiaal voor de kansloze vroege vlucht. Gelukkig hebben we ook nog Natnael Tesfatsion. Natnael is een van de drie Eritreeërs aan het vertrek, en waarschijnlijk degene die we het meest in de gaten moeten houden. Opgepikt door Savio bij de continentale ploeg van Qhubeka, na zijn bijna zege in de Tropicale en zijn zege in Rwanda. Tesfatsion is een typische Eritreeër. Kan redelijk goed klimmen en beschikt over een prima sprintje. Ik hoop hem vaak in de aanval te zien, deze jongen heeft wel de wapens om ooit een rit te winnen. Volgens Qhubeka was hij er nog niet klaar voor, dus ik draag nooit meer een broek als het hem lukt om het ongelijk van die racistische instelling aan te tonen. Oja, Nicola Venchiarutti is er ook nog. Kan er geen reet van.

Sorry, bij Androni loopt het altijd een beetje uit de hand. Is stiekem ook nog eens de extra ploeg, aangezien we dit jaar dankzij corona met 23 ploegen van start gaan. Normaal met 22. Wel leuk voor de extra ploeg, of het ook leuk voor ons wordt valt nog te bezien. Door met Astana, waar Alexandr Vlasov op wraak zint. Stapte vorig jaar na twee dagen al uit ofzo, ziek. Dat moet nu beter gaan, de vorm in de Ronde van de Alpen was alvast prima. Een belangrijke kanshebber op de eindzege, stiekem. Hij wordt ondersteund door Samuele Battistella, de neppe wereldkampioen bij de beloften van Yorkshire. Matig, tot nu toe. Fabio Felline, de man uit Turijn, is er ook bij. Goed in de Tirreno, verder ook nog vrij pover. Gorka Izagirre is dan weer de regelmaat zelve, kun je een huis op bouwen. Nuttige kracht, wel gevallen in Romandië. Pronskiy is het grote klimtalent van de Kazachen, debuteert hier in een grote ronde. Vooral een voor de toekomst, nu knechten voor Vlasov. Luis Leon Sanchez is bezig aan een sterk jaar, en dat op z'n 37e. Wel een man voor het middengebergte, zodra het langer omhoog gaat haakt hij onherroepelijk af. Sobrero kwam samen met Battistella over van het toen noodlijdende NTT, allebei hebben ze de smaak nog niet echt te pakken. Gewoon dom knechten. Harold Tejada moet ook dom gaan knechten, maar dan vooral als het bergop gaat. Vorig jaar heel sterk, die benen heeft hij dit jaar nog niet.

Bahrain-Victorious komt met een ploeg die twee speerpunten kent. Uiteraard begint Mikel Landa als kopman. De man met de mooiste stijl van het peloton. Ook de man die het mooist kan lossen op de belangrijkste momenten. Gaat het hem ooit nog lukken een grote ronde te winnen? Of om überhaupt het podium te halen? Als het ooit kan, dan nu. Maarja, dan moet hij zelf wel eerst hard gaan rijden. De Tirreno was degelijk, in het Baskenland viel hij dan eigenlijk weer tegen. Daar was ploeggenoot Pello Bilbao beter op dreef, Pello reed daarna ook nog een zinderende Tour of the Alps. Vooral zijn ritzege daar was indrukwekkend, hij gooide zich in een afdaling naar beneden. Leuk duo, waarbij ik wel hoop dat ze Bilbao niet laten knechten voor Landa. Geef Pello maar wat vrijheid, stuur hem in de aanval. Kan goed werken. Arashiro is nog steeds prof, niemand weet waarom. Caruso, de klimknecht die een hekel heeft aan knechten. We noteren weer een mooie 9e plaats in het klassement, ofzo. Gino Mäder, die won in Parijs tegen Nice bijna een rit. Gaat redelijk goed bergop, kan een nuttige kracht worden. Als Landa en Bilbao tegenvallen ook een leuke jongen voor in de aanval. Mohoric en Tratnik is een degelijke Sloveense tandem. Geen Roglic en Pogacar, maar deze jongens kunnen ook wel wat. Eigenlijk te goede renners om in dienst te laten rijden, maarja, gaat natuurlijk wel gebeuren. Rafa Valls is fit, blijkbaar. Wat? Kan niet. Die valt heel snel weer uit, noteer maar vast.

Na Bahrain komen we uit bij het altijd teleurstellende Bardiani-CSF. Wat een vreselijke ellende bij elkaar. Een bejaarde Giovanni Visconti, die werkelijk niet meer vooruit te branden is. Enrico Battaglin, nog zo iemand. Vroeger konden ze ritten winnen in de Giro, nu is het een prestatie als ze de koers uit weten te rijden. Giovanni Carboni is zo'n beetje de klimmer van het stel, maar dan voor de Francis de Greef-bokaal. Filippo Fiorelli is wel een leuke rubriek. Dit jaar behoorlijk op dreef, in allerlei koersjes achteraf. Vorig jaar een paar keer 9e in de sprints. Zo'n figuur. Heb je ook niks aan, maar een renner van Bardiani moet en zal 9e of 10e worden in de sprint. Een applausje voor Davide Gabburo, hij heeft eindelijk zijn doel bereikt. In 2019 reed hij bij Neri Sottoli. Geen Giro. Vorig jaar Androni. Geen Giro. Dit jaar Bardiani, wel de Giro. Gefeliciteerd, met je plakplaatjes. Leuke jongen voor in de vroege vlucht. Umberto Marengo is heel erg slecht. Filippo Zana is de vervanger van Alessandro Tonelli, die één keer positief testte, ditmaal wel op corona, en daarna drie keer negatief. Beetje lood om oud ijzer. Al is Zana een renner met meer talent. Won dit jaar ook al een koers, op een muurtje in Kroatië. Een talent, maar dan is Bardiani wel net de verkeerde ploeg voor je. Daar wordt niemand beter. Dus ook Samuele Zoccarato, zelfde verhaal.

Bora-Hansgrohe komt met een ploeg vol renners met grote namen. Peter Sagan, de grootste naam van allemaal. Deed vorig jaar ook al mee en viel toen vooral op door die ene rit op grootse wijze te winnen. Zoiets zal hij nu ook weer moeten proberen, in de sprints wordt het toch een lastig verhaal. Misschien een keer bij een lastigere aankomst. De puntentrui zou wel mogelijk moeten zijn. Ach, hij krijgt in ieder geval genoeg geld, dus zijn ronde is nu al geslaagd. Giovanni Aleotti is een vrij groot talent. Kan redelijk klimmen, mag tijdens deze Giro ongetwijfeld ontdekken wat hij nu allemaal echt kan. Cesare Benedetti is de eeuwige knecht van Bora, die twee jaar geleden warempel een rit wist te winnen. Dat gaat hij nu niet herhalen. Maciej Bodnar is ook een knecht, en een vriend van Sagan. Goed voor de sfeer. Emanuel Buchmann, die hebben we ook nog. De klimkopman, al is het maar de vraag wat hij kan. Vorig jaar gevallen in de Dauphiné, daarna een bijzonder slechte Tour gereden en ook dit jaar is het niet veel. Wel een nieuw contract op zak, toch mooi meegenomen. Op basis van zijn vorm dit jaar, met onder meer een 13e plaats in de Itzulia, zou ik hem hooguit een outsider willen noemen. Fabbro is er ook bij, die kan nog wel eens gaan verrassen. Begint steeds beter te klimmen. Sterke Tirreno, ook niet slecht in de Tour of the Alps. Kan eens kijken hoever hij komt met aanklampen, en anders kan hij prima voor een rit gaan. Datzelfde kunnen we zeggen over Felix Grosssssssssssssssschartner. Al zou ik Felix, met z'n smerige snor, adviseren om meteen voor een ritzege te gaan. Zoals hij in de Ronde van de Alpen al liet zien kan hij dat wel. Houden we Oss over, nog een vriend van Sagan. Mee voor de sfeer, maar hij kan ook wel vrij hard trappen.

Cofidis is er ook bij, en dat had niet gehoeven. Hoewel, met Elia Viviani hebben ze een kopman voor de massasprints. Elia was vorig jaar heel erg slecht, het valt niet mee zonder Taus en Van Mol. En dan moest hij ook nog een hartoperatie ondergaan, niet al te lang geleden. Die operatie is in ieder geval wel succesvol verlopen, want Viviani begint steeds meer op de oude Viviani te lijken. Hij heeft zowaar zelfs een koers gewonnen dit jaar. Maarja, in Romandië was hij dan weer mokerslecht. Ik zie hem nu niet direct iets winnen. Hij neemt wel zijn hele kneuzenentourage mee. Simone Consonni, die altijd liever voor Simone Consonni rijdt, het beperkte broertje Attilio Viviani en de slechtste lead out uit de historie van het wielrennen, Fabio Sabatini. Dat is het Italiaanse gedeelte van de ploeg. Ze hebben ook nog drie Fransen bij, die allemaal enigszins kunnen klimmen. Nicolas Edet is een oudgediende, hem gaan we nu ongetwijfeld weer veelvuldig in de aanval zien gaan. Beetje voor de bergpunten gaan, dat soort werk. Remy Rochas is bijzonder klein en kan redelijk goed klimmen. Een anoniem klassement sluit ik niet uit. Victor Lafay is een lapzwans die soms zin heeft om hard te trappen. In de Ronde van Valencia werd hij uit het niets tweede op een aankomst bergop achter Mas. Als het draait... zo'n renner. Maar het draait vaak niet, vooral niet omdat het op mentaal gebied een doetje schijnt te zijn. Mooiweerrenner, zoiets. Houden we Natnael Berhane over. De tweede Eritreeër. Maakt samen met Daniel Teklehaimanot onderdeel uit van de eerste generatie Eritreeërs in het peloton. Teklehaimanot heeft al afgezwaaid, ik vermoed dat Berhane bezig is aan zijn laatste maanden. Het komt er niet meer uit. De echte motivatie lijkt verdwenen te zijn, het is nu een beetje anoniem knechten geworden. En zelfs dat lukt niet altijd.

Oh god. Nu gaan we het krijgen hoor. Deceunick-Quick Step. Remco. Evenepoel. Remco Evenepoel. Ik heb hier zó enorm geen zin in. Als we dit enigszins rustig proberen te bekijken: je flikkert in een ravijn. Je breekt - naar eigen zeggen - je hele rechterkant. Je begint weer met trainen na een paar maanden en dan blijkt al snel dat je weer last krijgt, omdat je te snel en te stevig bent begonnen. Nieuwe rustperiode. En dan kun je pas ergens in maart weer op een normale manier beginnen met trainen. Je eerste stage stelt niet veel voor. Dus eigenlijk is het al zo ongeveer april voor je op je oude niveau kunt trainen. Je hebt het hele jaar nog niet gekoerst. Dit wordt je eerste grote ronde. In de tijdrithouding schijn je nog last te hebben van je heup. Je bent 21. Normaal gesproken is het volkomen en totaal onmogelijk dat Evenepoel ook maar íets gaat laten zien. Uitrijden zou al fenomenaal zijn. En toch, het blijft Evenepoel. Die jongen is niet normaal. Dus misschien wint hij wel meteen deze tijdrit en rijdt hij drie weken in het roze. Het kan niet uitgesloten worden. Maar het zou wel heel erg prettig zijn als hij niet wint. Als hij gewoon op een kwartier wordt gereden, zoals je bij iedere andere renner in die situatie zou verwachten. Want, stel je voor dat hij wel wint. Dan verliest hij nooit meer een koers. Dus nee, doe maar rustig aan. Is ook goed voor de Belgen, dan gaat de hype misschien een beetje liggen. Nog nooit meegemaakt, zo'n hype voor een renner die nog niet heeft gekoerst en terugkomt van een blessure. Het is absurd. Mijn nieuwe favoriete is overigens dat hij sinds zijn blessure 37e keer is getest. Kloppen zal het ongetwijfeld niet, want zoveel wordt er überhaupt niet eens getest in z'n totaliteit, maar als het stiekem wel klopt zal dat de bewegingsruime ook beknot hebben. Eigenlijk kan het niet dat Evenepoel hier iets laat zien. Maar alle zogenaamde kenners zeggen dat hij gewoon gaat winnen. Dus, dan weten we dat vast, Evenepoel wint. Drie weken lang een kwispelende Jeroen. Ik ben er niet klaar voor. Het kán niet. Maar gaat het toch gebeuren? Joao Almeida zal hopen van niet, de Portugees was de verrassing van de vorige Giro. Reed lang in het roze, maar hij kwam in de bergen toch wel tekort. Dat zien we dit jaar eigenlijk weer. Sterk, maar in het hooggebergte haakt hij af. Kan wel weer hoog eindigen, uiteraard. Al kan het ook knechten voor Evenepoel worden, dat gaat zijn ego niet leuk vinden. Cavagna is in ieder geval een andere sterke pion om erbij te hebben. Kan zomaar meteen de tijdrit gaan winnen. Verder altijd een gevaarlijke klant, maar we mogen aannemen dat hij zich met de aanwezigheid van Evenepoel en Almeida koest zal moeten houden. Honore is er ook nog, die was vorig jaar ineens zo goed op die hellende aankomsten in de Giro. Dit jaar ook echt belachelijk goed, ritje in Coppi tegen Bartali en de Itzulia. Nu maar knechten, neem ik aan. Opa Keisse is er ook, mag de jonge Evenepoel de fijne kneepjes van het vak leren. James Knox mag de anonieme klimmer van de ronde worden, of hij wordt een sterke knecht. Fausto Masnada is alleen maar bezig met Fausto Masnada. Dat was vorig jaar wel grappig, hoe hij op kop reed voor Almeida, lol, fijne ploeggenoot. Kan sinds kort ook tijdrijden, Taus is een genie. Maarja, die gaat zelf 8e worden, ongeacht de prestaties van zijn ploeggenoten.

EF-Nippo komt weer met een aangepast shirtje. Vorig jaar hadden ze eenden, dit jaar een lappendeken van allerlei vlaggen. Wel gaaf, op zich. Hugh Carthy is de kopman, die verrassend derde werd in de Vuelta van vorig jaar. Is in orde, 5e in de Tour of the Alps bijvoorbeeld. Podium lijkt me nu wel hoog gegrepen, maar je weet het nooit. Jonathan Caicedo mag hem ondersteunen. De Ecuadoriaan won vorig jaar op de Etna, vanuit de vlucht. Of hij in de aanval mag gaan met Carthy in de gelederen is nog maar de vraag. Simon Carr debuteert in een grote ronde. De Britse Fransoos is een bijzonder goede klimmer die razendsnel stappen maakt, maar ik weet niet of we meteen veel van hem mogen verwachten. Nee, dan kunnen we beter op Ruben Guerreiro letten. Won vorig jaar een rit én de bergtrui in de Giro. Recent 8e in de Ronde van de Alpen, deze lelijke Portugees kan weer meer in beeld gaan rijden dan goed voor ons is. Jens Keukeleire is er ook, geen idee waarom. Dit jaar echt krankzinnig slecht, maar dat had met z'n astma ofzo te maken. Iets in die geest, hij had in ieder geval een excuus verzonnen. Julius van den Berg heeft geen excuus nodig, hij zit bij SEG. Die malafide makelaars weten iedereen overal altijd te slijten. Ook al kun je er zoals Julius geen reet van, je mag toch wel blijven. Walgelijk. De commissie zal wel hoog zijn. Alberto Bettiol is er ook. Heeft het nog niet dit jaar. Tejay van Garden maakt de ploeg compleet. Die heeft het al jaren niet meer, je vergeet soms dat hij nog prof is.

Gaan we door met het misselijkmakende EOLO-Kometa. Een wanstaltige ploeg. Walgelijk. Ze zijn hier omdat Basso en Contador bij de ploeg betrokken zijn, en omdat EOLO enkele koersen van RCS sponsort. Qua renners is het echt dramatisch. Ooit was het een sympathieke opleidingsploeg, maar ze hebben exact nul renners meegenomen die ze zelf hebben opgeleid. In plaats daarvan is het een allegaartje van Italiaanse bejaarden en eeuwige talenten. Belletti is op papier kopman, maar die is vijf jaar geleden gestopt zonder het door te geven. Vincenzo Albanese was als belofte een fenomeen, plafonneert nu al jaren. Mark Christiaan is een random Britse klimmer die niet kan klimmen en alleen maar bij de ploeg rijdt vanwege Sean (niet Simon) Yates, die dan weer ploegleider is bij dit zooitje ongeregeld. Marton Dina is de Hongaarse klimmer die niet kan klimmen, want Hongaarse sponsor en ooit zou de Giro van start gaan in Hongarije was uiteindelijk nooit meer gaat gebeuren. Lorenzo Fortunato kan enigszins klimmen, als hij geluk heeft. Werd 13e in de Ronde van Asturië, nou, opnemen in de pooltjes dan maar. Francesco Gavazzi is net als Belletti vergeten te melden dat hij met pensioen is. Edward Ravasi is een Italiaanse klimmer die niet kan klimmen. Samuele Rivi kan er echt he-le-maal niets van. Kloteploeg, gewoon kut. Een opleidingsploeg zonder op te leiden, weg ermee.

Komen we uit bij Groupama-FDJ, omdat het moet. Grappenmaker Molard schijnt de kopman te zijn. Heeft nog weinig grappen gemaakt dit jaar, schieten we niets mee op. Keertje in de aanval, dat zal het wel zijn. Matteo Badilatti kan goed klimmen, maar is laat begonnen met fietsen en dat breekt hem nog steeds op. Geen fenomeen in het peloton. Is vaak al gekookt voor het klimmen begint, schieten we dus weinig mee op. Antoine Duchesne draait waarschijnlijk de muziek in de bus, matige renner. Simon Guglielmi, ja, als iemand het weet mogen ze het me vertellen. Sebastien Reichenbach, dat moet dan maar de klimmer van het stel worden. Al heeft hij nog niet echt lekker geklommen dit jaar. Dalen lukt hem over het algemeen ook niet echt. Romain Seigle heeft ooit aan veldrijden gedaan, nog altijd zijn belangrijkste wapenfeit. Attila Valter is een Hongaar. Een talent, kan goed klimmen. Een klassement zou ik niet aan beginnen, gewoon aanvallen joh. Eigenlijk had Thibaut Pinot de kopman moeten zijn, maar Thibaut had nog meer last van zijn rug dan Bernal. Geen Thibaut, in plaats daarvan ONZE Lars van den Berg. Het zal vast een sympathieke knul zijn, maar ik schrijf hem niet op voor de eindzege. De docureeks IK BEN LARS zal ook niet direct voor hoge kijkcijfers zorgen.

Kennen jullie die grap van die mokerslechte ploeg die op een slinkse manier in de World Tour wist te belanden? Intermarche-Wanty-Gobert-Hilario. De licensie van CCC overgenomen, heel slim. Alleen zitten we nu voor altijd vast aan deze razende apenaids. Flikker toch op man, met je Wanty. Jan Hirt als kopman, die dit jaar nog geen koers heeft uitgereden. Maar Aike Visbeek verwacht wel heel veel van hem. Ik niet. Dan kijk ik nog eerder naar Quinten Hermans, weer een veldrijder. Heeft een aardige punch, zal in een kopgroep een gevaarlijke klant kunnen zijn. Of in een rit met een aankomst op een muurtje, maar dat hebben we nu niet echt. Wesley Kreder, een van de 100 Kreders. De gemene deler is dat ze er allemaal niets van kunnen en langer prof zijn geweest dan eigenlijk had gemogen. Riccardo Minali is wel een leuke rubriek. Vini Zabu is er niet, dus geen Mareczko. Die taak moet Minali dan maar op zich nemen. Al is Minali nóg slechter. Al drie jaar rijdt hij amper een koers uit. Maar Wanty haalt hem en verwacht dat hij uitslagen rijdt? WTF? Hoe dan? Ze zijn oprecht teleurgesteld in Minali, hadden ze meer van verwacht. Kijk maar eens naar zijn uitslagen van de afgelopen twee jaar en vertel me of zijn uitslagen van dit jaar in een patroon passen of niet. Spoiler: hij trekt gewoon de lijn van de vorige jaren door. Ligt na een dag of vijf al uit koers. Dan liever Pasqualon, die kan wel voor een paar anonieme ereplaatsen zorgen. Simone Petilli kan een klein beetje klimmen, 18e in Romandië bijvoorbeeld. De Hubert Dupont van deze editie, kan zomaar. Rein Taaramae, goh, leeft ook nog. Of nouja, een beetje. Anoniem rondhobbelen, een schim van zijn vroegere zelf. En dat al een paar jaar, geen idee waarom Wanty hem heeft gehaald en hem zelfs voor twee jaar heeft vastgelegd. Lol. Ronden we af met Taco van der Hoorn, die in een grote ronde niet veel te zoeken heeft. Dat wordt in de aanval tijdens een vlakke rit. Met een mongool van Bardiani en eentje van EBOLO.

De propagandajongens van Israel doen ook mee. Dan Martin is de kopman. Tenminste, zolang hij zijn fiets op de weg houdt. Kijk nou wat ie doet, kijk nou wat ie doet. Ho ho ho, HAHAHAHA. Rechtdoor in de afdaling, intelligent Dan. En dat uitklikken, hoe zat dat ook alweer? Enfin, als hij op de fiets blijft zitten een renner om in de gaten te houden. Sterke klimmer, uiteraard. Pas zijn tweede deelname aan de Giro, eigenlijk wel leuk om te zien wat hij hier kan doen. Patrick Bevin is er ook bij. Sterke tijdrijder, die zich dit jaar ook al als sprinter heeft later zien. Zeker in een gedecimeerd veld kan hij ver vooraan eindigen. Brandle is vooral een tijdrijder, maar bovendien vergane glorie. Voor zover er ooit sprake was van glorie. Davide Cimolai is een soort van sprinter. Of dat was ie. Nu soms ook nog, maar niet vaak. Ik doe mooi niet mee aan cyclingmaster dit jaar, ik zie het alweer. Bevin, of Cimolai, of? Nee grapje, meer hebben ze niet. De Marchi is er wel bij, voor al uw kansloze vluchten. Alex Dowsett is er ook. De tijdrijder met het bloed dat niet wil stollen. Won vorig jaar wel een rit, leuk voor hem. Was een matige etappe wel verder, win dit jaar maar niet Alex. Krists Neilands is een fenomeen. Wat kan die jongen fietsen. Jammer dat hij nu waarschijnlijk moet werken voor Martin, ik zou hem graag in de aanval zien. Guy Niv is de excuusjood. Als ik dat zo mag zeggen. Waarschijnlijk niet, maar ik denk niet dat iemand bij dit stukje tekst weet te raken. Tegen de tijd dat je hier bent is de rit al zowat voorbij. Dus laat ik het maar staan. Oja, Israel rijdt in een nieuw shirtje. Vanwege Vini Fantini. Lachen.

Door met ONZE jongens van Jumbo-Visma. ONZE Sjors is de kopman. Povere ploeg eigenlijk, als je bedenkt hoe goed Jumbo-Visma tegenwoordig is. Maarja, alle ballen op de Tour dus komt er hier een beperkte ploeg aan de start. Bennett komt eigenlijk altijd wel iets tegen. Of hij valt, of hij wordt ziek, of hij krijgt stiekem toch weer last van steken in z'n zij. Na heel wat operaties zou dat probleem opgelost moeten zijn, maar ik zie het wel weer terugkeren. Dat gaat twee weken goed, daarna valt ie om een of andere reden weer weg. Edoardo Affini is een Italiaan die vooral kan tijdrijden. Al heeft ie dat nog niet laten zien, hij heeft vooral veel affiniteit met het begrip DNF. Koen Bouwman is een enorm leuke jongen. Kan er geen reet van, maar dat mag de pret niet drukken. Contract voor het leven, want het is zo'n gezellige vent. David Dekker dacht mooi te kunnen gaan sprinten, maar toen deed Groenewegen ineens mee. Eerlijk gezegd zou ik voor Dekker gaan, want ik kan me amper voorstellen dat Groenewegen meteen mee gaat sprinten. Zoals ik me ook amper voor kan stellen dat Evenepoel wint. Maar als ze in België zoveel vertrouwen hebben in Remco moeten wij ook gewoon vertrouwen hebben in Dylan. Giro di Dylan. Wij bieden geen excuses aan, wij gaan gewoon voor de ritzege. Vingertje voor de mond als juichgebaar, een paar doodsbedreigingen richting Lefevere. Ik heb er zin in. Tobias Foss is er ook nog, de Noor die alleen al in zijn gezicht 40 kilo kan afvallen. Met die bolle plofkop komt hij geen berg over, terwijl het nochtans een klimmer zou moeten zijn. Dramatische renner, altijd al gezegd. Over dramatisch gesproken, Paul Martens. Nog even volhouden, hij is bijna met pensioen. Jos van Emden vinden we allemaal wel sympathiek, al begint hij qua prestaties steeds meer op Pol Martens te lijken. Erg jammer.

Hey, Lotto-Soudal bestaat ook nog. Caleb Ewan heeft dit jaar een plan. Hij doet mee aan alle grote rondes en wil in iedere grote ronde minstens één rit winnen. Hij begint met de Giro, een koers die voor zijn ploeg klaarblijkelijk een stuk minder belangrijk is. De ondersteuning valt tegen, eigenlijk. Zijn vaste loods Jasper De Buyst is er wel bij, dat scheelt. Kluge is ook altijd belangrijk, die is er eveneens bij. Oldani zal ongetwijfeld ook een rol gaan spelen in de trein, de snelle Italiaan kan misschien voor zichzelf rijden als het wat lastiger is. Aangezien Ewan toch nooit echt van het treintjeswerk is en vooral probeert te profiteren van het werk van anderen zal hij ongetwijfeld weer op een heel goedkope wijze een paar ritten weten te winnen. De Buyst zet hem af in het wiel van Groenewegen of Merlier en dan gaat ie er in de laatste 10 meter voorbij. M'n maaginhoud komt nu alweer omhoog. Laffe tyfushond. Ben je zogenaamd een van de beste sprinters van de wereld, kom je met zo'n halfslachtige ploeg naar de Giro en neem je op geen enkele wijze verantwoordelijkheid. Opdoeken. Net als de matige act Thomas De Gendt, ook dat licht mag wel eens uit. Wat te denken van Tomasz Marczynski, die binnen zijn eigen ploeg niet eens serieus wordt genomen. Oh, de Tomasz, ja, die doet alleen zijn best als zijn contract bijna ten einde is. Kobe Goossens doet sympathiek z'n best en Harm Vanhoucke kan er geen reet van Jeroen. Echt niet. Het kan even ergens op lijken, maar uiteindelijk gaat het onherroepelijk mis. En als dat niet het geval is wordt hij hooguit 13e, ofzo. De Maxime Monfort-trofee. Nou, gefeliciteerd weer he.

We zijn er bijna! Nog even volhouden. Vooral omdat we het nu over Movistar gaan hebben, dat is altijd leuk. De kopman is Marc Soler! Marco! Marcootje!!! Teringlijer!!! Toch wel een van de beste rubrieken van het peloton hoor. Marco moet een IQ hebben dat richting de min gaat. Het is onvoorstelbaar hoe dom die jongen is. Hij komt alleen maar om de verkeerde redenen in beeld eigenlijk. Hij doet iets doms, of hij stelt simpelweg teleur. Hoewel, de laatste tijd toch twee mooie successen geboekt. Een rit gewonnen in de Vuelta vorig jaar, al deed hij in de rest van die Vuelta vooral weer domme dingen. Lekker in je eentje van het peloton naar de kopgroep springen om vervolgens te merken dat je eigenlijk gelijk weer moet afhaken. Dit jaar reed hij tot nu toe gewoon vrij slecht. En dan komt er kritiek. Kritiek waar Marco klaarblijkelijk niet zo goed mee om kan gaan, want toen hij in Romandië warempel een goede dag had en na een late uitval zelfs een rit wist te winnen kwam daar het vingertje. Marco snoerde alle haters de mond. Treurig, vind ik dat. Win je eindelijk eens een keer iets, ben je toch weer meer bezig met de buitenwereld. Geniet nou eens ergens van, Marco. We zijn niet allemaal tegen je. We houden van je. Maar we vinden je ook een domme mongool. En daar hebben we volledig gelijk in. Marco houdt wel van slecht weer, dus wat dat betreft zou de Giro wel een ideale ronde voor hem moeten zijn. We noteren een 11e plaats. Dario Cataldo is er ook bij, die is bijna met pensioen. Matteo Jorgenson is een getalenteerde Amerikaan. Deze ginger kan ook wel een aardig eindje klimmen, al zullen we maar niet teveel van hem verwachten. Nelson Oliveira is vooral een tijdrijder, een hardrijder. In de aanval kan hij ook gevaarlijk zijn, maar Movistar kennende moet hij gewoon knechten voor Soler. Dat zal Pedrero vast ook moeten doen. Hij had geniale benen toen Carapaz in 2019 de Giro won, die benen heeft hij daarna nooit meer gehad. Hoewel, tweede in de Ronde van Asturië, recent. Niet slecht. Vorig jaar ook mooi anoniem 19e in de Giro, lekker hoor. Einer Rubio is een kleine klimmer. Lekker in de aanval gaan, Einer. Niet luisteren naar Sciandri en Chente. Con dos cojones, enzo. Cojonitos, in zijn geval waarschijnlijk. Albert Torres is een baanrenner die alleen bij Movistar rijdt met het oog op de Olympische Spelen. Bij gebrek aan beter mag hij een grote ronde rijden, net als vorig jaar. Sluiten we af met Davide Villella, dat is niet veel meer.

Een van de grootste favorieten bewaren we voor het laatst, zo'n beetje. Simon Yates, van Team BikeExchange. Lelijke naam, lelijk shirt. Lelijke Brit. Was verschrikkelijk goed in de Ronde van de Alpen, waardoor alle kenners vrezen dat hij wederom te vroeg in vorm is. Specialiteit van het huis. Een paar jaar geleden domineerde hij de Giro, totdat hij ineens zichzelf tegenkwam. Kan nu ook weer gebeuren, hij was wel echt heel erg goed in dat rondje in de Alpen. Ook nu is de derde week weer heel zwaar, dus is het wel de bedoeling om op het juiste moment te pieken. Als je nu al top bent is het lastig om dat drie weken door te trekken. Naar eigen zeggen heeft Yates geleerd van zijn fouten, we gaan het meemaken. De schijn heeft hij wel een beetje tegen. Zijn ploeg is ook niet echt imponerend. Hepburn en Juul-Jensen zijn twee dommekrachten die vooral op het vlakke hun werk moeten doen. Tanel Kangert was ooit een goede klimmer, maar die heb ik dit jaar nog niet veel moois zien doen. Cameron Meyer piekt altijd op het Australiaans kampioenschap, vervolgens verdwijnt hij weer een jaar van de radar. Mikel Nieve is een geweldige renner, maar wel eentje die zijn beste tijd heeft gehad. Erg matig tot nu toe. Is wel altijd goed in een grote ronde, wie weet kan hij toch weer ineens op het juiste moment pieken. Anders zal het van Nick Schultz moeten komen, die is wél goed in vorm. Sterke renner, misschien wel wat kwetsbaar in het hooggebergte. Callum Scotson is schandalig slecht.

Team DSM was vorig jaar verrassend sterk. Hindley en Kelderman op het podium, dat zag niemand aankomen. Kelderman is verdwenen, Hindley verdwijnt binnenkort. In de tussentijd neemt Hindley nu namens DLM wel weer deel aan de Giro. Zijn prestatie van vorig jaar gaat hij nooit herhalen, onmogelijk. Ik vraag me zelfs af of hij nu de kopman is, want DSM heeft ook nog Bardet in huis. Bardet in een andere ploeg, jawel. Romain heeft nog niet echt geïmponeerd dit jaar, maar wie weet piekt hij op het juiste moment. Altijd een renner om in de gaten te houden. Nikias Arndt hoeven we dan weer niet in de gaten te houden. Nico Denz waarschijnlijk ook niet echt, al steeg hij vorig jaar wel boven zichzelf uit. DSM had zich vorig jaar echt helemaal volgestopt, dat ging nergens over. Dit jaar hebben ze een brief ontvangen, dat kan bijna niet anders. Het verschil is levensgroot. Chris Hamilton ging volgens Iwan Spekenbrink ooit een grote ronde winnen, toch wel het ultieme bewijs dat Spekenbrink niet goed wijs is. Max Kanter niks van. Mag samen met Fiorelli voor de 9e plaats in de sprint gaan. Nicholas Roche is erbij voor de ervaring. Michael Storer zou een goede klimmer kunnen zijn, maar dat weet hij goed te verbergen.

Komen we uit bij het ranzige Qhubeka Assos. Alle Afrikanen raus, alle matige Europeanen in. Hoewel Nizzolo nog niet eens zo matig is. Kan redelijk ver komen in de sprints, al is hij de laatste koersen ook weer niet enorm imponerend geweest. Victor Campenaerts reed een sterk voorjaar. Voor iemand met een kleine motor ging hij toch aardig mee. Dat tijdrijden lijkt een beetje verleden tijd te zijn. Alleen al in eigen land overvleugeld door Van Aert en Evenepoel, in het buitenland zijn er nog meer kleppers. Een Ganna, bijvoorbeeld, of een Cavagna. Campenaerts moet nu lekker in de aanval gaan, een rit proberen te kapen. Kilian Frankiny is een waanzinnig slechte klimmer. Bertjan Lindeman is überhaupt waanzinnig slecht, met dat vermoeiende gepomp op de fiets. Domenico Pozzovivo vond ik ooit echt een leuke renner, maar het is wel klaar. Mauro Schmid is een middelmatig getalenteerde Zwitser. Een klimmer, soort van. Max Walscheid mag lekker knechten voor Nizzolo en wellicht eindigt hij in de tijdrit voor Campenaerts. Wisniowski is fucking slecht. Kutploeg.

De voorlaatste ploeg is Trek-Segafredo. Alwaar Vincenzo Nibali de kopman had moeten zijn, maar Nibali ging op z'n plaat en brak z'n pols. Ze hebben hem nu klaargestoomd voor de Giro, gewoon, omdat het moet. Niet omdat het kan, of omdat het slim is. Het moet. Omdat Nibali. Omdat Segafredo. Omdat allerlei redenen. We mogen niet veel van Nibali verwachten, met zo'n pols is het toch lastig koersen. Annemiek van Vleuten kwam vorig jaar op het WK een eind, maar kon uiteindelijk niet doen wat ze normaal doen. Dat gaat Nibali ook niet kunnen doen. En dat terwijl het überhaupt al een aflopende zaak was. Nee, ik zet er een streep door. Bauke Mollema mocht op voorhand voor ritzeges gaan, misschien dat hij nu de nieuwe kopman wordt. Na een rit in de Vuelta en eentje in de Tour wil hij nu een rit in de Giro winnen, om de verzameling compleet te maken en in een illuster rijtje te komen. Maarja, de druk vanuit de ploeg om voor dat anonieme klassement te gaan kan nu weer toegenomen zijn. We gaan het meemaken. De ploeg bevat verder veel Italianen. Brambilla, die dit jaar al heeft gewonnen. Kan lekker in de aanval gaan, misschien. Ciccone, op papier een grote naam. De resultaten blijven ietwat achter, maar toch een jongen om enigszins een beetje rekening mee te houden. Mosca is er ook bij, daar hoeven we dan weer geen rekening mee te houden. Moschetti mag gaan sprinten, want we hebben ook iemand nodig die 7e wordt. Daarnaast is wormvormig aanhangsel Koen de Kort ook van de partij. Het zit er, je hebt er niets aan, en vooral, je komt er niet zo snel vanaf. Likker Koen, ik vind het echt een vermoeiende vent. Met z'n eeuwige positieve praatjes ook, over Emils Liepins die massasprints gaat winnen en Eg die kan verrassen. Nee, Koen, niet doen. Tenzij hij positief is over Amanuel Ghebreigzabhier, dan ben ik een en al oor. Amanuel is van de partij. De derde Eritreeër. De beste klimmer van de Eritreeërs, ik hoop dat hij in de aanval mag gaan. Knechten zou zonde zijn, een anoniem klassement ook.

De laatste ploeg is UAE-Emirates. Komen met een bescheiden ploeg, al is Formolo altijd wel een leuke renner om in de gaten te houden. Hopelijk laten ze ook hem veelvuldig in de aanval gaan, als klassementsrenner is hij duidelijk niet goed genoeg. Valerio Conti is er ook altijd bij, dit jaar tot nu toe wel heel slecht. Alessandro Covi is een interessant talent. Kan aardig klimmen, maar is ook vrij rap. In bepaalde ritten kan dat goed van pas komen. Joe Dombrowski doet ook mee, ja, die rijdt bij UAE. Verder waagt men nog eens een poging met Gaviria. Dat gaat weer op een teleurstelling uitdraaien. Molano en Richeze mogen meedelen in de malaise. Diego Ulissi mag laten zien dat zijn hartproblemen verleden tijd zijn, al missen de echte aankomsten voor hem wel nogal.

Nou, dat was het weer. Jezus, wat een ellende toch iedere keer weer. En dan moet de voorspelling ook nog eens volgen. Wat een drama, misschien. De Giro begint dus met een korte tijdrit, die niet enorm technisch is. Een paar bochten, maar het valt allemaal wel mee. Heel kort, dus het explosieve vermogen is hier ook nog wel van belang. Verder filosoferen heb ik eigenlijk weinig zin in, want de verschillen gaan ze beperkt zijn dat het allemaal niet uitmaakt. Een tijdrit voor de show, puur en alleen om Turijn in het zonnetje te zetten. De moeite eigenlijk niet waard. En toch weer moeite voor gedaan, he.
1. Cavagna. Vooral op basis van zijn recente overwinning in Romandië. Ook in Parijs-Nice was hij er al dichtbij. En in Catalonië. Eigenlijk vooral. Remi is een bizar goede tijdrijder geworden. Een notoir slechte stuurman ook. Scheelt dat er tijdens deze tijdrit niet veel gestuurd hoeft te worden.
2. Ganna. Zijn laatste tijdritten waren voor zijn doen dramatisch. Voor een normale sterveling waren ze nog best oké, maar voor hem niet. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Het lijkt me onmogelijk dat hij zijn prestaties van vorig jaar herhaalt, maar hij zal hier ongetwijfeld beter voor de dag komen. In zijn eigen streek, in zijn eigen land, op een nieuwe fiets. Misschien wat rondere wielen uit de kluis. Het zal vast beter gaan, maar hij is te verslaan.
3. Almeida. Alleen al voor de interne spanningen binnen Quick Step zou het toch leuk zijn als Almeida meteen een paar tellen pakt op Evenepoel. Al lijkt verder iedereen te denken dat Evenepoel meteen wint. Wat me echt heel erg vreemd zou lijken. Vooral de positie op de tijdritfiets zou ongemak moeten veroorzaken bij iemand met zijn blessures. Maarja. Ik ga het toch maar een keer proberen om te doen alsof Evenepoel enigszins menselijk is. Dus van Almeida wel spraken, van Evenepoel die zijn eerste koersdag afwerkt voorlopig nog geen sprake.
4. Tratnik. Vorig jaar werd hij in tijdritten van de Giro 11e, 10e en 10. Zoiets zal het nu vast ook weer worden, maar vierde kan ook. Als alles meezit.
5. Foss. Met z'n vadsige harses. Bevin zou ook kunnen. Of toch Evenepoel. Of Masnada, want die kan tegenwoordig ook tijdrijden. Of Bettiol die ineens grappig doet. Of nog 100 namen noemen, doe ik het zo goed Emil? Hepburn! Affini! Oliveira! Dat is wel genoeg voor vandaag.