LITLPT#1: Hooters

Ach. Gecondoleerd.
Ook "niet onverwacht" lijkt het me afschuwelijk. Sterkte.

Gecondoleerd.

Gecondoleerd Lienekien.

Ja, ook van mij Liene. Het is een droevige zaak.

LIT = TIT

quote:

Op woensdag 19 mei 2021 07:28 schreef Lienekien het volgende:
Gisteren hebben we mijn moeder naar haar laatste rustplaats gebracht. Haar overlijden was niet onverwacht. Ik zal haar missen.

Ik heb hier vorig jaar wel eens iets verteld over mijn voormalig ouderlijk huis dat ik toen aan het opruimen was. De grootste praktische klus was daarmee eigenlijk al geklaard (huis is daarna ook verkocht).

Straks terug naar normaal. Maar nu nog even niet.

Ik heb alleen nog maar met onverwacht overlijden te maken gehad. Hoe is het voor jou nu je je er praktisch en waarschijnlijk ook mentaal op hebt kunnen voorbereiden? Heb je het idee dat dat het draaglijker maakt?

Ik heb zelf een dik jaar nodig gehad na de dood van m'n moeder om me weer enigszins blij te kunnen voelen. Misschien is het niet toevallig dat dat samenhing met de allerlaatste administratie die ik af te wikkelen had. Bij m'n vader ging het in mijn herinnering anders, was ik meer met horten en stoten ontzettend verdrietig en voelde ik me minder algeheel gedeprimeerd. Misschien dat mijn zwangerschap daar iets mee te maken had. Ik vind het in ieder geval frappant hoe anders het rouwproces beide keren is verlopen. En ik maar denken dat ik rouwen onder de knie had.

Dank voor de condoleances.

@Claudia_x Wat een moeilijke vraag om nu te beantwoorden. Rationeel is er natuurlijk verschil, emotioneel weet ik het nog niet.

Onze overbuurvrouw, die zelf al een paar jaar met pensioen is en nooit een blad voor de mond neemt, merkte nuchter op tegen mijn man: ‘Het neemt ook wel een hoop zorgen weg’. En dat is ook zo. Toen mijn moeder nog zelfstandig woonde, had ik voortdurend een zware knoop in mijn maag om wat er kon gebeuren (en wat ook gebeurde), nooit rust.

Ze heeft ons dit jaar nog erg verbaasd met haar kracht en wil om te leven. Het was lichamelijk gezien al ver in de blessuretijd. Terugkijkend op de laatste weken zien we wel de tekenen dat het ook niet veel langer had moeten duren. We tellen onze zegeningen: dat ze ons nog altijd wel herkende (Alzheimer), dat we in de week voor haar dood nog een klein feestje hadden waarvan ze genoot, dat we er tot het laatst bij konden zijn en dat ze niet onnodig pijn heeft hoeven hebben.

Ik moest al een paar jaar geleden steeds meer overnemen qua administratie. Nadat het huis vorig jaar was opgeruimd en uiteindelijk is verkocht, was dat een grote klus die gelukkig was geklaard. Ik heb nu ook al aardig in beeld waar we in de komende weken/maanden nog mee bezig moeten. Ik verwacht geen onaangename verrassingen, wat dat betreft.

Mijn moeder was zelf een optimistisch mens. Mijn vader was veel gevoeliger voor de donkere kanten van het gemoed. Ik herken me in beiden. Mijn broer lijkt erg op mijn moeder. En mijn man is ook vooral praktisch ingesteld. Ik zie het daarom ook wel positief in.

[ Bericht 1% gewijzigd door Lienekien op 20-05-2021 16:21:04 ]

Fijn dat je dit voor je moeder hebt kunnen doen. Sterkte de komende tijd.

Het verlies van mijn vader, niet jong niet oud (79) heb ik altijd in solide rationele kaders weten te vatten. Dat mijn zus is overleden - ik ben inmiddels ouder dan zij is geworden- pakt me op onverdachte momenten nog welis stevig bij de kladden. Maar ik kan er niets aan veranderen dus ik laat dat maar gewoon gebeuren.

quote:

Op donderdag 20 mei 2021 19:05 schreef Gellius het volgende:
Het verlies van mijn vader, niet jong niet oud (79) heb ik altijd in solide rationele kaders weten te vatten. Dat mijn zus is overleden - ik ben inmiddels ouder dan zij is geworden- pakt me op onverdachte momenten nog welis stevig bij de kladden. Maar ik kan er niets aan veranderen dus ik laat dat maar gewoon gebeuren.

Triest.

Nâ. Het feit dat de niet-aanwezigen nog aanwezig blijven in de dagelijkse gang der dingen vin'k geen trieste gedachte hoor..

quote:

Op donderdag 20 mei 2021 22:00 schreef Gellius het volgende:
Nâ. Het feit dat de niet-aanwezigen nog aanwezig blijven in de dagelijkse gang der dingen vin'k geen trieste gedachte hoor..

Ja, laten we het helemaal gaan analyseren. Je was liever allebei oud geworden. Voor mijn broer die drie jaar geleden overleed zat dat er ook niet in.

Ik vind het zo gek dat mijn ouders en broertje gefixeerd in de tijd zijn, in m'n hoofd. M'n vader is een jaar of veertig, de leeftijd die ik nu heb. Zo droom ik ook altijd over hem.

Och ja. Ik droom over mijn broer en dan kan hij weer lopen. Dat had hij zelf wel mooi gevonden, denk ik.

Onze radijsjes doen het overigens uit-ste-kend. Ik weet dat daar weinig voor nodig is, maar de kinderen zijn reuzetrots. En ze lusten geeneens radijsjes. Ik ben de enige die radijs lust (maar dan ook echt).

Zou dat helpen? Ze vinden ze 'gronderig' smaken. Wat ook klopt, daarom vind ik ze zo lekker.

[ Bericht 0% gewijzigd door Gellius op 22-05-2021 00:03:16 ]

quote:

Op vrijdag 21 mei 2021 23:40 schreef Gellius het volgende:
Onze radijsjes doen het overigens uit-ste-kend. Ik weet dat daar weinig voor nodig is, maar de kinderen zijn reuzetrots. En ze lusten geeneens radijsjes. Ik ben de enige die radijs lust (maar dan ook echt).

Ik heb radijsjes geplant omdat de kinderen dat zo leuk vonden. Ik houd niet van radijsjes, zij houden niet van radijsjes. 't Ouderschap in een notendop.

Mag ik je radijsjes?

quote:

Op zaterdag 22 mei 2021 08:28 schreef Gellius het volgende:
Mag ik je radijsjes?

Jazeker.

Het is bovendien gewoon een fijn woord: radijsjes.

quote:

Op zaterdag 22 mei 2021 10:33 schreef LXIV het volgende:
Ik had de radijsjes dit jaar in de serre uitgezaaid. Binnen een week waren het al echte plantjes, dat gaat echt heel snel met radijsjes.

Ja, bizar. Volgens mij is de eerste zelfs al klaar om gerooid te worden. Of noem je dat bij radijsjes geen rooien?

quote:

Op zaterdag 22 mei 2021 10:42 schreef Gellius het volgende:
Het is bovendien gewoon een fijn woord: radijsjes.

Voor eeuwig verpest door het Bananenlied, vrees ik.