Te serieus en zwaarmoedig zijn

Zoek een partner die ook zo is.

quote:

Op zondag 2 mei 2021 02:14 schreef Mishu het volgende:
Zoek een partner die ook zo is.

Nee juist niet. Moet net als Ying en yang elkaar aanvullen. Als beide zwaarmoedig zijn is er helemaal geen ruimte voor luchtigheid in de relatie en wordt het helemaal zwaar 🤦

Plan iets leuks voor jullie samen.

quote:

Op zondag 2 mei 2021 02:40 schreef jameshond7 het volgende:

[..]

Nee juist niet. Moet net als Ying en yang elkaar aanvullen. Als beide zwaarmoedig zijn is er helemaal geen ruimte voor luchtigheid in de relatie en wordt het helemaal zwaar 🤦

Ik heb een relatie gehad met iemand die totaal niet zo als mij was en geloof me dat zo'n Ying en Yang verhaal in veel gevallen dus ook totale kul is. We hadden maar heel weinig raakvlakken en van een gebalanceerde. intellectuele response was amper sprake. Voor mij was het samen, maar toch alleen zijn. Big mistake.

Je gedrag aanpassen.

Ze moet je gewoon nemen zoals je bent. Of wordt je zwaarmoedigheid veroorzaakt door een achterliggende depressie?

quote:

Op zondag 2 mei 2021 01:37 schreef Minimunt het volgende:
Hoi allemaal,

Ik krijg vaak het verwijt dat ik veel te serieus ben en zwaarmoedig ben en dat ik te veel nadenk. Het zit in mij als persoon maar ik heb het ook wel ge-erft.

Hoe kan ik hier het beste mee om gaan? Ik merk dat ik de laatste jaren wel al grote stappen heb gezet maar dat het telkens terug komt. Mijn relatie loopt ermee stuk, en hoe meer ik probeer om dingen op te lossen hoe erger het wordt. Het enige wat ik wil is dingen 'goed' doen... Rationeel weet ik dat perfectie een illusie is, maar emotioneel komt dit elke keer boven drijven.

Hen verwijten dat ze te lichtzinnig zijn en te weinig nadenken.

quote:

Op zondag 2 mei 2021 01:37 schreef Minimunt het volgende:
Hoi allemaal,

Ik krijg vaak het verwijt dat ik veel te serieus ben en zwaarmoedig ben en dat ik te veel nadenk. Het zit in mij als persoon maar ik heb het ook wel ge-erft.

Hoe kan ik hier het beste mee om gaan? Ik merk dat ik de laatste jaren wel al grote stappen heb gezet maar dat het telkens terug komt. Mijn relatie loopt ermee stuk, en hoe meer ik probeer om dingen op te lossen hoe erger het wordt. Het enige wat ik wil is dingen 'goed' doen... Rationeel weet ik dat perfectie een illusie is, maar emotioneel komt dit elke keer boven drijven.

Ik zou om te beginnen eerst eens nagaan in hoeverre het jou nou echt in de weg zit. Vind je jezelf ook te serieus en te zwaarmoedig of voel je je vooral zo door je omgeving?
Als je omgeving er meer last van heeft, dan zit je misschien niet optimaal op je plek. Zolang je omgeving jou daar negatief in blijft bevestigen, blijf jij getriggerd worden om dat serieus op te pakken en daar iets aan te blijven doen. Is die cirkel de moeite waard om te (leren) door breken of kun je misschien beter tot je recht komen bij wat meer andere mensen of zelfs in een andere omgeving?

Als perfectie zo belangrijk voor je is, hoe definieer je die perfectie? Bepaal je dat vooral zelf of toch meer aan de hand van (het ontbreken van negatieve) feedback van je omgeving?

Probeer eens te concretiseren wat dat goed doen inhoud voor jou. Ik ben een goede vriend als ik... doe. Ik vind mijzelf een goede partner wanneer ik.. Ik vind mezelf een goede zoon als ik . Ik voel mij een goede werknemer door.. Etc.
Maak die lat voor jezelf eerst echt inzichtelijk, dat helpt bij volgende stappen bepalen.

Ik ben ook zwaarmoedig. Wil je vrienden worden?

quote:

Op dinsdag 4 mei 2021 22:57 schreef Minimunt het volgende:

[..]

Het is vooral de omgeving die dat opmerkt (mijn vriendin). Ik kan nooit mijn hart luchten bij haar omdat ik dan 'te serieus' ben en niet alles 'zo zwaar moet nemen'. Ze zegt ook dat ik meer moet doen en minder moet nadenken/in mijn hoofd moet zitten.

Gevolg is dat ik veelal geforceerd ga proberen om dingen luchtiger op te pakken maar dat werkt vaak averechts. Ik durf ook niet meer mijn gevoelens bespreekbaar te maken. Toch een soort bang voor afwijzing. En de bom barst dan eens in de paar maanden. Ik heb ook niet echt het gevoel alsof ik daarin begrepen wordt door haar. Dus ik ben nu op een punt om de relatie te beëindigen. Kan ook zijn dat ze de hoop heeft opgegeven omdat ik best star/zwaarmoedig kan zijn in mijn gedrag/gedachtes.

Maar dit heb ik niet alleen in mijn relatie, maar ook op het werk. Op het werk wordt mij vaak aangegeven dat ik minder voor een 10 moet gaan, en meer voor een 6. Vervolgens heb ik enorm veel moeite om die standaarden die ik heb los te laten. Ik ga vaak té ver om mensen te helpen en grenzen stellen daarin is heel moeilijk. En neem heel veel problemen op mijn schouders.

Dat zei mijn ex ook. Daarom is het ook een ex.

Zij is waarschijnlijk meer extravert. Geen probleem maar als ze dan geen respect voor jouw introverte serieuze kant kan hebben...

Zwaarmoedig tegen sombere hoeft niet erg te zijn, maar kijk uit dat je niet verstrikt raakt in je donkere gedachten en de duisternis niet meer uit komt... Laat ook af en toe ruimte voor vrolijke optimistische gedachten

Wat doe je dan in de praktijk? Wat voor gedrag vertoon je? Hoe reageer je? Je lichamelijke houding? Waar praat je zoal over? Wat houdt je bezig in het leven?

Je geeft helemaal geen uitleg aan wat je nou precies doet, behalve het noemen van de stempel 'zwaarmoedig'.

Pfffff ik denk dat een leuk KLB topicje genoeg was geweest

quote:

Op dinsdag 4 mei 2021 22:57 schreef Minimunt het volgende:

[..]

Het is vooral de omgeving die dat opmerkt (mijn vriendin). Ik kan nooit mijn hart luchten bij haar omdat ik dan 'te serieus' ben en niet alles 'zo zwaar moet nemen'. Ze zegt ook dat ik meer moet doen en minder moet nadenken/in mijn hoofd moet zitten.

Gevolg is dat ik veelal geforceerd ga proberen om dingen luchtiger op te pakken maar dat werkt vaak averechts. Ik durf ook niet meer mijn gevoelens bespreekbaar te maken. Toch een soort bang voor afwijzing. En de bom barst dan eens in de paar maanden. Ik heb ook niet echt het gevoel alsof ik daarin begrepen wordt door haar. Dus ik ben nu op een punt om de relatie te beëindigen. Kan ook zijn dat ze de hoop heeft opgegeven omdat ik best star/zwaarmoedig kan zijn in mijn gedrag/gedachtes.

Maar dit heb ik niet alleen in mijn relatie, maar ook op het werk. Op het werk wordt mij vaak aangegeven dat ik minder voor een 10 moet gaan, en meer voor een 6. Vervolgens heb ik enorm veel moeite om die standaarden die ik heb los te laten. Ik ga vaak té ver om mensen te helpen en grenzen stellen daarin is heel moeilijk. En neem heel veel problemen op mijn schouders.

Ik heb vanuit de andere kant ervaring met dit probleem. Mijn ex was ook “zwaarmoedig” ook al dekt dat niet helemaal de lading. Hij was eigenlijk altijd wel opgewekt en tevreden, inderdaad ook een harde werker die altijd voor een 10 ging. Maar de luchtigheid was eruit. Ik wilde graag samen ouwehoeren, luchtige grapjes maken tussendoor maar ook bijvoorbeeld praten over dingen die we meemaakten, die we hadden gezien in het nieuws, meningen die we hadden. En dat ging niet spontaan, daardoor bleef het oppervlakkig. Op het werk kreeg hij ook te horen dat hij wat meer moest lachen en niet alles zo serieus moest nemen. Maar daar kon hij natuurlijk niets mee want zo was hij gewoon. Ik wou dat ik je kon zeggen dat alles goed kwam, maar helaas was dit wel het breekpunt in onze relatie. We communiceerde op een andere manier, en dat was zeker niet zijn schuld, maar zorgde er wel voor dat dingen tussen ons in bleven hangen.

Kijk je veel tv, zit je veel op social media, volg je veel het nieuws etc.? Zo ja, dan zou ik daar zoveel mogelijk mee stoppen. Is niet goed voor mensen die zwaarmoedig en perfectionistisch aangelegd zijn. Al dat vergelijken met anderen en al dat nare nieuws waar je eigenlijk niks aan hebt en niks mee te maken hebt...

Hoezo ben je zwaarmoedig ? Waar denk je zoveel over? Kun je een concreet voorbeeld geven van zo een situatie waarin ze je zwaarmoedig vinden. Want nu vind ik het een beetje abstract. Als je zegt hoe meer ik dingen probeer op te lossen hoe erger het wordt. Kun je een voorbeeld noemen van zo een situatie?

Als je vriendin zegt dat je meer moet doen in plaats van denken. Wat doe je dan? Kun je een concreet voorbeeld geven van wat je doet, want nu vind ik het een beetje abstract. Geforceerd dingen luchtiger oppakken is dat in de zin van een gesprek of echt een actie. En hoe pakt het uit dan? Kun je een concreet voorbeeld noemen?

Wat voel je als je vriendin zegt tegen je je bent zwaarmoedig?
Vind je dat zelf ook zo, dat je zwaarmoedig bent?
Wat voel je als je werknemers dat tegen je zeggen van dat je best voor een 6 kan gaan?
Wat voor gevoel triggert jou om iets perfect te doen? dus wat voel je voordat je iets gaat doen? En nadat je dat gedaan hebt wat voel je dan?) waarschijnlijk zoek je bevestiging. Of het gevoel dat je iets goed gedaan hebt? toch?

Misschien heb je iets aan deze artikel en kun je deze techniek toepassen op jezelf. Dus in plaats van boosheid vul je in perfectionistisch of wat voor jou van toepassing is. En dat kun je gewoon thuis doen.
Kijken of je gedrag dan verandert en of je dan minder perfectionistisch bent. En misschien dat je het ook kan toepassen op zwaarmoedigheid. https://cleanlanguage.co.(...)-Metaphor/Page1.html

Een ander oplossing is en wat mij wel heeft geholpen en ook wetenschappelijk gezien bewezen is. ( Zie dit artikel: https://www.scientias.nl/(...)reid-op-de-pandemie/ is om vaker comedies te kijken en je bloot te stellen aan luchtige tv programmas of films etc. misschien kun je ook nog naar comedie shows gaan.
In dat onderzoek werden mensen eigenlijk mentaal voorbereid op een pandemie/ einde van de wereld.( dus angstiger en op hun hoede etc.) En jij kan dat toepassen op je eigen doelen en een positievere manier. En je zo dus mentaal trainen om wat luchtiger door het leven te gaan. Maar dan moet je dat wel een hele lange tijd doen en je aan comedies/ luchtige programma’s voor een langere periode blootstellen.
Mij heeft dat wel geholpen ik merkte op een gegeven moment dat ik ook zelf grappen begon te maken en wat vrolijker werd.

Ten derde dat weet je zelf ook wel uitmaken met je vriendin en een ander zoeken. Dus dat is een goed besluit van je vind ik zelf.

Ten slotte misschien meer sporten of fysieke activiteiten doen zodat je meer in je lichaam zit dan in je hoofd. Dansen is ook loslaten, muziek luisteren etc. En een beetje gek doen En dingen meteen doen. Ipv eerst denken dan doen. Dus aanpakken en gewoon doen. Just do it!

Dit zijn de enige tips die ik kan bedenken. Ik hoop dat je er wat aan hebt, succes en sterkte man

[ Bericht 1% gewijzigd door Twintig op 05-05-2021 11:58:49 ]

quote:

Op woensdag 5 mei 2021 12:13 schreef Minimunt het volgende:

[..]


[..]

Dankjewel! Fijne reactie!

Om maar even een voorbeeld te noemen. Blijven hangen in werk wat ik eigenlijk niet leuk vind. Ik heb de afgelopen 3 jaar meerdere keren van baan geswitcht omdat ik merkte dat, dit het toch niet helemaal was. (actief gezorgd dat ik buiten mijn comfortzone trad).


Het kopen van een huis, moeilijk vinden om buiten de lijntjes te kleuren. In deze markt is het 'normaal' dat mensen niet helemaal eerlijk zijn over hun inkomen of via bepaalde contructies meer bieden dan is toegestaan. Iedereen doet het, maar ik ben daar gewoon heel voorzichtig in. Zelfs het aanbieden van een paar honderd euro 'onderhands' met nihil risico op handhaving, vind ik moeilijk om te accepteren. Ook heb ik moeite met de huidige woningmarkt waarin ik wordt 'gedwongen' om veel geld uit te geven voor een woning, naar wat ik het niet waard vind. Ik ben dan bang dat ik in de financiele problemen ga komen. Het zijn eigenlijk leuke dingen, waar ik heel veel beren op de weg zie.

Paar vrienden van mij negeerde de avondklok. Ik hou me netjes aan de regels en blijf ook altijd na 10 uur thuis.

Ik heb ook moeite met verantwoordelijkheid nemen en fouten maken. Zo vind ik het nog steeds moeilijk om op het werk bepaalde taken op te pakken en bepaalde stappen te durven zetten. Vaak vraag ik nog goedkeuring van collega's terwijl ik zelf verdomde goed weet dat het goed is. (soort extra check).

Ik merk dat ik met mijn vriendin niet over diepere onderwerpen kan praten. Het gaat elke keer over dezelfde oppervlakkige dingen, en ze heeft ook geen interesse om met mij die serieuze gesprekken te voeren. Denk aan echte filosofische gesprekken. Ik ben een romanticus, zij niet echt. Ik ben volgens haar saai. Volgensmij ook omdat ik juist risico's vermijd.

Fysiek gedrag hoor ik vaker dat ik zacht praat en wordt mij verteld dat ik mezelf wat vaker mag laten zien. Sommige gesprekken met andere zijn soms heel ongemakkelijk. Ook hoor ik vaker dat ik, als ik op straat loop, aan de kant ga voor andere mensen. Of bij de bar andere gemakkelijker laat voordringen. Ik ga confrontaties met andere onbewust vaak uit de weg.

Ik sport wel om mezelf te ontladen. Hardlopen, fitnessen. Ik doe ook ademoefeningen om mezelf uit mijn gedachtes e halen En uitgaan vind ik geweldig, dan lukt het me vaak om me wel helemaal te laten gaan.

Kijk het is perfect! Hoe je bent is helemaal perfect! Het is pas een probleem als jij er een probleem van maakt of dat een probleem van vindt. Wat die die andere mensen zeggen van je hoort zo te zijn je hoort zus te zijn zou niks moeten uit maken.

Dit zijn dingen die juist goed zijn en normaal zijn. Ik vind dit juist goede eigenschappen . Natuurlijk bij een avondklok moet je gewoon thuisblijven. Iedereen houdt zich aan de regels. Dat vind ik gewoon normaal.

Filosofische onderwerpen is helemaal niet zwaar en serieus. Dat is juist leuk en interessant en diepgaand. Dus ik vind juist dat je niet serieus en zwaar bent. Je vriendin heeft gewoon ongelijk. Dat ben je niet. Dus ik zou er niet aan tillen.

Als je op straat bent en je gaat op zij voor mensen. Dat is juist normaal en dat zegt niks over jouw, Dat is juist medemenselijk, soms ga ik opzij en soms anderen. Dat is gewoon praktisch oplossen.


Bij de bar, het is juist een uitstekende kwaliteit dat je confrontaties vermijd en dus geen ruzie zoekt. Tenzij je echt over je laat lopen en misschien dat daarom die “ bom” ontploft. Dan zou ik gewoon rustig aan diegene die dus voordringt op een rustige manier gewoon zeggen dat je voor diegene was etc. Ik zou dus eerst doen op een ontspannen manier en nadat je dat gedaan hebt en het is gelukt dan zou ik later zeggen tegen mezelf: Ik ben wel assertief en ik voel me goed daarover. Als je dat een paar keer eerst doet, en dan pas denkt en dus de conclusie trekt. Dan heb je zelf bewezen dat je wel assertief bent.


Wat betreft fouten maken op het werk is dus juist goed wat je doet. Je checkt dubbel of het goed is.
Wat is het ergste wat er kan gebeuren? Je raakt je baan kwijt en dan kun je een leukere baan vinden wat je toch al wilde. Maar is het realistich dat als je een fout maakt dat je ontslagen wordt? Er is vast wel een foutmarge die je mag maken. Als je het toch wilt oplossen dan kun je bewust fouten maken om van die angst af te komen. En na die fout ik heb een fout gemaakt er is niks gebeurt! Ik heb weer een fout gemaakt er is niks gebeurd! etc.


Anyway dit is mijn insteek.

quote:

Op zondag 2 mei 2021 21:34 schreef Minimunt het volgende:

[..]

Zou kunnen dat het weer een lichte vorm van depressie is. Maar over het algemeen ben ik niet somber ofzo. Ik heb wel moeite om keuzes te maken en knopen door te hakken. Ook assertief zijn is een dingetje..

Soms ben ik heel zeker van mezelf, andere momenten dan neem ik alles persoonlijk en kan ik mezelf echt de put in praten.

Wees blij dat je dat door hebt !! De volgende stap is dan om als je jezelf erop betrapt dat je weer jezelf de put (oid, enz.) i aan het praten (DENKEN !!) bent, naar jezelf denkt, tegen jezelf zegt: STOP Ieder keer opnieuw. Totdat dat een nieuwe gewoonte wordt, die steds sterker wordt door het vaker te doen.
Gaat het een keer mis, denk je jezelf toch de put in, dan moet je dat natuurlijk niet aangrijpen om dáárover weer in de put te gaan zitten. (Nieuwe dingen) leren doe je nou eenmaal met vallen en opstaan.
Ook zou ik de vertrouwde mensen in mijn omgeving vragen, beste X, als je merkt dat ik in die put af aan het dalen ben, geef me even een signaaltje, zeg dan bv. kom op joh, het zal allemaal wel meevallen. Of ... zo erg is dat niet, dat overkomt iedereen wel eens. Iets positiefs, iets opbouwends. En heb je de keus, omring je bij voorkeur met mensen met een positieve levensinstelling. Want dat werkt net zo aanstekelijk als een somber iemand altijd om je heen te hebben.

Een van mijn lijfspreuken, de belangrijkste zelfs, is ... count your blessings. Oefen je daarin! Ga regelmatig eens rustig zitten en bedenk op welke vlakken je best WEL geluk hebt gehad. Heb je ooit honger gehad. Dus honger, niet trek. Ben je qua uiterlijk toch aantrekkelijk genoeg om op dat vlak toch in ieder geval op een voldoende uit te komen. Ik ga hier niet verder gissen, dat moet je zelf doen, en je moet jezelf leren die dingen te zien! Zoals je tot voorheen jezelf de put in dacht moet je je nieuwe gewoonte oefenen en jezelf er net uit denken.

Denk er ook aan dat vaak zaken als negatief gezien worden die eigenlijk eigenschappen zijn, die zowel in sommige situaties negatief kunnen zijn, maar in andere situaties positief zijn. Ben je geen bad boy (ik neem maar iets) en vind je dat jammer, want ??? meiden status weet-ik-wat. Okay, maar het positieve eraan is dat de kans dat het jou goed gaat groter is, want veel bad boys gaat het ook bad. Dat is leuk (stoer) met 17 maar als je 35-40 bent dan zijn je kansen als bad boy op een leuk leven toch zo goed als verkeken. Dan kan blijken dat - mocht je een beetje en sul of een nerd zijn - dat positief uitpakt, jou toch een baan bezogt, wat je weer een stuk interessanter maakt voor een partner enz.

Ga daar maar eens aan beginnen, en misschien noteren (in de pc?) en regelmatig weer eens doornemen, en aanvullen. Het is een gewoonte, een nieuwe gewoonte, okay, oude gewoontes doorbreken is niet altijd makkelijk, maar het is zeker te doen. Succes!

quote:

Op zondag 2 mei 2021 08:40 schreef viceversa het volgende:
Plan iets leuks voor jullie samen.

Juist, wat leuks, en vul die kist met gezamenlijke mooie herinneringen. Positief denken en positieve dingen doen.

Biertje?