Draai hier alle platen in je platenkast #24 (Meadow Rag)

Bosbeetle:

quote:

Ik ben nogal van de projectjes zie: F&S / [Projectje] Alle oscar winnaars beste film kijken

Dus wordt het tijd voor een nieuw projectje, dit keer ga ik mijn platen eens beluisteren. (ik hou het eerst bij vinyl alleen) Ik zal elke plaat hier melden en er een klein tekstje bij plaatsten. Dit kan even duren (heb ooit al mijn mp3s achter elkaar geluisterd en daar was ik meer dan een jaar mee bezig dus wie weet hoe lang dit gaat duren heb ook wat minder tijd dus het zal niet elke dag geupdate worden)

Maar zonder verder getreuzel mijn platenkast:

BB:

Dagoducks' ouders:

En dagoduck zelf:

Gehenna:

Glad_Janus:

Pipster:

bazbo's cd's (pop/rock/jazz)

Kaasch (vriendin van BB)


Ben je ook van plan je gehele platenkast te draaien, post hier!


(hahaha platenkast gedraaid)

Het liefst alleen reageren op en over de gedraaide platen en algemene discussies over vinyl in het vinyl-topic voeren

En weer verder...

Plankje zeventien gedraaid. Op naar plankje achttien.

bazbo cd1086: Steve Howe - Homebrew 4



Vierde deel in de thuisbrouwerijserie. Homebrew 4 verschijnt in 2009. Ik koop het op 7 mei 2012. Opnieuw beslaat deze verzameling demo's de oude tijd (van Beginnings uit 1975 en The Steve Howe Album uit 1979) tot recenter solomateriaal (van Turbulence, met incidenteel iets dat later terecht is gekomen op een Yes- of Asiaplaat. Soms vindt Howe het ook gewoon leuk om een oud idee opnieuw vorm te geven en op te nemen; we horen hier een paar voorbeelden van. Een zeer uitzonderlijke opname is Nothing To Cry For, waarvan de basis stamt uit 1970 toen Howe nog in Bodast zat. Weer vermakelijke kost voor de Howeadept.






[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 14-04-2021 08:22:01 ]

bazbo cd1087: Steve Howe - Time



Dit album uit 2011 kwam tot stand in nauwe samenwerking met Paul K. Joyce, een Britse componist en arrangeur, vooral werkzaam voor televisie en film. Howe had wat stukken, Joyce ook wat en samen keken ze naar wat klassieke stukken die ze konden arrangeren en gebruiken. Howe speelt gitaar en Joyce orkestreerde, arrangeerde en dirigeerde het live orkest. Het resultaat is een klassiekerig album met eigen composities en werken van Bach, Vivaldi en Heitor Villa-Lobos. En ik vind het prachtig. Howes warme akoestische gitaarspel past perfect in een orkestrale setting, al speelt hij af en toe ook elektrisch. Ik kocht de cd op 21 november 2011, na afloop van het Yes concert in De Vereeniging in Nijmegen. Ik mocht de band nog ontmoeten, maar meneer Howe verscheen helaas (zoals gebruikelijk) niet, anders had ik mijn cd wel laten signeren.

bazbo cd1088: Steve Howe - Homebrew 5



Vijfde deel uit de thuisstudio van Steve Howe. Deze verzameling demo's verscheen in 2013 en kocht ik op 22 mei 2014, na afloop van het Yes concert in 013 in Tilburg. Opnieuw mocht ik de band na afloop ontmoeten, maar de heer Howe verscheen zoals gebruikelijk weer niet. Ongesigneerde cd, dus. Grappig overigens dat ik er nu achter kom dat het plaatje een onofficiële Russische versie blijkt te zijn. Zou de officiële merchendisestand dat ook weten? Op de cd staan demo-opnames van stukken die later een plek vonden in delen van songs van de Yes platen Keys To Ascension, de albums Omega en Fly From Here, XXX van Asia en zijn eigen soloplaten Spectrum en Natural Timbre. Onderhoudend spul, maar als je de stukken van de platen niet kent, is dit wat ondoordringbare meuk.

bazbo cd1089: Steve Howe - Homebrew 6



Zesde aflevering van de thuisopnameserie van Steve Howe. Opnieuw een verzameling van demo's waarvan veel is gebruikt op Yesplaten (als Drama en de dan meest recente Heaven And Earth) en meerdere soloalbums. Howe knutselt alles thuis in z'n uppie elkaar, met uitzondering van het titelnummer van The Grand Scheme Of Things, waarop we zoon Dylan op drums en ene meneer Nick Beggs op bas horen. Ik vind het materiaal op deze verzameling wat minder 'demo' klinken; alles lijkt wat meer uitgewerkt. Ik kocht deze cd op 18 april 2016, toen hij net verschenen was. Dit is voor nu de laatste uit de serie; ben benieuwd of Howe nog met een deel 7 komt.

bazbo cd1090: Steve Howe - Anthology 2 - Groups & Collaborations



Jazeker, er is ook een Anthology 1, maar die heb ik niet, want er staat spul op van de soloplaten van Steve Howe en die heb ik allemaal al. Ik ben een verzamelaar, maar ik ben niet helemaal debiel. Op de driedubbelcd Anthology 2 staat veel werk dat ik ook al heb, maar ook veel dat nog niet eerder verschenen was. Dus: hebben. Ik kocht 'm op 2 oktober 2017 in het jaar dat hij verscheen. Op het eerste plaatje veel oud spul van The Syndicats, The In-Crowd, Tomorrow, Canto en Bodast. Dan een paar Yesnummers uit de jaren zeventig waarin Howe een belangrijke rol als schrijver/componist/gitarist vervulde (Roundabout natuurlijk, maar ook Montreux's Theme, een outtake van de Going For The One sessies), wat Asia en GTR. Leuke verrassing hier is de Asia-versie van Masquerade, dat als akoestischgitaarnummertje later verscheen op Yesalbum Union. Op het tweede plaatje wat Anderson Bruford Wakeman & Howe, Yes weer, het eerste Steve Howe Trio album (dat ik niet heb!) en Asia. Het derde plaatje is het interessantst: hierop staan de samenwerkingen met Bill Currie (oud-Ultravox), Fish, Paul Sutin, Annie Haslam, Oliver Wakeman, Dean Dyson, Keith West en Max Bacon. Sommig spul had ik; het meeste niet. Verre van The Best Of, maar een fraai en indrukwekkend overzicht van wat de man allemaal heeft gedaan in verschillende settings, al valt er altijd wat te zeuren (zo vind ik dat Yes uit de jaren zeventig er bekaaid af komt met slechts twee stukjes en er daarentegen wel drie stukken op staan van de drakerige 1990-Yesplaat die Union heet).

bazbo cd1091: Virgil Howe & Steve Howe - Nexus



Virgil Howe speelde al vaker mee op de platen van zijn vader. Toetsen, drums, elektronica, van allerlei markten thuis. Onder de naam The Virge maakte hij solomuziek en daarnaast was hij betrokken bij allerlei projecten en bands, waarvan Little Barrie de bekendste is. In 2016 en 2017 werken vader en zoon samen aan een project dat uiteindelijk leidt tot Nexus. Virgil heeft een verzameling pianodemo's die hij uitbouwt tot allerlei stukken die de basis vormen waar Steve melodieuze gitaarsolo's overheen speelt. Freakplaat? Nee, verre van. Vaak zijn het atmosferische stukken, sommige grotendeels akoestisch, andere weer met wat meer elektronica, sommige verstild, andere opzwepender. Kortom: mooie instrumentale plaat, die ik kocht op 25 november 2017. Helaas hangt er een wrange schaduw over dit album. Vlak voor het verschijnen ervan, op 11 september 2017, overlijdt heel plotseling Virgil Howe.

bazbo cd1092: The Steve Howe Trio - New Frontier



Zijn voorliefde voor jazz kan Steve Howe kwijt in zijn The Steve Howe Trio. Er kwamen al albums uit in 2008 en 2010 (en ik heb ze niet); in 2018 en 2019 heeft hij er weer tijd voor en verschijnt New Frontier. Ik koop de cd op 26 september 2019 als hij verschijnt. Zoon Dylan is de drummer en op orgel horen we Ross Stanley. Dylan en Ross dragen incidenteel compositorisch bij; veel opvallender is dat ene Bill Bruford medeverantwoordelijk is voor drie stukken. Het is wat lome maar hoogst aangename jazzrockachtige fusion, waarin het spel van Howe de hoofdrol speelt. Geen spektakel, maar een mooie aanvulling op het toch al indrukwekkende oeuvre van meneer.

bazbo cd1093: Steve Howe - Love Is



Op Love Is wisselt Steve Howe vijf mooie instrumentaaltjes af met vijf vocale nummers. Ja, hij zingt weer. Maar omdat hij Jon Davison, zijn zangmaatje uit Yes, heeft gevraagd om de harmony vocals te doen, klinkt zijn stem een stuk beter. Instrumentaal is er weer veel te genieten. Zijn gitaarpartijen zijn als vanouds indrukwekkend. Dylan is er op drums en de rest van de instrumentatie doet Howe allemaal zelf. Mooie uitgebalanceerde plaat die ik kocht op 4 augustus 2020 ten tijde van verschijnen. Het is ook het meest recente album van Steve Howe. Einde van een imposant rijtje.

bazbo cd1094: However - Sudden Dusk



'Recommended to fans of King Crimson, Gentle Giant, Happy The Man, Zappa, Hatfield/National Health', staat er op de sticker die op de hoes van deze cd zit. Het is 15 februari 1999 en ik heb nog nooit van However gehoord. Wat blijkt? Dit kwartet mulit-instrumentalisten heeft in 1981 een album gemaakt dat Sudden Dusk heet en nogal cultstatus ontwikkelt en in 1994 op cd verschijnt. Die cd heb ik in mijn handen en ik koop het. Nou, ik hoor er geen King Crimson in terug en ook geen Zappa, maar vleugjes Gentle Giant en Hatfield & The North kan ik wel ontwaren. Avontuurlijke muziek is het zeker. Proggy en raar, zo kunnen we het wel samenvatten. Verder nooit meer iets gehoord van Peter Mark Prince, Joe 'Stellar' Prince, Bobby Read en Bill Kotapish. Jammer wel.

bazbo cd1095: Hudson - Hudson



Een supergroep. Al lang niet meer zo bijzonder in de pop- en rockmuziek. In de jazz is het nooit een begrip geweest; daar is het veel gebruikelijker dat de groten samenwerken. Hudson is een kwartet dat in 2017 formeerde. Jack DeJohnette op drums, Larry Grenadier op bas, John Medeski op den toetsen en John Scofield op gitaar. Ik kocht dit zelfvernoemde album op 18 september 2017, want ik was benieuwd. Ik ben een liefhebber van het werk van Medeski en als Scofield en DeJohnette ergens op meespelen is dat altijd bijzonder mooi meegenomen. Wat de heren op Hudson brengen is een vrij conventionele jazzstijl met hier en daar een wat atonaler stukje (vooral van toetsenweirdo Medeski). Het vernieuwende zit hem in de eigen composities en de keuze van de covers. Slechts één stuk van alle vier samen (het titelnummer waarmee de plaat opent), drie van DeJohnette (plus eentje samen met Bruce Hornsby) en twee Scofields. De covers zijn echt opmerkelijk: Lay Lady Lay en A Hard Rain's A-Gonna Fall (Dylan), Woodstock (Joni Mitchell), Wait Until Tomorrow (Hendrix) en Up On Cripple Creek (Robbie Robertson/The Band). Lijkt wel of we in de sixties zijn beland. Het spelplezier is er niet minder om en dit is gewoon een hoog niveau plaat van vier groteren der groten. Tot op heden nog geen vervolg van dit project, dus ik vrees dat het eenmalig is geweest.






[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 15-04-2021 15:31:51 ]

bazbo cd1096: Gary Husband - Dirty & Beautiful Volume 1



Energieke drummer, zeer befaamd in de wereld van de jazzrock en fusion. Werkte veel met Allan Holdsworth en tot aan de dag van vandaag met John McLaughlin en zijn 4th Dimension. Wat weinigen weten, is dat Husband ook een grandioze toetsenist is en veel eigen composities maakt. Vanaf de jaren negentig maakt hij ook soloplaten en deze komt uit 2010. Zeven van de twaalf stukken zijn van zijn eigen hand. Daarnaast een van Miles Davis en van Jan Hammer, Mark King en Allan Holdsworth, die alle drie op de plaat komen meespelen. Andere gasten zijn Jerry Goodman, Jimmy Johnson en Steve Hackett. Nogal een sterrenbezetting, dus. Het spelniveau is dan ook belachelijk hoog en als Husband, McLaughlin en Holdsworth ergens op meespelen, mag je erop rekenen dat de freakratio ook vrij hoog is. Altijd fijn om Holdsworth te horen met zijn vloeiende spel; dit keer volledig ten dienste van de compositie. En omdat zijn gitaarwerk wordt afgewisseld met dat van McLaughlin, de viool van Goodman en de vele toetsensolo's, is dit een uitermate gevarieerd album en een echte aanrader. Ik kocht de cd op 28 februari 2011 en de subtitel Volume 1 doet vermoeden dat er ook een Volume 2 is. Klopt. Die verscheen in 2012 en heb ik niet.






[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 15-04-2021 21:43:10 ]

bazbo cd1097: Gary Husband - A Meeting Of Spirits



'Interpretations of the music of John McLaughlin', staat er op de sticker die op het hoesje geplakt zit. Het klopt niet. Er staan inderdaad uitvoeringen van stukken van McLaughlin op, maar Husband wisselt ze af met eigen composities, al dan niet in de stijl van. Een eerste versie van deze cd verscheen in 2006, maar de definitieve, aangevuld met extra materiaal kwam in 2017 en die kocht ik op 17 september 2018, toen hij in een plaatselijke platenwinkel te vinden was. Op de cd speelt Husband piano en percussie en dat is het. Geen gitaargegier of drumgedram, wat je misschien zou verwachten. Pingeljazz van de fijne soort. Bij vlagen open en leeg en verstild, bij andere vlagen vol, vlug en vinnig. Prachtplaat.

_{Niks van te vinden op YT, behalve:}

bazbo cd1098: iamthemorning - Belighted



Al sinds 25 maart 2014 ben ik in de ban van dit Russische duo, bestaande uit pianist Gleb Kolyadin en zangeres Marjana Semkina. Het duo opereert in een singer/songwriterhoek, maar dan met avontuurlijke en bijna proggy invloeden. Op hun debuutplaat Belighted, dat begin 2014 uitkwam, horen we mooie songs die gebaseerd zijn op piano, met her en der bas en drums (door Gavin Harrison), een heel enkele keer een gitaar en met veel strijkersarrangementen. Marjana klinkt als de lieflijkheid zelve en zingt haar teksten over vermoorde meisjes, gruwelijke martelpraktijken en serieverkrachters of het de gewoonste zaak van de wereld is. Haar stem past grandioos bij de indrukwekkende pianopartijen van componist Kolyadin. Geweldig album, dit!

bazbo cd1099: iamthemorning - From The House Of Arts



iamthemorning presenteert het debuutalbum Belighted tijdens een feestje in het huis van de schone kunsten in Moskou, de woonplaats op dat moment van Marjana Semkina en Gleb Kolyadin. Er staat opnameapparatuur gereed en die doet het ook nog. In 2015 brengt het duo er een cd van uit in eigen beheer. Ik koop dat cd'tje op vrijdag 6 december 2019 in het Burgerweeshuis in Deventer, alwaar ik zojuist iamthemorning heb zien spelen (in het voorprogramma van The Flower Kings). Natuurlijk laat ik mijn plaatje door beiden signeren. Het geluid op het plaatje kan ermee door; soms klinkt het wat dof of ver weg en mist het de dynamiek en de details, maar over het algemeen is het goed te pruimen. Voor de gelegenheid speelt het duo met een gast op akoestische gitaar, bas en drums en met een strijkensemble. Eerlijk is eerlijk: het voegt niet zo veel toe aan de mooie plaat Belighted, maar desalniettemin een leuk hebbedingetje.

bazbo cd1100: iamthemorning - Lighthouse



Een nieuw formeel iamthemorningalbum komt in 2016. Op Lighthouse gaat het Russische duo in vijftig minuten verder met het perfectioneren van hun formule: fraaie pianoaangedreven liederen vertolkt met het frisse en soms bijna klassieke pingelspel van Kolyadin en de lieftallige stem van Semkina. Ook dit keer zingt Marjana over gruwelheden, griezelverhalen, sinistere oorden en de duistere krochten van de geest alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Het duo krijgt instrumentale hulp van Gavin Harrison, Colin Edwin, Mariusz Duda, een koor en een strijkorkestje. Op 4 april 2016 kocht ik het mooie album en ik speel het sindsdien geregeld.

bazbo cd1101: iamthemorning - Ocean Sounds



Fantastisch tussendoortje uit 2018. De band sluit zich een etmaal op in de Ocean Sounds Recording Studios in Noorwegen, samen met een violist, cellist, bassist en percussionist en nemen een paar 'klassieke' iamthemorningsongs opnieuw op in een intieme setting. Camera's draaien mee en zo ontstaat dit setje van cd en bluray, dat ik kocht op 25 oktober 2018. Schitterend om het duo aan het werk te zien. Het pianospel is bijzonder indrukwekkend en de stem van Marjana is ... zucht.

bazbo cd1102: iamthemorning - The Bell



Het echte derde album van iamthemorning komt in 2019. Ik koop The Bell op 5 augustus als hij net uit is. Mijn hoge verwachtingen zie ik nadrukkelijk waargemaakt. Opnieuw prachtige liedjes met piano en de heerlijke zang en die dan mooi gearrangeerd. Zo horen we op bescheiden schaal drums, bas en (elektrische) gitaar; de nadruk ligt echter op de orkestrale arrangementen. Het past allemaal bij het naargeestige karakter van de teksten. Die gaan over de dood, vermoorde meisjes en wat je kunt doen als je vervelende buren hebt (hun huis in de fik steken). Toch is de sfeer algeheel zeer zoet en lieflijk en ik vind het allemaal zeer schitterend. In 2019 en 2020 brachten respectievelijk Gleb Kloyadin en Marjana Semkina een soloalbum uit (de plaat van Marjana hoort bij de mooiste van dat jaar) en het wachten is nu op een nieuw groepsalbum.

bazbo cd1103: The Idle Race - Back To The Story ...



The Idle Race was een bandje uit Birmingham dat ingenieuze popdeuntjes maakte en drie albums in 1968, 1969 en 1971. In een vroegere versie van de band vinden we ene Roy Wood (1966) en vanaf 1968 is een piepjonge Jeff Lynne te vinden in de band. Het is onder zijn leiding dat de eerste twee albums The Birthday Party (1968) en The Idle Race (1969) verschijnen. Daarop een wagonlading aan pareltjes van Beatlesesque prachtliederen. In 1970 vertrekt Lynne om zich te voegen bij Roy Woods The Move en niet veel later starten ze samen Electric Light Orchestra. De rest is geschiedenis. De achtergebleven The Idle Race maakt nog een album Time Is in 1971, maar het songmateriaal is gewoon niet meer zo goed en pakkend. In 1996 verschijnt een dubbelcd met de drie albums erop, plus een boel B-kantjes en nooit eerder verschenen spul. In 2013 komt daar een herdruk van en die koop ik op 29 mei 2017. Veel, heel veel grandioos liedwerk. Onder de songs ook leuke covers. Wat te denken van Here We Go Round The Lemon Tree (van The Move) en Neanderthal Man (door Eric Stewart, Kevin Godley en Lol Creme van de latere 10cc)? Niet alles heeft de tand des tijds doorstaan, maar het geeft een geweldig beeld van het talent van de jonge Jeff Lynne. Hoogst amusant. Vooral het debuutalbum The Birthday Party vind ik briljant; de leukste stukken komen van die (korte, nog geen dertig minuten durende) plaat.

bazbo cd1104: I.E.M. - Untitled (Complete I.E.M.)



The Incredible Expanding Mindfuck is project nummer 12.354 van meneer Steven Wilson. Eind jaren negentig en in de jaren nul bracht hij op het Nederlandse label Toneflote een viertal vinylplaten uit: I.E.M., An Escalator To Christmas, Arcadia Son en I.E.M. Have Come For Your Children. Er zijn er een paar later ook verschenen op cd en ik heb I.E.M. en Arcadia Son ergens achter in een kast verstopt staan. In 2010 verzamelde hij die op deze 4cd-box, die ik kocht op 19 juni van dat jaar. Met I.E.M. kan Wilson de krautrock en spacerock maken die hij zelf zo graag hoort. Lange, hypnotiserende, instrumentale stukken die hij in z'n uppie heeft zitten inspelen en produceren. Alleen op de vierde plaat krijgt hij wat hulp (Colin Edwin, onder anderen). De box is schitterend vormgegeven door en met magistrale foto's van Carl Glover. Wazige shit van niveau. Zondagje zoet.






[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 18-04-2021 15:29:12 ]

bazbo cd1105: Ilya - The Revelation EP



Geen idee meer hoe ik hier aan kom. Sinds 21 juni 2003 staat deze EP in de kast. Ik haal hem er niet vaak uit. In 2003 was de triphophausse toch over, zou je zeggen. Ik zou het wel zeggen. Al zijn acts als Massive Attack en Archive interessant gebleven. Hoe kom ik hier dan aan? Cadeau gekregen in de winkel? Het zou kunnen. Gebeurde wel vaker. Maar het is niet zo. Op het doosje zit een sticker van de plaatselijke platenwinkel met ¤4,99 erop. Denk dus dat ik in de winkel ben getipt door een van de gasten achter de toonbank of zo, dat gebeurde zeker! Ilya bestaat in 2003 uit instrumentalisten Nick Pullin en Dan Brown en zangeres Joanna Swan. In dat jaar ook komt hun debuutplaat They Died For Beauty uit. Het zal. Op deze EP staan vier lome triphopstukken die heul niet gek zijn. Het liedje Quattro Neon is in ieder geval zeer fraai.




[ Bericht 6% gewijzigd door bazbo op 20-04-2021 07:26:48 ]

bazbo cd1106: Indigo Falls - Indigo Falls



Tussen alle vele bedrijven door weet toetsenist Richard Barbieri in 1997 een plaat te maken samen met zijn vrouw, zangeres Suzanne Barbieri, onder de groepsnaam Indigo Falls. Dat doen ze niet met z'n tweetjes alleen; ze krijgen hulp van nogal wat lui. En niet de minsten: Mick Karn, Steve Jansen, Jakko Jakszyk, Theo Travis, laten we er een paar noemen. Op Indigo Falls staan zeven melodieuze, ambientpopachtige deunen die tegen de prog aan schuren. Ik vind de plaat pas op 2 oktober 2008 ergens. De songs Only Forward en The Wilderness ken ik dan al, want de ene staat op een sampler van werk van Jansen/Barbieri/Karn die ik heb en de andere staat ook op Beginning To Melt van Jansen/Barbieri/Karn. Er staan echt prachtige stukken op; de stem van Suzanne is zoet, maar kan ook flink uithalen. Mooi atmosferisch werkstuk, dit.