Even benieuwd naar ervaringen. Ons zoontje van bijna 2,5 is sindskort erg aan het peuterpuberen. Hoort er natuurlijk bij en is overdag wel te overzien, maar het hele naar bed gaan en blijven liggen is echt een ramp nu. Tot een paar weken geleden kon je hem in bed leggen en hij sliep tot 6:00 / 7:00 de volgende ochtend. Maar toen begon hij opeens aldoor direct na het naar bed brengen uit zijn ledikantje te klimmen. Als we er dan een tijdje bij bleven zitten ging hij uiteindelijk wel slapen. 's Nachts stond ie dan meestal rond 1:00 uur weer bij ons bed en was er weer een hele ritueel nodig met meerdere keren uit bed klimmen voordat ie weer slaapt. Vervolgens is het rond 5:00 of 6:00 uur weer raak. We deden hem nog wel eens bij ons in bed, maar dan gaat ie alleen nog klieren en om te voorkomen dat dat zijn doel wordt voor het uit bed klimmen doen we dat niet meer.
Omdat het uit bed klimmen met slaapzak nog aan toch een beetje gevaarlijk is (hij is ook een paar keer hard gevallen) hebben we de zijkant van zijn bed (hekje) eruit gehaald, zodat ie nu makkelijk eruit kan. Gevolg is natuurlijk dat ie er nu nog sneller uit kan.
Het avondritueel wordt steeds lastiger en is nu zo dat ie na een boekje voorlezen en flesje melk naar bed gaat (meestal voor 19:00 uur). Vervolgens talloze keren uit bed stappen naar de gang. Daar wachten we hem dan op en stoppen hem weer in bed (dit houdt ie makkelijk een uur lang vol, het is dan ook al 20:00 uur geweest en hij is kapot van de moeheid, maar wil toch weer eruit). Uiteindelijk helpt het vaak om even flink boos te worden, waardoor die gaat huilen en dan nog even ernaast blijven zitten tot ie uiteindelijk slaapt. Het lijkt een soort machtsstrijd.
Dit breekt ons behoorlijk op, te meer omdat mijn vriendin ook hoogzwanger is (van de derde, we hebben ook nog een meisje van 4) en hier weinig puf voor heeft. We hebben nog een aantal mogelijkheden:
- Traphekje in zijn deurpost plaatsen, zodat ie iig op zijn kamer blijft. Vind het alleen wel tricky of ie dan niet gevaarlijke streken gaat uithalen in zijn kamer (in kasten klimmen etc.)
- Hekje van zijn bed weer terugplaatsen, zodat de drempel iets lager wordt om eruit te klimmen. Risico is dan wel weer dat ie er toch wel uit gaat klimmen en misschien hard valt.
- Hem in een kooi stoppen (grapje
)
- Het met woorden oplossen. Ik denk dat ie daar nog te klein voor is. Hij praat al wel in simpele zinnetjes en begrijpt ook het meeste wat we zeggen, maar onderhandelen of consequenties ergens van inzien (als je blijft liggen krijg je morgen een speelgoedauto) snapt ie nog niet.
- Consequent aldoor terug in bed stoppen. Zoals ik aangaf kan hij dat spel erg lang volhouden en put dat ons helemaal uit.
Eea. lijkt een beetje begonnen te zijn sinds hij een maand of 2 geleden op de creche naar een nieuwe groep met oudere kinderen is gegaan (en het prima naar zijn zin heeft), maar dat is iets wat zou moeten wennen op de duur.
Ben erg benieuwd of mensen hetzelfde hebben gehad met hun peuterpuber en wat wel hielp