Tong’s eigen individueel schrijfsels topic

Schuin schurend de bocht door. De school-en voetbaltas op je rug. Wie is er niet op weg geweest naar de Buys Ballot of huishoudschool en LTS? De Mulo werd Mavo, het Atheneum VWO, en de pudding academie huishoudschool. Naar NIVO op zaterdag en Olympia op zondag. Kruisbestuivingen vaak. Alleen de hardhoofdigen mijden elkaar. Gemaakte rivaliteit, met een knipoog. Op zaterdag de VV Bommelaars langs de lijn bij NIVO, op zondag de NIVO-mannen bij Olympia. Allemaal via het gezamenlijke tunneltje.

Het tunneltje. Een groot begrip voor iets kleins. Het tunneltje staat synoniem voor het "oude" Bommel. Het tunneltje verbond en kende maar één weg. De goede. Alles kwam er samen. Tunnelvisie bestond nog niet. De Godsvruchtige dorpen hadden nog niks te zeggen over ons Bommel. Laat staan dat ze de weg naar het Tunneltje wisten te vinden.

Nu is het uitkijken bij oversteken op de van Heemstraweg. Het tunneltje bestaat niet meer. Het gemeentehuis hebben ze buiten de gemeente geplaatst. Gebroederlijke gemeenschap is buiten de stad gedeponeerd. Zo ver mogelijk buiten het zicht. Zo ontoegankelijk mogelijk. Het tunneltje zou zich doodschamen. Het tunneltje. De wegberijder van het mooie Bommelse verleden. Uniek in zijn soort.

Eén keer door het lint gaan, op het toppunt van zijn zenuwen, op zijn laatste WK, en Nederland staat haantje de voorste om de poten onder zijn stoel weg te zagen. De woorden voor de wedstrijd van van Gaal zijn vergeten. ('Argentinië is maar een counter ploegje. Messi is gemakkelijk af te stoppen. Die doet bij balverlies niks.'). Dat zei de omhooggevallen, falende bondscoach dus echt letterlijk. De respectloze woorden van de megalomane brulaap weerkaatsten nog na, nadat Messi de schreeuwlelijk naar huis had gestuurd. Van Gaal die zich als coach van Oranje niet wist te plaatsen voor het WK 2002 en op het WK 2022 de Nederlandse voetbal reputatie te grabbelen gooide, was er debet aan dat één van de beste spelers ooit zich liet gaan.

Messi. De naam alleen al bestrijkt een tijdperk. Ik vind Cruijff een betere voetballer. Dat is denk ik ingegeven door een vleugje chauvinisme. Dat geef ik toe. Er zijn vier voetballers die een tijdperk bestrijken. Die synoniem staan voor het voetbal in hun era. Di Stefano, Pelé, Maradona en de kleine wondervoetballer uit Argentinië. Wat Messi de laatste 20 jaar heeft laten zien is van unieke en ongekende klasse. Het puntje van de stoel kreeg een nieuwe dimensie. Voor zoveel schoonheid kun je alleen maar respect hebben. Daar kan zelfs de scherpe Nederlandse zaag na Nederland - Argentinië niks aan doen. Daar mag van Gaal met zijn botte, narcistische bijl alleen maar respect voor hebben. Hopen dat deze geweldenaar zondag wint van Frankrijk. En zonder te provoceren zichzelf is. De Messi die we kennen. De Messi met de beker omhoog. 20 jaar wondervoetbal en zichzelf erend.

Tafeltje-Dek-Je Gameren, gemeente Zaltbommel.

Jullie favoriete Culinaire recensent is na zijn operatie, soms, nog steeds een beetje slecht ter been. Lange afstanden lopen of fietsen zit er dan even niet in. Daarom leek Tafeltje-Dek-Je me een prima alternatief.
De maaltijd wordt thuis bezorgd, op een zelf uit te kiezen tijdstip. Het is gezond, voor zieken en/of bejaarden en nog lekker ook had ik vernomen.

Voordat ik ging bestellen wilde ik toch iets aan lichaamsbeweging doen. 'Nederland in beweging' op Nederland-1 leek me een prima optie. Maar zoals het deze herfst betaamt kwam ik van een koude kermis thuis. Ik hou van sterke vrouwen, maar er zijn grenzen. De naam Olga deed me al aan een kampbewaarster denken. Mijn vrees kwam dan ook uit. Olga bleef maar commanderen en had wel erg veel noten op haar zang. Dat ik laatst 60 ben geworden wil niet zeggen dat ik als een dementerende bejaarde toegesproken wil worden. Ik ben Johan Derksen niet.

Het einde van de middag naderde, dus de telefoon ter hand genomen en een bestelling geplaatst.
Jullie zullen je afvragen, waarom niet via internet ? Nou, de laatste bestelling die ik via internet plaatste was niet zo'n succes. Ik bestelde een doos Raketjes. Sindsdien zit Nederland voor 30 jaar vast aan een contract betreffende de Starstriker-Straaljagers. Gemoedelijke stem aan de andere kant van de lijn. Geduldig maakte ze de bestelling op.

Kippensoep, stamppot (Moet ik altijd aan SM met een lesbienne denken) boerenkool met worst en spekjes. Als toetje perzik-yoghurt. Gevarieerd, gezond en lekker. Precies op de afgesproken tijd ging de bel. Irene, zo bleek ze te heten, met de maaltijd. Zoals altijd probeerde ik met een grapje het ijs te breken. 'Zo, dat is niet slow schat, sneller dan de Irene-Brigade.'

Ze keek me aan alsof ze ijswater zag branden. Ik nam het haar niet kwalijk. Niet iedere bejaarde is zo jong van geest als jullie favoriete culinaire recensent. Ik had wel de neiging om mijn tong uit te steken. Maar dat zou verkeerd opgevat kunnen worden. 'Doe de groetjes aan Carlo, Irene.' riep ik nog toen ze wegging. Geen respons.
Ik had mijn tafel van te voren al gedekt, dus kon gelijk aan het avondeten beginnen. Eerst de kippensoep. Het aroma kwam me tegemoet. Mijn neusvleugels konden gelukkig, zoals een kip, niet echt vliegen. Reken maar dat ze figuurlijk in de zevende hemel waren. De smaak was ook perfect. De stukjes kip waren niet te groot, de selderij lekker vers en de maïs maakte het af. Als de rest van de maaltijd van dezelfde kwaliteit zou zijn had ik niets te klagen.

Nu het hoofdgerecht. Stamppot boerenkool, een vertrouwde keuze. Uit de traditionele Hollandsche keuken toch wel mijn favoriet. Door moeders er met de paplepel ingegoten. Eén van de zeven schoonheden is het kuiltje in de kin. Daarom genoot ik zo van het kuiltje met jus in de stamppot. Likkerbarend lekker. Het droop van de kin af. De rookworst werd bijna stijf van vreugde bij het vooruitzicht in de jus gedoopt te worden. De blokjes spek en de uitjes konden het goed met elkaar vinden. Dit was een vreugdevolle maaltijd. Het was in één woord heerlijk.
Hier kon geen duur, erkend restaurant tegenop. Dan neem je de vuile vaat op de koop toe. Het toetje, perzik-yoghurt, was ook goed te pruimen. Je kunt geen appels met peren vergelijken, maar voor hetzelfde geld waren de druiven zuur geweest.

Het was een blijde verrassing dat alles zo goed gesmaakt had. Bij Tafeltje-Dek-Je had ik toch visioenen aan een strenge winter waar Majoor Boschardt (geen Carlo) namens Het Leger des Heils, met een pollepel, erwtensoep op het bord van een dakloze pleurt.

Dit was voor herhaling vatbaar. Gezond op naar mijn 65ste verjaardag, dan mag ik een gratis maaltijd uitkiezen. Dan neem ik als toetje een sorbet met een aapje op een stokje, plus een rietje en een vlaggetje. Net zoals bij Sjönhage vroeger. Jong van geest, je weet.

Een dikke 8.

Je kent dat wel. Dromend en gedachteloos op de fiets, denkend aan niks. Blijk je een paar honderd meter te ver zijn gereden van je bestemming. Ik had net zoiets. Boodschappen gedaan. Zeg nog tegen de cassière dat ik het mandje weer op de stapel bij de ingang zal zetten. Buiten een praatje met de zus van Jan van Leeuwen, Gerrie van Os en Rein van Willigen. Zag ze al kijken. Vermoedde dat ze nieuwsgierig waren naar de inhoud van m'n tas. 'Als-ie maar geen alcohol heeft gekocht.'

Beetje moe, eenmaal bij de HEMA, als tussenstap op het bankje gaan zitten. Hans de Mooij: 'Wat dacht je Herman, mooi blauw kratje, die kan ik wel gebruiken.' Zal hem morgen terugbrengen Albert. Wordt m'n eerste goede daad van het jaar.

In 1900 geboren. In 1977 overleden. Piet van Eck (Piet de kolf). Ik werd als leerling door conciërge ome Leo van Opijnen uit de klas gehaald. Realiseerde me niet echt wat er aan de hand was. Opa was ziek, zei ome Leo. Ik naar huis. Niemand thuis. Natuurlijk....naar het bejaardentehuis de Wielewaal. Kamer helemaal vol met familie. Opa wilde nog iets tegen me zeggen op z'n sterfbed. Ik was helaas te laat. Ben met mijn moeder de eerste 3 jaar van m'n leven bij opa en opoe opgegroeid. In het rustieke Sophiastraatje, ook wel hofje. Ik was als jongste zoon voor hem, en opa als een tweede vader. Als het Moederdag was, maakte ik op de kleuterschool een tekening voor opoe én voor moeke.

Opa kwam uit een arbeidersmilieu. Dan kon je niet studeren destijds. Als timmerman liet hij echter zijn handen spreken bij de restauratie van de Sint-Maartenskerk. Opa was een creatieve autodidact, kon goed dammen en schaken en weet ik veel niet wat allemaal. Het heelal en de sterrenhemel heb ik door hem leren kennen. Als ik met hem damde kreeg ie het altijd voor elkaar te verliezen. En dan niet zomaar. Ik kon met m'n overgebleven dam zijn laatste 8 stenen slaan. Zoals Tommy Cooper faalde met het goochelen en het verbazingwekkend was hoe briljant het toch nog goed kwam. Ook verfde opa in de crisistijd voor de oorlog mussen geel. Verkocht ze aan de kouwe kak als zijnde fluitende kanaries.

Opa was ook een stroper en visser. Op een gegeven moment was ie de stoere praatjes zat van de maat die naast hem zat te hengelen. Kocht een pond wortelen en ging vissen. Haalde al snel de hengel op. 'Beet' riep ie. Pakte de vis schoon van de haak, stak 'm in z'n mond en vrat 'm op. 'Wa doede nou Piet ?' 'De eerste die ik vang vreet ik altijd op, dan witte hoe het water er veur staat.' Z'n maat wist niet dat het een wortel was die ie schoon aan de haak had gehangen.

Ik was een redelijk goede jeugdvoetballer bij NIVO Sparta. Scoorde regelmatig. Ik rende na thuis de uitslag gemeld te hebben naar opa. Opa schoof dan 'mijn' TV-stoel naast die van hem. Zo'n echte opa-stoel. Gingen we samen, om 18:00 uur, naar het Duitse voetbal kijken. Preussen Münster, Kickers Offenbach en Sankt Pauli. 'Hoeveel Hem ?' 'Drie vandaag opa. We hebben met 4-1 gewonnen van Zuilichem.' 'Mooi Hermpie.' Niet lang daarna speelde ik in het eerste. Ik rende na afloop nog steeds naar opa. Op de vraag 'Hoeveel Hermke ?' Moest ik steeds vaker 'nul opa', zeggen. 'Ze motte oe ok vaker de bal geve.' Volwassen worden als snotaap viel niet altijd mee.

Opa was een levenskunstenaar. Geen gekwelde kunstenaar, die schoonheid peurt uit ellende, nee de schoonheid stond voorop. Opa maakte van een klomp klei de mooiste dingen. Dingen klinkt eigenlijk te neerbuigend. De hoofden die in marmer gegoten hadden moet worden, maar uit de Hollandsche handen en de Hollandsche klei ontstonden, staan eeuwig in m'n geheugen gegrift. Geboetseerd uit de ware ziel van de ware kunstenaar, die met z'n handen iemand kon neerzetten. Met hout kon-ie ook overweg. Menig Bommelaar heeft nog een stoof door opa gemaakt. Ik kreeg er een paar jaar geleden nog één van fysiotherapeut Theo de Jong.

Hebben ze het hier op de Bommelse site over echte Bommelaars. Niks ten nadelen, maar de echte-echte Bommelaars zijn eigenlijk de Bommelaars, die een onuitwisbare indruk hebben achtergelaten in een internet-loos tijdperk. M'n opa was niet uniek. Wel een bietje uitgestorven.

Bommel laat zich dit weekend weer eens van haar beste kant zien. Dat er in Bommel nooit wat kan en mag, nooit wat te doen is en er nooit wat gebeurt, is dan ook een gruwelijk Bommels cliché waar m'n nekharen recht van overeind gaan staan. Op het terrein waar in vroeger dagen, langs de Waal, tijdens Pinksteren, de nationale motorcross werd gehouden (vooral zijspannen) is dit weekend het nationaal kampioenschap veldrijden. Noem het gekscherend veldlopen met als bagage een fiets in je nek.

Door particulier initiatief ziet heel Nederland wat een bruisend stadje Bommel is. Rechtstreeks op Nederland-1. Ik vermeld met opzet particulier, omdat het niet uit de cultureel of sportieve aderen van het gemeentebestuur is ontsproten. Die verkwanselen liever miljoenen aan gemeenschapsgeld aan cultureel centrum de Poorterij. Dat door wanbeleid de afgelopen jaren alles naar de klote helpt wat Piet Leijten en anderen hebben opgebouwd en hersteld. Die programmeren Hennie Huisman, met 16 toeschouwers in de zaal. En vragen (al ruim gesponsord) zoveel geld aan de gemeente, dat die genoodzaakt ziet het Carnaval te verplaatsen naar een tent op een grasveld in de buurt. Kunt u mij de weg naar Boschenaar van Harmelen vertellen meneer ? Er zijn dan ook plannen van het gemeentebestuur de Poorterij naar buiten de bebouwde kom te verplaatsen. De gotspe. Misschien lekker dicht bij het ver afgelegen gemeentehuis.

Terug naar het Nederlands kampioenschap veldrijden. Daarnet al mooie beelden in het 18:00 uur journaal. Vette beelden, om het modern te zeggen. Moddervet. Bommel heeft een mooie historie en traditie met wielrennen. Jarenlang de ronde van Bommel tijdens de Bommelweek. Het door Martin Conrads gesponsorde wielerteam (Saltboemel, Martin & Conrads). De snelste postbode van Nederland, Willem van Gameren. Bommelse Tourrit winnaars Adrie van Houwelingen en Maarten Ducrot. Mecanicièn Joost Hoetelmans bij de topteams van RABO en Shimano. Plus de Schimmertjes; Robert en Richard op vele terreinen paraat en adequaat.

Als jochie verzamelde ik voor het statiegeld flesjes Cola en Heineken tijdens de motorcross. Een herinnering die velen met me delen. Ik hoop dat de jeugd over een paar jaar met net zulke warme gevoelens terugkijkt op dit Nationaal kampioenschap veldrijden. Statiegeld zal er niet te scoren zijn. Het nat komt ditmaal van boven. Ook is Mathieu van der Poel niet aanwezig in de modderpoel. Maar dat mag de pret niet drukken. Veel plezier en dat de beste moge winnen. De uiteindelijke winnaar staat nu al vast......Zaltbommel.

Herman.

Kut Maarten Ducrot heeft kritiek op de organisatie en parcours. Een Bommelaar notabene. Wat een klote ambassadeur. Altijd al een raaskallende zak patat gevonden. Gruwelijke vent. Kleineert ook nog eens de organisatoren. 'Kleine puppies.' Praat over Bommel als een kakkers-stadje. Totaal misplaatst als uithangbord. Heeft het weer eens tien minuten over zichzelf. Gemiste kans voor Bommel dankzij een egotrippende selfkicker. Alleen maar negativiteit dat ie spuit. Gelukkig niet bij de NOS maar bij TV-Gelderland. Dan blijft het nog een beetje klein. Net zo klein als Ducrot zelf is.

Herman.

Ik plaatste hier laatst een topic waarin ik aangaf, wanneer ik naar de Elpee ging om m'n laatste CD te kopen.

Het was van de band Jawbox. Titel van de CD weet ik niet meer. Mediocere, maar wel goeie band. Zoals Elpee een goeie platenzaak was, maar te vinden in Brabant, provincie Den Bosch. Obscuur gebied in Nederland, de hoofdstad van Brussel. Als beroeps-werkloze viel op een gegeven moment het kwartje. Realiseerde me dat de verdubbeling van prijs van LP naar CD, absurd was.
Fucking 40 gulden, waar het eerst 19:55 was. Als armlastige muziekliefhebber uit Zaltbommel moest ik ook nog eens een treinkaartje betalen. Zwartrijden was te gevaarlijk. Nu de LP niet meer grijs gedraaid kon worden. Het treinkaartje bleef. Naar de Bieb in Den Bosch. Waar ik eerst voor 80 gulden twee CD's in de brasspocket had, had ik er nu 10 voor 25 gulden. Niet meer als eerste, maar een kniesoor die Joop Zoetemelk zijn carriere verwijt. Cassettebandjes waren een mooie handlanger. Met potlood.
Het geweldige Elpee ging kapot aan de industrie en internet. Het zou echter alleen nog maar erger worden. Via internet kon de consument gratis muziek binnenhalen. Heerlijk, gemakkelijk en goedkoop. Maar, de reden dat ik dit topic open is........

Het feit dat een kaartje voor Lowlands momenteel 320 Euro kost. Ik reken nog steeds om in guldens. En als ouwe, zuinige krentenkakker uit de provincie, kom ik dan op bijna 700 gulden voor een fucking kaartje voor een popfestival. Ik betaalde 110 gulden. Wat al veel geld is. Dus Paulus, zo slecht deden jullie het niet. Hoeveel CD's van Undeclinable kun je daar niet van kopen?

Herman.

Dit jaar alweer 35 jaar geleden, stond ik, nog geen tong80, gewoon Herman, achter het doel. EK-88, halve finale West-Duitsland - Nederland. Samen met m'n vriend Cees Robbemondt op avontuur naar Hamburg. EK-1988. Alles zat mee, waar het andere toernooien tegenzat. Of zou gaan zitten.

Van Basten speelde op het EK-92 beter dan op het EK-88. Maar de omhaal ging op de lat tegen de Denen in de halve finale en het stiftje op de paal. EK-1988. Mislukt schot van Ronald Koeman. Wim Kieft op de goede plaats en de kopbal gaat via een polletje in het doel tegen Ierland. Kieft stond ook nog eens buitenspel. Geen VAR die er destijds naar en om kraaide. Wat een beetje mazzel kan betekenen.
De halve finale tegen de West-Duitsers. Mijn vriend Cees bood scheidsrechter Inea uit Roemenië gekscherend een tientje aan. Wenste Sjaak Troost geluk. Ik herkende Troost niet eens. Ter troost, de reserve international en Feijenoorder kende Cees ook niet.

Samen sterk en samen achter het goede doel. Onder ons werden we gek. Cees hing in de hekken. Was naar beneden gestormd. Ik was omhoog gevlucht en sprong een verbouwereerde Deen op zijn rug. Vlak voor tijd 2-1 tegen de Duitsers.
'Het Volksparkstadion is van Oranje.' Sprak de legendarische Evert ten Napel. Legendarisch toernooi met een legendarisch doelpunt tegen Rusland. Het mooiste doelpunt ooit in een finale. Oranje Europees kampioen. 2-0 winst tegen de Russen. En Tong een ervaring voor het leven rijker. De terugreis was hemels. In de zevende hemel op de banken in de bus.

Voor de Duitse toeristen hing er die zomer een spandoek ter welkom: 'Wilkommen, sie fahren jetzt in dass land der Europameister.' Twee jaar later namen de Duitsers revanche op het WK. Maar daar heb ik het later nog wel over. Michels heeft namelijk meer leed dan vreugde betekend voor het Nederlandse voetbal. (van Basten reserve in de eerste wedstrijd op het EK-88. God zij dank wist Johnny Bosman niet te scoren)

Je hoeft Bommel niet uit te gaan om een wereldreiziger in Nederland te zijn. Vanmiddag op weg, en terug, naar de Albert Heijn kwam ik Luc van Dalen, Hans van den Bosch, Arry van Katwijk, René van Bruchem en Tonnie van Hemert tegen. What's in a plaatsnaam ?

Heb ik vandaag Ad van Tricht, Hans van Keulen, Dick van Heusden, Anton van Brakel, Esther van Haaften, Maarten van Rossum, Wout van Driel en Pipo nog niet eens gezien. Misschien was Anton van Gameren de hort op met Mamaloe. Ik weet wel dat Petra ooit de ontsnapte papagaai van Anton/Pipo heeft gevangen. Maar die heet dan weer Bronk. Of toch van Bruchem?

Herman van Tongerlo. Buitenland, qua achternaam.

In het kader van het 70-jarig jubileum van voetbalvereniging N*I*V*O Sparta in 2023, heeft een onafhankelijke jury, onder voorzitterschap van de partijdige kneuzeheer Herman van Tongerlo, een all time N*I*V*O*-elftal samengesteld.

De gekozen coach kan natuurlijk niemand anders zijn dan good old Sijmen van Eck. Ook wel ome Sijmen genoemd. Net zoals er een ome Leo was uit die generatie. Twee illustere karakters. Als assistent in de dug out de fameuze jeugd-en keeperstrainer Henk van Zuijdam. Materiaalman natuurlijk Wilfred van Gameren en als hardhandige, tevens slappe kletsmajoor, masseur Marie van Eck. Karel van den Heuvel en Gustavo wisselen als grensrechters in de rust.

Komen we bij de doelman. Die positie komt natuurlijk Herman van Diejen toe. Terwijl "we" een mooie traditie hebben van goede doelmannen. Helaas, m'n ex-ploeggenoot in het eerste, Dick van Leerdam recent overleden.
De achterhoede bestaat uit Hans van der Leeden, Johan Lambooij, Hans van Keulen en Patrick Peelen. M'n medespelers in het eerste, Lutje, Tuup, Joop en Dick krijgen een eervolle vermelding.

M'n middenveld begint bij Wout Blanken. De Socrates van N*I*V*O*. Dan de Johan Neeskens van N*I*V*O*, Björn Jongste. Vervolgens de Bernd Schuster van onze club, Peter Schultes.

De voorhoede kan niet anders bestaan dan uit Rinie Heijn, Jacques Jansen en Willem Looijen.

In 70 jaar N*I*V*O* op de Sparta reservebank te moeten plaatsnemen is geen schande. Ruud Geels en Piet Keizer zaten er op in de WK-74 finale. Daarom de selectie van 18 man rond gemaakt met: Peter Remie, Theo van Gemert, Rob Roding, Theo van Geffen, Aart Blanken, Roberto Verhagen en Hennie van Brakel.

P.S. Riet van Gameren en Willem Gevers in the hall off fame.

Om een juist beeld te vormen en een juiste opinie te openbaren, heb ik na twee weken weer eens naar Vandaag Inside gekeken. Het is stuitend hoe extreem rechts ze daar hun mening kunnen verkondigen. Zonder weerwoord door blonde, giechelende excuus wijven aan tafel. Nog een bar slechte scheidsrechter, een VVD-homo en een dikke pens aan de bar. En van der Gijp kan goed gemutst met een dildo op z'n hoofd zeggen dat buiten de Oekraïne, die Poetin ook geen lievertje is.

Waar ze hun scheten en losse flodders op los kunnen laten is ze worst. Behalve de familie de Mol. Die zijn heiliger dan prins carnaval die zich in de rondte neukt, en alaaf slaat. Ik krijg steeds meer het gevoel dat Johan Derksen en René van der Gijp zwakbegaafd zijn. Dat Andy Van der Meijden en Wesley Sneijder de P.C Hooft-prijs verdienen is een tweede. De Nobelprijs voor de literatuur ging immers naar de vals Hans Kraaij jr. kraaiende Bob Dylan. De Jip en Janneke-taal brabbelaar.

Herman, niet te Gortig.



[ Bericht 0% gewijzigd door tong80 op 18-02-2023 08:25:17 ]

Eens kijken of deze wel door de censuur komt. In de traditie van Johan Derksen vrees ik het ergste. Naar de site van VI....

M'n TV-recensie op het grootste internet forum van Nederland:

Om een juist beeld te vormen en een juiste opinie te openbaren, heb ik na twee weken weer eens naar Vandaag Inside gekeken. Het is stuitend hoe extreem rechts ze daar hun mening kunnen verkondigen. Zonder weerwoord door blonde, giechelende excuus ex-sportsters, tevens wijven als vrouwen vermomd, aan tafel. Nog een bar slechte, megalomane scheidsrechter die popie Jopie doet, een ratelende VVD-homo en een dikke pens, die meer geheim houdt dan staats geheimen aan de bar. John de Bever zie je niet meer. Die was te normaal als homo. Van der Gijp kan goed gemutst met een dildo op z'n hoofd zeggen dat buiten de Oekraïne, die Poetin ook geen lievertje is.

Waar ze hun scheten en losse flodders op los kunnen laten is ze worst. Behalve de familie de Mol. Die zijn heiliger dan prins carnaval die zich in de rondte neukt, en alaaf slaat. Ik krijg steeds meer het gevoel dat Johan Derksen en René van der Gijp zwakbegaafd zijn. Dat Andy Van der Meijden en Wesley Sneijder de P.C Hooft-prijs verdienen is een tweede. De Nobelprijs voor de literatuur ging immers naar de vals Hans Kraaij jr. kraaiende Bob Dylan. De Jip en Janneke-taal brabbelaar. De muziek waar Derksen van houdt. Zoals Johan graag z'n extreem rechtse opinie bevestigd ziet worden. In z'n wansmaak zwemmend. Geilend op de baard van een nep-Elvis op SBS.

Herman, niet te Gortig.

An de Kneuter. Live geplaybackt in de Mispelhof.

Ik ben naar Mispelgat gekomen
De stad van liefde en van zon
't Was in de schaduw van de bomen
Dat net als in dromen
Een sprookje op de Bommelse wallen begon

Ik was daar op een groot fiesta
En zag een Lions taxi staan
We dansten samen toen een rumba
En daar bij die rumba
Is samen met Jan van Leeuwen alles ontstaan

Gitaarmuziek klonk door de Mexicaanse nacht en langs de Bommelse gracht
Gitaarmuziek heeft liefde voor ons meegebracht

Ik zal er altijd blijven wonen
Geef andere steden graag kado
Ja, het blijft me steeds bekoren
Want ik heb mijn hart verloren
In het mooie Mexico Mexico, Mexi-iiiico
Oh stad van al mijn dromen
Met je gitaarmuziek bracht je de romantiek
Voor hem en mij

Mexico, Mexi-iiiiiiiico
Ik blijf er altijd wonen
Je bent me alles Bommelerwaard
Een paradijs op aard
Ja dat ben jij

Gitaarmuziek klonk door de Bommelse nacht
Gitaarmuziek heeft liefde voor ons meegebracht
Ik zal er altijd blijven wonen
Geef andere landen graag kado
Ja, het blijft me steeds bekoren
Want ik heb mijn hart verloren
In het mooie Mispelgat
Mexico, Mexi-iiiico

Oh land van al mijn dromen
Met je gitaarmuziek bracht je de romantiek
Voor hem en mij
Mexico, Mexi-iiiiiiiico
Ik blijf er altijd wonen
Je bent me alles Bommelerwaard
Een paradijs op aard
Ja dat ben jij

Mexico, Mispelgat, Mexicoo
Mexico, Mispelgat........Mexicoooooo

Olé

Zit je even uit te hijgen op het bankje voor de Hema. Komt er een oudere man naast me zitten. Tasje in de hand en voor een praatje bereid. Blijkt het de oom van een jeugdvriend te zijn. Tevens naamgenoot van Bas van Brakel. De eerste rechtsbuiten van toen nog N*IV*O*. Zonder Sparta. In 1953 de eerste dribbelaar langs de flank. Samen met deze oud-rechtsbuiten een half uur lang anekdotes en verhalen opgehaald over N*I*V*O* Sparta en ander Bommels verleden. Van Ome Sijmen, tot ome Leo, en van Jan van de Flier tot Bep Teunissen. Mijn dag was weer geslaagd. Bas-geslaagd zou ik bijna zeggen. Goed gestemd op weg naar een mooie CL-avond. Qua bas zit er altijd muziek in. Laat het Jan van Maren niet horen.

Of Basje, in de volksmond. Basje van Brakel i.d.d. Inmiddels al 87. Klinkt te klein voor een grote voetballer. Maar verkleinwoordjes hoeven niet verkeerd te zijn. Johan Cruijff mag je zelfs Jopie noemen tegenwoordig. Mijn hondje in 1972 heette al Cruijffie. De tijd van de Tank en goudhaantje.

Bij N*I*VO* heb je zelfs verkleinwoordjes in bijnamen. Bijvoorbeeld Lutje voor Ton van den Hoek. Lut klinkt te volwassen. Wel één van de herkenbare bijnamen uit het eerste. Tuup ook bijvoorbeeld, voor anderen Boudewijn, de broer van de Kiep, René Rensen. Of de Pang. Eentje van van Hees. Hans van Keulen, aka: de lange. De bal niet krijgen de Muis. In het dagelijks leven Harry Gloudemans. De Rat heeft het eerste elftal nooit gehaald. Wel het eerste-en laatste rondje.

Herman. (Marco van Beest vergeten, maar die was de hort op met carnaval.)

Herman.

Er kan en mag niks in Bommel. Onderteken hier, als je de bots-auto's terug wilt in de Kindertuin. De oprechte bots auto-Bommelaars eerst. Dat we als recht geaarde electricién en boven dien Jan de Bakker, mogen blijven genieten van de nalatenschappen, uit de Hollandse kermis keuken. Leve de suikerspin. In de Kindertuin. Met het grind tussen oew tenen.

Leve de azijnzeikers. Tegen de wind in.

Hij versleet slijters bij de vleet.

hij versleet slijters bij de vleet
hij hijgde amechtig
het zweet druppelde stapsgewijs,
drapeerde zijn vocht bedachtzaam

hij besteedde de bron uit
beduusd van het geweld der
poriën, uitgeteld, bezweken
geraakt door nattigheid

hij was dorstig, gulzig
de dronken schavuit, de schuit
voerde hem langs de kanalen
dronken van geluk, eeuwig uitgeteld

Een beetje Bommelaar had zondag's ringen onder zijn ogen, na een zaterdagavond Skol-happen bij de rooie. Toch zaalvoetballen in de Ring. En de zesde voetbalhelft van het weekend winnend afsluiten bij Henk en Conny. Een meter bier bestellen in het Torentje. Jan van Hees, die tijdens Happy Hour bulderde: 'Kan mij het schele, iedereen een meter bier, doe mij maar wodka jus, ben aan de slanke lijn.' Het volkslied werd 's nachts gespeeld door de Schuuk, op het balkon van het gemeentehuis. Zonder tekst, wel met saxofoon. Je had immers geen mobieltje. De Schuuk trommelde iedereen op, zonder drumstel. Niemand weet nog wie er dronken op de ladderzat. De Bolle liep net naar huis na een avondje Boemelen. Het tafelvoetballen achter de rug. Met een andere Bolle als doelman. We hadden toen al twee Bolles. De één gaf ze aan, de ander zoop ze op. Zeg maar de bolle van Zwolle in het doel bij het tafelvoetballen. En de Bolle van Nivo, die de lijnen trok en uitzette zonder te snuiven.

Het tafelvoetballen had toen nog aanzien. Wie het eerst het gras voor de voeten weg maaide die het langst kon scoren. Er was geen beginnen aan. De Binkies waren de besten. Jan en Peter van Eck, uit de losse pols, als tweeling vingersvlug. Beiden, samen een leuke cafetaria begonnen, 'De Binkies.' Waar eerst Schönhage was, de friettent met het lekkerste sorbet ooit. De sorbet met een aapje op een stokje, het zoete koekje er naast, het vlaggetje in de hand. Daarna slurpen uit het sorbetglas.

De Gasthuisstraat, waar nu Walter en Anneke wonen. Jack en Margot. Paul en Sascha. Waar de bioscoop ooit was, stiekem naar binnen sluipen bij een pornofilm, nadat de Boemel uit was. Keesje Blom de belhamel, als witte deugniet van Japie de visboer. Tevens mascotte van de stad.

De Boemel, waar ooit het Kwetternest was, de kleuterschool. Waar Eric Vos en Edwin van Zelst niet wisten als kleuters, dat ze er 30 jaar later disco muziek zouden draaien. Disco, ook alweer lang verleden tijd. Jongens en meisjes, gescheiden tegenover elkaar. De meisjes het handtasje bij elkaar gelegd langs de kant. Schielijk uit de ooghoeken kijkend of het tasje veilig was. Johnnie van Veen en Freddie Rike hielden het, naast het glazen ophalen goed in de gaten. De disco-lampen maakten geen onderscheid. Dat deden de Bax en Bertus aan de deur. Dat heette deurbeleid.

De Boemel en het Torentje in de jaren 80. Je moet erbij geweest zijn. Niet sentimenteel of in het verleden blijven hangen. Drinkenbroeder en turner Jury van Gelder zou blij zijn geweest met zo'n hangplek. Een periode om door een ringetje te halen. Over de Spin zwijg ik nu even. Anders krijgen Dick en Chris het nog hoog in de discobol. Dan valt er echt geen spinnenweb meer mee te bezeilen op het huidige internet.

Yuri gaat een rechtszaak beginnen tegen de turnbond. De Bums misschien als getuige, de Muis is benaderd, de Kiep twijfelt nog, de Rat zit op het vinkentouw en de Scheur vertegenwoordigt de Gasthuisstraat. Of de zandbak ooit terugkomt ligt aan de Bloemendaal. Het schijnt dat Mixed Club Bommelerwaard Floris Jan Bovenlander heeft benaderd om te bemiddelen. Terug naar het Kwetternest of de Boemel. Een gouden tijd, om door een ringetje te halen.

Herman.

Godverdomme. Herman van Diejen is overleden. Het leven is niet rechtvaardig.
Voor één van m'n beste vrienden. Herman van Diejen. Een doelman en mens uit duizenden is overleden. Z'n duizend-jubileum wedstrijd zelf georganiseerd. Terecht, zichzelf erkennend. Afgelopen zaterdag nog aanwezig bij NIVO als journalist.. Een unieke man en één brok energie. Het leven is soms onrechtvaardig. Zelfs tijdens Pasen. Dag lieve Herm. Ik mis je nu al.

De andere Herm.

Herman.

Er is me door Hans de voorzitter van NIVO gevraagd een IM te schrijven over Herman van Diejen. Natuurlijk zei ik ja. Echter, waar moet je beginnen?

Zijn NIVO-verleden gaat terug naar de leeftijd van 15. Debuterend in de jaren 60, als doelman met de laatste man Sijmen van Eck voor zich. Sijmen en Herman (Hennie) zo'n beetje de eerste namen die in je opkomen als je aan NIVO denkt. Twee markante Spartanen. Sportief en op entertain-gebied. De één was figuurlijk een oom voor velen, voor mij letterlijk. Zoals Herman een echte vriend werd. Herman heeft ome Sijmen nog opgezocht in de Wielewaal vlak voordat Ome Sijmen overleed. Dat typeerde Herman.

Op zijn 15e debuterend, en 25 jaar lang een betrouwbaar slot op de deur. Zelf debuteerde ik als 15jarige snotaap in het eerste. Ome Sijmen was m'n trainer en Herman, samen met Joop Bekker en Wout Blanken, de beschermende veteranen van dienst. Ik zat op de middelbare school met voorzitter Hans van den Biggelaar als klasgenoot. We genoten van ome Leo van Opijnen als congierge. Ook al zo'n flamboyante NIVO icoon. Bommel is niet zo groot wat dat betreft.

Herman ging wel z'n eigen weg en stak de Waal over. Neerijnen. Opijnen, zou ome Leo zeggen. Nadat-ie nog bij Rossum heeft gespeeld, maakte hij zijn kilometers bij MVV in Meteren. Natuurlijk ook in het eerste. Zelfs na zijn 40ste bleef-ie een klasbak. Zoals Herman met zijn Alice het Nederlands kampioenschap sjoelen aan de man bracht. Laat Herm maar schuiven.

In Sleeuwijk heeft Herman zijn Waterloo gevonden. Zijn geluk eerst nog in Woudrichem gezocht. Golfend tussen de vestingsteden. Als impresario, die de Hollies, Herman Brood en Roy Orbison wist te boeken, een onterechte rode kaart. Samen met Herm heb ik in 1978 op de laatste wedstrijddag, tegen Sleeuwijk, een degradatie-wedstrijd met 1-0 gewonnen. Die winst valt in het niet bij dit verlies. Dag lieve Herm. NIVO gaat je missen. Zoals deze Bommelse spits voor open doel.

Herman.

Corine

Corine, aangenaam dame
bij voorkeur geen achternaam nodig
wat beklijft is te voornaam
het voornamelijke beaamd

een naam als zovelen
bestaansrecht, in het heden en verleden
het verleden van Fiep en notabelen
de straten, en wallen onbenoemd

de tegenwoordige tijd
onverbloemd, een heldin uit de huidige strijd
Corine van Knijff
Wat een helden wijf

een Bommelse heldin
de slingers van haar leven
hangen vreugdevol via de Virieu
niet ver-en steen weg

Corine, voor eeuwig
in ons hart gebleven

Herman.

NIVO weer verloren. Kan me niet bekoren. Tijd om te scoren. Ik ga Robbie effe bellen. Of-ie bereid is de gemakkelijke voorzetten in te koppen. Trek ik de stoute schoenen aan. Strik ik Wout voor de veters van de steekpass en Joop voor de knoop in de veter van Peter. Hans, Henk en Lut om Harrie wakker te schudden. Boudewijn, de baco van Harold gutstend in te schenken. Freek en Grat het krat klaar zetten. De meters bier gelopen voor de wedstrijd. Eindelijk weer eens punten. Het punthoofd voordat de kater er achteraf is.

Herman.

Via Herman van Dijk, mijn overbuurman in de Koningstraat, bekend van zijn spijs en wijn, kwam ik in contact met Maarten van Rossum. De zoon van Toon, mijn favoriete leraar van vroeger. Ik mengde me in hun chat op FaceBook. Was grappig. Het klikte onmiddellijk. Ik zat in de klas bij meneer van Rossum. Op de Mavo, in de Thorbeckestraat. Met ome Leo van Opijnen als de ultieme concierge.

Meneer van Rossum was een flamboyante man. Als het onrustig was in de klas en de belhamels de overhand namen, strooide ie met geweldige anekdotes. In één of andere hoek. Zelfs de stoersten hingen aan zijn lippen. Eén en al oor, waar andere leraren de leerlingen kwelden alsof ze kwel zelf waren. De lessen van Toon van Rossum waren alles behalve een kwelling. Niet te turven hoe vaak ik bollend van plezier uit de klas rolde.

Vertelde ie-hoe hij als Nederlandse Top-Bridger in Duitsland op vakantie, in aanraking kwam met hun nationale kaartspel. Skaat. Zeg maar het Duitse klaverjassen. Het fotografische geheugen en de net geleerde grondbeginselen gingen hun werk doen. Zonder te pochen vertelde hij dat ie tien seconden naar de kaarten in zijn hand keek. Hij ze in z'n geheugen had gegrift. Vervolgens blindelings zijn eerste Skaat-kaartwedstrijd won zonder te verblikken of te verblozen. Zijn kaartgenoten in Duitse verbijstering achterlatend. Zoals een Duitse verslaggever ooit riep tijdens Kaiserslautern - Ajax bij het debuut van Clarence Seedorf: 'Dass gibt's nicht, der burche is grade 16.'

Van Rossum, voor mij destijds nog voornaamloos, kon de spanning ook mooi opbouwen. Tentamen luistervaardigheid Duits. Eén voor één werden de cijfers door meneer van Rossum opgelezen. Dan zit je te zweten als een leerling op de basisschool, die opgeroepen wordt voor de schooltandarts. Niet begrijpend dat het afroepen op alfabet gaat, en je de blauwe enveloppe pas aan het eind van de week krijgt. Een 'T' qua eerste letter van de achternaam immers.

Mijn naam kwam maar niet te voorschijn. Toen als laatste kwam ik aan de beurt. Leraar Toon van Rossum, met een grafstem en diepe treurnis veinzend: 'Herman, ik kan het niet anders formuleren, je hebt het weer eens voor elkaar.' Ik zakte steeds verder weg onder de tafel, zwemmend in m'n eigen zweet. Daar komt weer een onvoldoende. 'Herman, je hebt een tien. In Duitsland is dat zwaar onvoldoende. Zal ik het op zijn Duits zeggen. Du hast ein einz. Foutloos'

Later op de Havo, waar ik 8 jaar over deed, en van school ging zonder diploma, omdat klasgenoten me met u begonnen aan te spreken, vaak aan Toon van Rossum gedacht. Het knusse van de Mavo, met leraren die je dierbaar waren en een concierge uit duizenden miste ik wel op de van Heemstraweg. Het tunneltje mis ik ook, maar dan spreekt mijn Nivo-Sparta hart. Het Nivo Sparta van Ome Leo. De leraar Duits, die veel te vroeg overleed. Ze zouden een museum naar hem moeten vernoemen.

Hermann

Ben ik nou gek ? En bestaan er tegenwoordig alleen maar gemengde huwelijken? Of zijn reclamespotjes geen reële afspiegeling van de samenleving. En is boerin Berti er ook maar met de haren bijgesleept als lesbienne in boer zoekt vrouw.

Hoeveel verdient zo'n zendermanager per jaar, als ie Jeroen van Koningsbrugge op een sjoelbak het Wilhelmus laat slaan ? Gelukkig is er nog knikkeren voor zwakbegaafden zoals Johan Derksen. De extreem rechtse demagoog, die zoals iedere demagoog zegt te spreken namens de gewone, normale Nederlander. Gelukkig ben ik ongewoon niet normaal. Het gezonde verstand is ver te zoeken momenteel. Niet dat het vroeger voor handen lag.