Tong’s eigen individueel schrijfsels topic

Met het hart op de tong, met de tong die klikt en met de gebaren van een dirigent die het orkest van het nationale blindeninstituut de weg moet wijzen. Donald Trump is de beerput voor, omdat ie al is gedempt. Er valt niks meer te beerputten voor de pers en de onderzoeksjournalisten. Hij heeft al 40 jaar roddelpers achter de rug. Het eelt op zijn ziel is authentieker dan dat de leugendetector bij Hillary Clinton betrouwbaar is. Hij viel ook niet meer te temmen, als je bij hem in de kooi stapt, slaat ie zijn klauwen al uit voordat je de zweep goed en wel in je handen hebt. Geen houden aan. Een onberekenbaar projectiel, die de klappen van de zweep kent. Een man naar mijn hart.

Trump is de moderne versie van Archie Bunker, de nukkige xenofoob uit All in the familie. Trump is de karikatuur van de doorgeslagen American Dream. Archie was aandoenlijk als chagrijnige vader en echtgenoot en had het met zijn venijnige, vaak racistische opmerkingen vooral gemund op zijn schoonzoon, de Polak Meathead. Trump was aandoenlijk als schertsvertoning in het bordkartonnen decor van de Republikeinse Conventie of van de Republikeinse Partij. Denkt net als Archie in zwart-wit. Is net als Archie een onafhankelijke geest, vol met vooroordelen. Met dit verschil dat Donald Trump een paar spaarcentjes achter de hand heeft. Tegenover Archie Bunker die de lacherds op zijn hand weet. Trump zou nooit hebben gezegd dat ie geen seks heeft gehad met 'that woman Lewinski.' Donald Trump zou met harde stem verklaren dat het met wederzijdse instemming was, dat ie toch al in scheiding lag met zijn vierde vrouw en dat ie nog nooit zo'n mooie sigarendoos van dichtbij heeft gezien. De scriptschrijvers van All in the Familie waren briljant. De ene geweldige one-liner na de andere kwam er uit hun koker. Het zwart-wit denken bleef ook bij de opkomst van de kleurentelevisie. Trump is het best als ie moet improviseren, het liefst op vragen van aantrekkelijke vrouwelijke journalistes, van het andere geslacht. Die legt ie met vunzige opmerkingen op de slachtbank of probeert ie ordinair te fileren met intimiderende seksistische toespelingen. Man naar mijn hart.

Tijdens de Republikeinse Conventie had Trump wel een goede scriptschrijver kunnen gebruiken. Niet voor zichzelf, maar voor zijn geplastificeerde trekpop, AKA zijn vrouw Melania. Normaal heeft Trump altijd en overal de touwtjes in handen, ditmaal mocht een stagiaire het script schrijven voor de speech van Melania Trump. Met alle gevolgen van dien. Er werd geplagiëerd dat het een lieve lust was. Nog wel uit een toespraak van de zwarte vrouw van Barak Obama. Als vroegere naaktmodel en lustobject stond ze achter het catheder te orakelen alsof ze Edith Bunker was, de aandoenlijke vrouw van Archie. Je hoorde de woorden uit haar mond komen en wist meteen dat ze geen idee had wat ze betekenden. Het was genant, pijnlijk en lachwekkend. Precies hoe Donald Trump vrouwen behandelt. Hillary zoul die fout niet maken. Bill zal als ex-president van America een perfecte toespraak houden. Zal proberen positiviteit uit te stralen. Niemand zal de sigaar worden, en niemand wordt geschoffeerd. Het is niet allemaal kommer en kwel qua vrouwen en Trump. Zijn dochter, Ivanka Trump, stal met een gloedvolle toespraak mijn hart. Niet dat ik op de inhoud lette, ditmaal gaf ik een keer de voorkeur aan de buitenkant. Wat een onwerkelijke schoonheid. Heeft ie goed gedaan die miljardair. Man naar mijn hart.

De Doctoraal afgestudeerde Ivanka, scheen als zonnig stralende kristallen in een bedding van zoete fluweel zacht dwarrelende donsjes, dwars door de beeldbuis mijn flatje binnen. Deze bevestiging had ik nodig, deze charismatische deerne maakte alle schofferingen van haar vader teniet. 'By the way Glenn Miller played, those where the days.' De dagen van Trump kwamen er aan. Hij stond al boven Hillary in de peilingen. Bovenaan The Billboard Hitparade. No sigare for Hillary. Kan geen speech van Bill tegenop. Donald Trump, man naar mijn hart. Ivanka mag mijn gestolen hart houden, zolang Donald Hillary maar versloeg. Ik kijk uit naar de volgende verkiezingen, naar de dag dat Ivanka haar vader aankondigt als de next president of the USA en Melania Trump triomfantelijk om zich heen kijkt en zich afvraagt waarom ze een pleister op haar mond kreeg. Man naar m'n hart.

Gooide zaterdag klein geld in het bakkie van Martin de orgelman. Al 40 jaar de misthoorn, en wegwijzer in hartje Zaltbommel. Zonder het draaiorgel is de zaterdag niet compleet. Als ik het draaiorgel niet hoor, verslaap ik me, is zelfs het carrilon van het Gasthuis te laat. Martin en ik ouwehoeren even over alles en nog niks. Op z'n Bommels effe kleppen, met de oud-klasgenoot van Wim, m'n broer. Het gesprek eindigt altijd met een glimlach en de duim omhoog. Doet ie ook als je geen kleingeld in het bakkie gooit. Hij staat er altijd te lachen met de duim paraat om in de hoogte te steken. Geen kleingeld voor deze man die als klein jochie het vak leerde, met de paplepel ingegoten, nog voor er gootspoken bestonden in Bommel.

Ik ging er even bij zitten. Martin op de Mêrt en in De Gamerschestraat is een instituut. Zoals zijn vader het is en was als wegwijzer met de vinger aan de pols en de wielrenners sponsorend.
Zoals gewoonlijk maak ik de strippenkaart van de Hema vol. Ga door met het Bommels kleppen met de cassiere van dienst, verontschuldig me tegen de andere cassiere, de lieve Bibi, dat ik nu eenmaal maar aan één kassa kan afrekenen. Ze moest lachen. Mijn dag was weer goed. Staat Paul van Dijk achter me. Mooi fleurig hoedje op. Nog net geen stokje met een vlindertje.

Paul is ook zo'n goedlachse Bommelaar. Die houd je nog staande als je een slechte adem hebt. Paul mag dat, die deugt, op z'n Bommels. Is van de natuurproducten, naturel. Zoals zijn lach en de lach van Martin.
Eenmaal buiten moet je weer langs Martin, met z'n bakkie. De glimlach niet van z'n bakkes te slaan. Ik wilde hem nog groeten, maar er staat een man, zo groot als een zwangere amoebe uit een stripboek van Suske en Wiske tussen mij en Martin in. Ik tik de man, in blauwe polo, zachtjes op zijn schouder, niet intimiderend, gevoelvol, zachtjes als het duurste waspoeder. Zeg tegen de grote man, dat ie niet alles moet geloven wat Martin zegt. Hij draait zich om en snauwt: 'Zie je niet dat ik in gesprek ben! ?' Ik zag martin denken. 'Laat het zitten Herm.' De stille knipoog van Martin zei meer dan de botte woorden van twee meter uit de lucht. Gezwam uit de ruimte. Volgende week weer lekker ouwehoeren met Martin. Onmisbaar in "De Stad" Kan geen import iets aan veranderen.

kijk eens
naar de zon
dat het raam open gaat

je de warmte voelt
niet van de bom
dat is andere warmte

ver weg
die horizon
geniet

geniet wat je hebt
de weelde
in vrijheid te leven

Herman

de warmte is dichterbij
dan je denkt
bijna aaibaar
naderbij dan

je bevroedt
het goede gemoed
onderweg
helaas, de zon

schijnt verdwenen
morgen tellen we
de stralen
komt alles goed

Hij versleet slijters bij de vleet.

hij versleet slijters bij de vleet
hij hijgde amechtig
het zweet druppelde stapsgewijs,
drapeerde zijn vocht bedachtzaam

hij besteedde de bron uit
beduusd van het geweld der
poriën, uitgeteld, bezweken
geraakt door nattigheid

hij was dorstig, gulzig
de dronken schavuit, de schuit
voerde hem langs de kanalen
dronken van geluk, eeuwig uitgeteld

Zo meteen de hulp in de huishouding. Buiten het poetsen van de plaat, dweilen met de kraan open en zuigen onder de dekens, even op z'n Bommels de laatste roddels doornemen. Jennie komt oorspronkelijk dan wel uit Gameren, maar omdat ik krant 'De Toren' meer niet dan wel krijg, is het uitwisselen van cruciale informatie uit ons stadje onontbeerlijk om je te handhaven in de stad. Jennie heeft in het dagelijks leven te maken met een echte Bommelse ex-spits, en is goed geïntegreerd zoals dè hiet.

Ben grotendeels van m'n evenwichtsverlies af, de nieuwe medicatie is dus goed aangeslagen. Waar ik eerst anderhalve maand voor de Kat z'n Jodokus nutteloos medicijnen heb geslikt. Ook het enorme zweten is stukken minder, wel sta ik nog steeds moe op doordat m'n nachtrust niet goed is, ik ben nog steeds blij als ik vier uurtjes kan slapen. Overdag moet ik dan ook af en toe gaan liggen, mede door de hoofdpijn, die weliswaar is afgenomen maar me toch nog belet goed te functioneren. Moet later eens foto's van gemaakt worden, of hoe dat ook moge heten.

M'n eetlust is weer op peil, het voedsel blijft binnenboord en komt er niet meer als de Niagara-watervallen direct weer uit. Voel me ondanks de chronische vermoeidheid momenteel sterker dan het laatste half jaar. Het is ook prettig dat het constante hongergevoel is verdwenen. Drinken doe ik met het warme weer meer dan gemiddeld, komt ook door de zouttabletten die ik slik. Mijn bloeddruk was vorige week nog 185, volgende week een afspraak maken om te kijken of deze medicijnen wèl aan slaan. Misschien dat ik morgen al een afspraak maak, heb namelijk een opgezwollen voet en enkel, ik noem het maar een klompvoet. Alsof Bert van Osch er met een fietspomp lucht in heeft gepompt. Misschien komt dat door de te hoge bloeddruk, heb geen idee. Het is ook pijnlijk omdat de achillespees strak staat, ik kan geen schoen dragen. Dus slippers ditmaal. Nu ik eigenlijk nooit meer uit ga, is het wel zo leuk toch nog eens een slippertje te maken.

Mijn cholesterol was vorige week nog 9.1, dus ook veel te hoog. Ben al begonnen met gezonder te eten. Medicatie komt als mijn huisarts, Dr. Vollenberg terug is van vakantie. Hij woont in Brabant, ik vroeg aan hem waar ie op vakantie ging, Gelderland zei ie. Man naar m'n hart. inmiddels blijkbaar zo verknocht geraakt aan de mooiste provincie van Nederland, dat ie zelfs in zijn vakantie feeling wil houden. Al met al gaat het gestaag vorderend, geleidelijk, positief de goede kant op. Er zit progressie in, waar het 't laatste half jaar dweilen was met de kraan open. Steeds één stap vooruit en dan weer twee stappen terug, het was continue one step behond. Nu is dat juist andersom. Misschien is het de positieve inbreng van Jennie, iedere week hier het zonnetje in huis. Een dweilorkest in haar eentje, die de smartlap buiten de deur zet, en meezingers achter laat als ze de deur achter zich dicht trekt.

Zaltbommel 2022.......

2016 gezien
nachtblind, ontploffende
schrik je rotjes
bijkans het schip gemist
groot dorp in een klein stadje

Bennie, Heiny, Bax, Boelie
degene die ik vergeet
degene die niet meer
naar de Toren kijken
vanaf de Bommelse brug

Eeuwig in ons hart
zo'n toren krijg je niet snel neer
blik vooruit
schichtig achterom kijkend
het verleden mag niet worden vergeten

Leugentje om bestwil.....

'Blijf onderzoeken en onafhankelijk nadenken.' Zei Sylvana Simons op haar FaceBook-pagina, nadat ze betrapt werd op een leugen in het praatprogramma Pauw. Ze beweerde stellig dat Donald Trump in de jaren tachtig heeft gezegd, dat als ie ooit de politiek in zou gaan dit bij de Republikeinen zou zijn. De stemmers op de Republikeinse partij zijn immers domme koeien die alles geloven wat de tv-zender FOX in de ether gooit. Toen Pauw vroeg of dat echt zo is gezegd door Donald Trump, beweerde Oboema Seko Seko Simons dat het echt zo is gebeurd. Ze had immers de bewegende beelden met eigen ogen gezien. Toen Jeroen Pauw vlak voor het einde, terwijl ie al met de slot van de uitzending bezig was, tegen de ex-VJ zei dat het volgens zijn redactie een hoax is, en een fotoshop bovendien. Gaf ze met een lach, geleend van een boer met kiespijn, haar fout toe. Dat ze in de val van de sociale media is getrapt. Buiten de Donald(Trump)Duck, de VIVA-Espagna en het woordenboek voor kokerkijkers en begeleiders van blinde hondenbezitters is haar nieuwsbron dus FaceBook. Ik zag daar laatst dat Mark Rutte een neus kreeg zo groot als die van Pinokkio. Dat bevestigde me weer eens dat die Rutte niet te vertrouwen is. Het stond immers op FaceBook. Ik heb het met eigen ogen gezien.

Het woord "nadenken" is nu juist het probleem. Heb ik het nog niet eens over "onafhankelijk" Als er één bitch zonder hersencellen afhankelijk is, is het wel deze ex-kapster. De verongelijkte wenkbrauw nooit bijgeknipt. Die het fronsen heeft uitgevonden. De vrouwelijke, zwarte Ruud Lubbers zonder idee, die denkt dat ze mee dacht bij DENK. Maar steeds weer geknipt en geschoren wordt door haar discussie partners. Een taaie pepernoot, die niet normaal kan discussiëren zonder haar stem te verheffen en/of geagiteerd, onmiddellijk in de verdedigende aanval schiet. Uit de losse pols, tijdens een discussie, een opmerking plaatst die niks met het onderwerp of gesprek te maken heeft. Alleen maar om haar aanwezigheid te rechtvaardigen. Immers, zei Descartes het niet ooit: 'Ik praat dus ik besta.'

Een kip zonder kop kakelt nog grotere wijsheden dan deze omhoog gekukelde, kakelende leugenaar. Ze zei laatst nog dat ze een kip had zien vliegen. Toen iemand zei dat een kip niet kan vliegen en het gemarineerde kippenvleugeltjes waren, verontschuldigde ze zich door, als haantje de voorste, te zeggen dat ze op een schotel lagen en het verwisselde met een UFO. Die had ze immers ooit ook in het echt gezien. Dat hetgeen ze in het echt had gezien een schotel antenne was, die het Zwarte Piet soms lastig maakt op het dak maakt het alleen maar schrijnender.

Als je haar vraagt over de politieke toestand in Turkije, waar president Erdogan regeert als een dictatoriale potentaat, reageert ze door te zeggen dat ze daar geen mening over heeft. Het kan haar immers de kop kosten. DENK, de politieke partij waar ze zich bij had aangesloten, heeft banden met de partij van Erdogan en steunt diens beleid. Liever draait de vrouw, die ooit een bril aanschafte omdat het intulecturieel overkomt bij een boekenprogramma, een onschuldig, traditioneel, eeuwenoud kinderfeest de nek om. Wat haalt ze op haar hals zou je zeggen. Laat het rusten en er is geen haan die er naar kraait. Ze belde laatst Frank Boeijen op, of ie de tekst wilde veranderen van een oude hit van hem. 'DENK niet wit, DENK niet licht getint, DENK niet licht getint wit, maar in de kleur van je hart. Deze pronkster, met van anders denkende gestolen veren, acterend dat ze een negerin is, zo trots als een pauw, mag de klere krijgen van de keizer. De naakte waarheid kwam immers boven de tafel van het praatprogramma van Jeroen Pauw. Ze werd ontmaskerd als een notoire leugenaar. Publiekelijk afgeschminkt. Nog net niet gestikt in haar laatste leugen. Ik ben geen zwartkijker, dus ik zie de toekomst kleurrijk in.

De totale rehabilitatie van ons aller Zwarte Piet ligt in het verschiet. Ze heeft haar kruitnoot verschoten. Ze wedde op het verkeerde paard. Amerika werd haar ondergang. Americo komt triomfantelijk, met de keizerlijke Sinterklaas op zijn rug, naar Nederland gestoomd. Eenmaal aangemeerd, roept De Sint naar de Wegwijs Piet: 'Kijk eens Wegwijs Piet, het staat zwart van de mensen, we staan er weer gekleurd op.' Ondanks de raaskallende één mans fractie.



[ Bericht 0% gewijzigd door tong80 op 16-04-2022 06:42:43 ]

ik zag een mooi rokje
wapperend in de windluwe stilte
kwispelende benen
rank, bijna oneindige weelde

ik stond even stil
ze had geen idee
geen idee dat ik staarde
ze was op weg naar de lente

eeuwig rokjesdag
geen bril nodig om de schoonheid
van de vrouwelijke, de vrouwelijke alles
te adoreren

Ik sta doodgemoedelijk, chagrijnig op. Nog niks aan de hand. De eerste teen die ik stoot was al klagenswaardig. Ik ben echter het zonnetje in huis, ik laat het er dus niet bij zitten. Zeg tegen de teen naast m'n grote teen dat ie boft, dat ie uit de schaduw wordt gehouden, terwijl andere tenen, bekneld in te kleine schoenen graag de schaduw willen opzoeken. Afijn, m'n steunzool uit de schoen gehaald. Wat een lucht daar dan uitkomt is niet te beschrijven. Val dan net niet in katzwijn, doe poeslief alsof ik niks ruik. Muggeziften heet dat onder de insekten-liefhebbers. Ik houd van vlooien, bij een ander. Dan kan ik ze zonder vliegbevret in de haren vliegen.

Het punt is dat menig user er baat bij heeft om zijn of haar slechte adem te luchten in Klaagbaak. Doe het zelden, maar als ik het doe is het ook oprecht. Ik zal niet snel klagen over te veel chloor in het zwembad, of dat je door een verfje kunt zien waar je hebt gepist in het buitenbad. Dat er een schimmel zit in je bedorven yoghurt kan Sinterklaas niks aan doen, dat ie als travestiet een klein kind op zijn schoot neemt ook niet. Hij kan zo'n kindje ook in het geheim nemen, zonder dekmantel.

Waar het mij om gaat is dat de kleine, beklagenswaardige, dagelijkse 'Godverdommes' onder gesneeuwd raken. Zeg maar de hondendrol in de sneeuwpop, waar je wel je vingers aan brandt. En eerst niet koud of warm van wordt. Zeg maar de meur die je bespeur. Dan heb ik het nog niet over de overgekookte brandnetelsoep, die geen hond ooit op heeft, maar wel in elk dieetboek staat.

Om de komma bij de punt te voegen. Het gaat mij om de punaisse. Het gaat 289 keer goed,maar dan dan komt ie, de punaisse die alle plezier van Dolly Dots aan de muur, Doris Day and the pins en John Travolta weg haalt. De punaisse die dwars door het kleine rubbertje heen, in het puntje van je middelvinger prikt. De grote kleine auw. The horror op je jongens en meisjeskamer.

Het leed dat je nooit zal vergeten. De punaisse from hel.

Er dwars doorheen.

Oekraïne

bladeren vallen
geen hond kijkt er naar om
de wortels schieten niet meer
geen verschiet

het vooruitzicht
zijn dorre bladeren
vergeten bomen
de wortels zonder water

de bladeren op de grond
verdorrend,
verstomd is het geluid
van de wuivende bomen
de bladeren

onbekommerd creperend
terwijl de natuur door gaat
met het stelen van de toekomst
straks geen bomen meer
geen mooie bladeren

wapperend in de wind
het kind bleef dood achter

Herman

Hij of zij
zat parmantig op de rand
De rand van de mand
van de Hema

Het was aandoenlijk
Ze had geen benul
Wat deze knul zou gaan doen
Het lieveheersbeestje

De stippen geteld
de vleugeltjes
neergeslagen
Vol welbehagen

Haar of hem
Neer gevleid
Op het zachte windje
Buiten, de deur

Hoe het nu gesteld is
weet ik niet
Een heel nieuw leven
In het verschiet

Ik hoop niet dat het een overdosis is qua van Tongerlo. Maar deze anekdote en verhaal mag en kan ik niet laten lopen. Heb toestemming van Leen. Zittend op het bankje voor de Hema raakten we in gesprek. Ik neem af en toe rust door omstandigheden.

Ik complimenteerde hem met z'n mooie grijze haren en dat-ie subtiel van de fiets sprong. Hij woonde in de Kerkstraat. Ik ooit in de Vogelenzang, wilde ik zeggen. Tot zijn oog viel. Hij raapte zijn glazen oog op en zag een bekend vehikel, naast zijn eigen fiets.
Is dat niet de fiets van Maria ? Achtergelaten en gestolen bij het station. Heel verhaal. Je maakt wat mee bij de Hema en als hartpatiënt.

Een lieve vrouw kwam uit de Hema "haar" fiets ophalen. Leen: 'Mevrouw, weet u zeker dat het uw fiets is?' 'Die stond gratis bij het station.' Niet gestolen dus. Tegen de spiegies even in de war mevrouw wordt en werd geen aangifte gedaan. Wel een absurd verhaal. Dat Leen z'n fiets precies naast de "gestolen fiets" parkeert.

Echt Hema

Herken je dit euforische gevoel ?

Dat je even boven de aarde zweeft, je buiten je zelf treedt, niet meer beseft waar je bent, geen notie hebt van wie er in je buurt is, het kippenvel op je armen strijdt met het haantjes gedrag op je blozende hoofd, je dronken van geluk bent als geheel onthouder, op je knieën valt het goddelijke aanbiddend, je onbewust, de almachtige zender van het intense geluk in je armen sluit, je intens een oerkreet uit het diepste van je keel laat weerkaatsen, je eenmaal teruggekeerd van het zweven boven de aarde, pas echt beseft wat je hebt gezien, je onmiddellijk weet dat je bij iets historisch aanwezig bent geweest, je het koud en warm tegelijk krijgt, je rondom je heen kijkt, omdat je het gelukzalige gevoel wil delen, je de tranen bij anderen in de ogen ziet en weet dat je niet de enige bent, je beseft dat je bevoorrecht bent, niet alleen maar om het te hebben gezien, maar ook omdat het mooie aanvallende voetbal op het hoogste podium wordt bekroond door één van de geniaalste doelpunten ooit, je beseft dat je bevoorrecht bent een Nederlander te zijn, een trotse Nederlander, waar vaak het meewarige negativisme heerst, nu er geen houden meer aan is voor de positivo's, je de emoties niet de baas was, om dat er een baas was die misschien de basis had gelegd, op een bazen-toernooi voor de eerste wereldtitel van het kleine, grote landje aan de Noordzee, dat de euforie kortstondig was, maar voor eeuwig in je geheugen gegrift staat, in gouden gekrulde letters, zoals de bal van Dennis ongeëvenaard in de bovenhoek krulde, onder begeleiding van het commentaar van de eeuw, de schreeuwende, hartstochtelijke, emotionele, gruwelijk intense, dramatisch betrokken, meelevende, uitgelaten, bevlogen Jacques van Gelder, samen met Dennis de Menice, voor altijd de belichaming van de intense euforie, het ultieme genot, de bevrijding van de geest, de inspiratiebron van het optimisme, de oneindige tunnel, waar je op het eind het felle licht ziet, een flits die langer duurt dan je bij het einde van het wonder zou vermoeden, het wonderdoelpunt verstevigde de band tussen de liefhebbers, zelfs de leken en onwetenden begrepen wat er was gebeurd, het eeuwige licht zou blijven stralen in de gedachten van de universele mens, het leven was compleet, dankzij Dennis en Jack, die ons deelgenoot maakten van iets dat groter is dan de som der delen, de tijd stond even stil, en ik vond het tijd om er nu even bij stil te staan.

quote:

Op maandag 20 juni 2022 19:11 schreef Bart2002 het volgende:

[..]
Ik denk dat je in de war bent met beslag voor taart of cake. Beslag voor pannenkoeken is gewoon vies in principe.

Je hebt gelijk.

het centrum is de stad
de nieuwbouw was de Balkan
boomplantdag in de nieuwe wijk
de Spellerwaard

achterhaald, ingelopen
de Waluwe tegenwoordig
ik verdwaal er
ben de weg kwijt in Bommel

het is als in het leven
je kijkt achterom
de bebouwde kom is gebleven
de goudvis het hoekje om

op de hoek zitten in je gedachten
nog steeds mannen op het kratje bier
te vieren dat Feyenoord de Europa-Cup won
lang geleden

we blijven denken aan het hart van Bommel
zoals in Rotterdam
de Kromme en ijzeren Rinus
hun hart in het gebroken centrum

mijn Bommelse hart ligt in De Stad
ik verdwaal nog steeds in de Spellerwaard
de zwaluwen vliegen over de stad
ligt niet aan de Waluwe

Ligt aan mij

Herman

Ik kwam Wilma vanochtend tegen

ik liep Wilma vanochtend tegemoet
ze zwaaide,
enthousiast
ik zwaaide terug
deur open, riem los
hond op m'n pad

ze zwaaide amicaal
gelukkig een lieve lobbes,
laat dat maar aan Wilma
die kwispelt zelf zonder staart
een spring in 't veld

altijd goedlachs
altijd een praatje
altijd met goede zin
altijd de positivo in de stad
altijd vergeten dat ze import is

een echte Bommelaar
het was nog vroeg
dag kon niet meer kapot
moest de trap nog op
met een glimlach hijgen

hijgend met boodschappen
maakte niet uit
voelde me de koning te rijk
met Wilma van den Heuvel
Koningsetappe, met Wilma achterop

Aan de hand van hoe preuts we zijn geworden.
Destijds lag 80 % topless.
Hangtiet of niet.
Iedere tiet was een geniet.
Al was het een vergiet.

Nu googlde ik dus op blote tiet jaren 80.
Ja, je moet toch met voorbeelden komen.
Geen tiet te zien.
Een klein beetje.
Als je door het badpak heen Fantaseert.

Ik ben blij 20-en30 jaar geleden te zijn opgegroeid.

Kijk uit opa. Een tiet van gaan en een tiet van komen achter je.

Wij doken in bed. Nu woken ze in bed.

Arme geile wijven.

Als oprechte, introverte, spraakzame echte Bommelaar sprak ik voor de HEMA een eenzame fietser aan. Althans ik zei 'U bent op uw vrouw aan het wachten, zittend op de stang ?' Was een herenfiets. Een heer van stang. Zijn vrouw mocht het geld uitgeven. Hij lette op de fietsen. Dat ze er niet met een ander vandoor zouden gaan.

Dat klopte dus. Ik vond hem er vaal en bedroefd uitzien. 'Alles goed verder meneer?' 'Het gaat. Zo op en neer.' 'Zo nu en dan.' 'U komt niet uit Bommel zo te horen.' 'Nee gelukkig niet.' 'Hoezo gelukkig niet?'
'Stug volk. Geen contact mee te krijgen' 'Woont u in Zaltbommel?' 'Helaas wel.'

God behoedde hem ooit Cor de Gram tegen te komen. Die lult Vincent van Gogh nog de oren van z'n kop. Die mokt van een pond in één ogenblik een kilo. Laat Cor maar schuiven. Dan kunde oew gram nooit meer halen.
Ondertussen Rende de Sambo me voorbij...'Hey Herm, ik woon in Gameren maar door jou blijf ik een echte Bommelaar.'

Handen schudden, wa hiet ? Sambo/Johnnie en Tong innerlijk omhelsend. Midden op straat. Zonder schaamte..
'Wa zijn jullie an ut doen?' Riep Chris van Brakel, met de hand aan de fiets, tegen het verkeer inlopend in de Bosschstraat. Dat hem een kleine drie kwartier kostte wegens verbaal onderhoud bij de spraakwerkzaamheden.
Verder met het gesprek met de import, Ik zei dat het eventueel ook aan jezelf kan liggen. Dat je een beetje moeite moet doen om te vechten tegen de vooroordelen.
Hij bleef stug volhouden. 'Stug volk.' Ik liet het er maar bij zitten. Wilde hem niet gaan stangen en opzadelen met een schuldcomplex.

Aan de overkant zag ik Jiel en Roy ouwehoeren.
Me aangesloten. Kennisen/vrienden vanaf 40 jaar geleden. Roy 2 dagen jonger dan ik. Half uur later. Eérste klas, op de eerste rij, murw gebeukt en van alle laatste roddels voorzien, met m'n Hema-rookworst, op weg naar m'n flatje.

Komt Chris langs gefietst 'Geleuf nie alles wa ie zeet, moar komt wel ut een goed hart.'

Van Maren. Een burgemeester van niks.

Onze burgemeester ging naar de Tweede kamer.....
ooit zei iemand
ik ben niet links
ik ben niet rechts
ik ben recht door het midden

deze man
ging bij Hoevelaken links af
geeft rechts voorrang
zonder problemen
een wegbereider
op weg naar Den Haag

zijn sporen achter gelaten
alles op de rails
de politieke kleur vergeten
midden in het land
midden tussen de mensen
Arie Ribbens is jaloers

Albert kan niet zingen
aan het stuur zat ie wel
dank je wel Albert van den Bosch
in Bommel zijn we een bietje trots

Herman

Katwijk, garnalen gepeld
de maaltijd, de vissers bereid
wat telt, de stillen luiden
de kerkklok gehoorzaam

jubelen naar het hoogste
dienaren, geknield
vissers binnengehaald
niet op zondag

aan zijn voeten liggen ze
erkenning herkend
jongensboek geschreven
ongekroonde held

dekselse Dirkie
Quick Boys en Katwijk ontstegen
een derby op zichzelf
held voor het leven

maar waarom Bronk en Duytz
gezamenlijk
zaterdagse en dinsdag visje
verdwenen?

Herman

Thuiskomen

ge rijt op de brug
ge ziet
de toren
geen weg terug

de ouwe brug
nust oe
de Waal kabbelt
de mins wauwelt

Bommel in het vizier
thuiskomen
asof ge nooit
weg zeit gewiest

Herman

het mooie van Bommel
het mooie van Bommel
het mooie van Bommel

kun je niet genoeg herhalen
de schoonheid
ligt te dichtbij

zie de toren
zie de brug
zie de echte Bommelaar

waar ook import
wordt gekoesterd
met beide armen

omarmd

Herman

een slenterende zomer zaterdag
de mert in zijn glorie
de zon perfect
op temperatuur

de zoon van Paul Ruisink
op de stoep
op het bankje
bij Hans Heijman

zijn schone vader
naast de kaas en wijn
die het ditmaal
wel gaat redden

een slenterende zomerse dag
Mart met zijn kraam
de zon
de Bommelse zon

het geluk
ligt in kleine dingen
ook in zomers Bommel
op de hoek van de mert

Herman