LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Post hier alle vragen over het boek, spoilers, rotte tomaten en reviews.
Het boek van de maand februari: Julie Zeh - Nieuwjaar
Het boek is hier te bestellen: Hardcover | e-book
1. Welke van de hoofdpersonages spreekt je het meeste aan en waarom?
2. Kun je de titel van het boek verklaren? Dekt de titel de inhoud van het verhaal?
3. Wat vind je van de schrijfstijl? Is deze anders dan je (van deze auteur) gewend bent?
4. Wat vind je van de opbouw van het verhaal? Hoe ontwikkelt de plot zich?
5. Wat is volgens jou het mooiste gedeelte in dit verhaal en waarom?
6. Heeft de auteur je kunnen raken? En op welke manier? In positieve of in negatieve zin?
7. Denk je dat de auteur de lezer met het verhaal een boodschap heeft willen meegeven? Zo ja, welke is dat dan?
8. Welke verwachtingen had je vooraf en over dit boek en zijn die wel of niet uitgekomen?
Het algemene topic van de Boekenclub waar we elke maand stemmen vind je hier.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 03-02-2021 13:51:38 ]
Het boek van de maand februari: Julie Zeh - Nieuwjaar
Het boek is hier te bestellen: Hardcover | e-book
Met dank aan @Adrian4 hebben we een lijstje vragen over het boek. Mag gebruikt worden, hoeft niet.quote:In Nieuwjaar van Duitse bestsellerauteur Juli Zeh mondt de perfecte familievakantie van Henning in Lanzarote uit in een nachtmerrie.
Nieuwjaar, de nieuwe roman van de Duitse bestsellerauteur Juli Zeh, is een moderne, indringende roman over de levenslange gevolgen van een kindertrauma.
Lanzarote, nieuwjaarsdag. Henning wil fietsend de steile weg naar Femés beklimmen. Zijn materiaal is slecht, de fiets trapt zwaar en hij heeft geen proviand mee. Terwijl hij tegen wind en helling vecht laat hij zijn leven de revue passeren. Ogenschijnlijk loopt alles op rolletjes: hij heeft twee gezonde kinderen en een goede baan. Met zijn vrouw Teresa vormt hij een modern ouderpaar: ze delen de zorg 50/50. Maar eigenlijk gaat het slecht met Henning. Hij is al tijden overbelast. Kostwinner, echtgenoot, vader – geen van de rollen lijkt hem op het lijf geschreven.
Wanneer Henning uitgeput in Femés aankomt realiseert hij zich dat hij er eerder is geweest. Toen hij hier als kind was is er iets vreselijks gebeurd, iets wat hij diep heeft weggestopt. Iets wat hem blijkbaar al die jaren heeft achtervolgd.
In Nieuwjaar van Juli Zeh mondt zijn perfecte familievakantie uit in een nachtmerrie.
1. Welke van de hoofdpersonages spreekt je het meeste aan en waarom?
2. Kun je de titel van het boek verklaren? Dekt de titel de inhoud van het verhaal?
3. Wat vind je van de schrijfstijl? Is deze anders dan je (van deze auteur) gewend bent?
4. Wat vind je van de opbouw van het verhaal? Hoe ontwikkelt de plot zich?
5. Wat is volgens jou het mooiste gedeelte in dit verhaal en waarom?
6. Heeft de auteur je kunnen raken? En op welke manier? In positieve of in negatieve zin?
7. Denk je dat de auteur de lezer met het verhaal een boodschap heeft willen meegeven? Zo ja, welke is dat dan?
8. Welke verwachtingen had je vooraf en over dit boek en zijn die wel of niet uitgekomen?
Het algemene topic van de Boekenclub waar we elke maand stemmen vind je hier.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 03-02-2021 13:51:38 ]
1. Welke van de hoofdpersonages spreekt je het meeste aan en waarom?
Henning, omdat hij in feite de enige hoofdpersoon is. Het verhaal wordt vanuit zijn perspectief verteld.
2. Kun je de titel van het boek verklaren? Dekt de titel de inhoud van het verhaal?
Ja, het verhaal speelt zich af op en rond Oud & Nieuw 2017.
3. Wat vind je van de schrijfstijl? Is deze anders dan je (van deze auteur) gewend bent?
Ik heb het boek in het Duits gelezen en vind de stijl toegankelijk en helder. Veel aandacht voor natuurbeschrijving maar niet uitleggerig.
4. Wat vind je van de opbouw van het verhaal? Hoe ontwikkelt de plot zich?
Het plot wordt aanvankelijk chronologisch verteld en bouwt zich langzaam op. Wanneer de hoofdpersoon bezig is met tegen een berg aan te rijden en hij bijna boven is, wordt hij geconfronteerd met een jeugdtrauma en volgt een flashback van zo'n 90 pagina's. Pas tegen het einde van het verhaal belanden we weer in de tegenwoordige tijd.
5. Wat is volgens jou het mooiste gedeelte in dit verhaal en waarom?
Het gedeelte van de flashback waarin het vertelperspectief wijzigt naar dat van de 5-jarige Henning. Intens en beklemmend.
6. Heeft de auteur je kunnen raken?
Zeker.
En op welke manier? In positieve of in negatieve zin?
Niet door de belevenissen van de hoofdpersoon als volwassene, maar wel door hoe het jeugdtrauma is beschreven.
7. Denk je dat de auteur de lezer met het verhaal een boodschap heeft willen meegeven? Zo ja, welke is dat dan?
Dat weet ik niet. Het is een psychologische roman, waarbij voor veel lezers waarschijnlijk ook herkenbaarheid een charme is want het gaat over de perikelen van een modern gezin.
8. Welke verwachtingen had je vooraf en over dit boek en zijn die wel of niet uitgekomen?
Ik kende de auteur nog niet en had weinig verwachtingen. Ik wist dat een jeugdtrauma een grote rol speelt in het verhaal en dat vind ik een interessant thema.
Al met al is dit boek mij goed bevallen. Van Juli Zeh heb ik ook Onder de mensen (2016) op mijn lijst gezet, schijnt een bestseller te zijn geweest in Duitsland.
[ Bericht 3% gewijzigd door Pleun2011 op 07-02-2021 21:02:10 ]
Henning, omdat hij in feite de enige hoofdpersoon is. Het verhaal wordt vanuit zijn perspectief verteld.
2. Kun je de titel van het boek verklaren? Dekt de titel de inhoud van het verhaal?
Ja, het verhaal speelt zich af op en rond Oud & Nieuw 2017.
3. Wat vind je van de schrijfstijl? Is deze anders dan je (van deze auteur) gewend bent?
Ik heb het boek in het Duits gelezen en vind de stijl toegankelijk en helder. Veel aandacht voor natuurbeschrijving maar niet uitleggerig.
4. Wat vind je van de opbouw van het verhaal? Hoe ontwikkelt de plot zich?
Het plot wordt aanvankelijk chronologisch verteld en bouwt zich langzaam op. Wanneer de hoofdpersoon bezig is met tegen een berg aan te rijden en hij bijna boven is, wordt hij geconfronteerd met een jeugdtrauma en volgt een flashback van zo'n 90 pagina's. Pas tegen het einde van het verhaal belanden we weer in de tegenwoordige tijd.
5. Wat is volgens jou het mooiste gedeelte in dit verhaal en waarom?
Het gedeelte van de flashback waarin het vertelperspectief wijzigt naar dat van de 5-jarige Henning. Intens en beklemmend.
6. Heeft de auteur je kunnen raken?
Zeker.
En op welke manier? In positieve of in negatieve zin?
Niet door de belevenissen van de hoofdpersoon als volwassene, maar wel door hoe het jeugdtrauma is beschreven.
7. Denk je dat de auteur de lezer met het verhaal een boodschap heeft willen meegeven? Zo ja, welke is dat dan?
Dat weet ik niet. Het is een psychologische roman, waarbij voor veel lezers waarschijnlijk ook herkenbaarheid een charme is want het gaat over de perikelen van een modern gezin.
8. Welke verwachtingen had je vooraf en over dit boek en zijn die wel of niet uitgekomen?
Ik kende de auteur nog niet en had weinig verwachtingen. Ik wist dat een jeugdtrauma een grote rol speelt in het verhaal en dat vind ik een interessant thema.
Al met al is dit boek mij goed bevallen. Van Juli Zeh heb ik ook Onder de mensen (2016) op mijn lijst gezet, schijnt een bestseller te zijn geweest in Duitsland.
[ Bericht 3% gewijzigd door Pleun2011 op 07-02-2021 21:02:10 ]
quote:Op zondag 7 februari 2021 20:55 schreef Pleun2011 het volgende:
1. Welke van de hoofdpersonages spreekt je het meeste aan en waarom?
Henning, omdat hij in feite de enige hoofdpersoon is. Het verhaal wordt vanuit zijn perspectief verteld.
2. Kun je de titel van het boek verklaren? Dekt de titel de inhoud van het verhaal?
Ja, het verhaal speelt zich af op en rond Oud & Nieuw 2017.
3. Wat vind je van de schrijfstijl? Is deze anders dan je (van deze auteur) gewend bent?
Ik heb het boek in het Duits gelezen en vind de stijl toegankelijk en helder. Veel aandacht voor natuurbeschrijving maar niet uitleggerig.
4. Wat vind je van de opbouw van het verhaal? Hoe ontwikkelt de plot zich?
Het plot wordt aanvankelijk chronologisch verteld en bouwt zich langzaam op. Wanneer de hoofdpersoon bezig is met tegen een berg aan te rijden en hij bijna boven is, wordt hij geconfronteerd met een jeugdtrauma en volgt een flashback van zo'n 90 pagina's. Pas tegen het einde van het verhaal belanden we weer in de tegenwoordige tijd.
5. Wat is volgens jou het mooiste gedeelte in dit verhaal en waarom?
Het gedeelte van de flashback waarin het vertelperspectief wijzigt naar dat van de 5-jarige Henning. Intens en beklemmend.
6. Heeft de auteur je kunnen raken?
Zeker.
En op welke manier? In positieve of in negatieve zin?
Niet door de belevenissen van de hoofdpersoon als volwassene, maar wel door hoe het jeugdtrauma is beschreven.
7. Denk je dat de auteur de lezer met het verhaal een boodschap heeft willen meegeven? Zo ja, welke is dat dan?
Dat weet ik niet. Het is een psychologische roman, waarbij voor veel lezers waarschijnlijk ook herkenbaarheid een charme is want het gaat over de perikelen van een modern gezin.
8. Welke verwachtingen had je vooraf en over dit boek en zijn die wel of niet uitgekomen?
Ik kende de auteur nog niet en had weinig verwachtingen. Ik wist dat een jeugdtrauma een grote rol speelt in het verhaal en dat vind ik een interessant thema.
Al met al is dit boek mij goed bevallen. Van Juli Zeh heb ik ook Onder de mensen (2016) op mijn lijst gezet, schijnt een bestseller te zijn geweest in Duitsland.
Ik heb het ook uit. Leest lekker weg, niet enorm diepgaand.
***
Ach heel veel diepgang kan je ook niet verwachten in zo'n relatief dun boek. Vond het wel een goed verhaal.quote:
[..]
Ik heb het ook uit. Leest lekker weg, niet enorm diepgaand.
Nee, dat is zo hoor. Ik vond het prima zo.quote:Op donderdag 11 februari 2021 18:18 schreef Pleun2011 het volgende:
[..]
Ach heel veel diepgang kan je ook niet verwachten in zo'n relatief dun boek. Vond het wel een goed verhaal.
***
Op nieuwjaarsdag besluit Henning een eindje te gaan fietsen, de berg op. Terwijl hij met een meditatieve Kadans het mantra ‘eerste-eerste, eerste-eerste’ in zijn hoofd rondmaalt en hierbij de trappers al vechtend rondduwt tegen de natuurkrachten die hem geen plezierreisje cadeau doen, overschouwt hij zijn leven alsook de afgelopen oudejaarsnacht. Die kadans steekt de schrijfster in haar schrijfstijl met de afwisseling tussen korte overpeinzingen, zelfreflecties, observaties en de ‘verhalen’ die in zijn hoofd opduiken.
Er huist ook een ‘monster’ in Henning’s brein, HET, die hem regelmatig voorziet van paniekaanvallen sinds een paar jaar. Zelfs als de paniekaanvallen voorlopig wegblijven en alles in zijn leven goed lijkt te verlopen is er nog steeds de vrees dat er iets negatiefs aanstaande is, HET is er dus altijd.
Tijdens de bestijging van het bergmassief wordt de steeds lastiger wordende klim beschreven met een opbouwende spanning te midden van de onophoudelijke stroom van Henning’s gedachten. Tegelijkertijd laat ze de lezer alsook het hoofdpersonage voorlopig in de onwetendheid over het feit dat de gedachtes/observaties tot de hersenspinsels of tot de realiteit behoren. Zoals het sms’je dat ie blijkbaar van Theresa aankreeg maar achteraf enkel in zijn hoofd bestond.
Als ie uiteindelijk uitgeput het kunstenaarshuis op de berg bereikt, krijgen we als lezer een flashback over een vakantie in dat huis voor de kiezen. Hier bouwt de schrijfster langzaamaan een meeslepende spanning op die mij op den duur als een zwaar deken neerdrukte met een beklemmendheid die me zowat uit mijn slaap kon houden. Ze creëert via hulpeloosheid, medelijden, valse hoop, uitzichtloosheid... een steeds aanwezig gevoel van neerslachtige spanning (mmmhhh... net zoals HET) en brengt de situatie waarin de 2 dreumesjes zich bevinden steeds dichter en dichter en dichter bij een faliekant einde. Gelukkig voor mijn nachtrust liep het nog goed af.
De liefde, warmte, steun en samenhorigheid die de kleine Henning en Luna ook wel ervaarden tussen deze vreselijke dagen, vulde mijn gemoed toch ook met een warme gloed. De schrijfster maakt hier dankbaar gebruik van omdat hierdoor de intensiteit van dat hoofdstuk nog sterker wordt.
Hier liggen ook de wortels van HET, het trauma met een overcompenserend zorgmechanisme voor zijn zusje mogelijks gestoeld op schuldgevoel. Voor zijn ‘falen’ tijdens die vakantie, alhoewel hij echt wel alles wat ie kon doen gedaan had en ook geen schuld aan die situatie had. Gecombineerd met de (alleenstaande?) moeder die altijd wel voor hen zorgde, maar er aan ontsnapte dat Henning en Luna haar ook wel uitputte waardoor ze haar moederlijke taken regelmatig op automatische piloot uitvoerde.
Henning lijkt als volwassene een episode in het huis te ervaren, getriggerd door herkenbare dingetjes van toen zoals de zwarte stenen, spinnetjes, vlecht in Lisa’s blonde haar, … en de uitputting door zijn onvoorbereide fietstocht. Dit leidt tot het aanmanen tot vertrek door Lisa, de bewoonster van het huis, en klaarde een en ander uit voor hem.
Zijn moeder had hem nooit verteld over deze vakantie waardoor Henning nooit de oorzaak van HET had kunnen ontdekken. Uit bescherming of misschien uit schaamte voor haar keuze die ze als jonge vrouw nam op die plaats, op dat moment verergerd met de samenloop van omstandigheden die de hele situatie tot een levensbedreigende realiteit vonniste. Maar dankzij haar bevestiging tegen het einde van het boek kreeg Henning eindelijk een idee van hoe hij HET aan moest pakken.
Het staaltje ‘tough love’ dat hierop volgt zal mogelijks beter zijn voor broer én zus. Luna die zich niets meer herinnerde van die vakantie, had er precies ook een trauma aan overgehouden en kon zich blijkbaar moeilijk door het leven bewegen zonder (te) veel steun van anderen. Ja, ze fladdert vrij als een vlinder door haar bestaan, althans zo lijkt het, maar ze kan zich nergens settelen, zichzelf onderhouden of aan haar boek werken.
Hopelijk zal het loslaten van de krampachtige steun, die ie steeds weer aan zijn zusje verleent maar niet goed ligt bij Theresa, hem verlichten van HET en zal het Luna enkele stappen laten zetten naar een meer stabiele en onafhankelijke levenswandel.
Zal Henning nu zijn voornemens kunnen waarmaken om beter voor zijn gezinnetje te zorgen, nog liefdevoller met ze (en andere dierbaren) om te gaan, meer open te zijn voor het leven?
Toch wel top 3 van de boekenclub voor mij.
Er huist ook een ‘monster’ in Henning’s brein, HET, die hem regelmatig voorziet van paniekaanvallen sinds een paar jaar. Zelfs als de paniekaanvallen voorlopig wegblijven en alles in zijn leven goed lijkt te verlopen is er nog steeds de vrees dat er iets negatiefs aanstaande is, HET is er dus altijd.
Tijdens de bestijging van het bergmassief wordt de steeds lastiger wordende klim beschreven met een opbouwende spanning te midden van de onophoudelijke stroom van Henning’s gedachten. Tegelijkertijd laat ze de lezer alsook het hoofdpersonage voorlopig in de onwetendheid over het feit dat de gedachtes/observaties tot de hersenspinsels of tot de realiteit behoren. Zoals het sms’je dat ie blijkbaar van Theresa aankreeg maar achteraf enkel in zijn hoofd bestond.
Als ie uiteindelijk uitgeput het kunstenaarshuis op de berg bereikt, krijgen we als lezer een flashback over een vakantie in dat huis voor de kiezen. Hier bouwt de schrijfster langzaamaan een meeslepende spanning op die mij op den duur als een zwaar deken neerdrukte met een beklemmendheid die me zowat uit mijn slaap kon houden. Ze creëert via hulpeloosheid, medelijden, valse hoop, uitzichtloosheid... een steeds aanwezig gevoel van neerslachtige spanning (mmmhhh... net zoals HET) en brengt de situatie waarin de 2 dreumesjes zich bevinden steeds dichter en dichter en dichter bij een faliekant einde. Gelukkig voor mijn nachtrust liep het nog goed af.
De liefde, warmte, steun en samenhorigheid die de kleine Henning en Luna ook wel ervaarden tussen deze vreselijke dagen, vulde mijn gemoed toch ook met een warme gloed. De schrijfster maakt hier dankbaar gebruik van omdat hierdoor de intensiteit van dat hoofdstuk nog sterker wordt.
Hier liggen ook de wortels van HET, het trauma met een overcompenserend zorgmechanisme voor zijn zusje mogelijks gestoeld op schuldgevoel. Voor zijn ‘falen’ tijdens die vakantie, alhoewel hij echt wel alles wat ie kon doen gedaan had en ook geen schuld aan die situatie had. Gecombineerd met de (alleenstaande?) moeder die altijd wel voor hen zorgde, maar er aan ontsnapte dat Henning en Luna haar ook wel uitputte waardoor ze haar moederlijke taken regelmatig op automatische piloot uitvoerde.
Henning lijkt als volwassene een episode in het huis te ervaren, getriggerd door herkenbare dingetjes van toen zoals de zwarte stenen, spinnetjes, vlecht in Lisa’s blonde haar, … en de uitputting door zijn onvoorbereide fietstocht. Dit leidt tot het aanmanen tot vertrek door Lisa, de bewoonster van het huis, en klaarde een en ander uit voor hem.
Zijn moeder had hem nooit verteld over deze vakantie waardoor Henning nooit de oorzaak van HET had kunnen ontdekken. Uit bescherming of misschien uit schaamte voor haar keuze die ze als jonge vrouw nam op die plaats, op dat moment verergerd met de samenloop van omstandigheden die de hele situatie tot een levensbedreigende realiteit vonniste. Maar dankzij haar bevestiging tegen het einde van het boek kreeg Henning eindelijk een idee van hoe hij HET aan moest pakken.
Het staaltje ‘tough love’ dat hierop volgt zal mogelijks beter zijn voor broer én zus. Luna die zich niets meer herinnerde van die vakantie, had er precies ook een trauma aan overgehouden en kon zich blijkbaar moeilijk door het leven bewegen zonder (te) veel steun van anderen. Ja, ze fladdert vrij als een vlinder door haar bestaan, althans zo lijkt het, maar ze kan zich nergens settelen, zichzelf onderhouden of aan haar boek werken.
Hopelijk zal het loslaten van de krampachtige steun, die ie steeds weer aan zijn zusje verleent maar niet goed ligt bij Theresa, hem verlichten van HET en zal het Luna enkele stappen laten zetten naar een meer stabiele en onafhankelijke levenswandel.
Zal Henning nu zijn voornemens kunnen waarmaken om beter voor zijn gezinnetje te zorgen, nog liefdevoller met ze (en andere dierbaren) om te gaan, meer open te zijn voor het leven?
Toch wel top 3 van de boekenclub voor mij.
Het boek leest makkelijk weg. Al denk ik niet dat het een boek is wat me lang bij zal blijven. De sprongen te sms'en het heden en het verleden waren mij net iets te abrupt en het ontbreken van hoofdstukken vond ik tijdens het lezen wat lastig.
Vanmiddag uitgelezen. Ik vond met name het eerste deel, dus waarin Henning besluit te gaan fietsen en zijn gezinsleven wordt besproken, heel vervelend om te lezen. Ik heb daar meerdere dagen over gedaan, ik kwam er haast niet door zo langdradig. Maar gelukkig kwam er een tweede deel. Dat stuk vond ik erg goed beschreven en kon je goed meenemen in de verschrikkelijke situatie waarin de twee kinderen in het vakantiehuis werden achtergelaten. Je voelde echt mee met de oudste, die zich ontzettend verantwoordelijk ging voelen voor zijn zusje, maar dan nog de regels van de ouders in zijn achterhoofd hield.
Ik heb trouwens een enorm grappige mental image gekregen door dit boek van iemand met twee banen haar op zijn rug
Ik dacht eigenlijk dat de ouders de kinderen bewust hadden achtergelaten, dus de daadwerkelijke reden was bijna een anti-climax
Helaas herken ik uit mijn omgeving meer kindertrauma's waarbij dat niet meer wordt besproken op latere leeftijd, terwijl mensen er nog veel last van hebben.
Overigens bedacht ik mij tijdens het lezen dat ik ook Anna, Hanna en Johanna had kunnen voorstellen
Ik heb trouwens een enorm grappige mental image gekregen door dit boek van iemand met twee banen haar op zijn rug
Ik dacht eigenlijk dat de ouders de kinderen bewust hadden achtergelaten, dus de daadwerkelijke reden was bijna een anti-climax
Helaas herken ik uit mijn omgeving meer kindertrauma's waarbij dat niet meer wordt besproken op latere leeftijd, terwijl mensen er nog veel last van hebben. Overigens bedacht ik mij tijdens het lezen dat ik ook Anna, Hanna en Johanna had kunnen voorstellen
Ik heb het al even uit, was er ook vrij vlot doorheen. Nu inmiddels al bijna vergeten dat ik het gelezen heb, moet eraan denken door de nieuwe poll.
Ik vond het niet zo'n heel leuk boek, het deel in het verleden wel interessanter omdat ik natuurlijk nieuwsgierig was naar het waarom, maar het voor en na vond ik niet prettig lezen.
Ben inmiddels ook een aardig eind in het boek wat ik zelf had voorgesteld ('Vraag me nog eens' van Mary Beth Keane) maar denk niet dat ik dat voor morgen uit krijg.
Ik vond het niet zo'n heel leuk boek, het deel in het verleden wel interessanter omdat ik natuurlijk nieuwsgierig was naar het waarom, maar het voor en na vond ik niet prettig lezen.
Ben inmiddels ook een aardig eind in het boek wat ik zelf had voorgesteld ('Vraag me nog eens' van Mary Beth Keane) maar denk niet dat ik dat voor morgen uit krijg.
|
|
