Reed eerder vanavond over de provinciale weg huiswaarts en kreeg van enkele passerende automobilisten groot licht. Keek vervolgens naar de geringe lichtopbrengst vóór mijn auto en voelde de bui al hangen; lampje in de koplamp kapot.
Lokale tankstation opgezocht om daar een lampje te kopen en vervolgens op de parkeerplaats aan de slag. Met wat moeite het defecte (dacht ik) lampje eruit gevist en het nieuwe exemplaar erin gedrukt. Vervolgens even achter het stuur om de lichten te testen waarna ik ontdek dat ik het verkeerde lampje vervangen heb. Kut

Even later die lampjes weer verwisseld om vervolgens vruchteloze pogingen te ondernemen de juiste lamp eruit te plukken. We spreken hier over een Renault Clio 3 uit 2010 en de verlichting die ik wil vervangen zit in een onmogelijke hoek. Na een halfuur worden de honger, frustraties en volle blaas me uiteindelijk teveel en rijd de resterende 10 kilometer huiswaarts ondanks gebrekkige verlichting.
Na wat eten thuis ga ik weer aan de slag onder de motorkap en weet uiteindelijk daadwerkelijk het defecte lampje te verwijderen. Het nieuwe exemplaar wil echter maar niet op zijn plaats klikken en tot overmaat van ramp valt mijn mobiel - dat als zaklamp functioneert - in het motorblok. Ik kan mijn neiging om uit volle borst een hele reeks ziekten door de straten te laten weergalmen maar nét weerstaan, en weet gelukkig met wijsvinger en middelvinger mijn mobiel uit de donkere krochten van het motorblok te vissen.
Na een lange tijd klikt het nieuwe lampje wél op zijn plaats en begint de helse klus om het stekkerdoosje opnieuw aan te sluiten. Door de onmogelijke hoek heb ik nauwelijks zicht op het ding en door mijn gewroet breekt er ergens een stuk plastic af. Hopelijk geen cruciaal onderdeel!
Na een totaal van
anderhalve uur (!) heb ik dan een lampje vervangen. Wat mij brengt bij mijn vraag of lampjes vervangen van een auto nu daadwerkelijk zo moeilijk is of dat auto's vanaf 2005-2010 simpelweg letterlijk geen ruimte bieden voor dit soort basale klusjes?