Het grote 'We herbouwen de kerk'-topic

Happy, happy, joy, joy!!

...en nu gezellig met zijn allen aan het werk en om het vrolijk en sneller te doen laten verlopen... zingen we er een vrolijk liedje bij!

*Cairon begint met het zingen van een vrolijk liedje dat iedereen mee kan zingen

[Dit bericht is gewijzigd door Cairon op 09-12-2000 16:28]

Alleen nog één wijs woord of nee, eigenlijk twee, voor Cairon:

*Doe wat gij wilt, maar schaadt geen.

*Alles wat gij doet zal drievoudig bij u terugkeren.

| |
| |
=======

Zo eerste stukje staat er al

het begint al een beetje op een kerk te lijken

[Dit bericht is gewijzigd door Dagobert op 09-12-2000 17:28]

*Moeizaam strekt Wilgje haar rug en ploft op een berg stenen. Ze neemt een grote slok en boert als een echte bouwvakker.

Jeetje, sorry jongens.....

Er zijn nog enkele smeulende resten van de berg te zien... Als alles klaar is dan zal het geheel worden overkoepeld door een enorme berg

*Cairon loopt op de toren in het midden af en stapt binnen. "precies zoals het er vroeger uitzag!" Hij lacht hartelijk en rent vol frisse moed de trap op naar het hart van de toren.

[Dit bericht is gewijzigd door Cairon op 09-12-2000 17:50]

Nee hoor, je bent helemaal niet te laat. We moeten nog een berg om de kerk bouwen en dan moeten we ook nog Phalanx tot leven wekken. Geen idee hoe we dat moeten doen, maar dat zien we tegen die tijd wel weer.

Ik heb trouwens eten voor jullie mee gebracht van Faat.

Maar ter ere van onze vernieuwde banden zullen jullie allemaal een kleinigheidje ontvangen, als dank voor jullie hulp. En misschien een klein feestje. Jullie zijn welkom hoor.

quote:

---

Op 09 december 2000 18:46 schreef Cairon het volgende:
Volgens Lurky is PhalanX verdampt... maar ja, ze zag mij ook omkomen in de vlammenzee en dat terwijl ik niet een aanwezig was...

---

En dan is het zover.
Amber brengt de resten van Phalanx, voor zover die er nog zijn na zijn verdamping.

Ik hoop dat het genoeg is?

*Wilgje twijfelt daar ook aan, maar begint toch de ceremonie.
Ze kleedt zich uit en wast zich van top tot teen.
Dan gaat zij voor de resten van Phalanx staan en doet haar ogen even dicht. Ze zucht even heel diep. Opent haar ogen en begint......

-- In verband met de geheime rituelen zal dit gedeelte van het verhaal niet verteld worden --

*Uitgeput ligt Wilgje op de grond. Amber ligt naast haar. Ze zijn beiden helemaal wit en ademen heel lichtjes....
Langzaam komt Amber overeind en stoot Wilgje aan.

Kijk, daar is Phalanx.....
Tenminste...
Is dat Phalanx???

*Wilgje gaat zitten en kijkt naar de plek waar Phalanx zou moeten zijn. Wat zij ziet is een glasachtige verschijning, doorzichtig en teer.
Ze staat op en loopt er naartoe. Voorzichtig steekt zij haar hand uit...

Kijk uit, straks breek je hem nog!

*Amber staat vlak achter Wilgje en waarschuwd haar. Maar de is te laat. Wilgje heeft haar hand al uitgestoken en raakt Phalanx aan.

De gevolgen zijn rampzalig. De glasachtige verschijning breekt in duizenden stukjes.
De miniscule scherfjes stralen als een blauw licht, als sterren in het firmament. En daar verdwijnen ze ook in. Niets rest er van Phalanx. De poging van Amber en Wilgje is helemaal mislukt. Er is niets meer over van Phalanx als een regen van blauwe sterren....

*Vertwijfeld kijkt Wilgje Amber aan. Wat moeten ze nu? Het hele plan is mislukt. Er is niets meer over van Phalanx, niets om een tweede poging te wagen.
Niets meer over voor Equilan, als zij het had willen doen....
Diepbedroefd verlaten Amber en Wilgje deze onheilsplek.
Amber gaat naar de bossen van Herne en Wilgje trekt zich diep teleurgesteld terug in haar kasteeltje...

De doosjes moeten een mysterie blijven, tot het juiste moment aanbreekt. Cairon voelt aan hoe degene die de kubussen ontvangen zullen twijfelen. Ze moeten het gewoon aan nemen, er is geen enkele reden om het niet aan te nemen.]

Is hij werkelijk dood...verdampt..? wie kan hem vervangen...komt hij ooit terug?

Twiet gaat naar haar vriezer in de kelder, daar heeft zij voor alle zekerheid nog genetisch materiaal van Phalanx liggen. Mocht Cairon nog een axolotltank hebben, kunnen we wederom een ghola van Phalanx maken.

Twiet haalt het genetisch materiaal tevoorschijn en brengt dit naar de Kerk

Dank je Sayyadina, je bent werkelijk een zegen, voor ons. Waar zouden we zijn zonder jou?
Maar wat zal er ditmaal uit de Axotltank komen? De vorige keer kwam er een drastish veranderde Phalanx tevoorschijn.

*wacht het resultaat niet geduldig af, hij vertrekt naar zijn kamer waar hij op een papiertje iets af kruist, nu alleen nog die berg en we zijn weer helemaal de oude. Mischien heeft de nieuwe Phalanx daar wel een oplossing voor dat probleem?

quote:

---

Wilgje zei:
*Doe wat gij wilt, maar schaadt geen.

*Alles wat gij doet zal drievoudig bij u terugkeren.

---

jaja we kunnen wel zien dat de mensen naar "the Craft" hebben gekeken.

weet iemand of het afnemende maan is geweest?Ik moet nog een probleempje oplossen met iemand die mij een beetje tegenwerkt...

*Cough, verslik...

The Craft is een butt-film...
Het is nu trouwens afnemende maan, Zaterdag was ze vol.
Geen domme dingen doen he?

woohoooo ik ga me alvast voorbereiden!!!

*Lacht als een bezeten maniak

maar ff serieus, ik ga, als het goed is, schaduwboksen... weet je wat dat is? Iets tegen lastige collegas...

blahahaaa hadden al die mensen op de middelbare school dan toch gelijk?

[Dit bericht is gewijzigd door Cairon op 13-12-2000 10:48]

Twiet is een beetje verdrietig bij het verlies van Phalanx

het zal niet lang meer duren, maar ik vraag me af wat er deze keer uitkomt

*Kijkt naar de Axotltank, langzaam gaat deze open en stapt een nieuwe Ghola PhalanX eruit. Plechtig overhandigt hij een gele kubus aan PhalanX en vraagt hij met een donkere stem: "Wie ben je?"

*Cairon ziet hoe PhalanX terug probeert te denken aan zijn vorige leven, en terwijl hij in zijn geheugen spit naar aanwijzingen over zijn verleden begint de kubus te gloeien.
Er straalt zowel licht als warmte van de gele kubus af en langzaam aan wordt hij kleiner. Binnen enkele minuten is de kubus compleet verdwenen en staat PhalanX droog naar Cairon te staren.

Wie hij was is hem terug gegeven.
De kubus verlichtte zijn donkerste moment en gaf hem zijn identiteit terug.

Cairon legt uit wat er gebeurd is in die tijd dat PhalanX dood was en legt hem meteen uit waarom de kubus zo snel moest worden gebruikt. Zijn nieuwe persoonlijkheid moest nog zo jong mogelijk zijn, zo onontwikkeld als het maar zijn kon. Anders zou die persoonlijkheid blijven spoken op de achtergrond van PhalanX's bewustzijn en het misschien op den duur overnemen.

[Dit bericht is gewijzigd door Cairon op 13-12-2000 16:32]

Diep respect voor jullie

De elfengodin besluit op zoek te gaan naar iemand die haar hier meer over kan vertellen en stapt weer op de rug van Gandalf.
Gevieren vliegen ze weer weg.

Ik voel me goed, hernieuwd, vol met frisse moed. Maar er is veel veranderd. We hebben eindelijk een tweede kans gekregen.

Killer Tweety, om mijn dankbaarheid aan te tonen heb ik voor jouw een klein geschenk.

*plechtig overhandigt Phalanx een kleine mechanisch zangvogel.

Misschien leuk voor Twigger? Dit vogeltje kan een betoverend mooi liedje fluiten/zingen, het is een nachtegaal. Gegarandeerd dat het langer dan 100 jaar meegaat. Je moet hem alleen wel opwinden met dit sleuteltje.

*Phalanx overhandigt een klein gouden sleuteltje aan Tweety waarmee ze het vogeltje kan opwinden en af laten spelen. Het ziet er zo onschuldig en klein uit, en de muziek die er uit het vogeltje komt is werkelijk war wonderschoon, een echte nachtegaal zou nog jaloers worden.
Aan Cairon geeft hij een exacte kopie van het vogeltje. Het mooiste geschenk is vaak complex maar simpel tegelijk. Het komt rechtstreeks uit het hart.

Na het geven van zijn cadeautjes gaat Phalanx weer aan het werk, hij heeft zijn oude plannen nooit kunnen afmaken. Hevig gaat hij aan de slag met allerlei mechanische componenten...

*Zijn werk is af. Het ijzige gezicht kijkt een tweede maal neer op het hele complex. De aanpassingen zijn allemaal doorgevoerd en dit maal heeft PhalanX zelfs een paar extraatjes ingebouwd. Niets zal zijn veiligheid in dit complex nog in gevaar kunnen brengen. Aanvallen van buitenaf zijn vrijwel onmogelijk geworden.

Op een tafeltje in een van de kamers staat een heel legertje van mechanische vogeltjes. Ze zijn allemaal stil...

waar komen die in Leto's naam vandaan?

*PhalanX kijkt naar het ijzige gezicht en beseft dat het systeem nu al werkt, of de creatie van dit kleine legertje zangvogeltjes een kinderziekte is of juist met opzet is onbekend. Het baart Phalanx wel enige zorgen voor de toekomst, wat nu als zijn werk een eigen leven begint te leiden...?

Het is een verandering in de lucht, hij voelt het, er is iets mis met Cairon. Het komt onverwacht.

ik laat mijn werk niet in gevaar komen omdat die dwaas zo nodig zijn eigen plan voor de toekomst wil trekken.
Wat hij nu ook meemaakt, het zal een goede les voor hem zijn.

Ik wil dat die vogeltjes naar iedereen op dit eiland worden verstuurd. Laat ze een vrolijk liedje zingen.
Allemaal op hetzelfde moment, hetzelfde liedje.

welk liedje? Hmmm goede vraag... "Mombi's Hall of Heads" lijkt me wel een leuk melodietje is vrolijk snel en ongelofelijk simpel.

Ik denk niet dat iemand het op het eiland kent, maar dat is niet relevant.

*Phalanx knikt eens naar het gezicht, er is geen reactie. Als Leto toch eens wist wat zijn dienaar had geschapen... het staat regelrecht in strijd met de uitkomst van de Butlerse Jihad...

Phalanx?? Ben je daar?? Ik wilde je wat vragen over Cairon....

[Dit bericht is gewijzigd door equilan op 19-12-2000 09:04]

Je had vragen over Cairon, ik denk dat ik die wel kan beantwoorden.

*PhalanX bekijkt Equilan van top tot teen en loopt dan een rondje om haar heen. Hij gaat met zijn rug naar haar toe staan terwijl hij bezig is met iets in zijn handen.

[Dit bericht is gewijzigd door PhalanX op 18-12-2000 14:32]

Diep van binnen grijnst hij, hij weet in iedere vezel van zijn lichaam dat hij ook dit zal overleven. Phalanx laat hem niet stikken. Waarom is hij anders naar deze plek gebracht!?
Hij is gered. En hij zweert dat Equilan zal boeten voor wat zij hem heeft aangedaan.

Hoe gaat het met je?? Ik heb je bijna niet meer gesproken na alle verwikkelingen van de afgelopen tijd.

Wat ik wilde weten is, hoe is het met Cairon?? *Equilan staart naar de grond en draait ongemakkelijk met haar voet kuiltjes in het zand.
Ik ben stom geweest, heb me laten meeslepen door de omstandigheden....mag ik het je uitleggen??

Er was ingebroken bij Jojogirl in de supermarkt. De dief had massa's alcohol en haar ring gestolen.
Toen we op onderzoek uitgingen vonden we gele pilletjes, volgens Hoekie waren dat pilletjes om een geslachtsverandering te ondergaan. De pilletjes zaten in een doosje, waarvan er meerdere op het eiland verspreidt zijn.

Toen wij aan het vergaderen waren over het hoe en waarom en wat nu te doen, kwam Cairon plotseling langs. Hij leek van alles te weten over die pilletjes, maar toen wij hem er naar vroegen deed ie nogal moeilijk en geheimzinnig, wat heet, hij werd zelfs nogal boos en voelde zich bedreigd.

In een opwelling heb ik hem zo'n pilletje gegeven....en wat er toen gebeurde, nouja dat weet je zelf ook....

Mijn vraag is dus, hoe is het met Cairon nu?? En weet jij wat meer van die doosjes??
En dat zangvogeltje dat ik heb gekregen.....eerlijk gezegd klinkt het net niet helemaal zuiver....wat is dat voor cadeautje??

Ik kan niet al je vragen beantwoorden, ik moet eerst meer informatie hebben over de situatie.

Die cadeautjes zijn van Cairon, niet van mij. De mechanische vogeltjes, die zijn wel van mij. Onzuiverheden in mijn mechanische vogeltjes bestaan niet. Ze zijn perfect. Je moet ze alleen wel goed opwinden.
Zoek niet achter ieder cadeau, dat je van ons krijgt, gevaar. Ondankbaarheid wordt ook beloond, maar je zult met die beloning allerminst tevreden zijn.

Over Cairon zelf kan ik kort zijn. Hij zal het einde van deze week niet halen, daar zal ik persoonlijk voor zorgen.

Maar vertel mij eens, waar waren jullie precies over aan het vergaderen? Ik ben namelijk niet achterlijk, ik weet goed dat niemand op dit eiland ons vertrouwt en dat zodra het mogelijk is de schuld op ons wordt geschoven.
Zeg eens eerlijk, waren jullie niet aan het vergaderen over... ons of moet ik zeggen... samenzweren tegen ons?

[Dit bericht is gewijzigd door PhalanX op 19-12-2000 15:48]

Phalanx, ik ben er van uit gegaan dat wij gewoon met elkaar kunnen praten, dat er geen rare dingen meer spelen tussen ons. Ik wil je vertrouwen, dat kan toch??

Het spijt me hoe het gelopen is met Cairon, maar ik moet zeggen dat ik het een prettig idee vind dat jij hem hebt meegenomen. Maar weet je zeker dat hij het eind van de week niet zal halen...is dat echt nodig??

[edit aanvulling]
Phalanx, die vergadering was dus niet speciaal om samen te zweren tegen jullie....dat is nu duidelijk toch?? Het ging ons om die inbraak op te lossen en achter de betekenis van die geheimzinnige doosjes met pilletjes te komen....

[Dit bericht is gewijzigd door equilan op 19-12-2000 16:09]

Ja het is nodig, Cairon zal het einde van deze week niet halen en dat is al een vastaand feit. Hij is een gevaar voor het hele eiland, ik reken met hem af op mijn manier. Trouwens ik denk dat een offer ons allemaal wel goed zal doen. Cairon's dood kan het begin zijn van een betere relatie tussen ons en de rest van het eiland.

Ik wied gewoon het onkruid.

Ik hoop echt dat onze verstandhouding beter wordt, al had ik dat eigenlijk al verwacht na ons vorige avontuur. Ik kreeg sterk de indruk dat je voor je mede-eilandbewoners ging kiezen....maar dat is zo vreemd afgelopen...

Goed, nog bedankt voor je geschenk, het vogeltje. Als ik thuis ben zal ik het een mooi plaatsje geven en het beter opwinden.
Ik ga nu weer, maar kom snel weer langs!!

Daar ligt hij dan op het bed, hulpeloos en zwak. De kunstenaar bekijkt zijn canvas en hoe eerloos het beest dat er voor hem ligt ook is, een snelle dood is zijn lot...
een snelle dood is zijn beloning.

Je hebt toch wel een plan, *kuch* je laat me hier toch niet sterven? ik kan je nog zo veel bieden. *kuch*

Ik zal het nooit meer doen.

*Cairon kijkt smekend naar PhalanX

Cairon jij moet dood, opdat wij verder kunnen leven.

*Het mes wordt op snelle wijze in het hart van de verzwakte Cairon gestoken, hij krijst niet eens, het is een zielig gepruttel dat het lijk voortbrengt. Uit zijn mondhoeken loopt een straaltje helder, rood bloed.

Phalanx neemt het lichaam en bergt het goed op.
Cairon is dood, lang leve de toekomst!

Hij bekijkt het lijk van Cairon eens, geen verandering, hij is nog steeds dood. Phalanx begint te twijfelen, ik kan hem nog steeds tot leven wekken.*zijn gedachten dwalen af en hij baant zich een weg door de talloze gangen en kamers totdat hij uitkomst bij het masker...

Bij deze heet jij nu "Cairon", ik raad je alleen wel aan om een stuk loyaler te zijn dan degene wiens naam je draagt. Ik heb je gemaakt, je bent in feite niets meer dan een hoop metaal! Ik kan je veranderen, vormen, doden en herscheppen als ik dat wil, sla dt maar op in je geheugen!

*Phalanx glimlacht, is dit nu ironie, een Cairon van metaal, net zo levenloos als het organische lichaam, maar zo oneindig veel simpeler en loyaler? In bijna ieder opzicht, verschilt deze "Cairon" met de echte, organische Cairon.

Ik wil dat de inhoud van deze spuit wordt geanalyseerd door een doktor, geef me een lijst met mensen die me kunnen helpen,
zoeken: wereldwijd.

*Phalanx gaat naar de bibliotheek van de Kerk

[Dit bericht is gewijzigd door PhalanX op 22-12-2000 11:15]

*Het levenloze gevaarte van metaal antwoord met een stem identiek aan die van Phalanx: 74.

[Dit bericht is gewijzigd door PhalanX op 22-12-2000 12:06]

*Het is een moment stil, in de muren klinkt een mechanisch getik en geratel. "Cairon" spreekt met een stem identiek aan die van Phalanx:
gevonden
*Op een geel papiertje staan de namen en adressen van deze meer dan brilliante onderzoekers. Phalanx glimlacht, eindelijk een reden om van dit vervloekte eiland af te komen!

Cairon ik wil dat je de boel hier hermetisch afsluit, op iedere manier mogelijk! Verdedig en verbeter dat is je doel totdat ik terugkom van het vaste land.
Ik ga op zoek naar de mensen die de inhoud van deze spuit kunnen analyseren. En misschien nog wel meer.

*PhalanX vertrekt, hij laat niet eens een briefje achter voor de andere bewoners.

[Dit bericht is gewijzigd door Calidus op 07-01-2001 20:32]

En nu alles klaar is, mag niemand weten dat ik nooit ben weggegaan.

Cairon, zorg ervoor dat niets mijn aanwezigheid op dit eiland kan verraden, maak het geheel geluidsdicht. Nog geen gedachte mag kunnen ontsnappen uit dit complex.

*Phalanx beweegt zich sierlijk door zijn burcht, door zijn heiligdom waar niemand hem kan storen. Hij bekijkt verschillende opnamen die gemaakt zijn door zijn, op het eerste zicht zo onschuldige, metalen vogeltjes. Voor het eerst sinds lange tijd, lacht hij vol overgave. Op de achtergrond begint muziek te spelen, de lichten gaan aan en lanzaam aan ontstaat er een feestelijke sfeer in de lege gangen en dode, kille zalen.

En nog steeds weten we niet, mijn beste Cairon, wat er in die spuit zat.

*Vanuit de nieuwe schaduwen die er zijn ontstaan komt een gedaante tevoorschijn. Zijn gezicht is bekend, zijn stem nog bekender. Voor de wereld is hij gestorven, maar hier binnen leeft hij in het geheim verder. Verborgen voor de ogen van het eiland. In zijn hand heeft hij een glas, gevuld met rode wijn.
Hij grijnst.

Cairon, hoe vond je mijn optreden? Jij bent dood, ik ben weg. Er zijn een paar mensen die ik heb ingelicht over je dood, sommige van hen hebben het lijk zelfs gezien.
Ach Cairon, je hebt denk ik nooit goed begrepen dat een plan zorgvuldig moet worden opgebouwd, het is een kunstwerk, als het eenmaal klaar is, is het een waar meesterwerk, niets eerder.
Ik heb ze een raadsel achter gelaten dat ze nooit zullen oplossen, oh het is niet onmogelijk, neem me niet verkeerd, maar ik denk niet dat ze slim genoeg zijn om de sleutel te vinden.
Het is tijd om ze eens kennis te laten maken met een werkelijk inteligente tegenstander.

Maar kom, vanavond is het feest.

*Phalanx heft het glas, en brengt een toost uit

Op naar de volgende stap!

Alhoewel ik betwijfel dat er nog een volgende keer komt.

*Cairon neemt een slok van zijn rode wijn

Dus voorlopig zullen we moeten afwachten? Ik heb nooit zo veel geduld als jij gehad, dat weet je...

De volgende keer, denk je werkelijk dat er geen volgende keer komt? Net voordat ik "vertrok" was de hele situatie omgeslagen, ze voelden zich bijna schuldig over hun eigen gedrag. Ik was zo aardig, ik doodde jou, zodat de "kloof tussen ons" wat minder breed werd, ik probeerde zelfs Broekie te redden.

De "volgende keer" hoef ik alleen maar even zielig te kijken en ze vergeven me alles.

Die afwijzing kon ik trouwens in mijn voordeel gebruiken, het bespelen van emoties is leuk. Maar Wraak is veel leuker.

*Phalanx kijkt naar het masker

Ach om de machine "Cairon" te noemen was gewoon omdat ik daar zin in had. een vleugje Drama kan nooit kwaad.

*Phalanx gaat eens van de heerlijke muziek, en de wijn, genieten.

Zeg denk je dat ze ooit mijn raadsel op zullen lossen? Denk je dat ze inteligent genoeg zijn?

Nee.

weet je welke mogelijkheden mij dit wel niet geeft!? Heerlijk, als alle stukjes op hun plaats vallen.

Nu kunnen we al beginnen met het concreet uitvoeren van mijn plan!

Ooit was ik een mens, nu ben ik meer dan alleen maar dat. Het geheel is groter dan de som der delen, in dat opzicht heeft ons plan iets met mij gemeen.Vraag jij je nooit af, hoe het leven op dit eiland zou zijn geweest als jouw Kerk hier nooit was aangekomen?
Al die kansen die we voorbij hebben laten gaan in de laatste paar dagen, ik heb bijna medelijden met mezelf.

*Cairon neemt een slok, en sluit zijn ogen

Ik denk niet dat ze ons tegen kunnen houden. Zelfs al zouden ze weten van onze aanwezigheid op dit eiland, dan nog zou het onmogelijk zijn om ons tegen te houden.
En zelfs daar zullen ze niet achter kunnen komen, de plaats zit potdicht, en zelfs al zouden ze zich verwonderen over het waarom... dan zouden ze nog niet weten dat wij hier zitten.
Een dode en iemand die er niet hoort te zijn.
Goede combinatie.

*Cairon begint rustig te dansen op de duistere muziek die er op de achtergrond te horen is. Hij maakt bewegingen die zorgvuldig zijn uitgedacht voor hem, iedere actie heeft een reactie. Hij lacht hartelijk en zijn ogen branden

Liefde, ik wordt er niet goed van! De buitenwereld wordt bevolkt door beesten, primitief en walgelijk.

Alles verloopt volgens plan.
Ziekte, Oorlog en Dood hebben ons een venster laten zien van wie ze zijn, zal Honger ook aanbreken?

Heb geduld Cairon, het zal niet lang meer duren eer wij aan zet zijn. Ik wil dat je naar de bibliotheek gaat, daar zul je een boek vinden, met zwarte kaft. In sierlijke gouden letters zal de titel worden gepresenteerd.

Verbeelding

achter dat boek zal je een kistje vinden, het is redelijk groot, en versierd met goud en smaragden. Breng het bij mij.

*Phalanx kijkt naar zijn drankje en voorzichtig proeft hij het. Hij kijkt de mechanische Cairon aan, het kille masker kijkt terug. Zijn stem klinkt hol als hij de organische Cairon de laatste instructie meegeeft:

Ik wil dat je alles klaarzet, de axotltanks, de specie, alles wat er nodig is voor mijn werk.
Als je klaar bent met je taken wil ik dat je uitrust, je weet welke rol je vervult en daarvoor moet je goed uitgerust zijn, en volledig gereed.
Alles moet perfect zijn.

*Cairon wordt een met de schaduwen en PhalanX wendt zich ditmaal tot het masker. Het gezicht van de levenloze machine die meer is dan louter metaal.

Voorlopig heet je Amon Ra

Phalanx sluit het kistje, zijn vingers dansen over het oppervlak.
Voor hem, op de ietwat sobere zwarte tafel staat een schaakbord, met de stukken op strategische plaats.

Schaakmat, *klinkt de stem van zijn tegenstander. Weet je wat je verkeerd doet? Je houdt je teveel bezig met je eigen strategie, je verliest daardoor de zetten van je tegenstander uit het oog. Er gebeurd meer op het bord.

*Phalanx kijkt naar Cairon, zijn ogen zijn koud en gevoelloos. De pionnen op het schaakbord blijven zwijgend op hun plaats staan.

Cairon, je mag dan wel gelijk hebben, maar jouw spel was ook niet perfect. Weet je wat jouw fout is? Je offert je pionnen te makkelijk op, je onderschat de middelen die je hebt en vergooit hun potentie, je offert ze op omdat je ze niet weet te gebruiken.
Je verloor je koningin te snel in het spel.

Als ik je tegenstander niet was geweest dan waren je zetten je doodsvonnis. Je laat je te veel leiden door je emoties, je gevoelens.

*Phalanx glimlacht vriendelijk.

Ik stel voor dat we een tweede partij spelen, en dit maal spelen we beiden op volle sterkte, alsof je leven ervan af hangt.

Daarna zal ik aan het werk moeten gaan.

*PhalanX zet de stukken weer op hun juiste plaats, het spel begint een tweede maal.

Hij doet zijn uiterste best om iedere zet volledig uit te plannen. Geen overhaastte acties. Cairon grijnst...

Ik heb een idee. Hoeveel van de vogels zijn er nog buiten het gebouw?

En als dat gebeurt moeten we overgaan naar plan B.
Voorlopig houden we ons aan plan A.

Amon Ra is toch een machine die constant verbeterd? Hij beheerst al een techniek die ervoor zorgt dat dit complex een fort is geworden. Niets kan hier naar binnen en niets kan hier naar buiten.

Is het dan niet mogelijk om alleen die vogels naar binnen en naar buiten te laten gaan? Amon Ra heeft die vogels gemaakt, kan hij ze niet veranderen, of een geheel nieuwe generatie maken?

Ik kan het niet toestaan, maar je idee heeft mij wel inspiratie gegeven.
Ik neem aan dat je nog steeds een paar van die kubussen in je bezit hebt?

Haal ze eens.

Ik zie een mogelijkheid

Dat ik daar niet eerder aan had gedacht! Brilliant idee, maar wat is precies je hartewens?

Mijn hartewens is dat Amon Ra een 100 keer beter wordt dan voorheen. Dat is wat ik wil.

*de kubus begint te gloeien, geen pillen maar een fel licht vult de kamer. Het duurt 7 seconden en dan dooft het licht. Er lijkt niets te zijn veranderd, alles ziet er precies zo uit als voorheen.

Amon Ra, ik wil dat je mechanische mieren voor me maakt met dezelfde technologie uitgerust als dit gebouw. Bestand tegen alles wat dit eiland tegen hen kan werpen. Ik wil dat je ze zo maakt dat ze niet veranderd of gevolgd kunnen worden door het blote oog, machines of door wat dan ook.

Ik wil dat ze perfect zijn, volmaakt en veilig voor het plan dat ik heb gesmeed. Voorheen was de mogelijkheid er niet om zo'n klein mechanisch dier te maken, maar nu zou dat geen probleem moeten zijn. Amon Ra gehoorzaam mij en doe wat ik je opdraag.

*Het masker blijft onveranderd, achter de muren klinkt geen geluid. Er is niets dat doet denken aan een werkende machine die bezig is met het fabriceren van de kleine mechanische mieren. Zo complex, zo demonisch is het onbezielde metaal dat ervoor zorgt dat de ondergang van dit eiland onvermijdelijk is.

Vanuit het niets komt een onbezielde stem die gelijk is aan die van Cairon, het verschil is dat deze stem afkomstig is van Amon Ra

productie voltooid. Verbeteringen aan bestaand plan toegevoegd. Zie holo-bericht 00100011100

*Voor Phalanx en cairon verschijnt het masker van Amon Ra, het dreunt op levenloze wijze een serie veranderingen op en een hoop technische informatie vergezelt deze veranderingen.

PhalanX is tevreden.

Kennis is macht

Aangezien ze door niets of niemand kunnen worden geregistreerd, zal het geen moeite zijn om ze te verbergen. Geen enkele mier kan naar de Kerk terug worden gevoerd. Ze zijn volkomen annoniem, geen bron van herkomst. Deze mieren zijn "schoon".

*Phalanx lacht. Voldaan van zijn eigen genialiteit.

(M.A.W. jullie zien de mieren niet, horen de mieren niet, ruiken de mieren niet, ze kunnen niet worden ontdekt. En zelfs als jullie denken dat je een manier hebt gevonden om een mier te vangen, te zien of wat dan ook, geen magie of technologie kan deze mieren ontleden of naar mij terugvoeren. ik hoop dus dat het duidelijk is... )

Vol vermaak bestudeert PhalanX de gegevens.

[Dit bericht is gewijzigd door Calidus op 07-01-2001 20:33]

*Phalanx bekijkt de binnengekomen informatie, hij glimlacht stilletjes. Niets ontgaat het alziend oog van de Kerk. Hij heeft oren en ogen overal op het eiland. En niemand kan hem tegenhouden.

De informatie danst door zijn geest heen en ieder stukje krijgt een plaats toegewezen in zijn geheugen. Hij ziet een mogelijk probleem, een gevaar.
Zonder enige zorgen past hij in stilte zijn plannen aan de nieuwe informatie aan.

Hij staat rustig op en begeeft zich naar zijn werkplek.

Cairon wacht daar geduldig af. Met kille stem deelt Phalanx mee:

Er stond iemand buiten. Bereid je voor op de tweede behandeling...

De onbekende factor. Vrij van voorspellingen en voorzienigheid. Vrij om de toekomst zelf in te vullen.

Amon Ra vertel mij eens, kan er een nieuwe generatie mieren worden gemaakt die doelgerichte opdrachten uitvoeren, zonder ontdekt te worden door magie of technologie?

*De leegte geeft een antwoord.

zie holo-bericht 00101110001111110001

*Voor Phalanx wordt een hologram afgespeelt, het is een nieuwe soort mechanische mier. Niet langer gelimiteerd door een simpele observatie opdracht. Deze generatie van mieren heeft de mogelijkheid om gecompliceerde opdrachten uit te voeren.
Ze verschillen niet in grote, en ook het systeem dat er voor zorgt dat ze niet worden gezien door de bewoners is niet veranderd.

ze zijn een klein onderdeel van het plan en op den duur zal deze generatie worden ingezet om hun steentje bij te dragen. Voorlopig zal deze nieuwe generatie hetzelfde doen als de eerste generatie, observeren.
Het volle potentieel zal op een later tijdstip worden benut.

Ik wil dat je ze maakt, verdrievoudig het eerste aantal!

*Phalanx keert terug naar zijn werkplek waar Cairon op hem wacht.

Maak je klaar voor de volgende behandeling, we starten over 2 minuten.
Na deze behandeling kun je niet meer terug, dat weet je.

succes.

De pijn is nog om mee te leven, de toekomst daarentegen, is een schrikbeeld dat zelfs PhalanX vreest. Een nachtmerrie die bestaat buiten het rijk der dromen en in de realiteit. Cairon is verdoemd, zijn leven staat na zijn laatste behandeling in het teken van een gruwelijk plan.

Hoe vreemd dat mijn geweten nu opspeelt, nu ik de vrijheid heb om te doen en laten wat ik zie als juist
Word ik dan toch gelimiteerd in mijn handelen door de menselijke emoties die ik zo veracht? Door emoties die ik heb verbannen uit mijn bestaan?

*PhalanX schudt zijn hoofd rustig en gecontroleerd heen en weer. Het kan niet waar zijn, het is een oerblijfsel uit een ander leven. Het zijn de naweeen van het verleden dat hij heeft begraven.

Hij verhoogt zijn snelheid, door de vele gangen naar de plaats waar zijn levenslijn van informatie loopt.
Voor hem staat een hologram, een beeld van een gebeurtenis.
Zijn ogen branden vol woede. Zachtjes vloekt hij naar het beeld. Het beeld verdwijnt abrupt, net als het geluid. PhalanX schreeuwt, zijn stem en woorden verdronken in een ocean van rauwe pure woede.

Dat verdomde kind! Amon Ra ik beveel je, analyseer dat kind! Iedere stukje informatie dat je hebt verzameld! Ik wil weten wat dat kreng kan!

*Phalanx wordt overspoeld door een ongecontroleerde zondvloed van woede. Zijn geest probeert zich te stabiliseren, de emotie wordt onderdrukt en ontleed.

Hij rent naar zijn vertrek toe om daar de informatie te verwerken.

De conclussie die hij trekt, na alles te hebben geanalyseerd, is dat het kind moet sterven voordat het zijn volle potentieel weet te benutten!

Het bewijsmateriaal moet worden vernietigd, hij glimlacht. De tweede generatie zal daar voor zorgen!

Het spel begint nu eindelijk echt! En ditmaal heeft hij wel meer troeven achter de hand. Dit maal zal hij niet falen!

Hij KAN niet falen.

Amon Ra Ik wil dat je een zwerm, een horde van vliegende mieren creert, de Derde Generatie.

*is dit het juiste moment of is dit een overhaastte beslissing? Er is te weinig tijd om te twijfelen, het moet zo snel mogelijk gebeuren. Is het niet verstandiger om eerst de gegevens over het kleine mormel af te wachten en daarop een effectief plan te baseren? Dit is een gouden kans, zodra het kind het luchtruim betreed is het een doelwit dat makkelijk kan worden neergehaald. De bedreiging is voorbij, maar een probleem is Equilan. De sterkte en immuniteit voor magie is nog niet getest.

Ik zal een zwerm sturen een horde, een plaag van bijbelse omvang!

Dat kind zal van mijn zijn, en hier zal het sterven!

Amon Ra op mijn teken laat je de Zwerm los

(voor zij die het niet begrijpen waarom ik alles weet, 1 mier is dood... maar als je terug leest zie je dat er altijd twee mieren aanwezig zijn.)

[Dit bericht is gewijzigd door PhalanX op 29-12-2000 17:18]

NU!

Een zacht gelach klinkt door de gangen, de toon ervan is verandert, maar onmiskenbaar.

Cairon.
Maak je klaar voor de laatste behandeling.

[Dit bericht is gewijzigd door PhalanX op 02-01-2001 14:59]

"Cairon, je bent klaar."

*Cairon heft zijn hand op en wijst naar Phalanx. Een zwakke glimlach verschijnt om zijn lippen en zelfs nu, na al zijn veranderingen schijnt er een greintje menselijkheid door de burcht die zijn lichaam is geworden heen. De stilte die er heerst is bijna tastbaar, maar tevens zo breekbaar als delicaat porcelijn.
Het is een vaag geruis dat de stilte aan diggelen smijt, het geruis wordt omgezet in vage halve stemmen met een onduidelijke boodschap enkele woorden dringen door

Cairo, Egypte...... groep studenten....... minister spreekt over waar..... aantallen......wordt verwacht.... hoger............ramp.... toekomst....

*De ruis neemt het weer over en maakt plaats voor snel gesproken woorden, vol enthousiasme en een jeugdig karakter, ook ditmaal is een deel van de boodschap weggevallen.

Scan, Scan, SCAN! Vandaag...... zevenZEVENhonderdste.... kom samen..... Rusland..... Rave rave RAVE!!! Wij komen...... zeven, acht, negen.... acht, zeven, zes, vijf..... twee, een.... kijk. Nu nu NU! Vergeet......... plezier....... eindeloos.......... scan, scan, SCAN!!

*een derde boodschap...

Sub culturen..... deze groep....karakteristieken...... Groen....... kinderen..... dood......... plezierige bezigheid voor........... vrouwen........ mannen........ overheersend. Door de toename..... ziektes...... leugen en.......moraal.......... mesterlijke manouvre.......... Quantianto...... vernietiging.

*Phalanx kijkt verbaasd naar zijn schepping. Zijn vraag word niet uitgesproken, daar is geen tijd voor. De kamer begint te vervagen, sommige delen zien eruit als een schilderij dat uitloopt nadat er terpentine en water overheen zijn gegoten. Een scherpe steek van paniek schiet door zijn lichaam heen, dit is onbekend terrein! Hij shreeuwt maar merkt dat er helemaal geen geluid meer bestaat in deze verwrongen, vleesgeworden nachtmerrie. Hij kijkt naar zijn linkerhand en merkt dat deze in enkele minuten door het rad des tijds word gehaald. Wat er over blijft is niets, zijn hand is weg, vernietigd door tijd en ruimte.

Phalanx voelt hoe zijn lichaam de meest gruwelijke martelingen moet doorstaan, zijn lichaam en geest worden letterlijk verwrongen. Niet alleen PhalanX ondergaat het lot, ook de rest van de ruimte waarin hij zich bevind, ondergaat dit uiterst vreemde fenomeen.
Veranderingen, niets ontkomt eraan zelfs niet de lucht. Een gat ontstaat er in het midden van de kamer en slokt alles naar binnen, alsof de werkelijkheid langzaam ophoudt met bestaan en zichzelf als een laatste wanhoopspoging opvreet.

Wat er achter blijft is een woestijn van rood zand. Waar eens de berg en de kerk stonden is nu niets meer dan droog rood zand. Een kille genadeloze woestijn die word geteisterd door inwendige groei.
Het zand wordt door de wind opgetilt en zachtjes neergelegd op een andere plaats. De zandkorrel sterven 1 voor 1 af en worden opnieuw geboren. Ze maken plaats voor een nieuw leven dat zich vanuit de aarde een weg naar boven baant.
Het is een plantje, groen en vol van leven dat zich een bestaan aan het oppervlakte claimt.
Maar dit kleine groene vechtertje is niet de enige van zijn soort, binnen een mum van tijd is het rode zand overwonnen door het jonge groen.

Maar de overwinning over de rode woestijn is niet genoeg, ook de lucht zal en moet worden overwonnen. Het groen groeit in de lengte en ondergaat een verandering. Een simpel grassprietje wordt een machtige boom, een stuk onkruid ontpopt zich als een sierlijke woekerplant, bezaaid met heerlijk geurende bloemen die de stam van de machtige boom sieren met hun aanwezigheid.

Het woud ontwikkelt zich verder maar dit maal is het de fauna die voor de vernadering zorgt. Een moord kraaien met de kleur van goud verovert de bovenste laag van het woud, een groot aantal van verschillende soorten vogels schijnen dit niet op prijs te stellen en een ware verldslag volgt, geen van beide kampen wint.
De vogels vallen naar de grond en worden een met de vruchtbare aarde, een nieuwe groep vogels neemt hun plaats in. Deze, uit vooral bont gekleurde vogelse bestaande, groep vestigt zich in de oudste bomen. Ze zingen hun liederen en leven hun leven alsof ze er al generaties lang zitten.

Wat eens een berg was is nu een weelderig woud vol exotische planten en vogels. Er is niets meer over van wat er voorheen stond, geen haar, geen huidschilfer, nog geen zachte echo van zij die erin zaten. Het is alsof de berg er nooit heeft gestaan.

De herrineringen van anderen zijn het laatste bewijs dat hier, op deze plaats, nog een berg stond.

Hmm vijflobbige bloemkronen, breedgebekte langgestaarte vogels, bomen met waaierkruinen en rechtsdraaiende stammen... Het komt hier allemaal niet in voor.

Het lijkt wel of een ark afkomstig vanuit een onbekende haven hier haar laadruim heeft leeggestort.

*Ze neemt een hand aarde, wrijft, ruikt en proeft eraan.

De bodemgesteldheid wijkt af van de rest van het eiland. Zou dat de oorzaak zijn van deze merkwaardige plek...
Ik kan er niks van zeggen voor ik dit tot op de bodem heb onderzocht.

*Ze plukt een paar bloemen, raapt wat veren, neemt een afgevallen tak op en schraapt een bodemmonster bijeen.

Ze maakt een paar aantekeningen.
Even kijkt ze nog rond en prent de geografische ligging van de plek goed in haar hoofd.
In zuidelijke richting loopt ze terug naar haar laboratorium.

Het klopt. Dit is de plek!
Brr creepy hier.
Snel terug naar huis.

De jongen zweeft weer omhoog en schiet als een straaljager terug naar zijn moeder Lurky.