Hoi,
Ik ben een jongen van 20 en zit met het volgende... bedroefdheid over het feit dat ik misschien wel nooit een partner zal vinden.
Jullie kennen de leeftijd wel, begin jaren 20 en al je wat oudere vrienden en collega’s zitten thuis lekker knus met hun vriendin, soms al ruim 2+ jaar.
Ik heb wel wat vriendinnetjes gehad... een keer een “relatie” (tot zover je dat kan noemen op die leeftijd?) van 8 maanden toen ik 14-15 was. We deden best veel samen en ik spreek dit meisje nog af en toe, maar niet meer dan dat (wat ik prima vind).
Daarna een vriendin van 2-3 maanden op m’n 16de wat echt kut eindigde (depressie had ze, wat alles erg lastig maakte + nog wat andere shit die ik me niet eens herinner). Tussen m’n 16de en 17de nog wel wat scharreltjes gehad, maar nooit echt een vriendin.
Daarna vorig jaar een paar keer met een meid die ik via Discord had ontmoet (Ja I know, I know...) een paar keer op date geweest maar uiteindelijk weer een depressief geval en uiteindelijk is ze naar haar ex vriend teruggegaan, dus eindigde ook in niks. Was zelf altijd heel seksueel naar mij toe en keerde de boel om en vertelde me dat ik zo was, dus ook in ruzie geëindigd en nooit meer gesproken.
Dan dit jaar: dating apps serieus een kans gegeven (en zit nog steeds op ze, Bumble en Badoo, soms Tinder erbij).
Begin dit jaar een meid ontmoet op Tinder die veel ouder dan mij was, 28, maar fuck it ze was leuk dus waarom niet. 2 weken gesproken maar werd op alles geblokkeerd nadat ik haar simpelweg vroeg een keer af te spreken. Ook weer iemand met depressie en wie weet wat voor andere issues.
Aight cool, kan gebeuren.
Tweede meid ontmoet rond maart op Bumble, klikte meteen, gevoelens werden heel hard en heel snel ontwikkeld en yada yada. M’n eerste keer zou met haar worden en we waren praktisch gezien al zo goed als een stel. Totdat ze inene “last kreeg van haar bindingsangst”, ze “goed moest leren voor haar examens” en ik nooit meer wat van haar hoorde. Dit duurde 3 maanden.
En dan de laatste mislukkeling: een meid die ik via Badoo had leren kennen afgelopen Juni, en welgeteld (!) maar DRIE keer in het echt heb gezien. Ook weer een fuck ton aan issues maar deze had iets wat “triple X syndroom” heet oid. Ze vind het allemaal heel moeilijk om af te spreken en ook gevoelens krijgen voor haar is moeilijk.
Ze wild liever vriendjes blijven en dan krijgt ze misschien in de toekomst wel gevoelens krijgen, ze vond onze vriendschap heel fijn... yeah, no thanks. Terwijl mevrouw een maand geleden aan het lullen was over hoe en wat als we samen zouden wonen.
Dit weekend eindelijk aan de kant geschoven omdat ik het wel zat was. Daarnaast had ik super veel discussies met haar en ondanks dat ik haar wel min of meer een kans wilde geven om gevoelens te ontwikkelen betrapte ik haar op het feit dat ze alsnog doodleuk op Badoo zat, naar eigen zeggen uit “verveling “.
Hoe nu verder? Ik heb het idee dat ik A: alleen maar hopeloze probleemgevallen tegemoet kom die helemaal niet zouden moeten gaan daten, maar een goed tehuis of psychiater nodig hebben of raak ik helemaal nergens met vrouwen. Ik ben altijd de lieve jongen, maar ze is altijd “nooit klaar voor een relatie”, “heeft geen gevoelens “, etc,.
Daarnaast ben ik ook maagd... Sure, ik heb getongzoend en al die zooi, ik heb genoeg nudes uitgewisseld via Snapchat maar verder dan dat is het nooit gekomen.
Begin er een beetje hopeloos van te worden en het ziet er erg naar uit dat ik nooit een lieve warme dame zal vinden... Advies word erg op prijs gesteld.