Relatie met een psycholoog?

quote:

Op vrijdag 27 november 2020 13:28 schreef Quotidien het volgende:
Is dit een topic van Keep_Walking?

Denk het niet. Als Keep Walking is blijven doorlopen zoals zijn naam suggereert is ie nou ergens in Australië.


Sorry, wil even met een grapje de discussie wat ontspannen,

quote:

Op vrijdag 27 november 2020 16:33 schreef LeesFoknl het volgende:

[..]

Neen, maar als die tegelzetter een partner heeft met een tegel probleem zal de tegelzetter er wel over kunnen praten, het probleem kunnen analyseren en professioneel advies kunnen geven. Als ie dat voor zijn werk kan, kan ie dat toch ook voor zijn partner.

Tjonge jonge, wat een gedoe hier. Eerst een onderbroek n mijn "naad" en nu deze bijdrage.

ps. Bv. tegelprobleem .... kan ik in de badkamer de vloertegels beter in de cement leggen of met lijm leggen, vanwege het vocht aldaar.

Je begrijpt dat dit wel een verschil is qua inhoud he?
Een tegel is een tegel die gezet moet worden. Voor die tegelzetter maakt het weinig uit of die tegel nu gezet moet in het huis van een vreemde of van een vriend.

Maar als psycholoog geef je therapie aan een mens. En geen enkel mens is hetzelfde, dus geen therapie is hetzelfde. En therapie is niet altijd leuk. Het is soms confronterend, soms ronduit vervelend. Er komen allerlei gevoelens bij kijken, niet alleen prettige.
Als ik, in functie, iemand confronteer met iets vervelends, dan wordt cliënt soms boos. Dat kan en mag, graag zelfs, is prima voor de therapie. Dat kan “veilig” door de professionele distantie die je als therapeut hebt.

Maar, en daar gaan we: als partner van voel ik me iets minder geroepen in die situatie. Natuurlijk kán ik dan confronterend zijn, maar dan wordt mijn partner (begrijpelijk) ook wel eens boos. En hoe werkt dat dan? Dan heb je geen “professionele distantie” en raakt die boosheid mij ook, als mens. Ik word daar verdrietig van. En dus reageer ik ook weer met emotie. Dat is niet persé helpend, sterker nog: vaak zelfs het tegendeel. En voor je het weet heb je ruzie als partners. Want mijn partner denkt niet “oh dit zegt ze om me wat te leren” (zoals cliënten vaak wel doen), maar “hoezo?! Waarom zeg je dit?! Dit raakt me?!” . En terecht ook, want mijn confronterende opmerking komt bij hem ook veel harder aan dan bij een cliënt omdat ik ook dichter bij hèm sta.

Dus terug naar de tegelzetter ter verduidelijking: ik kon ook prima zien wat er met mijn man aan de hand was. En ik kon ook prima advies geven over wat voor soort behandeling en bij welke therapeut hij nodig had. Ik kon echter niet die behandeling geven.

En nogmaals: de vraag van TS was of je door je partner als cliënt gezien wordt als die psycholoog is. Daar gaf ik antwoord op. Dit hele intermezzo is allang geen antwoord meer op die vraag, maar op hoe jij mijn antwoord los van de vraag betekenis hebt gegeven.

Is ook logisch, bij de loodgieter thuis lekt het ook.

Overigens is psycholoog geen beschermde titel dus jullie mogen allemaal jezelf psycholoog noemen

quote:

Op vrijdag 27 november 2020 16:33 schreef LeesFoknl het volgende:

[..]

Neen, maar als die tegelzetter een partner heeft met een tegel probleem zal de tegelzetter er wel over kunnen praten, het probleem kunnen analyseren en professioneel advies kunnen geven. Als ie dat voor zijn werk kan, kan ie dat toch ook voor zijn partner.

Tjonge jonge, wat een gedoe hier. Eerst een onderbroek n mijn "naad" en nu deze bijdrage.

ps. Bv. tegelprobleem .... kan ik in de badkamer de vloertegels beter in de cement leggen of met lijm leggen, vanwege het vocht aldaar.

Om die analogie te blijven gebruiken: partner is niet van plan om zijn eigen vloer te leggen, maar vraagt advies over hoe die vloer het best gelegd kan worden. Tegelzetter kan dan praten over de hinder van de huidige vloer en hoe de ideale vloer eruit zou zien voor partner, maar door de betrokkenheid van de tegelzetter, kan die niet de vloer zelf leggen. Dus die adviseert zijn partner een goede tegelzetter te zoeken, misschien weet die wel iemand die ervaring heeft met de vloerproblemen van partner.

quote:

Op dinsdag 24 november 2020 19:55 schreef Geennaam7190 het volgende:
Ik had wel een oogje op mijn vorige psychiater. In mijn dromen doen we slechte dingen.

Helaas heb ik nu een oudere man als psychiater, die ik niet erg mag.

Ik zou ook gaan miepen als de mijne uit Afghanistan kwam

quote:

Op vrijdag 27 november 2020 22:28 schreef MevrouwPuff het volgende:
Om die analogie te blijven gebruiken: partner is niet van plan om zijn eigen vloer te leggen, maar vraagt advies over hoe die vloer het best gelegd kan worden. Tegelzetter kan dan praten over de hinder van de huidige vloer en hoe de ideale vloer eruit zou zien voor partner, maar door de betrokkenheid van de tegelzetter, kan die niet de vloer zelf leggen. Dus die adviseert zijn partner een goede tegelzetter te zoeken, misschien weet die wel iemand die ervaring heeft met de vloerproblemen van partner.

Dat snap ik niet. Je gaat toch geen geld uitgeven om een vloer te leggen in je gezamenlijke huis als je dat zelf ook kunt en weet dat het goede kwaliteit oplevert. Dit is geen goede vergelijking.

quote:

Op vrijdag 27 november 2020 21:30 schreef -marz- het volgende:
Is ook logisch, bij de loodgieter thuis lekt het ook.

Overigens is psycholoog geen beschermde titel dus jullie mogen allemaal jezelf psycholoog noemen

I know. Dus ook al die ons land (voor kortere, langere of voor altijd) bezoekenden buitenlanders mogen zich hier psycholoog noemen? Maar mag een Nederlandse psycholoog zich in het buitenland ook zo noemen. Dus iedere Nederlander?

quote:

Op vrijdag 27 november 2020 22:28 schreef MevrouwPuff het volgende:

[..]

Om die analogie te blijven gebruiken: partner is niet van plan om zijn eigen vloer te leggen, maar vraagt advies over hoe die vloer het best gelegd kan worden. Tegelzetter kan dan praten over de hinder van de huidige vloer en hoe de ideale vloer eruit zou zien voor partner, maar door de betrokkenheid van de tegelzetter, kan die niet de vloer zelf leggen. Dus die adviseert zijn partner een goede tegelzetter te zoeken, misschien weet die wel iemand die ervaring heeft met de vloerproblemen van partner.

Dus een tegelzetter die de hele dag tegels legt en zet kan dat opeens niet meer als hij een verhouding heeft met degene in wiens huis de tegels gelegd moeten worden.
Come on

[ Bericht 0% gewijzigd door LeesFoknl op 28-11-2020 02:37:26 ]

quote:

Op vrijdag 27 november 2020 23:00 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Dat snap ik niet. Je gaat toch geen geld uitgeven om een vloer te leggen in je gezamenlijke huis als je dat zelf ook kunt en weet dat het goede kwaliteit oplevert. Dit is geen goede vergelijking.

Je hebt ook relaties waarbij de partners niet samen wonen.
Weten jullie dat het overigens nog maar pas geleden is dat de Nederlandse wet is veranderd die stelt dat man en vrouw, dus echtgenoten, samen moesten wonen.
Was natuurlijk weer iets belastingtechnisch, denk ik, zoals veel in Nederland. Als je het niet snapt, denk dan maar hoe het met geld te maken heeft.

Als man en vrouw (gehuwden) niet meer samen moeten wonen kunnen ze beiden een huis kopen en beiden de hypotheek rente van een huis aftrekken bij de opgave van hun inkomsten. Had je vroeger als echtpaar een tweede huis dan mocht dat niet.

Zo denk ik dat de Nederlandse vork in de steel zit.

[ Bericht 0% gewijzigd door LeesFoknl op 28-11-2020 02:15:03 ]

quote:

Op vrijdag 27 november 2020 17:32 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Je begrijpt dat dit wel een verschil is qua inhoud he?
Een tegel is een tegel die gezet moet worden. Voor die tegelzetter maakt het weinig uit of die tegel nu gezet moet in het huis van een vreemde of van een vriend.

Maar als psycholoog geef je therapie aan een mens. En geen enkel mens is hetzelfde, dus geen therapie is hetzelfde. En therapie is niet altijd leuk. Het is soms confronterend, soms ronduit vervelend. Er komen allerlei gevoelens bij kijken, niet alleen prettige.
Als ik, in functie, iemand confronteer met iets vervelends, dan wordt cliënt soms boos. Dat kan en mag, graag zelfs, is prima voor de therapie. Dat kan “veilig” door de professionele distantie die je als therapeut hebt.

Maar, en daar gaan we: als partner van voel ik me iets minder geroepen in die situatie. Natuurlijk kán ik dan confronterend zijn, maar dan wordt mijn partner (begrijpelijk) ook wel eens boos. En hoe werkt dat dan? Dan heb je geen “professionele distantie” en raakt die boosheid mij ook, als mens. Ik word daar verdrietig van. En dus reageer ik ook weer met emotie. Dat is niet persé helpend, sterker nog: vaak zelfs het tegendeel. En voor je het weet heb je ruzie als partners. Want mijn partner denkt niet “oh dit zegt ze om me wat te leren” (zoals cliënten vaak wel doen), maar “hoezo?! Waarom zeg je dit?! Dit raakt me?!” . En terecht ook, want mijn confronterende opmerking komt bij hem ook veel harder aan dan bij een cliënt omdat ik ook dichter bij hèm sta.

Dus terug naar de tegelzetter ter verduidelijking: ik kon ook prima zien wat er met mijn man aan de hand was. En ik kon ook prima advies geven over wat voor soort behandeling en bij welke therapeut hij nodig had. Ik kon echter niet die behandeling geven.

En nogmaals: de vraag van TS was of je door je partner als cliënt gezien wordt als die psycholoog is. Daar gaf ik antwoord op. Dit hele intermezzo is allang geen antwoord meer op die vraag, maar op hoe jij mijn antwoord los van de vraag betekenis hebt gegeven.

Uit het eerste vetgedrukte maak ik op, je kan het dus wel, zou het dus wel kunnen.

Het tweede vetgedrukte, zegt mij weer, je kon het dus wel. Je wilt het niet, je kiest ervoor het niet te doen. Je schrijft verder over te confronterend. Nou, ik zou het reuze confronterend vinden als mijn vrouw psychologe is en ik hulp nodig heb, zij zegt, zoek je maar een ander, daar begin ik niet aan.
Is zo iets als je vrouw kok is en je komt thuis en je vraagt wil je mij wat te eten maken, en zij zegt, neen, ga maar naar de chinees, daar begin ik niet aan

Laatste vetgedrukte deel, ja, nou en, zo gaat dat in discussies, in gesprekken, communiceren. Daarom hebben ze in de Tweede Kamer iemand nodig die dan de authoriteit heeft in te grijpen. Maar hier is het Fok.nl maar.
En als je dat in je leven niet, nooit meemaakt, kijk dan maar eens goed rond op dit forum hoe dat gaat.


Let wel Sillygirl, ik begrijp best wat je bedoelt, alleen ik ben het er niet mee eens. Je had dat gewoon moeten doen, vind ik, en als het dan niet lukte, het vastliep, had je altijd nog kunnen zeggen, sorry echtgenoot, je merkt het werkt niet, ik ben er emotioneel teveel bij betrokken, ga liever naar ....XX

Net vanwege de gevoelens, de emoties. Hoe moet een man zich voelen als zijn vrouw hem direct wegstuurt als ie problemen heeft. Ik vind, voor het vertrouwen in de relatie, dat je, men, eraan moet beginnen. Want misschien minder rationeel, maar qua gevoel komt het wel aan, als je er staat voor je man. Zelfs als je weet dat het niet zal lukken, doe het dan toch. Voor het gevoel dat je je man geeft. Veel dingen zijn niet rationeel maar zou men toch moeten doen. Doet men ook! Vanwege het gevoel dat het geeft, de (veilige) sfeer die het creëert.

Moest opeens denken aan het volgende lied. Zo waar !! .....



ps. werkt natuurlijk naar twee kanten, kan ook zijn ..... by your woman. Zo ben ik dan ook wel weer

[ Bericht 16% gewijzigd door LeesFoknl op 28-11-2020 03:20:37 ]

Een van mijn beste vriendinnen is psychiater. Ik leerde haar kennen op de studentenvereniging. En zij heeft tot voor kort gewerkt op een plek waar ik hulp kreeg in crisis. Maar dan sloeg zij de overdracht over en werd er een psychiater van een andere afdeling erbij geroepen.

Toen we beiden jonger waren vond ik het af en toe heel irritant. Ze wilde mee naar mijn psycholoog en bemoeide zich ermee. Dat gaf frictie. Ik heb haar een tijd lang niet durven vertellen als het mis ging. Dat was moeilijk, want we zijn heel close. We zien elkaar minimaal eens per week.

We zijn nu allebei ouder en wijzer. Zij is betrokken, maar niet op een hulpverlenerige manier. Maar gewoon zoals een vriendin. En dat is fijn. Zij durft me nu te vertrouwen en ik durf te delen

quote:

Op zaterdag 28 november 2020 02:34 schreef LeesFoknl het volgende:

[..]

Uit het eerste vetgedrukte maak ik op, je kan het dus wel, zou het dus wel kunnen.

Het tweede vetgedrukte, zegt mij weer, je kon het dus wel. Je wilt het niet, je kiest ervoor het niet te doen. Je schrijft verder over te confronterend. Nou, ik zou het reuze confronterend vinden als mijn vrouw psychologe is en ik hulp nodig heb, zij zegt, zoek je maar een ander, daar begin ik niet aan.
Is zo iets als je vrouw kok is en je komt thuis en je vraagt wil je mij wat te eten maken, en zij zegt, neen, ga maar naar de chinees, daar begin ik niet aan

Laatste vetgedrukte deel, ja, nou en, zo gaat dat in discussies, in gesprekken, communiceren. Daarom hebben ze in de Tweede Kamer iemand nodig die dan de authoriteit heeft in te grijpen. Maar hier is het Fok.nl maar.
En als je dat in je leven niet, nooit meemaakt, kijk dan maar eens goed rond op dit forum hoe dat gaat.


Let wel Sillygirl, ik begrijp best wat je bedoelt, alleen ik ben het er niet mee eens. Je had dat gewoon moeten doen, vind ik, en als het dan niet lukte, het vastliep, had je altijd nog kunnen zeggen, sorry echtgenoot, je merkt het werkt niet, ik ben er emotioneel teveel bij betrokken, ga liever naar ....XX

Net vanwege de gevoelens, de emoties. Hoe moet een man zich voelen als zijn vrouw hem direct wegstuurt als ie problemen heeft. Ik vind, voor het vertrouwen in de relatie, dat je, men, eraan moet beginnen. Want misschien minder rationeel, maar qua gevoel komt het wel aan, als je er staat voor je man. Zelfs als je weet dat het niet zal lukken, doe het dan toch. Voor het gevoel dat je je man geeft. Veel dingen zijn niet rationeel maar zou men toch moeten doen. Doet men ook! Vanwege het gevoel dat het geeft, de (veilige) sfeer die het creëert.

Moest opeens denken aan het volgende lied. Zo waar !! .....

Tammy Wynette - Stand By Your Man (Audio) (Pseudo Video)

ps. werkt natuurlijk naar twee kanten, kan ook zijn ..... by your woman. Zo ben ik dan ook wel weer

Uit heel je post blijkt dat je er juist helemaal niks van begrijpt. En al je aannames over hoe ik er vooral “niet zou staan” voor mijn man zijn gewoonweg tenenkrommend en beledigend. Oh. En voor iemand die zeurt over trema’s is een ie-y fout ook wel erg matig

Therapie is niet net zoals “chinees eten maken”. En dat ik hem niet “behandel” zegt niks over hoe ik hem wél geholpen heb.

Ik ben overigens nu helemaal klaar met jou. Mijn posts zijn duidelijk, jij kiest er voor selectief te lezen en beledigende conclusies te trekken. En joh, weet je, dit is fok.nl maar, ik hoef niet te blijven reageren! Dus doei!

[ Bericht 4% gewijzigd door silliegirl op 28-11-2020 07:16:46 ]

quote:

Op zaterdag 28 november 2020 07:09 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Uit heel je post blijkt dat je er juist helemaal niks van begrijpt. En al je aannames over hoe ik er vooral “niet zou staan” voor mijn man zijn gewoonweg tenenkrommend en beledigend. Oh. En voor iemand die zeurt over trema’s is een ie-y fout ook wel erg matig

Therapie is niet net zoals “chinees eten maken”. En dat ik hem niet “behandel” zegt niks over hoe ik hem wél geholpen heb.

Ik ben overigens nu helemaal klaar met jou. Mijn posts zijn duidelijk, jij kiest er voor selectief te lezen en beledigende conclusies te trekken. En joh, weet je, dit is fok.nl maar, ik hoef niet te blijven reageren! Dus doei!

Laat gaan inderdaad. Geen idee waar hij last van heeft, maar het heeft helemaal niks met jou en jouw posts te maken. Je bent hartstikke duidelijk en wat je zegt is hartstikke begrijpelijk en logisch.

Toch wel interessante kwestie, los van wel/geen hulp kunnen verlenen binnen een (vriendschaps- of partner)relatie: is een psycholoog dankzij zijn/haar kennis van de menselijke psyche en gedrag beter in relaties dan niet-psychologen? Of juist slechter?

Kanonschot voor de boeg: ik als psycholoog ben niet goed in relaties.

Beter verwoord; ik ben tot op heden niet vanuit mijn kern gemotiveerd om langdurig emotioneel te investeren in een relatie. Omdat ik dat bewustzijn lange tijd niet had kon ik geen diepgaande relatie opbouwen en waren mijn relaties uiteindelijk onbevredigend.

Ik sluit niet uit dat mijn psychologische kennis en inzichten dit besef hebben uitgesteld en dat dit langer geduurd heeft dan nodig. Omdat ik precies meende te zien waar het bij mezelf en de ander aan schortte, waardoor de relatie geen succes werd. En dat was misschien ook waar, maar als psycholoog was ik vooral gefocust op het functioneren van twee individuen, in plaats van de relatie als entiteit op zichzelf. Achteraf vind ik dit best wel dom en kortzichtig. Maargoed n=1, kan me voorstellen dat er minder simpele psychologen rondlopen.

Kortzichtigheid en vanuit hun eigen expertise/autoriteit denken is echter wel een reden waarom ik veel psychologen niet leuk vind.

Als relatie

quote:

Op maandag 23 november 2020 20:46 schreef jameshond7 het volgende:
Heeft iemand daar ervaring mee? Een relatie met een psycholoog? Ging dit goed of kreeg je al snel het idee dat jouw scharrel/date/watdanook jou behandelde als een client?

Ik bedoel dus niet dat je naar een psycholoog toegaat en met hem/haar een relatie wil ( ), maar dat je een relatie aangaat met iemand die als psycholoog werkt.

Als relatie niet maar wel als vriendin. En ja die had de oncontroleerbare behoefte om alles wat ik deed te duiden en doorgronden en dat was heel vervelend.
Droeg ik eens op zondag op weg naar de AH een pet omdat ik m'n haar niet gedaan had dan was er direct de reactie: "jij bent bang en verschuilt je achter een hoofddeksel"

Mijn ervaring met psychologen, zowel privé als op werk is dat ze achter alles iets zoeken en er direct oordelen over hebben.

quote:

Op zaterdag 28 november 2020 07:09 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Uit heel je post blijkt dat je er juist helemaal niks van begrijpt. En al je aannames over hoe ik er vooral “niet zou staan” voor mijn man zijn gewoonweg tenenkrommend en beledigend. Oh. En voor iemand die zeurt over trema’s is een ie-y fout ook wel erg matig

Therapie is niet net zoals “chinees eten maken”. En dat ik hem niet “behandel” zegt niks over hoe ik hem wél geholpen heb.

Ik ben overigens nu helemaal klaar met jou. Mijn posts zijn duidelijk, jij kiest er voor selectief te lezen en beledigende conclusies te trekken. En joh, weet je, dit is fok.nl maar, ik hoef niet te blijven reageren! Dus doei!

Ik begrijp je heel goed, alleen ik ben het niet met je eens, Integendeel, maar dat heb ik duidelijk gemaakt. Dat je dat tenenkrommend en beledigend vindt, dat vind jij zelf. Dat maak jij ervan. Ik verkondig mijn mening.

Ik zeur niet over dat trema, het viel mij slechts op, vanwege het woord dat jij als psychologe zeker foutloos weet te schrijven. En je verklaring daarvoor accepteer ik volledig. Heb daar zelf niet aan gedacht omdat ik nooit via een smartphone op forums ga of mails lees / schrijf.

Wat taal betreft, misschien moet je over dat sillygirl eens nadenken beste silliegirl. Het is misschien een Freudiaanse verschrijving. Je weet wat silly betekent? Simpel.
Iemand die meent het verstand te moeten laten prevaleren in zeer emotionele zaken, dat is misschien verstandiger, ja, dat klopt, op een simpel niveau. Maar als je dan doordenkt dan besef je (ik tenminste) dat het hier eigenlijk vooral gaat om je partner het gevoel te geven dat hij je kan vertrouwen dat je er voor hem VOLLEDIG bent, dat je voor hem een rots in de branding bent.

Maar okay, wij zullen elkaar in dit opzicht niet kunnen overtuigen. Ik hoop dat het met je man, zijn problemen, helemaal goed gekomen is. Wens jullie een lang en gelukkig leven.

[ Bericht 0% gewijzigd door LeesFoknl op 28-11-2020 16:20:27 ]

quote:

Op zaterdag 28 november 2020 11:37 schreef -marz- het volgende:
Toch wel interessante kwestie, los van wel/geen hulp kunnen verlenen binnen een (vriendschaps- of partner)relatie: is een psycholoog dankzij zijn/haar kennis van de menselijke psyche en gedrag beter in relaties dan niet-psychologen? Of juist slechter?

Kanonschot voor de boeg: ik als psycholoog ben niet goed in relaties.

Beter verwoord; ik ben tot op heden niet vanuit mijn kern gemotiveerd om langdurig emotioneel te investeren in een relatie. Omdat ik dat bewustzijn lange tijd niet had kon ik geen diepgaande relatie opbouwen en waren mijn relaties uiteindelijk onbevredigend.

Ik sluit niet uit dat mijn psychologische kennis en inzichten dit besef hebben uitgesteld en dat dit langer geduurd heeft dan nodig. Omdat ik precies meende te zien waar het bij mezelf en de ander aan schortte, waardoor de relatie geen succes werd. En dat was misschien ook waar, maar als psycholoog was ik vooral gefocust op het functioneren van twee individuen, in plaats van de relatie als entiteit op zichzelf. Achteraf vind ik dit best wel dom en kortzichtig. Maargoed n=1, kan me voorstellen dat er minder simpele psychologen rondlopen.

Kortzichtigheid en vanuit hun eigen expertise/autoriteit denken is echter wel een reden waarom ik veel psychologen niet leuk vind.

Juist! En erger nog, ook nog slecht in bed !!

Voor de duidelijkheid ....

Ik leg de schuld ook bij het onderwijssysteem hoor.

De faculteiten hier in NL zijn ivoren torens die verkondigen dat psychologie een wetenschap is.

Ondertussen weten we niet eens hoe hersenen werken. Over filosofie en cultuur wordt niets geleerd, en wat er wel over geleerd wordt heet 'geschiedenis van de psychologie' ipv geschiedenis van de mens.

Disclaimer ik ben 15 jr geleden afgestudeerd dus misschien is het veranderd.

Mensen die gestudeerd hebben en dat belangrijk vinden is sowieso geen reet aan.

Ik heb zelf veel psychologen in mijn sociale privé kring, zijn gewoon dezelfde mensen als voordat ze geleerd hadden hoor :’)

Oké, ik hoor ze wel eens een bepaalde casus uit psychologisch oogpunt benaderen, maar tegen mij zijn ze altijd al dezelfde persoon (ze moeten ook niet anders proberen gnagnagna).

- Dan tief je lekker op naar een ander topic -

[ Bericht 90% gewijzigd door CoolGuy op 29-11-2020 14:47:53 ]

quote:

Op zaterdag 28 november 2020 08:13 schreef madam-april het volgende:

[..]

Laat gaan inderdaad. Geen idee waar hij last van heeft, maar het heeft helemaal niks met jou en jouw posts te maken. Je bent hartstikke duidelijk en wat je zegt is hartstikke begrijpelijk en logisch.

Logisch, dus verstandelijk. En ook ik begrijp dat !!!!! Maar in vind het gewoon ethisch empathisch niet de juiste manier van reageren op je eigen man!

quote:

Op zondag 29 november 2020 15:08 schreef LeesFoknl het volgende:

[..]

Logisch, dus verstandelijk. En ook ik begrijp dat !!!!! Maar in vind het gewoon ethisch empathisch niet de juiste manier van reageren op je eigen man!

Een persoonlijke relatie vermengen met een professionele is juist onethisch, en tuchtrechtelijk te vervolgen. Tevens na te lezen in de beroepscode voor psychologen, vanaf artikel 51, zo uit mijn hoofd.

Gebruik geen termen als “ethisch” als je geen idee hebt van wat dat is voor mensen in het vak. En hou is op met denken te weten hoe ik gereageerd heb op mijn man want dat is hier nergens besproken (gaat ook niet gebeuren want gaat je niks aan). Nogmaals: dat ik mijn man niet heb behandeld wil niet zeggen dat ik hem niet heb geholpen.

quote:

Op zondag 29 november 2020 15:24 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Een persoonlijke relatie vermengen met een professionele is juist onethisch, en tuchtrechtelijk te vervolgen. Tevens na te lezen in de beroepscode voor psychologen, vanaf artikel 51, zo uit mijn hoofd.

Gebruik geen termen als “ethisch” als je geen idee hebt van wat dat is voor mensen in het vak. En hou is op met denken te weten hoe ik gereageerd heb op mijn man want dat is hier nergens besproken (gaat ook niet gebeuren want gaat je niks aan). Nogmaals: dat ik mijn man niet heb behandeld wil niet zeggen dat ik hem niet heb geholpen.

Alleen maar respect dat je dat op die manier hebt gedaan