Interessant wel dat het dan overal zo'n andere benadering is. Oefeningen hier hielden in dat ik zijn kinnetje naar beneden duwde (voorzichtig) om een grotere hap te stimuleren, 'tandenpoetsen' dus met je pink in zijn mond en dan zijn tandvlees 'aaien' en dat zijn tongetje je vinger dan volgt, en (hier moest ik me echt even mentaal overheen zetten) dat je voorzichtig het diamantvormige wondje masseerde zodat dat flexibel bleef.
Het idee was dat het weefsel daarmee flexibel blijft en een beetje gestimuleerd wordt zodat het niet weer dichtgroeit op de oude wijze, waardoor je de behandeling zou moeten herhalen.
@kwakz0r, ik snap wel dat je dan niet wil. Ik voelde me er zelf ook pas comfortabeler bij toen hij iets van drie maanden was (en 8,4 kg). Met terugleggen hebben wij ook nog vaak een kruikje in bed gedaan terwijl ik aan het voeden was, zodat hij weer in een warm bedje terecht kwam. Misschien helpt dat?