Borstvoeding deel 259

Het is gewoon onderdeel van de inspectie naar voedselveiligheid, ik snap dan wel dat ze daar de moedermelk ook in meenemen. Ik vraag mij af of ze dan daadwerkelijk moeilijk gaan doen over wel/geen datum, maar goed, ik snap dat sommige opvangcentra er geen risico in willen nemen. Die willen gewoon een goed rapport

Ik vind het kwalijker dat ze andere termijnen voor versheid hanteren dan LLL (8 dagen of invriezen na max 48 uur).

Sowieso zijn de termijnen voor versheid bizar die voor inspectie worden aangehouden. Zoveel onnodige voedselverspilling.

Zelf geef ik bv mee in de avent bekers. Als het vers is staat daar de datum van kolven op. Uit de diepvries geen datum. Nummeren doe ik altijd voor de opvang / opa en oma om er zeker van te zijn dat de oudste melk het eerst op gaat.

Wat is jullie eigen ervaring met het bewaren van bv? Ze gaven gisteren aan dat ze krampjes leek te hebben. Die heeft ze normaal niet of heel kort. Nu had ik voor het eerst melk van 4-5 dagen oud meegegeven (normaal 1-2 dagen). Bedacht me dat daar mss de oorzaak zit? Misschien nog 1x proberen as maandag en bij herhaling (want kan natuurlijk toeval zijn) toch maar invriezen en diepvriesmelk meegeven op maandag.

Vanochtend een consult gehad bij een lactatiekundige die gespecialiseerd is in IGT (insufficient glandular tissue) en tja...

Wat fijn is, is dat ze bevestigde dat het idd IGT is (de lactatiekundige die die diagnose destijds stelde had het nog nooit gezien) en daardoor konden we snel door naar de opties.

Voor mij zijn domperidom en donormelk geen optie, ik wil vooral gewoon het gevoel hebben dat ik er alles aan gedaan heb om iig deels borstvoeding te geven, maar gezien de hart- en vaatklachten aan beide kanten van de familie vind ik domperidom een risico. En ik heb ook gewoon geen zin in naar een cardioloog moeten tijdens de kraamtijd.

Ik wil dus vooral de ervaring van mijn baby zelf voeden, met ondersteuning van kv. De lk vroeg zich heel erg af hoeveel moeite ik moest gaan doen voor iets wat er gewoon maar heel beperkt is. Zij raadde aan om met een borstvoedingshulpset te gaan werken, zodat mijn borsten wel gestimuleerd worden, maar er bijvoeding komt om voor voldoende voeding te zorgen.

Ze gaf ook aan dat niet kolven in mijn geval waarschijnlijk de beste optie was, want als ik baby met de hulpset van voeding kan voorzien, worden mijn borsten zo het beste gestimuleerd. Extra kolven zorgt alleen maar voor meer gedoe en daardoor minder ontspanning. En hoewel ik denk dat ze daar een heel goed punt mee heeft, voelt het alsof ik er zonder kolven niet alles aan doe. Terwijl ik eigenlijk ook wel weet dat ik voeden + nakolven waarschijnlijk alleen ga volhouden in die twee weken dat man thuis is, en dat het heel veel van me gaat vragen. Niet erg als het resultaat oplevert, maar dat laatste gaat dus waarschijnlijk minimaal zijn.

Ik sta er nu een beetje dubbel in. Niet kolven was helemaal niet iets waar ik van tevoren over nagedacht heb. Ik denk dat ze een goed punt heeft en het voeden met een hulpset er misschien voor zorgt dat ik het langer volhoud en op die manier toch nog deels eigen melk kan geven dan als ik ga voeden en kolven en op die manier alleen maar met voeden bezig ben. Maar tegelijkertijd baal ik en ben ik verdrietig. Vooral omdat het me dus echt niet gegeven is om gewoon borstvoeding te geven. Hopelijk zakt dat gevoel snel weer.

Ze heeft me trouwens ook nog de naam en telefoonnummer gegeven van iemand die in een vergelijkbare situatie zit en op deze manier nu drie maanden borstvoeding geeft. Dus met haar ga ik sowieso nog even contact opnemen.

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 14:14 schreef Gogo83 het volgende:
Ik wil dus vooral de ervaring van mijn baby zelf voeden, met ondersteuning van kv.

Misschien helpt het om dit doel verder "in te kleuren"? Gaat het je vooral om de ervaring van het drinken aan de borst, of is het streven om ondanks de IGT toch zoveel mogelijk eigen moedermelk (of: zo min mogelijk kv) te geven?

quote:

Maar tegelijkertijd baal ik en ben ik verdrietig. Vooral omdat het me dus echt niet gegeven is om gewoon borstvoeding te geven. Hopelijk zakt dat gevoel snel weer.

Dat is ook gewoon echt heel verdrietig als je dat graag had gewild. Sterkte!

Gogo wat shit dat je IGT hebt! Mijn schoonzus kwam daar bij haar eerste ook achter.... heel veel verdriet!

Ik denk dat iedereen in dit topic herkent hoe diep je kan gaan als het niet soepel verloopt. Dus ik denk dat je lk een heel wijze raad heeft gegeven. Ik zou persoonlijk de combi van voeden en nakolven en bijvoeden ook afraden (ik ging daar echt half aan onderdoor).

Ik hoop dat je met die hulpset kan gaan genieten van heel veel mooie momenten met je kindje aan je borst!

Wel fijn dat je een gespecialiseerde lk hebt gevonden Gogo!

Verder kan ik me goed voorstellen dat het echt teleurstellend is om dit weer zo te horen. Haar advies klinkt heel zinnig. Ik zou meenemen dat het standaard advies van 'kolven kolven kolven' gericht is op vrouwen zonder jouw aandoening. Dus dat het logisch is dat jij denkt dat dat synoniem staat voor er alles aan doen, maar dat dat misschien dus niet terecht is.

Hier een heel ander verhaal over borstvoeding, ik ben benieuwd of ik herkenning kan vinden.

Je hoort altijd dat borstvoeding geven zo mooi en bijzonder is. Nou ik vind er eigenlijk helemaal niks aan en het frustreert me behoorlijk Tuurlijk, af en toe kijk ik naar hem aan mijn borst en dan voel ik echt wel dat gelukkige moment. Maar andere momenten staat het me behoorlijk tegen. Aapie is erg ongeduldig en als hij de borst niet NU krijgt zet hij het op een gillen. Ook als hij eenmaal de borst krijgt is hij ongeduldig en lukt het vaak slecht om aan te happen omdat hij zo overstuur is. Als hij eenmaal aangehapt is laat hij vaak los en maait dan met z'n armen de tepelhoed eraf. Die zit vol melk dus ik zit continu onder de melk Ik moet hem dan echt weer even rustig krijgen voordat hij weer rustig aan kan happen. Ik heb af en toe als hij begint te huilen dat de moed echt in mijn schoenen zakt, ik heb dan helemaal geen zin om de borst aan te bieden. Het liefst zou ik misschien helemaal flesvoeding geven maar als het even kan wel met mijn eigen melk. Dat wordt dan fulltime kolven, ik weet niet hoe blij ik daarvan word...

Voorlopig in ieder geval maar door met overdag voeden en 's nachts de fles met afgekolfde melk.

Ik weet eigenlijk niet goed wat ik met deze post wil, ik denk van me afschrijven. En misschien wat herkenning zien te vinden.

@MaJo er zijn heel veel mensen die helemaal niet zo’n bijzonder gevoel hebben bij het geven van borstvoeding. Die ga je alleen niet per se in dit topic vinden.
Ik vond het in het begin heel zwaar en helemaal niet leuk, het ging ook echt vreselijk. Het is dat ik een enorm sterk gevoel had vanuit mijzelf dat ik borstvoeding wilde geven, anders was ik er zeker snel mee gestopt. Als je dat sterke gevoel niet hebt, dan is het ook niet raar als je liever flesvoeding geeft met kunstmelk. Probeer te luisteren naar je gevoel en niet naar een maatschappelijke norm (of Fok!-norm).

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 17:13 schreef MaJo het volgende:
Hier een heel ander verhaal over borstvoeding, ik ben benieuwd of ik herkenning kan vinden.

Je hoort altijd dat borstvoeding geven zo mooi en bijzonder is. Nou ik vind er eigenlijk helemaal niks aan en het frustreert me behoorlijk Tuurlijk, af en toe kijk ik naar hem aan mijn borst en dan voel ik echt wel dat gelukkige moment. Maar andere momenten staat het me behoorlijk tegen. Aapie is erg ongeduldig en als hij de borst niet NU krijgt zet hij het op een gillen. Ook als hij eenmaal de borst krijgt is hij ongeduldig en lukt het vaak slecht om aan te happen omdat hij zo overstuur is. Als hij eenmaal aangehapt is laat hij vaak los en maait dan met z'n armen de tepelhoed eraf. Die zit vol melk dus ik zit continu onder de melk Ik moet hem dan echt weer even rustig krijgen voordat hij weer rustig aan kan happen. Ik heb af en toe als hij begint te huilen dat de moed echt in mijn schoenen zakt, ik heb dan helemaal geen zin om de borst aan te bieden. Het liefst zou ik misschien helemaal flesvoeding geven maar als het even kan wel met mijn eigen melk. Dat wordt dan fulltime kolven, ik weet niet hoe blij ik daarvan word...

Voorlopig in ieder geval maar door met overdag voeden en 's nachts de fles met afgekolfde melk.

Ik weet eigenlijk niet goed wat ik met deze post wil, ik denk van me afschrijven. En misschien wat herkenning zien te vinden.

Is er al een lactatiekundige bij geweest? Baby's kunnen door van alles gefrustreerd raken (te veel melk tegelijk, te lang wachten op een toeschietreflex, krampjes, etc). Ik kon destijds mijn boze baby ook niet goed kalmeren voor het aanleggen, want dan rook ze mij en dus melk. Dat van die moed in de schoenen bij ieder huiltje had ik ook, niet alleen door dat boze gedoe maar ook door pijn bij mij, door het frequente en slechte aanhappen. Sterkte!

_{Ik bewaar mijn fulltime kolven anti-propaganda wel voor een andere keer.}

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 14:14 schreef Gogo83 het volgende:
Vanochtend een consult gehad bij een lactatiekundige die gespecialiseerd is in IGT (insufficient glandular tissue) en tja...

Wat fijn is, is dat ze bevestigde dat het idd IGT is (de lactatiekundige die die diagnose destijds stelde had het nog nooit gezien) en daardoor konden we snel door naar de opties.

Voor mij zijn domperidom en donormelk geen optie, ik wil vooral gewoon het gevoel hebben dat ik er alles aan gedaan heb om iig deels borstvoeding te geven, maar gezien de hart- en vaatklachten aan beide kanten van de familie vind ik domperidom een risico. En ik heb ook gewoon geen zin in naar een cardioloog moeten tijdens de kraamtijd.

Ik wil dus vooral de ervaring van mijn baby zelf voeden, met ondersteuning van kv. De lk vroeg zich heel erg af hoeveel moeite ik moest gaan doen voor iets wat er gewoon maar heel beperkt is. Zij raadde aan om met een borstvoedingshulpset te gaan werken, zodat mijn borsten wel gestimuleerd worden, maar er bijvoeding komt om voor voldoende voeding te zorgen.

Ze gaf ook aan dat niet kolven in mijn geval waarschijnlijk de beste optie was, want als ik baby met de hulpset van voeding kan voorzien, worden mijn borsten zo het beste gestimuleerd. Extra kolven zorgt alleen maar voor meer gedoe en daardoor minder ontspanning. En hoewel ik denk dat ze daar een heel goed punt mee heeft, voelt het alsof ik er zonder kolven niet alles aan doe. Terwijl ik eigenlijk ook wel weet dat ik voeden + nakolven waarschijnlijk alleen ga volhouden in die twee weken dat man thuis is, en dat het heel veel van me gaat vragen. Niet erg als het resultaat oplevert, maar dat laatste gaat dus waarschijnlijk minimaal zijn.

Ik sta er nu een beetje dubbel in. Niet kolven was helemaal niet iets waar ik van tevoren over nagedacht heb. Ik denk dat ze een goed punt heeft en het voeden met een hulpset er misschien voor zorgt dat ik het langer volhoud en op die manier toch nog deels eigen melk kan geven dan als ik ga voeden en kolven en op die manier alleen maar met voeden bezig ben. Maar tegelijkertijd baal ik en ben ik verdrietig. Vooral omdat het me dus echt niet gegeven is om gewoon borstvoeding te geven. Hopelijk zakt dat gevoel snel weer.

Ze heeft me trouwens ook nog de naam en telefoonnummer gegeven van iemand die in een vergelijkbare situatie zit en op deze manier nu drie maanden borstvoeding geeft. Dus met haar ga ik sowieso nog even contact opnemen.

Hmmm, even mijn gedachten hierbij. De meeste moeders die borstvoeding geven, kolven de eerste dagen af en toe voor extra stimulatie. Bijvoorbeeld omdat de baby misselijk is en niet wil drinken. Ik denk dat er weinig vrouwen zijn die vanaf het allereerste prille begin live voeden en nooit kolven.

Ik snap ook wel dat steeds kolven naast het voeden een te grote belasting kan worden, zeker als je al weet dat 100% borstvoeden er niet inzit. Maar als jij je productie in de eerste dagen een extra zetje zou willen geven, waarom niet? Ik denk dat je voor jezelf goed moet afwegen of je een grens kan trekken als het kolven teveel wordt.

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 17:13 schreef MaJo het volgende:
Hier een heel ander verhaal over borstvoeding, ik ben benieuwd of ik herkenning kan vinden.

Je hoort altijd dat borstvoeding geven zo mooi en bijzonder is. Nou ik vind er eigenlijk helemaal niks aan en het frustreert me behoorlijk Tuurlijk, af en toe kijk ik naar hem aan mijn borst en dan voel ik echt wel dat gelukkige moment. Maar andere momenten staat het me behoorlijk tegen. Aapie is erg ongeduldig en als hij de borst niet NU krijgt zet hij het op een gillen. Ook als hij eenmaal de borst krijgt is hij ongeduldig en lukt het vaak slecht om aan te happen omdat hij zo overstuur is. Als hij eenmaal aangehapt is laat hij vaak los en maait dan met z'n armen de tepelhoed eraf. Die zit vol melk dus ik zit continu onder de melk Ik moet hem dan echt weer even rustig krijgen voordat hij weer rustig aan kan happen. Ik heb af en toe als hij begint te huilen dat de moed echt in mijn schoenen zakt, ik heb dan helemaal geen zin om de borst aan te bieden. Het liefst zou ik misschien helemaal flesvoeding geven maar als het even kan wel met mijn eigen melk. Dat wordt dan fulltime kolven, ik weet niet hoe blij ik daarvan word...

Voorlopig in ieder geval maar door met overdag voeden en 's nachts de fles met afgekolfde melk.

Ik weet eigenlijk niet goed wat ik met deze post wil, ik denk van me afschrijven. En misschien wat herkenning zien te vinden.

Borstvoeding geven vond ik vooral fijn als het gewoon goed liep. Als dat niet zo is, dan is het soms behoorlijk zwaar. Zeker omdat je het ook niet zomaar even uit handen kan geven. Het is dan frustrerend, benauwend en soms ook gewoon lichamelijk pijnlijk of vermoeiend. De hoop dat het wel makkelijker zou worden, hield me op de been. En de overtuiging dat ik echt graag borstvoeding wilde geven. Ik ben over mijn grenzen heen gegaan, zelfs een keer daadwerkelijk gestopt en begonnen met afbouwen. Maar toen ineens ging het makkelijker en werd het voornamelijk fijn .

Iedereen bepaalt zelf waar de grens ligt. Ik had een veel rustiger start gehad de eerste maanden met flesvoeding, maar nu kan ik terugkijken op een mooie periode van borstvoeding die ik anders op een rotmanier had afgesloten. Ik weet oprecht niet wat beter is.

@Gogo83 op zich fijn dat je een diagnose hebt. Ik snap heel goed dat dit een enorme impact heeft op je toekomstbeeld. Wat je vandaag te horen hebt gekregen, is niet niks. Laat het rustig indalen.

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 17:23 schreef Mariposas het volgende:
@:majo er zijn heel veel mensen die helemaal niet zo’n bijzonder gevoel hebben bij het geven van borstvoeding. Die ga je alleen niet per se in dit topic vinden.
Ik vond het in het begin heel zwaar en helemaal niet leuk, het ging ook echt vreselijk. Het is dat ik een enorm sterk gevoel had vanuit mijzelf dat ik borstvoeding wilde geven, anders was ik er zeker snel mee gestopt. Als je dat sterke gevoel niet hebt, dan is het ook niet raar als je liever flesvoeding geeft met kunstmelk. Probeer te luisteren naar je gevoel en niet naar een maatschappelijke norm (of Fok!-norm).

Het is inderdaad misschien niet het beste topic om dit aan te kaarten maar het steunt me ook wel om in de reacties te lezen dat iedereen hier ook wel moeilijke momenten heeft gehad of op het punt heeft gestaan om te stoppen. Het liefst zou ik wel moedermelk geven, gewoon omdat dat het beste is voor hem en ik hem de best mogelijke start wil geven. Ik denk dat het een combi tussen live voeden en kolven gaat worden.

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 17:23 schreef Viv het volgende:

[..]


Is er al een lactatiekundige bij geweest? Baby's kunnen door van alles gefrustreerd raken (te veel melk tegelijk, te lang wachten op een toeschietreflex, krampjes, etc). Ik kon destijds mijn boze baby ook niet goed kalmeren voor het aanleggen, want dan rook ze mij en dus melk. Dat van die moed in de schoenen bij ieder huiltje had ik ook, niet alleen door dat boze gedoe maar ook door pijn bij mij, door het frequente en slechte aanhappen. Sterkte!

_{Ik bewaar mijn fulltime kolven anti-propaganda wel voor een andere keer.}

Donderdag komt de lactatiekundige Er is sowieso wel iets aan de hand want na de voeding is het elke keer brullen geblazen dus wil ook kijken wat daar precies speelt. Als de voedingsmomenten wat rustiger worden dan wordt voeden waarschijnlijk een stuk minder frustrerend.

Fulltime kolven zie ik overigens ook niet zitten, zeker niet in de nacht

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 17:36 schreef Phaidra het volgende:

[..]

Borstvoeding geven vond ik vooral fijn als het gewoon goed liep. Als dat niet zo is, dan is het soms behoorlijk zwaar. Zeker omdat je het ook niet zomaar even uit handen kan geven. Het is dan frustrerend, benauwend en soms ook gewoon lichamelijk pijnlijk of vermoeiend. De hoop dat het wel makkelijker zou worden, hield me op de been. En de overtuiging dat ik echt graag borstvoeding wilde geven. Ik ben over mijn grenzen heen gegaan, zelfs een keer daadwerkelijk gestopt en begonnen met afbouwen. Maar toen ineens ging het makkelijker en werd het voornamelijk fijn .

Iedereen bepaalt zelf waar de grens ligt. Ik had een veel rustiger start gehad de eerste maanden met flesvoeding, maar nu kan ik terugkijken op een mooie periode van borstvoeding die ik anders op een rotmanier had afgesloten. Ik weet oprecht niet wat beter is.

Bedankt voor deze reactie Ik zit er vandaag ook even doorheen omdat hij een regeldag heeft, dat helpt ook niet mee Ik ga sowieso de LK afwachten en hopen dat de frustraties van beide partijen minder worden. Ik heb ook het idee dat voor hem de fles ook veel fijner is

@MaJo ik zag er zelfs als een berg tegenop de eerste paar weken. Elke keer dat hij zich kwam melden, gingen mijn haren overeind staan . En ik vind het nog steeds maar heel zelden bijzonder of fijn. 'S nachts is hij niet gefrustreerd dus dan gaat het drinken goed, maar dan ben ik te moe om het leuk en bijzonder te vinden. En rustige voedingen overdag zijn zeldzaam. Zo nu en dan gaat het lekker op een moment dat ik ervan kan genieten en dan geniet ik dubbel.

Dus, je bent niet de enige!

@MaJo Ik herken het niet maar er is in dit topic in het verleden wel vaker over gesproken dus je bent zeker niet alleen.

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 17:27 schreef Phaidra het volgende:
Hmmm, even mijn gedachten hierbij. De meeste moeders die borstvoeding geven, kolven de eerste dagen af en toe voor extra stimulatie. Bijvoorbeeld omdat de baby misselijk is en niet wil drinken. Ik denk dat er weinig vrouwen zijn die vanaf het allereerste prille begin live voeden en nooit kolven.

Ik heb de eerste weken niet gekolfd en heb niet het idee dat de meeste moeders de eerste dagen kolven. Wel als de borstvoeding moeilijk op gang komt door bijvoorbeeld een keizersnede maar moeten kolven om de productie op gang te krijgen lijkt me niet de standaard.

En wij hebben hier weer een nieuwe modus gevonden, even kijken of dit een lange termijnoplossing is.

'S nachts live voeden, want hij slaapt meestal zo weer in en hij protesteert nooit. Overdag kolven en flesjes geven. Therapeutisch voeden, 120ml per keer. Eerste resultaten zijn wel goed, ik kan zonder al teveel oponthoud werken want hij komt zich minder vaak melden. Hij krijgt nu zeker 500ml gekolfde melk uit de fles over een etmaal. De rest lurkt hij hopelijk 's nachts naar binnen.

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 17:44 schreef MaJo het volgende:
Ik ga sowieso de LK afwachten en hopen dat de frustraties van beide partijen minder worden.

Ik vond een afspraak met de lk destijds alleen al fijn omdat ik dan een periode moest overbruggen die nog enigszins te overzien was.

quote:

Ik heb ook het idee dat voor hem de fles ook veel fijner is

Weet je, op dit moment ís de fles misschien ook wel veel fijner voor hem. Maar daarin zit ook meteen de valkuil: dat hij gewend kan raken aan de stabiele en snelle melkstroom waar hij weinig voor hoeft te doen, waarna het geduld aan de borst nóg verder te zoeken is.

@MaJo Wanneer leg je je kindje aan? Als in: doe je dat als je kindje huilt? Of merk je eerder al dat je kindje honger heeft?

Misschien scheelt het frustratie aan beiden kanten wanneer je bij de eerste hongersignalen al aan kan leggen.



Ik persoonlijk zou terughoudend zijn met nu (vaak) de fles aan te bieden. Ik zou namelijk bang zijn voor borstweigeren en/of tepelverwarring.

Ik gooi deze facebookgroepen er ook even in. Is toch wat laagdrempeliger en via de zoekfunctie is ook héél veel te vinden. Ik heb er ontzettend veel aan gehad de afgelopen jaren:

In deze groep beantwoorden alleen lactatiekundigen je vraag.
https://www.facebook.com/groups/borstvoedingvraag/?ref=share

Borstvoedingsforum (zijn ook lk’s aanwezig)
https://www.facebook.com/groups/BorstvoedingNatuurlijk/?ref=share

La Leche League (zijn ook lk’s aanwezig)
https://www.facebook.com/groups/lalecheleague.nl/?ref=share

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 17:13 schreef MaJo het volgende:
Hier een heel ander verhaal over borstvoeding, ik ben benieuwd of ik herkenning kan vinden.

Je hoort altijd dat borstvoeding geven zo mooi en bijzonder is. Nou ik vind er eigenlijk helemaal niks aan en het frustreert me behoorlijk Tuurlijk, af en toe kijk ik naar hem aan mijn borst en dan voel ik echt wel dat gelukkige moment. Maar andere momenten staat het me behoorlijk tegen. Aapie is erg ongeduldig en als hij de borst niet NU krijgt zet hij het op een gillen. Ook als hij eenmaal de borst krijgt is hij ongeduldig en lukt het vaak slecht om aan te happen omdat hij zo overstuur is. Als hij eenmaal aangehapt is laat hij vaak los en maait dan met z'n armen de tepelhoed eraf. Die zit vol melk dus ik zit continu onder de melk Ik moet hem dan echt weer even rustig krijgen voordat hij weer rustig aan kan happen. Ik heb af en toe als hij begint te huilen dat de moed echt in mijn schoenen zakt, ik heb dan helemaal geen zin om de borst aan te bieden. Het liefst zou ik misschien helemaal flesvoeding geven maar als het even kan wel met mijn eigen melk. Dat wordt dan fulltime kolven, ik weet niet hoe blij ik daarvan word...

Voorlopig in ieder geval maar door met overdag voeden en 's nachts de fles met afgekolfde melk.

Ik weet eigenlijk niet goed wat ik met deze post wil, ik denk van me afschrijven. En misschien wat herkenning zien te vinden.

Ik herken het gevoel MaJo. Ik voelde me al een beetje een ontaarde moeder omdat ik ook niet echt geniet van het borstvoeding geven. Ik doe het puur voor Y, omdat haar gezondheid prioriteit is. Ik heb verder niet zoiets van oke, dit is een ultiem gelukmomentje en ik voel nu een intense band ofzo, nee .

Even iets anders, heeft iemand ervaring/weleens gehoord van het Raynaud fenomeen icm borstvoeden?
https://www.lalecheleague(...)raynaud-wintertepels

Sinds gisteren klaar met de spruwmedicatie maar borst/tepel blijft pijnlijk. Tepel wordt ook wit na het voeden, daarna paars en rood. De pijn komt voornamelijk na het voeden, niet tijdens het voeden zelf. Morgen heb ik weer een videobelafspraak met de verloskundige en ga ik het aankaarten. Ik ben zelf over het algemeen helemaal niet zo googlend en zelfdiagnosticerend maar ik kwam dit toevallig tegen en dat wit/paars/rood worden van de tepel is natuurlijk wel typerend. Las ook op een andere site dat het vaak per ongeluk voor candida wordt aangezien.

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 18:48 schreef Smart_ass het volgende:
Even iets anders, heeft iemand ervaring/weleens gehoord van het Raynaud fenomeen icm borstvoeden?
https://www.lalecheleague(...)raynaud-wintertepels

Sinds gisteren klaar met de spruwmedicatie maar borst/tepel blijft pijnlijk. Tepel wordt ook wit na het voeden, daarna paars en rood. De pijn komt voornamelijk na het voeden, niet tijdens het voeden zelf. Morgen heb ik weer een videobelafspraak met de verloskundige en ga ik het aankaarten. Ik ben zelf over het algemeen helemaal niet zo googlend en zelfdiagnosticerend maar ik kwam dit toevallig tegen en dat wit/paars/rood worden van de tepel is natuurlijk wel typerend. Las ook op een andere site dat het vaak per ongeluk voor candida wordt aangezien.

Ja! In lichte mate bij de eerste. Goed je tepels warm houden en direct na het voeden weer bedekken. Bij mij werd het minder met de tijd

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 18:48 schreef Smart_ass het volgende:
Even iets anders, heeft iemand ervaring/weleens gehoord van het Raynaud fenomeen icm borstvoeden?
https://www.lalecheleague(...)raynaud-wintertepels

Sinds gisteren klaar met de spruwmedicatie maar borst/tepel blijft pijnlijk. Tepel wordt ook wit na het voeden, daarna paars en rood. De pijn komt voornamelijk na het voeden, niet tijdens het voeden zelf. Morgen heb ik weer een videobelafspraak met de verloskundige en ga ik het aankaarten. Ik ben zelf over het algemeen helemaal niet zo googlend en zelfdiagnosticerend maar ik kwam dit toevallig tegen en dat wit/paars/rood worden van de tepel is natuurlijk wel typerend. Las ook op een andere site dat het vaak per ongeluk voor candida wordt aangezien.

https://www.borstvoeding.(...)sYTKUrGNBaq1Lk1d1S9U
Hier iets uitgebreider.

@MaJo, hier ook een zekere herkenning, hoor. Bij mijn oudste heb ik na een maand of drie echt gierend staan janken omdat ik het zo ongelooflijk benauwend vond. En dan ging hier het voeden echt vanaf dag 1 probleemloos, pijnloos, kloofloos. Ik heb nooit hoeven kolven ter stimulatie en het voeden was een eitje en nog vloog het me zo vreselijk aan. Ik moest blijven voeden omdat hij de fles op alle mogelijke manieren weigerde en in geloof(de) niet in het idee van een baby “laten voelen wie de baas is” door hem dan de borst te weigeren. Na die meltdown heb ik nog bijna vier maanden door gevoed, min of meer noodgedwongen dus. Ik ging er bijna aan tenonder.

Wat ik maar zeggen wil: ook hier geen eeuwigdurende glitterregenbogen. Ik vond het waardevol en ben blij dat ik het gedaan heb, maar het heeft erg veel van me gevraagd en ik zou daarom nooit iemand adviseren door te blijven ploeteren. Als je wil stoppen: stop. Je bent aan niemand verantwoording schuldig, en Aapie wordt met kv ook prima groot. Al die zijn dus ook niet nodig. Het is bikkelen, je bent geen mindere moeder als je het niet kan of wil doen.

[ Bericht 19% gewijzigd door Jentin op 11-11-2020 20:08:21 ]