Borstvoeding deel 259

Het is gewoon onderdeel van de inspectie naar voedselveiligheid, ik snap dan wel dat ze daar de moedermelk ook in meenemen. Ik vraag mij af of ze dan daadwerkelijk moeilijk gaan doen over wel/geen datum, maar goed, ik snap dat sommige opvangcentra er geen risico in willen nemen. Die willen gewoon een goed rapport

Ik vind het kwalijker dat ze andere termijnen voor versheid hanteren dan LLL (8 dagen of invriezen na max 48 uur).

Sowieso zijn de termijnen voor versheid bizar die voor inspectie worden aangehouden. Zoveel onnodige voedselverspilling.

Zelf geef ik bv mee in de avent bekers. Als het vers is staat daar de datum van kolven op. Uit de diepvries geen datum. Nummeren doe ik altijd voor de opvang / opa en oma om er zeker van te zijn dat de oudste melk het eerst op gaat.

Wat is jullie eigen ervaring met het bewaren van bv? Ze gaven gisteren aan dat ze krampjes leek te hebben. Die heeft ze normaal niet of heel kort. Nu had ik voor het eerst melk van 4-5 dagen oud meegegeven (normaal 1-2 dagen). Bedacht me dat daar mss de oorzaak zit? Misschien nog 1x proberen as maandag en bij herhaling (want kan natuurlijk toeval zijn) toch maar invriezen en diepvriesmelk meegeven op maandag.

Vanochtend een consult gehad bij een lactatiekundige die gespecialiseerd is in IGT (insufficient glandular tissue) en tja...

Wat fijn is, is dat ze bevestigde dat het idd IGT is (de lactatiekundige die die diagnose destijds stelde had het nog nooit gezien) en daardoor konden we snel door naar de opties.

Voor mij zijn domperidom en donormelk geen optie, ik wil vooral gewoon het gevoel hebben dat ik er alles aan gedaan heb om iig deels borstvoeding te geven, maar gezien de hart- en vaatklachten aan beide kanten van de familie vind ik domperidom een risico. En ik heb ook gewoon geen zin in naar een cardioloog moeten tijdens de kraamtijd.

Ik wil dus vooral de ervaring van mijn baby zelf voeden, met ondersteuning van kv. De lk vroeg zich heel erg af hoeveel moeite ik moest gaan doen voor iets wat er gewoon maar heel beperkt is. Zij raadde aan om met een borstvoedingshulpset te gaan werken, zodat mijn borsten wel gestimuleerd worden, maar er bijvoeding komt om voor voldoende voeding te zorgen.

Ze gaf ook aan dat niet kolven in mijn geval waarschijnlijk de beste optie was, want als ik baby met de hulpset van voeding kan voorzien, worden mijn borsten zo het beste gestimuleerd. Extra kolven zorgt alleen maar voor meer gedoe en daardoor minder ontspanning. En hoewel ik denk dat ze daar een heel goed punt mee heeft, voelt het alsof ik er zonder kolven niet alles aan doe. Terwijl ik eigenlijk ook wel weet dat ik voeden + nakolven waarschijnlijk alleen ga volhouden in die twee weken dat man thuis is, en dat het heel veel van me gaat vragen. Niet erg als het resultaat oplevert, maar dat laatste gaat dus waarschijnlijk minimaal zijn.

Ik sta er nu een beetje dubbel in. Niet kolven was helemaal niet iets waar ik van tevoren over nagedacht heb. Ik denk dat ze een goed punt heeft en het voeden met een hulpset er misschien voor zorgt dat ik het langer volhoud en op die manier toch nog deels eigen melk kan geven dan als ik ga voeden en kolven en op die manier alleen maar met voeden bezig ben. Maar tegelijkertijd baal ik en ben ik verdrietig. Vooral omdat het me dus echt niet gegeven is om gewoon borstvoeding te geven. Hopelijk zakt dat gevoel snel weer.

Ze heeft me trouwens ook nog de naam en telefoonnummer gegeven van iemand die in een vergelijkbare situatie zit en op deze manier nu drie maanden borstvoeding geeft. Dus met haar ga ik sowieso nog even contact opnemen.

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 14:14 schreef Gogo83 het volgende:
Ik wil dus vooral de ervaring van mijn baby zelf voeden, met ondersteuning van kv.

Misschien helpt het om dit doel verder "in te kleuren"? Gaat het je vooral om de ervaring van het drinken aan de borst, of is het streven om ondanks de IGT toch zoveel mogelijk eigen moedermelk (of: zo min mogelijk kv) te geven?

quote:

Maar tegelijkertijd baal ik en ben ik verdrietig. Vooral omdat het me dus echt niet gegeven is om gewoon borstvoeding te geven. Hopelijk zakt dat gevoel snel weer.

Dat is ook gewoon echt heel verdrietig als je dat graag had gewild. Sterkte!

Gogo wat shit dat je IGT hebt! Mijn schoonzus kwam daar bij haar eerste ook achter.... heel veel verdriet!

Ik denk dat iedereen in dit topic herkent hoe diep je kan gaan als het niet soepel verloopt. Dus ik denk dat je lk een heel wijze raad heeft gegeven. Ik zou persoonlijk de combi van voeden en nakolven en bijvoeden ook afraden (ik ging daar echt half aan onderdoor).

Ik hoop dat je met die hulpset kan gaan genieten van heel veel mooie momenten met je kindje aan je borst!

Wel fijn dat je een gespecialiseerde lk hebt gevonden Gogo!

Verder kan ik me goed voorstellen dat het echt teleurstellend is om dit weer zo te horen. Haar advies klinkt heel zinnig. Ik zou meenemen dat het standaard advies van 'kolven kolven kolven' gericht is op vrouwen zonder jouw aandoening. Dus dat het logisch is dat jij denkt dat dat synoniem staat voor er alles aan doen, maar dat dat misschien dus niet terecht is.

Hier een heel ander verhaal over borstvoeding, ik ben benieuwd of ik herkenning kan vinden.

Je hoort altijd dat borstvoeding geven zo mooi en bijzonder is. Nou ik vind er eigenlijk helemaal niks aan en het frustreert me behoorlijk Tuurlijk, af en toe kijk ik naar hem aan mijn borst en dan voel ik echt wel dat gelukkige moment. Maar andere momenten staat het me behoorlijk tegen. Aapie is erg ongeduldig en als hij de borst niet NU krijgt zet hij het op een gillen. Ook als hij eenmaal de borst krijgt is hij ongeduldig en lukt het vaak slecht om aan te happen omdat hij zo overstuur is. Als hij eenmaal aangehapt is laat hij vaak los en maait dan met z'n armen de tepelhoed eraf. Die zit vol melk dus ik zit continu onder de melk Ik moet hem dan echt weer even rustig krijgen voordat hij weer rustig aan kan happen. Ik heb af en toe als hij begint te huilen dat de moed echt in mijn schoenen zakt, ik heb dan helemaal geen zin om de borst aan te bieden. Het liefst zou ik misschien helemaal flesvoeding geven maar als het even kan wel met mijn eigen melk. Dat wordt dan fulltime kolven, ik weet niet hoe blij ik daarvan word...

Voorlopig in ieder geval maar door met overdag voeden en 's nachts de fles met afgekolfde melk.

Ik weet eigenlijk niet goed wat ik met deze post wil, ik denk van me afschrijven. En misschien wat herkenning zien te vinden.

@MaJo er zijn heel veel mensen die helemaal niet zo’n bijzonder gevoel hebben bij het geven van borstvoeding. Die ga je alleen niet per se in dit topic vinden.
Ik vond het in het begin heel zwaar en helemaal niet leuk, het ging ook echt vreselijk. Het is dat ik een enorm sterk gevoel had vanuit mijzelf dat ik borstvoeding wilde geven, anders was ik er zeker snel mee gestopt. Als je dat sterke gevoel niet hebt, dan is het ook niet raar als je liever flesvoeding geeft met kunstmelk. Probeer te luisteren naar je gevoel en niet naar een maatschappelijke norm (of Fok!-norm).

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 17:13 schreef MaJo het volgende:
Hier een heel ander verhaal over borstvoeding, ik ben benieuwd of ik herkenning kan vinden.

Je hoort altijd dat borstvoeding geven zo mooi en bijzonder is. Nou ik vind er eigenlijk helemaal niks aan en het frustreert me behoorlijk Tuurlijk, af en toe kijk ik naar hem aan mijn borst en dan voel ik echt wel dat gelukkige moment. Maar andere momenten staat het me behoorlijk tegen. Aapie is erg ongeduldig en als hij de borst niet NU krijgt zet hij het op een gillen. Ook als hij eenmaal de borst krijgt is hij ongeduldig en lukt het vaak slecht om aan te happen omdat hij zo overstuur is. Als hij eenmaal aangehapt is laat hij vaak los en maait dan met z'n armen de tepelhoed eraf. Die zit vol melk dus ik zit continu onder de melk Ik moet hem dan echt weer even rustig krijgen voordat hij weer rustig aan kan happen. Ik heb af en toe als hij begint te huilen dat de moed echt in mijn schoenen zakt, ik heb dan helemaal geen zin om de borst aan te bieden. Het liefst zou ik misschien helemaal flesvoeding geven maar als het even kan wel met mijn eigen melk. Dat wordt dan fulltime kolven, ik weet niet hoe blij ik daarvan word...

Voorlopig in ieder geval maar door met overdag voeden en 's nachts de fles met afgekolfde melk.

Ik weet eigenlijk niet goed wat ik met deze post wil, ik denk van me afschrijven. En misschien wat herkenning zien te vinden.

Is er al een lactatiekundige bij geweest? Baby's kunnen door van alles gefrustreerd raken (te veel melk tegelijk, te lang wachten op een toeschietreflex, krampjes, etc). Ik kon destijds mijn boze baby ook niet goed kalmeren voor het aanleggen, want dan rook ze mij en dus melk. Dat van die moed in de schoenen bij ieder huiltje had ik ook, niet alleen door dat boze gedoe maar ook door pijn bij mij, door het frequente en slechte aanhappen. Sterkte!

_{Ik bewaar mijn fulltime kolven anti-propaganda wel voor een andere keer.}

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 14:14 schreef Gogo83 het volgende:
Vanochtend een consult gehad bij een lactatiekundige die gespecialiseerd is in IGT (insufficient glandular tissue) en tja...

Wat fijn is, is dat ze bevestigde dat het idd IGT is (de lactatiekundige die die diagnose destijds stelde had het nog nooit gezien) en daardoor konden we snel door naar de opties.

Voor mij zijn domperidom en donormelk geen optie, ik wil vooral gewoon het gevoel hebben dat ik er alles aan gedaan heb om iig deels borstvoeding te geven, maar gezien de hart- en vaatklachten aan beide kanten van de familie vind ik domperidom een risico. En ik heb ook gewoon geen zin in naar een cardioloog moeten tijdens de kraamtijd.

Ik wil dus vooral de ervaring van mijn baby zelf voeden, met ondersteuning van kv. De lk vroeg zich heel erg af hoeveel moeite ik moest gaan doen voor iets wat er gewoon maar heel beperkt is. Zij raadde aan om met een borstvoedingshulpset te gaan werken, zodat mijn borsten wel gestimuleerd worden, maar er bijvoeding komt om voor voldoende voeding te zorgen.

Ze gaf ook aan dat niet kolven in mijn geval waarschijnlijk de beste optie was, want als ik baby met de hulpset van voeding kan voorzien, worden mijn borsten zo het beste gestimuleerd. Extra kolven zorgt alleen maar voor meer gedoe en daardoor minder ontspanning. En hoewel ik denk dat ze daar een heel goed punt mee heeft, voelt het alsof ik er zonder kolven niet alles aan doe. Terwijl ik eigenlijk ook wel weet dat ik voeden + nakolven waarschijnlijk alleen ga volhouden in die twee weken dat man thuis is, en dat het heel veel van me gaat vragen. Niet erg als het resultaat oplevert, maar dat laatste gaat dus waarschijnlijk minimaal zijn.

Ik sta er nu een beetje dubbel in. Niet kolven was helemaal niet iets waar ik van tevoren over nagedacht heb. Ik denk dat ze een goed punt heeft en het voeden met een hulpset er misschien voor zorgt dat ik het langer volhoud en op die manier toch nog deels eigen melk kan geven dan als ik ga voeden en kolven en op die manier alleen maar met voeden bezig ben. Maar tegelijkertijd baal ik en ben ik verdrietig. Vooral omdat het me dus echt niet gegeven is om gewoon borstvoeding te geven. Hopelijk zakt dat gevoel snel weer.

Ze heeft me trouwens ook nog de naam en telefoonnummer gegeven van iemand die in een vergelijkbare situatie zit en op deze manier nu drie maanden borstvoeding geeft. Dus met haar ga ik sowieso nog even contact opnemen.

Hmmm, even mijn gedachten hierbij. De meeste moeders die borstvoeding geven, kolven de eerste dagen af en toe voor extra stimulatie. Bijvoorbeeld omdat de baby misselijk is en niet wil drinken. Ik denk dat er weinig vrouwen zijn die vanaf het allereerste prille begin live voeden en nooit kolven.

Ik snap ook wel dat steeds kolven naast het voeden een te grote belasting kan worden, zeker als je al weet dat 100% borstvoeden er niet inzit. Maar als jij je productie in de eerste dagen een extra zetje zou willen geven, waarom niet? Ik denk dat je voor jezelf goed moet afwegen of je een grens kan trekken als het kolven teveel wordt.

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 17:13 schreef MaJo het volgende:
Hier een heel ander verhaal over borstvoeding, ik ben benieuwd of ik herkenning kan vinden.

Je hoort altijd dat borstvoeding geven zo mooi en bijzonder is. Nou ik vind er eigenlijk helemaal niks aan en het frustreert me behoorlijk Tuurlijk, af en toe kijk ik naar hem aan mijn borst en dan voel ik echt wel dat gelukkige moment. Maar andere momenten staat het me behoorlijk tegen. Aapie is erg ongeduldig en als hij de borst niet NU krijgt zet hij het op een gillen. Ook als hij eenmaal de borst krijgt is hij ongeduldig en lukt het vaak slecht om aan te happen omdat hij zo overstuur is. Als hij eenmaal aangehapt is laat hij vaak los en maait dan met z'n armen de tepelhoed eraf. Die zit vol melk dus ik zit continu onder de melk Ik moet hem dan echt weer even rustig krijgen voordat hij weer rustig aan kan happen. Ik heb af en toe als hij begint te huilen dat de moed echt in mijn schoenen zakt, ik heb dan helemaal geen zin om de borst aan te bieden. Het liefst zou ik misschien helemaal flesvoeding geven maar als het even kan wel met mijn eigen melk. Dat wordt dan fulltime kolven, ik weet niet hoe blij ik daarvan word...

Voorlopig in ieder geval maar door met overdag voeden en 's nachts de fles met afgekolfde melk.

Ik weet eigenlijk niet goed wat ik met deze post wil, ik denk van me afschrijven. En misschien wat herkenning zien te vinden.

Borstvoeding geven vond ik vooral fijn als het gewoon goed liep. Als dat niet zo is, dan is het soms behoorlijk zwaar. Zeker omdat je het ook niet zomaar even uit handen kan geven. Het is dan frustrerend, benauwend en soms ook gewoon lichamelijk pijnlijk of vermoeiend. De hoop dat het wel makkelijker zou worden, hield me op de been. En de overtuiging dat ik echt graag borstvoeding wilde geven. Ik ben over mijn grenzen heen gegaan, zelfs een keer daadwerkelijk gestopt en begonnen met afbouwen. Maar toen ineens ging het makkelijker en werd het voornamelijk fijn .

Iedereen bepaalt zelf waar de grens ligt. Ik had een veel rustiger start gehad de eerste maanden met flesvoeding, maar nu kan ik terugkijken op een mooie periode van borstvoeding die ik anders op een rotmanier had afgesloten. Ik weet oprecht niet wat beter is.

@Gogo83 op zich fijn dat je een diagnose hebt. Ik snap heel goed dat dit een enorme impact heeft op je toekomstbeeld. Wat je vandaag te horen hebt gekregen, is niet niks. Laat het rustig indalen.

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 17:23 schreef Mariposas het volgende:
@:majo er zijn heel veel mensen die helemaal niet zo’n bijzonder gevoel hebben bij het geven van borstvoeding. Die ga je alleen niet per se in dit topic vinden.
Ik vond het in het begin heel zwaar en helemaal niet leuk, het ging ook echt vreselijk. Het is dat ik een enorm sterk gevoel had vanuit mijzelf dat ik borstvoeding wilde geven, anders was ik er zeker snel mee gestopt. Als je dat sterke gevoel niet hebt, dan is het ook niet raar als je liever flesvoeding geeft met kunstmelk. Probeer te luisteren naar je gevoel en niet naar een maatschappelijke norm (of Fok!-norm).

Het is inderdaad misschien niet het beste topic om dit aan te kaarten maar het steunt me ook wel om in de reacties te lezen dat iedereen hier ook wel moeilijke momenten heeft gehad of op het punt heeft gestaan om te stoppen. Het liefst zou ik wel moedermelk geven, gewoon omdat dat het beste is voor hem en ik hem de best mogelijke start wil geven. Ik denk dat het een combi tussen live voeden en kolven gaat worden.

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 17:23 schreef Viv het volgende:

[..]


Is er al een lactatiekundige bij geweest? Baby's kunnen door van alles gefrustreerd raken (te veel melk tegelijk, te lang wachten op een toeschietreflex, krampjes, etc). Ik kon destijds mijn boze baby ook niet goed kalmeren voor het aanleggen, want dan rook ze mij en dus melk. Dat van die moed in de schoenen bij ieder huiltje had ik ook, niet alleen door dat boze gedoe maar ook door pijn bij mij, door het frequente en slechte aanhappen. Sterkte!

_{Ik bewaar mijn fulltime kolven anti-propaganda wel voor een andere keer.}

Donderdag komt de lactatiekundige Er is sowieso wel iets aan de hand want na de voeding is het elke keer brullen geblazen dus wil ook kijken wat daar precies speelt. Als de voedingsmomenten wat rustiger worden dan wordt voeden waarschijnlijk een stuk minder frustrerend.

Fulltime kolven zie ik overigens ook niet zitten, zeker niet in de nacht

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 17:36 schreef Phaidra het volgende:

[..]

Borstvoeding geven vond ik vooral fijn als het gewoon goed liep. Als dat niet zo is, dan is het soms behoorlijk zwaar. Zeker omdat je het ook niet zomaar even uit handen kan geven. Het is dan frustrerend, benauwend en soms ook gewoon lichamelijk pijnlijk of vermoeiend. De hoop dat het wel makkelijker zou worden, hield me op de been. En de overtuiging dat ik echt graag borstvoeding wilde geven. Ik ben over mijn grenzen heen gegaan, zelfs een keer daadwerkelijk gestopt en begonnen met afbouwen. Maar toen ineens ging het makkelijker en werd het voornamelijk fijn .

Iedereen bepaalt zelf waar de grens ligt. Ik had een veel rustiger start gehad de eerste maanden met flesvoeding, maar nu kan ik terugkijken op een mooie periode van borstvoeding die ik anders op een rotmanier had afgesloten. Ik weet oprecht niet wat beter is.

Bedankt voor deze reactie Ik zit er vandaag ook even doorheen omdat hij een regeldag heeft, dat helpt ook niet mee Ik ga sowieso de LK afwachten en hopen dat de frustraties van beide partijen minder worden. Ik heb ook het idee dat voor hem de fles ook veel fijner is

@MaJo ik zag er zelfs als een berg tegenop de eerste paar weken. Elke keer dat hij zich kwam melden, gingen mijn haren overeind staan . En ik vind het nog steeds maar heel zelden bijzonder of fijn. 'S nachts is hij niet gefrustreerd dus dan gaat het drinken goed, maar dan ben ik te moe om het leuk en bijzonder te vinden. En rustige voedingen overdag zijn zeldzaam. Zo nu en dan gaat het lekker op een moment dat ik ervan kan genieten en dan geniet ik dubbel.

Dus, je bent niet de enige!

@MaJo Ik herken het niet maar er is in dit topic in het verleden wel vaker over gesproken dus je bent zeker niet alleen.

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 17:27 schreef Phaidra het volgende:
Hmmm, even mijn gedachten hierbij. De meeste moeders die borstvoeding geven, kolven de eerste dagen af en toe voor extra stimulatie. Bijvoorbeeld omdat de baby misselijk is en niet wil drinken. Ik denk dat er weinig vrouwen zijn die vanaf het allereerste prille begin live voeden en nooit kolven.

Ik heb de eerste weken niet gekolfd en heb niet het idee dat de meeste moeders de eerste dagen kolven. Wel als de borstvoeding moeilijk op gang komt door bijvoorbeeld een keizersnede maar moeten kolven om de productie op gang te krijgen lijkt me niet de standaard.

En wij hebben hier weer een nieuwe modus gevonden, even kijken of dit een lange termijnoplossing is.

'S nachts live voeden, want hij slaapt meestal zo weer in en hij protesteert nooit. Overdag kolven en flesjes geven. Therapeutisch voeden, 120ml per keer. Eerste resultaten zijn wel goed, ik kan zonder al teveel oponthoud werken want hij komt zich minder vaak melden. Hij krijgt nu zeker 500ml gekolfde melk uit de fles over een etmaal. De rest lurkt hij hopelijk 's nachts naar binnen.

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 17:44 schreef MaJo het volgende:
Ik ga sowieso de LK afwachten en hopen dat de frustraties van beide partijen minder worden.

Ik vond een afspraak met de lk destijds alleen al fijn omdat ik dan een periode moest overbruggen die nog enigszins te overzien was.

quote:

Ik heb ook het idee dat voor hem de fles ook veel fijner is

Weet je, op dit moment ís de fles misschien ook wel veel fijner voor hem. Maar daarin zit ook meteen de valkuil: dat hij gewend kan raken aan de stabiele en snelle melkstroom waar hij weinig voor hoeft te doen, waarna het geduld aan de borst nóg verder te zoeken is.

@MaJo Wanneer leg je je kindje aan? Als in: doe je dat als je kindje huilt? Of merk je eerder al dat je kindje honger heeft?

Misschien scheelt het frustratie aan beiden kanten wanneer je bij de eerste hongersignalen al aan kan leggen.



Ik persoonlijk zou terughoudend zijn met nu (vaak) de fles aan te bieden. Ik zou namelijk bang zijn voor borstweigeren en/of tepelverwarring.

Ik gooi deze facebookgroepen er ook even in. Is toch wat laagdrempeliger en via de zoekfunctie is ook héél veel te vinden. Ik heb er ontzettend veel aan gehad de afgelopen jaren:

In deze groep beantwoorden alleen lactatiekundigen je vraag.
https://www.facebook.com/groups/borstvoedingvraag/?ref=share

Borstvoedingsforum (zijn ook lk’s aanwezig)
https://www.facebook.com/groups/BorstvoedingNatuurlijk/?ref=share

La Leche League (zijn ook lk’s aanwezig)
https://www.facebook.com/groups/lalecheleague.nl/?ref=share

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 17:13 schreef MaJo het volgende:
Hier een heel ander verhaal over borstvoeding, ik ben benieuwd of ik herkenning kan vinden.

Je hoort altijd dat borstvoeding geven zo mooi en bijzonder is. Nou ik vind er eigenlijk helemaal niks aan en het frustreert me behoorlijk Tuurlijk, af en toe kijk ik naar hem aan mijn borst en dan voel ik echt wel dat gelukkige moment. Maar andere momenten staat het me behoorlijk tegen. Aapie is erg ongeduldig en als hij de borst niet NU krijgt zet hij het op een gillen. Ook als hij eenmaal de borst krijgt is hij ongeduldig en lukt het vaak slecht om aan te happen omdat hij zo overstuur is. Als hij eenmaal aangehapt is laat hij vaak los en maait dan met z'n armen de tepelhoed eraf. Die zit vol melk dus ik zit continu onder de melk Ik moet hem dan echt weer even rustig krijgen voordat hij weer rustig aan kan happen. Ik heb af en toe als hij begint te huilen dat de moed echt in mijn schoenen zakt, ik heb dan helemaal geen zin om de borst aan te bieden. Het liefst zou ik misschien helemaal flesvoeding geven maar als het even kan wel met mijn eigen melk. Dat wordt dan fulltime kolven, ik weet niet hoe blij ik daarvan word...

Voorlopig in ieder geval maar door met overdag voeden en 's nachts de fles met afgekolfde melk.

Ik weet eigenlijk niet goed wat ik met deze post wil, ik denk van me afschrijven. En misschien wat herkenning zien te vinden.

Ik herken het gevoel MaJo. Ik voelde me al een beetje een ontaarde moeder omdat ik ook niet echt geniet van het borstvoeding geven. Ik doe het puur voor Y, omdat haar gezondheid prioriteit is. Ik heb verder niet zoiets van oke, dit is een ultiem gelukmomentje en ik voel nu een intense band ofzo, nee .

Even iets anders, heeft iemand ervaring/weleens gehoord van het Raynaud fenomeen icm borstvoeden?
https://www.lalecheleague(...)raynaud-wintertepels

Sinds gisteren klaar met de spruwmedicatie maar borst/tepel blijft pijnlijk. Tepel wordt ook wit na het voeden, daarna paars en rood. De pijn komt voornamelijk na het voeden, niet tijdens het voeden zelf. Morgen heb ik weer een videobelafspraak met de verloskundige en ga ik het aankaarten. Ik ben zelf over het algemeen helemaal niet zo googlend en zelfdiagnosticerend maar ik kwam dit toevallig tegen en dat wit/paars/rood worden van de tepel is natuurlijk wel typerend. Las ook op een andere site dat het vaak per ongeluk voor candida wordt aangezien.

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 18:48 schreef Smart_ass het volgende:
Even iets anders, heeft iemand ervaring/weleens gehoord van het Raynaud fenomeen icm borstvoeden?
https://www.lalecheleague(...)raynaud-wintertepels

Sinds gisteren klaar met de spruwmedicatie maar borst/tepel blijft pijnlijk. Tepel wordt ook wit na het voeden, daarna paars en rood. De pijn komt voornamelijk na het voeden, niet tijdens het voeden zelf. Morgen heb ik weer een videobelafspraak met de verloskundige en ga ik het aankaarten. Ik ben zelf over het algemeen helemaal niet zo googlend en zelfdiagnosticerend maar ik kwam dit toevallig tegen en dat wit/paars/rood worden van de tepel is natuurlijk wel typerend. Las ook op een andere site dat het vaak per ongeluk voor candida wordt aangezien.

Ja! In lichte mate bij de eerste. Goed je tepels warm houden en direct na het voeden weer bedekken. Bij mij werd het minder met de tijd

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 18:48 schreef Smart_ass het volgende:
Even iets anders, heeft iemand ervaring/weleens gehoord van het Raynaud fenomeen icm borstvoeden?
https://www.lalecheleague(...)raynaud-wintertepels

Sinds gisteren klaar met de spruwmedicatie maar borst/tepel blijft pijnlijk. Tepel wordt ook wit na het voeden, daarna paars en rood. De pijn komt voornamelijk na het voeden, niet tijdens het voeden zelf. Morgen heb ik weer een videobelafspraak met de verloskundige en ga ik het aankaarten. Ik ben zelf over het algemeen helemaal niet zo googlend en zelfdiagnosticerend maar ik kwam dit toevallig tegen en dat wit/paars/rood worden van de tepel is natuurlijk wel typerend. Las ook op een andere site dat het vaak per ongeluk voor candida wordt aangezien.

https://www.borstvoeding.(...)sYTKUrGNBaq1Lk1d1S9U
Hier iets uitgebreider.

@MaJo, hier ook een zekere herkenning, hoor. Bij mijn oudste heb ik na een maand of drie echt gierend staan janken omdat ik het zo ongelooflijk benauwend vond. En dan ging hier het voeden echt vanaf dag 1 probleemloos, pijnloos, kloofloos. Ik heb nooit hoeven kolven ter stimulatie en het voeden was een eitje en nog vloog het me zo vreselijk aan. Ik moest blijven voeden omdat hij de fles op alle mogelijke manieren weigerde en in geloof(de) niet in het idee van een baby “laten voelen wie de baas is” door hem dan de borst te weigeren. Na die meltdown heb ik nog bijna vier maanden door gevoed, min of meer noodgedwongen dus. Ik ging er bijna aan tenonder.

Wat ik maar zeggen wil: ook hier geen eeuwigdurende glitterregenbogen. Ik vond het waardevol en ben blij dat ik het gedaan heb, maar het heeft erg veel van me gevraagd en ik zou daarom nooit iemand adviseren door te blijven ploeteren. Als je wil stoppen: stop. Je bent aan niemand verantwoording schuldig, en Aapie wordt met kv ook prima groot. Al die zijn dus ook niet nodig. Het is bikkelen, je bent geen mindere moeder als je het niet kan of wil doen.

[ Bericht 19% gewijzigd door Jentin op 11-11-2020 20:08:21 ]

Het kan ook een symptoom van een verkeerde drinktechniek zijn. Er is dan sprake van secundair vasospasme. Bij Raynauds krijg je de vasospasmen/ verbleekte tepels meestal gelijktijdig. Bij secundair vasospasme is er meestal sprake van 1 tepel, direct na de voeding. Ik heb zelf veel last gehad van secundaire vasospasmen bij beide kinderen, als gevolg van niet goed aanhappen. De oplossing is wel goed laten aanhappen (helaas niet altijd zo simpel ).

Dat plaatje kon ik niets mee, Banaan ging altijd gelijk voluit. Poffertje kun je wel even laten wachten zelfs.

@MaJo Hopelijk lukt het je na donderdag om zonder tepelhoedje te gaan voeden. Dat maakt het al heel veel fijner en makkelijker. Na de lactatiekundige ging ik hem in ieder geval steeds minder nodig hebben.

Bij Banaan vond ik het opstarten echt hels. Ik herinner me momenten dat ik mijn lijf van mijn gevoel ging scheiden totdat hij goed vast gehapt zat. Dat was dus eigenlijk een brug te ver maar achteraf ook maar een korte periode.
Het kost veel tijd, buiten voeden is gedoe, in de buurt van familie en vrienden vind ik genant, nachtvoeden is zwaar, enz. Maar als ik zie wat het mijn oudste tot nu toe heeft geboden dan was het zeker de moeite waard.

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 18:48 schreef Smart_ass het volgende:
Even iets anders, heeft iemand ervaring/weleens gehoord van het Raynaud fenomeen icm borstvoeden?
https://www.lalecheleague(...)raynaud-wintertepels

Sinds gisteren klaar met de spruwmedicatie maar borst/tepel blijft pijnlijk. Tepel wordt ook wit na het voeden, daarna paars en rood. De pijn komt voornamelijk na het voeden, niet tijdens het voeden zelf. Morgen heb ik weer een videobelafspraak met de verloskundige en ga ik het aankaarten. Ik ben zelf over het algemeen helemaal niet zo googlend en zelfdiagnosticerend maar ik kwam dit toevallig tegen en dat wit/paars/rood worden van de tepel is natuurlijk wel typerend. Las ook op een andere site dat het vaak per ongeluk voor candida wordt aangezien.

Ja ik! De lactatiedeskundige vermoedde dit aan de telefoon al, maar bij het bezoek wist ze het zeker. Wat Zo-is-dat al zegt goed warm houden. Ik propte van de handwarmertjes achter mijn bh na het voeden en ik slikte vitamine b6 extra. Dat hielp ook goed, op een gegeven moment kon ik weer stoppen met de vitamine omdat het over was. Maar ik heb wel een paar keer staan janken na het voeden zo'n pijn deed het. Overigens deed mijn zoon niks verkeerd, hij hapte goed aan en had een goede drinktechniek. Bij mij was het echt symptomen van Raynaud, ik heb ook snel last van koude oren en koude neus. (daar vroeg de lk ook naar)

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 14:14 schreef Gogo83 het volgende:
-

Even een en een knuffel voor jou.

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 19:42 schreef Mariposas het volgende:
Het kan ook een symptoom van een verkeerde drinktechniek zijn. Er is dan sprake van secundair vasospasme. Bij Raynauds krijg je de vasospasmen/ verbleekte tepels meestal gelijktijdig. Bij secundair vasospasme is er meestal sprake van 1 tepel, direct na de voeding. Ik heb zelf veel last gehad van secundaire vasospasmen bij beide kinderen, als gevolg van niet goed aanhappen. De oplossing is wel goed laten aanhappen (helaas niet altijd zo simpel ).

Ik heb het eigenlijk alleen bij links, na de voeding. Heb er ook voornamelijk last van ‘s avonds/‘s nachts, Y drinkt dan meer en vaker, en tegen de tijd dat ik dan eindelijk in bed lig straalt die pijn door mijn hele borst. Lastig om dan een comfortabele houding te vinden om te slapen, als buikslaper. Echt een hele vervelende pijn.
Het stomme hier is dat Y prima kan aanhappen, maar ze slaapt vaak lang dus wanneer ze wakker wordt heeft ze honger en kan het allemaal niet snel genoeg gaan en hapt ze niet goed aan. Plus mijn borsten zitten dan echt vol dus de melk stroomt heel snel. En ik corrigeer het dan niet altijd en dat is natuurlijk mijn eigen fout en daarom mag ik nu op de blaren zitten haha. Moet haar gewoon consequent afkoppelen en opnieuw aanleggen elke keer dat het mis gaat. Waarom ging het aanhappen bij jou toen niet goed?

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 19:52 schreef taxibabe het volgende:

[..]

Ja ik! De lactatiedeskundige vermoedde dit aan de telefoon al, maar bij het bezoek wist ze het zeker. Wat Zo-is-dat al zegt goed warm houden. Ik propte van de handwarmertjes achter mijn bh na het voeden en ik slikte vitamine b6 extra. Dat hielp ook goed, op een gegeven moment kon ik weer stoppen met de vitamine omdat het over was. Maar ik heb wel een paar keer staan janken na het voeden zo'n pijn deed het. Overigens deed mijn zoon niks verkeerd, hij hapte goed aan en had een goede drinktechniek. Bij mij was het echt symptomen van Raynaud, ik heb ook snel last van koude oren en koude neus. (daar vroeg de lk ook naar)

Misschien dat het hier dan toch niet om Raynaud gaat, want ik heb het niet per se koud en het is hier niet koud? Had jij het aan beide tepels of eentje? Y kan goed aanhappen en drinkt over het algemeen ook prima, alleen niet altijd en dan corrigeer ik het dus niet altijd. Mijn neus is trouwens altijd het eerste lichaamsdeel dat koud wordt als ik het koud heb ja haha. Maar dat steekt natuurlijk ook uit .

Bedankt voor de link nog D.U.M.A.N.

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 18:48 schreef Smart_ass het volgende:
Even iets anders, heeft iemand ervaring/weleens gehoord van het Raynaud fenomeen icm borstvoeden?
https://www.lalecheleague(...)raynaud-wintertepels

Sinds gisteren klaar met de spruwmedicatie maar borst/tepel blijft pijnlijk. Tepel wordt ook wit na het voeden, daarna paars en rood. De pijn komt voornamelijk na het voeden, niet tijdens het voeden zelf. Morgen heb ik weer een videobelafspraak met de verloskundige en ga ik het aankaarten. Ik ben zelf over het algemeen helemaal niet zo googlend en zelfdiagnosticerend maar ik kwam dit toevallig tegen en dat wit/paars/rood worden van de tepel is natuurlijk wel typerend. Las ook op een andere site dat het vaak per ongeluk voor candida wordt aangezien.

Oh! Ja dat ken ik, dat kan ook gemeen zeer doen. @Lamb29 had dat in elk geval. Misschien dat de tag werkt.

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 21:19 schreef Smart_ass het volgende:
quote:

Op dinsdag 10 november 2020 19:42 schreef Mariposas het volgende:

Het kan ook een symptoom van een verkeerde drinktechniek zijn. Er is dan sprake van secundair vasospasme. Bij Raynauds krijg je de vasospasmen/ verbleekte tepels meestal gelijktijdig. Bij secundair vasospasme is er meestal sprake van 1 tepel, direct na de voeding. Ik heb zelf veel last gehad van secundaire vasospasmen bij beide kinderen, als gevolg van niet goed aanhappen. De oplossing is wel goed laten aanhappen (helaas niet altijd zo simpel ).
Ik heb het eigenlijk alleen bij links, na de voeding. Heb er ook voornamelijk last van ‘s avonds/‘s nachts, Y drinkt dan meer en vaker, en tegen de tijd dat ik dan eindelijk in bed lig straalt die pijn door mijn hele borst. Lastig om dan een comfortabele houding te vinden om te slapen, als buikslaper. Echt een hele vervelende pijn.
Het stomme hier is dat Y prima kan aanhappen, maar ze slaapt vaak lang dus wanneer ze wakker wordt heeft ze honger en kan het allemaal niet snel genoeg gaan en hapt ze niet goed aan. Plus mijn borsten zitten dan echt vol dus de melk stroomt heel snel. En ik corrigeer het dan niet altijd en dat is natuurlijk mijn eigen fout en daarom mag ik nu op de blaren zitten haha. Moet haar gewoon consequent afkoppelen en opnieuw aanleggen elke keer dat het mis gaat. Waarom ging het aanhappen bij jou toen niet goed?

Ik heb het syndroom van syndroom van raynaud (dat is een secundair variant waarbij raynaud onderdeel uitmaakt van een onderliggende ziekte) wat niet alleen bij tepels maar bij alle lichaamsuiteindes een probleem is.
Wat je nu omschrijft klinkt meer het gevolg van verkeerd aanhappen dan Raynaud. Omdat je er maar aan 1 kant last van hebt en in specifieke drinkmomenten die niet direct gelinkt zijn aan kou. Als het met afkoppelen en opnieuw aanleggen beter gaat dan is dat het probleem.

_{Ik ga nu eerst ff la leche league een bericht sturen want wat op hun site staat klopt niet. Raynaud lijkt op winterhanden/wintertenen maar hebben beide een andere oorzaak en zijn dus verschillende aandoeningen.}

[ Bericht 1% gewijzigd door Elleska op 10-11-2020 21:56:11 ]

Het heeft hier niets met de kou van doen dus dan zal het dat inderdaad niet zijn. Zal dan toch het aanhappen zijn en/of dat Y misschien de toeschietreflex probeert te verminderen door de tepel af te klemmen, zoals in de link van DUMAN staat. Gaat om mijn linkertepel en linkerborst zit vaak goed vol.

Je kan proberen om bij die borst dan de eerste heftige straal even op te vangen in een hydrofiel (of een lekschaal / flesje oid). Zodat Y daarna een rustiger stroom krijgt.

Niet heel handig in het ongeduldig-verhaal, maar misschien kun je haar iets eerder proberen te pakken?

Wat een gedoe he, zo aan alles en elkaar wennen...

Dat ga ik inderdaad doen. En me focussen op consequent goed aanleggen en afkoppelen wanneer ze niet goed aanhapt. Hopelijk maakt dat verschil. Bedankt voor alle tips en adviezen weer .

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 17:13 schreef MaJo het volgende:
Hier een heel ander verhaal over borstvoeding, ik ben benieuwd of ik herkenning kan vinden.

Je hoort altijd dat borstvoeding geven zo mooi en bijzonder is. Nou ik vind er eigenlijk helemaal niks aan en het frustreert me behoorlijk Tuurlijk, af en toe kijk ik naar hem aan mijn borst en dan voel ik echt wel dat gelukkige moment. Maar andere momenten staat het me behoorlijk tegen. Aapie is erg ongeduldig en als hij de borst niet NU krijgt zet hij het op een gillen. Ook als hij eenmaal de borst krijgt is hij ongeduldig en lukt het vaak slecht om aan te happen omdat hij zo overstuur is. Als hij eenmaal aangehapt is laat hij vaak los en maait dan met z'n armen de tepelhoed eraf. Die zit vol melk dus ik zit continu onder de melk Ik moet hem dan echt weer even rustig krijgen voordat hij weer rustig aan kan happen. Ik heb af en toe als hij begint te huilen dat de moed echt in mijn schoenen zakt, ik heb dan helemaal geen zin om de borst aan te bieden. Het liefst zou ik misschien helemaal flesvoeding geven maar als het even kan wel met mijn eigen melk. Dat wordt dan fulltime kolven, ik weet niet hoe blij ik daarvan word...

Voorlopig in ieder geval maar door met overdag voeden en 's nachts de fles met afgekolfde melk.

Ik weet eigenlijk niet goed wat ik met deze post wil, ik denk van me afschrijven. En misschien wat herkenning zien te vinden.

Dit had ik heel erg bij mijn tweede, het voeden ging gewoon enorm moeizaam, ik had enorme tepelkloven waardoor ik met een tepelhoedje moest voeden omdat het anders gewoon helemaal niet ging omdat het zoveel pijn deed. De lk stond versteld dat het me überhaupt nog lukte om te voeden omdat de kloven zo erg waren. Uiteindelijk was dat wel weer opgelost, maar toen kwam ze niet meer genoeg aan. Toen moest ik dus ook nog gaan nakolven en dat dan nog weer geven met een flesje. Uiteindelijk heb ik het 3 maanden vol gehouden, maar toen was ik ook echt helemaal op. Na 3 maanden ben ik kv gaan geven en dat was zo'n enorme verademing. Eindelijk kon ik gewoon genieten ipv constant bezig te zijn met voeden en kolven en me druk maken of ze wel genoeg binnen kreeg, etc. Natuurlijk is bv goed voor je kindje, maar een ontspannen en blije moeder is minstens net zo belangrijk. Je doet je kindje echt niet te kort als je besluit om kv te gaan geven. Ik wilde destijds koste wat kost doorgaan met bv omdat ik het gevoel had dat ik mijn kleine te kort zou doen als ik zou stoppen. Achteraf had ik gewild dat ik dat gevoel eerder had losgelaten en gestopt was voordat ik helemaal op was.

Ik ben deze keer met bv begonnen met de instelling, zolang het goed gaat en ik me er goed bij voel blijf ik doorgaan, maar zodra ik het om wat voor reden dan ook zat ben stop ik gewoon. Tot nu toe gaat het deze keer hartstikke goed en makkelijk. Echt totaal anders dan bij mijn tweede en ook anders dan bij mijn eerste. (Mijn eerste heb ik 6maanden gevoed maar dat voelde ook voornamelijk als gedoe. Maar niet zo erg als bij mijn tweede).

Als jij het liefst volledig live wil voeden, is dat prima. Als jij het liefst deels wil kolven en deels live wil voeden, is dat prima. Als jij het liefst volledig wil kolven, is dat prima. Als jij het liefst deels bv wil geven en deels kv, is dat prima. Als jij het liefst volledig kv wil geven, is dat ook prima. Je moet doen waar jij je goed bij voelt en wat voor jou het beste werkt. Als jij je er goed bij voelt, is het goed.

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 18:20 schreef D.U.M.A.N. het volgende:
@:majo Wanneer leg je je kindje aan? Als in: doe je dat als je kindje huilt? Of merk je eerder al dat je kindje honger heeft?

Misschien scheelt het frustratie aan beiden kanten wanneer je bij de eerste hongersignalen al aan kan leggen.

[ afbeelding ]

Ik persoonlijk zou terughoudend zijn met nu (vaak) de fles aan te bieden. Ik zou namelijk bang zijn voor borstweigeren en/of tepelverwarring.

Het lastige bij aapie is dat bovenstaande signalen vaak maar een paar minuten duren. Zodra ik dit merk pak ik hem op maar vaak is het dan al te laat en dan is het gelijk complete paniek

Bedankt voor alle lieve reacties, alleen de herkenning is al heel fijn! Na het posten voelde ik me al een stuk rustiger, het zat me blijkbaar toch behoorlijk dwars.

Ik heb nu voor de nacht gekolfd want het nachtelijk voeden vind ik echt hels. Man en ik hebben afgesproken allebei een “shift” te pakken, dat geeft ook al heel veel rust!

Verder wacht ik de LK af, hopelijk gaat dat ook verschil maken. Nu lezen in het Nieuwe Borstvoeding Boek en dan lekker

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 23:48 schreef MaJo het volgende:
Bedankt voor alle lieve reacties, alleen de herkenning is al heel fijn! Na het posten voelde ik me al een stuk rustiger, het zat me blijkbaar toch behoorlijk dwars.

quote:

Ik heb nu voor de nacht gekolfd want het nachtelijk voeden vind ik echt hels. Man en ik hebben afgesproken allebei een “shift” te pakken, dat geeft ook al heel veel rust!

's Nachts wordt er momenteel dus niet aangelegd en niet gekolfd? Hoeveel tijd zit er ongeveer tussen de laatste keer en de eerstvolgende? Ik snap de behoefte aan rust, maar wees hier voorzichtig mee in deze eerste weken, voor je productie op de langere termijn.

Los van dat er inderdaad heus genoeg vrouwen zijn voor wie de bv geen fijn moment is, om wat voor reden dan ook; de hormonen gieren door je lijf he MaJo, dus hou er rekening mee dat die ook heel flink kunnen opspelen.

Jij bent daar misschien extra gevoelig voor, zeker in combinatie met slaapgebrek.

Ik zou dus proberen in te schatten hoe graag je langdurig moedermelk wilt geven, gekolfd of live, en kijken of dat ook haalbaar is. Madam april haalt heel terecht aan dat een blije moeder ook heel wat waard is voor een kindje. Maar Viv merkt ook terecht op dat 's nachts niet voeden of kolven op termijn je productie laat inslapen.

quote:

Op dinsdag 10 november 2020 23:18 schreef madam-april het volgende:

[..]

Dit had ik heel erg bij mijn tweede, het voeden ging gewoon enorm moeizaam, ik had enorme tepelkloven waardoor ik met een tepelhoedje moest voeden omdat het anders gewoon helemaal niet ging omdat het zoveel pijn deed. De lk stond versteld dat het me überhaupt nog lukte om te voeden omdat de kloven zo erg waren. Uiteindelijk was dat wel weer opgelost, maar toen kwam ze niet meer genoeg aan. Toen moest ik dus ook nog gaan nakolven en dat dan nog weer geven met een flesje. Uiteindelijk heb ik het 3 maanden vol gehouden, maar toen was ik ook echt helemaal op. Na 3 maanden ben ik kv gaan geven en dat was zo'n enorme verademing. Eindelijk kon ik gewoon genieten ipv constant bezig te zijn met voeden en kolven en me druk maken of ze wel genoeg binnen kreeg, etc. Natuurlijk is bv goed voor je kindje, maar een ontspannen en blije moeder is minstens net zo belangrijk. Je doet je kindje echt niet te kort als je besluit om kv te gaan geven. Ik wilde destijds koste wat kost doorgaan met bv omdat ik het gevoel had dat ik mijn kleine te kort zou doen als ik zou stoppen. Achteraf had ik gewild dat ik dat gevoel eerder had losgelaten en gestopt was voordat ik helemaal op was.

Ik ben deze keer met bv begonnen met de instelling, zolang het goed gaat en ik me er goed bij voel blijf ik doorgaan, maar zodra ik het om wat voor reden dan ook zat ben stop ik gewoon. Tot nu toe gaat het deze keer hartstikke goed en makkelijk. Echt totaal anders dan bij mijn tweede en ook anders dan bij mijn eerste. (Mijn eerste heb ik 6maanden gevoed maar dat voelde ook voornamelijk als gedoe. Maar niet zo erg als bij mijn tweede).

Als jij het liefst volledig live wil voeden, is dat prima. Als jij het liefst deels wil kolven en deels live wil voeden, is dat prima. Als jij het liefst volledig wil kolven, is dat prima. Als jij het liefst deels bv wil geven en deels kv, is dat prima. Als jij het liefst volledig kv wil geven, is dat ook prima. Je moet doen waar jij je goed bij voelt en wat voor jou het beste werkt. Als jij je er goed bij voelt, is het goed.

Dit had zó mijn verhaal kunnen zijn! Bijna alles wat je opsomt, zo ervaarde ik het ook. Minus de tepelkloven, die had ik niet. Ook met 3 maanden gestopt en tot het naadje gegaan. Inderdaad bang om je kindje tekort te doen en angst voor een schuldgevoel. Ik vind het knap dat jij en andere moeders toch bij de volgende weer bv proberen te geven. Ik heb bij A. er niet over gepeinsd en ben direct voor kv gegaan. Ik heb wel van te voren informatie ingewonnen over de verschillende merken kv en hun ingrediënten. Zo kon ik een afweging maken welke kv ik het meest geschikt vond. En dat heeft er ook weer voor gezorgd dat ik voor mijn gevoel het beste geef (na bv) waardoor ik het ook allemaal beter kan loslaten.

Ik vond BV geven bij de eerste ook helemaal niet leuk. Overproductie, borstontsteking, en dat stomme tepelhoedje. Uiteindelijk dus fulltime gekolfd toen de oudste na 6 maanden de borst weigerde. Ik gaf toen alleen nog 's nachts aan de borst, denk dat ze daardoor op een gegeven moment niet meer wilde. Aan de ene kant had ik er wel vrede mee, aan de andere kant voelde ik mij afgewezen en dat vond ik erg moeilijk. Leuk al die hormonen joh

Nu is het zo anders Die kloof was even vervelend maar nu gaat het eigenlijk best goed! En nog steeds zonder tepelhoedje

quote:

Op woensdag 11 november 2020 08:47 schreef Miezziej het volgende:
Nu is het zo anders Die kloof was even vervelend maar nu gaat het eigenlijk best goed! En nog steeds zonder tepelhoedje

!! Zo enorm fijn dit. Voor jou natuurlijk, maar ook voor mij om dit te lezen. Voor het geval wij nog voor een tweede gaan kan ik me soms alvast zorgen maken over die fulltime kolven-fuik. Vooral omdat ik eigenlijk niks "verkeerd" gedaan heb, ik zou het een volgende keer niet wezenlijk anders kunnen aanpakken. De opties zijn in mijn hoofd dus vooral: opnieuw bv en uiteindelijk dus weer fulltime kolven, of meteen met kv beginnen. Die derde optie, van opnieuw bv en dat het gewoon wél goed gaat, is echt surreëel voor mij. Vandaar dat ik extra blij ben om jouw verhaal te lezen.

quote:

Op woensdag 11 november 2020 09:48 schreef Viv het volgende:

[..]

!! Zo enorm fijn dit. Voor jou natuurlijk, maar ook voor mij om dit te lezen. Voor het geval wij nog voor een tweede gaan kan ik me soms alvast zorgen maken over die fulltime kolven-fuik. Vooral omdat ik eigenlijk niks "verkeerd" gedaan heb, ik zou het een volgende keer niet wezenlijk anders kunnen aanpakken. De opties zijn in mijn hoofd dus vooral: opnieuw bv en uiteindelijk dus weer fulltime kolven, of meteen met kv beginnen. Die derde optie, van opnieuw bv en dat het gewoon wél goed gaat, is echt surreëel voor mij. Vandaar dat ik extra blij ben om jouw verhaal te lezen.

Tijdens de zwangerschap maakte ik mij er ook wel zorgen om. Had ook al van te voren tepelhoedjes in huis gehaald en prenataal gekolfd om de tepels meer naar buiten te krijgen en ook om een voorraadje te hebben om bij te voeden. Die spuitjes liggen nog ongebruikt in de vriezer had ik van te voren echt nooit verwacht! Het kan zo verschillen per baby.

Nu vind ik het al veel moeite als ik 1 keer gekolfd heb op een dag

quote:

Op woensdag 11 november 2020 08:47 schreef Sunshine1982 het volgende:

[..]

Dit had zó mijn verhaal kunnen zijn! Bijna alles wat je opsomt, zo ervaarde ik het ook. Minus de tepelkloven, die had ik niet. Ook met 3 maanden gestopt en tot het naadje gegaan. Inderdaad bang om je kindje tekort te doen en angst voor een schuldgevoel. Ik vind het knap dat jij en andere moeders toch bij de volgende weer bv proberen te geven. Ik heb bij A. er niet over gepeinsd en ben direct voor kv gegaan. Ik heb wel van te voren informatie ingewonnen over de verschillende merken kv en hun ingrediënten. Zo kon ik een afweging maken welke kv ik het meest geschikt vond. En dat heeft er ook weer voor gezorgd dat ik voor mijn gevoel het beste geef (na bv) waardoor ik het ook allemaal beter kan loslaten.

Mag ik vragen voor welke kv je hebt gekozen?

quote:

Op woensdag 11 november 2020 17:30 schreef aeaeae het volgende:

[..]

Mag ik vragen voor welke kv je hebt gekozen?

Voor HiPP.

quote:

Op woensdag 11 november 2020 08:47 schreef Sunshine1982 het volgende:

[..]

Dit had zó mijn verhaal kunnen zijn! Bijna alles wat je opsomt, zo ervaarde ik het ook. Minus de tepelkloven, die had ik niet. Ook met 3 maanden gestopt en tot het naadje gegaan. Inderdaad bang om je kindje tekort te doen en angst voor een schuldgevoel. Ik vind het knap dat jij en andere moeders toch bij de volgende weer bv proberen te geven. Ik heb bij A. er niet over gepeinsd en ben direct voor kv gegaan. Ik heb wel van te voren informatie ingewonnen over de verschillende merken kv en hun ingrediënten. Zo kon ik een afweging maken welke kv ik het meest geschikt vond. En dat heeft er ook weer voor gezorgd dat ik voor mijn gevoel het beste geef (na bv) waardoor ik het ook allemaal beter kan loslaten.

Ik moet zeggen dat ik wel getwijfeld heb of ik weer bv wilde gaan geven dit keer. Ik had er eigenlijk helemaal geen zin in. Heb het er met mijn vriend veel over gehad en uiteindelijk besloten om het in ieder geval 2 weken de kans te geven, voornamelijk zodat de kleine in ieder geval dan de eerste antistoffen enzo van mij zou krijgen. En na 2 weken zou ik kijken hoe het ging en of ik er mee door wilde gaan of niet. En dit keer gaat het gewoon echt super goed, dus gaan we gewoon lekker door. Maar als het niet zo makkelijk en goed was gegaan was ik er echt mee gestopt.

@MaJo: ik heb veel steun gehad aan de opmerking van mijn schoonzus, die ik echt als 'oermoeder' beschouw, dat zij het pas prettig ging vinden na drie maanden en het daarvoor hard werken bleef.
Nu is mijn ervaring anders: ik heb het ook daarna nog wel regelmatig als hard werken ervaren met een driftig kind en een tepelhoedje, maar ik vond het wel qua invloed van hormonen en zelfvertrouwen als moeder beter te doen.
Echt leuk en knus werd het pas veel later, na bijna een jaar. Toen was voeding voor het eerst gezellig, en dronk mijn kind ook bij me als rustmoment. Het is prachtig als je hypere kind helemaal kalm wordt aan de borst en je een blij tevreden blik ziet bij het voeden.

Praktisch vond ik het vooral op vakantie maar het echte gemak van borstvoeding wordt toch wel teniet gedaan door dat stomme tepelhoedje. Niks half slapend aan kunnen leggen in bed, altijd eraan moeten denken dat ding mee te nemen, voeden in het openbaar is minder discreet.. dus hopelijk krijg je tips om daar weer vanaf te komen.

https://www.instagram.com/p/CHfuWWfjfUL/?igshid=hsyoq4cxfm37

Deze foto.

Whoa

Ik snapte toen in één keer waarom Medela die kleursteling heeft