R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Best FOK'ers,
Ik zit de laatste tijd ergens heel erg mee, namelijk de situatie thuis.
Ik heb een broertje van 25 die ook nog thuis woont (groot huis, ieder een eigen etage met eigen badkamer etc.). Ook nog eens in hartje Amsterdam, dus wij zien geen reden tot verhuizing totdat wij met iemand gaan samenwonen, want iedere stap die ik uit huis zal nemen, zal een stap achteruit zijn en +/- ¤ 1.500 kosten.
Mijn familie, heel kort, heeft een academisch achtergrond (incl. ik), mijn vader geeft les op de universiteit, mijn moeder is een gerespecteerde fiscalist in haar branche. Echter, heb ik een broertje die is HBO-afgestudeerd en zit na een jaarcontract weer werkloos thuis.
Mijn broertje is een jongen met een kort lontje, vaak buiten, weinig discipline (tot laat op en uitslapen tot in de avond). Mijn ouders hebben ons heel vrij opgevoed en gaven ons de verantwoordelijk om keuzes te maken. Ik weet niet of het daar aan ligt, maar de binding van mijn broertje en de familie is niet goed. Gaat nooit mee met de familie-vakanties, eet alleen mee en gaat meteen weer naar buiten. Hij maakt het iedere avond laat. Mijn ouders zijn meer van het: 'Laat hem gaan, hij komt zichzelf wel tegen'. Maar ik ben meer iemand die vindt dat een 'inwoner' zich aan de regels moet houden. Dus de afspraken dat die voor 00:00 thuis moet zijn, lapt die aan zijn laars en bij binnenkomst loopt die meteen naar boven, naar zijn kamer en negeert die mijn ouders, omdat die weet dat die afspraken weer niet is nagekomen en heeft geen zin in 'gezeik'.
Ik zie dat mijn ouders ermee zitten, maar aan de andere kant ook geen grip op hebben en dus maar laten gaan, hij is uiteindelijk 25 en moet zelf maar beseffen. Iedere keer als ik ingrijp, worden de discussies groter en leidt het zelfs tot fysieke botsingen. Ik ben er dus mee opgehouden om mij in te mengen, maar wil ook niet dat hij op deze voet doorgaat en de autoriteit van mijn ouders onder de voeten neemt.
Ik heb overwogen om uit huis te gaan, omdat ik blijkbaar meer mee zit dan mijn ouders of zij willen/kunnen niet hard genoeg ingrijpen, maar aan de andere kant wil ik mijn ouders niet met zo iemand opzadelen en hiervan weglopen. Echter, slaap ik hier wel slecht door en heeft het invloed op mijn werk en studie. Ik bespreek dit met mijn ouders en die begrijpen het, maar die zeggen dat ze hem niet zomaar op straat kunnen gooien en dus het gesprek moeten blijven aangaan.
Ik heb hem zelfs aangeboden om op mijn kosten een studentenkamer te nemen, maar dat weigert die. Wij hebben ook geen goede relatie, omdat die van mening is dat ik mijn ouders tegenover hem aan het opstoken ben.
Vrienden en familie zeggen dat ik er lekker vanaf moet blijven, maar voel mij toch verantwoordelijk om dit probleem op te lossen, daarnaast lig ik er ook letterlijk wakker van. Sommigen adviseren zelfs om op mijzelf te gaan wonen.
Ik hoor graag wat jullie denken! Alvast bedankt!
[ Bericht 0% gewijzigd door ClubMonza op 24-10-2020 00:07:17 ]
Ik zit de laatste tijd ergens heel erg mee, namelijk de situatie thuis.
Ik heb een broertje van 25 die ook nog thuis woont (groot huis, ieder een eigen etage met eigen badkamer etc.). Ook nog eens in hartje Amsterdam, dus wij zien geen reden tot verhuizing totdat wij met iemand gaan samenwonen, want iedere stap die ik uit huis zal nemen, zal een stap achteruit zijn en +/- ¤ 1.500 kosten.
Mijn familie, heel kort, heeft een academisch achtergrond (incl. ik), mijn vader geeft les op de universiteit, mijn moeder is een gerespecteerde fiscalist in haar branche. Echter, heb ik een broertje die is HBO-afgestudeerd en zit na een jaarcontract weer werkloos thuis.
Mijn broertje is een jongen met een kort lontje, vaak buiten, weinig discipline (tot laat op en uitslapen tot in de avond). Mijn ouders hebben ons heel vrij opgevoed en gaven ons de verantwoordelijk om keuzes te maken. Ik weet niet of het daar aan ligt, maar de binding van mijn broertje en de familie is niet goed. Gaat nooit mee met de familie-vakanties, eet alleen mee en gaat meteen weer naar buiten. Hij maakt het iedere avond laat. Mijn ouders zijn meer van het: 'Laat hem gaan, hij komt zichzelf wel tegen'. Maar ik ben meer iemand die vindt dat een 'inwoner' zich aan de regels moet houden. Dus de afspraken dat die voor 00:00 thuis moet zijn, lapt die aan zijn laars en bij binnenkomst loopt die meteen naar boven, naar zijn kamer en negeert die mijn ouders, omdat die weet dat die afspraken weer niet is nagekomen en heeft geen zin in 'gezeik'.
Ik zie dat mijn ouders ermee zitten, maar aan de andere kant ook geen grip op hebben en dus maar laten gaan, hij is uiteindelijk 25 en moet zelf maar beseffen. Iedere keer als ik ingrijp, worden de discussies groter en leidt het zelfs tot fysieke botsingen. Ik ben er dus mee opgehouden om mij in te mengen, maar wil ook niet dat hij op deze voet doorgaat en de autoriteit van mijn ouders onder de voeten neemt.
Ik heb overwogen om uit huis te gaan, omdat ik blijkbaar meer mee zit dan mijn ouders of zij willen/kunnen niet hard genoeg ingrijpen, maar aan de andere kant wil ik mijn ouders niet met zo iemand opzadelen en hiervan weglopen. Echter, slaap ik hier wel slecht door en heeft het invloed op mijn werk en studie. Ik bespreek dit met mijn ouders en die begrijpen het, maar die zeggen dat ze hem niet zomaar op straat kunnen gooien en dus het gesprek moeten blijven aangaan.
Ik heb hem zelfs aangeboden om op mijn kosten een studentenkamer te nemen, maar dat weigert die. Wij hebben ook geen goede relatie, omdat die van mening is dat ik mijn ouders tegenover hem aan het opstoken ben.
Vrienden en familie zeggen dat ik er lekker vanaf moet blijven, maar voel mij toch verantwoordelijk om dit probleem op te lossen, daarnaast lig ik er ook letterlijk wakker van. Sommigen adviseren zelfs om op mijzelf te gaan wonen.
Ik hoor graag wat jullie denken! Alvast bedankt!
[ Bericht 0% gewijzigd door ClubMonza op 24-10-2020 00:07:17 ]
Waarom luister je niet naar dat advies van anderen?
Dat je je er buiten moet houden of zélf het huis uit moet gaan, als jij niet tegen de situatie kan?
Dat je je er buiten moet houden of zélf het huis uit moet gaan, als jij niet tegen de situatie kan?
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Zelf uit huis gaan en de relatie met je ouders goed houden. Niet tussen broertje en ouders gaan zitten.
Jesus saves but death prevails.
Waarom zou ik de gezelligheid en genot met mijn ouders opgeven voor iemand die daar geen waarde aan hecht? Aan de andere kant wil ik wel uit huis, en kan het mij ook veroorloven. Ik weet het niet.quote:Op zaterdag 24 oktober 2020 00:05 schreef RM-rf het volgende:
Waarom luister je niet naar dat advies van anderen?
Dat je je er buiten moet houden of zélf het huis uit moet gaan, als jij niet tegen de situatie kan?
Ben je als broer ook niet medeverantwoordelijk?quote:
Zelf uit huis gaan en de relatie met je ouders goed houden. Niet tussen broertje en ouders gaan zitten.
Ik ben zelf niet zo, misschien spiegel ik hem teveel met mijzelf. Ik weet het niet. Ik moet dingen loslaten denk ik.quote:
Jouw 'kleine broertje' is ondertussen wel een man van 25. Waarom zijn er uberhaupt afspraken dat hij om 12 uur thuis moet zijn en waarom moet hij op zijn leeftijd nog mee met familievakanties? Het lijkt er nu op alsof hij als een klein kind wordt behandelt. En dan moet jij als 'grote broer' hem ook nog vertellen dat hij niet goed bezig is en beter op kamers kan gaan en dat jij hem liever niet thuis hebt? Zoveel vrijheid lijkt hij niet te hebben als ik dit zo lees.
En jammer dat hij weer werkloos thuis zit, maar kan hij daar wat aan doen? Jij mag blij zijn dat je het geluk hebt om universitair geschoold te zijn. Hoe denk je dat jouw broertje het vindt dat hij de enige is met een hbo diploma bij jullie thuis? Blijkbaar is dat wel belangrijk, anders zou je niet zeggen dat jouw vader een professor is en jouw moeder een gerespecteerd fiscalist.
Vind je het gek dat hij dan geen goede band heeft met jullie? Als ik 25 zou zijn en bij mijn ouders zou wonen dan zou ik het ook niet leuk vinden als men steeds op mij neerkijkt, alles beter denkt te moeten weten (want beter geschoold...) en zelfs aan te moeten horen hoe ik mijn leven moet leven.
Heb je enig idee hoe respectloos het is om uberhaupt aan je broertje te vragen of hij niet alsjeblieft kan opdonderen?
Je doet hier net alsof jij degene bent die alles goed bedoelt, maar ondertussen schuif jij jouw falen wel in zijn schoenen (je slaapt slecht, slechte invloed op jouw werk en studie etc.). En waarom zou jij op hem neerkijken als jij zelf als 25+er ook nog bezig bent met een studie en bij je ouders woont?
[ Bericht 0% gewijzigd door jameshond7 op 24-10-2020 12:39:44 ]
En jammer dat hij weer werkloos thuis zit, maar kan hij daar wat aan doen? Jij mag blij zijn dat je het geluk hebt om universitair geschoold te zijn. Hoe denk je dat jouw broertje het vindt dat hij de enige is met een hbo diploma bij jullie thuis? Blijkbaar is dat wel belangrijk, anders zou je niet zeggen dat jouw vader een professor is en jouw moeder een gerespecteerd fiscalist.
Vind je het gek dat hij dan geen goede band heeft met jullie? Als ik 25 zou zijn en bij mijn ouders zou wonen dan zou ik het ook niet leuk vinden als men steeds op mij neerkijkt, alles beter denkt te moeten weten (want beter geschoold...) en zelfs aan te moeten horen hoe ik mijn leven moet leven.
Heb je enig idee hoe respectloos het is om uberhaupt aan je broertje te vragen of hij niet alsjeblieft kan opdonderen?
Je doet hier net alsof jij degene bent die alles goed bedoelt, maar ondertussen schuif jij jouw falen wel in zijn schoenen (je slaapt slecht, slechte invloed op jouw werk en studie etc.). En waarom zou jij op hem neerkijken als jij zelf als 25+er ook nog bezig bent met een studie en bij je ouders woont?
[ Bericht 0% gewijzigd door jameshond7 op 24-10-2020 12:39:44 ]
Hij is 25. Waar moet jij als broer dan nog voor verantwoordelijk zijn? Ik kan me voorstellen dat je als broer het beste voor hebt met je broertje, maar uit de situatie zoals jij die schets blijkt dat niet zo te zijn.quote:
[..]
Ben je als broer ook niet medeverantwoordelijk?
Ik werk gewoon 50 uur per week en daarnaast ben ik bezig met mijn PhD, maar buiten dat kan hij zich inderdaad een beetje neergekeken voelen, eens, maar wij betrekken hem overal bij. Mijn moeder vindt ook dat ik hem teveel kleineer, misschien is dat een reden dat die ons ontwijkt. Fair point.quote:
Jouw 'kleine broertje' is ondertussen wel aan man van 25. Waarom zijn er uberhaupt afspraken dat hij om 12 uur thuis moet zijn en waarom moet hij op zijn leeftijd nog mee met familievakanties? Het lijkt er nu op alsof hij als een klein kind wordt behandelt. En dan moet jij als 'grote broer' hem ook nog vertellen dat hij niet goed bezig is en beter op kamers kan gaan en dat jij hem liever niet thuis hebt? Zoveel vrijheid lijkt hij niet te hebben als ik dit zo lees.
En jammer dat hij weer werkloos thuis zit, maar kan hij daar wat aan doen? Jij mag blij zijn dat je het geluk hebt om universitair geschoold te zijn. Hoe denk je dat jouw broertje het vindt dat hij de enige is met een hbo diploma bij jullie thuis? Blijkbaar is dat wel belangrijk, anders zou je niet zeggen dat jouw vader een professor is en jouw moeder een gerespecteerd fiscalist.
Vindt je het gek dat hij dan geen goede band heeft met jullie? Als ik 25 zou zijn en bij mijn ouders zou wonen dan zou ik het ook niet leuk vinden als men steeds op mij neerkijkt, alles beter denkt te moeten weten (want beter geschoold...) en zelfs aan te moeten horen hoe ik mijn leven moet leven.
Heb je enig idee hoe respectloos het is om uberhaupt aan je broertje te vragen of hij niet alsjeblieft kan opdonderen?
Je doet hier net alsof jij diegene bent die alles goed bedoelt, maar ondertussen leg jij jouw falen wel in zijn schoenen (je slaapt slecht, slechte invloed op jouw werk en studie etc.). En waarom zou jij op hem neerkijken als jij zelf als 25+er ook nog bezig bent met een studie en bij je ouders woont?
Dan is het toch opgelost? Accepteer dat hij niet zo'n werkdrive heeft als jij, hoe moeilijk het ook is. En ga hem niet vertellen dat hij niet goed bezig is of dat hij beter op kamers kan gaan omdat hij jouw werk en studie negatief beinvloedt. Neem je eigen verantwoordelijkheid en richt je meer op jezelf. Dan zul je vast zien dat het met hem ook beter zal gaan. Nu kijk je naar dat wat jouw niet bevalt en vindt je dat hij zich daar op aan moet passen, maar ga eerst een te rade bij jezelf wat jij kan aanpassen aan jezelf. Hij heeft blijkbaar al genoeg last van jou, anders zou hij waarschijnlijk z'n hele famillie niet zo ontwijken.quote:
Mijn moeder vindt ook dat ik hem teveel kleineer, misschien is dat een reden dat die ons ontwijkt.
Blijkbaar een karaktereigenschap van mij. Ik bedoel het allemaal goed in mijn hoofd, maar de uitwerking/handeling is niet goed en om die reden voel ik mij dan benadeeld en tekort gedaan. Terecht punt om bij stil te staan.quote:
[..]
Dan is het toch opgelost? Accepteer dat hij niet zo'n werkdrive heeft als jij, hoe moeilijk het ook is. En ga hem niet vertellen dat hij niet goed bezig is of dat hij beter op kamers kan gaan omdat hij jouw werk en studie negatief beinvloedt. Neem je eigen verantwoordelijkheid en richt je meer op jezelf. Dan zul je vast zien dat het met hem ook beter zal gaan. Nu kijk je naar dat wat jouw niet bevalt en vindt je dat hij zich daar op aan moet passen, maar ga eerst een te rade bij jezelf wat jij kan aanpassen aan jezelf. Hij heeft blijkbaar al genoeg last van jou, anders zou hij waarschijnlijk z'n hele famillie niet zo ontwijken.
Is er hier verder nog sprake van een culturele achtergrond / andere gebruiken oid dat wellicht meespeelt ?
Raar om dit erbij te vermelden alsof het iets negatiefs is dat hij minder goed kon leren? Hij gooit er niet helemaal met de pet naar, anders was hij wel zonder diploma van de middelbare school gegaan. 50 uur werken lijkt mij niet gewoon, 40 uur is eerder normaal.quote:
Mijn familie, heel kort, heeft een academisch achtergrond (incl. ik), mijn vader geeft les op de universiteit, mijn moeder is een gerespecteerde fiscalist in haar branche. Echter, heb ik een broertje die is HBO-afgestudeerd en zit na een jaarcontract weer werkloos
Heb je ook al eens letterlijk tegen je broer gezegd dat het niet je bedoeling is om je ouders tegen hem op te stoken maar dat je juist hoopt dat hij meer thuis is om ook meer een familiegevoel te krijgen? Of uberhaupt aan hen gevraagd waarom hij zoveel weg is, wat hij dan doet? Je bent zijn broer maar gedraagt je nu als zijn vader. Is het ook niet respectvoller tegenover je ouders om je gewoon neer te leggen bij hun regels tov je jongere broer ipv te denken dat zij daarmee iets verkeerd doen? Hij luistert ook niet naar jou dus jouw aanpak is ook tot nu toe nie beter of zo. Denk je echt dat het mogelijk is om je broer radicaal te veranderen? Wat is het ergste wat kan gebeuren als jij je er helemaal niet mee bemoeit, dat hij helemaal het contact verbreekt of zo? Heb je het daar wel eens met je ouders over dat je daar bang voor bent? Of heb je het gevoel dat je ouders eronder lijden? Als ze dat niet zeggen waarom denk je dat dan?
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
haha, twee rijkelui-ventjes die niet uit huis gaan "want anders ¤1.500 kosten". Lekker aan de gracht wonen, wie maakt je wat 
Ga eens op eigen benen staan man (man man).
Ga eens op eigen benen staan man (man man).
Jij kunt het niet oplossen en je vrienden hebben gelijk.
Volgens mij zijn er twee opties : accepteren van de situatie of op jezelf gaan wonen
Volgens mij zijn er twee opties : accepteren van de situatie of op jezelf gaan wonen
Dit is niet aan jou maar aan je ouders. Je krijgt fucking alles van ze maar wil nog meer, namelijk zeggenschap over hoe zij in het huis, waar zij voor betalen, omgaan met anderen. Vind je dat zelf ook niet een beetje misplaatst van jezelf? Ze hebben het duidelijk goed voor elkaar en je advies over hoe hun leven te leiden niet nodig.
Believe you me, ik herken je situatie, bij mij is het "extremer". Mijn ouders hebben hun zoon al een jaar of 10 niet gezien, ik al minstens het dubbele niet. Ik heb een aantal gesprekken met ze gehad over wat zij willen wanneer ze allebei tegelijk zouden te komen overlijden (*knock on wood*) en thats it. Het is niet aan mij te oordelen over hoe ze met dit verdriet om willen gaan. Sterker nog het is aan mij te zorgen dat het, ook na hun dood, verloopt zoals zij willen.
[ Bericht 0% gewijzigd door DancingPhoebe op 24-10-2020 11:05:44 ]
Believe you me, ik herken je situatie, bij mij is het "extremer". Mijn ouders hebben hun zoon al een jaar of 10 niet gezien, ik al minstens het dubbele niet. Ik heb een aantal gesprekken met ze gehad over wat zij willen wanneer ze allebei tegelijk zouden te komen overlijden (*knock on wood*) en thats it. Het is niet aan mij te oordelen over hoe ze met dit verdriet om willen gaan. Sterker nog het is aan mij te zorgen dat het, ook na hun dood, verloopt zoals zij willen.
[ Bericht 0% gewijzigd door DancingPhoebe op 24-10-2020 11:05:44 ]
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Je komt over als een irritante bemoeial.
Misschien wordt het tijd dat je het huis uitgaat, dan hoef je je niet te storen aan anderen.
Misschien wordt het tijd dat je het huis uitgaat, dan hoef je je niet te storen aan anderen.
Wie dit leest is een lezer van dit
Ik snap ook niet zo waarom je je opleidingsniveau moet vermelden.
Al was je vuilnisman, het doet in deze situatie niet ter zake.
Je komt op mij verwend over.
Al was je vuilnisman, het doet in deze situatie niet ter zake.
Je komt op mij verwend over.
Wie dit leest is een lezer van dit
Ja maar hij heeft zijn eigen verdieping met badkamer, want dat telt mee in deze discussie.quote:Op zaterdag 24 oktober 2020 11:10 schreef MissButterflyy het volgende:
Ik snap ook niet zo waarom je je opleidingsniveau moet vermelden.
Al was je vuilnisman, het doet in deze situatie niet ter zake.
Je komt op mij verwend over.
Je broer is 25, hoe hij leeft heeft geen hol te maken met hoe jij leeft.
Je ouders willen er niks van zeggen en vinden het min of meer best blijkbaar, en daarmee is de kous af.
Dit. Hoezo ga je er dan op 'achteruit'quote:
haha, twee rijkelui-ventjes die niet uit huis gaan "want anders ¤1.500 kosten". Lekker aan de gracht wonen, wie maakt je wat
Ga eens op eigen benen staan man (man man).
Als je als volwassene nog thuis woont moet je gewoon een aantal dingen beseffen. Het huis is niet van jou. De regels van je ouders zijn nog steeds van toepassing, ongeacht hoe groot het huis is (waarom is dit relevant eigenlijk?). En je hebt je familieleden die er ook wonen, te respecteren. Allemaal.
Je broer is 25. Waarom moet hij mee op familievakanties volgens jou? Jij bent niet zijn vader, bemoei je er niet mee. Dit is aan je ouders (en als je het mij vraagt is de oplossing jullie allebei uit het nest schoppen). Dus als het je niet zint, weet je wat je moet doen.
Je zou er denk ik goed aan doen om op jezelf te gaan wonen. Qua luxe en geld ga je er misschien op achteruit; qua zelfstandigheid en de problematiek omtrent je familie/broer doe je een enorme sprong voorwaarts.
-
Ik vind het verwarrend. Je ouders hebben jullie vrij opgevoed, met eigen verantwoordelijkheid. Zeg je. Maar voor hun volwassen zoons geldt wel dat ze voor middernacht thuis moeten zijn. En als een zich daar niet aan houdt, durven zij er niks van te zeggen, maar jij zit hem wel op de nek hierover. En kennelijk zijn er in die vrije opvoeding ook nog andere verwachtingen waar niet aan voldaan wordt en waar jij je broer ook weer op aanspreekt.
Lijkt me tijd dat jullie eens met zijn allen om tafel gaan zitten om te bespreken wat de uitgangspunten zouden moeten zijn als jullie als vier volwassenen met elkaar onder een dak blijven wonen. Je ouders zijn de enige die eisen kunnen stellen: als hun regels niet bevallen, dan staat het de kinderen vrij om het huis te verlaten. Beter praten jullie over verwachtingen en praten jullie eens over welke zorgen er leven, bijv. t.a.v. de toekomst van je broer.
Lijkt me tijd dat jullie eens met zijn allen om tafel gaan zitten om te bespreken wat de uitgangspunten zouden moeten zijn als jullie als vier volwassenen met elkaar onder een dak blijven wonen. Je ouders zijn de enige die eisen kunnen stellen: als hun regels niet bevallen, dan staat het de kinderen vrij om het huis te verlaten. Beter praten jullie over verwachtingen en praten jullie eens over welke zorgen er leven, bijv. t.a.v. de toekomst van je broer.
The love you take is equal to the love you make.
Puzzie
C'est La Fucking Vie
Ik kan alleen maar zeggen : hou je er buiten , doe je eigen ding en laat het daar waar het hoort , en dat is bij jouw ouders en je broertje. Zij hebben hier ,net als jouw broertje hun aandeel in
en als zij er mee zitten , dan moeten zij daar iets in gaan ondernemen. Als ze dat niet doen dan is het enige wat jij kan doen verhuizen of de situatie nemen zoals hij is.
en als zij er mee zitten , dan moeten zij daar iets in gaan ondernemen. Als ze dat niet doen dan is het enige wat jij kan doen verhuizen of de situatie nemen zoals hij is.
My age is very
Inappropriate
for my behavior
Inappropriate
for my behavior
Ik heb de verhoudingen thuis willen aangeven, niets negatiefs aan. Ik ben meer van de principes en discipline, maar merk dat mijn ouders daarin wat vrijer zijn en meer in de mood leven: 'We hebben er geen grip op, dan maar laten gaan'. Ik vind dit geen goede gedachtegang, maar zoals velen al zeiden, is niet jouw huis dus accepteren of wegwezen is een fair point.quote:
[..]
Raar om dit erbij te vermelden alsof het iets negatiefs is dat hij minder goed kon leren? Hij gooit er niet helemaal met de pet naar, anders was hij wel zonder diploma van de middelbare school gegaan. 50 uur werken lijkt mij niet gewoon, 40 uur is eerder normaal.
Heb je ook al eens letterlijk tegen je broer gezegd dat het niet je bedoeling is om je ouders tegen hem op te stoken maar dat je juist hoopt dat hij meer thuis is om ook meer een familiegevoel te krijgen? Of uberhaupt aan hen gevraagd waarom hij zoveel weg is, wat hij dan doet? Je bent zijn broer maar gedraagt je nu als zijn vader. Is het ook niet respectvoller tegenover je ouders om je gewoon neer te leggen bij hun regels tov je jongere broer ipv te denken dat zij daarmee iets verkeerd doen? Hij luistert ook niet naar jou dus jouw aanpak is ook tot nu toe nie beter of zo. Denk je echt dat het mogelijk is om je broer radicaal te veranderen? Wat is het ergste wat kan gebeuren als jij je er helemaal niet mee bemoeit, dat hij helemaal het contact verbreekt of zo? Heb je het daar wel eens met je ouders over dat je daar bang voor bent? Of heb je het gevoel dat je ouders eronder lijden? Als ze dat niet zeggen waarom denk je dat dan?
|
|
