[Vuelta] Etappe 3: Lodosa - Laguna Negra #1

Etapa 3: Lodosa - La Laguna Negra - Viluesa, 166,1 km

Wat een mooie dag was het hè, in Navarra? Van Pamplona naar Lekunberri, met onderweg onder meer de prachtige Sierra de Urbasa in beeld. Die afdaling met al de haarspeldbochtjes was buitengewoon fotogeniek, ik heb de foto's meteen geprint en boven m'n bed gehangen. Onderweg naar Lekunberri kreeg een klein kopgroepje niet enorm veel ruimte. In de kopgroep was Tim Wellens weer aanwezig, hij kreeg gezelschap van onder meer Alex Aranburu en Gonzalo Serrano. Dat vond Tim alleen niet zo gezellig, dus begon hij op een kilometer of 70 van de finish aan een solo. Die solo was alleen niet zo groots, een tijd later gaf Wellens het op. Bruno Armirail wilde het daarna nog wel een tijd proberen, een sympathieke poging. Wel een vrij kansloze onderneming, vooral omdat het peloton in gang was geschoten. Paul Martens reed weer lang op kop en besloot het verschil te houden op een minuut of vijf, maar Movistar had een plannetje. Boven op het plateau van de Sierra de Urbasa waaide het flink en was het behoorlijk open, de ploeg trok een waaier. Een goede waaier ook, een paar meter lang reden er alleen renners van Movistar op kop. Roglic moest zelf dat gaatje dichten, daarna volgde vrij snel de rest. Het leverde uiteindelijk niet enorm veel op, al moesten er wel een hoop renners af. Maarja, die moesten onderweg naar Arrate ook al lossen en waren daarom niet meer relevant. Of we moeten Guillaume Martin heel interessant vinden, niet echt hè. In de afdaling, die van de mooie plaatjes, trok Movistar nog eens stevig door. Leverde wel wat gaatjes op in het peloton, maar niets wereldschokkends. In aanloop naar de zware beklimming van San Miguel de Aralar kwam Ineos met een droomplannetje, Amador en Carapaz gingen in de aanval. Dat leverde precies helemaal niets op, eenmaal op de klim werden ze weer ingerekend. De steile klim naar het heiligdom van San Miguel de Aralar over die slechte betonweg werd weer een slijtageslag. Eén voor één moesten de renners lossen, vooral dankzij het beulswerk van Marc Soler. De altijd wisselvallige Marco had een wonderdag, ineens heeft hij ergens onder zijn bed of op zolder zijn oude benen gevonden. Hij bleef rammen tot op de kop, veel man bleef er niet over in het wiel. Roglic, Carapaz, Mas, Valverde, Kuss, Chaves, Carthy, Dan Martin en dan ben ik er wel zo ongeveer zeker? Nee, er maken maar weinig jongens kans om deze Vuelta te winnen, dat weten we nu al. In de afdaling richting Lekunberri waren er wat schijnaanvalletjes, maar daarna viel het stil. Soler had na zijn kopwerk even een paar meter moeten laten maar wist door die vertraging vooraan weer aan te sluiten. Hij besloot dan maar meteen in de aanval te gaan, er kwam geen reactie. Later sloot George Bennett ook nog aan, die moest dan maar op kop gaan rijden samen met Kuss. Nouja, dat leidde tot niets. Soler reed daardoor onbedreigd naar de ritzege. Op zich leuk voor Movistar, een zege in hun Navarra. Sowieso, een overwinning. De tweede van het jaar pas, hallucinante cijfers. De tweede van Soler ook, onvoorstelbaar eigenlijk. Marco blijft een merkwaardig fenomeen. Roglic won het sprintje voor de tweede plaats, loopt daardoor dankzij de bonificaties een beetje uit op de rest. De achtervolgende groep moest nog in de remmen voor wat paardjes, dat was ook wel een koddig beeld. Na twee fantastische dagen in het Baskenland gaan we nu andere oorden opzoeken. Wel weer een aankomst bergop, zo'n merkwaardig begin van een grote ronde hebben we nog nooit gezien. Hoewel we nu al twee dagen naar spannende en boeiende koers hebben kunnen kijken, misschien is zo'n lastige start dus helemaal niet slecht? Kijken jullie mee, ASO?




Het Spaanse roadbook is altijd een beetje maf. Ze laten vaak de burgemeester aan het woord die dan een slap verhaaltje op mag hangen over zijn eigen gemeente. Zowel in Lekunberri als in Lodosa hebben ze een jonge burgemeester, mét oorbelletjes. Zelfs Basken met een officiële functie kunnen niet zonder, dat vind ik dan wel weer geestig. In Lodosa heeft Pablo Azcona het voor het zeggen, ik tel al snel drie ringetjes in zijn oren. Pablo is blij dat de Vuelta naar zijn gemeente komt, het zal een grandioos succes worden want ze hebben in Lodosa veel ervaring met het organiseren van koersen. Zo noemt hij de Itzulia en de Vuelta a Navarra. In 2018 werd er in en rond Lodosa een tijdrit verreden in de Ronde van het Baskenland, gewonnen door Primoz Roglic. De laatste jaren komt er hier ook steeds een rit aan in de Vuelta a Navarra, een van de belangrijkste koersen van het Spaanse amateurcircuit. Een van de weinige koersen met enig internationaal aanzien ook, zo komen er hier wel eens Belgische en Italiaanse ploegen langs. Dat zie je in de Spaanse andere amateurkoersen niet zo snel. Lotto Soudal U23 mag hier graag komen bijvoorbeeld, namens die ploeg won Arne Marit de eerste rit van de editie van 2019 in Lodosa. Dit jaar werd de koers niet verreden, erg jammer. Lodosa ligt aan de Ebro, op de grens van Navarra en La Rioja. Het is eigenlijk een dorp, er wonen hier net iets minder dan 5000 mensen. Dat zie je in de Vuelta desondanks wel vaker, een aankomst of vertrek in een klein dorpje of stadje. De burgemeester ligt een tipje van de sluier. Het vertrek in Lodosa is niet alleen door de lokale overheden bekostigd, het lokale bedrijfsleven heeft blijkbaar ook een duit in het zakje gedaan. Awel, zo werkt dat dus. Lodosa staat bekend om de Pimiento del Piquillo de Lodosa, de piquillo pepertjes. Een mildhete peper, lees ik. Vooral smaak, weinig hitte. Een gevulde peper schijnt een populair hapje te zijn in deze streken. Lodosa moet het vooral van agriculturele activiteiten hebben, al hebben ze hier ook veel bedrijven. Het dorp ligt best mooi. Aan de ene kant zien we de Ebro, aan de andere kant komen de bergwanden ons tegemoet. In de rotsen hebben ze wat grotten uit weten te hakken, die schijn je te kunnen bezoeken. Op de grens tussen Navarra en La Rioja komen we ook nog een restant van een oud Romeins aquaduct tegen, erg gaaf. Dat ze hier ook aan stierenrennen doe is dan misschien weer iets minder gaaf.



De renners gaan van start in een parkje langs de oevers van de Ebro. Tijdens de neutralisatie rijden we even door het dorp, vervolgens pakken we de brug over de Ebro waarna aan de andere kant van het water de rit begint. We fietsen nog een paar kilometer door Navarra, de eerste vier kilometer van de rit rijden we zelfs volledig rechtdoor over een brede en vlakke weg. Aan het eind van deze weg komt Torre de Rada in beeld, een lachen torentje op een heuveltje. Hierna slaan we rechtsaf, in de vijf kilometer daarna loopt de brede weg vals plat omhoog. We verlaten nu Navarra en rijden La Rioja binnen, ter hoogte van Pradejón loopt de brede en vrij rechte weg kort naar beneden. Open gebied hier, grote Spaanse vlaktes. Vooral veel agricultuur, steeds minder dorpjes. Aan het eind van het korte stuk in dalende lijn volgt er een stuk vals plat van tien kilometer richting Arnedo. We komen in dit stuk ongeveer 200 meter hoger uit, erg spannend is het dus niet. Het gaat vooral rechtdoor, nog steeds in een open vlakte. Weinig bochten, alleen tussendoor in El Villar de Arnedo moet er wat gestuurd worden. Niet bepaald een memorabel begin van de rit. Eenmaal in Arnedo, na 25 kilometer koers, komen de renners meer bochten tegen en een aantal rotondes. Opvallende plek wel, Arnedo. Kerk boven op een rots, weer van die zelfgemaakte grotten in de rots. Bovendien maken ze hier schoenen,



Vlak voor Arnedo ging het even naar beneden, maar in de stad zelf loopt het weer doodleuk vals plat omhoog en ook buiten Arnedo gaat dat zo blijven. We volgen heel lang de loop van de rivier Cidacos, vinden we leuk. De omgeving begint iets mooier te worden, er verschijnen meer rotswanden in beeld. In de eerste tien kilometer na Arnedo komen we weer ongeveer 200 meter hoger uit, achja. De weg blijft breed, maar wordt wel iets bochtiger met dank aan de rivier. Gelukkig zijn de aanwezige bergen en rotsen mooi, de paar dorpjes die we passeren zijn ook niet lelijk. Bijna allemaal tegen de rotsen aangebouwd en ook bijna overal hebben ze flinke gaten in die rotsen uitgehakt. We hebben als mensheid wel vooruitgang geboekt sinds veel vroegere tijden, je moet er toch niet aan denken in zo'n grotwoning je tijd te verslijten. Goed, de omgeving wordt steeds mooier. Nog meer bergen, er zitten een paar fraaie bergtoppen tussen. De renners rijden ook een keer door een tunneltje dat men heeft uitgehakt in een van de rotsen, altijd fan van. We komen uit in Arnedillo, waar de weg tijdelijk wat smaller en steiler is, aan het aantal barretjes te zien is dit een populair dorpje. Snap ik wel, de ligging is in ieder geval fraai. Er zijn hier ook warmwaterbronnen, ah, dat is een verklaring. En voetafdrukken van dino's, jeumig.



Voorbij Arnedillo gaat het nog eens 25 kilometer verder vals plat omhoog. In dit stuk komen we 300 meter hoger uit, dat boeit dus niet echt. Buiten Arnedillo wordt de weg weer enorm breed, we fietsen op een redelijk chille manier door de fraaie omgeving hier. Na een tijd fietsen we door Enciso, daar begint de omgeving wel wat minder mooi te worden. We laten de bergen een beetje achter ons, desondanks moet er nu wel geklommen worden. Buiten Enciso gaat het zowaar twee kilometer omhoog aan 5%, dat is schrikken. Na dit klimmetje is het een kilometer of vier behoorlijk vlak, daarna gaat het nog eens acht kilometer vals plat omhoog. We verlaten La Rioja en rijden Castilië en Leon binnen, toch al snel de derde autonome regio van de dag. De omgeving begint af te takelen, het wordt ineens weer wat meer een lege bende. Wel nog wat bergen, maar die zijn ook kaal. Al blijkt maar weer dat het snel kan veranderen, een paar kilometer later wordt de doorgaande weg langs de rivier ineens een stuk smaller. Het wordt ook weer groener, we schuren bovendien weer langs wat rotswanden. De weg blijft bochtig, maar toch een vrij makkelijke tocht. Na een tijd komen we uit in Yanguas, een klein dorpje. Na de passage in dit dorp, waar het asfalt vrij slecht is, rijden we nog eens vier kilometer verder vals plat omhoog richting Villar del Rio. De weg is dan plots weer een stuk breder, de omgeving weer een stuk weidser. Eenmaal in Villar del Rio, waar we na 62 kilometer passeren, slaan we voorbij de kerk linksaf. Via een smaller bruggetje rijden we over de Cidacos, de rivier gaan we achter ons laten.



Na de brug begint de eerste klim van de dag officieel. Al is het niet veel anders dan wat we al gehad hadden. Heel lang vals plat omhoog, we noteren 17 kilometer aan 2,6% gemiddeld. De Puerto de Oncala is een klim van de derde categorie, veel meer valt er niet van te maken. Het gaat vooral rechtdoor vals plat omhoog over een enorm brede weg door een dorre en vrij lege omgeving. In het begin gaat het wel een paar kilometer aan 5% omhoog, naar het schijnt. Daarna is het weer een paar kilometer zo goed als vlak, waarna het nog een tijd aan 4 à 5% omhoog gaat. In het laatste deel van de klim is het weer vooral vrij vlak, met tussendoor zelfs nog een stuk in dalende lijn. Vooral rechtdoor dus, al komen we ook wel een paar verdwaalde haarspeldbochten tegen. Verder zien we vooral veel windmolens staan op de bergen in de omgeving. Des te dichter we bij de top komen des te meer het terrein open wordt. Je snapt wel waarom hier zoveel windmolens staan. De wind heeft hier vrij spel. Het begint meer en meer op een maandlandschap te lijken, het schiet tijdens deze rit alle kanten op. Dat stuk in dalende lijn stelt niets voor, het laatste stuk omhoog daarna hoeft ook niemand bang van te worden. Het slechte asfalt is het enige probleem hier. Na 79 kilometer komen we boven op deze Puerto de Oncala, vernoemd naar een dorpje dat niet op de route ligt. Het dorp ligt hier wel ergens in de buurt, maar daar zien we mooi niets van. Terwijl je hier toch aardig ver kunt kijken.




De afdaling van deze puerto is acht kilometer lang, vooral in de eerste vijf kilometer is het behoorlijk bochtig. De weg is wel breed, daardoor wordt het wat makkelijker. Al was het asfalt hier in ieder geval in 2012 behoorlijk slecht, een nieuw laagje zou geen overbodige luxe zijn. Paar snellere bochten, maar dit zou toch wel moeten lukken. Na de eerste vijf kilometer gaat het eigenlijk gewoon drie kilometer volledig rechtdoor in licht dalende lijn. In La Rubia zijn we beneden, hier gaat het zelfs een kilometertje licht omhoog. Daarna is het tien kilometer zo goed als vlak terwijl we ons een weg banen tussen oneindig veel akkers. Totale leegte, veel meer Vuelta wordt het niet. Tijdens de tocht rechtdoor rijden we door Buitrago, da's leuk voor Santiago. Aan het eind van deze weg komen we uit in Garray, waar de volgende rit van start zal gaan. Daarom negeren we Garray, daar komt morgen genoeg aandacht voor. Na een bocht naar links in Garray rijden we over een nog bredere weg naar Soria, waar we mogen eveneens gaan passeren. De renners rijden dwars door Soria, ofschoon de weg langs de rand van de stad een stuk sneller zou zijn. Blijkbaar had men nog wat geld over in Soria. Rotondes hebben ze in ieder geval genoeg, voor het eerst deze rit moeten de renners echt draaien en keren. Over Soria zullen we morgen ook wel wat meer vertellen, we zullen nu vast terloops vermelden dat de lokale voetbalcub Numancia heet. Nu haalt u uw schouders op, morgen valle alle puzzelstukjes op hun plaats! In Soria hebben we inmiddels 106 kilometer afgewerkt, buiten de stad fietsen we langs de trainingsvelden van Numancia, waar het geen feest moet zijn om te voetballen. Zware industrie even verderop, niet zo best. Een stukje terug zagen we dan weer aan de andere kant van de weg een woonwijk zoals ie ook in Nederland zou kunnen staan, dat komt echt totaal niet Spaans op me over. Maar goed, de weg buiten Soria is breed, recht en vlak. Acht kilometer later komen we uit in Toledillo, een klein dorpje in het midden van het niets. Zo gaan we in de zeven rechte, vlakke en brede kilometers daarna nog een paar dorpjes tegenkomen. Villaverde de Monte bijvoorbeeld, daar valt de kerk wel op.



Tussen de dorpen door is het terrein weer vrij leeg. Er staan af en toe wat bomen, maar het geheel doet toch ietwat treurig aan. Voorbij Villaverde de Monte rijden we nog een tijd over dezelfde weg, tien kilometer zelfs. Het blijft voorlopig vlak, hooguit een beetje licht glooiend. De omgeving blijft ook vrij troosteloos, we komen bijzonder weinig tegen. Aan het eind van deze weg slaan we voorbij het dorpje Abejar rechtsaf, daarna komen we meteen een rotonde tegen. Na deze rotonde gaat het weer vrij lang rechtdoor, we rijden in eerste instantie richting Molinos de Duero. In dit stuk van 12 kilometer komen we al iets meer hoogteverschil tegen, het gaat tussendoor een paar keer een halve kilometer of zelfs een hele kilometer wat vals platterig omhoog. Ook een paar stukjes in licht dalende lijn, terwijl de omgeving een stuk fraaier begint te worden. Mooie bossen, na een tijd bereiken we ook een mooi meer. Embalse de la Cuerda del Pozo, staat op een bord aan het begin van de brug waar we overheen mogen fietsen. Aan de andere kant van het water zijn we bijna in Molinos de Duero, een paar bochten en wat vals plat werk later is het zover. In het kleine maar redelijk fraaie Molinos de Duero rijden we over de Duero, daarna slaan we scherp rechtsaf. We zetten hierna koers richting Vinuesa, in de komende vier kilometer gaat het weer vooral rechtdoor over een brede weg. Het gaat ook weer een beetje op en af, glooiend terrein. Vlak voor we Vinuesa binnenrijden volgt na 148 kilometer de tussensprint van de dag. Onderweg naar Vinuesa rijden we weer door de bossen en is er soms een uitzicht over het meer, erg fraai. Aan de andere kant van het meer kun je een stukje van een oude brug zien.



In Vinuesa rijden we dwars door het centrum, in dalende lijn. Aan de rand van het centrum slaan we linksaf, waarna we over een iets smallere weg verder gaan fietsen. Deze smallere weg, die vrij recht is en vooral door een bos leidt, volgen we 11 kilometer. In deze 11 kilometer gaat het weer continu een beetje vals plat omhoog, we komen ongeveer 150 meter hoger uit in dit stuk. We fietsen een keer over een wildrooster en komen een gebouwtje tegen dat dienst doet als informatiecentrum. Casa del Parque de la Laguna Negra, we komen dicht in de buurt van de finish. Museo del Bosque, tevens. Erg interessant. We rijden snel verder en komen aldoende nog wat meer toeristische plekjes tegen, Lagruna Nega is populair. Het is ook een mooi gebied, moet ik nu al toegeven. Je waant je net op de Hoge Veluwe, met het verschil dat we dadelijk nog een stuk moeten klimmen. De renners pakken een keer een bochtje naar links mee, waarna het tijdelijk wat steiler omhoog gaat. Weg lijkt hier ook iets minder te worden, even later komen we een paar bochten tegen in licht dalende lijn. Spannender dan dat wordt het niet tot aan de voet van de slotklim. Op iets minder dan negen kilometer van het eind rijden we over een bruggetje, daarna begint de weg omhoog te lopen. De klim naar Laguna Negra is begonnen. Eerste categorie, 8,6 kilometer aan 5,8% gemiddeld. Het gemiddelde wordt een beetje gedrukt door de eerste twee kilometer, na een stukje aan 4% gaat het daarna een tijdje vals plat verder. Eigenlijk beginnen we pas echt op 6,5 kilometer van het eind. Als we die eerste twee kilometer wegtoveren komt het gemiddelde één procent hoger uit, kun je nagaan. De echte klim bereiken we na nog een bocht naar links, daarna komen we helemaal in het bochtige gedeelte terecht. Even later merken we ook dat de weg echt omhoog gaat, een stukje aan 7,5%. Daarna gaat het verder aan 5,5%, terwijl we vervolgens met twee kilometer aan 6,5% te maken krijgen. Veel bochten in het bos, relatief brede weg. Steil worden wil het nog niet echt, we krijgen nog een kilometer aan 5,5% voorgeschoteld. Pas in de laatste drie kilometer van de klim wordt het steil. Voorbij een parkeerplaats gaan we een tijd aan 8% omhoog, in de slotkilometer gaat het zelfs aan 9% omhoog met steilste stroken tot 12%. Paar steile bochtjes nog in de laatste kilometer, een typisch Spaanse aankomst.




We finishen bij La Laguna Negra de Urbión, dat is een primeur. Nog nooit waren we hier, wat deels te maken heeft met het feit dat we ons in een beschermd natuurgebied bevinden, El Parque Natural Laguna Negra y Circos Glaciares de Urbión. Het natuurpark van de Zwarte Lagune en de Glaciale Cirkels van Urbión, als we dat lekker krakkemikkig door Google laten vertalen. Laguna Negra is een rond meertje dat ontstaan is tijdens een ijstijd, zo zullen we dat dan maar kort omschrijven. Ik ben wel een beetje geschrokken van de organisatie. Er zijn twee manieren om naar Laguna Negra te klimmen. Er is een andere kant, je kan via het dorpje Sant Ines omhoog gaan. Dan kom je ook op acht kilometer klimmen uit, maar wel met tussendoor twee kilometer aan 11%. Normaal een inkoppertje voor Unipublic, maar ze hebben het nu wat makkelijker gemaakt voor de renners. Laguna Negra is een idyllische plaats, niet alleen vanwege de lagune zelf. Nee, het is vooral de rotswand langs het water die de show steelt. Een prachtige plek, enorm populair onder toeristen. Nog niet populair genoeg, daarom mag de Vuelta bij hoge uitzondering een keer de rust in het beschermde natuurgebied komen verstoren. Hoewel de organisatie spreekt over Laguna Negra de Vinuesa, wat kan liggen aan het feit dat ze in Vinuesa ongetwijfeld hebben moeten lappen, moet je eigenlijk spreken over Laguna Negra de Urbión. We bevinden ons in de Sierra de Urbión, het gebied waar onder meer de Duero ontspringt. Een fraai natuurgebied, waarbij het de Spaanse Wiki ook opvalt dat de vegegatie die we hier vinden eerder typerend is voor Noord-Europa dan voor Spanje. Laguna Negra is een plaats die de fantastie prikkelt, schrijvers komen graag naar Vinuesa en omgeving om inspiratie op te doen voor een nieuw verhaal. Sowieso is er hier ook een lokaal fabeltje waarin wordt verteld dat Laguna Negra geen bodem heeft en in directe verbinding staat met de zee, dat soort gelul weet je wel. Natuurlijk zou er ook weer een of ander monster moeten zijn, erg jammer dat zo'n mooie plek bezwaard moet worden met dat soort onzin. Eigenlijk moet je niets vertellen over Laguna Negra, alleen een beetje kijken. Met het kwijl uit je bek, bij voorkeur. Voor de liefhebber is er overigens ook weer een Pericopuerto.



In Lodosa wordt het overdag 22 graden. Er is wel wat kans op regen en er staat ook wat wind. Minder dan de afgelopen dagen, maar nog steeds een stevige bries. De wind komt vanuit het zuiden/zuidwesten nog steeds, tot aan Soria hebben we dus voornamelijk tegenwind. In Soria zelf wordt het een stuk frisser, 15 graden. Hier ook vrij veel kans op regen, wind helemaal vanuit het zuiden. Dan staat ie voorbij Soria eerder schuin dan schuin in de rug, maar gezien het open karakter van de rit krijgen we misschien toch wat nervositeit. Je hebt niet veel nodig, zagen we gisteren. Movistar probeerde het gewoon, er moest meteen een hoop volk af. Zoiets kan nu ook wel, eventueel. Al waait het wel duidelijk minder hard, maar toch. In Vinuesa wordt het 16 graden, het gaat regenen en het waait niet enorm hard. Wind vanuit het zuiden wil wel zeggen dat ie op de slotklim vooral in de rug staat, al fietsen we voornamelijk door het bos. Op de top zal het nog wel wat frisser zijn. Beginnen doen we om 13:15, de Belg is er om 14:50 bij. Aankomst wordt verwacht tussen 17:18 en 17:44.



Toen de route bekend werd gemaakt zei ik al dat we vooral naar Laguna Negra zouden gaan voor de mooie plaatjes. Ik sta nog steeds achter die woorden. Dit wordt geen rit waar de verschillen groot gaan zijn, al is die laatste kilometer natuurlijk wel enorm lastig. Daar gaan wellicht wat kleine gaten ontstaan, daarvoor zeker niet. Nee, we komen hier vooral om een al populaire toeristische bestemming nog wat populairder te maken. Op zich is daar niets mis mee, ik ben wel blij dat ik deze plek nu ken. Toch een beetje een verborgen pareltje, voor de buitenlander althans. Qua koers ga ik heel erg uit van een vluchtersgroepje, ik krijg sterke Javalambrevibes van deze klim. Weer een duel tussen Bol, Madrazo en José Herrada? Ja, zoiets verwacht ik wel eigenlijk. Jumbo zal niet heel strak controleren, lijkt me. Al zouden ze het ook wel kunnen doen, want Roglic is hier natuurlijk de favoriet. Sprintje bergop in de laatste kilometer, inkoppertje. De hele ploeg oproken voor 10 tellen is ook weer zoiets, ik ga daarom maar uit van een snipperdagje. Al is Movistar wel sterk, die kunnen de knuppel in het hoenderhok gooien. Om vervolgens te zien dat Mas en Valverde moeten passen aan het eind, tja. Wel een korte rit, dat is dan weer voordelig voor het peloton. Tegenwind in het begin, ongunstig voor de vluchters. Maar goed, ik heb voor de Vuelta begon al besloten dat dit voor de vluchters zou zijn dus daar blijf ik bij, het is net een protocol van Spekenbrink. In mijn voordeel spreekt dan weer dat er grote gaten zijn ontstaan in het klassement, er zouden veel renners moeten zijn die nu besluiten voor een rit te gaan. Veel mannen zullen het geweer van schouder moeten veranderen na slechts twee dagen koers, om maar even een Belgisch gezegde in de strijd te gooien. Laat ik vijf volstrekt willekeurige namen noemen. Anders moet ik Roglic noemen, en Carapaz, en Mas, en Dan Martin, en dan nog een willekeurige vijfde. Schieten we ook niets mee op.
1. Peters. Dit lijkt me wel weer wat voor Nans. Zijn tweede lollerdag van het jaar, ik heb er nu al zin in. De eer van AG2R moet gered worden, ze zijn nu al drie renners kwijt. Extreem genant, maar een lollerende Nans kan de pijn verzachten.
2. KUDUS. Ik vind het gewoon leuk om die naam nog eens te kunnen noemen. Gezien Vlasov er weinig van bakt tot nu toe mogen we Astana veelvuldig in de aanval verwachten. Aranburu probeerde het gisteren al, jongens als Fraile en Ion Izagirre gaan vast ook een keer een poging ondernemen.
3. Geschke. Al een paar keer laatste zowat. Kan zijn dat ie ziek is, of hij is aan het sparen om voor een ritzege te kunnen gaan. Voorlopig gaan we uit van dat tweede.
4. Cepeda. Ieder jaar mijn favoriete onderdeel van de Vueltavoorbeschouwingen: willekeurige namen van Caja Rural noemen. Jefferson lijkt mij degene die het verst kan komen in de strijd om een ritzege. Dat wil zeggen, een vierde plaats dus.
5. Wellens. Drie dagen op rij, dat zou ik dan wel weer grappig vinden. Vooral als ie dan geen benen blijkt te hebben op de slotklim, omdat ie gisteren en eergisteren zoveel onnodige energie heeft verspild. Het gaat wel regenen, dat moet hem deugd doen.

Dit was niet zo slim van Thibaut.

quote:

Op donderdag 22 oktober 2020 13:26 schreef showtimer het volgende:

[..]

De geweldenaars met dienst.

Ik ga nu alvast staan voor Caja. Eindelijk weer een ritzege!

quote:

Op donderdag 22 oktober 2020 13:44 schreef showtimer het volgende:

[..]

Gaan we niet waaieren?

Die mogelijkheid bestaat.

quote:

Op donderdag 22 oktober 2020 13:49 schreef showtimer het volgende:

[..]

Eerste poging, goede poging. Nog steeds maar drie minuten. De hints stapelen zich op.

Voorbij Soria zou het interessant kunnen worden.

Kan iemand Ruben uitleggen dat de j van Caja ook daadwerkelijk als een j uitspreken niet de bedoeling is?

Altijd tegen Chaves.

quote:

Op donderdag 22 oktober 2020 17:37 schreef Koffieplanter het volgende:
Als hij gaat zitten komt hij niet bij de pedalen denk ik.

quote:

Op donderdag 22 oktober 2020 17:39 schreef Aguero het volgende:
Esteban is 1,64, Tsgabu 1,75.

Ze hadden de fiets van Elissonde moeten stelen.

Tjonge.

Dit is niet de Laguna Negra.

quote:

Op donderdag 22 oktober 2020 17:56 schreef wimderon het volgende:
Heeft Will Barta toevallig een nieuw contract nodig?

Movistar, volgens de geruchten.

Formigal is een flopklim. Erg jammer.

quote:

Op donderdag 22 oktober 2020 19:10 schreef Koffieplanter het volgende:

[..]

Renners maken de koers.

Sven bedankt.