WLR Wielrennen
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Etapa 1: Irun - Arrate, 173 km
Wat een raar jaar is dit joh. De Giro is nog bezig en de Vuelta gaat alweer beginnen. Een aparte Vuelta, want hij is dit jaar maar 18 ritten lang. Oorspronkelijk was het plan dat we in Nederland van start zouden gaan, maar dat feest ging dus niet door. De Giro verving de ritten, maar de Vuelta is blijkbaar minder belangrijk dus nam men in Spanje niet de moeite om hetzelfde te doen. Alleen de ritten die in Portugal verreden zouden worden heeft men vervangen, de rest is hetzelfde gebleven. Dus gaan we van start in het Baskenland, waar normaal de vierde rit pas zou beginnen. Meteen een aankomst bergop, dat is erg prettig. In de twee dagen daarna krijgen we ook met bergritten te maken, de Vuelta is nog meer de Vuelta dan normaal. De vierde rit is vrij vlak, de vijfde rit is heuvelachtig en de zesde rit is een zware bergrit in Frankrijk. Het wordt een bijzondere koers, als we tenminste daadwerkelijk gaan koersen. Daar gaan we voorlopig maar even vanuit. Ik durf me nog niet te wagen aan een complete beschouwing van de volledige drie weken, daarom beperk ik me maar even tot de eerste week. Nog meer in het bijzonder, tot de eerste dag. Voor het eerst sinds 1961 gaat de Vuelta weer eens van start in het Baskenland. Dat was oorspronkelijk niet de bedoeling natuurlijk, maar we zijn er blij mee. Al is het zonder fans natuurlijk een stuk minder leuk, maar we gaan er desondanks met volle teugen van genieten.
De Vuelta van 2020 gaat van start in Irun, op de grens tussen Spanje en Frankrijk. We bevinden ons uiteraard in het Baskenland, het mooiste stukje van de wereld. Het Spaanse gedeelte van het Baskenland, om precies te zijn, aan de overkant van de Bidasoa ligt Frans Baskenland. De Bidasoa mondt hier uit in de Cantabrische Zee, mede daardoor is Irun een belangrijk commercieel en logistiek centrum. Ook omdat de grens dichtbij is, uiteraard. Vooral de uitgebreide spoorweginfrastructuur valt op. Wie met de trein naar het Baskenland wil gaan moet flink veel geduld hebben. Aan de grens moet je uitstappen in Hendaye, om vervolgens over te stappen op een ander spoor. In Spanje vonden ze het namelijk lang geleden een goed idee om een breder spoor aan te leggen, waardoor de treinen vanuit Frankrijk niet door kunnen rijden. Ooit moet die fout hersteld worden, voorlopig ben je dus lekker lang bezig om met het OV Irun te bereiken. Terwijl je Irun natuurlijk wel graag wil bereiken, want het ligt in het Baskenland. Al is dat niet voor iedereen de overweging, je kan hier namelijk ook goedkoop tanken en goedkoop sigaretten halen, in Spanje heeft men minder accijnzen dan in Frankrijk. Eerlijk gezegd is Irun niet de mooiste plaats van het Baskenland. Dat ligt voor een deel aan de Spaanse burgeroorlog, toen hebben ze hier nogal wat gesloopt. Desalniettemin een prima startpunt voor iedere Baskische reis. Biertje drinken bij de Bidassoa Basque Brewery, niks mis mee. Daarna naar het Oiasso Erromatar Museoa, een museumpje waar je alles kunt vinden over de Romeinse geschiedenis van de stad. In een van de vele winkels nog wat spullen kopen en dan snel door naar een van de steden in de omgeving, zou ik zeggen. We bevinden ons om helemaal precies te zijn in de provincie Gipuzkoa, een van de drie provincies van de autonome regio Baskenland. Na San Sebastian is Irun de grootste stad van deze provincie. Enkele bekende wielrenners komen uit deze stad. José Maria Errandonea bijvoorbeeld, in de jaren '60 en '70 een sterke renner. Juan Manuel Garate is misschien een nog wel bekendere naam. Voormalig renner van Rabobank, tegenwoordig ploegleider bij EF. Irun is ook de stad van Fermin, Iñigo en Jabier Muguruza, misschien wel de bekendste muzikale familie van het Baskenland. Niet echt mijn persoonlijke favorieten, maar historisch gezien wel significant. Vooral Fermin, die heeft zo'n beetje eigenhandig de ska geïntroduceerd in het Baskenland. Nou, dat hebben ze geweten hier, zo'n beetje de meest voorkomende muziekstijl daarna. Irun is ook de stad van Real Union, een van de oudste voetbalclubs van Spanje. Ook een van de clubs die er als eerste bij was toen men de Primera Division besloot op te richten. Lang hielden ze het daar niet vol, tegenwoordig zijn ze actief op het derde niveau. Nouja, Irun, laten we zeggen dat we mooiere plaatsen tegen gaan komen vandaag. Al is het lokale gemeentehuis nog wel oké, bovendien is er natuur genoeg dankzij de monding van de Bidasoa. Het parkje van Plaiaundi is prima. Lang geleden overigens dat de Vuelta hier nog eens is geweest. Helpt niet mee dat we meer dan 30 jaar überhaupt niet in het Baskenland zijn geweest, maar ook voor die tijd was Irun al een beetje uit de gratie gevallen. In 1969 vertrok hier een rit, voor een aankomst moeten we naar 1956 zelfs. Ook in de Itzulia is Irun niet buitengewoon populair, maar Valverde won hier wel mooi in 2006.
De renners gaan van start op een paar meter van de grens. We vertrekken naast FICOBA, het lokale evenementengebouw. Hier kun je in een normaal jaar allerlei dingen bezoeken. Optredens, exposities, op het terrein buiten organiseren ze ook de kermis en ga zo maar door. Nu is deze ruimte vooral gebruikt om de renners te testen en allerlei schijtlollige filmpjes op te nemen voor als er iemand toevallig een keer iets wint. Na de start rijden we een flink rondje door de stad, waarna we koers gaan zetten richting San Sebastian. We hadden lollig kunnen doen en vanuit Irun naar Hondarribia kunnen fietsen om vanuit deze prachtige kustplaats aan de Jaizkibel te beginnen, maar de renners worden gespaard. We volgen een grote weg richting San Sebastian. Die is in ieder geval breed, maar aan recht en vlak doen ze in het Baskenland niet. Het gaat wat op en af, door een omgeving die uiteraard zo groen als wat is. Tussen dat groen door veel industrie, welkom in een van de weinige welvarende delen van het land. Al die hupjes opnoemen heeft weinig zin, ga er maar gewoon vanuit dat het glooiend is. We komen tussendoor ook een aantal dorpjes tegen, Errenteria bijvoorbeeld. Da's mooi voor Aritz Bagües, renner van Caja Rural. Hij is als wegkapitein van die ploeg aanwezig in de Vuelta. Alleen jammer dat de fans binnen moeten blijven. Ane Santesteban komt hier ook vandaan, een van de beste Spaanse wielrensters. Van Errenteria rijden we naar Pasaia, wat dan weer de stad is van Iñigo Chaurreau. Ook de stad waar Victor Hugo ooit een jaar woonde, hij was er nogal van onder de indruk. Pasaia is ook best mooi, we slaan het mooiste gedeelte alleen over. We fietsen langs het spoor en de haven, de vissershuisjes aan de overkant van het water komen niet optimaal in beeld. Het zijn wel bekende wegen voor de renners, vooral voor de oudere renners. Tijdens de Clasica San Sebastian reden we vroeger hier in de finale, tegenwoordig komen we niet meer van de Jaizkibel af in de finale dus die vlieger gaat niet meer op. Via een aantal rotondes rijden we vervolgens San Sebastian binnen. Van de wijk Gros rijden we naar het oude gedeelte van de stad, de renners worden getrakteerd op een tocht langs het bekendste strand van de stad, La Concha. Dan hebben we toch al mooi 12,5 kilometer afgewerkt, dit wordt een lange zit mensen. Ik moet het af en toe misschien toch wat korter proberen te houden. Wel lastig, want over San Sebastian, of Donostia zoals ik het eigenlijk hoor te noemen, valt enorm veel te vertellen. Wel open deuren vooral, toch een van de bekendste steden van het Baskenland. Overal barretjes waar je pintxos kan eten. Om de paar meter een sterrenrestaurant. Luxueuze villa's aan de baai, waar vroeger al het rijke volk naartoe trok waardoor San Sebastian zo bekend is geworden. Aan iedere kant van de baai een heuveltje, met aan de ene kant een kasteeltje en aan de andere kant een pretparkje. Santa Clara in het midden. Nou, ga zo maar door. Gewoon een fantastische stad, Donostia. Real Sociedad, mooie club. En dan komt José Luis Arrieta hier ook nog eens vandaan. Al woont hij tegenwoordig in Navarra. Over een paar jaar gaan we het vooral over Igor hebben, zijn zoon. Een van de grootste wielertalenten van het land. Xabier Mikel Azparren, aanstaand prof van Euskaltel, komt ook uit San Sebastian. Kan er geen reet van, dat ga ik bij geen enkele gelegenheid onbenoemd laten. Nee, dan was Pello Ruiz Cabestany een stuk beter. Donostia kennen we verder natuurlijk vooral van de Klasikoa, de koers die jaarlijk wordt gewonnen door Lasterketa Burua. Hoewel ze die Baskische termen tegenwoordig niet meer gebruiken, da's jammer. Werd dit jaar überhaupt niet verreden, helemaal zonde. De Vuelta kwam hier in de beginjaren altijd langs, omdat de koers in die tijd werd georganiseerd door een Baskische krant. Het begon dus mooi, de Vuelta. Ergens in de jaren erna is de klad er een beetje ingekomen. San Sebastian is overigens ook de stad van Mikel Laboa, de bekendste vertolker van het iconische Txoria Txori. Zonder enige vorm van ironie durf ik dat een geweldig nummer te noemen.
Voorbij het strand rijden we nog een tijd door San Sebastian. We volgen nog steeds een brede weg, op een paar rotondes na komen we voorlopig weinig tegen. Eenmaal buiten de stad slaan we rechtsaf, daarna volgen we een tijd de loop van de Oria. De weg langs deze rivier is bochtig en glooiend, het gaat steeds een beetje op en af. Prachtige weg wel. Groen, uiteraard, in het altijd bosrijke Baskenland. Af en toe komen we ook een dorpje tegen, Usurbil bijvoorbeeld. Het thuis van de familie Zubeldia. We kennen natuurlijk allemaal Haimar, vooral omdat we hem niet kennen. Joseba is er ook nog, die werd op de bagagedrager ook prof bij Euskaltel. Toch nog een jaar of zes prof geweest, zonder talent. Haimar bleef langer prof, maar de ninja is inmiddels ook alweer drie jaar gestopt. Tijd vliegt, joh. Xuban Errazkin komt ook uit Usurbil. Dat had de nieuwe Baskische wonderklimmer moeten worden, maar hij is vakkundig kaltgestellt door de autoriteiten. Aangezien hij moeite had om zonder doping door het leven te gaan is hij tegenwoordig een halve bodybuilder geworden. Even verderop rijden we door Aginaga, waar een goede sagardotegia zit. Een ciderhuis, in het Spaans sidrería, dit is wel de streek van de cider. De hoofdstad van die streek is Astigarraga, waar Mathieu Hermans ereburger is, maar ook in een paar andere dorpjes in de buurt proberen ze wat leuks te doen met appels. Txotx! Een paar bochten en wat korte hupjes later fietsen we door Orio, niet te verwarren met oreo. Orio is dan weer de geboorteplaats van Benito Lertxundi, weer een bekende zanger. Ik heb de laatste tijd een Baskische playlist in elkaar gedraaid, dus nu kan ik jullie ook al lastigvallen met dit soort informatie. Echt genot. Goed, na een rotonde en wat bochten in Orio rijden we over de Oria, aan de andere kant van de rivier moeten we kort klimmen. Bord langs de kant van de weg zegt 7%, dat valt voor Baskische begrippen nog mee. Duurt ook maar een kilometer, geen paniek. Brede wegen nog steeds, ze matsen de renners. Na de klim gaat het kort naar beneden zonder gekkigheden, vervolgens zetten we koers richting Zarautz. Daar komt Jokin Aranburu vandaan, die fietst tussen de blessures door soms een koers voor Euskaltel. Julian Alaphilippe won in dit stadje aan de kust de eerste rit van de Itzulia in 2018, voor Roglic. Voorbij Zarautz rijden we een aantal kilometer langs de kust, dit is een prachtige weg jongens. Heerlijk uitzicht over de zee, en dan komen we ook nog eens langs een van de mooiste plekjes van het Baskenland. Getaria! Hier hebben ze twee specialiteiten: vis en txakoli. Txakoli is de Baskische witte wijn, wordt ook echt alleen hier in Getaria en de direct omgeving gemaakt zo ongeveer. De vis vangen ze hier overdag, kun je het daarna meteen opeten in een van de vele goede restaurants die Getaria rijk is. En dan komt Cristobal Balenciaga hier ook nog eens vandaan! Balenciaga, je weet wel, van die tyfusdure kleding en de af-grij-se-lijk lelijke schoenen. Hebben we ook weer te danken aan het Baskenland, graag gedaan. Ze zijn er hier zo trots op dat er zelfs een Balenciagamuseum is. Juan Sebastián Elcano was ook van hier, de eerste man die helemaal rond de wereld wist te varen.
Themamuziekje (nu durf ik niet zonder ironie te beweren dat het goed is):
Vijf kilometer verderop rijden we door Zumaia, tegen die tijd hebben we onderhand 50 kilometer afgewerkt. Nog eens vijf kilometer langs de prachtige kust over een vrij bochtige weg, maar da's logisch. Relatief vlak, maar nooit helemaal natuurlijk. In Zumaia laten we de kust achter ons, we trekken het binnenland in. Iemand ooit van Iban Iriondo gehoord? Die was ooit nog twee jaar prof bij Euskaltel, toch maar mooi een keer 63e geworden in Parijs-Roubaix. Komt uit Zumaia, waar het wielertalent dus niet echt voor het oprapen ligt. Na een paar bochten en wat rotondes rijden we echt over een brede weg het binnenland in. Zoals te doen gebruikelijk in het Baskenland liggen hier overal flinke heuvels, maar we mogen voorlopig nog vooral rechtdoor tussen de heuvels door. Desondanks gaat het tussendoor wel een keer een kilometer aan 5% omhoog, maar dat valt allemaal nog wel mee. Na een tijd komen we uit in Zestoa, dat is dan weer de geboortegrond van de familie Osa. Aitor en Unai! Konden allebei wel aardig trappen, het fietsavontuur hield alleen vrij snel op na Operacion Puerto. Leuke omgeving wel hier, uiteraard. Goed, af en toe wat industrie, de economie moet draaiende gehouden worden, maar tussendoor vooral veel boompjes, heuveltjes en een riviertje. De Urola, geen lelijk ding. Voorbij Zestoa rijden we een kilometer of acht over dezelfde weg tot in Azpeitia, best vlak en best recht dit stuk. Oier Ibarguren komt uit Azpeitia, die is nu stagiair bij Caja Rural. Ze zullen hem alleen geen vast contract aanbieden, vrees ik. In Azpeitia komen we een stuk of zes rotondes tegen, daarna rijden we langs een van de heiligste plekken van het Baskenland. Loyola! Ignatius van Loyola (Baskisch: Ignazio Loiolakoa; Spaans: Ignacio de Loyola) was een Spaans geestelijke. Hij staat bekend als oprichter (in 1539) en eerste generale overste van de Jezuïetenorde (de Sociëteit van Jezus). Ja, daar komt het in het kort op neer. Geboren in een kasteel, hij was van adel. Nam het er van, tot hij na een opgelopen verwonding ineens het licht zag. Daarna werd hij heilig, kan zomaar gebeuren. In 1682 verwierf de Sociëteit van Jezus het geboortehuis van vriend Iñigo, zoals hij heette voor hij heilig werd. Hier werd een groot complex omheen gebouwd waarin thans ook een museum gevestigd is. De kamer waar Ignatius zijn bekering doormaakte, die de basis zou zijn voor zijn Geestelijke Oefeningen, is thans een kapel. Nou, die plek is nu dus behoorlijk populair. Bedevaarten en alles, je kent het wel.
Voorbij het Loiolako Santutegia, oftewel het heiligdom van Loyola, rijden we rechtdoor Azkoitia binnen. Hier werd dan weer de moeder van Ignatius geboren, zijn ze maar wat fier op. Qua wielrenners moeten ze het met Sebastian Elcano doen, die ken ik zelfs niet eens. Na een paar bochten en rotondes in Azkoitia fietsen we nog wat verder richting het zuiden. We zetten koers richting Zumarraga, de geboorteplaats van niemand minder dan Aitor Gonzalez. TerminAitor! Ja, oké, hij verhuisde al vrij snel naar Alicante, maar wel gewoon mooi hier geboren dus. Misschien dat het hem wat beter was vergaan als hij in het Baskenland was gebleven, nadat hij werd betrapt ging het nogal snel bergafwaarts. Allerhande criminele activiteiten, drank en drugs erbij, niet best. Hoewel de renners nog steeds worden gematst, aangezien we links en rechts de nodige steile heuvels overslaan, begint de weg toch wat omhoog te lopen. In de 15 kilometer tussen Azkoitia en Zumarraga komen we 300 meter hoger uit. Da's niet enorm spannend, maar we hebben gelukkig wel de prachtige omgeving om van te genieten. Of nouja, de renners dan, het is maar de vraag of we tegen deze tijd überhaupt live zijn. Altijd dat gekloot met de Vuelta, dadelijk maar eens opmeten hoe erg de schade is. Enfin, in Zumarraga komen we een aantal bochten tegen, daarna rijden we dwars door het centrum. Buiten het dorp zetten we koers richting Legazpi, waar ze jaarlijks een veldrit en een amateurkoers organiseren. Dat doen ze in praktisch ieder dorp hier, maar ik wil het toch even genoemd hebben. Oier Lazkano is voorlopig de laatste winnaar in Legazpi, ik neem aan dat we hem volgend jaar in de Vuelta gaan zien. Dit even terzijde verder. Omdat de organisatie de vluchters ook wat wil bieden hebben ze besloten het stuk vals plat in en rond Legazpi te bestempelen als berg. Derde categorie, zes kilometer aan 2,3% gemiddeld. Eigenlijk wel schrijnend als je hier een beetje parcourskennis hebt. Er waren andere opties geweest, laten we het zo zeggen. Als we voor die opties hadden gekozen hadden we ook door Ormaitztegi kunnen rijden, de thuisbasis van de Izagirre's. Ezkio-Itsaso is ook niet ver van hier, daar komt Alex Aranburu dan weer vandaan. Nou, goed, Udana dus. Richting het eind gaat het nog even aan 5% omhoog, veel spannender dan dat wordt het niet.
Na de 'klim' volgt er een afdaling van zeven kilometer richting Oñati. Ook daar hebben ze jaarlijks een veldrit en een amateurkoers, een van de weinige die dit jaar wel nog door kon gaan. Gewonnen door Pelayo Sanchez, die volgend jaar prof wordt bij Burgos. Oñati is verder vooral de stad van de altijd sympathieke Markel Irizar, jawel! Vorig jaar nam Irizar afscheid van het wielrennen, hij is vanaf nu alleen nog maar bezig met zijn koffiebarretje. Bizipoz, enorm populair in deze omgeving. Goede koffie en een broodje erbij, niks mis mee. Bizipoz wil zoveel betekenen als 'vreugde van het leven', 'vreugde om te leven', of iets in die geest. In ieder geval, de boodschap is duidelijk. Zeker van toepassing op Irizar. Toch maar mooi kanker overwonnen, een mooie carrière uitgebouwd en dan heeft ie er nog een groot gezin bij. We groeten Markel. Als we in Oñati iemand uit een raam zien springen is het waarschijnlijk Jon Odriozola. Ook hij komt uit deze stad. De afgelopen twee jaar was zijn ploeg, Euskadi-Murias, aanwezig in de Vuelta. Daarna kwam de Fundacion Euskadi zijn project opblazen. Alle sponsoren kozen de kant van Landa en co, waardoor we nu geen Murias meer hebben. Euskaltel is wel weer terug dankzij Landa, maar ze zijn nu niet aanwezig in de Vuelta. Sowieso een kutploeg, dat nieuwe Euskaltel. Heb ik dat al eens gezegd? Ja he. Maar goed, is natuurlijk gewoon de waarheid. De komende jaren gaan we ze ook niet in de Vuelta zien als ze zo doorgaan, kansloos zooitje. Azanza is een nietsnut. Jon Odriozola was een fenomeen, je weet pas wat je mist als het er niet meer is. Kijk voor de gein maar eens naar de prestaties van alle renners van Murias vorig jaar en hoe het ze nu vergaat. Er is er geen een harder gaan fietsen. Daarom kan ik me er best iets bij voorstellen dat Odriozola er nog steeds goed ziek van is, zeker als ze nu zijn geboortegrond doorkruisen tijdens de Vuelta. Goed, ik dwaal weer wat af. De afdaling richting Oñati dus. De andere kant van de klim is duidelijk lastiger, het gaat een paar kilometer aan 5% naar beneden. We komen ook redelijk wat haarspeldbochten tegen, maar de weg is zo breed dat het niet veel uitmaakt. Eenmaal aangekomen in het best mooie Oñati stuiten we op een rotonde of drie. We rijden met een boog om het historische centrum heen, de mooiste gebouwen komen daardoor niet echt in beeld. Terwijl ze hier bijvoorbeeld een kicken gebouwtje hebben dat vroeger dienst deed als universiteit. Een van de belangrijkste renessaincemonumenten van het Baskenland, zeggen ze. El Loco was ook van hier, Lope de Aguirre. Een geduchte en gewelddadige veroveraar die in 1559 op expeditie vertrekt vanuit Peru om het mythische El Dorado te ontdekken. Ja, Oñati, prachtig. Stadhuisje is ook lachen.
Goed, na Oñati rijden we een kilometer of acht over een relatief vlakke weg, voor zover dat hier kan. Het blijft breed, ook vrij recht op een paar rotondes na. Veel industrie weer hier, da's toch eigenlijk wel het voornaamste minpunt van het Baskenland. Maar goed, zonder al die industrie ging het financieel weer minder goed, dus ja, een beetje schipperen moet wel. Aan het eind van deze weg slaan we linksaf bij een rotonde, vervolgens rijden we Arratase tegemoet. Mondragón, zo noemen de Spanjolen het. Geboorteplaats van Ivan Velasco, voormalig coureur en tegenwoordig een grote meneer bij Astana. Hij is nu aanwezig in de Giro, da's dan weer lullig voor hem. Al valt de schame mee, vlak voor we Arrasate binnen zouden fietsen slaan we rechtsaf. De volgende klim van de dag gaat beginnen, eindelijk een echte. Howel, nog steeds niet helemaal. De Alto de Kanpazar is 6,7 kilometer lang en in deze kilometers gaat het gemiddeld aan 4% omhoog. Echt Baskisch genot is het nog niet. De weg geeft ook niet echt weg dat we in het Baskenland zijn, het is namelijk een meter of tien breed. We willen toch het liefst de geitenpaadjes, maarja. Richting de top gaat het wel een tijd aan 6% omhoog, hoera. Die top bereiken we overigens na 120 kilometer, het is hierna nog een kilometer of 50 fietsen tot de finish. We rijden kort even door Bizkaia, waarna we snel weer terugkeren naar Gipuzkoa.
Op de top slaan we rechtsaf, waarna vrij snel blijkt dat we de top helemaal nog niet bereikt hebben. De komende acht kilometer moeten we nog een paar keer omhoog, terwijl het tussendoor ook even vlak is. Klein stuk afdaling ook nog, via een iets minder brede weg die wel bochtig is fietsen we richting Elgeta. De laatste kilometer voor we Elgeta bereiken gaat het naar beneden, zonder veel moeilijkheden. Alleen bij de rotonde waar we naar rechts moeten is het even opletten. Voorbij Elgeta pakken we nog anderhalve kilometer aan 6% mee, richting de top van de Karabieta. Deze jongen is eigenlijk een beetje teleurgesteld. We beklimmen de Karabieta gewoon van de verkeerde kant, hoe is het mogelijk. Vanuit Eibar is ie ongeveer zes kilometer aan 7%, dat is wel de moeite waard. Nu dalen we juist langs die kant af, twee keer zelfs. Ik snap dat het de eerste rit is, maar het ontwerp van deze rit is desondanks een totaal mysterie. Als je zo nodig op Arrate wil eindigen is het eigenlijk heel makkelijk. Vanuit Eibar beklim je Karabieta, je daalt af, pakt Karakate mee en klimt daarna naar Arrate. Simpel. Nee, wat doen wij, wij dalen Karabieta af, rijden Eibar in, pakken een vlak rondje mee om vervolgens richting Elgeta te klimmen en weer de Karabieta af te dalen. Escartin, kwakzalver. Nou, goed, we dalen dus de Karabieta af richting Eibar. Deze afdaling is eigenlijk prima te doen. De weg is relatief breed en er zijn niet eens zo gek veel bochten aanwezig onderweg. Het gaat wel een tijd aan 8% naar beneden, zegt het bord langs de kant van de weg. Aan het eind van de afdaling rijden we Eibar binnen. Wat is het eerste dat we zien? Ipurua! Ja! Het stadion van de mooiste voetbalclub op aarde, SD Eibar. Voetbal is een walgelijke sport geworden, maar er zijn gelukkig uitzonderingen. Another football is possible, zoals ze het in Eibar zelf zeggen. Niet geld uitgeven dat je helemaal niet hebt, nee, netjes binnen de begroting blijven. Met een bijzonder klein budget en zonder gekke uitgaven is men nu voor het zevende jaar op rij actief in La Liga, wat buitengewoon opmerkelijk is aangezien er in Eibar maar 28.000 mensen wonen. Het is een piepkleine stad in de smalste vallei die een mens zich kan voorstellen. Het is onmogelijk dat hier een voetbalclub op het hoogste niveau actief is, maar het lukt ze toch. Al ziet het er volgens Stinho dit jaar niet zo best uit, maar dat dacht hij vorig jaar ook haha. Ipurua is overigens af. De afgelopen jaren heeft men de boel flink verbouwd, nu zijn we helemaal klaar. Er passen nog steeds maar 8000 mensen in, maar meer is ook niet nodig aangezien je het dan toch al snel over een procent of 30 van de bevolking hebt. Er is sinds een tijd ook een officieel anthem, geschreven door de bekendste band uit Eibar, Su Ta Gar. Eibar in onze dromen, nou in ieder geval wel in de mijne haha!
Er is veel te weinig liefde voor Eibar, aangezien veel mensen tegen het moderne voetbal zijn mag er wel wat meer aandacht voor de club zijn. De werken van José Luis Mendilibar zijn niet te onderschatten. Van een stel boerenkoolvoetballers weet hij altijd een pressingmachine te kneden. Clubs als Deportivo La Coruña zakken wegens wanbeleid af richting het derde niveau, het nietige Eibar blijft - voorlopig - actief op het hoogste niveau. Niets dan respect, al hebben ze dit seizoen op papier wel een kutelftal. Maar goed, dat hebben ze eigenlijk altijd. Nou, genoeg voetbal, we gaan maar eens dwars door Eibar fietsen. Later meer over de stad, we gaan hier twee keer passeren. Voorbij Ipurua rijden we dwars door de stad, het is behoorlijk bochtig en we komen ook wat hoogteverschil tegen. In de buurt van het station wordt de weg smaller en is het helemaal draaien en keren, om tureluurs van te worden. Zodra de weg weer wat rechter wordt slaan we linksaf, bij de volgende passage rijden we hier rechtdoor. Eibar ligt in een smalle vallei, als je de stad verlaat moet je altijd klimmen. Nu ook, we rijden een kilometer lang omhoog via een oneindige bocht. Als de bocht toch eindigt fietsen we een tunneltje in, daar zijn de Basken ook goed in. Tunneltjes, overal tunneltjes. Je moet natuurlijk iets als je hele land bestaat uit heuvels, af en toe wil je gewoon rechtdoor. Na een tweede tunneltje fietsen we een kilometer of vier over een vrij brede en vlakke weg. Eigenlijk blijven we een beetje in de vallei, daardoor valt het hoogteverschil wel mee. Een paar rotondes en een tunneltje later slaan we rechtsaf, we gaan langs de Deba richting Bergara fietsen. Nog meer ergernis bij ondergetekende, want ter hoogte van Soraluze fietsen we goddome langs Karakate. Gemiste kans. Prima bergje is dat, maar we doen er niets mee. We blijven de Deba volgen en pakken aldoende wel wat hoogtemeters mee, maar niet veel. Het gaat een keer een halve kilometer omhoog ofzo, dat is het wel. Nee, ze spelen deftig met onze kloten. Leuk feitje overigens: Soraluze wordt in het Spaans Placencia de las Armas genoemd. Armas zijn wapens, daarvan hebben ze er in deze omgeving genoeg geproduceerd. Niet alleen in Eibar, maar ook in de omgeving. Hoe dan ook, zonder veel noemenswaardigheden bereiken we na 150 kilometer de buitenrand van Bergara, waar de tussensprint van de dag volgt. De Vuelta heeft er dagelijks één, toch weer wennen na twee weken Giro. Bergara is de woonplaats van twee renners van het niet uitgenodigde Euskaltel, Mikel Aristi en Julen Irizar. Als je wil weten waarom de ploeg niet is uitgenodigd hoef je alleen maar even de CQranking te checken: 0 punten voor beide heren. De altijd wisselvallige Aristi was dit jaar niet eens wisselvallig, hij heeft überhaupt nergens de finish gehaald. Julen Irizar nemen we niets kwalijk, die jongen heeft gewoon niet zoveel talent. Wel een nieuw contract gekregen, Azanza heeft er geen kijk op.
Na de tussensprint in Bergara slaan we rechtsaf, vervolgens gaat het een halve kilometer omhoog. We zijn nu begonnen aan de volgende klim van de dag, de Alto de Elgeta. Een klim van zes kilometer aan 5% gemiddeld, derde categorie. Dat gemiddelde is wel een beetje een valstrik. De eerste helft van de klim gaat het namelijk vals plat omhoog. Na een steil stukje in het begin is het een tijd behoorlijk vlak, bijna helemaal vlak. Niet eens twee procent, weet je wel. We fietsen over een industrieterreintje, komen een rotonde tegen, het is allemaal heel gemoedelijk. Eenmaal in de bossen begint het serieus te worden. In de laatste drie kilometer van de klim gaat het aan 8,8% omhoog, hèhè, eindelijk zijn we aankomen bij de Baskische percentages. Voorbij het dorpje Ubera, waar de weg wat smaller wordt, gaat het omhoog aan 11%, even later zelfs aan 13%. Kijk, nu komen we ergens. Het blijft lastig tot aan de top, we komen nog een aantal keer stroken boven de 10% tegen. Door de brede weg lijkt dat niet zo, maar in de bochten kun je het nog wel een beetje zien. Na 156 kilometer rijden we Elgeta binnen, waar in het dagelijks leven paaltjes staan. Even verwijderen, Unipublic. We rijden vervolgens onder een poort door, de weg wordt hier duidelijk smaller. Zowel in de Giro als in de Vuelta een smalle poort in de finale, lachen. Na die poort slaan we rechtsaf en dan bevinden we ons op dezelfde weg als net. We gaan nu opnieuw het laatste stuk van de Karabieta doen, nog eens anderhalve kilometer aan 6% dus.
Nadat we voor de tweede keer boven zijn gekomen op Karabieta volgt er natuurlijk ook een tweede afdaling richting Eibar. We weten inmiddels dat die afdaling niet zo spannend is, zeker met de eerder opgedane kennis moet dit geen probleem zijn. Eenmaal beneden fietsen we voor de tweede keer langs Ipurua, nogmaals aplaus voor een van de weinige voetbalclubs op aarde waar ze wel goed beleid voeren. En dat in de lelijkste stad van Spanje, volgens Edwin Winkels dan. In zijn boekje De weg naar Covadonga is een hoofdstuk opgenomen over Eibar. Dat moet, want Eibar is de wielerhoofdstad van Baskenland en in het verlengde daarvan heel Spanje. Eibar is een kleine stad in een smalle vallei waar ze het altijd van de nijverheid hebben moeten hebben. In deze regio is nogal vaak gevochten, boerenslim als ze zijn besloten ze hier daarom om wapens te maken. Want ja, als er toch continu gevochten wordt heb je wel een flinke afzetmarkt. Na een tijd nam de vraag naar wapens alleen af. Zaten ze daar in Eibar met al hun machines, die stonden een beetje lullig te verstoffen. Maar, dan ken je de Basken niet. Nee, ze zagen in Eibar een oplossing. Die machines zou je best kunnen inzetten om fietsen te maken. De loop van een geweer of een frame, wat is het verschil? Je gebruikte er bovendien hetzelfde materiaal voor, ideaal. Wapenmakers als de Beistegui Hermanos en de Orbea Hermanos besloten fietsen te gaan prodcueren. Ook omdat er in het arme Spanje toch geen geld was om auto's te kopen, een fiets was voor veel mensen eerder haalbaar. Ook G.A.C. was in die tijd een bekend merk. Dit bedrijf was nog iets slimmer dan de rest en besloot wielerwedstrijden te gaan organiseren, om zodoende de fiets nog meer onder de aandacht te brengen. De voorloper van de Vuelta werd door dit inmiddels niet meer bestaande bedrijf georganiseerd. Van Eibar naar Madrid en weer terug. Toen de echte Vuelta voor het eerst werd georganiseerd in 1935 reden bijna alle ploegen op fietsen van de twee bekendste fabrikanten. Beistegui Hermanos, nu simpelweg bekend als BH. De jongens van Burgos maken er gebruik van, de tijden zijn nogal veranderd. Orbea is uiteraard ook bekend, Euskaltel hè, Euskaltel. Beide fabrikanten zitten tegenwoordig overigens niet meer in Eibar. Orbea zit in Mallabia, BH in Vitoria-Gasteiz. Nog steeds wel Baskisch allebei, het is iets. Ondanks het feit dat Eibar geen ideale stad is om te fietsen vormt het nog steeds het centrum van het Baskische wielrennen. De belangrijkste amateurkoers van het jaar, de Memorial Valenciaga, wordt ieder jaar in de stad georganiseerd. Een paar dagen terug zagen we Jon Barrenetxea deze wedstrijd nog winnen, boven op Arrate. Er is ook een amateurploeg in de stad, daarnaast was dit de thuisbasis van de Fundacion Euskadi.
Een van de redenen dat Eibar door mensen lelijk wordt genoemd is natuurlijk het feit dat de stad tijdens de burgeroorlog helemaal plat is gebombardeerd. Bedankt, Franco. Na de burgeroorlog hebben ze het allemaal heel snel weer opgebouwd en op iedere lege plek een appartementencomplex neergegooid. En veel bedrijven dus. Orbea en BH zaten praktisch tegenover elkaar, da's wel geinig natuurlijk. In een van de oude fabrieken is tegenwoordig een heus wapenmuseum te vinden, hoewel hier ook fietsen te vinden zijn ontbreekt een echt fietsmuseum. Terug naar de koers, toch maar. Voorbij Ipurua rijden we weer een rondje door de stad. We passeren weer langs al die oude fabrieken en vooral de vlug uit de grond gestampte appartementen. In de buurt van het station komen we weer heel wat bochten tegen, daarna verlaten we de bekende weg. Waar we eerst linksaf gingen gaat het nu rechtdoor. Niet lang daarna begint de slotklim. We gaan klimmen naar Arrate, de meest onvermijdelijke der Baskische klimmen. Niet via Matsaria dit keer, de allersteilste kant slaan we dit keer over. Ook van deze kant is het een best lastige klim, daar niet van. Aan het eind van Eibar slaan we toch nog een keer linksaf, de weg is hier wat smaller. Buiten de stad wordt de weg een stuk breder, we zijn begonnen. Het gaat 5,3 kilometer omhoog aan 7,7%, volgens de organisatie. Moet een mens verder nog iets vertellen over Arrate? Iets makkelijker begin en iets makkelijker eind, tussendoor gaat het drie kilometer aan 9,5% omhoog ongeveer. Lastig, maar iedereen kent de klim en weet dus wat te doen. Na 170,5 kilometer komen de renners boven op deze klim van de eerste categorie. Het is nog 2,5 kilometer fietsen tot de finish, dit is altijd het gevaarlijkste deel van Arrate. Anderhalve kilometer lang is het min of meer vlak, daarna volgt er in de laatste kilometer een gevaarlijke afdaling richting de finish. Daar zijn in het verleden wel eens wat mannen gevallen, ik kan me bijvoorbeeld een valpartij van Samuel Sanchez herinneren. Ondanks die valpartijen blijven ze deze finish gebruiken, dat vind ik toch altijd wel bijzonder. Op papier zien die bochten er niet gek uit, in de praktijk blijft het vaak een ander verhaal te zijn. De laatste bocht volgt ook echt pas laat, levert altijd taferelen op.
Ik ben natuurlijk BaskenlandN1Fan, maar Arrate geniet niet echt mijn voorkeur. Natuurlijk, een heilige plek. Zeker ook een heilige wielerplek. Maar soms krijgt iets meer waarde door er voorzichtig mee om te gaan. Het is net eten: als je iedere dag een pizza eet komt het na een tijd ook wel je neus uit. Tenminste, dat is mij ooit verteld. Heb het nooit geprobeerd. Nou, goed: Arrate is een pizza. Alleen heeft ie nu iets te lang in de oven gelegen en begint de korst wat taai te worden. Ik probeer er doorheen te snijden, maar de pizza geeft niet mee en de zin om het geheel in de prullenbak te smijten neemt toe. Arrate, jongens toch. Ieder jaar zit de klim in de Ronde van het Baskenland, Itzulia voor de echte kenners. Soms via een andere kant, dat wel. Matsaria, nog net wat gekker. Vaak ook gewoon van deze kant, de normale kant. Vorig jaar won Buchmann hier, het jaar ervoor Mas. Dit jaar zouden we ook weer naar Arrate gaan, maar toen ging wegens corona de Itzulia niet door. De Vuelta was hier ook al eens, in 2012. Toen won Valverde hier na een merkwaardige aankomst. Contador, Froome, Rodriguez en Valverde reden samen naar de finish, de klim had dus wel voor wat verschil gezorgd. In de laatste kilometer koos Rodriguez voor de kop. In de lastige bochtjes in dalende lijn stuurde hij prima, met een lengte voorsprong op Valverde begon hij aan de laatste rechte lijn. De winst was binnen, dacht je. Hij besloot alleen op een meter of 50 van het eind te stoppen met trappen waarna Valverde hem in extremis voorbij kon steken. Blijft toch een merkwaardige sport he? Dat was wel een vrij bijzondere rit, in 2012. In 2011 waren we voor het eerst weer naar het Baskenland geweest, het jaar daarna keerden we meteen terug. Sindsdien zijn we weer heel vaak in het mooiste stukje van de planeet geweest, gelukkig. Alleen zou ik graag iets anders zien dan Arrate, maar goed, ik ben ook niet snel tevreden natuurlijk. In de Itzulia van 2017 won Valverde hier ook overigens, deze klim ligt hem dus wel. Wout Poels won hier ook ooit, Samuel Sanchez een paar keer, Rodriguez, ga zo maar door. Rosa na een gigantische solo, dat was ook wel een mooie. Maarja, ik ken de klim ondertussen wel. Voor wie de klim niet kent hier nog wat obligatoire informatie over het heiligdom: Op de top van de berg bevindt zich de schrijn van de Heilige Maagd van Arrate, sinds 1928 de beschermheilige van Éibar. De naam van de berg is een samentrekking van de Baskische woorden voor steen (arr) en tussen (arte). Arrate betekent dan iets als tussen steen. Het is voor de mensen hier serieus een heilige plek. Ze zijn hier ook nog wel vrij gelovig, over het algemeen. Bidden richting de heilige maagd van Arrate doen ze hier vaak zat. Misschien moet ik ook eens richting de heilige maagd gaan bidden, of ze haar de komende jaren misschien eens met rust willen laten.
We krijgen onstuimig weer in het Baskenland. Verrassend hoge temperaturen voor de tijd van het jaar, 23 graden in Irun. Kans op regen, uiteraard kans op regen. We zijn in het Baskenland, hallo. Wel een vrij kleine kans, eigenlijk. Normaal is dat hier 100%, nu minder. Een andere belangrijk punt is dat het flink schijnt te gaan waaien. Het scheelt dat we bijna de hele dag te maken hebben met beschutting, daardoor zal het vermoedelijk niet enorm veel invloed hebben, maar de wind vanuit het zuiden/zuidoosten is behoorlijk aanwezig. In Irun 's middags 27 km/u, in de buurt van Eibar 21 km/u. Da's flink, maar zoals gezegd is er veel beschutting. Veel dorpjes, bossen en industrie. Alsnog kan het voor wat extra nervositeit zorgen, misschien. De Vuelta gaat beginnen om 13:11. Om 14:50 krijgen we de eerste beelden te zien, op Canvas! Op een wordt de Driedaagse De Panne uitgezonden, de wedstrijd van de meisjes. Zodra die klaar zijn kunnen we schakelen, voor die tijd moeten we dus bij Canvas zijn. Of bij Eurosport 1, want Eurosport gaat weer schakelen. Sowieso gaan we minstens de eerste 60 kilometer missen, da's enorm zonde. Het hele gedeelte langs de kust komt niet in beeld, ik huil. De finish wordt verwacht tussen 17:18 en 17:44, toch al snel een uur na de Giro. Mooi, goed op elkaar afgestemd jongens.
Joepie, nu mogen we de deelnemerslijst nog overlopen. Dat wordt ook weer een feestje van formaat. Primoz Roglic start met nummer 1, na de deceptie in de Tour en een onverwachte overwinning in Luik mag hij ook nog even de Vuelta rijden. Hij heeft een sterke ploeg bij, met veel renners die ook de Tour hebben gereden. Van Tom Dumoulin wordt veel verwacht, terwijl ook Kuss en Bennett sterke renners zijn natuurlijk. Kuss won vorig jaar niet voor niets een rit in de Vuelta. Bennett zal ondertussen hersteld zijn van zijn blessures, we hopen dat hij nu iets meer kan laten zien. Beetje onduidelijk wie de kopman is, dat zal de koers vanzelf uitwijzen. Ik denk toch Roglic, maar ik heb er geen verstand van. Jonas Vingegaard mag debuteren in een grote ronde, van hem verwachten ze veel. Ik verwacht er niets van. Ook van Gesink en Hofstede verwacht ik niet veel. Hofstede mag weer veel op kop gaan rijden, waarschijnlijk. Pol Martens is ook van de partij, ze hadden nog een lul nodig. Quick Step gooit het over een andere boeg, ze komen met een sprintersploeg. Sam Bennett moet wat ritten gaan winnen. Garrison, Morkov, Steimle, Stybar en Cavagna zullen allemaal in zijn dienst rijden vermoed ik. Cavagna is op het laatste moment ingevlogen als vervanger van de zieke Archbold, zijn kunststukje van vorig jaar zie ik hem niet zo snel herhalen. Bagioli is de joker van het stel. Enorm talentvolle jongen, beetje de vraag wat hij kan laten zien. Gaat ongetwijfeld meteen een rit winnen, waarschijnlijk vanuit de vlucht. Goed op muurtjes en kortere beklimmingen, op de langere beklimmingen verwacht ik er nog niet veel van. Cattaneo is net terug na een zware blessure, lijkt me sterk dat hij heel goed gaat presteren.
Het irritante van deze startlijst is dat ik bij veel ploegen helemaal niet weet wat ik ervan moet verwachten. Neem nu UAE, wat moeten we daarmee? De la Cruz als kopman? Geen idee. Is Formolo weer helemaal de oude na zijn val in de Tour? Gaat Rui Costa weer ouderwets rittenkapen? Is Sergio Henao eigenlijk nog wel een coureur? Hoeveel contributie moet de familie Oliveira betalen? Dan zijn Riabuschenko en Philipsen eigenlijk nog de meest interessante coureurs. Philipsen mag gaan sprinten, Riabuschenko is een talentvolle puncheur die wel eens mag gaan bevestigen. Trek-Segafredo komt met een ploeg omdat het moet. Juanpe Lopez als kopman, afgaand op de rugnummers. Klein klimmertje, heeft wel wat talent maar durft dat nog niet te laten zien. Moschetti is een talentvolle sprinter, maar lag in het begin van het jaar stevig in de kreukels, sindsdien draait het niet echt. Koen de Kort, echt, hou op. Niklas Eg, alleen leuk vanwege egg.gif. Kenny Elissonde is nog steeds klein, kan misschien wel ritten gaan kapen. Alexander Kamp kan er geen kut van, net als Liepins. Michel Ries zou een talentvolle klimmer moeten zijn, maar dat is een buitengewoon goed bewaard geheim.
Sunweb denkt dat dit de Tour de l'Avenir is. Al mogen we niet meer lachen met Sunweb, da's jammer. De altijd wisselvallige Rob Power en Jasha Sütterlin zijn de enige twee renners die de basisschool al hebben verlaten. Max Kanter niks van, maar mag wel gaan sprinten. Martin Salmon is een leuke mascotte, wegkapitein op je 23e. Donovan en Arensman zijn klimtalenten, of nouja, dat zouden ze moeten zijn. Hebben nog niks laten zien, maar ik durf geen straffe uitspraken meer te doen over Sunweb. Vooraf vind ik Van Wilder en Storer wel het meest interessant. Als ik Hindley zie schroeien in de Giro kan Storer niet achterblijven, met z'n gekke hoofd. Van Wilder is gewoon een heel groot talent, maar ik vraag me wel af of het slim is om hem nu al de Vuelta te laten rijden. Zo jong nog. Astana komt met een bijzonder grappige ploeg. Vlasov viel kotsend uit in de Giro, is nu blijkbaar hersteld en mag kopman spelen in de Vuelta. Ion Izagirre is er ook weer bij, viel in de Tour uit met wat gebroken botten. Gaat nu weer goed genoeg, nemen we aan. Broer Gorka is ook van de partij, net als Omar Fraile. Echt een topjaar heeft de Baskische delegatie van Eustana niet echt, misschien dat dit nu gaat veranderen. Vooraf vestig ik de meeste hoop toch op Alex Aranburu. Liep de Giro mis door corona, toch even afwachten of hij daar geen last van heeft. Moet anders wel mee kunnen doen in bepaalde ritten, net als vorig jaar. Luis Leon Sanchez is er ook, manusje van alles. Gruzdev is de excuuskazach en KUDUS mag eindelijk weer eens een grote ronde rijden. De laatste tijd gaat het alleen maar over de nepkudus van Ajax, fijn om de echte weer eens te zien.
Bora komt met Ackermann voor de sprints, Grossssssssssschartner mag vast z'n ding doen in de bergritten en de rest kan er geen reet van. Rudiger Selig is wel een lieve jongen, mag de sprint aantrekken voor Ackermann en daarna eerste hulp verlenen aan eventueel gevallen jongens. Laas zal ook wel in de trein zitten, net als Schillinger en Schwarzmann. Wat McCarthy nog steeds bij die ploeg doet weet ik niet. Schelling is een LANDGENOOT. Mag vast zichzelf gaan ontdekken in de vroege vlucht. Was laatst best sterk in de Brabantse Pijl, misschien blijkt hij wel goed te zijn. Ineos komt met een ploeg rond Carapaz. Froome is er ook bij, hij krijgt een net afscheid. Zelf denkt ie overigens dat ie nog wat kan presteren, hahaha. Flikker toch op man. Benieuwd wat Sosa kan laten zien, je zou zeggen dat ie het best voor de vlucht kan gaan her en der. Matige ploeg verder. Amador is niet veel sinds zijn overstap. Van Baarle hoeven we ook niet direct rekening mee te houden. Golas, Wurf en Brandon Smith Rivera kunnen er helemaal niets van.
Bij Mitchelton-Scott schijnt Chaves de kopman te zijn, daar heb ik geen vertrouwen meer in. Ik kijk meer uit naar de werken van Robbert Stannard. Nick Schultz en Dion Smith misschien ook wel, vooral Smith heeft ondertussen wel wat dingen laten zien. Callum Scotson is de allerslechtste renner ooit, nog slechter dan zijn broer. Edmondson is ook niet veel. Grmay is een enorm lieve jongen. Nieve mag nu weer een grote ronde uitrijden, blijft erg tragisch dat hij in de Tour voor het eerst ooit de finish niet haalde. Kan wel een probleem worden om bij de eerste 25 te eindigen, de goede benen lijken ribbedebie te zijn. Groupama-FDJ komt met een aantal grote namen. Op papier is Pinot kopman, maar hij geeft aan nog steeds last te hebben van de rug. Het is zijn plan om voor een aantal ritten te gaan, zegt hij vooraf. David Gaudu zou dan de kopman van dienst zijn, je kan het altijd proberen. De rest van de ploeg is toch wel opvulling hoor. Armirail, Delage, Le Gac, Roux, Seigle, ja, zeg het maar. Armirail en Seigle zien we wel een paar keer in de vlucht, de rest gaat allemaal voor de titel meest onzichtbare renner.
EF heeft een irritante ploeg. Geen idee wat ik moet verwachten van Martinez, Carthy en Woods. Met de vorm van Woods lijkt het wel goed te zitten. Martinez heeft na de Tour vrij veel gereden, heeft hij nog wel energie over? Carthy lijkt op basis van zijn recente prestaties wel klaar te zijn. Magnus Cort mag misschien nog eens sprinten, geholpen door figuren als Owen, Docker en ONZE Julius van den Berg. Al zou ik Van den Berg graag afstaan aan een ander land, wat is die gozer crimineel slecht zeg. Oja, Tejay is er ook. Waarvan akte. Bij Bahrein is Wout Poels de kopman, omdat Landa geen zin had om te rijden. Waardeloze gozer, Mikel. Een start in het Baskeland nota bene, kom op man. Van Wout verwachten we mooi niets, net als van de rest van de ploeg. Kan iemand alsjeblieft Santiago Buitrago in de gaten houden? Dit jaar al een keer tegen het verkeer in gaan fietsen, een ronde te vroeg gejuicht, ik houd mijn hart vast. Bole fietst blijkbaar nog, wist ik niet. Ze hebben ook drie Britten bij die er stuk voor stuk niets van kunnen, een prestatie op zich. Scott Davies, bizar slecht. Stephen Williams was in zijn laatste jaar als belofte goed op dreef, sindsdien heeft hij nooit meer een koers uitgereden. Alfred Wright, Fred voor de vrienden, heeft dit jaar van de Britten de meeste koersen uitgereden. Daar is dan ook alles wel mee gezegd. Mohoric is heel interessant, sterk in Luik dus we noteren hem alvast voor een ritzege ergens. Landgenoot Inkelaar mag zijn klimmersbenen gaan tonen, we zijn allemaal razend benieuwd.
AG2R komt met klimtalent Champoussin, daar ben ik ook wel benieuwd naar. Verder een razende kloteploeg, met uitzondering van Nans Peters. Die gaat weer één sterke dag hebben, dat geef ik je op een briefje. Frank en Geniez, van die wisselvallige typetjes. Al is Geniez tegenwoordig niet meer wisselvallig, die is gewoon mokerslecht. Wel een contract gekregen bij Total, wielrennen is raar. Godon is ook raar, wint recent Parijs-Camembert en daarna zie je hem weer DNF's binnenharken. Ze missen eigenlijk alleen Gougeard voor het ultieme als het draait-gehalte, de rest van de ploeg kan er gewoon niets van. Jauregui, Tanfield, Domont, slechte coureurs. Bij CCC gaan ze kijken of Mareczko überhaupt de eerste massasprint weet te halen. Geschke, Hirt en Zimmermann kunnen lekker gaan aanvallen. Barta kan helemaal niets, Paluta is niet zo goed, Wisniowski is gestopt met koersen sinds hij bij Ineos vertrok en Ventoso, wtf, Ventoso fietst nog?
Lotto Soudal heeft een ploeg die helaas wat minder grappig is geworden. Ik had uitgekeken naar de hilarische vluchtpogingen van Marczynski, op zoek naar een nieuw contract. Wat doen ze? Geven ze hem voor de Vuelta begint een nieuw contract. Eikels. Zelfde voor Tosh van der Sande, die kan nu ook weer rustig aan gaan doen. Kopman is Tim Wellens, als het slecht weer wordt kunnen we hem ook wel ergens noteren voor een ritzege. Gerben Thijssen zal wel moeten sprinten, de 11e plek moet ook gevuld worden. Geen idee wat Dewulf hier komt doen. Goossens is een benedengemiddeld getalenteerde klimmer, hoef je ook niet op te schrijven. Van Remy Mertz gaat mijn bloed koken. Kan er geen ene tyfus van, maar is wel prof omdat hij toevallig een Waal is. Want de sponsor wil ook Walen. Krijg toch de pleuris joh. Brent Van Moer zou een goede tijdrijder moeten zijn, nog niks van gemerkt. Bij Cofidis zou Guillaume Martin de kopman moeten zijn, geen idee alleen of hij na de Tour nu ook in Spanje voor een klassement gaat. Zal wel, want hij is altijd een liefhebber van het anonieme klassement. Jesus Herrada is er niet bij wegens corona, dat is wel jammer voor Cofidis. Niet voor ons, Jesus is geen fijne coureur. De extreem sympathieke Natnael Berhane neemt zijn plaats in, Afrika boven. Barcelo was een leuk talent bij Euskadi-Murias, maar bij Cofidis ga je niet rapper trappen. Ik verwacht wel veel aanvalswerk van hem, desondanks. Jose Herrada gaat zich weer laten ringeloren door twee onbenullen van Burgos, dat zou fantastisch zijn. Lafay heeft talent, maar ik heb me laten vertellen dat hij extreem lui is. Traint liever niet, dan wordt het een lastig verhaal. Mate is er ook bij, altijd goed voor een kansloze vlucht. Voor Perichon geldt hetzelfde. Morin zal de sprinter van dienst zijn, de 12e plek moet ook gevuld worden.
NTT komt met Stefan de Bod, ook wel bekend als Stefan de God. Eindelijk zijn debuut in een grote ronde. Ik verwacht er niet direct veel van, maar stiekem toch wel. Kan een aardig eind klimmen, laten we hopen op een succesvolle vlucht. Barbero mag gaan sprinten, ja, leuk. Dlamini is ongetwijfeld goed voor de sfeer. Dyball heeft toch ietwat moeite buiten Azië, goh, verrassing. Gasparotto leeft blijkbaar ook nog. Valgren heeft sinds de Tour alles gereden en moet nu dit ook nog doen, die wordt even flink uitgeknepen. Hoeven we niks van te verwachten. Reinardt Janse van Rensburg zal waarschijnlijk moeten werken voor Barbero, al zie ik hem liever voor zijn eigen kansen gaan. Gino Mäder is volgens sommige mensen extreem goed, dat heeft hij tot nu toe nog niet laten zien. Bij Movistar kijken we naar praktisch dezelfde ploeg als in de Tour. Cataldo is vervangen door nietsnut Arcas, verder is het hetzelfde. Valverde en Mas zijn weer de kopmannen. Soler wordt weer een genot. De rest zien we vermoedelijk weer niet echt. Oliveira, Verona, Rojas, Erviti, van goed naar slecht.
Bij Israel is Dan Martin de kopman. Badilatti en Piccoli zouden ook klimmers moeten zijn, in de marge. Raim mag sprinten, misschien? Sutherland mag zijn pensioen nog even uitstellen, lekker de wegkapiteint spelen bij zo'n gehandicaptenteam. Alexis Renard ken ik eigenlijk niet, moet ik eerlijk toegeven, hetzelfde geldt voor de excuusisraeli Omer Goldstein. En dan is Reto Hollenstein er ook nog bij, de enige keer deze Vuelta dat u wat over hem hoort of leest. Total kreeg automatisch een uitnodiging voor alle grote rondes. Die voor de Giro sloegen ze af, als ik naar de selectie voor de Vuelta kijk hadden ze deze ook beter af kunnen slaan. Lorrenzo Manzin voor de sprints, tja. Niki Terpstra voor, ja, wat eigenlijk? Pim Ligthart, nee, dit kan niet. De altijd irritante klootzak Jonathan Hivert is er ook bij, dat hij maar veel last van zijn rug mag hebben. Sicard mag mee voor de 33e plaats in het klassement, Julien Simon kan er niks meer van en van Paul Ourselin en Valentin Ferron heb ik nog nooit gehoord. Oké, niet waar, ik ken de namen, maar ik ken niet de kwaliteiten.
We sluiten af met twee Spaanse ploegen. Caja Rural komt met vier Basken, dat is altijd fantastisch natuurlijk. Jon Aberasturi is de kopman voor de sprints. Jonathan Lastra is de kopman op papier, wat vreemd is aangezien hij pas net terug is van een blessure. Nog geen koers gereden, is maar zeer de vraag of zijn niveau goed genoeg is om de Vuelta te rijden. Aritz Bagües is de wegkapitein van dienst, al deelt hij die eer met Hector Saez. Al gaat Hector met enige regelmaat in de aanval, da's dan nog het verschil. Julen Amezqueta is er ook bij. Die kampte met een hernia, echt waar. Hij dacht dat hij moest stoppen, maar na een operatie wist hij toch terug te knokken en nu mag hij de Vuelta rijden, wat mooi. Gonzalo Serrano is een interessante man voor de vlucht en ook voor de aankomsten voor de puncheurs. Won voor corona een rit in de Ruta del Sol, dat lijkt ondertussen een eeuwigheid geleden. Jefferson Cepeda is de man in vorm, recent sterk gereden in de Prueba Villafranca. Komt uit Ecuador, is dus automatisch een topper. Gaat voor de vlucht, dat kan niet missen. Jhojan Garcia is een klimmer, dat wordt een anoniem klassement. Cristian Rodriguez is er niet bij, normaal de beste klimmer van de ploeg. Het lijkt er sterk op dat hij de ploeg gaat verlaten en dat hij daarom straf heeft gekregen. Dat hij op twitter allemaal berichtjes aan het liken was die dit suggereerden geeft het wel meer cachet. Blijkbaar is ie nog boos ook, haha. Erg mooi dat de altijd onzichtbare Rodriguez er niet bij is. Prima.
De laatste ploeg is Burgos. Echt enorm gelachen om de analyse van Ruben Perez, die daar sinds kort ploegleider is. Vorig jaar nog bij Euskadi-Murias, in de tussentijd een paar maanden bij Baque gezeten in het amateurcircuit en nu weer terug in de Vuelta. Ik ga de teksten gewoon vertalen en hier plaatsen, dit is te mooi om te missen:
Tot zover. Nu de voorspelling. Eerste rit, dus dit gaat gewoon tussen de favorieten. Snel vijf namen noemen. Onmogelijk om in te schatten. Wel spijtig dat er geen fans zullen zijn, dat maakt het koersen in het Baskenland normaal extra speciaal. Nu missen we dat beetje extra, maar de renners zullen er ongetwijfeld een mooie sprint bergop van gaan maken aan het eind.
1. Roglic. Gewoon.
2. Valverde. Ook gewoon.
3. Martin. Ja, weet ik veel.
4. Carapaz. Denk ik.
5. Woods. Die afdaling is een beetje in zijn nadeel, anders had hij kunnen winnen.
Wat een raar jaar is dit joh. De Giro is nog bezig en de Vuelta gaat alweer beginnen. Een aparte Vuelta, want hij is dit jaar maar 18 ritten lang. Oorspronkelijk was het plan dat we in Nederland van start zouden gaan, maar dat feest ging dus niet door. De Giro verving de ritten, maar de Vuelta is blijkbaar minder belangrijk dus nam men in Spanje niet de moeite om hetzelfde te doen. Alleen de ritten die in Portugal verreden zouden worden heeft men vervangen, de rest is hetzelfde gebleven. Dus gaan we van start in het Baskenland, waar normaal de vierde rit pas zou beginnen. Meteen een aankomst bergop, dat is erg prettig. In de twee dagen daarna krijgen we ook met bergritten te maken, de Vuelta is nog meer de Vuelta dan normaal. De vierde rit is vrij vlak, de vijfde rit is heuvelachtig en de zesde rit is een zware bergrit in Frankrijk. Het wordt een bijzondere koers, als we tenminste daadwerkelijk gaan koersen. Daar gaan we voorlopig maar even vanuit. Ik durf me nog niet te wagen aan een complete beschouwing van de volledige drie weken, daarom beperk ik me maar even tot de eerste week. Nog meer in het bijzonder, tot de eerste dag. Voor het eerst sinds 1961 gaat de Vuelta weer eens van start in het Baskenland. Dat was oorspronkelijk niet de bedoeling natuurlijk, maar we zijn er blij mee. Al is het zonder fans natuurlijk een stuk minder leuk, maar we gaan er desondanks met volle teugen van genieten.
De Vuelta van 2020 gaat van start in Irun, op de grens tussen Spanje en Frankrijk. We bevinden ons uiteraard in het Baskenland, het mooiste stukje van de wereld. Het Spaanse gedeelte van het Baskenland, om precies te zijn, aan de overkant van de Bidasoa ligt Frans Baskenland. De Bidasoa mondt hier uit in de Cantabrische Zee, mede daardoor is Irun een belangrijk commercieel en logistiek centrum. Ook omdat de grens dichtbij is, uiteraard. Vooral de uitgebreide spoorweginfrastructuur valt op. Wie met de trein naar het Baskenland wil gaan moet flink veel geduld hebben. Aan de grens moet je uitstappen in Hendaye, om vervolgens over te stappen op een ander spoor. In Spanje vonden ze het namelijk lang geleden een goed idee om een breder spoor aan te leggen, waardoor de treinen vanuit Frankrijk niet door kunnen rijden. Ooit moet die fout hersteld worden, voorlopig ben je dus lekker lang bezig om met het OV Irun te bereiken. Terwijl je Irun natuurlijk wel graag wil bereiken, want het ligt in het Baskenland. Al is dat niet voor iedereen de overweging, je kan hier namelijk ook goedkoop tanken en goedkoop sigaretten halen, in Spanje heeft men minder accijnzen dan in Frankrijk. Eerlijk gezegd is Irun niet de mooiste plaats van het Baskenland. Dat ligt voor een deel aan de Spaanse burgeroorlog, toen hebben ze hier nogal wat gesloopt. Desalniettemin een prima startpunt voor iedere Baskische reis. Biertje drinken bij de Bidassoa Basque Brewery, niks mis mee. Daarna naar het Oiasso Erromatar Museoa, een museumpje waar je alles kunt vinden over de Romeinse geschiedenis van de stad. In een van de vele winkels nog wat spullen kopen en dan snel door naar een van de steden in de omgeving, zou ik zeggen. We bevinden ons om helemaal precies te zijn in de provincie Gipuzkoa, een van de drie provincies van de autonome regio Baskenland. Na San Sebastian is Irun de grootste stad van deze provincie. Enkele bekende wielrenners komen uit deze stad. José Maria Errandonea bijvoorbeeld, in de jaren '60 en '70 een sterke renner. Juan Manuel Garate is misschien een nog wel bekendere naam. Voormalig renner van Rabobank, tegenwoordig ploegleider bij EF. Irun is ook de stad van Fermin, Iñigo en Jabier Muguruza, misschien wel de bekendste muzikale familie van het Baskenland. Niet echt mijn persoonlijke favorieten, maar historisch gezien wel significant. Vooral Fermin, die heeft zo'n beetje eigenhandig de ska geïntroduceerd in het Baskenland. Nou, dat hebben ze geweten hier, zo'n beetje de meest voorkomende muziekstijl daarna. Irun is ook de stad van Real Union, een van de oudste voetbalclubs van Spanje. Ook een van de clubs die er als eerste bij was toen men de Primera Division besloot op te richten. Lang hielden ze het daar niet vol, tegenwoordig zijn ze actief op het derde niveau. Nouja, Irun, laten we zeggen dat we mooiere plaatsen tegen gaan komen vandaag. Al is het lokale gemeentehuis nog wel oké, bovendien is er natuur genoeg dankzij de monding van de Bidasoa. Het parkje van Plaiaundi is prima. Lang geleden overigens dat de Vuelta hier nog eens is geweest. Helpt niet mee dat we meer dan 30 jaar überhaupt niet in het Baskenland zijn geweest, maar ook voor die tijd was Irun al een beetje uit de gratie gevallen. In 1969 vertrok hier een rit, voor een aankomst moeten we naar 1956 zelfs. Ook in de Itzulia is Irun niet buitengewoon populair, maar Valverde won hier wel mooi in 2006.
De renners gaan van start op een paar meter van de grens. We vertrekken naast FICOBA, het lokale evenementengebouw. Hier kun je in een normaal jaar allerlei dingen bezoeken. Optredens, exposities, op het terrein buiten organiseren ze ook de kermis en ga zo maar door. Nu is deze ruimte vooral gebruikt om de renners te testen en allerlei schijtlollige filmpjes op te nemen voor als er iemand toevallig een keer iets wint. Na de start rijden we een flink rondje door de stad, waarna we koers gaan zetten richting San Sebastian. We hadden lollig kunnen doen en vanuit Irun naar Hondarribia kunnen fietsen om vanuit deze prachtige kustplaats aan de Jaizkibel te beginnen, maar de renners worden gespaard. We volgen een grote weg richting San Sebastian. Die is in ieder geval breed, maar aan recht en vlak doen ze in het Baskenland niet. Het gaat wat op en af, door een omgeving die uiteraard zo groen als wat is. Tussen dat groen door veel industrie, welkom in een van de weinige welvarende delen van het land. Al die hupjes opnoemen heeft weinig zin, ga er maar gewoon vanuit dat het glooiend is. We komen tussendoor ook een aantal dorpjes tegen, Errenteria bijvoorbeeld. Da's mooi voor Aritz Bagües, renner van Caja Rural. Hij is als wegkapitein van die ploeg aanwezig in de Vuelta. Alleen jammer dat de fans binnen moeten blijven. Ane Santesteban komt hier ook vandaan, een van de beste Spaanse wielrensters. Van Errenteria rijden we naar Pasaia, wat dan weer de stad is van Iñigo Chaurreau. Ook de stad waar Victor Hugo ooit een jaar woonde, hij was er nogal van onder de indruk. Pasaia is ook best mooi, we slaan het mooiste gedeelte alleen over. We fietsen langs het spoor en de haven, de vissershuisjes aan de overkant van het water komen niet optimaal in beeld. Het zijn wel bekende wegen voor de renners, vooral voor de oudere renners. Tijdens de Clasica San Sebastian reden we vroeger hier in de finale, tegenwoordig komen we niet meer van de Jaizkibel af in de finale dus die vlieger gaat niet meer op. Via een aantal rotondes rijden we vervolgens San Sebastian binnen. Van de wijk Gros rijden we naar het oude gedeelte van de stad, de renners worden getrakteerd op een tocht langs het bekendste strand van de stad, La Concha. Dan hebben we toch al mooi 12,5 kilometer afgewerkt, dit wordt een lange zit mensen. Ik moet het af en toe misschien toch wat korter proberen te houden. Wel lastig, want over San Sebastian, of Donostia zoals ik het eigenlijk hoor te noemen, valt enorm veel te vertellen. Wel open deuren vooral, toch een van de bekendste steden van het Baskenland. Overal barretjes waar je pintxos kan eten. Om de paar meter een sterrenrestaurant. Luxueuze villa's aan de baai, waar vroeger al het rijke volk naartoe trok waardoor San Sebastian zo bekend is geworden. Aan iedere kant van de baai een heuveltje, met aan de ene kant een kasteeltje en aan de andere kant een pretparkje. Santa Clara in het midden. Nou, ga zo maar door. Gewoon een fantastische stad, Donostia. Real Sociedad, mooie club. En dan komt José Luis Arrieta hier ook nog eens vandaan. Al woont hij tegenwoordig in Navarra. Over een paar jaar gaan we het vooral over Igor hebben, zijn zoon. Een van de grootste wielertalenten van het land. Xabier Mikel Azparren, aanstaand prof van Euskaltel, komt ook uit San Sebastian. Kan er geen reet van, dat ga ik bij geen enkele gelegenheid onbenoemd laten. Nee, dan was Pello Ruiz Cabestany een stuk beter. Donostia kennen we verder natuurlijk vooral van de Klasikoa, de koers die jaarlijk wordt gewonnen door Lasterketa Burua. Hoewel ze die Baskische termen tegenwoordig niet meer gebruiken, da's jammer. Werd dit jaar überhaupt niet verreden, helemaal zonde. De Vuelta kwam hier in de beginjaren altijd langs, omdat de koers in die tijd werd georganiseerd door een Baskische krant. Het begon dus mooi, de Vuelta. Ergens in de jaren erna is de klad er een beetje ingekomen. San Sebastian is overigens ook de stad van Mikel Laboa, de bekendste vertolker van het iconische Txoria Txori. Zonder enige vorm van ironie durf ik dat een geweldig nummer te noemen.
Voorbij het strand rijden we nog een tijd door San Sebastian. We volgen nog steeds een brede weg, op een paar rotondes na komen we voorlopig weinig tegen. Eenmaal buiten de stad slaan we rechtsaf, daarna volgen we een tijd de loop van de Oria. De weg langs deze rivier is bochtig en glooiend, het gaat steeds een beetje op en af. Prachtige weg wel. Groen, uiteraard, in het altijd bosrijke Baskenland. Af en toe komen we ook een dorpje tegen, Usurbil bijvoorbeeld. Het thuis van de familie Zubeldia. We kennen natuurlijk allemaal Haimar, vooral omdat we hem niet kennen. Joseba is er ook nog, die werd op de bagagedrager ook prof bij Euskaltel. Toch nog een jaar of zes prof geweest, zonder talent. Haimar bleef langer prof, maar de ninja is inmiddels ook alweer drie jaar gestopt. Tijd vliegt, joh. Xuban Errazkin komt ook uit Usurbil. Dat had de nieuwe Baskische wonderklimmer moeten worden, maar hij is vakkundig kaltgestellt door de autoriteiten. Aangezien hij moeite had om zonder doping door het leven te gaan is hij tegenwoordig een halve bodybuilder geworden. Even verderop rijden we door Aginaga, waar een goede sagardotegia zit. Een ciderhuis, in het Spaans sidrería, dit is wel de streek van de cider. De hoofdstad van die streek is Astigarraga, waar Mathieu Hermans ereburger is, maar ook in een paar andere dorpjes in de buurt proberen ze wat leuks te doen met appels. Txotx! Een paar bochten en wat korte hupjes later fietsen we door Orio, niet te verwarren met oreo. Orio is dan weer de geboorteplaats van Benito Lertxundi, weer een bekende zanger. Ik heb de laatste tijd een Baskische playlist in elkaar gedraaid, dus nu kan ik jullie ook al lastigvallen met dit soort informatie. Echt genot. Goed, na een rotonde en wat bochten in Orio rijden we over de Oria, aan de andere kant van de rivier moeten we kort klimmen. Bord langs de kant van de weg zegt 7%, dat valt voor Baskische begrippen nog mee. Duurt ook maar een kilometer, geen paniek. Brede wegen nog steeds, ze matsen de renners. Na de klim gaat het kort naar beneden zonder gekkigheden, vervolgens zetten we koers richting Zarautz. Daar komt Jokin Aranburu vandaan, die fietst tussen de blessures door soms een koers voor Euskaltel. Julian Alaphilippe won in dit stadje aan de kust de eerste rit van de Itzulia in 2018, voor Roglic. Voorbij Zarautz rijden we een aantal kilometer langs de kust, dit is een prachtige weg jongens. Heerlijk uitzicht over de zee, en dan komen we ook nog eens langs een van de mooiste plekjes van het Baskenland. Getaria! Hier hebben ze twee specialiteiten: vis en txakoli. Txakoli is de Baskische witte wijn, wordt ook echt alleen hier in Getaria en de direct omgeving gemaakt zo ongeveer. De vis vangen ze hier overdag, kun je het daarna meteen opeten in een van de vele goede restaurants die Getaria rijk is. En dan komt Cristobal Balenciaga hier ook nog eens vandaan! Balenciaga, je weet wel, van die tyfusdure kleding en de af-grij-se-lijk lelijke schoenen. Hebben we ook weer te danken aan het Baskenland, graag gedaan. Ze zijn er hier zo trots op dat er zelfs een Balenciagamuseum is. Juan Sebastián Elcano was ook van hier, de eerste man die helemaal rond de wereld wist te varen.
Themamuziekje (nu durf ik niet zonder ironie te beweren dat het goed is):
Vijf kilometer verderop rijden we door Zumaia, tegen die tijd hebben we onderhand 50 kilometer afgewerkt. Nog eens vijf kilometer langs de prachtige kust over een vrij bochtige weg, maar da's logisch. Relatief vlak, maar nooit helemaal natuurlijk. In Zumaia laten we de kust achter ons, we trekken het binnenland in. Iemand ooit van Iban Iriondo gehoord? Die was ooit nog twee jaar prof bij Euskaltel, toch maar mooi een keer 63e geworden in Parijs-Roubaix. Komt uit Zumaia, waar het wielertalent dus niet echt voor het oprapen ligt. Na een paar bochten en wat rotondes rijden we echt over een brede weg het binnenland in. Zoals te doen gebruikelijk in het Baskenland liggen hier overal flinke heuvels, maar we mogen voorlopig nog vooral rechtdoor tussen de heuvels door. Desondanks gaat het tussendoor wel een keer een kilometer aan 5% omhoog, maar dat valt allemaal nog wel mee. Na een tijd komen we uit in Zestoa, dat is dan weer de geboortegrond van de familie Osa. Aitor en Unai! Konden allebei wel aardig trappen, het fietsavontuur hield alleen vrij snel op na Operacion Puerto. Leuke omgeving wel hier, uiteraard. Goed, af en toe wat industrie, de economie moet draaiende gehouden worden, maar tussendoor vooral veel boompjes, heuveltjes en een riviertje. De Urola, geen lelijk ding. Voorbij Zestoa rijden we een kilometer of acht over dezelfde weg tot in Azpeitia, best vlak en best recht dit stuk. Oier Ibarguren komt uit Azpeitia, die is nu stagiair bij Caja Rural. Ze zullen hem alleen geen vast contract aanbieden, vrees ik. In Azpeitia komen we een stuk of zes rotondes tegen, daarna rijden we langs een van de heiligste plekken van het Baskenland. Loyola! Ignatius van Loyola (Baskisch: Ignazio Loiolakoa; Spaans: Ignacio de Loyola) was een Spaans geestelijke. Hij staat bekend als oprichter (in 1539) en eerste generale overste van de Jezuïetenorde (de Sociëteit van Jezus). Ja, daar komt het in het kort op neer. Geboren in een kasteel, hij was van adel. Nam het er van, tot hij na een opgelopen verwonding ineens het licht zag. Daarna werd hij heilig, kan zomaar gebeuren. In 1682 verwierf de Sociëteit van Jezus het geboortehuis van vriend Iñigo, zoals hij heette voor hij heilig werd. Hier werd een groot complex omheen gebouwd waarin thans ook een museum gevestigd is. De kamer waar Ignatius zijn bekering doormaakte, die de basis zou zijn voor zijn Geestelijke Oefeningen, is thans een kapel. Nou, die plek is nu dus behoorlijk populair. Bedevaarten en alles, je kent het wel.
Voorbij het Loiolako Santutegia, oftewel het heiligdom van Loyola, rijden we rechtdoor Azkoitia binnen. Hier werd dan weer de moeder van Ignatius geboren, zijn ze maar wat fier op. Qua wielrenners moeten ze het met Sebastian Elcano doen, die ken ik zelfs niet eens. Na een paar bochten en rotondes in Azkoitia fietsen we nog wat verder richting het zuiden. We zetten koers richting Zumarraga, de geboorteplaats van niemand minder dan Aitor Gonzalez. TerminAitor! Ja, oké, hij verhuisde al vrij snel naar Alicante, maar wel gewoon mooi hier geboren dus. Misschien dat het hem wat beter was vergaan als hij in het Baskenland was gebleven, nadat hij werd betrapt ging het nogal snel bergafwaarts. Allerhande criminele activiteiten, drank en drugs erbij, niet best. Hoewel de renners nog steeds worden gematst, aangezien we links en rechts de nodige steile heuvels overslaan, begint de weg toch wat omhoog te lopen. In de 15 kilometer tussen Azkoitia en Zumarraga komen we 300 meter hoger uit. Da's niet enorm spannend, maar we hebben gelukkig wel de prachtige omgeving om van te genieten. Of nouja, de renners dan, het is maar de vraag of we tegen deze tijd überhaupt live zijn. Altijd dat gekloot met de Vuelta, dadelijk maar eens opmeten hoe erg de schade is. Enfin, in Zumarraga komen we een aantal bochten tegen, daarna rijden we dwars door het centrum. Buiten het dorp zetten we koers richting Legazpi, waar ze jaarlijks een veldrit en een amateurkoers organiseren. Dat doen ze in praktisch ieder dorp hier, maar ik wil het toch even genoemd hebben. Oier Lazkano is voorlopig de laatste winnaar in Legazpi, ik neem aan dat we hem volgend jaar in de Vuelta gaan zien. Dit even terzijde verder. Omdat de organisatie de vluchters ook wat wil bieden hebben ze besloten het stuk vals plat in en rond Legazpi te bestempelen als berg. Derde categorie, zes kilometer aan 2,3% gemiddeld. Eigenlijk wel schrijnend als je hier een beetje parcourskennis hebt. Er waren andere opties geweest, laten we het zo zeggen. Als we voor die opties hadden gekozen hadden we ook door Ormaitztegi kunnen rijden, de thuisbasis van de Izagirre's. Ezkio-Itsaso is ook niet ver van hier, daar komt Alex Aranburu dan weer vandaan. Nou, goed, Udana dus. Richting het eind gaat het nog even aan 5% omhoog, veel spannender dan dat wordt het niet.
Na de 'klim' volgt er een afdaling van zeven kilometer richting Oñati. Ook daar hebben ze jaarlijks een veldrit en een amateurkoers, een van de weinige die dit jaar wel nog door kon gaan. Gewonnen door Pelayo Sanchez, die volgend jaar prof wordt bij Burgos. Oñati is verder vooral de stad van de altijd sympathieke Markel Irizar, jawel! Vorig jaar nam Irizar afscheid van het wielrennen, hij is vanaf nu alleen nog maar bezig met zijn koffiebarretje. Bizipoz, enorm populair in deze omgeving. Goede koffie en een broodje erbij, niks mis mee. Bizipoz wil zoveel betekenen als 'vreugde van het leven', 'vreugde om te leven', of iets in die geest. In ieder geval, de boodschap is duidelijk. Zeker van toepassing op Irizar. Toch maar mooi kanker overwonnen, een mooie carrière uitgebouwd en dan heeft ie er nog een groot gezin bij. We groeten Markel. Als we in Oñati iemand uit een raam zien springen is het waarschijnlijk Jon Odriozola. Ook hij komt uit deze stad. De afgelopen twee jaar was zijn ploeg, Euskadi-Murias, aanwezig in de Vuelta. Daarna kwam de Fundacion Euskadi zijn project opblazen. Alle sponsoren kozen de kant van Landa en co, waardoor we nu geen Murias meer hebben. Euskaltel is wel weer terug dankzij Landa, maar ze zijn nu niet aanwezig in de Vuelta. Sowieso een kutploeg, dat nieuwe Euskaltel. Heb ik dat al eens gezegd? Ja he. Maar goed, is natuurlijk gewoon de waarheid. De komende jaren gaan we ze ook niet in de Vuelta zien als ze zo doorgaan, kansloos zooitje. Azanza is een nietsnut. Jon Odriozola was een fenomeen, je weet pas wat je mist als het er niet meer is. Kijk voor de gein maar eens naar de prestaties van alle renners van Murias vorig jaar en hoe het ze nu vergaat. Er is er geen een harder gaan fietsen. Daarom kan ik me er best iets bij voorstellen dat Odriozola er nog steeds goed ziek van is, zeker als ze nu zijn geboortegrond doorkruisen tijdens de Vuelta. Goed, ik dwaal weer wat af. De afdaling richting Oñati dus. De andere kant van de klim is duidelijk lastiger, het gaat een paar kilometer aan 5% naar beneden. We komen ook redelijk wat haarspeldbochten tegen, maar de weg is zo breed dat het niet veel uitmaakt. Eenmaal aangekomen in het best mooie Oñati stuiten we op een rotonde of drie. We rijden met een boog om het historische centrum heen, de mooiste gebouwen komen daardoor niet echt in beeld. Terwijl ze hier bijvoorbeeld een kicken gebouwtje hebben dat vroeger dienst deed als universiteit. Een van de belangrijkste renessaincemonumenten van het Baskenland, zeggen ze. El Loco was ook van hier, Lope de Aguirre. Een geduchte en gewelddadige veroveraar die in 1559 op expeditie vertrekt vanuit Peru om het mythische El Dorado te ontdekken. Ja, Oñati, prachtig. Stadhuisje is ook lachen.
Goed, na Oñati rijden we een kilometer of acht over een relatief vlakke weg, voor zover dat hier kan. Het blijft breed, ook vrij recht op een paar rotondes na. Veel industrie weer hier, da's toch eigenlijk wel het voornaamste minpunt van het Baskenland. Maar goed, zonder al die industrie ging het financieel weer minder goed, dus ja, een beetje schipperen moet wel. Aan het eind van deze weg slaan we linksaf bij een rotonde, vervolgens rijden we Arratase tegemoet. Mondragón, zo noemen de Spanjolen het. Geboorteplaats van Ivan Velasco, voormalig coureur en tegenwoordig een grote meneer bij Astana. Hij is nu aanwezig in de Giro, da's dan weer lullig voor hem. Al valt de schame mee, vlak voor we Arrasate binnen zouden fietsen slaan we rechtsaf. De volgende klim van de dag gaat beginnen, eindelijk een echte. Howel, nog steeds niet helemaal. De Alto de Kanpazar is 6,7 kilometer lang en in deze kilometers gaat het gemiddeld aan 4% omhoog. Echt Baskisch genot is het nog niet. De weg geeft ook niet echt weg dat we in het Baskenland zijn, het is namelijk een meter of tien breed. We willen toch het liefst de geitenpaadjes, maarja. Richting de top gaat het wel een tijd aan 6% omhoog, hoera. Die top bereiken we overigens na 120 kilometer, het is hierna nog een kilometer of 50 fietsen tot de finish. We rijden kort even door Bizkaia, waarna we snel weer terugkeren naar Gipuzkoa.
Op de top slaan we rechtsaf, waarna vrij snel blijkt dat we de top helemaal nog niet bereikt hebben. De komende acht kilometer moeten we nog een paar keer omhoog, terwijl het tussendoor ook even vlak is. Klein stuk afdaling ook nog, via een iets minder brede weg die wel bochtig is fietsen we richting Elgeta. De laatste kilometer voor we Elgeta bereiken gaat het naar beneden, zonder veel moeilijkheden. Alleen bij de rotonde waar we naar rechts moeten is het even opletten. Voorbij Elgeta pakken we nog anderhalve kilometer aan 6% mee, richting de top van de Karabieta. Deze jongen is eigenlijk een beetje teleurgesteld. We beklimmen de Karabieta gewoon van de verkeerde kant, hoe is het mogelijk. Vanuit Eibar is ie ongeveer zes kilometer aan 7%, dat is wel de moeite waard. Nu dalen we juist langs die kant af, twee keer zelfs. Ik snap dat het de eerste rit is, maar het ontwerp van deze rit is desondanks een totaal mysterie. Als je zo nodig op Arrate wil eindigen is het eigenlijk heel makkelijk. Vanuit Eibar beklim je Karabieta, je daalt af, pakt Karakate mee en klimt daarna naar Arrate. Simpel. Nee, wat doen wij, wij dalen Karabieta af, rijden Eibar in, pakken een vlak rondje mee om vervolgens richting Elgeta te klimmen en weer de Karabieta af te dalen. Escartin, kwakzalver. Nou, goed, we dalen dus de Karabieta af richting Eibar. Deze afdaling is eigenlijk prima te doen. De weg is relatief breed en er zijn niet eens zo gek veel bochten aanwezig onderweg. Het gaat wel een tijd aan 8% naar beneden, zegt het bord langs de kant van de weg. Aan het eind van de afdaling rijden we Eibar binnen. Wat is het eerste dat we zien? Ipurua! Ja! Het stadion van de mooiste voetbalclub op aarde, SD Eibar. Voetbal is een walgelijke sport geworden, maar er zijn gelukkig uitzonderingen. Another football is possible, zoals ze het in Eibar zelf zeggen. Niet geld uitgeven dat je helemaal niet hebt, nee, netjes binnen de begroting blijven. Met een bijzonder klein budget en zonder gekke uitgaven is men nu voor het zevende jaar op rij actief in La Liga, wat buitengewoon opmerkelijk is aangezien er in Eibar maar 28.000 mensen wonen. Het is een piepkleine stad in de smalste vallei die een mens zich kan voorstellen. Het is onmogelijk dat hier een voetbalclub op het hoogste niveau actief is, maar het lukt ze toch. Al ziet het er volgens Stinho dit jaar niet zo best uit, maar dat dacht hij vorig jaar ook haha. Ipurua is overigens af. De afgelopen jaren heeft men de boel flink verbouwd, nu zijn we helemaal klaar. Er passen nog steeds maar 8000 mensen in, maar meer is ook niet nodig aangezien je het dan toch al snel over een procent of 30 van de bevolking hebt. Er is sinds een tijd ook een officieel anthem, geschreven door de bekendste band uit Eibar, Su Ta Gar. Eibar in onze dromen, nou in ieder geval wel in de mijne haha!
Er is veel te weinig liefde voor Eibar, aangezien veel mensen tegen het moderne voetbal zijn mag er wel wat meer aandacht voor de club zijn. De werken van José Luis Mendilibar zijn niet te onderschatten. Van een stel boerenkoolvoetballers weet hij altijd een pressingmachine te kneden. Clubs als Deportivo La Coruña zakken wegens wanbeleid af richting het derde niveau, het nietige Eibar blijft - voorlopig - actief op het hoogste niveau. Niets dan respect, al hebben ze dit seizoen op papier wel een kutelftal. Maar goed, dat hebben ze eigenlijk altijd. Nou, genoeg voetbal, we gaan maar eens dwars door Eibar fietsen. Later meer over de stad, we gaan hier twee keer passeren. Voorbij Ipurua rijden we dwars door de stad, het is behoorlijk bochtig en we komen ook wat hoogteverschil tegen. In de buurt van het station wordt de weg smaller en is het helemaal draaien en keren, om tureluurs van te worden. Zodra de weg weer wat rechter wordt slaan we linksaf, bij de volgende passage rijden we hier rechtdoor. Eibar ligt in een smalle vallei, als je de stad verlaat moet je altijd klimmen. Nu ook, we rijden een kilometer lang omhoog via een oneindige bocht. Als de bocht toch eindigt fietsen we een tunneltje in, daar zijn de Basken ook goed in. Tunneltjes, overal tunneltjes. Je moet natuurlijk iets als je hele land bestaat uit heuvels, af en toe wil je gewoon rechtdoor. Na een tweede tunneltje fietsen we een kilometer of vier over een vrij brede en vlakke weg. Eigenlijk blijven we een beetje in de vallei, daardoor valt het hoogteverschil wel mee. Een paar rotondes en een tunneltje later slaan we rechtsaf, we gaan langs de Deba richting Bergara fietsen. Nog meer ergernis bij ondergetekende, want ter hoogte van Soraluze fietsen we goddome langs Karakate. Gemiste kans. Prima bergje is dat, maar we doen er niets mee. We blijven de Deba volgen en pakken aldoende wel wat hoogtemeters mee, maar niet veel. Het gaat een keer een halve kilometer omhoog ofzo, dat is het wel. Nee, ze spelen deftig met onze kloten. Leuk feitje overigens: Soraluze wordt in het Spaans Placencia de las Armas genoemd. Armas zijn wapens, daarvan hebben ze er in deze omgeving genoeg geproduceerd. Niet alleen in Eibar, maar ook in de omgeving. Hoe dan ook, zonder veel noemenswaardigheden bereiken we na 150 kilometer de buitenrand van Bergara, waar de tussensprint van de dag volgt. De Vuelta heeft er dagelijks één, toch weer wennen na twee weken Giro. Bergara is de woonplaats van twee renners van het niet uitgenodigde Euskaltel, Mikel Aristi en Julen Irizar. Als je wil weten waarom de ploeg niet is uitgenodigd hoef je alleen maar even de CQranking te checken: 0 punten voor beide heren. De altijd wisselvallige Aristi was dit jaar niet eens wisselvallig, hij heeft überhaupt nergens de finish gehaald. Julen Irizar nemen we niets kwalijk, die jongen heeft gewoon niet zoveel talent. Wel een nieuw contract gekregen, Azanza heeft er geen kijk op.
Na de tussensprint in Bergara slaan we rechtsaf, vervolgens gaat het een halve kilometer omhoog. We zijn nu begonnen aan de volgende klim van de dag, de Alto de Elgeta. Een klim van zes kilometer aan 5% gemiddeld, derde categorie. Dat gemiddelde is wel een beetje een valstrik. De eerste helft van de klim gaat het namelijk vals plat omhoog. Na een steil stukje in het begin is het een tijd behoorlijk vlak, bijna helemaal vlak. Niet eens twee procent, weet je wel. We fietsen over een industrieterreintje, komen een rotonde tegen, het is allemaal heel gemoedelijk. Eenmaal in de bossen begint het serieus te worden. In de laatste drie kilometer van de klim gaat het aan 8,8% omhoog, hèhè, eindelijk zijn we aankomen bij de Baskische percentages. Voorbij het dorpje Ubera, waar de weg wat smaller wordt, gaat het omhoog aan 11%, even later zelfs aan 13%. Kijk, nu komen we ergens. Het blijft lastig tot aan de top, we komen nog een aantal keer stroken boven de 10% tegen. Door de brede weg lijkt dat niet zo, maar in de bochten kun je het nog wel een beetje zien. Na 156 kilometer rijden we Elgeta binnen, waar in het dagelijks leven paaltjes staan. Even verwijderen, Unipublic. We rijden vervolgens onder een poort door, de weg wordt hier duidelijk smaller. Zowel in de Giro als in de Vuelta een smalle poort in de finale, lachen. Na die poort slaan we rechtsaf en dan bevinden we ons op dezelfde weg als net. We gaan nu opnieuw het laatste stuk van de Karabieta doen, nog eens anderhalve kilometer aan 6% dus.
Nadat we voor de tweede keer boven zijn gekomen op Karabieta volgt er natuurlijk ook een tweede afdaling richting Eibar. We weten inmiddels dat die afdaling niet zo spannend is, zeker met de eerder opgedane kennis moet dit geen probleem zijn. Eenmaal beneden fietsen we voor de tweede keer langs Ipurua, nogmaals aplaus voor een van de weinige voetbalclubs op aarde waar ze wel goed beleid voeren. En dat in de lelijkste stad van Spanje, volgens Edwin Winkels dan. In zijn boekje De weg naar Covadonga is een hoofdstuk opgenomen over Eibar. Dat moet, want Eibar is de wielerhoofdstad van Baskenland en in het verlengde daarvan heel Spanje. Eibar is een kleine stad in een smalle vallei waar ze het altijd van de nijverheid hebben moeten hebben. In deze regio is nogal vaak gevochten, boerenslim als ze zijn besloten ze hier daarom om wapens te maken. Want ja, als er toch continu gevochten wordt heb je wel een flinke afzetmarkt. Na een tijd nam de vraag naar wapens alleen af. Zaten ze daar in Eibar met al hun machines, die stonden een beetje lullig te verstoffen. Maar, dan ken je de Basken niet. Nee, ze zagen in Eibar een oplossing. Die machines zou je best kunnen inzetten om fietsen te maken. De loop van een geweer of een frame, wat is het verschil? Je gebruikte er bovendien hetzelfde materiaal voor, ideaal. Wapenmakers als de Beistegui Hermanos en de Orbea Hermanos besloten fietsen te gaan prodcueren. Ook omdat er in het arme Spanje toch geen geld was om auto's te kopen, een fiets was voor veel mensen eerder haalbaar. Ook G.A.C. was in die tijd een bekend merk. Dit bedrijf was nog iets slimmer dan de rest en besloot wielerwedstrijden te gaan organiseren, om zodoende de fiets nog meer onder de aandacht te brengen. De voorloper van de Vuelta werd door dit inmiddels niet meer bestaande bedrijf georganiseerd. Van Eibar naar Madrid en weer terug. Toen de echte Vuelta voor het eerst werd georganiseerd in 1935 reden bijna alle ploegen op fietsen van de twee bekendste fabrikanten. Beistegui Hermanos, nu simpelweg bekend als BH. De jongens van Burgos maken er gebruik van, de tijden zijn nogal veranderd. Orbea is uiteraard ook bekend, Euskaltel hè, Euskaltel. Beide fabrikanten zitten tegenwoordig overigens niet meer in Eibar. Orbea zit in Mallabia, BH in Vitoria-Gasteiz. Nog steeds wel Baskisch allebei, het is iets. Ondanks het feit dat Eibar geen ideale stad is om te fietsen vormt het nog steeds het centrum van het Baskische wielrennen. De belangrijkste amateurkoers van het jaar, de Memorial Valenciaga, wordt ieder jaar in de stad georganiseerd. Een paar dagen terug zagen we Jon Barrenetxea deze wedstrijd nog winnen, boven op Arrate. Er is ook een amateurploeg in de stad, daarnaast was dit de thuisbasis van de Fundacion Euskadi.
Een van de redenen dat Eibar door mensen lelijk wordt genoemd is natuurlijk het feit dat de stad tijdens de burgeroorlog helemaal plat is gebombardeerd. Bedankt, Franco. Na de burgeroorlog hebben ze het allemaal heel snel weer opgebouwd en op iedere lege plek een appartementencomplex neergegooid. En veel bedrijven dus. Orbea en BH zaten praktisch tegenover elkaar, da's wel geinig natuurlijk. In een van de oude fabrieken is tegenwoordig een heus wapenmuseum te vinden, hoewel hier ook fietsen te vinden zijn ontbreekt een echt fietsmuseum. Terug naar de koers, toch maar. Voorbij Ipurua rijden we weer een rondje door de stad. We passeren weer langs al die oude fabrieken en vooral de vlug uit de grond gestampte appartementen. In de buurt van het station komen we weer heel wat bochten tegen, daarna verlaten we de bekende weg. Waar we eerst linksaf gingen gaat het nu rechtdoor. Niet lang daarna begint de slotklim. We gaan klimmen naar Arrate, de meest onvermijdelijke der Baskische klimmen. Niet via Matsaria dit keer, de allersteilste kant slaan we dit keer over. Ook van deze kant is het een best lastige klim, daar niet van. Aan het eind van Eibar slaan we toch nog een keer linksaf, de weg is hier wat smaller. Buiten de stad wordt de weg een stuk breder, we zijn begonnen. Het gaat 5,3 kilometer omhoog aan 7,7%, volgens de organisatie. Moet een mens verder nog iets vertellen over Arrate? Iets makkelijker begin en iets makkelijker eind, tussendoor gaat het drie kilometer aan 9,5% omhoog ongeveer. Lastig, maar iedereen kent de klim en weet dus wat te doen. Na 170,5 kilometer komen de renners boven op deze klim van de eerste categorie. Het is nog 2,5 kilometer fietsen tot de finish, dit is altijd het gevaarlijkste deel van Arrate. Anderhalve kilometer lang is het min of meer vlak, daarna volgt er in de laatste kilometer een gevaarlijke afdaling richting de finish. Daar zijn in het verleden wel eens wat mannen gevallen, ik kan me bijvoorbeeld een valpartij van Samuel Sanchez herinneren. Ondanks die valpartijen blijven ze deze finish gebruiken, dat vind ik toch altijd wel bijzonder. Op papier zien die bochten er niet gek uit, in de praktijk blijft het vaak een ander verhaal te zijn. De laatste bocht volgt ook echt pas laat, levert altijd taferelen op.
Ik ben natuurlijk BaskenlandN1Fan, maar Arrate geniet niet echt mijn voorkeur. Natuurlijk, een heilige plek. Zeker ook een heilige wielerplek. Maar soms krijgt iets meer waarde door er voorzichtig mee om te gaan. Het is net eten: als je iedere dag een pizza eet komt het na een tijd ook wel je neus uit. Tenminste, dat is mij ooit verteld. Heb het nooit geprobeerd. Nou, goed: Arrate is een pizza. Alleen heeft ie nu iets te lang in de oven gelegen en begint de korst wat taai te worden. Ik probeer er doorheen te snijden, maar de pizza geeft niet mee en de zin om het geheel in de prullenbak te smijten neemt toe. Arrate, jongens toch. Ieder jaar zit de klim in de Ronde van het Baskenland, Itzulia voor de echte kenners. Soms via een andere kant, dat wel. Matsaria, nog net wat gekker. Vaak ook gewoon van deze kant, de normale kant. Vorig jaar won Buchmann hier, het jaar ervoor Mas. Dit jaar zouden we ook weer naar Arrate gaan, maar toen ging wegens corona de Itzulia niet door. De Vuelta was hier ook al eens, in 2012. Toen won Valverde hier na een merkwaardige aankomst. Contador, Froome, Rodriguez en Valverde reden samen naar de finish, de klim had dus wel voor wat verschil gezorgd. In de laatste kilometer koos Rodriguez voor de kop. In de lastige bochtjes in dalende lijn stuurde hij prima, met een lengte voorsprong op Valverde begon hij aan de laatste rechte lijn. De winst was binnen, dacht je. Hij besloot alleen op een meter of 50 van het eind te stoppen met trappen waarna Valverde hem in extremis voorbij kon steken. Blijft toch een merkwaardige sport he? Dat was wel een vrij bijzondere rit, in 2012. In 2011 waren we voor het eerst weer naar het Baskenland geweest, het jaar daarna keerden we meteen terug. Sindsdien zijn we weer heel vaak in het mooiste stukje van de planeet geweest, gelukkig. Alleen zou ik graag iets anders zien dan Arrate, maar goed, ik ben ook niet snel tevreden natuurlijk. In de Itzulia van 2017 won Valverde hier ook overigens, deze klim ligt hem dus wel. Wout Poels won hier ook ooit, Samuel Sanchez een paar keer, Rodriguez, ga zo maar door. Rosa na een gigantische solo, dat was ook wel een mooie. Maarja, ik ken de klim ondertussen wel. Voor wie de klim niet kent hier nog wat obligatoire informatie over het heiligdom: Op de top van de berg bevindt zich de schrijn van de Heilige Maagd van Arrate, sinds 1928 de beschermheilige van Éibar. De naam van de berg is een samentrekking van de Baskische woorden voor steen (arr) en tussen (arte). Arrate betekent dan iets als tussen steen. Het is voor de mensen hier serieus een heilige plek. Ze zijn hier ook nog wel vrij gelovig, over het algemeen. Bidden richting de heilige maagd van Arrate doen ze hier vaak zat. Misschien moet ik ook eens richting de heilige maagd gaan bidden, of ze haar de komende jaren misschien eens met rust willen laten.
We krijgen onstuimig weer in het Baskenland. Verrassend hoge temperaturen voor de tijd van het jaar, 23 graden in Irun. Kans op regen, uiteraard kans op regen. We zijn in het Baskenland, hallo. Wel een vrij kleine kans, eigenlijk. Normaal is dat hier 100%, nu minder. Een andere belangrijk punt is dat het flink schijnt te gaan waaien. Het scheelt dat we bijna de hele dag te maken hebben met beschutting, daardoor zal het vermoedelijk niet enorm veel invloed hebben, maar de wind vanuit het zuiden/zuidoosten is behoorlijk aanwezig. In Irun 's middags 27 km/u, in de buurt van Eibar 21 km/u. Da's flink, maar zoals gezegd is er veel beschutting. Veel dorpjes, bossen en industrie. Alsnog kan het voor wat extra nervositeit zorgen, misschien. De Vuelta gaat beginnen om 13:11. Om 14:50 krijgen we de eerste beelden te zien, op Canvas! Op een wordt de Driedaagse De Panne uitgezonden, de wedstrijd van de meisjes. Zodra die klaar zijn kunnen we schakelen, voor die tijd moeten we dus bij Canvas zijn. Of bij Eurosport 1, want Eurosport gaat weer schakelen. Sowieso gaan we minstens de eerste 60 kilometer missen, da's enorm zonde. Het hele gedeelte langs de kust komt niet in beeld, ik huil. De finish wordt verwacht tussen 17:18 en 17:44, toch al snel een uur na de Giro. Mooi, goed op elkaar afgestemd jongens.
Joepie, nu mogen we de deelnemerslijst nog overlopen. Dat wordt ook weer een feestje van formaat. Primoz Roglic start met nummer 1, na de deceptie in de Tour en een onverwachte overwinning in Luik mag hij ook nog even de Vuelta rijden. Hij heeft een sterke ploeg bij, met veel renners die ook de Tour hebben gereden. Van Tom Dumoulin wordt veel verwacht, terwijl ook Kuss en Bennett sterke renners zijn natuurlijk. Kuss won vorig jaar niet voor niets een rit in de Vuelta. Bennett zal ondertussen hersteld zijn van zijn blessures, we hopen dat hij nu iets meer kan laten zien. Beetje onduidelijk wie de kopman is, dat zal de koers vanzelf uitwijzen. Ik denk toch Roglic, maar ik heb er geen verstand van. Jonas Vingegaard mag debuteren in een grote ronde, van hem verwachten ze veel. Ik verwacht er niets van. Ook van Gesink en Hofstede verwacht ik niet veel. Hofstede mag weer veel op kop gaan rijden, waarschijnlijk. Pol Martens is ook van de partij, ze hadden nog een lul nodig. Quick Step gooit het over een andere boeg, ze komen met een sprintersploeg. Sam Bennett moet wat ritten gaan winnen. Garrison, Morkov, Steimle, Stybar en Cavagna zullen allemaal in zijn dienst rijden vermoed ik. Cavagna is op het laatste moment ingevlogen als vervanger van de zieke Archbold, zijn kunststukje van vorig jaar zie ik hem niet zo snel herhalen. Bagioli is de joker van het stel. Enorm talentvolle jongen, beetje de vraag wat hij kan laten zien. Gaat ongetwijfeld meteen een rit winnen, waarschijnlijk vanuit de vlucht. Goed op muurtjes en kortere beklimmingen, op de langere beklimmingen verwacht ik er nog niet veel van. Cattaneo is net terug na een zware blessure, lijkt me sterk dat hij heel goed gaat presteren.
Het irritante van deze startlijst is dat ik bij veel ploegen helemaal niet weet wat ik ervan moet verwachten. Neem nu UAE, wat moeten we daarmee? De la Cruz als kopman? Geen idee. Is Formolo weer helemaal de oude na zijn val in de Tour? Gaat Rui Costa weer ouderwets rittenkapen? Is Sergio Henao eigenlijk nog wel een coureur? Hoeveel contributie moet de familie Oliveira betalen? Dan zijn Riabuschenko en Philipsen eigenlijk nog de meest interessante coureurs. Philipsen mag gaan sprinten, Riabuschenko is een talentvolle puncheur die wel eens mag gaan bevestigen. Trek-Segafredo komt met een ploeg omdat het moet. Juanpe Lopez als kopman, afgaand op de rugnummers. Klein klimmertje, heeft wel wat talent maar durft dat nog niet te laten zien. Moschetti is een talentvolle sprinter, maar lag in het begin van het jaar stevig in de kreukels, sindsdien draait het niet echt. Koen de Kort, echt, hou op. Niklas Eg, alleen leuk vanwege egg.gif. Kenny Elissonde is nog steeds klein, kan misschien wel ritten gaan kapen. Alexander Kamp kan er geen kut van, net als Liepins. Michel Ries zou een talentvolle klimmer moeten zijn, maar dat is een buitengewoon goed bewaard geheim.
Sunweb denkt dat dit de Tour de l'Avenir is. Al mogen we niet meer lachen met Sunweb, da's jammer. De altijd wisselvallige Rob Power en Jasha Sütterlin zijn de enige twee renners die de basisschool al hebben verlaten. Max Kanter niks van, maar mag wel gaan sprinten. Martin Salmon is een leuke mascotte, wegkapitein op je 23e. Donovan en Arensman zijn klimtalenten, of nouja, dat zouden ze moeten zijn. Hebben nog niks laten zien, maar ik durf geen straffe uitspraken meer te doen over Sunweb. Vooraf vind ik Van Wilder en Storer wel het meest interessant. Als ik Hindley zie schroeien in de Giro kan Storer niet achterblijven, met z'n gekke hoofd. Van Wilder is gewoon een heel groot talent, maar ik vraag me wel af of het slim is om hem nu al de Vuelta te laten rijden. Zo jong nog. Astana komt met een bijzonder grappige ploeg. Vlasov viel kotsend uit in de Giro, is nu blijkbaar hersteld en mag kopman spelen in de Vuelta. Ion Izagirre is er ook weer bij, viel in de Tour uit met wat gebroken botten. Gaat nu weer goed genoeg, nemen we aan. Broer Gorka is ook van de partij, net als Omar Fraile. Echt een topjaar heeft de Baskische delegatie van Eustana niet echt, misschien dat dit nu gaat veranderen. Vooraf vestig ik de meeste hoop toch op Alex Aranburu. Liep de Giro mis door corona, toch even afwachten of hij daar geen last van heeft. Moet anders wel mee kunnen doen in bepaalde ritten, net als vorig jaar. Luis Leon Sanchez is er ook, manusje van alles. Gruzdev is de excuuskazach en KUDUS mag eindelijk weer eens een grote ronde rijden. De laatste tijd gaat het alleen maar over de nepkudus van Ajax, fijn om de echte weer eens te zien.
Bora komt met Ackermann voor de sprints, Grossssssssssschartner mag vast z'n ding doen in de bergritten en de rest kan er geen reet van. Rudiger Selig is wel een lieve jongen, mag de sprint aantrekken voor Ackermann en daarna eerste hulp verlenen aan eventueel gevallen jongens. Laas zal ook wel in de trein zitten, net als Schillinger en Schwarzmann. Wat McCarthy nog steeds bij die ploeg doet weet ik niet. Schelling is een LANDGENOOT. Mag vast zichzelf gaan ontdekken in de vroege vlucht. Was laatst best sterk in de Brabantse Pijl, misschien blijkt hij wel goed te zijn. Ineos komt met een ploeg rond Carapaz. Froome is er ook bij, hij krijgt een net afscheid. Zelf denkt ie overigens dat ie nog wat kan presteren, hahaha. Flikker toch op man. Benieuwd wat Sosa kan laten zien, je zou zeggen dat ie het best voor de vlucht kan gaan her en der. Matige ploeg verder. Amador is niet veel sinds zijn overstap. Van Baarle hoeven we ook niet direct rekening mee te houden. Golas, Wurf en Brandon Smith Rivera kunnen er helemaal niets van.
Bij Mitchelton-Scott schijnt Chaves de kopman te zijn, daar heb ik geen vertrouwen meer in. Ik kijk meer uit naar de werken van Robbert Stannard. Nick Schultz en Dion Smith misschien ook wel, vooral Smith heeft ondertussen wel wat dingen laten zien. Callum Scotson is de allerslechtste renner ooit, nog slechter dan zijn broer. Edmondson is ook niet veel. Grmay is een enorm lieve jongen. Nieve mag nu weer een grote ronde uitrijden, blijft erg tragisch dat hij in de Tour voor het eerst ooit de finish niet haalde. Kan wel een probleem worden om bij de eerste 25 te eindigen, de goede benen lijken ribbedebie te zijn. Groupama-FDJ komt met een aantal grote namen. Op papier is Pinot kopman, maar hij geeft aan nog steeds last te hebben van de rug. Het is zijn plan om voor een aantal ritten te gaan, zegt hij vooraf. David Gaudu zou dan de kopman van dienst zijn, je kan het altijd proberen. De rest van de ploeg is toch wel opvulling hoor. Armirail, Delage, Le Gac, Roux, Seigle, ja, zeg het maar. Armirail en Seigle zien we wel een paar keer in de vlucht, de rest gaat allemaal voor de titel meest onzichtbare renner.
EF heeft een irritante ploeg. Geen idee wat ik moet verwachten van Martinez, Carthy en Woods. Met de vorm van Woods lijkt het wel goed te zitten. Martinez heeft na de Tour vrij veel gereden, heeft hij nog wel energie over? Carthy lijkt op basis van zijn recente prestaties wel klaar te zijn. Magnus Cort mag misschien nog eens sprinten, geholpen door figuren als Owen, Docker en ONZE Julius van den Berg. Al zou ik Van den Berg graag afstaan aan een ander land, wat is die gozer crimineel slecht zeg. Oja, Tejay is er ook. Waarvan akte. Bij Bahrein is Wout Poels de kopman, omdat Landa geen zin had om te rijden. Waardeloze gozer, Mikel. Een start in het Baskeland nota bene, kom op man. Van Wout verwachten we mooi niets, net als van de rest van de ploeg. Kan iemand alsjeblieft Santiago Buitrago in de gaten houden? Dit jaar al een keer tegen het verkeer in gaan fietsen, een ronde te vroeg gejuicht, ik houd mijn hart vast. Bole fietst blijkbaar nog, wist ik niet. Ze hebben ook drie Britten bij die er stuk voor stuk niets van kunnen, een prestatie op zich. Scott Davies, bizar slecht. Stephen Williams was in zijn laatste jaar als belofte goed op dreef, sindsdien heeft hij nooit meer een koers uitgereden. Alfred Wright, Fred voor de vrienden, heeft dit jaar van de Britten de meeste koersen uitgereden. Daar is dan ook alles wel mee gezegd. Mohoric is heel interessant, sterk in Luik dus we noteren hem alvast voor een ritzege ergens. Landgenoot Inkelaar mag zijn klimmersbenen gaan tonen, we zijn allemaal razend benieuwd.
AG2R komt met klimtalent Champoussin, daar ben ik ook wel benieuwd naar. Verder een razende kloteploeg, met uitzondering van Nans Peters. Die gaat weer één sterke dag hebben, dat geef ik je op een briefje. Frank en Geniez, van die wisselvallige typetjes. Al is Geniez tegenwoordig niet meer wisselvallig, die is gewoon mokerslecht. Wel een contract gekregen bij Total, wielrennen is raar. Godon is ook raar, wint recent Parijs-Camembert en daarna zie je hem weer DNF's binnenharken. Ze missen eigenlijk alleen Gougeard voor het ultieme als het draait-gehalte, de rest van de ploeg kan er gewoon niets van. Jauregui, Tanfield, Domont, slechte coureurs. Bij CCC gaan ze kijken of Mareczko überhaupt de eerste massasprint weet te halen. Geschke, Hirt en Zimmermann kunnen lekker gaan aanvallen. Barta kan helemaal niets, Paluta is niet zo goed, Wisniowski is gestopt met koersen sinds hij bij Ineos vertrok en Ventoso, wtf, Ventoso fietst nog?
Lotto Soudal heeft een ploeg die helaas wat minder grappig is geworden. Ik had uitgekeken naar de hilarische vluchtpogingen van Marczynski, op zoek naar een nieuw contract. Wat doen ze? Geven ze hem voor de Vuelta begint een nieuw contract. Eikels. Zelfde voor Tosh van der Sande, die kan nu ook weer rustig aan gaan doen. Kopman is Tim Wellens, als het slecht weer wordt kunnen we hem ook wel ergens noteren voor een ritzege. Gerben Thijssen zal wel moeten sprinten, de 11e plek moet ook gevuld worden. Geen idee wat Dewulf hier komt doen. Goossens is een benedengemiddeld getalenteerde klimmer, hoef je ook niet op te schrijven. Van Remy Mertz gaat mijn bloed koken. Kan er geen ene tyfus van, maar is wel prof omdat hij toevallig een Waal is. Want de sponsor wil ook Walen. Krijg toch de pleuris joh. Brent Van Moer zou een goede tijdrijder moeten zijn, nog niks van gemerkt. Bij Cofidis zou Guillaume Martin de kopman moeten zijn, geen idee alleen of hij na de Tour nu ook in Spanje voor een klassement gaat. Zal wel, want hij is altijd een liefhebber van het anonieme klassement. Jesus Herrada is er niet bij wegens corona, dat is wel jammer voor Cofidis. Niet voor ons, Jesus is geen fijne coureur. De extreem sympathieke Natnael Berhane neemt zijn plaats in, Afrika boven. Barcelo was een leuk talent bij Euskadi-Murias, maar bij Cofidis ga je niet rapper trappen. Ik verwacht wel veel aanvalswerk van hem, desondanks. Jose Herrada gaat zich weer laten ringeloren door twee onbenullen van Burgos, dat zou fantastisch zijn. Lafay heeft talent, maar ik heb me laten vertellen dat hij extreem lui is. Traint liever niet, dan wordt het een lastig verhaal. Mate is er ook bij, altijd goed voor een kansloze vlucht. Voor Perichon geldt hetzelfde. Morin zal de sprinter van dienst zijn, de 12e plek moet ook gevuld worden.
NTT komt met Stefan de Bod, ook wel bekend als Stefan de God. Eindelijk zijn debuut in een grote ronde. Ik verwacht er niet direct veel van, maar stiekem toch wel. Kan een aardig eind klimmen, laten we hopen op een succesvolle vlucht. Barbero mag gaan sprinten, ja, leuk. Dlamini is ongetwijfeld goed voor de sfeer. Dyball heeft toch ietwat moeite buiten Azië, goh, verrassing. Gasparotto leeft blijkbaar ook nog. Valgren heeft sinds de Tour alles gereden en moet nu dit ook nog doen, die wordt even flink uitgeknepen. Hoeven we niks van te verwachten. Reinardt Janse van Rensburg zal waarschijnlijk moeten werken voor Barbero, al zie ik hem liever voor zijn eigen kansen gaan. Gino Mäder is volgens sommige mensen extreem goed, dat heeft hij tot nu toe nog niet laten zien. Bij Movistar kijken we naar praktisch dezelfde ploeg als in de Tour. Cataldo is vervangen door nietsnut Arcas, verder is het hetzelfde. Valverde en Mas zijn weer de kopmannen. Soler wordt weer een genot. De rest zien we vermoedelijk weer niet echt. Oliveira, Verona, Rojas, Erviti, van goed naar slecht.
Bij Israel is Dan Martin de kopman. Badilatti en Piccoli zouden ook klimmers moeten zijn, in de marge. Raim mag sprinten, misschien? Sutherland mag zijn pensioen nog even uitstellen, lekker de wegkapiteint spelen bij zo'n gehandicaptenteam. Alexis Renard ken ik eigenlijk niet, moet ik eerlijk toegeven, hetzelfde geldt voor de excuusisraeli Omer Goldstein. En dan is Reto Hollenstein er ook nog bij, de enige keer deze Vuelta dat u wat over hem hoort of leest. Total kreeg automatisch een uitnodiging voor alle grote rondes. Die voor de Giro sloegen ze af, als ik naar de selectie voor de Vuelta kijk hadden ze deze ook beter af kunnen slaan. Lorrenzo Manzin voor de sprints, tja. Niki Terpstra voor, ja, wat eigenlijk? Pim Ligthart, nee, dit kan niet. De altijd irritante klootzak Jonathan Hivert is er ook bij, dat hij maar veel last van zijn rug mag hebben. Sicard mag mee voor de 33e plaats in het klassement, Julien Simon kan er niks meer van en van Paul Ourselin en Valentin Ferron heb ik nog nooit gehoord. Oké, niet waar, ik ken de namen, maar ik ken niet de kwaliteiten.
We sluiten af met twee Spaanse ploegen. Caja Rural komt met vier Basken, dat is altijd fantastisch natuurlijk. Jon Aberasturi is de kopman voor de sprints. Jonathan Lastra is de kopman op papier, wat vreemd is aangezien hij pas net terug is van een blessure. Nog geen koers gereden, is maar zeer de vraag of zijn niveau goed genoeg is om de Vuelta te rijden. Aritz Bagües is de wegkapitein van dienst, al deelt hij die eer met Hector Saez. Al gaat Hector met enige regelmaat in de aanval, da's dan nog het verschil. Julen Amezqueta is er ook bij. Die kampte met een hernia, echt waar. Hij dacht dat hij moest stoppen, maar na een operatie wist hij toch terug te knokken en nu mag hij de Vuelta rijden, wat mooi. Gonzalo Serrano is een interessante man voor de vlucht en ook voor de aankomsten voor de puncheurs. Won voor corona een rit in de Ruta del Sol, dat lijkt ondertussen een eeuwigheid geleden. Jefferson Cepeda is de man in vorm, recent sterk gereden in de Prueba Villafranca. Komt uit Ecuador, is dus automatisch een topper. Gaat voor de vlucht, dat kan niet missen. Jhojan Garcia is een klimmer, dat wordt een anoniem klassement. Cristian Rodriguez is er niet bij, normaal de beste klimmer van de ploeg. Het lijkt er sterk op dat hij de ploeg gaat verlaten en dat hij daarom straf heeft gekregen. Dat hij op twitter allemaal berichtjes aan het liken was die dit suggereerden geeft het wel meer cachet. Blijkbaar is ie nog boos ook, haha. Erg mooi dat de altijd onzichtbare Rodriguez er niet bij is. Prima.
De laatste ploeg is Burgos. Echt enorm gelachen om de analyse van Ruben Perez, die daar sinds kort ploegleider is. Vorig jaar nog bij Euskadi-Murias, in de tussentijd een paar maanden bij Baque gezeten in het amateurcircuit en nu weer terug in de Vuelta. Ik ga de teksten gewoon vertalen en hier plaatsen, dit is te mooi om te missen:
Het leuke is ook dat er nu een stuk staak over Vilela, waar ze enorm veel vertrouwen in hebben. Zoveel vertrouwen dat hij er eerst niet bij was. Cubero moest ziek worden voordat ze hem opriepen. Over Cubero zeiden ze dan weer dat hij tijdens de Vuelta vertrouwen moest winnen. Dat staat nu ook nog bij Ezquerra. Als renner van een procontiploeg vertrouwen opdoen in de Vuelta, da's toch geweldig. Nog nooit zulke teksten gelezen. Ik sta overigens wel volledig achter Oscar Cabedo en ik heb veel zin in de kansloze vluchtpogingen van Willie Smit.quote:Engel Madrazo:"Een oorlogsveteraan, een zeer strijdbare en ruziënde jongen die al in 2019 zijn palmares debuteerde door een etappe van La Vuelta te winnen. Dit jaar zal hij zeker een sleutelrol spelen in het team om het opnieuw te proberen."
Alex Molenaar: "Een piepjonge wielrenner maar wel een waar we rekening mee moeten houden. Hij heeft de Ronde van Roemenië kunnen winnen, hij komt heel fris en gretig om te vechten. Ik denk dat hij zal laten zien waartoe hij in staat is."
Jesús Ezquerra: "Hij moet het vertrouwen in zichzelf herwinnen en zichzelf in de race terugvinden. Ik twijfel er niet aan dat hij in La Vuelta nog verder zal gaan. Hij is een goede rijder en verdedigt heel goed op de klim. Ik weet zeker dat hij zijn dag zal hebben. van genialiteit ".
Ricardo Vilela:"We vertrouwen hem enorm, hij heeft meerdere ronden achter de rug en hij heeft veel ervaring die iets belangrijks gaat worden. Daarnaast is hij zeer geliefd en zal hij een belangrijke referentie zijn in zware etappes en een steunpunt voor zijn teamgenoten.
Jetse Bol: "Een slimme en snelle loper , hij heeft in Ordizia laten zien in vorm te zijn. Ik verwacht veel van hem in deze Ronde van Spanje, maar hij zal zeker een belangrijk gewicht hebben".
Juan Felipe Osorio: "Hij is een geweldige teamwielrenner, altijd beschikbaar om te werken en 100% te geven ten voordele van het team. Hij is erg hard en klaagt nergens over. Maar in deze Vuelta hoop ik dat hij zijn dag heeft en eruit ziet alsof hij verdient "
Óscar Cabedo:"Hij is de klimmer van het team en in deze zware Vuelta zou hij het zichtbare gezicht van Burgos-BH moeten zijn in de zwaarste etappes. Hij krijgt de verantwoordelijkheid voor de kwalificatie in het algemeen klassement op een goede erepositie."
Willie Smit: "Hij is een zeer complete wielrenner, hij verkeert in een goede vorm en ik denk dat hij nog wat meer ruimte voor verbetering kan hebben. Wees voorzichtig met hem in middenbergetappes. Ik denk dat hij in staat is om ons hierin vreugde te geven. Return ".
Tot zover. Nu de voorspelling. Eerste rit, dus dit gaat gewoon tussen de favorieten. Snel vijf namen noemen. Onmogelijk om in te schatten. Wel spijtig dat er geen fans zullen zijn, dat maakt het koersen in het Baskenland normaal extra speciaal. Nu missen we dat beetje extra, maar de renners zullen er ongetwijfeld een mooie sprint bergop van gaan maken aan het eind.
1. Roglic. Gewoon.
2. Valverde. Ook gewoon.
3. Martin. Ja, weet ik veel.
4. Carapaz. Denk ik.
5. Woods. Die afdaling is een beetje in zijn nadeel, anders had hij kunnen winnen.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Kan je de OP niet door een of andere machine learning programma gooien, net als Klöpping heeft gedaan? 
meteen spanning!
Gaat voor de BHFH-award 2005!
Humanitas est in bestias bonitas.
I am the hole I can't get out of.
Humanitas est in bestias bonitas.
I am the hole I can't get out of.
Was die er überhaupt?quote:Op dinsdag 20 oktober 2020 11:00 schreef Bill_Hillie het volgende:
Wat een epistel weer zeg
Heb weer gelachen om de ploegenpresentatie
Op
Ah zoquote:
[..]
Ik doelde op de ploegenpresentatie van de TS (beetje warrig geformuleerd van me)
Vond wel deze, Tom kan goed Spaans praten
quote:
[..]
Ah zo
Vond wel deze, Tom kan goed Spaans praten
Put these foolish ambitions to rest.
quote:Kenny Elissonde is nog steeds klein
quote:Ze hebben ook drie Britten bij die er stuk voor stuk niets van kunnen, een prestatie op zich.
Canvas!quote:
We kunnen pas om 16.11 bij Michel en José terecht, vanwege de meisjes in België
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Canvas, wimmers.quote:
We kunnen pas om 16.11 bij Michel en José terecht, vanwege de meisjes in België
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Niet-meelezers, de leegheid van die levens schokt me.quote:
[..]
Wimmers leest niet mee, teleurstellend.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Om per se bij de Belg te kijken? Geen idee, maar je kunt de Player er toch gewoon bij pakken?quote:
De Belg is niet bereikbaar via KPN iTV, dat is wel een klap. Zijn zeker geen online alternatieven?
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Plakken Jeroen en Karsten eigenlijk de Vuelta er ook aan vast?quote:
[..]
Om per se bij de Belg te kijken? Geen idee, maar je kunt de Player er toch gewoon bij pakken?
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Ik vrees van niet.quote:
[..]
Plakken Jeroen en Karsten eigenlijk de Vuelta er ook aan vast?
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Zegt dat iets in het geval van Cavagna? Dat is net zo'n enigma is De Gendt.quote:
Put these foolish ambitions to rest.
Zou Remi geen levensgenieter zijn? Tweeëneenhalve week je dieet laten varen voel je wel op Arrate.quote:
[..]
Zegt dat iets in het geval van Cavagna? Dat is net zo'n enigma is De Gendt.
Deze? https://www.vrt.be/vrtnu/livestream/quote:
De Belg is niet bereikbaar via KPN iTV, dat is wel een klap. Zijn zeker geen online alternatieven?
Gone...
Leuk, een spelletjesvrije ronde zodat we niet meer hoeven te doen alsof het leuk is als een bepaalde kopgroep de finish gaat halen.
Sowquote:
Leuk, een spelletjesvrije ronde zodat we niet meer hoeven te doen alsof het leuk is als een bepaalde kopgroep de finish gaat halen.
Knotsgek jaar is het toch. Begint zomaar de Vuelta in oktober. Tijdens de Giro. Op een dinsdag. Met een bergetappe. 
Leuk deelnemersveldje ook, zo te zien. Roglic-Dumoulin present. Froome nog een laatste kans, of is het echt wel over nu? Pinot.
Had dit jaar al afgeschreven, maar deze weken wielrennen slepen me er nog wel doorheen.
Leuk deelnemersveldje ook, zo te zien. Roglic-Dumoulin present. Froome nog een laatste kans, of is het echt wel over nu? Pinot.
Had dit jaar al afgeschreven, maar deze weken wielrennen slepen me er nog wel doorheen.
"The man who never alters his opinion is like standing water, and breeds reptiles of the mind." - William Blake, The Marriage of Heaven and Hell.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Jammer dat de sjas patat van Bagues niet in beeld is geweest.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Ik zie alleen champignons?quote:
Ingeschakeld bij het olijke TVE duo.
‘Kleikers en Traksel zijn uw commentatoren in de eerste fase van de Vuelta’, aldus Jeroen zojuist.quote:
[..]
Plakken Jeroen en Karsten eigenlijk de Vuelta er ook aan vast?
Lekker zuipen, lekker dansen en daarna lekker neuken.
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Huh, als ik op de PLAYER de stream aanklik staat er een foutmelding met 'Voor afspeelbare schermen' en daaronder 'Error: Sonic-API: Before Playable Windows'.
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Dat kan goed kloppen, want de beelden gaan pas over 7 minuten de lucht in.quote:
Huh, als ik op de PLAYER de stream aanklik staat er een foutmelding met 'Voor afspeelbare schermen' en daaronder 'Error: Sonic-API: Before Playable Windows'.
Put these foolish ambitions to rest.
Het is nog niet begonnen jongen, pas als de kleine wijzer op de 3 staat en de grote wijzer op de 11.quote:
Huh, als ik op de PLAYER de stream aanklik staat er een foutmelding met 'Voor afspeelbare schermen' en daaronder 'Error: Sonic-API: Before Playable Windows'.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Het altijd prachtige Baskenland.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Guillaume krijgt wel goedkeuring?quote:Op dinsdag 20 oktober 2020 14:54 schreef Slobeend het volgende:
Opmerkelijk dat Froome vooraan staat en Roglic niet.
Put these foolish ambitions to rest.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Druppels, dat verwacht je toch ook niet zeg.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Dat is ook opmerkelijk inderdaad.quote:
[..]
Guillaume krijgt wel goedkeuring?
Cofidis hè, sponsor en zo.quote:
[..]
Dat is ook opmerkelijk inderdaad.
Put these foolish ambitions to rest.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Negen jaar alweer, Michel.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Arme Steefquote:
Druppels, dat verwacht je toch ook niet zeg.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Jauregui is wel een Baskische naam.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Oei, Dani.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Alle ballen op Woods.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Neen Wuyts, Horrillo woont niet in Eibar.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Mathias Frank nu al abandon. Lol.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Gevallen, ziek of geen zin?quote:
Mathias Frank nu al abandon. Lol.
Droomplan van Goubert.quote:
Mathias Frank nu al abandon. Lol.
A l’origine prévu sur le Giro d’Italia, Mathias disputera la Vuelta pour parfaire sa condition physique qui n’a pas été optimale jusqu’à présent. Il est important pour lui d’accumuler des jours de courses. Il a à c½ur de s’épanouir dans le collectif pour retrouver de bonnes sensations et d’aller chercher également une victoire d’étape. »
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Van Wilder ook abandon. 
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Vandaag welquote:
Gaan we de Vuelta wel uitrijden?
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Het waait.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Pol!quote:
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Erg mooi.quote:
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Nee ik moest ook 2x kijken dacht ook dat het Dumoulin was.quote:
[..]
Hij lijkt wel veel op Dumoulin.
Of ligt dat aan mij?
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Prachtige plaatjes.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Oei, Hinkelaar.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
