Googke | maandag 19 oktober 2020 @ 23:49 |
Na 2,5 jaar is m'n relatie toch al 3 maanden om, en toch lukt het zeer moeilijk om terug enige vorm van levenslust, positiviteit en zingeving te bereiken. De relatie was eentje die eigenlijk, als ik eerlijk ben naar mezelf, nooit had mogen plaatsvinden. Ik heb nooit een echt verliefd gevoel gehad terwijl zij aan de andere kant altijd toonde hoeveel ze van me hield. Ik vond het zeer speciaal en leuk dat een meisje me wilde versieren, ook al zag ik er niks in vanwege het grote leeftijdsverschil en ik haar ook niet echt knap vond. Meer nog, ik was serieus geschrokken toen ik haar zonder make-up zag. Zonder make-up had ik moeite om haar te bekijken. Haar karakter en interesses waren wel van een dusdanig niveau dat ik zeer graag tijd met haar spendeerde. Niettemin had ik zeer lange periodes waarin m'n onderbewuste vertelde dat ik niet van haar hield. Ze zei dat ik het niet vaak letterlijk zei en dat klopte ook wel. Het voelde niet oprecht als ik het zei. Op andere vlakken had ze niets te klagen, want ik deed alles voor haar tenzij het natuurlijk botste met m'n principes. Helaas kwam ik niet overeen met haar schoonouders. Ik had er helaas driemaal en discussies mee gehad waardoor zij weer middenin de frontlinie stond. Ik wilde dan weer niet komen terwijl zij het zowat eisten dat ik er wel over de vloer kwam. Resultaat: ik zat er altijd wat verkrampt bij, tot dat ik wel heel gefrustreerd raakte van commentaar op m'n toekomstvisie, werk, financiële stappen tot zelfs wat mijn familie doet in hun vrije tijd. Alleen wilde ik niet meer zijn, door het knagende gevoel van zingeving en eenzaamheid. Nuja, de breuk was een feit en direct overviel me een gevoel van leegheid en apathie. Ik wist niet waarom ik eigenlijk leefde, waarom ik werkte en waarom ik het geld heb. Hobby's brachten geen plezier meer, ik sliep sporadisch en had nachtmerries met haar in de hoofdrol. Nuja, we waren uit elkaar, maar appten nog wel omdat we beiden nog nooit zo'n band hadden gehad met een persoon. Het moment toen zij vertelde dat ze aan het daten was met een gast waarvan ze wist dat ik hem maar een onfatsoenlijke boer vindt die vrouwen gebruikt als spermadoekjes, toen was de bom gebarsten. Ik wilde met haar bellen gezien ik behoorlijk in shock was hiervan en zij wilde het niet omdat ze het niet noodzakelijk vond. Ik heb haar nog lang op social media wel zitten volgen, maar het verergerde en verergerde totdat ik bijna zelfmoord wilde plegen. Ik sloeg door in de alcohol en werd op het matje geroepen op het werk. Ik zag er slecht uit en maakte fouten. Ik ging toen ook maar opnieuw op Tinder, maar was na een date of als het zelfs al op daten ging uitkomen, eerlijk dat ik absoluut nog niet over m'n ex was en het mij enorm speet. Ik liep al bij een psycholoog voor de relatiebreuk wegens een laag zelfbeeld, geen vertrouwen en moeite met het controleren van never-ending zelfpijnigende gedachtestroom. Ik deed zaken om me af te leiden zoals sporten, lezen, gamen en sociaal wezen. Toch bleef de gedachtestroom doorgaan, over de leegheid en onverschilligheid. Iedere dag mis ik haar nog en ik krijg mental images van zij die seks heeft met die andere gast. Ik geraak moeilijk uit de overtuiging dat een leven zonder relatie gewoon bezigheidstherapie is in een systeem waarin we werken om belastingen te spekken. Nergens heb ik zin in en aanwezig zijn in gesprekken kost zoveel moeite en energie die ik moeilijk kan opbrengen. Daarnhaast is m'n vriendenkring sterk uit elkaar gevallen en heb ik afscheid moeten nemen van een dierbare vriendschap die niet meer mogelijk was. Plotsklapse eenzaamheid in coronatijden, het is zwaar. Ik kan geen film noch serie kijken gezien m'n concentratie volledig zit bij m'n ex. Lange tijd veel cardiosporten gedaan, maar ook deze helpen niet meer daar tijdens het lopen of fietsen ook ''gewoon'' de mallemolen doordraait. Is er licht aan het einde van de tunnel? | |
Viesdik | dinsdag 20 oktober 2020 @ 01:25 |
Hoe oud ben je als ik vragen mag? Wat is je (culturele) achtergrond? Woon je in een dorp of stad? Ben je gelovig? Mis je een doel in het leven? Ben je ambitieus? Ben je een aantrekkelijke man? Ben je intelligent? Heb je respect voor jezelf? Hoe is je eigenwaarde? Heb je genoeg afleiding? Heb je veel vrienden? Heb je familie waar je goed mee kan praten? Als je hulp nodig hebt, is het handig om een beetje een beter beeld te krijgen van de persoon. | |
Viesdik | dinsdag 20 oktober 2020 @ 01:45 |
Laat ik een poging doen. Wellicht lul ik compleet uit m'n nek. Ben dan ook geen psycholoog Laten we beginnen te zeggen dat je moet inzien dat we in een wel hele depressieve periode zitten met z'n allen. Herfst, corona, donkere dagen, we voelen ons opgesloten, beperking in onze vrijheid en met een (nog) niet al te optimistisch vooruitzicht. We zitten momenteel in een tijd waarin letterlijk alles tegenzit. Mensen die al emotioneel uit balans waren, zullen de klap wellicht harder ontvangen, maar ondertussen is het ook een moment om te relativeren. En wellicht zelfs te mediteren. Want aan het einde van de tunnel is er altijd weer licht Hoe gek het ook klinkt, mensen worden steeds sneller depressief omdat ze nergens meer in geloven. Want als je nergens meer in gelooft, wat voor een zin heeft het leven dan? In combinatie met het teveel laten meesleuren in de verwachtingsmaatschappij. Dat jouw rol in de samenleving afdoende is wanneer het door je omgeving wordt geaccepteerd. Het omgaan met tegenslagen is altijd lastig, als je denkt dat je de enige bent kan ik je geruststellen. Zodra je accepteert dat leed een onderdeel is van het leven, zal je er beter mee leren omgaan. Maar je moet jezelf wel uit die sleurput trekken, anders zal je er uiteindelijk nog dieper inzakken. Waar een wil is is een weg en twijfel aan de zegen is een Nederlaag. | |
jameshond7 | dinsdag 20 oktober 2020 @ 01:54 |
| |
Viesdik | dinsdag 20 oktober 2020 @ 01:57 |
Ik herken dit gedrag bij mezelf ook. Heel fout eigenlijk. Wellicht omdat je je ex nog eens extra wil laten voelen hoe jezelf voelt ofzo? Heb het ooit een keer gedaan bij een vriendin, ik moest haar gewoon kwetsen om van haar af te komen. Was het niet voor haar dan wel voor mezelf. | |
hoechst | dinsdag 20 oktober 2020 @ 06:57 |
Natuurlijk heeft ze nog geen seks.... Dat doe je wanneer je lang bij elkaar bent. | |
_I | dinsdag 20 oktober 2020 @ 07:05 |
Klinkt alsof je haar zelf vooral zag als een warm gat. En enorm weinig zelfrespect hebt. Ga aan jezelf werken; dan is er zeker nog hoop. Leer van jezelf te houden, zodat je een ander beter kan maken, ipv slopen. Je vertoont kinderlijk gedrag (niet bij haar ouders langs willen gaan, projectie van je eigen gedrag op haar nieuwe interesse, de wereld laten instorten bij tegenslag..), werk daar aan. Stop met jezelf zielig vinden en probeer eenzaamheid en depressieve gevoelens niet te verwarren met verliefdheid en het idee dat jullie bij elkaar passen. Man up! | |
-marz- | dinsdag 20 oktober 2020 @ 10:17 |
Misschien tijd om de band met je ouders te verbeteren dan Hoe is het zo gekomen dat je zelfbeeld zo slecht is? | |
oppiedoppie | dinsdag 20 oktober 2020 @ 11:46 |
Ja lijkt me inderdaad iets om bijna depressief van te worden als je een perfect meisje hebt laten gaan omdat ze uiterlijk niet mooi genoeg was. Zit je straks misschien met een mooi meisje die niet bij je past. | |
Viesdik | dinsdag 20 oktober 2020 @ 12:38 |
Je hoeft niet superknap te zijn om wel een goed verzorgd uiterlijk te hebben. Vrouwen die leven onder het mom van "take me as I am, anders take ik jou niet ", sorry maar daar voel ik me ook niet toe aangetrokken en die wijs ik graag de deur. En ik vind het daarom ook logisch dat vrouwen mij niet zagen staan toen ik viesdik was. Maar als je ergens voor knokt en jezelf weet durft aan te kijken in de spiegel, win je je zelfvertrouwen weer terug en straal je dat ook uit. En misschien moet TS zich focussen op de winsten die hij hieruit haalt. Levenslessen (of ze nu leuk zijn of niet) zijn belangrijk in je leven. Je bent namelijk een ervaring rijker wat je veel volwassener maakt. Ook al ben je uit elkaar, je hebt wel een lange relatie met met iemand gehad. Dat zegt iets over jou, namelijk dat je het goed doet bij vrouwen. En daarnaast zijn er genoeg mannen die daar van dromen. Het is kut en accepteer dat. Iedereen ervaart dat als een relatie stuk gaat. Maar je komt er echt wel uit! Dat moet je niet doen omdat anderen dat van je verwachten, maar omdat je dat van jezelf wil! Maar gun jezelf vooral ook om verdrietig te zijn! Er lucht niks zo op als eens in de zoveel tijd een potje te janken. Al is het 1 keer per 5-10 jaar. | |
oppiedoppie | dinsdag 20 oktober 2020 @ 13:07 |
Hm. Over dat 'take me as i am' denk ik iets genuanceerder. Ik heb namelijk een bloedhekel aan make-up en gebruik het heel af en toe maar nooit gewoon overdag. Dan heb ik het gevoel dat het carnaval is en ik iemand of iets anders 'speel'. Ik denk ook dat veel vrouwen make-up juist gebruiken om zelfverzekerheid te spelen. Hoe meer make-up hoe onzekerder de vrouw denk ik. Maar ik vind ook dat je zonder make-up ook goedverzorgd kunt zijn en hier verschillen de meningen ook over. Ik hou van zoveel mogelijk naturel, dus zonder nepnagels, nephaar, nepwimpers, neptieten etc. Ook niet teveel parfum, daar hou ik ook niet van. Maar mijn man is ook geen alfa maar een supernerd, dus die kijkt ook heel anders naar vrouwen, gelukkig. En ja, voor ts zal dit zeker een les worden waar hij nu nog middenin zit. | |
Puzzie | dinsdag 20 oktober 2020 @ 13:13 |
Ik denk dat als jij je niet goed voelt met jezelf ,mensen je niet zien staan. Wat je bent /hoe jij je voelt dat straal je uit. Zelfvertrouwen hebben is belangrijk. Fijn dat je die weer terug hebt gekregen. | |
oppiedoppie | dinsdag 20 oktober 2020 @ 13:18 |
Ja precies. Want mijn 2e vriendje was ook 140 kilo maar die had geen problemen om 'aan de vrouw te komen'. Zelfvertrouwen is belangrijker dan uiterlijk alleen. | |
Googke | dinsdag 20 oktober 2020 @ 22:56 |
[ Bericht 7% gewijzigd door Googke op 20-10-2020 23:14:39 (Uitdieping take 2) ] | |
Googke | dinsdag 20 oktober 2020 @ 23:19 |
Ik weet eerlijk gezegd niet hoe ik deze emoji moet opvatten, overigens niet bedoeld om te schofferen. Die gast is het type dat onrespectvol over vrouwen praat en zelf geen belangstelling toont voor haar verhaal. Dat ze uitgerekend naar hem gaat, was wel een dolksteek. Ik en die gast komen echt niet goed overeen, waar hij me altijd wat wil kleineren en ik hem ook wat belachelijk maak als ik kan. Die gast is wel 10x lelijker als ik, iets waar ik me serieus in kan opwinden echter ook serieus verdrietig over ben. | |
Googke | dinsdag 20 oktober 2020 @ 23:22 |
Hoe ik haar ken, zal het niet lang op zich laten wachten. | |
Googke | dinsdag 20 oktober 2020 @ 23:29 |
Ik gebruikte haar niet, ik zag haar wel degelijk als relatiemateriaal, alleen had ik geen chemische reactie door mijn lichaam onder de noemer van verliefdheid. Met de juiste make-up en speelse kleding mocht ze er zeker zijn, anders was ze fysiek niet wow. Haar karakter en innerlijk, dat was hét zoals ik eerst had gedacht. Voordeel is dat ik nooit verblind was door de zogenaamde roze bril. Haar nieuwe interesse als die gast, die ken ik zelf goed en heb ik altijd moeten tolereren. Betreft haar ouders: ga jij dan graag bij mensen langs die je niet laten uitpraten, die dachten dat ik een revalidatie onnodig lang aan het rekken was om toch maar niet te hoeven werken en die even kwamen zeggen dat ik niet met geld om kan en dat het schandalig is dat ik nog thuis woon? En depressies en alles hieraan gerelateerd, daar heb ik helaas al een tijdje mee te dealen. Ooit geraakt de maat eens vol... | |
01100101 | dinsdag 20 oktober 2020 @ 23:30 |
Het klinkt meer alsof je ego gekrenkt is dan wat anders. Kan best dat die jongen niet zo fantastisch is, maar je trekt het je heel persoonlijk aan. | |
_I | woensdag 21 oktober 2020 @ 07:56 |
Lees nou eens wat je zelf zegt. Werk. Aan. Jezelf. | |
Godshand | woensdag 21 oktober 2020 @ 08:27 |
Dat heet luddevuduh Komt wel goed | |
geeninspiratie1235 | woensdag 21 oktober 2020 @ 08:29 |
Mee eens. Ze verdiende beter als ts toch niet van haar hield. Kan ook gewoon de awkwardness (dom woord maar geen zin het e vertalen) zijn van ;’dat zeggen maar als hij het niet voelde is het idd gewoon zn ego die gekrenkt is en verder niks. Hij wil gewoon “een relatie”, zoals zoveel mannen. De vrouw die deze plek invult boeit dn niet, als het maar een vrouwelijk lichaam heeft. Die ander is weliswaar lomp maar dat is ts zelf ook. | |
_I | woensdag 21 oktober 2020 @ 08:34 |
Yep, projectie. Zeggen dat je niets voelt, maar dat ze met wat make-up en moeite er best representatief uitzag is ego, geen liefde. En niet bij haar ouders langs willen gaan, omdat ze hun dochter beschermen getuigd ook niet echt van volwassen gedrag. Het leest als vooral nemen en slachtoffergedrag; hoewel de vrouw in kwestie als het echte slachtoffer overkomt. Janken om een nieuwe vriend die exact dat zou doen wat TS zelf doet is wel de klap op de vuurpijl. Je ziet in de ander alleen je eigen tekortkomingen. Zijn we het toch nog eens eens. | |
geeninspiratie1235 | woensdag 21 oktober 2020 @ 11:58 |
Ja. Dat VOOR MIJN GEVOEL het merendeel van de mannen zo lijkt te denken, zorgt ervoor dat ik zelf alle interesse in daten ben verloren. Als de individuele persoonlijkheid van een vrouw nooit aantrekkelijk genoeg kan zijn om belangrijker of ook maar even belangrijk te zijn dan haar inwisselbare representatieve uiterlijk en haar slaafgedrag tov de man dan pas ik zelf haha. [ Bericht 3% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 21-10-2020 12:12:05 ] | |
_I | woensdag 21 oktober 2020 @ 12:06 |
Nee joh. De meeste mannen die ik ken zijn verzot op hun vriendin/vrouw en dragen haar op handen. Als je alleen wil blijven is dat natuurlijk helemaal prima, maar er zijn echt nog wel leuke kerels. Lief, zorgzaam, betrouwbaar en volwassen. | |
geeninspiratie1235 | woensdag 21 oktober 2020 @ 12:12 |
Zouden ze hun vrouw ook uit hebben gekozen als het een letterlijke blind date was geweest en ze alleen met haar hadden kunnen praten? | |
CoolGuy | woensdag 21 oktober 2020 @ 12:25 |
Daar gaat dit topic niet over, dus draai nu eens niet elk topic hier naartoe. | |
geeninspiratie1235 | woensdag 21 oktober 2020 @ 12:32 |
| |
CoolGuy | woensdag 21 oktober 2020 @ 12:42 |
Ja, het gaat over een situatie van TS, niet of 'ze' hun vrouw hadden uitgekozen als X Y Z. Je snapt me prima. | |
geeninspiratie1235 | woensdag 21 oktober 2020 @ 13:02 |
Ik snap je inderdaad, maar de relevantie die ik zelf zag was dat men nu probeert ts op andere gedachten te brengen, omdat hij zijn vriendin zou gebruiken voor zijn eigen ego/haar aantrekkelijke innerlijk ondergeschikt was in waarde aan haar zonder makeup lelijke uiterlijk. Dan is de vraag waarom hij toch bij haar bleef als hij niet van haar hield (houden van lijkt mij toch juist dat je iemand aangenaam gezelschap vindt ondanks minpunten qua uiterlijk? Maargoed dat gevoel had hij er naar eigen zeggen niet bij). Maar dat terzijde, _I en ik bekritiseren ts omdat hij volgens ons niet de juiste mentaliteit had en de relatie dus niet eens potentie had, zoals ts ook al schreef. Maar heeft dat wel zin? Als het merendeel van de mannen dezelfde mentaliteit heeft dan heeft het dus geen zin om te verwachten van ts dat hij zich anders had opgesteld. | |
Googke | donderdag 22 oktober 2020 @ 22:55 |
Aan jezelf werken, dat is zo van die lege praat om iets te kunnen zeggen. Ik heb nooit begrepen wat ermee bedoeld wordt buiten "doe leuke dingen", "hou van jezelf blabla". Al zolang doe ik dingen die puur dienen als bezigheidstherapie. Als we toch allemaal perfect gelukkig alleen moeten zijn, waarom daten we dan massaal en waarom is de Westerse wereld dan zo vol van ongelukkige mensen, die toch altijd aan zichzelf werken. | |
Googke | donderdag 22 oktober 2020 @ 23:02 |
LOL, wat weet jij daar nu over? Beetje aanvallende reactie op een niveau dat je iemand persoonlijk moet kennen. Ik hield enorm van haar innerlijk en interesses, maar er ontbrak een fysieke aantrekking. Ik heb dit zowat nooit meer gehad, maar wilde haar ook niet uit m'n leven. Ik zat zowat altijd in de knop met mezelf errond. | |
Lienekien | donderdag 22 oktober 2020 @ 23:20 |
Werken aan jezelf betekent in dit geval eens kritisch te kijken naar wat je hier zelf schrijft over je ex en eens rustig na te gaan of er iets zit in de kritische reacties die dat hier oproept. Van werken aan jezelf komt niks terecht als je niet wilt kijken in de spiegel die mensen hier jou voorhouden. | |
Mishu | vrijdag 23 oktober 2020 @ 01:34 |
Het is uit en jij hebt haar gedumpt. Goed dat ze verder gaat. Ze is vrij nu en hopelijk houdt die nieuwe wel van haar zoals het moet. | |
Googke | maandag 26 oktober 2020 @ 23:03 |
Ik heb het gevoel dat ik mezelf soort van heb ingedramd dat ik niet zonder haar kon. Vaak was ik met haar en m'n verstand zei dat ze wel echt wifey material was en is. Ergens zat er iets qua gevoel niet juist. Constante of toch vaak aanwezige twijfel tussen hart en hoofd, want m'n verstand liet weten dat ze gewoon een topper is. Ik hield echter wel van haar, alleen was die chemische reactie van ''verliefdheid'' er niet. Hoe kan het anders dat ik me nu gewoon doelloos en leeg voel, alsof het leven een maatschappelijke bezigheidstherapie is? | |
Googke | maandag 26 oktober 2020 @ 23:10 |
Al sinds m'n puberteit zit ik met constante twijfel en ontevredenheid over mezelf. Ik loop bij een psycholoog, probeer te sporten om de donkerheid en negativiteit te doorbreken. Het constante analyseren en piekeren over hoe het ideale moet, wat wel een goede invulling is van het leven, wat ik wél moet doen,dat is slopend. Het lijkt alsof het leven geen waarde heeft zonder een relatie, gezien ik van mezelf nooit echt kon zeggen dat ik zonder zorgen gelukkig was als single... | |
Lienekien | maandag 26 oktober 2020 @ 23:23 |
Ja, ik kan me voorstellen dat dat heel vermoeiend is. Even kort door de bocht lijk je niet erg succesvol in je geluk vinden in een relatie. Misschien is dat omdat je de relatie ziet als middel om gelukkig te worden zonder dat je ook gelukkig bent met jouzelf. | |
geeninspiratie1235 | dinsdag 27 oktober 2020 @ 09:29 |
Maar heb je dat ook letterlijk zo tegen haar gezegd? Je verstand zei dat ze je wifey was? Oh dear.... hier ging het al fout. Maar kennelijk hield je dus inderdaad op een bepaalde manier wel van haar, en vond je haar niet inwisselbaar. Maar was het niet meer als gewone platonische vriendin en dat je de platonische vriendschap mist, omdat die er nu ook niet meer is? En tja.. zo voelen de meeste mensen zich denk ik. Grappige beschrijving maar volgens mij is het leven helaas? Voor de meeste mensen dat. Haha join the club. Op gegeven moment realiseer je je dat dit het leven is en dat de geestelijke gezondheidszorg hier ook niet veel aan verandert, als het ten minste niet alleen al voor de bewijsbaar suicidalen of rijken is ivm afbrokkeling zorg. vERPLICHTE DiScLAiMEr VOOR BEINVLOEDBArE MENSEN DIT IS SLECHTS MIJN MENING HOOR! gEEN FEIT!!* *dacht niemand uberhaupt al bij mijn posts maar goed. [ Bericht 11% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 27-10-2020 09:36:00 ] |