Hoe vaak heb jij last van jezelf?

POLL
Edit: bedankt voor het stemmen tot nu toe. qua voorbeeld was ik nog vergeten sombere stemming, impulsiviteit waar je later spijt van hebt, te weinig zelfvertrouwen, te veel zelfvertrouwen, irritatie/woede enz. Kan van alles zijn als je er maar last van hebt en het volgens anderen door jezelf wordt veroorzaakt.

[ Bericht 65% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 13-10-2020 09:40:24 ]

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2020 00:07 schreef CoolGuy het volgende:
Ja, zonder verdere input wordt dit gewoon een opsomming. Probeer eens een iets normalere OP.

Wat is er dan mis met een opsomming?

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2020 00:20 schreef Lienekien het volgende:
Dat noem je ‘last hebben van jezelf’? Dat soort dingen horen toch wel een beetje bij het mens zijn.

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2020 00:21 schreef jameshond7 het volgende:
Angst, verwarring en slapeloosheid vind ik niet standaard horen bij het mens zijn

Bedankt kijk dat bedoelde ik dus

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2020 00:13 schreef CoolGuy het volgende:
Die is zinloos als er niets te discussiëren valt. Dit is een beetje als een linkdump, die gaan ook dicht. Een beetje meer bosy mag wel.

Dat bovenstaande was dus mijn doel. Discussie beginnen over welk mentaal ongemak nou eenmaal inherent is aan het normale bestaan als mens.

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2020 09:03 schreef verbijstering het volgende:
Niet zo heel vaak, ik lig wel eens te malen in mijn hoofd en kan daardoor echt niet slapen en dat krijg ik dan niet uitgezet. Maar dat is 1x per twee maanden of nog minder denk ik zo...

Oke gelukkig maar bedankt voor de toelichting

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2020 21:30 schreef Naardegallemiezen het volgende:
Ik heb zeker wel vaak last van mezelf. Dat ik graag had gewild dat ik dingen anders had gedaan, of niet zo moeilijk was, of wat spontaner en normaler. Of dat ik mezelf onnodig zorgen maak of bang maak over dingen die achteraf de stress niet waard bleken te zijn.

Wat mij helpt is om jezelf (op dat gebied) niet zo serieus te nemen. Dus ik zeg ook vaak genoeg tegen mezelf als zo'n situatie zich voordoet, 'gaan we weer'. En dan kan ik het goed relativeren.

Wat ook helpt is om je 'innerlijke criticus' eens een keer op pauze te zetten of meer zelfacceptatie te beoefenen. Veel mensen hebben niet door dat ze zichzelf de hele dag door intern afkraken en kapot maken.

Bedankt voor je reactie maar vind je het zelf ook niet wat tegenstrijdig? Enerzijds geef je dit soort adviezen, jezelf gewoon niet zo serieus nemen dan komt alles goed. Anderzijds heb je weer een nieuw topic geopend waarin je een nogal lange uiteenzetting schrijft over je psychische problemen waaruit blijkt dat deze ondanks deze mentaliteit toch niet zijn verdwenen of in ieder geval niet genoeg verminderd om je ervan te beletten Fokleden alsnog om raad te vragen. Wat moet ik daarvan denken dan?

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2020 21:50 schreef Cockwhale het volgende:
Ik heb vaker last van de wereld. Vroeger vooral last van mijzelf.

Is er een verschil dan?

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2020 22:49 schreef Boca_Raton het volgende:

Probeer dat ook eens zou ik zeggen.

Zij heeft deze mentaliteit maar parallel daaraan een andere. En dat kan ik ineens dan weer niet hebben omdat.....

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2020 22:53 schreef Naardegallemiezen het volgende:
Ik denk dat je het een beetje zwart-wit bekijkt. Het een of het ander. Het leven zit ten eerste vol met tegenstrijdigheden, evenals dat personen vol met tegenstrijdigheden zitten.

Ik heb nooit beweerd dat mijn mentaliteit een 'cure for all' is, het helpt mij echter wel om nog een beetje te kunnen relativeren en niet continu maar mee te gaan in mijn eigen gedachten, en nog een beetje te kunnen genieten.

En dat ik zo'n topic open, is omdat ik het graag van me af wil schrijven. En dat is in mijn ogen ook gezond.
Ook al heb ik zo'n mentaliteit als ik eerder beschreef, dat betekent niet dat er geen gevoel in mij zit of dat ik vrij van gevoelens/psychische problemen ben.

Ja klopt, het leven zit vol tegenstrijdigheden. Maar jij ziet er nogal weinig in mij.
Ik heb hier ook nooit beweerd dat ik mezelf altijd alleen maar serieus neem, niet kan relativeren en alleen maar mee te gaan in mijn eigen gedachten en toch concludeer je dat gelijk aan de hand van mijn posts, wat ook een zwartwitte manier van denken is. Enerzijds noem je jezelf gezond, anderzijds wil je hulp. Waarom kun je dan niet zo’n paradoxale gedachtengang ten opzichte van mij hebben?

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2020 22:53 schreef Lienekien het volgende:
Zeker wel. Doorlopend is niet best, maar toch is het vrij normaal dat mensen wel eens angstig zijn, in de war of lijden aan slapeloosheid.

Nou ja ik stemde dagelijks maar heb het zelf eigenlijk ook doorlopend, ik moet mezelf actief afleiden door bezig te blijven en ben blij als dat lukt. Het verbaast/shockeert me aan de ene kant dat er zoveel mensen dat stemmen maar aan de andere kant ook weer totaal niet. Ik vraag me af of deze mensen oprecht optimistisch zijn of slechts gedwongen. Maar ik begrijp dan niet waar voor jou het afkappunt ligt tussen niet best en dat heeft iedereen wel eens qua frequentie?

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2020 23:13 schreef Naardegallemiezen het volgende:
Ik heb het gevoel dat ik niet veel goed kan zeggen. Ik heb ook nooit beweerd dat ik er weinig in jou zie. Maar ik voel wel een beetje een negatieve vibe nu, en ik ga daar niet in mee als je dat niet erg vind

Ik heb ook nooit beweerd dat jij dat niet kan. Alleen je spreekt me aan op een post en een topic dat ik opende, en ik geef je een verklaring. Ik krijg een beetje het gevoel dat je mijn antwoord dan direct als een soort aanval opvat, terwijl ik nooit bovenstaande dingen over jou beweerd heb. Ik hield het bij mijzelf.

Je kan overigens prima gezond zijn en toch hulp willen om je beter te voelen. Ik vind de grens tussen ziek en gezond overigens ook heel vaag. Veel mensen lopen met problemen rond, slechts een % daarvan zoekt hulp.

Nou ja, jij voelt je nu aangevallen en dan verwijt je mij dat ik me aangevallen voelde. Dat voelde ik ook ja, door “ik denk dat je het een beetje te zwart wit bekijkt”, maar in je eerdere post hierdoor:

quote:

Wat ook helpt is om je 'innerlijke criticus' eens een keer op pauze te zetten of meer zelfacceptatie te beoefenen. Veel mensen hebben niet door dat ze zichzelf de hele dag door intern afkraken en kapot maken.

Nu snap ik dat je het in het algemeen bedoelde, maar de reden dat ik het persoonlijk opvatte was omdat het al weer meteen voer was voor Boca_Raton om mij van ongevraagd advies te voorzien. En ja, ik vind ongevraagd advies een aanval omdat het impliceert dat iemand iets fout doet. Maar daar kun je dan ook niks aan doen als jij het anders bedoelde, excuses.
Ja dat zorgt ervoor dat je eigenlijk niet echt kunt spreken van psychisch ziek of gezond inderdaad als het niet eens objectief vast te stellen is.

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2020 23:15 schreef Lienekien het volgende:
Breekpunt ligt wat mij betreft tussen dagelijks en dagelijks non stop. Behalve voor slapeloosheid, want als dat dagelijks is, is dat wel vrij belemmerend.

Ik vind het normaal dat niet alles maar van een leien dakje gaat. En daarmee help ik mezelf, imo, want door het te gaan problematiseren ipv te normaliseren zou ik verder van huis zijn.

Op zich snap ik wat je bedoelt en ergens ben ik het er ook wel mee eens, maar ik begrijp de woorden problematiseren en normaliseren niet.
Een probleem is een probleem. Iets wat echt moeilijk is en om oplossing vraagt kun je niet wegdenken, anders was het uberhaupt nooit een probleem, en geen normaal denkend mens wil zelf problemen creeren. Dus het werkwoord problematiseren vind ik op zichzelf al problematisch. En het werkwoord normaliseren eigenlijk ook. Normaal is normaal, dat is wat de meerderheid ervaart. Als je iets anders als normaal gaat beschouwn zou ik dat eerder een waanidee noemen. Dat gezegd hebbende psychische problemen zijn inderdaad behoorlijk normaal volgens deze poll.

quote:

Op woensdag 14 oktober 2020 07:45 schreef Googke het volgende:
Meermaals per maand, dan is 't helaas over-leven in plaats van leven. Gezien ik nog jong ben, zie ik daarom de toekomst niet echt zitten, achja we zien wel.

Is het zo erg dan dat de impact ervan zo lang voortduurt? Wat voor problemen heb jij dan bijv?

quote:

Op woensdag 14 oktober 2020 13:06 schreef -marz- het volgende:
Ik hoop niet dat ik deze zin nu uit z'n verband trek. En inbreek in jullie discussie (die ook interessant is).

Maar ik heb dus wel dat ik bepaalde dingen van mezelf normaal ben gaan vinden. Waar ik om me heen zie en in de media dat zoiets niet "normaal" gevonden wordt. Zoals dat ik niet tegen drukte in winkels kan, of eten in een restaurant, veel afspraken hebben op een dag, of werken in een kantoor, of zonder voorbereiding 's morgens ergens heen moeten.

En zo heb ik nog wel andere dingen waar ik niet tegen kan, wat anderen soms vast wel dom of zwak of gek vinden. Maar ik moet er sowieso mee leven, linksom of rechtsom. Een ander kan nog kiezen om niet met mijn rariteiten te leven en lekker z'n eigen weg gaan. Ik zit nou eenmaal met mezelf opgescheept en dat duurt nu al jaren. Het gaat wel een keer vanzelf over maar wie weet hoe lang dat nog duurt.

Als ik geen rekening houd met mezelf krijg ik de ene inzinking na de andere en slaap ik slecht, en dan wordt alles nog veel erger en kan ik niet meer gelukkig zijn. Dus rekening houden met mezelf is wel prioriteit 1 geworden, ongeacht wat voor raar of onaangepast gedrag daaruit zou voortkomen - valt eigenlijk allemaal wel mee gelukkig, vaak zit het ook maar in je eigen hoofd dat het zo extreem zou zijn.

Nu met die corona shit ben ik al helemaal met m'n neus op de feiten gedrukt dat als ik al niet met mij kan leven, dat ik dan net zo goed helemaal niet meer kan leven. Ik sta met mij op en ga met mij naar bed. Als ik daar afleiding voor zou moeten zoeken dan bestaat mijn leven uit Netflix. Ik kies er niet voor om dagelijks te lijden onder mijn eigen shit en dan daar weer voor moeten compenseren met allerlei randzaken. Een deel kan ik fixen of verbeteren, een deel kan ik de gebruiksaanwijzing voor toepassen om het op een gezonde manier te managen. Dit kon ik niet, maar word ik wel beter in. En het maakt me verrassend blij en gelukkig en energiek om het zo te doen. Ik ben zelden nog gestresst door mezelf, of door zelfafwijzing, of boos zijn op mezelf.

Niet dat iedereen dit zou moeten doen of dat dit de heilige graal is, maar het kan een manier/weg naar meer kwaliteit van leven zijn.

Bedankt voor het delen van je verhaal maar het is net iets anders als wat ik bedoelde.
Normaal = hoe je je verhoud tot andere mensen. Jij bedoelt hoe je negatieve gevoelens normaal zijn ten opzichte van alle gevoelens die je ooit had volgens mij?
Ik bedoel dit niet als belediging ook al komt het zo over, maar verder komt het op mij over als opschepperij over hoe goed je kunt relativeren en je problemen wegdenken... hetzelfde dus als wat iedereen post.
Soms lijkt het voor mij daardoor alsof er geen individuen hier posten, maar klonen van elkaar.
Sorry als dat beledigend overkomt maar het is gewoon precies hetzelfde, keer op keer, alleen soms nog een beetje variatie in de manier waarop men het brengt.
Als jij echt suicidaal was dan vind ik dat naar voor je. En dan is het mooi dat je daar mee hebt leren leven, door rekening met jezelf te houden. Maar hoe kun je ook anders? De meeste mensen willen gewoon leven. Als het niet het leven was dat ze voor ogen hebben, dan maar een wat “minder” alternatief. Dat gaat toch automatisch? Als dat niet zo is plegen mensen zelfmoord. Dus het is heel goed dat je je suicidale neigingen hebt overwonnen maar iedereen met psychische problemen die leeft accepteert de psychische problemen al. Alleen al doordat ze bestaan en omdat je uberhaupt geen andere optie hebt want als je te kennen geeft het niet te accepteren door te klagen word je snel genoeg daarvoor afgestraft. Dus je hebt letterlijk geen andere keuze wat voor mentaliteit je hebt. Als je eerst heel depressief was dan is het natuurlijk wel een keuze voor het leven.

quote:

Op woensdag 14 oktober 2020 13:18 schreef Lienekien het volgende:
Iets wat een probleem lijkt, kan toch heel anders voelen als je het uit een andere hoek benadert. Dat is niet altijd even vanzelfsprekend. Mensen blijken heel goed in het creëren van problemen en het in stand houden ervan.

Kun je daar een voorbeeld van geven? Wat zijn bijvoorbeeld argumenten om een probleem voor jezelf te creeren? Wat voor aanleiding gaat daaraan vooraf?

quote:

Of zien niet altijd de mogelijkheden om zo met het probleem om te gaan dat het je niet meer zo in beslag neemt. Dat kun je leren, dat kun je oefenen.

Als je kunt accepteren dat het hebben van stress of zorgen of angstige gedachten niet per se betekent dat er iets psychisch mis is met je, dan noem ik dat normaliseren.

Tja, dan is het ook niet echt meer een probleem, als het je is gelukt om ermee om te gaan.
Ik vind dus niet dat bepalen of er iets mis is met je iets is dat je zelf kunt doen, tenzij je bij het CBS werkt en psychische klachten onderzoekt. Je kunt niet zelf verzinnen dat je met je klachten bij de meerderheid van NL hoort. Behalve als het je niet zoveel uitmaakt of wat je denkt waar is of niet. Je kan idd wel vinden dat anderen jouw obstakel een problbleen m noemen maar dat het jou eigenlijk niet zveeel hindert.

quote:

“Het gebeurt, het is niet leuk, maar ik ga ermee om.” Problematiseren is het als je dus wél denkt dat er psychisch iets mis is met je. “Ik ervaar stress, ik ben angstig, wat is er mis met mij? Hoe wordt dat weer goed? Moet ik pillen, moet ik behandeld worden?”

Ja, en dat is niet bepaald iets dat mensen met stress of angst zelf hebben verzonnen. Het wordt gepredikt door GGZ instellingen die mensen verleiden met oplossingen. Als jij de keuze hebt tussen dingen gedwongen moeten opgeven door een probleem of dat probleem opgelost laten worden, dan denk ik dat er maar weinig zijn die bewust kiezen om hun leven vervelender te maken dan het is. Ten minste, als het een echt probleem is en geen luxeprobleem en ze nog in een oplossing geloven. Als die er dus niet is dan heeft accepteren idd zin, maar continue wordt de boodschap over mensen uitgestort dat de oplossing in theorie binnen handbereik ligt.

quote:

Op woensdag 14 oktober 2020 14:07 schreef 01100101 het volgende:
Ligt eraan waar we het over hebben:

Dagelijkse ergernissen over bijvoorbeeld de koffiefilter die per ongeluk op het tapijt valt en je na het opruimen ervan weer verder gaat met je dag.

Diepliggende issues die zorgen voor een geruïneerde dag wanneer de koffiefilter op de grond is gevallen

Hebben we het over het eerste, dan kan ik mij daar in vinden. Hebben we het over tweede, nee, niet herkenbaar. Ik kan niet lang over dingen boos blijven of er over door blijven malen. Althans niet de kleine ongemakkelijke dingen die onderdeel zijn van het leven. Grotere zaken hebben iets meer tijd nodig, maar ik denk dat dat best normaal is.

Bedankt voor de toelichting, tja ik denk dat een enigszins boze reactie op een alledaagse vorm van onhandigheid idd gewoon normaal is dus ik bedoel dan meer het tweede. Vervelend dat je ook onhandig bent maar goed dat je het voor de rest niet herkent.