[Giro] Etappe 2: Alcamo - Agrigento #1

Tappa 2: Alcamo - Agrigento, 149 km

Bohhhhh, wat een gruwelijke rit in de Binck Bank Tour he. Genoten, enorm genoten. Op het puntje van de stoel, en meer van dat soort teksten. Ondertussen werd er ook nog een tijdrit verreden in Italië, maar daar hadden we dan weer iets minder aandacht voor. Vooral ook omdat de wind af begon te nemen toen de Binck Bank Tour live ging. De vroege starters waren in het voordeel, iets wat vooraf ook wel verwacht werd. In ieder geval door de beste tijdrijders, want zij vertrokken allemaal vroeg. Hoewel je meer nodig hebt dan een vroege start, op je fiets blijven zitten is ook geen overbodige luxe Victor. Zouden we ook kunnen zeggen tegen Miguel Angel Lopez, dat was toch weer bijzonder om mee te maken. Aparte val, hopelijk gaat het goed met hem. Ik weet niet of het volledig aan zijn gebrekkige stuurmanskunst te wijten valt, want ook een kunstenaar op de fiets als Sagan had extreem veel moeite met de wind. Rohan Dennis vond het ook nogal irritant, die man blijft een zachtgekookt ei. Joao Almeida had daar allemaal geen last van, hij noteerde een knaltijd. De Patbonus in optima forma. We gaan de komende drie weken nog wat beleven met die jongen. Alleen Filippo Ganna wist beter te doen, uiteraard. Ganna ging ook vrij vroeg van start en had maling aan de wind. Gewoon knallen, rechtdoor naar school en kantoor. Die jongen maakt mooie weken mee, het lijkt allemaal vanzelf te gaan. Ergens rond die tijd was Thomas ook al vertrokken, hij wist vrij dicht in de buurt van zijn ploeggenoot te blijven. Yates was ook zo slim om er vroeg aan te beginnen, hij verloor relatief weinig. Andere grote namen waren niet zo slim. Nibali, Kelderman, Kruijswijk, Fuglsang, Majka, ga zo maar door. Allemaal laat gestart en allemaal een slechte tijd. De wind nam af, wat wel de voorspelling was. De wind zou ook draaien, dat had men aangekondigd. Toch bijzonder om dan zo laat te starten, benieuwd wat daar het idee is geweest. Of heeft men überhaupt niet naar het weer gekeken? Zou natuurlijk ook perfect kunnen, het blijft een amateuristische sport. De verklaring van Jumbo is in ieder geval veelzeggend, Addy the Eagle had niet verwacht dat de wind zó zou draaien. Maarja, Addy had ook niet verwacht dat hij nog steeds ploegleider zou zijn. Kelderman staat meteen een minuut achter Thomas, Kruijswijk en Fuglsang gaan eerder richting de anderhalve minuut, Majka bijna twee minuten. Het is al bijna binnen voor Thomas, zou je denken. Blijft wel de Giro natuurlijk, een koers die nooit beslist is. Milaan is nog ver, bovendien. We gaan door met de volgende rit. Aankomst heuvelop in Agrigento, terwijl er ergens in Wallonië ook nog gefietst schijnt te worden.




De start is in Alcamo, een plaats waar de Giro nog nooit is geweest. Er wonen 45.000 mensen in deze plaats, die hoort bij de provincie Trapani. De Engelse Wikipediapagina is echt achterlijk lang, het stikt hier blijkbaar van de mooie gebouwen. Niet mooi genoeg voor onze reporter, blijkbaar. Hij heeft Alcamo mooi overgeslagen, of in ieder geval geen bewijs van zijn bezoek weten aan te leveren. Omdat we het kort zouden houden ga ik gewoon de tekst uit het roadbook aanhouden. Het heiligdom van Madonna dell'Alto, samen met het heiligdom van Madonna dei Miracolo, daar moet je wezen. Daarna komt er een heel zweverig verhaal over een circuit van geloof en aanbidding dat start op de Monte Bonifato en via een "heilige stroom" naar de oude wijk San Vito leidt, onder aan de heuvel. Nee, oké, goed verhaal. Het lokale product is wijn, misschien is dat wel een verklaring. Afgaande op de foto's zijn de genoemde kerken eigenlijk niet eens zo bijzonder, er zitten mooiere exemplaren tussen. Net zoals ze hier een stuk of 800 palazzo's hebben, die van De Ballis ziet er wel grappig uit. Uiteraard is er ook een kasteel.



Ik heb me voorgenomen om Streetview niet aan te raken, hooguit in de finales van de ritten. We houden het dus lekker bij een globale beschrijving van het parcours, gebaseerd op het profiel en verder vrij weinig. Vanuit Alcamo fietsen de renners naar het zuiden, richting de kust. Voor ze de kust bereiken moeten ze alleen wel een tijdje door het ruige binnenland van Sicilië fietsen, er gaat een paar keer geklommen moeten worden. Meteen in het begin, eigenlijk. Na 11 kilometer komen de renners aan in Calatafimi, waar in de buurt een kicken tempeltje te vinden is. Richting dit dorpje, waar ook een kasteel aanwezig is, gaat het drie kilometer omhoog aan vijf procent ongeveer, toch een redelijk stevig begin. Goed voor sterke mannen die meteen in de vlucht van de dag willen zitten. Voorbij Calatafimi gaat het een paar kilometer naar beneden, waarna een nieuw klimmetje volgt van een kilometer of drie aan 5%, vrij vergelijkbaar met het vorige klimmetje dus. De renners komen dan door Vita, dalen iets langer af om vervolgens te klimmen naar Santa Ninfa. Na 37,5 kilometer komen we boven in Santa Ninfa, na vier kilometer aan 4,5% geklommen te hebben. Vierde categorie, daar vallen dus wat bergpunten te rapen. Santa Ninfa zou je nog kunnen kennen van de Giro van 2018, toen kwam hier een rit aan. Die rit werd gewonnen door Enrico Battaglin, toch een man om in de gaten te houden vandaag.



Na Santa Ninfa volgt er een korte afdaling waarna er weer geklommen moet worden richting Partanna. Deden we in 2018 ook, maar dan andersom. Klimmetje is van deze kant niet zo lang, het gaat 3,5 kilometer omhoog aan 4%. Na de klim gaat het lang naar beneden, een afdaling van een kilometer of tien. Daarna zijn we vrij snel in de buurt van de kust, waar we een tijd gaan blijven. Via Melfi rijden we over brede wegen naar Sciacca, dat is echt een plaats aan de kust. Genoeg mooie foto's te maken daar. Het parcours is ondertussen vrij vlak, tussen Melfi en Sciacca zelfs helemaal vlak. De buitenrand van deze stad bereiken we na 84 kilometer.



De renners fietsen in een boog om Sciacca heen en volgen daarna een kilometer of 50 de kustlijn. De weg langs de kust begint wat bochtiger en glooiender te worden, het gaat een paar keer goed bergop en bergaf. Toch zal dat al bij al weinig invloed hebben. Met het oog op de slothelling gaan de benen hier hooguit lichtjes vermoeid worden. We volgen de brede hoofdweg, die ongetwijfeld voorzien zal zijn van matig asfalt. Blijft Sicilië he. Beetje cruisen over het platteland. De zee zal wel uit zicht blijven, terwijl we zo nu en dan door een dorpje fietsen. Montallegro, of Siculiana bijvoorbeeld. Paar tunneltjes tussendoor, dat is het verder wel. In de buurt van Realmonte gaat het nog een keer wat langer omhoog, zonder dat het heel spannend zou moeten zijn. Even later komen we uit in Porto Empedocle, na 137 kilometer om precies te zijn. Hier volgt de tweede tussensprint van de dag, de eerste was boven op de heuvel in Partanna. Even wennen toch weer, in Italië houden ze het bij twee tussensprintjes. Traguardo volante, van die momenten dat je Renaat mist. Enfin, in Porto Empedocle is de rit al bijna afgelopen, haha. Gaat snel zo. We zijn nu al bijna in de Valle dei Templi, wat overigens geen vallei schijnt te zijn. Wel een kicken locatie hoor, voldeed zelfs aan de standaarden van onze reporter die inmiddels niet meer ter plaatse is.



Voorbij Porto Empedocle is het nog 12 kilometer fietsen tot de finish. Het zal nog een aantal kilometer behoorlijk vlak zijn, pas aan het eind gaat het echt omhoog. Na de tussensprint gaat het anderhalve kilometer een beetje vals plat omhoog, daarna is het drie kilometer vrij vlak. Een licht dalende lijn valt te ontwaren, al valt daar door de brede weg amper wat van te zien. We zitten nog steeds op de hoofdweg, die ons na een tijd direct langs de kust brengt. De zee komt zowaar even in zicht, leuk. Duurt niet lang, want even verderop slaan we linksaf. Listig bochtje, met een versmalling. Daarna rijden we over een weg die opnieuw breed wordt de Valle dei Templi binnen, de eerste tempeltjes kunnen we in de verte zien liggen. Als de historische gebouwen het gezichtsveld beginnen te domineren komen de renners een rotonde tegen. Ze gaan hier schuin rechtdoor, waarna vervolgens de slotklim richting Agrigento begint. Over wegen die in het dagelijks leven zijn voorbehouden aan een eindeloze stroom toeristen gaan we 3,7 kilometer omhoog aan 5,3% gemiddeld. Dat gemiddelde zegt alleen vrij weinig, want na steil begin wordt het al vrij snel vlak, waardoor we in de eerste 500 meter uitkomen op een percentage van vier. Daarna gaat de brede en licht bochtige weg twee kilometer omhoog aan 6% gemiddeld, wat ook weer een niet volledig betrouwbaar beeld geeft. Het is een grillig klimmetje, met zwaardere en minder zware stroken. Er zit een stuk aan 9% tussen bijvoorbeeld, maar dat wordt dan weer gecompenseerd door een vrijwel vlakke hectometer. In de slotkilometer rijden we Agrigento binnen, het gaat een tijd behoorlijk rechtdoor op een vrij steile manier, aan 7%. Het wordt daarna wat bochtiger, een paar bochtjes kort achter elkaar. Goed voor een aanvaller, eventueel. Even verderop begint het af te vlakken, een meter of 400 is het vrij vlak, licht vals plat omhoog. Op 250 meter van het eind volgt er een bocht naar rechts, waarna het tot aan de finish aan 5% omhoog gaat. Vierde categorie, dus bergpuntjes voor de winnaar. We houden Rick Zabel in de gaten.




Finishen doen we in Agrigento, daar waar in 2018 nog een rit van start ging. Toen gingen we naar Santa Ninfa, waar Battaglin dus zou winnen. In 2018 sloeg ik de Giro over, dus staat er geen mooi stukje tekst klaar. Erg vervelend. Dan verzinnen we maar wat nieuws, he. In 2008 kwam de Giro voor het laatst in Agrigento aan, ook na dit klimmetje. Die rit werd gewonnen door niemand minder dan Riccardo Ricco, dat is altijd fantastisch natuurlijk. Als geheel was die rit lastiger dan de rit van nu, dus of het verloop van die rit iets zegt over de huidige etappe is lastig te zeggen, maar in 2008 waren het wel echt de klassementsrenners die de lakens uitdeelden. Ricco versloeg Di Luca, Rebellin, Pellizzotti en Savoldelli, dat zijn nogal wat namen achter elkaar. Joaquim Rodriguez wist ook nog in dezelfde tijd te eindigen, daarna zagen we de eerste tijdsverschillen ontstaan. Nibali verloor acht seconden, om maar wat te noemen. Maar zoals gezegd, die rit was wel iets lastiger. We reden toen twee keer door Agrigento, hetzelfde klimmetje twee keer zorgde ervoor dat de sprinters helemaal kansloos waren. In 1993 kwam de Giro ook eens op bezoek in Agrigento, toen won Riis. Heb je gewoon Ricco en Riis op je erelijst staan, is toch formidabel? In 1982 won Moreno Argentin hier, ook sexy. In 1965 won Guido Carlesi in Agrigento. Spreekt iets minder tot de verbeelding, al scheen hij wel op Coppi te lijken en werd hij daarom ook wel Coppini genoemd. Tussen al dat geweld door werd Luc Leblanc hier in 1994 wereldkampioen. Agrigento is voorts een stad met 60.000 inwoners, vooral bekend vanwege de tempels die buiten de stad te vinden zijn. In vroegere tijden heette het hier Akragas, de Carthagers kwamen daarna langs om de boel te slopen. Desondanks zijn er nog best wat mooie ruïnes te vinden, de Tempel van Concordia bijvoorbeeld, of die van Castor en Pollux. Of die van Juno. Of de pilaren van die van Hercules. U begrijpt het al, de moeite waard. We hebben fotografisch bewijs ter ondersteuning. In Agrigento zelf is er een kicken kathedraaltje, ook daar hebben we beelden van. Tevens zijn er in de binnenstad kleurrijke trappen te vinden, dat is een lokale specialiteit.




Het gekke weer schijnt verdwenen te zijn op Sicilië. Geen rukwinden, geen knallend hete temperaturen, ook geen kans op regen. Klein beetje wind uit het noorden, stelt in vergelijking met de vorige dag bijzonder weinig voor. Al zal Addy nu wel denken dat we waaiers gaan krijgen, haha. In Agrigento wordt het 's middags 26 graden, er staat een beetje wind vanuit het westen. Dan staat het gedurende in de laatste kilometer vooral tegen, pas in de laatste 250 meter staat het dan in de rug. Voor de aanvallers ietwat ongunstig, als dat blijkt te kloppen. De rit begint om 12:45, na een neutralisatie van tien minuten gaan ze daarna om 12:55 echt los. Eurosport 1 is er om 13:00 bij, de echte goden die over de PLAYER beschikken kunnen vanaf 12:35 de stream aanslingeren, UNINTERRUPTED. Je kan eigenlijk niet zonder PLAYER, want Luik-Bastenaken-Luik en weer terug wordt ook verreden. Die koers is vanaf 11:35 te zien op Canvas, we komen weer schermen tekort. De finish van de rit in de Giro wordt vrij vroeg verwacht, tussen 16:17 en 16:39. Laten we hopen dat de finish van Luik pas na vijven zal zijn. Een finish tegelijkertijd is toch wel antigenot. Maar goed, luxeproblemen.



Op zich wel een leuke rit om mee te beginnen. Kan meteen alle kanten op, al lijkt het er wel op dat ze het niet al te moeilijk hebben willen maken. Wel een lastige aanvangsfase, maar daarna is het een aantal kilometer enorm makkelijk. Een lange sprint naar de slotklim, Vueltapraktijken. Een dubbele beklimming zoals in 2008 was leuker geweest, maar een mens kan niet alles hebben. Doordat het een enkele beklimming is denk ik dat de beter klimmende sprinters meer kans hebben. Toch heeft het verleden aangetoond dat je hier wel koers kunt maken. Ik denk alleen dat Sunweb de koers een beetje dood gaat maken. Dit is op het lijf van Matthews geschreven. Aangezien iedereen bij Sunweb ineens in bloedvorm is gaan ze deze kans niet laten schieten. Koers controleren en tegelijkertijd hard maken zodat ze in ieder geval Demare en dat soort gasten kwijtspelen. De kansen voor de vluchters lijken me derhalve klein. De klassementsrenners zullen toch alert moeten zijn, al zijn ze met hun gedachten waarschijnlijk nu al op de Etna. Hier kun je ook zomaar een paar tellen verspelen, dat kan dus wel enigszins nerveus worden. Zeker door de makkelijkere aanloopt ligt er dan ook een chute op de loer. Ik heb er zin in.
1. Matthews. Ja, niks aan te doen. Als je op het WK al over die steile klimmetjes kunt komen stelt dit natuurlijk weinig voor.
2. Ulissi. Ook wel een zekerheidje voor dit soort aankomsten. Goed in vorm bovendien, in Luxemburg was hij flink op dreef. Goed, dat was wel Luxemburg natuurlijk. Het WK was dan alweer een ander verhaal. Maar goed, dit is een kort en explosief ritje, prima voor Diego Armando.
3. Vendrame. Gewoon willekeurig Italiaantjes spammen. Het zou een verrassing zijn, op basis van zijn uitslagen. Maar in principe is dit wel een man voor dit soort aankomsten. Dus ja, ach.
4. Battaglin. Het zou heel vreemd zijn als Battaglin ineens weer komt bovendrijven, maar ik sluit het ook weer niet uit. Een laatste wanhoopsdaad. Einde carrière bij Bardiani lonkt, dan kun je maar beter nog even snel een contract bij elkaar fietsen.
5. Visconti. Gewoon, omdat het een Siciliaan is. En Siciliaantjes op Sicilië, dat geeft altijd iets extra's natuurlijk. Werd twee jaar geleden in Santa Ninfa tweede achter Battaglin, maar goed, we zijn nu wel twee jaar verder natuurlijk. Desalniettemin, we gaan het toch maar een keer proberen. Ik weet het verder ook niet. Het zou net te lastig moeten zijn voor Demare, net te makkelijk voor de klassementsrenners. Lastig. Al ben ik wel echt benieuwd naar Demare. IJzersterk in Wallonië, daarna spoorloos in Luxemburg en in Parijs-Chauny of all races kwam ie er ook al niet aan te pas. Verstoppertje spelen of niet, we gaan het meemaken, haha!



Tevens mag de video van de overwinning van Ricco natuurlijk niet ontbreken. Klassieke aanval van Rodriguez, je zou bijna snappen waarom hij in latere jaren iets afwachtender werd.