COR Corona COVID-19 forum
Alles over het corona / COVID-19 virus.
Volgens de leidende gezondheidsexperts in de VS liggen de besmettingen zo hoog, en het aantal opnames zo laag, omdat het gros van de heden positief geteste mensen een verwaarloosbare hoeveelheid inactief virus met zich meedragen, en toch positief getest worden met de PCR tests.
De test geeft nl alleen een ja of nee antwoord, en verder geen enkele informatie over de hoeveelheid aangetroffen virus zoals dat wel het geval is bij tests voor andere virussen.
De PCR-test voor Covid-19 versterkt de genetische materie van het virus in cycli, in de meeste gevallen 35-40 cycli, het aantal benodigde cycli om het virus aan te treffen wordt nooit mede gedeeld aan de arts/patiënt.
Volgens officials in Massachusetts, New York en Nevada droegen tot 90% van de positief geteste personen verwaarloosbare hoeveelheden virus.
Van de dagelijks 45.000 positief bevonden mensen in de VS zouden slechts 4500 personen besmettelijk zijn volgens de data van de Times.
De oplossing zou zijn om het aantal cycli te verlagen. In plaats van de huidige 37-40 zou 30-35 realistischer zijn, dit zou tot gevolg hebben dat de hoeveelheid genetisch materiaal gevonden in een patiënt 100-1000 keer hoger zou moeten zijn om positief getest te worden dan heden het geval is.
De test geeft nl alleen een ja of nee antwoord, en verder geen enkele informatie over de hoeveelheid aangetroffen virus zoals dat wel het geval is bij tests voor andere virussen.
De PCR-test voor Covid-19 versterkt de genetische materie van het virus in cycli, in de meeste gevallen 35-40 cycli, het aantal benodigde cycli om het virus aan te treffen wordt nooit mede gedeeld aan de arts/patiënt.
Volgens officials in Massachusetts, New York en Nevada droegen tot 90% van de positief geteste personen verwaarloosbare hoeveelheden virus.
Van de dagelijks 45.000 positief bevonden mensen in de VS zouden slechts 4500 personen besmettelijk zijn volgens de data van de Times.
De oplossing zou zijn om het aantal cycli te verlagen. In plaats van de huidige 37-40 zou 30-35 realistischer zijn, dit zou tot gevolg hebben dat de hoeveelheid genetisch materiaal gevonden in een patiënt 100-1000 keer hoger zou moeten zijn om positief getest te worden dan heden het geval is.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.https://www.nytimes.com/2(...)navirus-testing.html
Volgens de deskundigen worden mensen dus positief bevonden terwijl er sprake is van een verwaarloosbaar aantal aangetroffen deeltjes, en zelfs compleet inactieve deeltjes, in 90% van de gevallen.
In Nederland wordt men ook getest dmv deze PCR test, en eenzelfde aantal cycli, wat de flinke stijgingen en lege ziekenhuizen zou kunnen verklaren.
Roche Nederland over de PCR test:
Voor het aantonen van het SARS-CoV-2 virus in het gezuiverde genetisch materiaal wordt gebruik gemaakt van de zogenaamde real-time Polymerase Chain Reaction (PCR) technologie. Om te begrijpen hoe een real-time PCR-reactie werkt is het handig om te weten hoe het genetisch materiaal is opgebouwd. Genetisch materiaal bestaat uit één (RNA) of twéé (DNA) strengen van nucleotiden. Er zijn vijf basisnucleotiden: DNA bevat Adenine (A), Cytosine (C), Guanine (G) en Thymine (T). RNA bevat Uracil (U) in plaats van Thymine (T). De volgorde van deze nucleotiden bepaalt de unieke genetische code van elk organisme en wordt ook wel ‘sequentie’ genoemd.
De real-time PCR-reactie vindt plaats in een klein reactievaatje waarin zich de benodigde reagentia bevinden (deze reactiemix bevat soms wel minder dan 1/100e van een milliliter). De reactie bestaat uit een drietal stappen:
Denaturatiestap: tijdens deze stap wordt de temperatuur in het reactievaatje verhoogd tot zo’n 95ᵒ C. Dit zorgt ervoor dat één dubbelstrengs DNA-deeltje uiteenvalt in twéé enkelstrengs DNA-deeltjes.
Bindingsstap: vervolgens wordt de temperatuur verlaagd naar zo’n 60ᵒ C. Dit zorgt ervoor dat primers (stukjes kunstmatig gefabriceerde sequenties) die zich in de reactiemix bevinden, kunnen binden aan het enkelstrengs DNA. Deze primers zijn zo ontwikkeld dat ze alleen binden op een specifiek stukje van het genetisch materiaal van het SARS-CoV-2 virus. Naast primers bevinden zich ook probes in de reactiemix. Probes zijn eveneens stukjes kunstmatig gefabriceerde sequenties, maar hieraan is een fluofoor is gekoppeld. Een fluofoor is een chemische stof die onder bepaalde condities een lichtsignaal kan uitzenden (fluoresceren). Ook probes zijn zo ontwikkeld dat ze alleen binden op een specifiek stukje van het genetisch materiaal van het SARS-CoV-2 virus.
Elongatiestap: tijdens deze stap zorgt het polymerase enzym (een eiwit dat een specifieke chemische reactie kan laten verlopen) ervoor dat de primers worden verlengd (letterlijk: het toevoegen van de bouwstenen in de juiste volgorde), waardoor er een kopie wordt gemaakt van een specifiek stukje genetisch materiaal van het SARS-CoV-2 virus. Tijdens deze stap meten we tegelijkertijd het uitgezonden lichtsignaal van de probes. Hoe sneller en sterker het lichtsignaal wordt gemeten, hoe meer probes er gebonden zijn en hoe meer genetisch materiaal van het SARS-CoV-2 virus aanwezig is in de reactiemix.
Bovengenoemde 3 stappen worden tot wel 50x herhaald; deze herhalingen worden cycli genoemd. Tijdens elke cyclus wordt het genetisch materiaal verdubbeld; dit zorgt ervoor dat de hoeveelheid genetisch materiaal exponentieel groeit.
Als het patiëntmateriaal bij de start van de PCR-reactie één virusdeeltje zou bevatten, zou de reactiemix na 40 cycli 1 x 1012 (10 biljoen) kopieën bevatten. In de praktijk bevat patiëntmateriaal echter (veel) meer virusdeeltjes. Het aantal kopieën in de reactiemix zal dus vele malen hoger zijn dan in dit rekenvoorbeeld.
Door gebruik te maken van de real-time PCR-technologie is het mogelijk om zelfs één virusdeeltje aan te tonen en daarmee is deze technologie zeer gevoelig. De technologie is ook zeer specifiek; we zijn in staat om enkel het SARS-CoV-2 virus aan te tonen, ook al is er erfelijk materiaal van andere (micro)organismen in het patiëntmateriaal aanwezig. Zijn de primers of probes echter niet goed ontwikkeld of geproduceerd en is er één nucleotide verkeerd in de kunstmatig gefabriceerde sequentie, dan kan dit resulteren in een foutief resultaat. Ter illustratie: een nucleotide heeft een lengte van ongeveer 0,33 nanometer (0.00000033 millimeter).
Daarom is het heel belangrijk dat het volledige proces van monstername tot PCR-test uiterst zorgvuldig en gecontroleerd verloopt om vals-positieve of vals-negatieve uitslagen te voorkomen. Zowel de commerciële testen als LDT’s worden daarom uitvoerig gevalideerd en alleen uitgevoerd in gecertificeerde laboratoria.
De MMM beoordeelt na de real-time PCR-reactie de gemeten waarden en bepaalt of de testuitslag als positief of negatief moet worden geïnterpreteerd.
https://www.roche.nl/nl/covid-19/zo-werkt-een-covid-19-test.html
[ Bericht 43% gewijzigd door Za op 08-09-2020 04:01:09 ]
Voor het aantonen van het SARS-CoV-2 virus in het gezuiverde genetisch materiaal wordt gebruik gemaakt van de zogenaamde real-time Polymerase Chain Reaction (PCR) technologie. Om te begrijpen hoe een real-time PCR-reactie werkt is het handig om te weten hoe het genetisch materiaal is opgebouwd. Genetisch materiaal bestaat uit één (RNA) of twéé (DNA) strengen van nucleotiden. Er zijn vijf basisnucleotiden: DNA bevat Adenine (A), Cytosine (C), Guanine (G) en Thymine (T). RNA bevat Uracil (U) in plaats van Thymine (T). De volgorde van deze nucleotiden bepaalt de unieke genetische code van elk organisme en wordt ook wel ‘sequentie’ genoemd.
De real-time PCR-reactie vindt plaats in een klein reactievaatje waarin zich de benodigde reagentia bevinden (deze reactiemix bevat soms wel minder dan 1/100e van een milliliter). De reactie bestaat uit een drietal stappen:
Denaturatiestap: tijdens deze stap wordt de temperatuur in het reactievaatje verhoogd tot zo’n 95ᵒ C. Dit zorgt ervoor dat één dubbelstrengs DNA-deeltje uiteenvalt in twéé enkelstrengs DNA-deeltjes.
Bindingsstap: vervolgens wordt de temperatuur verlaagd naar zo’n 60ᵒ C. Dit zorgt ervoor dat primers (stukjes kunstmatig gefabriceerde sequenties) die zich in de reactiemix bevinden, kunnen binden aan het enkelstrengs DNA. Deze primers zijn zo ontwikkeld dat ze alleen binden op een specifiek stukje van het genetisch materiaal van het SARS-CoV-2 virus. Naast primers bevinden zich ook probes in de reactiemix. Probes zijn eveneens stukjes kunstmatig gefabriceerde sequenties, maar hieraan is een fluofoor is gekoppeld. Een fluofoor is een chemische stof die onder bepaalde condities een lichtsignaal kan uitzenden (fluoresceren). Ook probes zijn zo ontwikkeld dat ze alleen binden op een specifiek stukje van het genetisch materiaal van het SARS-CoV-2 virus.
Elongatiestap: tijdens deze stap zorgt het polymerase enzym (een eiwit dat een specifieke chemische reactie kan laten verlopen) ervoor dat de primers worden verlengd (letterlijk: het toevoegen van de bouwstenen in de juiste volgorde), waardoor er een kopie wordt gemaakt van een specifiek stukje genetisch materiaal van het SARS-CoV-2 virus. Tijdens deze stap meten we tegelijkertijd het uitgezonden lichtsignaal van de probes. Hoe sneller en sterker het lichtsignaal wordt gemeten, hoe meer probes er gebonden zijn en hoe meer genetisch materiaal van het SARS-CoV-2 virus aanwezig is in de reactiemix.
Bovengenoemde 3 stappen worden tot wel 50x herhaald; deze herhalingen worden cycli genoemd. Tijdens elke cyclus wordt het genetisch materiaal verdubbeld; dit zorgt ervoor dat de hoeveelheid genetisch materiaal exponentieel groeit.
Als het patiëntmateriaal bij de start van de PCR-reactie één virusdeeltje zou bevatten, zou de reactiemix na 40 cycli 1 x 1012 (10 biljoen) kopieën bevatten. In de praktijk bevat patiëntmateriaal echter (veel) meer virusdeeltjes. Het aantal kopieën in de reactiemix zal dus vele malen hoger zijn dan in dit rekenvoorbeeld.
Door gebruik te maken van de real-time PCR-technologie is het mogelijk om zelfs één virusdeeltje aan te tonen en daarmee is deze technologie zeer gevoelig. De technologie is ook zeer specifiek; we zijn in staat om enkel het SARS-CoV-2 virus aan te tonen, ook al is er erfelijk materiaal van andere (micro)organismen in het patiëntmateriaal aanwezig. Zijn de primers of probes echter niet goed ontwikkeld of geproduceerd en is er één nucleotide verkeerd in de kunstmatig gefabriceerde sequentie, dan kan dit resulteren in een foutief resultaat. Ter illustratie: een nucleotide heeft een lengte van ongeveer 0,33 nanometer (0.00000033 millimeter).
Daarom is het heel belangrijk dat het volledige proces van monstername tot PCR-test uiterst zorgvuldig en gecontroleerd verloopt om vals-positieve of vals-negatieve uitslagen te voorkomen. Zowel de commerciële testen als LDT’s worden daarom uitvoerig gevalideerd en alleen uitgevoerd in gecertificeerde laboratoria.
De MMM beoordeelt na de real-time PCR-reactie de gemeten waarden en bepaalt of de testuitslag als positief of negatief moet worden geïnterpreteerd.
https://www.roche.nl/nl/covid-19/zo-werkt-een-covid-19-test.html
[ Bericht 43% gewijzigd door Za op 08-09-2020 04:01:09 ]
Is dit ook in Nederland het geval? Ik heb geen idee of er tussen landen verschil zit in de testen en het bepalen van de uitslag van deze testen. En zo ja, heeft het RIVM niet al eens gereageerd op het vals positief testen van mensen?quote:Op dinsdag 8 september 2020 03:22 schreef Za het volgende:
Volgens de deskundigen worden mensen dus positief bevonden terwijl er sprake is van een verwaarloosbaar aantal aangetroffen deeltjes, en zelfs compleet inactieve deeltjes, in 90% van de gevallen.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Daar staat redelijk in wat er in de OP ook staat. De test is betrouwbaar en men heeft COVID-materie in zich.quote:Op dinsdag 8 september 2020 10:26 schreef miss_sly het volgende:
https://www.nu.nl/nucheck(...)r-uitzonderlijk.html
De vraag uit de OP is echter of het ook genoeg is om besmettelijk te zijn.
stupidity has become as common as common sense was before
Het idee is dan ook dat testen zonder klachten niet echt zinvol is. Klachten en een positieve test zijn een behoorlijk betouwbare indicatie dat met besmet en besmettelijk is.quote:
[..]
Daar staat redelijk in wat er in de OP ook staat. De test is betrouwbaar en men heeft COVID-materie in zich.
De vraag uit de OP is echter of het ook genoeg is om besmettelijk te zijn.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Het feit dat het virus aanwezig is in je neus zegt dus ook niets of je "ziek" bent / symptomen / besmettelijk bent / hebt.quote:
[..]
Daar staat redelijk in wat er in de OP ook staat. De test is betrouwbaar en men heeft COVID-materie in zich.
De vraag uit de OP is echter of het ook genoeg is om besmettelijk te zijn.
Daarnaast dit onderzoek
quote:In the absence of data on the clinical specificity of SARS-CoV-2 assays,
we estimate a conservative false positive rate from external quality assessments of
similar viral assays, and show that this rate may have large impacts on the
reliability of positive test results. This has clinical and case management
implications, affects an array of epidemiological statistics, and should inform the
scale of testing and the allocation of testing resources.
Ik vraag me iets af.quote:
Het feit dat het virus aanwezig is in je neus zegt dus ook niets of je "ziek" bent / symptomen / besmettelijk bent / hebt.
Daarnaast dit onderzoek
De virusdeeltjes die door gebouwen en huizen rondwaren blijven niet al te lang actief.
Een besmet persoon brengt binnen no time miljoenen virusdeeltjes de ruimte (100.000 deeltjes per minuut).
Er zal dus heel veel viral RNA her en der zijn, en men kan bij een zondagse wandeling bv langs een gesloten nertsenfarm of op kantoor inactieve deeltjes opsnuiven en in de neus hebben, zonder ooit een infectie te ontwikkelen noch besmettelijk te zijn, maar wel positief testen met een PCR test.
Er staat wel telkens asymptomatizen, maar men spreekt dan altijd over mensen die wel een infectie doormaken maar er niets van merken.
Ik kan helemaal niets vinden over mensen die virusdeeltjes (RNA) binnenkrijgen en bij wie nooit sprake zal zijn van een infectie, wat misschien de grootste groep is?
[ Bericht 1% gewijzigd door Za op 08-09-2020 11:56:58 ]
Daarom heeft een PCR test geen nut zonder symptomen.
Iets waarom er ook een voorscreening is. PCR + symptomen is wel betrouwbaar om als maatstaf te gebruiken.En laat de Nederlandse testen daarop nu bedacht zijn. Je krijgt immers alleen testen, indien je symptomen hebt.
Laat je dus de test uitvoeren zonder klachten, zegt het niet zoveel.
Probleem eigenlijk opgelost?
Iets waarom er ook een voorscreening is. PCR + symptomen is wel betrouwbaar om als maatstaf te gebruiken.En laat de Nederlandse testen daarop nu bedacht zijn. Je krijgt immers alleen testen, indien je symptomen hebt.
Laat je dus de test uitvoeren zonder klachten, zegt het niet zoveel.
Probleem eigenlijk opgelost?
Dat zou het zijn ware het niet dat men heel erg vaak aan het testen is zonder symptomen de laatste tijd.
stupidity has become as common as common sense was before
Dan is men niet zo slim bezig.quote:
Dat zou het zijn ware het niet dat men heel erg vaak aan het testen is zonder symptomen de laatste tijd.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Het is onmogelijk om nieuwe corona-uitbraken te voorkomen door alleen symptomatische patiënten te detecteren en isoleren.quote:
Onderzoek wijst uit dat een groot deel van de nieuwe besmettingen veroorzaakt wordt door mensen die (nog) geen symptomen vertonen.
https://www.scientias.nl/(...)op-de-radar-krijgen/
Helaas zijn de symptomen ook helemaal niet specifiek. Iemand met een neusverkoudheidje heeft dezelfde klachten.quote:
Daarom heeft een PCR test geen nut zonder symptomen.
Iets waarom er ook een voorscreening is. PCR + symptomen is wel betrouwbaar om als maatstaf te gebruiken.En laat de Nederlandse testen daarop nu bedacht zijn. Je krijgt immers alleen testen, indien je symptomen hebt.
Laat je dus de test uitvoeren zonder klachten, zegt het niet zoveel.
Probleem eigenlijk opgelost?
Proud member of the IDGAF+FU2 community
Liggen allemaal op de IC met een lichte verkoudheid.quote:
Vandaag 2000 besmettingen in Nederland.
Covid brandhaard, of 90% eigenlijk niet besmet?
Al die mensen hebben ook dus gewoon covid19 gehad, wat het dus zeker nuttig maakt hen te registreren als besmette personen en evt. ook mensen in hun omgeving aan te sporen zich te laten testenquote:
Volgens de deskundigen worden mensen dus positief bevonden terwijl er sprake is van een verwaarloosbaar aantal aangetroffen deeltjes, en zelfs compleet inactieve deeltjes, in 90% van de gevallen.
Dr Mina geeft zijn berekening op basis van analyse van verschillende datasets, waarbij de Ct value ook vastgelegd werd...
De 90% die genoemd wordt, betreft enkel de dataresultaten uit Massachusettes... 90% van de uitslagen hebben een Ct value die hoger dan 30 is.
Bij de testgegevens uit New York is de Ct value in 70% van de gevalen hoger dan 30.
Leuk van die journalist om vervolgens enkel het meest exteme percentage te blijven noemen, die 90% ipv de 70% die de resultaten in New York betrof
Het lijkt erop te wijzen dat bij deze datasets mensen relatief 'laat' getest werden en dus ook het overgrote deel pas getest werd nadat d e meest gevaarlijke en besmettelijke fase al voorbij was.
waarbij er ook een regionaal verschil is... kennelijk testte men in New York vroeger waardoor dus 30% wel een hogere Ct value hebben, en in Massachusettes zijn ze erg laks geweest met het testen en testen eigenlijk eels te laat.
De Ct value lijkt inderdaad een goede factor te zijn om de kans op besmettelijkheid te 'schatten', waarbij des te lager de Ct value is, des te hoger de waarschijnlijkheid dat iemand zeer besmettelijk is...
echter, je kunt niet zeggen dat mensen met een Ct value van > 35 _niet_ besmettelijk zijn.
uit een engels onderzoek bleek dat bij testpersonen met een Ct value boven de 35, 8% nog steeds levende virusdelen had en dus andere kon besmetten.
bij een Ct value van 30 was dit nog 40%
https://www.cebm.net/stud(...)covid-19-in-england/
Het is natuurlijk wel degelijk zeer nuttig om ook mensen positief te registreren, ook al hebben ze een Ct value die boven de 30 ligt,
Het is wel degelijk het geval dat ze dus besmet met Sars-Cov2 (geweest) zijn en vermoedelijk deel van een cluster, wat voor bv cluster-onderzoek belangrijk kan zijn.
Hoe leuk het kan lijken om statistieken naar beneden te krijgen door de 'definitie' van wat een positief geval is aan te passen, het is erg gevaarlijk te denken dat je darmee de verspreiding van een ziekte minder zou maken, door gewoon de definitie aan te passen wie als 'ziek' of 'besmet' geld..
Mensen met een Ct value van 35-40 zijn in alle gevallen gewoon wel degelijk besmet geweest, ook al zullen ze niet meer zo besmettelijk zijn
Overigens,
een extra probleem bij het gebruiken van de Ct value als een soort van standaard is ook dat dit per test, maar ook per omstandigheden in een laboratrium, alswel de methode van afnemen, opslag van samples en ook de tijdsduur tussen afnemen en analyseren een invloed kan hebben op de uiteindelijke Ct value.
Binnen specifieke onderzoeken die onder gelijke omstandigheden afgenomen zijn, kan deze vaak wel als factor gewogen worden, aangenomen dat de vaststellig op een gelijke methode en met eenzelfde testmethode gedaan is... maar bv Ct values in verschilende landen of locaties vergelijken is al enorm moeilijk...
daarom had die Dr. Mina ook zo'n groot verschil in de resultaten van New York (70% een Ct value boven de 30) en Massachusettes (90% > 30)
[ Bericht 2% gewijzigd door RM-rf op 18-09-2020 19:03:08 ]
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Drie wetenschappers: de coronatest is onbetrouwbaar en het testbeleid faalt
Het huidige coronatestbeleid faalt. Door minder en beter te testen wordt onnodige schade aan het welzijn en de economie voorkomen, schrijven dr. ir. Carla Peeters, prof. dr. Wim Vanden Berghe en prof. dr. Mattias Desmet in dit artikel.
Wereldwijd wordt onder druk van de World Health Organisation (WHO), politiek, virologen en epidemiologen het coronatestbeleid (later in dit stuk: het RT-qPCR-testbeleid) sterk uitgebreid om besmettingen met het nieuwe coronavirus (later in dit stuk: nCoV2019) beter in kaart te brengen. In korte tijd steeg het aantal testen van duizenden naar honderdduizenden per week. Het testsysteem staat daardoor onder hoge druk met snel stijgende problemen, zoals tekorten aan deskundig personeel en gebrek aan beschikbare materialen, dure machines en laboratoriumruimtes. Daardoor lopen wachttijden om te testen op en duurt het vaak lang voor testresultaten beschikbaar zijn.
Bovendien is het zo dat de gebruikte RT-qPCR-test, die wereldwijd beschouwd wordt als gouden standaard voor het detecteren van het nCoV2019, niet zonder validiteitsproblemen is. De test differentieert bijvoorbeeld niet tussen een stukje RNA (ribonucleïnezuur) dat afkomstig is van een oude infectie, en een virus dat in staat is een infectie te veroorzaken. Zonder aanvullende diagnostiek bestaat het risico dat mensen onterecht de stress van het besmet-zijn ervaren terwijl ze dat helemaal niet zijn, in quarantaine geplaatst worden en/of dat er ook andere onnodige maatregelen getroffen worden die het welzijn en de economie schaden. Er is dringend nood aan verfijning en standaardisatie van het test- en analysebeleid, met een gedifferentieerde strategie voor verschillende risicogroepen.
Hoe wordt er getest?
Door verschillende partijen zijn op basis van de in januari bekendgemaakte gen-sequentie van het SARS-COV-2-virus met grote snelheid testen op de markt gebracht [1, 2]. De meest gebruikte test is de moleculaire RT-qPCR-test, die nagaat of een gedeelte van het RNA van de E- en RdRp-genen van manteleiwitten van het coronavirus in een lichaam aanwezig zijn [1, 2].
De moleculaire RT-qPCR-test werd aan het begin van de pandemie in zéér korte tijd ontworpen door wetenschappers uit de publieke en academische sector [3]. Het proces van evaluatiestudies voor kwalificaties voor in vitro-diagnostiek, wat normaliter maanden in beslag neemt, werd door een efficiënte samenwerking in één week afgerond.
Aan het begin van de pandemie werd de test uitsluitend gebruikt door artsen om te bepalen welke virale of bacteriële infectie de oorzaak is van (vaak) voorkomende klachten als koorts, hoesten, kortademigheid, pneunomie en Acute Respiratory Distress Syndrome (ARDS). Dit is noodzakelijk omdat deze klachten ook door andere virussen of bacteriën kunnen worden veroorzaakt. Naast de RT-qPCR-test werd daarom in veel gevallen ook een CT-scan gemaakt. Voor routinematige analyse wordt de E-gen-analyse geadviseerd, gevolgd door de RdRp-gen-analyse die met twee probes en ‘dual colouring’ het nCoV2019-RNA kan onderscheiden van het SARS-COV-RNA.
Met de huidige test bestaat het risico dat mensen onterecht de stress van het besmet-zijn ervaren terwijl ze helemaal niet besmet zijn, en in quarantaine geplaatst worden
Vanaf juni 2020 werd het gebruik van de RT-qPCR-test uitgebreid naar mensen van alle leeftijden met minder ernstige symptomen (hoest, keelpijn, hoofdpijn, koorts, benauwdheid) of zelfs helemaal zonder symptomen (bv. contactpersonen, mensen die op reis geweest zijn en zorg- en onderwijspersoneel dat zich preventief wil laten testen). De test werd vanaf dan ook vaak zonder enige bijkomende klinische diagnostiek door een arts gebruikt. Deze praktijk is om verschillende redenen discutabel.
Zowel Centers for Disease Control and Prevention (CDC), U.S. Food and Drug Administration (FDA) en de bijsluiter van de test zelf (Roche Tib-Molbiol) schrijven dat het aantonen van viraal RNA van nCoV2019 met de RT-qPCR-test niet betekent dat het virus ook de oorzaak is van de klinische symptomen [4 – 6]. Anders gezegd: de test kan geenszins uitsluiten dat andere virussen of bacteriën (mede) de oorzaak kunnen zijn van de ziektesymptomen.
Zo werd in de laatste elf weken, ondanks een sterke stijging van het aantal positieve testen van nCoV2019 die gemeten worden in de landelijke teststraten, hoofdzakelijk het rhinovirus aangetoond in de monsters die huisartsen hebben afgenomen van personen met acute luchtweginfecties en geanalyseerd zijn in de referentielaboratoria .
Daarnaast is het zo dat de RT-qPCR-test RNA detecteert dat afkomstig is van een virusdeeltje, maar dit kan van een oude, reeds genezen infectie afkomstig zijn en niet altijd van een intact ‘virulent’ virus dat besmettelijk is en een nieuwe infectie kan veroorzaken. Het transmissie-risico, en de reproductiewaarde kunnen daarom moeilijk bepaald worden aan de hand van een RT-qPCR-test .
Testresultaten zijn vaak onbetrouwbaar
Wat vaak vergeten wordt, is dat naast de aanwezigheid van het COVID-19-virus in de geteste persoon ook verschillende andere factoren een (grote) invloed hebben op de uitkomst van de test. Een positief resultaat van de RT-qPCR-test wordt bepaald aan de hand van het aantal cycli dat nodig is om een meetbaar signaal te krijgen. De cycluswaarde (Ct-waarde) is niet alleen afhankelijk van de hoeveelheid RNA of het aantal virusdeeltjes in het monster, maar ook van bijvoorbeeld het moment van monsterafname in het verloop van de infectie, de wijze waarop het monster afgenomen wordt (neus of keel) en de tijdspanne die verloopt voordat het monster wordt geanalyseerd [2, 10].
Chinees onderzoek toont aan dat de uitkomst van de RT-qPCR-test tijdens het verloop van COVID-19-besmettingscyclus van positief naar negatief en dan weer naar positief kan veranderen [11]. Anderzijds blijkt dat een groot aantal mensen een positieve RT-qPCR-test blijven afleggen (weken tot maanden) nadat de klinische symptomen zijn verdwenen en ze niet langer besmettelijk zijn voor anderen [12-14].
Ook interpretatie- en beoordelingsverschillen tussen kort getraind en ervaren laboratoriumpersoneel en kans op administratieve fouten mogen onder een enorme werkdruk niet onderschat worden [15]. In een referentiehandboek voor PCR-testen wordt geadviseerd alleen positief af te lezen wanneer de Ct-waarde lager is dan 24. Waarden tussen 24 – 35 worden gezien als grijs gebied [9]. Bij hogere Ct-waarden wordt de test als minder betrouwbaar gedefinieerd.
In het huidige testbeleid worden soms Ct-waardes tussen 35 en 45 gerapporteerd, die eigenlijk als onbetrouwbaar moeten worden beschouwd [16]. Opmerkelijk is dat hoge aantallen nCoV2019-RNA-deeltjes zowel bij a-symptomatische als ernstig zieke COVID-19-patiënten werden waargenomen, wat een voorspelling van gezondheidsrisico’s enkel op basis van een positieve RT-qPCR-test lastig maakt [17]. Concentraties van virusdeeltjes (virale lading) tussen twee RT-qPCR-positief gediagnosticeerde monsters kunnen bovendien meer dan 1 miljoen keer verschillen. Toch worden deze monsters als statistisch gelijkwaardig beschouwd, daar rapportering uitsluitend gebeurt op basis van kwalitatieve (positieve of negatieve) classificatie en niet op basis van meer genuanceerde kwantitatieve Ct-waarden . In de uitslagen voor de RT-qPCR-test wordt geen toelichting gegeven hoe een positieve of negatieve classificatie tot stand is gekomen; positief of negatief voor de verschillende probes op het E-gen en RdRp-gen.
De coronatest kan geenszins uitsluiten dat andere virussen of bacteriën (mede) de oorzaak kunnen zijn van de ziektesymptomen van de geteste persoon
Onder ideale omstandigheden suggereren de data van de RT-qPCR-test een hoge specificiteit (98 -100 %). De specificiteit verwijst naar het vermogen van de test om negatieve gevallen correct te detecteren. De sensitiviteit verwijst naar het vermogen om positieve gevallen correct te detecteren; deze varieert tussen de 63 en 78%. Omdat laboratoria verschillende testen en extractie methoden gebruiken en niet alle laboratoria Ct-waardes rapporteren, wordt naar de overheid en de patiënt enkel het resultaat (positief of negatief) gecommuniceerd. In het licht van bovenstaande problemen is het duidelijk dat dit problematisch is en dat het beter is te streven naar een algemeen algoritme dat door verschillende laboratoria gebruikt kan worden voor een meer genuanceerde kwantitatieve interpretatie [18].
Bovendien zijn er dringend kringstudies nodig waarbij dezelfde monsters door meerdere laboratoria getest worden voor kwaliteitscontrole (sensitiviteit, specificiteit, vals positief, vals negatief, universele standaard) of om de betrouwbaarheid te vergelijken van verschillende testen. [3, 18-20].
Hoge betrouwbaarheid van testen cruciaal voor juiste diagnose en passende maatregelen
Omdat de meeste mensen niet eerder getest zijn, is niet met zekerheid te bepalen of een positieve RT-qPCR-test een oude of een nieuwe infectie betreft. Vooralsnog worden deze mensen ook zonder klachten gezien als een nieuwe besmetting en verplicht gesteld in quarantaine te gaan [18]. Door het inzetten van aanvullende onafhankelijke testen kan het mogelijk worden om onderscheid te maken tussen oude en nieuwe infecties. Zo kan de mate waarin nCoV-19 infectieus/besmettelijk is bepaald worden door een in vitro virus titer-bepaling (TCID50-bepalingen) aan de hand van routinematige testen in vero-cellen. Deze testen zijn echter arbeidsintensief, tijdrovend en moeilijk te organiseren op grote schaal. Enkel voor monsters van patiënten met een zeer hoge viruslading (lage Ct-waarde en afgenomen binnen acht dagen van infectie) werden infectieuze virusdeeltjes aangetoond in de TCID50-test [17].
Een andere mogelijkheid voor het aantonen van een doorgemaakte infectie is het bepalen van de aanwezigheid van antistoffen in een bloedmonster. De aanwezigheid van verschillende antistoffen IgM, IgA en IgG antistoffen werden in beperkte klinische studies aangetoond na vijf tot veertien dagen van infectie. Naast het feit dat deze testen nog niet uitvoerbaar zijn op grote schaal, blijkt uit verschillende reviews dat kwalitatief beter opgezette klinische onderzoeken urgent zijn om de betrouwbaarheid van deze testen te kunnen waarborgen [21-25].
De steeds luidere roep om nog meer te testen en gebruik te maken van buitenlandse laboratoria, vraagt eveneens blijvende aandacht voor de kwaliteit van de testprocedure
De betrouwbaarheid van de immunologische testen wordt mede bepaald aan de hand van resultaten afkomstig uit de RT-qPCR-testen. In de gebieden waar het hoogst aantal overlijdens van COVID-19-patiënten werd vastgesteld, tonen studies aan dat gemiddeld slechts 20% van de bevolking aantoonbare antistoffen heeft [26]. Daarnaast is er een toenemend bewijs dat cellulaire immuniteit van T-cellen een belangrijke rol spelen in de bescherming voor virale infecties [26]. Het is dus nog onzeker of de serologische testen een rol kunnen spelen in de diagnose van acute en a-symptomatische patiënten en transmissie van het virus zowel op individueel als groepsniveau [23]. Ook is niet bekend in welke mate een positieve immuunrespons bescherming biedt tegen infectie en hoe lang deze aanhoudt. Een virus-neutralisatie-test kan aantonen of in een bloedmonster antistoffen aanwezig zijn die het virus kunnen neutraliseren. Deze testen waarbij vanwege veiligheidsredenen meestal gebruik gemaakt wordt van een pseudovirus staan nog in de kinderschoenen en zijn nog onvoldoende gevalideerd [22].
Minder en beter testen voorkomt onnodige schade in welzijn en economie
De steeds luidere roep om nog meer te testen en gebruik te maken van buitenlandse laboratoria, gepoolde monsters, of rioolwateronderzoek om regionale haarden op te sporen, vraagt eveneens blijvende aandacht voor de kwaliteit van de testprocedure. Recent wordt ook een oplossing gezocht voor het capaciteitsprobleem door het inzetten van nieuwe commerciële sneltesten, die onder grote tijdsdruk ontwikkeld worden. De meeste van deze zogenaamde point of care-testen zijn echter gebaseerd op antigeen-detectie en kunnen alleen hoge concentraties van het manteleiwit aantonen. De sneltesten zijn minder arbeidsintensief en nemen minder tijd in beslag voor een uitslag (ongeveer 30 minuten in plaats van enkele uren of langer voor een RT-qPCR-test). Daar staat echter tegenover dat ze veel minder gevoelig zijn dan de RT-qPCR-test [27]. De betrouwbaarheid en toepasbaarheid van de nieuwe point of care-testen worden momenteel vergeleken met de resultaten die afkomstig zijn van RT-qPCR- en serologische testen, die echter zelf nog onvoldoende gevalideerd zijn.
Om de kwaliteit van testen te verhogen en testresultaten betrouwbaarder te kunnen duiden, is het beter om testen alleen in te zetten voor mensen met ziektesymptomen. Het veelvuldig testen van mensen met milde of a-symptomatische klachten in gebieden waar nCoV2019 al veel voorkomt, heeft qua behandeling geen toegevoegde waarde. Er bestaat voor deze mensen geen specifieke behandeling en bijgevolg kan de test op dit vlak ook geen verschil maken. Als men testen niet meer gebruikt voor deze doelgroep kan men de vrijgekomen testcapaciteit inzetten voor zieke patiënten en zorgpersoneel [16], bijvoorbeeld om bij patiënten met matige tot ernstige griepverschijnselen een aanvullende CT-scan, serologisch, immunologisch en nutritioneel onderzoek uit te voeren. Hierdoor kunnen de nCoV2019-besmettingsgraad en ernstige COVID-19-ziekterisico’s betrouwbaarder ingeschat worden en verantwoorder gebruikt worden voor meer selectieve verplichte quarantainemaatregelen [28-30].
Een nieuw griepseizoen vraagt om reflectie op het huidig beleid
Met de koudere temperaturen staan we aan de vooravond van een nieuw griepseizoen en neemt de kans op een verkoudheid en griepverschijnselen door allerlei virussen, zoals het influenzavirus en het coronavirus toe. Het duiden van een nCoV2019-besmetting uitsluitend op basis van een RT-qPCR-test wordt in dit seizoen nog lastiger. Dit toont ons nog meer het belang van een valide en betrouwbare test- en diagnoseprocedure die toelaat om te differentiëren tussen verschillende soorten infecties en de besmettelijkheid daarvan voor anderen.
https://www.hpdetijd.nl/2(...)et-testbeleid-faalt/
Het huidige coronatestbeleid faalt. Door minder en beter te testen wordt onnodige schade aan het welzijn en de economie voorkomen, schrijven dr. ir. Carla Peeters, prof. dr. Wim Vanden Berghe en prof. dr. Mattias Desmet in dit artikel.
Wereldwijd wordt onder druk van de World Health Organisation (WHO), politiek, virologen en epidemiologen het coronatestbeleid (later in dit stuk: het RT-qPCR-testbeleid) sterk uitgebreid om besmettingen met het nieuwe coronavirus (later in dit stuk: nCoV2019) beter in kaart te brengen. In korte tijd steeg het aantal testen van duizenden naar honderdduizenden per week. Het testsysteem staat daardoor onder hoge druk met snel stijgende problemen, zoals tekorten aan deskundig personeel en gebrek aan beschikbare materialen, dure machines en laboratoriumruimtes. Daardoor lopen wachttijden om te testen op en duurt het vaak lang voor testresultaten beschikbaar zijn.
Bovendien is het zo dat de gebruikte RT-qPCR-test, die wereldwijd beschouwd wordt als gouden standaard voor het detecteren van het nCoV2019, niet zonder validiteitsproblemen is. De test differentieert bijvoorbeeld niet tussen een stukje RNA (ribonucleïnezuur) dat afkomstig is van een oude infectie, en een virus dat in staat is een infectie te veroorzaken. Zonder aanvullende diagnostiek bestaat het risico dat mensen onterecht de stress van het besmet-zijn ervaren terwijl ze dat helemaal niet zijn, in quarantaine geplaatst worden en/of dat er ook andere onnodige maatregelen getroffen worden die het welzijn en de economie schaden. Er is dringend nood aan verfijning en standaardisatie van het test- en analysebeleid, met een gedifferentieerde strategie voor verschillende risicogroepen.
Hoe wordt er getest?
Door verschillende partijen zijn op basis van de in januari bekendgemaakte gen-sequentie van het SARS-COV-2-virus met grote snelheid testen op de markt gebracht [1, 2]. De meest gebruikte test is de moleculaire RT-qPCR-test, die nagaat of een gedeelte van het RNA van de E- en RdRp-genen van manteleiwitten van het coronavirus in een lichaam aanwezig zijn [1, 2].
De moleculaire RT-qPCR-test werd aan het begin van de pandemie in zéér korte tijd ontworpen door wetenschappers uit de publieke en academische sector [3]. Het proces van evaluatiestudies voor kwalificaties voor in vitro-diagnostiek, wat normaliter maanden in beslag neemt, werd door een efficiënte samenwerking in één week afgerond.
Aan het begin van de pandemie werd de test uitsluitend gebruikt door artsen om te bepalen welke virale of bacteriële infectie de oorzaak is van (vaak) voorkomende klachten als koorts, hoesten, kortademigheid, pneunomie en Acute Respiratory Distress Syndrome (ARDS). Dit is noodzakelijk omdat deze klachten ook door andere virussen of bacteriën kunnen worden veroorzaakt. Naast de RT-qPCR-test werd daarom in veel gevallen ook een CT-scan gemaakt. Voor routinematige analyse wordt de E-gen-analyse geadviseerd, gevolgd door de RdRp-gen-analyse die met twee probes en ‘dual colouring’ het nCoV2019-RNA kan onderscheiden van het SARS-COV-RNA.
Met de huidige test bestaat het risico dat mensen onterecht de stress van het besmet-zijn ervaren terwijl ze helemaal niet besmet zijn, en in quarantaine geplaatst worden
Vanaf juni 2020 werd het gebruik van de RT-qPCR-test uitgebreid naar mensen van alle leeftijden met minder ernstige symptomen (hoest, keelpijn, hoofdpijn, koorts, benauwdheid) of zelfs helemaal zonder symptomen (bv. contactpersonen, mensen die op reis geweest zijn en zorg- en onderwijspersoneel dat zich preventief wil laten testen). De test werd vanaf dan ook vaak zonder enige bijkomende klinische diagnostiek door een arts gebruikt. Deze praktijk is om verschillende redenen discutabel.
Zowel Centers for Disease Control and Prevention (CDC), U.S. Food and Drug Administration (FDA) en de bijsluiter van de test zelf (Roche Tib-Molbiol) schrijven dat het aantonen van viraal RNA van nCoV2019 met de RT-qPCR-test niet betekent dat het virus ook de oorzaak is van de klinische symptomen [4 – 6]. Anders gezegd: de test kan geenszins uitsluiten dat andere virussen of bacteriën (mede) de oorzaak kunnen zijn van de ziektesymptomen.
Zo werd in de laatste elf weken, ondanks een sterke stijging van het aantal positieve testen van nCoV2019 die gemeten worden in de landelijke teststraten, hoofdzakelijk het rhinovirus aangetoond in de monsters die huisartsen hebben afgenomen van personen met acute luchtweginfecties en geanalyseerd zijn in de referentielaboratoria .
Daarnaast is het zo dat de RT-qPCR-test RNA detecteert dat afkomstig is van een virusdeeltje, maar dit kan van een oude, reeds genezen infectie afkomstig zijn en niet altijd van een intact ‘virulent’ virus dat besmettelijk is en een nieuwe infectie kan veroorzaken. Het transmissie-risico, en de reproductiewaarde kunnen daarom moeilijk bepaald worden aan de hand van een RT-qPCR-test .
Testresultaten zijn vaak onbetrouwbaar
Wat vaak vergeten wordt, is dat naast de aanwezigheid van het COVID-19-virus in de geteste persoon ook verschillende andere factoren een (grote) invloed hebben op de uitkomst van de test. Een positief resultaat van de RT-qPCR-test wordt bepaald aan de hand van het aantal cycli dat nodig is om een meetbaar signaal te krijgen. De cycluswaarde (Ct-waarde) is niet alleen afhankelijk van de hoeveelheid RNA of het aantal virusdeeltjes in het monster, maar ook van bijvoorbeeld het moment van monsterafname in het verloop van de infectie, de wijze waarop het monster afgenomen wordt (neus of keel) en de tijdspanne die verloopt voordat het monster wordt geanalyseerd [2, 10].
Chinees onderzoek toont aan dat de uitkomst van de RT-qPCR-test tijdens het verloop van COVID-19-besmettingscyclus van positief naar negatief en dan weer naar positief kan veranderen [11]. Anderzijds blijkt dat een groot aantal mensen een positieve RT-qPCR-test blijven afleggen (weken tot maanden) nadat de klinische symptomen zijn verdwenen en ze niet langer besmettelijk zijn voor anderen [12-14].
Ook interpretatie- en beoordelingsverschillen tussen kort getraind en ervaren laboratoriumpersoneel en kans op administratieve fouten mogen onder een enorme werkdruk niet onderschat worden [15]. In een referentiehandboek voor PCR-testen wordt geadviseerd alleen positief af te lezen wanneer de Ct-waarde lager is dan 24. Waarden tussen 24 – 35 worden gezien als grijs gebied [9]. Bij hogere Ct-waarden wordt de test als minder betrouwbaar gedefinieerd.
In het huidige testbeleid worden soms Ct-waardes tussen 35 en 45 gerapporteerd, die eigenlijk als onbetrouwbaar moeten worden beschouwd [16]. Opmerkelijk is dat hoge aantallen nCoV2019-RNA-deeltjes zowel bij a-symptomatische als ernstig zieke COVID-19-patiënten werden waargenomen, wat een voorspelling van gezondheidsrisico’s enkel op basis van een positieve RT-qPCR-test lastig maakt [17]. Concentraties van virusdeeltjes (virale lading) tussen twee RT-qPCR-positief gediagnosticeerde monsters kunnen bovendien meer dan 1 miljoen keer verschillen. Toch worden deze monsters als statistisch gelijkwaardig beschouwd, daar rapportering uitsluitend gebeurt op basis van kwalitatieve (positieve of negatieve) classificatie en niet op basis van meer genuanceerde kwantitatieve Ct-waarden . In de uitslagen voor de RT-qPCR-test wordt geen toelichting gegeven hoe een positieve of negatieve classificatie tot stand is gekomen; positief of negatief voor de verschillende probes op het E-gen en RdRp-gen.
De coronatest kan geenszins uitsluiten dat andere virussen of bacteriën (mede) de oorzaak kunnen zijn van de ziektesymptomen van de geteste persoon
Onder ideale omstandigheden suggereren de data van de RT-qPCR-test een hoge specificiteit (98 -100 %). De specificiteit verwijst naar het vermogen van de test om negatieve gevallen correct te detecteren. De sensitiviteit verwijst naar het vermogen om positieve gevallen correct te detecteren; deze varieert tussen de 63 en 78%. Omdat laboratoria verschillende testen en extractie methoden gebruiken en niet alle laboratoria Ct-waardes rapporteren, wordt naar de overheid en de patiënt enkel het resultaat (positief of negatief) gecommuniceerd. In het licht van bovenstaande problemen is het duidelijk dat dit problematisch is en dat het beter is te streven naar een algemeen algoritme dat door verschillende laboratoria gebruikt kan worden voor een meer genuanceerde kwantitatieve interpretatie [18].
Bovendien zijn er dringend kringstudies nodig waarbij dezelfde monsters door meerdere laboratoria getest worden voor kwaliteitscontrole (sensitiviteit, specificiteit, vals positief, vals negatief, universele standaard) of om de betrouwbaarheid te vergelijken van verschillende testen. [3, 18-20].
Hoge betrouwbaarheid van testen cruciaal voor juiste diagnose en passende maatregelen
Omdat de meeste mensen niet eerder getest zijn, is niet met zekerheid te bepalen of een positieve RT-qPCR-test een oude of een nieuwe infectie betreft. Vooralsnog worden deze mensen ook zonder klachten gezien als een nieuwe besmetting en verplicht gesteld in quarantaine te gaan [18]. Door het inzetten van aanvullende onafhankelijke testen kan het mogelijk worden om onderscheid te maken tussen oude en nieuwe infecties. Zo kan de mate waarin nCoV-19 infectieus/besmettelijk is bepaald worden door een in vitro virus titer-bepaling (TCID50-bepalingen) aan de hand van routinematige testen in vero-cellen. Deze testen zijn echter arbeidsintensief, tijdrovend en moeilijk te organiseren op grote schaal. Enkel voor monsters van patiënten met een zeer hoge viruslading (lage Ct-waarde en afgenomen binnen acht dagen van infectie) werden infectieuze virusdeeltjes aangetoond in de TCID50-test [17].
Een andere mogelijkheid voor het aantonen van een doorgemaakte infectie is het bepalen van de aanwezigheid van antistoffen in een bloedmonster. De aanwezigheid van verschillende antistoffen IgM, IgA en IgG antistoffen werden in beperkte klinische studies aangetoond na vijf tot veertien dagen van infectie. Naast het feit dat deze testen nog niet uitvoerbaar zijn op grote schaal, blijkt uit verschillende reviews dat kwalitatief beter opgezette klinische onderzoeken urgent zijn om de betrouwbaarheid van deze testen te kunnen waarborgen [21-25].
De steeds luidere roep om nog meer te testen en gebruik te maken van buitenlandse laboratoria, vraagt eveneens blijvende aandacht voor de kwaliteit van de testprocedure
De betrouwbaarheid van de immunologische testen wordt mede bepaald aan de hand van resultaten afkomstig uit de RT-qPCR-testen. In de gebieden waar het hoogst aantal overlijdens van COVID-19-patiënten werd vastgesteld, tonen studies aan dat gemiddeld slechts 20% van de bevolking aantoonbare antistoffen heeft [26]. Daarnaast is er een toenemend bewijs dat cellulaire immuniteit van T-cellen een belangrijke rol spelen in de bescherming voor virale infecties [26]. Het is dus nog onzeker of de serologische testen een rol kunnen spelen in de diagnose van acute en a-symptomatische patiënten en transmissie van het virus zowel op individueel als groepsniveau [23]. Ook is niet bekend in welke mate een positieve immuunrespons bescherming biedt tegen infectie en hoe lang deze aanhoudt. Een virus-neutralisatie-test kan aantonen of in een bloedmonster antistoffen aanwezig zijn die het virus kunnen neutraliseren. Deze testen waarbij vanwege veiligheidsredenen meestal gebruik gemaakt wordt van een pseudovirus staan nog in de kinderschoenen en zijn nog onvoldoende gevalideerd [22].
Minder en beter testen voorkomt onnodige schade in welzijn en economie
De steeds luidere roep om nog meer te testen en gebruik te maken van buitenlandse laboratoria, gepoolde monsters, of rioolwateronderzoek om regionale haarden op te sporen, vraagt eveneens blijvende aandacht voor de kwaliteit van de testprocedure. Recent wordt ook een oplossing gezocht voor het capaciteitsprobleem door het inzetten van nieuwe commerciële sneltesten, die onder grote tijdsdruk ontwikkeld worden. De meeste van deze zogenaamde point of care-testen zijn echter gebaseerd op antigeen-detectie en kunnen alleen hoge concentraties van het manteleiwit aantonen. De sneltesten zijn minder arbeidsintensief en nemen minder tijd in beslag voor een uitslag (ongeveer 30 minuten in plaats van enkele uren of langer voor een RT-qPCR-test). Daar staat echter tegenover dat ze veel minder gevoelig zijn dan de RT-qPCR-test [27]. De betrouwbaarheid en toepasbaarheid van de nieuwe point of care-testen worden momenteel vergeleken met de resultaten die afkomstig zijn van RT-qPCR- en serologische testen, die echter zelf nog onvoldoende gevalideerd zijn.
Om de kwaliteit van testen te verhogen en testresultaten betrouwbaarder te kunnen duiden, is het beter om testen alleen in te zetten voor mensen met ziektesymptomen. Het veelvuldig testen van mensen met milde of a-symptomatische klachten in gebieden waar nCoV2019 al veel voorkomt, heeft qua behandeling geen toegevoegde waarde. Er bestaat voor deze mensen geen specifieke behandeling en bijgevolg kan de test op dit vlak ook geen verschil maken. Als men testen niet meer gebruikt voor deze doelgroep kan men de vrijgekomen testcapaciteit inzetten voor zieke patiënten en zorgpersoneel [16], bijvoorbeeld om bij patiënten met matige tot ernstige griepverschijnselen een aanvullende CT-scan, serologisch, immunologisch en nutritioneel onderzoek uit te voeren. Hierdoor kunnen de nCoV2019-besmettingsgraad en ernstige COVID-19-ziekterisico’s betrouwbaarder ingeschat worden en verantwoorder gebruikt worden voor meer selectieve verplichte quarantainemaatregelen [28-30].
Een nieuw griepseizoen vraagt om reflectie op het huidig beleid
Met de koudere temperaturen staan we aan de vooravond van een nieuw griepseizoen en neemt de kans op een verkoudheid en griepverschijnselen door allerlei virussen, zoals het influenzavirus en het coronavirus toe. Het duiden van een nCoV2019-besmetting uitsluitend op basis van een RT-qPCR-test wordt in dit seizoen nog lastiger. Dit toont ons nog meer het belang van een valide en betrouwbare test- en diagnoseprocedure die toelaat om te differentiëren tussen verschillende soorten infecties en de besmettelijkheid daarvan voor anderen.
https://www.hpdetijd.nl/2(...)et-testbeleid-faalt/
Zeker interessant materiaal dit.
https://www.ntvg.nl/artik(...)-sneltesten/volledig
Hier staat ook iets over zwak positieve pcr, waarbij de gedachte idd is dat men niet meer besmettelijk is. Goed nieuws is in idee geval dat als sneltesten valsnegatief zijn, het vaker deze zwakke deeltjes zijn.
Maar ik zou je titel veranderen: je kan wel positief zijn, maar niet meer besmettelijk. Positief is positief.
https://www.ntvg.nl/artik(...)-sneltesten/volledig
Hier staat ook iets over zwak positieve pcr, waarbij de gedachte idd is dat men niet meer besmettelijk is. Goed nieuws is in idee geval dat als sneltesten valsnegatief zijn, het vaker deze zwakke deeltjes zijn.
Maar ik zou je titel veranderen: je kan wel positief zijn, maar niet meer besmettelijk. Positief is positief.
Wordt in Nederland het aantal vals positieven van het totaal afgehaald? is daar informatie over?quote:
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |