CUL Culinesse à gogo
Het forum voor al je culinaire uitspattingen, hoogstandjes en rampen, en voor al je kook-gerelateerde vragen.
En ik die rotte paprika's maar weggooien kennelijk moet ik ze inbliken en verkopen als Spaanse lekkernij ipv ze aan schapen te geven.quote:Op vrijdag 7 mei 2021 09:46 schreef Sicstus het volgende:
Enige tijd geleden was het Spaanse/Portugese (oftewel Iberische) week bij de Lidl. Mijn oog viel op een paar intrigerende blikjes met gevulde paprika:
[ afbeelding ]
Er zijn drie varianten, ik heb ze alledrie aangeschaft. De varianten zijn: 'Bacalao', oftewel kabeljauw (en garnalen), 'Carne', oftewel vleesch, en 'Merluza y gambas', oftewel heek en garnalen. De garnalen worden dus bij deze laatste variant expliciet benoemd, maar de kabeljauwvariant heet simpelweg 'Bacalao' in plaats van 'Bacalao y gambas'.
Raadselachtig.
Nou, openmaken dan maar:
[ afbeelding ]
Per blikje vinden we vier stukken gevulde paprika; bovenstaande foto heb ik genomen nadat ik er van elke variant al eentje had uitgehaald.
De stukken paprika zijn mooi rood, de vulling is een oranje/beige mousse-achtige substantie:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Wel opvallend is dat de vulling er nagenoeg hetzelfde uitziet; ik zou toch verwachten dat met name de 'Carne'-variant er wat anders zou uitzien; meer gehaktachtig. Maar dat is niet het geval.
De smaaktest valt tegen: niet alleen zien ze er allemaal hetzelfde uit, ze smaken ook allemaal nagenoeg hetzelfde, heel flauw. In de verste verte is geen geen vis, garnalen of vleessmaak te bekennen.
Storender is dat de eetsensatie bij elke hap verstoord wordt door rare harde stukjes; zijn dat ongare stukjes paprika, stukjes van het steeltje van de paprika die per ongeluk zijn achtergebleven, of stukjes bot/graat? Het doet me in ieder geval kokhalzen
Nee, deze 'delicatessen' mogen de Spanjolen houden! Lekker in het schap laten liggen bij de volgende 'Iberische' week.
Op woensdag 31 januari 2007 19:20 schreef Lord_Vetinari het volgende:
Ik heb veel stomme posts gezien op fora, maar deze zit toch wel in de top 10 (voorzichtig geschat; het kan ook de top 5 zijn). Nou ik sta iig in zijn top 10
Ik heb veel stomme posts gezien op fora, maar deze zit toch wel in de top 10 (voorzichtig geschat; het kan ook de top 5 zijn). Nou ik sta iig in zijn top 10
Weer een uniek product van de Lidl, uit hun Belgische week: de klassieke Gentse waterzooi met kip!
In een modern, handzaam pot van 800 ml, zodat je het rustig jarenlang in de kast kunt laten staan terwijl je de moed verzamelt om eraan te beginnen.
Voor wie het gerecht niet kent is er natuurlijk een wikipedia-artikel, maar in het kort: het is een soort soep van kip, groenten, aardappelen en room. In de middeleeuwen werd het met vis uit de Gentse sloten en grachten gemaakt, maar daar loosde men hun afval en stront in dus dat was niet al te fris. Toen is men op kip overgegaan.
In de pan ziet het best appetijtelijk uit, maar dat komt misschien door de belichting:
Eenmaal in het schaaltje ziet het er wat grijzer van kleur uit op de foto's, dus dat is wat minder aantrekkelijk. We treffen stukjes aardappel en groenten aan, en redelijk grote stukjes kip:
Ik heb maar de helft gebruikt, 400 ml dus, want dit spul is zo'n 100 kcal per 100 ml; de helft is dus genoeg voor een lunch bijvoorbeeld, als er een sneetje brood bij neem zoals ik heb gedaan. Niet authentiek wellicht, maar je moet wat.
Qua smaak valt het niet tegen: een gewone kippensoepsmaak eigenlijk. Alleen het mondgevoel is verschillend; in Nederland zijn we gewend aan heldere kippensoep, dus deze variant met room voelt vreemd aan in de mond. Niet helemaal mijn ding, soepen (of andere gerechten) met room, en daarom is het voor mij een eenmalig probeersel, maar vies is het niet.
Voedingswaarden kan ik helaas niet geven, want ik heb de pot al weggegooid.
Eindoordeel: 6,5
In een modern, handzaam pot van 800 ml, zodat je het rustig jarenlang in de kast kunt laten staan terwijl je de moed verzamelt om eraan te beginnen.
Voor wie het gerecht niet kent is er natuurlijk een wikipedia-artikel, maar in het kort: het is een soort soep van kip, groenten, aardappelen en room. In de middeleeuwen werd het met vis uit de Gentse sloten en grachten gemaakt, maar daar loosde men hun afval en stront in dus dat was niet al te fris. Toen is men op kip overgegaan.
In de pan ziet het best appetijtelijk uit, maar dat komt misschien door de belichting:
Eenmaal in het schaaltje ziet het er wat grijzer van kleur uit op de foto's, dus dat is wat minder aantrekkelijk. We treffen stukjes aardappel en groenten aan, en redelijk grote stukjes kip:
Ik heb maar de helft gebruikt, 400 ml dus, want dit spul is zo'n 100 kcal per 100 ml; de helft is dus genoeg voor een lunch bijvoorbeeld, als er een sneetje brood bij neem zoals ik heb gedaan. Niet authentiek wellicht, maar je moet wat.
Qua smaak valt het niet tegen: een gewone kippensoepsmaak eigenlijk. Alleen het mondgevoel is verschillend; in Nederland zijn we gewend aan heldere kippensoep, dus deze variant met room voelt vreemd aan in de mond. Niet helemaal mijn ding, soepen (of andere gerechten) met room, en daarom is het voor mij een eenmalig probeersel, maar vies is het niet.
Voedingswaarden kan ik helaas niet geven, want ik heb de pot al weggegooid.
Eindoordeel: 6,5
Sinterklaas, Sinterklaas, en NATUURLIJK ZWARTE PIET!
Op de pot zie ik 4 porties staan, dat zijn dan wel heel magere porties.
"A push and a rush and the land we stand on is ours" - Turrican
Whiskyplankje
Whiskyplankje
Gisteren de kapsalon en kip piri piri van de streetfoodweken gehad. Het krokante jasje van de kip was flauw maar wel pittig. De kapsalon was een drama, slappe friet en weinig vlees.
Toevallig vandaag ook dus de chinese tomatensoep op van padifoods. Zeker een aanrader met een broodje! 8/10
Onlangs bestelde ik wat potten van onvolprezen JIF pindakaas bij Kelly's Expat Shop, en besloot ik om wat Angelsaksische delicatessen mee te bestellen. Altijd interessant om te proberen!
De Britten hebben een aantal soorten voedsel die bij ons nagenoeg onbekend zijn. Een voorbeeld zijn de zogenaamde 'pies' en 'puddings' of 'puds'. Het betreft hier een soort taartvormige deegwaren die gevuld zijn met voornamelijk vlees, soms aangevult met groenten of kaas. Veelvoorkomende vullingen zijn 'Steak & Kidney', 'Beef & Onion', 'Cheese & Onion'.
Onze saucijzenbroodjes of Brabantse worstenbroodjes (en aanverwante producten als frikandelbroodjes e.d.) komen misschien nog het meest in de buurt. Ook bapao's zijn enigszins verwant.
Enfin, het merk bij uitstek voor kant-en-klare pies en puds is 'Fray Bentos'. Ik had eigenlijk een pie gewild, de grotere en duurdere producten, maar die waren uitverkocht, dus ik kocht een 'pudding', een kleiner deeghapje, en dan in de smaak Steak & Kidney, rundvlees en niertjes dus.
Kennelijk bestaat het bedrijf al sinds 1881, we hebben dus te maken met een producent van hoogwaardige kwaliteitsproducten, anders hou je het niet zo lang uit.
Een aanwijzing dat we hier niet zomaar met een junkfoodproduct te maken hebben waarvoor uitsluitend separatorvlees is gebruikt, maar echt vlees, is dat er kennelijk nog stukjes bot in kunnen zitten.
De ingredientenlijst is eveneens indicatief voor een ambachtelijk product: allemaal natuurlijke ingredienten die je ook in je eigen baksels zou gebruiken.
Afijn, de instructies instrueren ons om het deksel eraf te trekken en het aldus geopende blik omgekeerd op een bord of schotel te plaatsen, en de hele boel 90 seconden in de magnetron te verwarmen. Het idee is dat je daarna het blik simpelweg kunt oppakken en dat de 'pudding' dan op het bord achterblijft, ongeveer volgens hetzelfde principe als de bekende Mona-puddinkjes.
Echter, de praktijk is weerbarstig:
De inhoud van de pudding ligt inderdaad op het bord, maar het omhullende stuk deegwaar blijft achter in het blik, en zal handmatig daaruit verwijderd moeten worden. Dit is ook het moment waarop we ons realiseren het schoteltje dat we gebruikt hebben dreigt over te lopen door de jus; we're gonna need a bigger boat.
Het omhulsel plaatsen we vervolgens terug op het bergje vleesachtige spul, en dan hebben we hoe het er ongeveer uit zou moeten zien.
Je kunt je voorstellen dat dit niet eenvoudig te eten is; een qua consistentie wat rubberachtig stukje deeg, dat los op een bergje vleesproduct met de consistentie van kattevoer ligt. Na het nemen van de laatste foto heb ik het deeg dus maar wat opzij geschoven en het vlees apart geproefd. Hiermee is niet echt iets mis, het smaakt naar het, altijd wat armzalige, 'stoofvlees' wat je bij kant-en-klare magnetronhutspot krijgt.
Het deegwaar is heel apart, een kruising tussen natte ontbijtkoek en rauw deeg, ongeveer. Zoetig en een beetje kauwgomachtig. Ik heb eigenlijk nog nooit zoiets in mijn mond gehad en ik weet ook niet wat ik ervan moet vinden. Ik heb er een paar hapjes van gegeten en dat was niet vies of onplezierig, maar ik had niet de behoefte om het helemaal te verorberen, wat voor mij een zeldzaamheid is.
Al met al een bijzondere kennismaking met een typisch Brits product. Ik geef het een 5 als eindcijfer: allemaal niet echt vies, maar het vlees is wat armetierig en niet bijzonder, en het deegachtige omhulsel is gewoon een beetje raar; misschien een 'acquired taste'.
Als het structureel wat beter in elkaar had gezeten was het misschien een krappe voldoende geworden.
De Britten hebben een aantal soorten voedsel die bij ons nagenoeg onbekend zijn. Een voorbeeld zijn de zogenaamde 'pies' en 'puddings' of 'puds'. Het betreft hier een soort taartvormige deegwaren die gevuld zijn met voornamelijk vlees, soms aangevult met groenten of kaas. Veelvoorkomende vullingen zijn 'Steak & Kidney', 'Beef & Onion', 'Cheese & Onion'.
Onze saucijzenbroodjes of Brabantse worstenbroodjes (en aanverwante producten als frikandelbroodjes e.d.) komen misschien nog het meest in de buurt. Ook bapao's zijn enigszins verwant.
Enfin, het merk bij uitstek voor kant-en-klare pies en puds is 'Fray Bentos'. Ik had eigenlijk een pie gewild, de grotere en duurdere producten, maar die waren uitverkocht, dus ik kocht een 'pudding', een kleiner deeghapje, en dan in de smaak Steak & Kidney, rundvlees en niertjes dus.
Kennelijk bestaat het bedrijf al sinds 1881, we hebben dus te maken met een producent van hoogwaardige kwaliteitsproducten, anders hou je het niet zo lang uit.
Een aanwijzing dat we hier niet zomaar met een junkfoodproduct te maken hebben waarvoor uitsluitend separatorvlees is gebruikt, maar echt vlees, is dat er kennelijk nog stukjes bot in kunnen zitten.
De ingredientenlijst is eveneens indicatief voor een ambachtelijk product: allemaal natuurlijke ingredienten die je ook in je eigen baksels zou gebruiken.
Afijn, de instructies instrueren ons om het deksel eraf te trekken en het aldus geopende blik omgekeerd op een bord of schotel te plaatsen, en de hele boel 90 seconden in de magnetron te verwarmen. Het idee is dat je daarna het blik simpelweg kunt oppakken en dat de 'pudding' dan op het bord achterblijft, ongeveer volgens hetzelfde principe als de bekende Mona-puddinkjes.
Echter, de praktijk is weerbarstig:
De inhoud van de pudding ligt inderdaad op het bord, maar het omhullende stuk deegwaar blijft achter in het blik, en zal handmatig daaruit verwijderd moeten worden. Dit is ook het moment waarop we ons realiseren het schoteltje dat we gebruikt hebben dreigt over te lopen door de jus; we're gonna need a bigger boat.
Het omhulsel plaatsen we vervolgens terug op het bergje vleesachtige spul, en dan hebben we hoe het er ongeveer uit zou moeten zien.
Je kunt je voorstellen dat dit niet eenvoudig te eten is; een qua consistentie wat rubberachtig stukje deeg, dat los op een bergje vleesproduct met de consistentie van kattevoer ligt. Na het nemen van de laatste foto heb ik het deeg dus maar wat opzij geschoven en het vlees apart geproefd. Hiermee is niet echt iets mis, het smaakt naar het, altijd wat armzalige, 'stoofvlees' wat je bij kant-en-klare magnetronhutspot krijgt.
Het deegwaar is heel apart, een kruising tussen natte ontbijtkoek en rauw deeg, ongeveer. Zoetig en een beetje kauwgomachtig. Ik heb eigenlijk nog nooit zoiets in mijn mond gehad en ik weet ook niet wat ik ervan moet vinden. Ik heb er een paar hapjes van gegeten en dat was niet vies of onplezierig, maar ik had niet de behoefte om het helemaal te verorberen, wat voor mij een zeldzaamheid is.
Al met al een bijzondere kennismaking met een typisch Brits product. Ik geef het een 5 als eindcijfer: allemaal niet echt vies, maar het vlees is wat armetierig en niet bijzonder, en het deegachtige omhulsel is gewoon een beetje raar; misschien een 'acquired taste'.
Als het structureel wat beter in elkaar had gezeten was het misschien een krappe voldoende geworden.
Sinterklaas, Sinterklaas, en NATUURLIJK ZWARTE PIET!
deze straks
Dit mag geen carbonara heten van een 'echte ' Italiaan maar lijkt me best lekker. Zat in mijn too good to go pakket
Dit mag geen carbonara heten van een 'echte ' Italiaan maar lijkt me best lekker. Zat in mijn too good to go pakket
Op woensdag 19 januari 2011 22:10 schreef JaneDoe het volgende:
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
Ben benieuwdquote:
deze straks
[ afbeelding ]
Dit mag geen carbonara heten van een 'echte ' Italiaan maar lijkt me best lekker. Zat in mijn too good to go pakket
Wel iets om niet elke dag te eten he...653 kcal en maar 130 gram groente
Sinterklaas, Sinterklaas, en NATUURLIJK ZWARTE PIET!
ja maar ik heb klein maagje, dus eet sowieso niet in één keer op!quote:
[..]
Ben benieuwd
Wel iets om niet elke dag te eten he...653 kcal en maar 130 gram groente
Op woensdag 19 januari 2011 22:10 schreef JaneDoe het volgende:
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
Maar hoe was het nou?quote:
[..]
ja maar ik heb klein maagje, dus eet sowieso niet in één keer op!
Sinterklaas, Sinterklaas, en NATUURLIJK ZWARTE PIET!
Ziet er goed uit.quote:
deze straks
[ afbeelding ]
Dit mag geen carbonara heten van een 'echte ' Italiaan maar lijkt me best lekker. Zat in mijn too good to go pakket
Ja ik ben ook nieuwsgierig @Olequote:
Heeft inderdaad niets met echte carbonara te maken, maar is wel érg lekker!quote:
deze straks
[ afbeelding ]
Dit mag geen carbonara heten van een 'echte ' Italiaan maar lijkt me best lekker. Zat in mijn too good to go pakket
The remedy is the experience.
Hij was zeker lekker!quote:
[..]
Heeft inderdaad niets met echte carbonara te maken, maar is wel érg lekker!
Op woensdag 19 januari 2011 22:10 schreef JaneDoe het volgende:
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
Tja, heb hem opgegeten na een avondje in de kroeg, dus dan is alles lekkerquote:
[..]
LOL met smacht wachtten we op een review. Krijgen we 1 zin bestaande uit 4 woorden.
Heb dan ook geen foto's, maar toch even een review:
Fijne van de stoommaaltijden is dat ze vers zijn.
misschien zag mijn maaltijd er nog wel beter uit dan op het plaatje. Bereiden super makkelijk, 5 minuten in de magnetron.
Ingredienten allemaal aanwezig en herkenbaar. Verder was de saus prima en ik heb hem bijna in één keer opgegeten. Normaal kost hij 4,99.
Deze zat in een too good to go pakket voor 3,99
Hele pakket was ruim 15 euro waard, dus absoluut een goede deal.
cijfer: 8
Op woensdag 19 januari 2011 22:10 schreef JaneDoe het volgende:
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
Waarschijnlijk wordt het in het land van herkomst erg gewaardeerd. Ik kan me voorstellen dat eters uit andere landen een gelijksoortig oordeel zullen geven over onze Unox hamburgers die je uit het schap haalt in de supermarkt.quote:
Onlangs bestelde ik wat potten van onvolprezen JIF pindakaas bij Kelly's Expat Shop, en besloot ik om wat Angelsaksische delicatessen mee te bestellen. Altijd interessant om te proberen!
De Britten hebben een aantal soorten voedsel die bij ons nagenoeg onbekend zijn. Een voorbeeld zijn de zogenaamde 'pies' en 'puddings' of 'puds'. Het betreft hier een soort taartvormige deegwaren die gevuld zijn met voornamelijk vlees, soms aangevult met groenten of kaas. Veelvoorkomende vullingen zijn 'Steak & Kidney', 'Beef & Onion', 'Cheese & Onion'.
Onze saucijzenbroodjes of Brabantse worstenbroodjes (en aanverwante producten als frikandelbroodjes e.d.) komen misschien nog het meest in de buurt. Ook bapao's zijn enigszins verwant.
Enfin, het merk bij uitstek voor kant-en-klare pies en puds is 'Fray Bentos'. Ik had eigenlijk een pie gewild, de grotere en duurdere producten, maar die waren uitverkocht, dus ik kocht een 'pudding', een kleiner deeghapje, en dan in de smaak Steak & Kidney, rundvlees en niertjes dus.
[ afbeelding ]
Kennelijk bestaat het bedrijf al sinds 1881, we hebben dus te maken met een producent van hoogwaardige kwaliteitsproducten, anders hou je het niet zo lang uit.
[ afbeelding ]
Een aanwijzing dat we hier niet zomaar met een junkfoodproduct te maken hebben waarvoor uitsluitend separatorvlees is gebruikt, maar echt vlees, is dat er kennelijk nog stukjes bot in kunnen zitten.
De ingredientenlijst is eveneens indicatief voor een ambachtelijk product: allemaal natuurlijke ingredienten die je ook in je eigen baksels zou gebruiken.
[ afbeelding ]
Afijn, de instructies instrueren ons om het deksel eraf te trekken en het aldus geopende blik omgekeerd op een bord of schotel te plaatsen, en de hele boel 90 seconden in de magnetron te verwarmen. Het idee is dat je daarna het blik simpelweg kunt oppakken en dat de 'pudding' dan op het bord achterblijft, ongeveer volgens hetzelfde principe als de bekende Mona-puddinkjes.
Echter, de praktijk is weerbarstig:
[ afbeelding ]
De inhoud van de pudding ligt inderdaad op het bord, maar het omhullende stuk deegwaar blijft achter in het blik, en zal handmatig daaruit verwijderd moeten worden. Dit is ook het moment waarop we ons realiseren het schoteltje dat we gebruikt hebben dreigt over te lopen door de jus; we're gonna need a bigger boat.
Het omhulsel plaatsen we vervolgens terug op het bergje vleesachtige spul, en dan hebben we hoe het er ongeveer uit zou moeten zien.
[ afbeelding ]
Je kunt je voorstellen dat dit niet eenvoudig te eten is; een qua consistentie wat rubberachtig stukje deeg, dat los op een bergje vleesproduct met de consistentie van kattevoer ligt. Na het nemen van de laatste foto heb ik het deeg dus maar wat opzij geschoven en het vlees apart geproefd. Hiermee is niet echt iets mis, het smaakt naar het, altijd wat armzalige, 'stoofvlees' wat je bij kant-en-klare magnetronhutspot krijgt.
Het deegwaar is heel apart, een kruising tussen natte ontbijtkoek en rauw deeg, ongeveer. Zoetig en een beetje kauwgomachtig. Ik heb eigenlijk nog nooit zoiets in mijn mond gehad en ik weet ook niet wat ik ervan moet vinden. Ik heb er een paar hapjes van gegeten en dat was niet vies of onplezierig, maar ik had niet de behoefte om het helemaal te verorberen, wat voor mij een zeldzaamheid is.
Al met al een bijzondere kennismaking met een typisch Brits product. Ik geef het een 5 als eindcijfer: allemaal niet echt vies, maar het vlees is wat armetierig en niet bijzonder, en het deegachtige omhulsel is gewoon een beetje raar; misschien een 'acquired taste'.
Als het structureel wat beter in elkaar had gezeten was het misschien een krappe voldoende geworden.
Ik zou bijna denken, laat het bovenste grijze spul weg en prop het vlees in een broodje. beetje ijsbergsla erbij. De jus ziet er niet slecht uit.quote:
Onlangs bestelde ik wat potten van onvolprezen JIF pindakaas bij Kelly's Expat Shop, en besloot ik om wat Angelsaksische delicatessen mee te bestellen. Altijd interessant om te proberen!
De Britten hebben een aantal soorten voedsel die bij ons nagenoeg onbekend zijn. Een voorbeeld zijn de zogenaamde 'pies' en 'puddings' of 'puds'. Het betreft hier een soort taartvormige deegwaren die gevuld zijn met voornamelijk vlees, soms aangevult met groenten of kaas. Veelvoorkomende vullingen zijn 'Steak & Kidney', 'Beef & Onion', 'Cheese & Onion'.
Onze saucijzenbroodjes of Brabantse worstenbroodjes (en aanverwante producten als frikandelbroodjes e.d.) komen misschien nog het meest in de buurt. Ook bapao's zijn enigszins verwant.
Enfin, het merk bij uitstek voor kant-en-klare pies en puds is 'Fray Bentos'. Ik had eigenlijk een pie gewild, de grotere en duurdere producten, maar die waren uitverkocht, dus ik kocht een 'pudding', een kleiner deeghapje, en dan in de smaak Steak & Kidney, rundvlees en niertjes dus.
[ afbeelding ]
Kennelijk bestaat het bedrijf al sinds 1881, we hebben dus te maken met een producent van hoogwaardige kwaliteitsproducten, anders hou je het niet zo lang uit.
[ afbeelding ]
Een aanwijzing dat we hier niet zomaar met een junkfoodproduct te maken hebben waarvoor uitsluitend separatorvlees is gebruikt, maar echt vlees, is dat er kennelijk nog stukjes bot in kunnen zitten.
De ingredientenlijst is eveneens indicatief voor een ambachtelijk product: allemaal natuurlijke ingredienten die je ook in je eigen baksels zou gebruiken.
[ afbeelding ]
Afijn, de instructies instrueren ons om het deksel eraf te trekken en het aldus geopende blik omgekeerd op een bord of schotel te plaatsen, en de hele boel 90 seconden in de magnetron te verwarmen. Het idee is dat je daarna het blik simpelweg kunt oppakken en dat de 'pudding' dan op het bord achterblijft, ongeveer volgens hetzelfde principe als de bekende Mona-puddinkjes.
Echter, de praktijk is weerbarstig:
[ afbeelding ]
De inhoud van de pudding ligt inderdaad op het bord, maar het omhullende stuk deegwaar blijft achter in het blik, en zal handmatig daaruit verwijderd moeten worden. Dit is ook het moment waarop we ons realiseren het schoteltje dat we gebruikt hebben dreigt over te lopen door de jus; we're gonna need a bigger boat.
Het omhulsel plaatsen we vervolgens terug op het bergje vleesachtige spul, en dan hebben we hoe het er ongeveer uit zou moeten zien.
[ afbeelding ]
Je kunt je voorstellen dat dit niet eenvoudig te eten is; een qua consistentie wat rubberachtig stukje deeg, dat los op een bergje vleesproduct met de consistentie van kattevoer ligt. Na het nemen van de laatste foto heb ik het deeg dus maar wat opzij geschoven en het vlees apart geproefd. Hiermee is niet echt iets mis, het smaakt naar het, altijd wat armzalige, 'stoofvlees' wat je bij kant-en-klare magnetronhutspot krijgt.
Het deegwaar is heel apart, een kruising tussen natte ontbijtkoek en rauw deeg, ongeveer. Zoetig en een beetje kauwgomachtig. Ik heb eigenlijk nog nooit zoiets in mijn mond gehad en ik weet ook niet wat ik ervan moet vinden. Ik heb er een paar hapjes van gegeten en dat was niet vies of onplezierig, maar ik had niet de behoefte om het helemaal te verorberen, wat voor mij een zeldzaamheid is.
Al met al een bijzondere kennismaking met een typisch Brits product. Ik geef het een 5 als eindcijfer: allemaal niet echt vies, maar het vlees is wat armetierig en niet bijzonder, en het deegachtige omhulsel is gewoon een beetje raar; misschien een 'acquired taste'.
Als het structureel wat beter in elkaar had gezeten was het misschien een krappe voldoende geworden.
Paar jaar geleden had ik deze maar vond em helaas flauw, zelfs met veel extra peper en parmezaan erdoor.quote:
deze straks
[ afbeelding ]
Dit mag geen carbonara heten van een 'echte ' Italiaan maar lijkt me best lekker. Zat in mijn too good to go pakket
Wat er ook gebeurt; altijd blijven lachen :-)
Over stoommaaltijden gesproken, ik ben inmiddels fan de AH Aziatische kip in zwarte bonensaus. Die is nieuw, ik was altijd al wel fan van de Kip Rozemarijn maar ik denk dat dit mijn nieuwe favoriet is. Er zitten geen zwarte bonen in, het is echt een soort jus van zwarte bonen voor de noedels met een markante smaak.
Dat combineert allemaal uitstekend met de kip, de peulen, paksoy en de champignons, tauge geeft altijd iets extra's maar het mooie is 'het pepertje' om maar zo'n afschuwelijk tv-kok verkleinwoord te gebruiken. Het is niet heel pittig maar er brandt iets op de achtergrond en achterin de mond, niet op de tong.
Mijn complimenten, echt knap gemaakt dat zoiets in 6.5 mnuut klaar is.
Dat combineert allemaal uitstekend met de kip, de peulen, paksoy en de champignons, tauge geeft altijd iets extra's maar het mooie is 'het pepertje' om maar zo'n afschuwelijk tv-kok verkleinwoord te gebruiken. Het is niet heel pittig maar er brandt iets op de achtergrond en achterin de mond, niet op de tong.
Mijn complimenten, echt knap gemaakt dat zoiets in 6.5 mnuut klaar is.
Wees gehoorzaam. Alleen samen krijgen we de vrijheid eronder.
Thnx voor de tip! Ik wist niet dat AH nog vernieuwingen doorvoerde in hun stoommaaltijen, het is al jaren hetzelfde volgens mij, dus waren ze een beetje van mijn radar verdwenen. Maar ik ga deze dan zeker proberenquote:
Over stoommaaltijden gesproken, ik ben inmiddels fan de AH Aziatische kip in zwarte bonensaus. Die is nieuw, ik was altijd al wel fan van de Kip Rozemarijn maar ik denk dat dit mijn nieuwe favoriet is. Er zitten geen zwarte bonen in, het is echt een soort jus van zwarte bonen voor de noedels met een markante smaak.
Dat combineert allemaal uitstekend met de kip, de peulen, paksoy en de champignons, tauge geeft altijd iets extra's maar het mooie is 'het pepertje' om maar zo'n afschuwelijk tv-kok verkleinwoord te gebruiken. Het is niet heel pittig maar er brandt iets op de achtergrond en achterin de mond, niet op de tong.
Mijn complimenten, echt knap gemaakt dat zoiets in 6.5 mnuut klaar is.
Sinterklaas, Sinterklaas, en NATUURLIJK ZWARTE PIET!
Er zat een paar weken geleden een sticker 'nieuw' op, ik heb er inmiddels als 3 op. Een tijd terug kwamen ze met de 'stoomsoepen' in dezelfde verpakking maar ik hou niet zo van soep als avondmaaltijd. Ze hebben de budget Nasi met kipsate helemaal verneukt onder het mom van 'nieuwe verpakking' dus ik moest ook wat anders, dat was jammer want die was op zijn eigen onpretentieuze manier heel erg lekker met een versgebakken ei en goede sambal.quote:
[..]
Thnx voor de tip! Ik wist niet dat AH nog vernieuwingen doorvoerde in hun stoommaaltijen, het is al jaren hetzelfde volgens mij, dus waren ze een beetje van mijn radar verdwenen. Maar ik ga deze dan zeker proberen
Wees gehoorzaam. Alleen samen krijgen we de vrijheid eronder.
Haha, grappig topic! Ik wil eigenlijk deze niet zelf reviewen, want ik vind hem prijs/kwaliteit-technisch helemaal geweldig 
De curry lucht is sterk aanwezig en voor de prijs krijg je verrassend veel garnalen. Alleen de maiskolfjes vind ik niet bij het gerecht passen qua smaak.
Misschien dat iemand de proef op de som durft te nemen voor dit diepvriesgerecht van de Aldi voor ¤3.79 en er een review over kan plaatsen?
De curry lucht is sterk aanwezig en voor de prijs krijg je verrassend veel garnalen. Alleen de maiskolfjes vind ik niet bij het gerecht passen qua smaak.
Misschien dat iemand de proef op de som durft te nemen voor dit diepvriesgerecht van de Aldi voor ¤3.79 en er een review over kan plaatsen?
beter een knipoog dan een blauw oog
