Lieve Mo,
Ik heb vaak met mijn ogen gerold als je zat te mopperen over de dagelijkse dingen in je leven. De postbode die niet naar boven wilde komen om een pakketje af te leveren, je chagrijn als het winter werd of je hysterie als het tropisch heet was. Ik stelde me altijd voor dat je als een oude schildpad zonnebadend in de zon aan het genieten was, terwijl de rest van het land wegkwijnde bij de airco. Oh en natuurlijk ook om je goedbedoelde en ongevraagde levensadviezen
Heerlijk!
Ik heb ook om je gelachen. Om de relatie met je katten ("Ik heb haar op de gang gezet want ze doet gewoon waar ze zelf zin in heeft
" ), om je dagelijkse witte bolletjes met Limburgs gebakken pastei, óf met salami, om je kwart pizza (je at er toch echt meer in een jaar dan je wilde toegeven), om je natuurlijke blonde haar (
), om je regenpak, om jij in je regenpak op de fiets tegen de wind in en een berg op, om je kritiek op mijn muziek en af en toe een bandje dat je wél kon waarderen.
En ik kon je waarderen om de loyaliteit naar je moeder en Baardaap, om je scherpe opmerkingen en bijzondere kijk op het leven en omdat ik het leuk vond om met je te ouwehoeren.
Ik ga je missen!
Heel veel sterkte voor zijn nabestaanden