[FOT SC] #424 Scherp vanaf anderhalve meter

quote:

Op woensdag 16 december 2020 23:24 schreef derLudolf het volgende:
Ik heb een doka klok voor de vergroter. Die tikt wel, die zou ik ook als klok kunnen gebruiken.

Of gebruik makend van moderne hulpmiddelen, eens kijken of mijn telefoon spraakbesturing heeft. "Hey Google, set timer for 2 minutes"

Hoewel ik het nog niet heb geprobeerd om het met de foon te doen zie ik daar al wel één ergonomisch puntje opdoemen in vergelijking tot de ouderwetse timer.
Vooral een Durst Coltim, een mechanisch klokje waarop je met ruitertjes intervallen kunt instellen is bijzonder prakisch in de zin dat je blindelings nadat je een vel papier in de ontwikkelaar hebt gedompeld een lel op die knop kunt geven waardoor je na twee minuten die 'ting' krijgt.

Het electronische timertje dat ik altijd gebruikte had hetzelfde effect al was daar de knop wat lastiger te vinden.
_{Die bespeelde ik desondanks zo blindelings dat ik in de keuken nog regelmatig op het timertje dat we daar nu hebben in plaats van hem te starten een minuut bij de tijd opzet. De knoppen zitten precies andersom als op de timer die ik in de donkere kamer gebruikte}

Bij kleurenflims had ik het nog anders ingestoken, daar werkten het electronische timertje en de Coltim samen. De electronische was beduidend nauwkeuriger dus stond daar de 3:15 voor de ontwikkeling op. Stoppen en bleekfixeren was minder kritisch en ging met de Coltim evenals de vijf runs spoelen van elk minstens een minuut.

quote:

Op zondag 20 december 2020 16:03 schreef derLudolf het volgende:
Doka avontuur nog even uitgesteld De kleine fitting voor de dokalamp was nog niet binnen.

Rondje Emmen gedaan met de RB.
Verschil tussen de Pro S en de gewone achterwand is behalve het ontbreken van beveiliging tegen dubbele belichtingen dat je een extra palletje moet indrukken om naar het volgende frame te kunnen. Drukte eerst de verkeerde in en toen ging de filmdeur open

Ik was bang voor het ontbreken van die beveiliging tegen dubbele belichten, maar eigenlijk valt dat best mee. Aangezien je niets ziet na het maken van een opname weet je dat je iets moet doen. En dat dat iets twee handelingen zijn.

De kunst met een RB67 is om, zoals eigenlijk bij elke middenformaatcamera waarop transport en sluiter spannen gescheiden zijn jezelf een procedure aan te leren om ermee te fotograferen. Het is al even geleden dat ik er eentje heb mogen gebruiken maar ik weet nog dat je je met het transporteren behoorlijk kunt vergissen. Het transportje is dus het begin van alle dingen. Zodra je een opname hebt gemaakt gelijk een vers frame ervoor zetten.
_{Voor het leerproces zou het beter zijn geweest om als opwarmertje voor een RB67 niet een C330 te hebben maar een C220 waarop transport en spannen ook gescheiden zijn.}

Voor de laatste variant van de RB was een 6x8 motorcassette leverbaar die gewoon zelf transporteert na een opname, ben je in een keer van het gesodemieter af _{en ook van je geld}

Valt inderdaad nogal mee in prijs. Het gekke is dat je soms de indruk krijgt dat de meest recente onderdelen van het RB67-imperium voor de beste prijs te vinden zijn. Ik zie complete RB67 ProSD's(body, back en lens) voor zoiets als 700
Zou je een set maken van een Pro-SD, twee van die motorcassettes om de boel ergonomisch wat op te vijzelen en een goed setje lenzen dan zou dat na een goeie onderhoudsbeurt zo ongeveer een nieuwe RB betekenen die met gemak een halve eeuw mee kan.
Ik noem dat netjes voor een concept uit 1970

quote:

Op maandag 21 december 2020 22:47 schreef derLudolf het volgende:
Ik heb wat meer betaald. Maar wel erg compleet en de laatste 15 jaar niet gebruikt.

Dan is een tripje naar Uden wel een aanrader maar dan heb je ook iets

quote:

Kort daarna kwam ik nog een leuk setje tegen, uiterlijk in betere staat. Opzich wel leuk voor de handel, maar ja, wel een risico en een investering in het begin.
En meestal wil ik zelf iets houden zodra ik het heb

Soms is het handiger om voor één item gewoon een set erbij te kopen, dat samen te voegen tot jouw setje en de rest dan weer te verkopen, vooral als dat dan weer een compleet setje vormt.
Ik had zoiets bij de EVF van mijn Oly E-PL1. Los bleek die duurder dan in een setje waar ie nou eenmaal in zat en sindsdien heb ik twee E-PL1'en
_{die dingen brengen bij verkoop geen drol op dus hou ik hem er gewoon lekker bij}
Net zoiets was aan de orde bij de Sony 30mm macro waar een toch wel voordelige A58 aan vast zat. Met een heel gezin dat fotografeert kwam ie eigenlijk best wel van pas.

Nee, dan heb je ook een paar dagen vrij

De hele dag spoelende regen, min of meer aan huis gekluisterd omdat er een nieuwe monitor op komst is. Guess what, die komt dus maar niet

Eigenlijk zijn dit die dagen waarop ik een beetje heimwee krijg naar de donkere kamer waar je dan gewoon 's morgens al redelijk vroeg in verdween voor de rest van de dag en geen benul meer had van wat voor weer het nou buiten is.

quote:

Op woensdag 23 december 2020 18:48 schreef derLudolf het volgende:
Ja het wat heerlijk weer vandaag
Volgens mij had je nog wat negatieven van Zeche Zollverein die gedigitaliseerd moesten worden toch?

Klopt, gaat ergens de komende dagen maar eens gebeuren. Gewoon een dagje helemaal niks is ook wel eens aangenaam na zowat een heel jaar elke dag alles.

Wat ik zo even op het plaatje zie zijn afdrukken die er zo op het eerste gezicht goed uitzien voor zover ik dat op een foto van de afdrukken kan beoordelen.

Van een aantal dingen is het zo dat je ze min of meer kunt 'trainen', dus alleen die specifieke handeling en door dat te trainen vliegen je dokaskills met sprongen vooruit en ga je efficienter met tijd en middelen om.

Een te oefenen item is het sleutelen aan je lensboard en/of lens. Bij een Meopta zit zo'n lens iets vager vast dan wat ik bij de Durst vergroters gewend ben maar door te leren hoe het aan moet voelen word je er een stuk zelfverzekerder mee en heb je minder kans op schade.
Scherpstellen gaat al goed maar is op zich ook iets waar je eigenlijk nooit genoeg mee speelt. Gewoon een negatief in de vergroter en steeds kijken hoe dat beeld in die korrelloup verandert. Met de Paterson ging het bij mij altijd opmerkelijk goed. Na een beetje oefening kon ik met een Peak loup zelfs nog het verschil tussen de boven- en onderkant van de film nog onderscheiden.
_{Wel daarbij bedenken dat die Peak iets kostte in de orde van vijftien Patersons.}

Samenvatting: Je hebt je wel vermaakt
_{en daar is het allemaal voor bedoeld}

Tip voor dingen als lensplankjes en andere kleine onderdelen: Als we in de toekomst weer fotograficabeurzen gaan krijgen, daar zijn op de tafels heel veel bakjes te vinden met klein spul waaronder ook lensplankjes en andere onderdelen voor zo ongeveer alle populaire vergroters waarbij je dan moet duidelijk kunt zien dat er van Meopta de meesten verkocht zijn.

Zelf voornamelijk een luie kerst gehad. Monitor ontvangen, werkplek aangepast. Linux laptop afgestoft en aan monitor gehangen en tot de conclusie gekomen dat ik dit ergens in maart al had moeten doen
_{werkplek wordt nog mooier binnenkort, ik blijk nu ineens ruimte te hebben voor twee monitoren met daaraan elk twee devices (eigenlijk nog meer maar het moet wel leuk blijven).}

Hopelijk komende dagen nog wat gelegenheid en weer om wat pixeltjes vies te maken, het schiet er met name door het weer de laatste dagen schromelijk bij in en in het kader van de universele wet van behoud van ellende had ik gisteren, toen er zeven zonnen schenen even wat anders

Op de bak hiernaast wat opnamen van afgelopen najaar aan het afwerken, ik heb nogal wat backlog bij elkaar geschoten.

quote:

Op zondag 27 december 2020 01:09 schreef derLudolf het volgende:
Er zit nog wel het nodige stof op, op sommige afdrukken. Met een droge antistatische doek heb ik ze schoongemaakt, blijkbaar was dat nog niet genoeg. Isopropanol wordt daarvoor wel gebruikt dacht ik.

Beter neem je, net als voor een sensor een hele grote blaasbalg en blijf je ook die antistatische doek gebruiken. Een deel van het stof blaas je dan met die blaasbalg weg en ook een deel valt in die antistatische doek. Helemaal weg krijg je het vaak niet maar ieder stofje dat je niet krijgt is winst zeggen we dan.
Gebruik die balg ook om met grote regelmaat je negatiefhouder en ook je hele vergroter schoon te blazen. Stof is één van de grootste vijanden in de donkere kamer.

quote:

Ik heb met die landschapsfoto belicht op f/22 met een belichting van een minuut. 10 seconden een stuk karton op de voorgrond, maar ik ben er inmiddels achter dat je die beter wat kunt bewegen zodat het wat geleidelijker verloopt.

Dat bewegen klopt, let daarbij op dat het kartonnetje daar terecht komt waar de schaduw het minst scherp wordt, ofwel flink hoog. Ook weer iets waar je gewoon op kunt oefenen zonder papier te verstoken, kijk gewoon even hoe je dat kartonnetje nou het beste houdt.
De verhouding tussen belichtingstijd en doordruktijd mag wat rigoreuzer. Druk de doordruktijd altijd uit in een percentage van de belichtingstijd. Had je een plaatje bijv. tien seconden belicht en wil je meer doortekening in de lucht, dan druk je die lucht door:
25% voor een klein beetje aanzetten (diafragma twee stoppen dicht en nog een keer tien seconden)
50% voor merkbaar doordrukken(diafragma één stop dicht en nog een keer belichten)
100% voor puur drama(gewoon nog een keer belichten)
Door met percentages te werken doet je belichtingstijd er niet meer zoveel toe en heb je altijd een goeie verhouding te pakken. Onder heel beroerde omstandigheden krijg je wel negatieven waar je partijen zo'n 200% moet doordrukken om er nog iets van tekening in te krijgen. Je negatief is dan overbelicht en overontwikkeld waardoor de lichte partijen in het negatief te zwaar gedekt zijn.
_{Samenvatting: als je erg veel moet doordrukken en tegenhouden moet je je negatiefproces even nakijken}

quote:

Ik heb al iemand op MP geschreven die een Opemus 4 te koop heeft, welke maat lensplank daar in zit. Ding moet ¤25 kosten. Op eBay vragen ze voor een lensbord al meer

Bij Meopta is het inderdaad handiger om een hele set te kopen voor een paar bruikbare onderdelen.
_{Bij Durst kan het ook geen kwaad, die zijn wel eens duurder geweest.}

Toen je op Koninginnedag nog vrijmarkten had en daar ook nog gewoon mocht niezen zonder een terreurverdenking op je te laden werden daar ook wel eens vergroters verkocht. Een toenmalige kennis voelde altijd even onder iedere vergroter die hij zag wat er voor lens onder zat. Dat leverde hem op enig moment voor bijna niks een Rodagon 2.8/50mm op toen die dingen nog serieus geld kostten.
_{er zijn in de hoogtijdagen van het zelf afwerken zo'n driehonderdduizend vergroters met zooi verkocht in Nederland. De meesten zullen nog wel ergens op een zolder staan te verstoffen}

Die 10x15 voor proefjes is wel een handig idee. Beter dan op de goedkope manier stroken van grotere formaten snijden tenzij je een hele goeie papiersnijder hebt.

Ooit constateerder ik een hele maffe verandering in mijn eigen dokapraktijkje. Die trad op toen ik mijn Dahle rolsnijmes(paar tientjes) verving door een Rotatrim(paar honderdjes). Met die Rotatrim sneed ik ook proefstroken net als ik altijd met zijn voorganger deed.
Na de overstap naar die Rotatrim bleek mijn chemie ineens veel langer mee te gaan .
Na wat uitproberen met de beide messen bleek dat de Dahle bij het snijden een beduidend minder gladde kant achterliet dan de Rotatrim. Die ruwere snijkant zorgde per proefstrook dat er een hoeveelheid papiervezeltjes vanuit het coating in de vloeistof terecht kwamen en daar het normale bederf van de ontwikkelaar een handje hielpen.

Mocht je dus ergens een Rotatrim kunnen opduiken: Aanrader in alle opzichten

Van de RB67 lijkt me de 50mm de fraaiste groothoek. Ongeveer hetzelfde idee als een 50mm op een Mamiya Press maar dan in een iets vierkanter kader én, omdat spiegelreflex iets beter te bespelen dan met Press waar je steeds met twee zoekers moet werken. De meetzoeker van de camera voor de afstand en een losse opsteekzoeker voor de beeldhoek.

Zou ik nu een RB bij elkaar zoeken dan was het doel een setje met een 50, een 90 en een 180mm. Kun je zo ongeveer alles mee doen.

Ik heb zelfs nog heel even zitten kijken wat ik allemaal nodig zou hebben om zo af en toe een keer heftig middenformaat met mijn Cambo te doen waar al een 6*7 achterwand bij zit.
Kom ik op een standaardlens in de orde van zo'n 100mm, een groothoek in de orde van een Super Angulon 58mm (of zelfs een 47) en een binoloupe.
Uiteindelijk ook maar laten varen. Binoloupe is goedkoper dan ooit. Rolfilmcassettes gaat ook wel maar om een of andere reden zijn grootformaatgroothoeken nog steeds kneiterduur, zeker als je het goed wilt doen en er nog een centerfilter op doet dat soms bijna net zo prijzig is als de lens.
_{Nog zieker wordt het als je speciale groothoekcamera's uit de 60's gaat bekijken. Een Plaubel of een Brooks Verywide met daarin zo'n Super Angulon 47mm gaat nog steeds in de duizenden kosten en da's voor een camera van meer dan een halve eeuw oud toch een tikje prijzig als je hem als funcamera voor een paar keer per jaar wilt inzetten}

Blijft toch dat een RB67 voor een keer grotemensenmiddenformaat wel de beste optie is

quote:

Op dinsdag 29 december 2020 12:36 schreef derLudolf het volgende:
180 zou ik denk ik amper gebruiken, de 150 op M645 en 135 voor de C330 gebruik ik nu al weinig. Misschien gewoon eens op stap gaan met C330 en alleen 135.

De 50 moet ik ook nog eens proberen. Qua groothoek, Mamiya heeft voor de 7 meetzoeker een 43mm en de Hasselblad SWC is 38mm geloof ik?

Beide juist en beide anno nu ook nog behoorlijk aan de prijs.

Met de 7 heb ik nog nooit gefotografeerd. In meetzoekerkader wel eens twee rollen door een Fuji 645W mogen trekken. Een heel aparte ervaring met een camera die qua rap een spiegelreflex bijsloft en daarmee erg fraaie beelden maakt.
Enige dat met een meetzoeker en een supergroothoek een beetje tegenvalt is de controle die je over het beeld hebt. Het blijft met uitkaderen een beetje godzegendegreep waar je met een matglas voor honderd procent de controle in handen hebt.
_{Binnkort even de negatieven uit zowel de Mamiya Press als die Fuji645 weer eens opsnorren en door de scanner halen. Kijken of ik ze nu nog zo mooi vind als toen}

De 180mm van de RB is je beste makker als je iets met portretfotografie doet. Laagverzadigde film erachter, diafragma gewoon naar de 11 dicht en spelen maar.
_{en de 180mm voor de C's komt er best wel dicht in de buurt. Wat minder 'harsch' dan de 135mm waar op zich ook best een goed portret in zit.}

Iets te stil hier.

Gisteren eindelijk weer eens een end door de Oostvaardersplassen gelopen en met wat gebiedskennis kom je vanzelf daar waar het qua mensen lekker rustig is.
Om de nek de A77-2 met daarop de Sigma 150-500mm gewoon omdat die ook zo af en toe naar buiten moet en ook om eens te kijken of een aantal dingen waar ik met een EOS tegenaan loop met de Alfa makkelijker gaan.

Zo'n sunsetje bijvoorbeeld. Met de EOS gooi ik er een schatting tegenaan en draai mijn correctiewiel daar naar toe. Meestal vergt het een schot of twee drie om hem helemaal zo te krijgen als ik wil.
Met de Alfa vervalt die schatting en draai ik mijn correctiewiel gewoon naar links tot ik in de zoeker zie wat ik wil hebben.

Zoiets bijvoorbeeld

OVP Sunset by Ouwesok, on Flickr