Met jezelf in de knoop zitten na ontrouw partner

Ik heb even een kloon aangemaakt om dit hier te bespreken.

Ik zit met het volgende. Ruim een jaar geleden ben ik erachter gekomen dat mijn partner ontrouw is geweest. Ze heeft een aantal keren contact gehad met een ander en heeft dit mij verzwegen. Tijdens deze periode dat ze dat deed had ik het gevoel dat er iets niet klopte. Wat precies kon ik niet helemaal helder krijgen voor mezelf. Ik heb dit ook met haar besproken maar zij sprak destijds uit dat ik me nergens zorgen over hoefde te maken. Onze relatie was op dat moment ook gewoon prima en zeker niet ingekakt of wat dan ook. Toch bleef mij gevoel dat het niet helemaal goed zat. Door dit gevoel heb ik voor het eerst in 6 jaar relatie in haar mobiele telefoon gekeken. Daar kwam dus uit naar voren dat ze een Whatsapp gesprek met iemand had gewist waar ze een aantal weken contact mee had gehad. Wat ze niet gewist had waren foto's van hem die hij naar haar had gestuurd (zoenfoto's van hem alleen naar haar). Ik heb haar daar toen mee geconfronteerd en dat waren een aantal heftige dagen vol emotie. Er is volgens haar niet iets gebeurd in de zin van fysiek contact. Echter is ze wel met hem een keer wat wezen drinken op vriendschappelijke basis. Ze hebben elkaar tijdens het stappen ook nog een aantal keren gezien. Dat alles heeft ze voor mij moedwillig verzwegen terwijl ik haar tijdens die periode al eens heb gevraagd of er wat aan de hand was. Ze heeft alles wel met haar beste vriendin besproken destijds. Die heeft haar geadviseerd om het aan mij te te vertellen. Echter heeft ze dit niet gedaan omdat ze vond dat er toch niet veel aan de hand was en mij niet bezorgd wilde maken. Ik heb later nog wel eens een printscreen gevonden van Whatsapp bericht van een van zijn vrienden dat hij hun twee wel "een goede match" vindt. Ze heeft ook eerlijk tegen mij verteld dat ze tegen hem had gezegd het "wel zou hebben geweten" als ze geen relatie met mij had gehad. Voor zover de aanleiding van het geheel waar ik mee zit.....

Inmiddels zijn we een jaar verder en het sluimert in mijn gevoel nog steeds rond. Ik heb het idee dat ik mezelf niet meer ben. Ik ben veel rustiger geworden en mijn zelfvertrouwen is minder geworden. De relatie is goed en we hebben het ook nog een aantal keren besproken. Echter kom ik maar niet van het rotgevoel af. Soms denk ik er weken niet aan en soms zijn er dagen dat ik aan niets anders denk. Telkens komt de vraag naar boven of het echt niet meer was dan dit. Ik ben echt benieuwd naar jullie gedachte hier over. Wat zouden jullie mij aanraden om hier mee om te gaan? De relatie tussen ons beide is goed. Echter blijft dit gebeuren als een soort zwaard van Damocles boven mijn leven rondhangen.

quote:

Op maandag 6 juli 2020 15:56 schreef capricia het volgende:
Huh, wat is er precies gebeurd dan? Iets drinken op vriendschappelijke basis lees ik.

Is dat jullie definitie van ontrouw?

Nee, maar wel moedwillig dingen voor mij verbergen en achterhouden terwijl ik er om vraag. Ook omdat ze zelf donders goed wist dat wat ze deed niet door de beugel kon (wat er gebeurd is staat in de OP).

quote:

Op maandag 6 juli 2020 15:58 schreef herverwijderd het volgende:
Wat moet ik me voorstellen bij een zoenfoto? Dat hij een kusmondje trekt, een selfie maakt en die stuurt?

Ja.

quote:

Op maandag 6 juli 2020 16:01 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Het was niet gewoon gebruiken, hij ging echt op zoek.

Juist. En daar vond ik wat ik dacht te vinden. Ik heb in die 7 jaar tijd nog nooit haar telefoon of iets degelijks gecontroleerd om het vertrouwen er gewoon was.

quote:

Op maandag 6 juli 2020 16:05 schreef capricia het volgende:

[..]

Ja. En nu haalt hij dingen over ontrouw in zijn hoofd.

Een maand lang dingen voor mij over een ander verzwijgen die wel wat verder gingen dan simpelen appjes is voor mijn gevoel erger dan een keer dronken een ander zoenen.... Dat laatste vind ik veel minder erg. Hoe vreemd het voor anderen misschien ook klinkt.