ADD&ADHD #73 Sluiten is aanmaken!!!

quote:

Op donderdag 21 oktober 2021 11:03 schreef SpaceOdyssey het volgende:
Van de medicatie die DSW/Regenboog volledig vergoeden, welke heeft de langste werkingsduur?

Via de website van Psyq kom ik uit op Dexmethylfenidaat Retard (12 uur).

quote:

Op donderdag 21 oktober 2021 11:03 schreef SpaceOdyssey het volgende:
Van de medicatie die DSW/Regenboog volledig vergoeden, welke heeft de langste werkingsduur?

Via de website van Psyq kom ik uit op Dexmethylfenidaat Retard (12 uur).

quote:

Op maandag 25 oktober 2021 18:57 schreef littledrummergirl het volgende:

[..]
Werkingsduur verschilt in de praktijk nogal per persoon ook .

Ik heb de retard methylfenidaat van de regenboog en die werkt bij mij ongeveer n uur of zes

quote:

Op maandag 25 oktober 2021 18:52 schreef -_Guitarist_- het volgende:
Even mijn nieuwsgierigheid hoor, maar hebben jullie als mede-adhd'ers ook altijd een enorm lekker gevoel als alles even mee lijkt te zitten? Gaat lekker op het werk, heb een grote slag geslagen voor wat betreft school en heb een enorme meevaller gehad qua kosten voor een reparatie aan m'n auto. Ben er gewoon ontzettend vrolijk door en dat is best lang geleden

quote:

Op dinsdag 26 oktober 2021 17:25 schreef Broccolitaartje het volgende:

[..]
Hahahaha wat goed dat je zo lekker in je vel zit! Ik herken het op zich wel, al moet ik zeggen dat mijn grondniveau qua stemming sws al wel aan de vrolijke/positieve kant ligt. Maar als alles mee zit dan geniet ik écht van alles, bloemetjes, vallende blaadjes, het feit dat ik een lieve familie heb... Maar áls ik een keertje chagrijnig ben, dan is ook niks meer goed. Zelfde met motivatie voor dingen doen: óf ik vind het geweldig en wil het graag doen, óf ik wil het niet en vind het elk moment dat ik het wel moet doen verschrikkelijk. Er is geen middle ground

quote:

Op maandag 25 oktober 2021 18:52 schreef -_Guitarist_- het volgende:
Even mijn nieuwsgierigheid hoor, maar hebben jullie als mede-adhd'ers ook altijd een enorm lekker gevoel als alles even mee lijkt te zitten? Gaat lekker op het werk, heb een grote slag geslagen voor wat betreft school en heb een enorme meevaller gehad qua kosten voor een reparatie aan m'n auto. Ben er gewoon ontzettend vrolijk door en dat is best lang geleden

quote:

Op maandag 10 januari 2022 07:03 schreef Nexum het volgende:
Heyhey!

Ik dacht ik post even in dit topic gezien ik wat meer info wil.

Ik herken me heel veel in de symptomen van ADD/ADHD. Vooral de impulsiviteit en gebrek aan concentratie. Ik moet bijvoorbeeld als ik aan het leren ben iedere keer even opstaan en rondlopen door de kamer om weer verder te kunnen. Ik kan niet heel lang achter elkaar met iets bezig zijn, praat heel vaak hard op tegen mezelf (al schaam ik me hier totaal niet voor want het helpt mn gedachten heel goed te ordenen )

Ik ben eigenlijk altijd een hele grote kletser geweest en heel spontaan. Dacht altijd dat dit gewoon is wie ik ben. Maar sinds een jaar of 2 ondervind ik meer last van de symptomen, ook denk ik versterkt door covid/lockdown etc. Ik heb een jaar lang elke dag geblowd en merkte dat dit ik hier afhankelijk van werd dus als ik hierop reflecteer denk ik dat ik het als zelfmedicatie heb gebruikt zonder dat ik het lang doorhad. Ben nu aan het proberen te stoppen, gaat opzich prima behalve dat ik slecht inslaap en lang wakker lig.

Zonder te blowen merk ik dat ik weer een stuk drukker, energieker en rustelozer ben. Dus ik ben eig vrijwel zeker dat ik het als zelfmedicatie heb gebruikt. Ik wil dus naar de huisarts om een diagnose te stellen en evt aan medicatie te gaan in combinatie met therapie en aanpassing levensstijl. Maar mijn grote vraag (sorry voor het lange verhaal ) is: als je aan de medicatie gaat, ben ik bang dat je als persoon helemaal veranderd. Want als ik ADD/ADHD zou hebben, ervaar ik er ook genoeg positiefs aan. Ik zie sneller verbanden die anderen niet zien, kan sneller relativeren en heb een sterk empatisch vermogen. Ik vind dit hele mooie eigenschappen en ik zou het jammer vinden als door medicatie dit wegvalt en ik echt in een soort zombie verander, wat dus mijn zorgen is.

Wat zijn jullie ervaringen hiermee?

quote:

Op donderdag 24 februari 2022 08:54 schreef Broccolitaartje het volgende:
Wij hebben een vakantie geboekt
Over een paar maandjes met de auto rondreizen door Ierland! We gaan er met onze eigen auto heen, wat betekent dat we via Engeland komen.

Wát een gezeik geven die pillen dan zeg. Moet voor Ierland en Engeland weer een andere verklaring laten invullen door de huisarts. Die moet dan ook weer opgestuurd naar het CAK. Wat een bullshit. Ik word daar echt chagrijnig van

quote:

Op donderdag 24 februari 2022 09:17 schreef Dimitri_ het volgende:

[..]
Ik neem medicatie gewoon altijd mee op reis. Mijn naam staat op het doosje, zal wel goed komen. Gaat tot dusver altijd goed en heb toch al best wat landen bezocht met medicatie bij (Ritalin).

Of ben ik echt heel naïef?

quote:

Op maandag 10 januari 2022 07:03 schreef Nexum het volgende:
Heyhey!

Ik dacht ik post even in dit topic gezien ik wat meer info wil.

Ik herken me heel veel in de symptomen van ADD/ADHD. Vooral de impulsiviteit en gebrek aan concentratie. Ik moet bijvoorbeeld als ik aan het leren ben iedere keer even opstaan en rondlopen door de kamer om weer verder te kunnen. Ik kan niet heel lang achter elkaar met iets bezig zijn, praat heel vaak hard op tegen mezelf (al schaam ik me hier totaal niet voor want het helpt mn gedachten heel goed te ordenen )

Ik ben eigenlijk altijd een hele grote kletser geweest en heel spontaan. Dacht altijd dat dit gewoon is wie ik ben. Maar sinds een jaar of 2 ondervind ik meer last van de symptomen, ook denk ik versterkt door covid/lockdown etc. Ik heb een jaar lang elke dag geblowd en merkte dat dit ik hier afhankelijk van werd dus als ik hierop reflecteer denk ik dat ik het als zelfmedicatie heb gebruikt zonder dat ik het lang doorhad. Ben nu aan het proberen te stoppen, gaat opzich prima behalve dat ik slecht inslaap en lang wakker lig.

Zonder te blowen merk ik dat ik weer een stuk drukker, energieker en rustelozer ben. Dus ik ben eig vrijwel zeker dat ik het als zelfmedicatie heb gebruikt. Ik wil dus naar de huisarts om een diagnose te stellen en evt aan medicatie te gaan in combinatie met therapie en aanpassing levensstijl. Maar mijn grote vraag (sorry voor het lange verhaal ) is: als je aan de medicatie gaat, ben ik bang dat je als persoon helemaal veranderd. Want als ik ADD/ADHD zou hebben, ervaar ik er ook genoeg positiefs aan. Ik zie sneller verbanden die anderen niet zien, kan sneller relativeren en heb een sterk empatisch vermogen. Ik vind dit hele mooie eigenschappen en ik zou het jammer vinden als door medicatie dit wegvalt en ik echt in een soort zombie verander, wat dus mijn zorgen is.

Wat zijn jullie ervaringen hiermee?

quote:

Op zondag 18 december 2022 20:17 schreef Sunshine1982 het volgende:
Ik heb afgesproken dat ze binnenkort eens bij ons weer komt spelen en avondeten om mijn vriendin ook even wat rust te gunnen. Ik ben benieuwd hoe dat gaat. Vroeger had mijn dochter moeite met haar gedrag, waardoor het weleens niet zo lekker liep tussen die twee, maar de laatste jaren gaat het wel weer.

quote:

Op zondag 18 december 2022 20:25 schreef DJMO het volgende:

[..]
Hoe oud is dat meisje? Want agressie herken ik persoonlijk niet als een adhd kwalificatie. dat lijkt me meer bij ass passen. En als ze in de puberteit is kan dat ook een heel vertekend beeld geven.

quote:

Op zondag 18 december 2022 20:33 schreef Sunshine1982 het volgende:

[..]
Ze is 8.

Ik zal eens googlen wat ASS inhoudt. Ik heb met beide geen ervaring, ook niet in mijn omgeving (dochter vriendin even uitgesloten). Maar ja, echt fysiek agressief. Tegen haar moeder is ze dan weer verbaal agressief.

quote:

Op maandag 19 december 2022 08:20 schreef Schanu het volgende:
Heel herkenbaar van mijn dochter van 6, inclusief het agressieve gedeelte. Bijten, slaan, schoppen, dingen kapot maken, zichzelf pijn doen. We hebben zo'n anderhalf jaar geleden de moeilijke keus moeten maken om onze hond te herplaatsen, omdat onze dochter zich ook naar haar richtte in dat agressieve gedrag en dat ging gewoon echt niet meer. Ze heeft ADHD het onoplettende type (voorheen beter bekend als ADD) en een lichte mate van autisme. Overigens een veel voorkomende combinatie (ADHD en autisme) omdat het in hetzelfde spectrum zit.

Het agressieve randje krijgen wij er steeds beter vanaf, maar het is een zoektocht naar wat onze dochter nodig heeft en dat kan ook per situatie heel verschillend zijn. De psycholoog en de psychiater hebben wel aangegeven dat zulk gedrag voortkomt uit het totale onvermogen om met de vele emoties die een kind op dat moment voelt om te gaan. Ik denk dat je het het beste kan zien als een error in de hersens. We merken hier ook dat het gedrag etappes heeft en kunnen een agressieve bui tegenwoordig zien aankomen (en daardoor vaak voorkomen). Het begint hier bijvoorbeeld vooral met druk clownesk gedrag, van daaruit naar boos clownesk gedrag (inclusief brutaliteit) en van daaruit naar of hele erge boosheid of heel intens verdriet en het zich afsluiten van alles en iedereen. Dat clowneske gedrag is in het geval van onze dochter een duidelijk teken van overprikkeling, dan begint ze toneel te spelen en is ze echt zichzelf niet meer. Daar aan voorafgaand zijn er al kleine signalen, zoals het tikken tegen haar gezicht met haar vingers (is een tick), afwezig in gedrag, geen oogcontact meer kunnen maken, intens onzeker zijn.

Het is heel lastig, maar als je de kleine signalen herkent dan kan je zoveel beter anticiperen op het gedrag. Wij nemen haar dan apart en gaan kriebelen over haar rug bijvoorbeeld, daar wordt onze dochter rustig van. Zijn we daar te laat mee, dan accepteert ze geen aanrakingen meer en laten we haar alleen zodat ze zich kan afzonderen als ze daar behoefte aan heeft tot ze onze aanwezigheid weer kan verdragen. Even televisie laten kijken als het spelen niet meer lukt omdat ze te druk is in haar hoofd, is ook vaak een goedwerkende afleiding.

Hopelijk lukt het jouw vriendin ook om stukje bij beetje de 'gebruiksaanwijzing' van haar dochter te leren kennen. Als ze hier nog geen hulp bij heeft, raad ik haar aan om die wel te zoeken. Wij hebben uiteindelijk via de huisarts een doorverwijzing gekregen voor een psycholoog, en van daaruit naar een psychiater. Je moet het uiteindelijk alsnog zelf doen, maar het krijgen van handvaten kan al zo helpend zijn. Daarnaast is het mogelijk om IPG te krijgen, intensieve Psychiatrische Gezinsondersteuning, dat start bij ons dit jaar. Kort gezegd komt er dan een gespecialiseerd iemand meerdere keren per week (en uiteindelijk 1 keer per week) met je meekijken zodat je samen kan kijken naar wat het kind in kwestie nodig heeft en hoe je daar als ouder het beste in kan ondersteunen.

Sterkte voor je vriendin, en heel lief dat jij haar probeert te helpen door het opvangen van haar dochter!

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op maandag 19 december 2022 13:54 schreef Schanu het volgende:
Wat fijn dat ze is aangemeld voor een psycholoog, ik hoop dat moeder en dochter daar beiden wat aan gaan hebben!

Ik las ook inderdaad iets over heel veel complimentjes geven en niet het slechte benoemen.

Mijn dochter slikt geen medicatie. De psychiater heeft het al wel benoemd als mogelijkheid, maar we willen eerst het IPG traject doorlopen om te kijken of dat blijvende verbetering oplevert. Toen mijn dochter nog een baby/dreumes was, had ik vooral het vermoeden dat er sprake zou zijn van ASS. Ik heb een vader met ASS en een moeder met ADHD en ik heb zelf ook een lichte mate van ASS, dus het is wel iets waar ik echt op lette. Ze flapperde bijvoorbeeld veel met haar handen, was (en is) motorisch heel onhandig (heeft met 2 jaar bijvoorbeeld een valtraining gekregen op de opvang omdat ze daar zagen dat ze zich bijvoorbeeld nooit opving als ze viel), hield van rangschikken, stond erbij en keer ernaar als andere kinderen speelden, nam het spel over als ze mee ging spelen omdat ze niet wist hoe dat moest, was heel observatief en in zichzelf gekeerd, intens dromerig, reageerde niet op haar naam, begon heel vroeg met praten (1e woordje met 8 maanden) maar de motorische ontwikkeling bleef erg achter, etc.

Toen ze 3 was kwam corona, viel opvang en 1 dag opa en oma weg, kreeg ik een burnout en gingen we verhuizen naar een andere plaats, ging ze een maand na die verhuizing naar school. Vanaf dat moment was het opeens een ander kind, druk, clownesk, extravert in plaats van introvert, uiteindelijk steeds extremer in emoties en agressief dus ook. Achteraf gezien denken we dat alle veranderingen bij elkaar een overload zijn geweest waar ze niet mee om heeft kunnen gaan. Voor ieder kind is zoiets veel, maar in haar geval is haar hele structuur en veilige leven op de kop gezet zonder dat wij wisten waar we precies rekening mee moesten houden, dus we hebben haar daar ook onvoldoende in begeleid. In het begin hadden we ook niet door wat die verandering in haar persoon was en dachten we dat ze zich anders aan het ontwikkelen was, tot haar gedrag dus echt extreem werd en wij met de handen in ons haar stonden. De psycholoog waar we toen terecht kwamen gaf aan dat ze zichzelf waarschijnlijk letterlijk was kwijt geraakt waarna ze zich op haar manier probeerde aan te passen aan de situatie zoals zij dacht dat dat van haar werd verwacht.

In het geval van onze dochter is er ook sprake van (teveel) angsten, wellicht ook getriggerd door de veranderingen of iets wat gepaard kan gaan met ADHD/ASS. Vanuit die angst en onzekerheid kan ze soms ook dingen roepen of dingen doen die ze niet meent. Als we tegen onze jongste zeggen dat ze een lieverd is, kan onze oudste bijvoorbeeld gaan schreeuwen dat ze ons stom vindt omdat wij haar niet lief vinden. En dat lijkt heel brutaal voor een buitenstaander, maar is de angst die er op zo'n moment uitkomt omdat ze hoort dat tegen haar zusje lieverd wordt gezegd en zij dat ook over zichzelf wil horen.

Het is gewoon heel sneu, op het oog lijkt het vaak baldadig of brutaal gedrag en daar worden kinderen op verbeterd en afgerekend door mensen die niet beter weten. Dat zorgt dan weer voor nog meer onzekerheid bij het kind en nog meer boosheid, omdat ze zich onbegrepen voelen en het gevoel hebben nooit iets goed te doen. Terwijl het geen opzettelijk gedrag is, het is een uiting van onmacht en emoties omdat ze niet weten hoe ze het anders moeten uiten. En zo gebeurt het ook dat er vaak een minderwaarheidscomplex ontstaat, kans op depressies, te hoge verwachtingen ten aanzien van veel dingen omdat ze het zouden moeten kunnen/snappen maar hun hoofd gewoon anders werkt, maar ook te lage verwachtingen omdat ze vaak slimmer zijn dan ze overkomen maar het er gewoon niet goed uitkomt (zoals mijn dochter, komt prima mee in kleine groepjes op school maar klassikaal slaat ze dicht, en door haar faalangst laat ze iets pas zien als ze het helemaal onder de knie heeft waardoor er snel wordt gedacht dat ze iets nog niet kan). Wat ze juist nodig hebben is rust, ruimte, nabijheid, positiviteit, focus op dat wat ze wel goed doen, begeleiding in plaats van straf als iets niet goed gaat, iemand die ze vertelt dat het goed is zoals ze zijn.

quote:

Op zondag 18 december 2022 20:33 schreef Sunshine1982 het volgende:

[..]
Ze is 8.

Ik zal eens googlen wat ASS inhoudt. Ik heb met beide geen ervaring, ook niet in mijn omgeving (dochter vriendin even uitgesloten). Maar ja, echt fysiek agressief. Tegen haar moeder is ze dan weer verbaal agressief.

quote:

Op maandag 19 december 2022 08:20 schreef Schanu het volgende:
Heel herkenbaar van mijn dochter van 6, inclusief het agressieve gedeelte. Bijten, slaan, schoppen, dingen kapot maken, zichzelf pijn doen. We hebben zo'n anderhalf jaar geleden de moeilijke keus moeten maken om onze hond te herplaatsen, omdat onze dochter zich ook naar haar richtte in dat agressieve gedrag en dat ging gewoon echt niet meer. Ze heeft ADHD het onoplettende type (voorheen beter bekend als ADD) en een lichte mate van autisme. Overigens een veel voorkomende combinatie (ADHD en autisme) omdat het in hetzelfde spectrum zit.

Het agressieve randje krijgen wij er steeds beter vanaf, maar het is een zoektocht naar wat onze dochter nodig heeft en dat kan ook per situatie heel verschillend zijn. De psycholoog en de psychiater hebben wel aangegeven dat zulk gedrag voortkomt uit het totale onvermogen om met de vele emoties die een kind op dat moment voelt om te gaan. Ik denk dat je het het beste kan zien als een error in de hersens. We merken hier ook dat het gedrag etappes heeft en kunnen een agressieve bui tegenwoordig zien aankomen (en daardoor vaak voorkomen). Het begint hier bijvoorbeeld vooral met druk clownesk gedrag, van daaruit naar boos clownesk gedrag (inclusief brutaliteit) en van daaruit naar of hele erge boosheid of heel intens verdriet en het zich afsluiten van alles en iedereen. Dat clowneske gedrag is in het geval van onze dochter een duidelijk teken van overprikkeling, dan begint ze toneel te spelen en is ze echt zichzelf niet meer. Daar aan voorafgaand zijn er al kleine signalen, zoals het tikken tegen haar gezicht met haar vingers (is een tick), afwezig in gedrag, geen oogcontact meer kunnen maken, intens onzeker zijn.

Het is heel lastig, maar als je de kleine signalen herkent dan kan je zoveel beter anticiperen op het gedrag. Wij nemen haar dan apart en gaan kriebelen over haar rug bijvoorbeeld, daar wordt onze dochter rustig van. Zijn we daar te laat mee, dan accepteert ze geen aanrakingen meer en laten we haar alleen zodat ze zich kan afzonderen als ze daar behoefte aan heeft tot ze onze aanwezigheid weer kan verdragen. Even televisie laten kijken als het spelen niet meer lukt omdat ze te druk is in haar hoofd, is ook vaak een goedwerkende afleiding.

Hopelijk lukt het jouw vriendin ook om stukje bij beetje de 'gebruiksaanwijzing' van haar dochter te leren kennen. Als ze hier nog geen hulp bij heeft, raad ik haar aan om die wel te zoeken. Wij hebben uiteindelijk via de huisarts een doorverwijzing gekregen voor een psycholoog, en van daaruit naar een psychiater. Je moet het uiteindelijk alsnog zelf doen, maar het krijgen van handvaten kan al zo helpend zijn. Daarnaast is het mogelijk om IPG te krijgen, intensieve Psychiatrische Gezinsondersteuning, dat start bij ons dit jaar. Kort gezegd komt er dan een gespecialiseerd iemand meerdere keren per week (en uiteindelijk 1 keer per week) met je meekijken zodat je samen kan kijken naar wat het kind in kwestie nodig heeft en hoe je daar als ouder het beste in kan ondersteunen.

Sterkte voor je vriendin, en heel lief dat jij haar probeert te helpen door het opvangen van haar dochter!