OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ik ben zelf enigs kind en heb het inderdaad niet als eenzaam ervaren of mezelf zielig gevonden.quote:Op maandag 6 juli 2020 09:56 schreef exode het volgende:
Ik vind 1 overigens verre van zielig, je 'moet' voor een tweede (of derde) gaan omdat je dat samen graag wilt. Het is een aardige overgang van 1 naar 2 kinderen is mijn ervaring dan moet je dat wel echt willen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Fijn om te horen dat sommige van jullie het verdriet herkennen. En de angst van twee herken ik ook hoor. Oh god weer een jaar niet slapen. 
Ik heb het idee dat het niet bespreekbaar is. Hij heeft bijvoorbeeld als randvoorwaarde dat hij een nieuwe baan wil en daar dan eerst een vast contract. Hij is momenteel niet op zoek daar naar. Dus dat betekent sowieso 3 jaar wachten alleen al voor een vast contract en de tijd die het hem kost om een baan te vinden. Tegen die tijd ben ik eind 30 en is Lily 5 of 6. Ik wil juist een kleiner leeftijdsverschil. En ik wil inderdaad een broertje of zusje zodat wat er ook gebeurt, Lily niet alleen achterblijft.
Dat het fysiek pijn doet herken ik ook wel. Ik zit al een tijd met de wens en toen ik Framblij haar nieuws las, voelde ik dat verlangen door mijn hele lijf. En het is inderdaad een compromisloos probleem. Wat weegt zwaarder? Het voelt alsof er altijd een verliezer is zo. Maar ik denk dat de liefde en stress van een tweede kind een minder groot 'verlies' is dan een kind willen, maar niet krijgen. Maar ja, dat is mijn perspectief.
Ik heb het idee dat het niet bespreekbaar is. Hij heeft bijvoorbeeld als randvoorwaarde dat hij een nieuwe baan wil en daar dan eerst een vast contract. Hij is momenteel niet op zoek daar naar. Dus dat betekent sowieso 3 jaar wachten alleen al voor een vast contract en de tijd die het hem kost om een baan te vinden. Tegen die tijd ben ik eind 30 en is Lily 5 of 6. Ik wil juist een kleiner leeftijdsverschil. En ik wil inderdaad een broertje of zusje zodat wat er ook gebeurt, Lily niet alleen achterblijft. Dat het fysiek pijn doet herken ik ook wel. Ik zit al een tijd met de wens en toen ik Framblij haar nieuws las, voelde ik dat verlangen door mijn hele lijf. En het is inderdaad een compromisloos probleem. Wat weegt zwaarder? Het voelt alsof er altijd een verliezer is zo. Maar ik denk dat de liefde en stress van een tweede kind een minder groot 'verlies' is dan een kind willen, maar niet krijgen. Maar ja, dat is mijn perspectief.
Disclaimer: Posts van deze user met een korrel zout nemen.
Mijn man wilde niet per se een tweede, maar ook niet per se niet. We kozen voor een soort compromis; als ik binnen een bepaalde periode niet zwanger zou raken, zouden we het bij onze oudste laten. (Ook i.v.m. een niet te groot leeftijdsverschil etc.)quote:
ik denk dat de liefde en stress van een tweede kind een minder groot 'verlies' is dan een kind willen, maar niet krijgen. Maar ja, dat is mijn perspectief.
Onze tweede kwam, gelukkig, en is een makkelijk en gezond kind. Toch heeft haar komst veel impact gehad op ons gezin en moesten we soms alle zeilen bij zetten. Als mijn man niet 100% achter de keuze voor een tweede had gestaan, vraag ik me af hoe we daar doorheen hadden gekomen. Een verwijt (‘Jij wilde dit, ik niet.’) is zo gemaakt.
@Rebubbled mijn vriend heeft na de oudste ook heel lang geroepen het is goed zo met zijn 3e. Hij wilde echt echt echt niet nog een kind.
In oktober 2017 raakte ik onverwachts zwanger wat helaas in een miskraam eindigde.
En waar ik toen degene was die zei het is goed zo, was bij vriend de wens voor nog een kindje inmiddels zo groot dat we er toch voor zijn gegaan.
En zo geschiedde, we zijn nu met zn 5e
In oktober 2017 raakte ik onverwachts zwanger wat helaas in een miskraam eindigde.
En waar ik toen degene was die zei het is goed zo, was bij vriend de wens voor nog een kindje inmiddels zo groot dat we er toch voor zijn gegaan.
En zo geschiedde, we zijn nu met zn 5e
Oh dames, dikke dikke knuffel 
Bij mijn vriendin was die wens voor een tweede ook enorm sterk. Toen ik die wens ook had, duurde het erg lang voordat ze zwanger was met het hele medische circuit. Toen wist ik wel dat ik ook echt wilde want die 2 jaar was een enorm zware periode. Genoeg momenten om af te haken.
Bij mijn vriendin was die wens voor een tweede ook enorm sterk. Toen ik die wens ook had, duurde het erg lang voordat ze zwanger was met het hele medische circuit. Toen wist ik wel dat ik ook echt wilde want die 2 jaar was een enorm zware periode. Genoeg momenten om af te haken.
Wij wilden allebei wel een tweede, maar waren het niet per se eens over het ideale tijdstip. Mijn man wilde eigenlijk eerst zijn PhD af hebben. Die liep vertraging op en toen hebben we toch het tijdstip dat hij eigenlijk klaar had moeten zijn aan om te gaan proberen, want ik had ondertussen echt heel sterk de wens voor een tweede. En het duurde een jaar voordat ik zwanger was van de eerste, dus ik wilde niet nóg langer wachten.
Toen was ik binnen 4 maanden zwanger natuurlijk.
Man heeft het er nog weleens over dat hij de timing niet ideaal vond, maar wel heel blij is met Welpje. En die PhD is nog steeds niet af, terwijl Welpje bijna twee is, dus ik ben blij dat we daarop niet verder hebben gewacht. 
En gelukkig zijn we het er roerend over eens dat er geen derde komt.
Toen was ik binnen 4 maanden zwanger natuurlijk.
Man heeft het er nog weleens over dat hij de timing niet ideaal vond, maar wel heel blij is met Welpje. En die PhD is nog steeds niet af, terwijl Welpje bijna twee is, dus ik ben blij dat we daarop niet verder hebben gewacht. En gelukkig zijn we het er roerend over eens dat er geen derde komt.
@Rebubbled dus ik begrijp dat hij op zich wel open staat voor een tweede kind, alleen niet nu? Geef het nog wat tijd, je dochter is ook nog pas net 1 geworden. Misschien denkt hij er over een half jaar of jaar alweer anders over.
Ik herken het diepe intense gevoel wel.
Hier uiteindelijk meer leeftijdsverschil dan ik had gewild, maar ik ben uiteindelijk al lang blij dat er nog een tweede is gekomen. En wat @Jentin zegt, ik wou wel dat mijn man er echt achter stond.
Het is wel schakelen dat je weer terug bij af bent. We sliepen weer heerlijk. We waren net een beetje gewend aan onze vrijheid. Soms denk ik ook wel, oh hoe chill zou onze vakantie zijn als we alleen maar onze oudste van 5 hadden, dan kon ik gewoon een tijdschrift lezen. Maar ja. Over 2 jaar is het wel weer makkelijker.
Ik herken het diepe intense gevoel wel.
Hier uiteindelijk meer leeftijdsverschil dan ik had gewild, maar ik ben uiteindelijk al lang blij dat er nog een tweede is gekomen. En wat @Jentin zegt, ik wou wel dat mijn man er echt achter stond.
Het is wel schakelen dat je weer terug bij af bent. We sliepen weer heerlijk. We waren net een beetje gewend aan onze vrijheid. Soms denk ik ook wel, oh hoe chill zou onze vakantie zijn als we alleen maar onze oudste van 5 hadden, dan kon ik gewoon een tijdschrift lezen. Maar ja. Over 2 jaar is het wel weer makkelijker.
No hay mal que dure cien años ni cuerpo que lo aguante
Mari, haha ja....de oudste is bijna 6,5 nu en is zelfstandig en heeft een zwemdiploma. Jongen slaapt al sinds ie 6 weken jong is hartstikke goed, overal en altijd.
Zijn zusje is net 2 en rent alle kanten uiteraard nog op en slapen doet ze een stuk minder goed dan grote broer.
Ik ben vandaag alleen thuis met B omdat hij enorm verkouden is. Hij is al uren bezig met zijn Lego. Geen omkijken naar....
We kozen er niet voor, maar ik zie nu wel echt voordelen van 4 jaar en 4 maanden leeftijdsverschil. B is dus erg zelfstandig. Zeker toen Juul een baby was, was dat fijn. Hij gaat zelf naar de wc, kleedt zichzelf aan en uit, gaat zelf douchen etc. Dan had ik mijn handen vrij voor Juul. En als ze ruzie hebben of Juul mept er weer eens op los, kunnen we B uitleggen wat er gebeurt en hoe dat komt. Hij is oud genoeg om niet terug te slaan.
Zijn zusje is net 2 en rent alle kanten uiteraard nog op en slapen doet ze een stuk minder goed dan grote broer.
Ik ben vandaag alleen thuis met B omdat hij enorm verkouden is. Hij is al uren bezig met zijn Lego. Geen omkijken naar....
We kozen er niet voor, maar ik zie nu wel echt voordelen van 4 jaar en 4 maanden leeftijdsverschil. B is dus erg zelfstandig. Zeker toen Juul een baby was, was dat fijn. Hij gaat zelf naar de wc, kleedt zichzelf aan en uit, gaat zelf douchen etc. Dan had ik mijn handen vrij voor Juul. En als ze ruzie hebben of Juul mept er weer eens op los, kunnen we B uitleggen wat er gebeurt en hoe dat komt. Hij is oud genoeg om niet terug te slaan.
Dat gekriebel herken ik niet, haha. Hier was het de gelukkige situatie (ook) waarbij we het samen eens waren er weer voor te gaan en direct resultaat...quote:Op maandag 6 juli 2020 09:10 schreef Framblij89 het volgende:
Ik heb nu geen keus meer want ben inmiddels zwanger van de tweede, het kriebelde al sinds Y 1 jaar is, maar omstandigheden zorgden ervoor dat het (nog) niet kon, mijn gevoel zei ja maar m’n verstand was echt een duidelijke nee. Nu zijn de omstandigheden ook niet ideaal op het moment. maar het gaat weer de goede kant op.
En we waren zo gewend aan met z’n 3en zijn en nu krijg ik toch wel een beetje cold feet
Y zegt trouwens sinds een week ‘Ja’ en god wat maakt dat veel makkelijk zeg
Maar het idee van de diepe dalen (tegen depressie aanzitten, amper tot niet slapen, een relatie die op ploffen stond, de wanhoop omdat je niet weet wat je kindje wil, wat er aan de hand is, waarom ze maar blijft huilen..) was net niet zwaarder dan de liefde die ik voor S. voel. Ik ben vooral heel bang hoe ik het moet combineren, werk en gezin, met de uren die ik maak...
Maar voor ons gaf juist de doorslag dat het nu veel makkelijker gaat.
Had echt zoiets van; als ik er nu niet voor ga, dan doe ik het nooit meer.
Want dan wen ik nóg meer aan het gemak van het helpen met omkleden, wassen, praten, communiceren! .. dan wil ik geen baby meer. Nu sta ik ook eigenlijk open voor sterilisatie, maar ja, wanneer weet je het zeker... Straks wil ik uiteindelijk toch 5 kinderen.
Je hebt het idee dat het niet bespreekbaar is.. Bespreek je het dan wel? Als in.. heeft hij gezegd dat hij het zo wel prima vindt en daarmee de kous af? Of heb je wel besproken al dat jij het eigenlijk wel heel graag nog zou willen?quote:
Fijn om te horen dat sommige van jullie het verdriet herkennen. En de angst van twee herken ik ook hoor. Oh god weer een jaar niet slapen.
Dat het fysiek pijn doet herken ik ook wel. Ik zit al een tijd met de wens en toen ik Framblij haar nieuws las, voelde ik dat verlangen door mijn hele lijf. En het is inderdaad een compromisloos probleem. Wat weegt zwaarder? Het voelt alsof er altijd een verliezer is zo. Maar ik denk dat de liefde en stress van een tweede kind een minder groot 'verlies' is dan een kind willen, maar niet krijgen. Maar ja, dat is mijn perspectief.
Ik denk dat het al positief is als hij met randvoorwaarden komt, dan is het geen harde nee.
Maar ja, ik wil jou natuurlijk geen valse hoop aanpraten als hij het gewoon niet meer wil...
quote:
Ik vind 1 overigens verre van zielig, je 'moet' voor een tweede (of derde) gaan omdat je dat samen graag wilt. Het is een aardige overgang van 1 naar 2 kinderen is mijn ervaring dan moet je dat wel echt willen.
Dat is idd wel zo belangrijk...quote:
[..]
Ik ben zelf enigs kind en heb het inderdaad niet als eenzaam ervaren of mezelf zielig gevonden.
Hoe vaak ik niet heb gehoord dat ik het mijn kind absoluut niet aan kon doen om enig kind te laten zijn. Echt van 80% van m'n omgeving. Zelfs tot verwijten dat ik dan niet aan kinderen had moeten beginnen aan toe.
Alsof je je kind kwaad doet door het alleen op te voeden..
Er was ooit een oudere vrouw, die ging tegen mij praten toen ik hoogzwanger op het terras zat, die verplichtte me zowat om echt voor een tweede te gaan, want stel je verliest een kind heb je er altijd nog één?quote:
[..]
[..]
Dat is idd wel zo belangrijk...
Hoe vaak ik niet heb gehoord dat ik het mijn kind absoluut niet aan kon doen om enig kind te laten zijn. Echt van 80% van m'n omgeving. Zelfs tot verwijten dat ik dan niet aan kinderen had moeten beginnen aan toe.
Alsof je je kind kwaad doet door het alleen op te voeden..
Dat is wel het meest ongelooflijke wat ik ooit heb gehoord.
Enig kind zijn is absoluut niet erg, mijn moeder wilde het liefst nog 10 kinderen, maar mijn ouders zijn gescheiden toen ik 3 jaar was. Had ook alles dubbel, 2 kamers, 2 tv’s etc etc. Vond dat wel leuk.
Mijn vader had overigens achteraf gezien ook wel liever 2 gewild dan 1.
Ja je slaat daar wel de spijker op z’n kop, inderdaad al het bovengenoemde weegt niet op tegen wat je ervoor terug krijgt, al kijk ik nog niet uit naar het eerste jaar, je weet dat het uiteindelijk wel weer makkelijker wordt. En hey, wie weet worden onze dirkjes wel hele rustige schattige peutertjes, en hebben we babies die na 3 weken doorslapen.quote:
[..]
Maar het idee van de diepe dalen (tegen depressie aanzitten, amper tot niet slapen, een relatie die op ploffen stond, de wanhoop omdat je niet weet wat je kindje wil, wat er aan de hand is, waarom ze maar blijft huilen..) was net niet zwaarder dan de liefde die ik voor S. voel. Ik ben vooral heel bang hoe ik het moet combineren, werk en gezin, met de uren die ik maak...
Maar voor ons gaf juist de doorslag dat het nu veel makkelijker gaat.
Had echt zoiets van; als ik er nu niet voor ga, dan doe ik het nooit meer.
[ Bericht 2% gewijzigd door Framblij89 op 06-07-2020 15:39:17 ]
Sowieso dat mensen denken dat je tegen een zwangere vrouw ineens alles moet (kunnen) zeggen. Zo bijzonder...quote:
[..]
Er was ooit een oudere vrouw, die ging tegen mij praten toen ik hoogzwanger op het terras zat, die verplichtte me zowat om echt voor een tweede te gaan, want stel je verliest een kind heb je er altijd nog één?
Dat is wel het meest ongelooflijke wat ik ooit heb gehoord.
Enig kind zijn is absoluut niet erg, mijn moeder wilde het liefst nog 10 kinderen, maar mijn ouders zijn gescheiden toen ik 3 jaar was. Had ook alles dubbel, 2 kamers, 2 tv’s etc etc. Vond dat wel leuk.
[..]
Ja je slaat daar wel de spijker op z’n kop, inderdaad al het bovengenoemde weegt niet op tegen wat je ervoor terug krijgt, al kijk ik nog niet uit naar het eerste jaar, je weet dat het uiteindelijk wel weer makkelijker wordt. En hey, wie weet worden onze dirkjes wel hele rustige schattige peutertjes, en hebben we babies die na 3 weken doorslapen.
Jij denkt dat Driftkikker Dirk een Rustige Ronald, Lieve Leo, Zachtaardige Zoë of Schattige Saar (
) wordt? Oké, eerlijk is eerlijk, ze is op het moment écht heel lief. Wordt wakker met 'papapapapapapapa', wil knuffelen, geeft alle knuffels kusjes voordat ze gaat slapen.. maar jantje, wat heb ik er af en toe de handen aan vol.
Gisteren heeft ze ook echt tot 04u lopen spoken. Eerst alles waar ze bij kon uit de kasten getrokken in haar slaapkamer, vervolgens kloppen op de deur, op de muur, zingen, spelen.. Eigenlijk alles behalve huilen. Ik vind het heerlijk om te zien, maar laat me nu even genieten van de nacht nu het nog kan! 
Het lijkt me heel gek als baby #2 ineens een heel rustig kindje is.. maar als ik de bewegingen in de buik zie hoef ik me daar hier ook niet druk over te maken denk ik.
En toch heb ik dit wel eens gehoord van een bekende van me, die ook 1 kindje heeft (en er meer had gewild). Die gedachte heeft zij dus ook vaak, nu blijf ik met 'niets' achter, als mijn dochter iets overkomt.quote:
[..]
Er was ooit een oudere vrouw, die ging tegen mij praten toen ik hoogzwanger op het terras zat, die verplichtte me zowat om echt voor een tweede te gaan, want stel je verliest een kind heb je er altijd nog één?
Dat is wel het meest ongelooflijke wat ik ooit heb gehoord.
Enig kind zijn is absoluut niet erg, mijn moeder wilde het liefst nog 10 kinderen, maar mijn ouders zijn gescheiden toen ik 3 jaar was. Had ook alles dubbel, 2 kamers, 2 tv’s etc etc. Vond dat wel leuk.
Mijn vader had overigens achteraf gezien ook wel liever 2 gewild dan 1.
[..]
Ja je slaat daar wel de spijker op z’n kop, inderdaad al het bovengenoemde weegt niet op tegen wat je ervoor terug krijgt, al kijk ik nog niet uit naar het eerste jaar, je weet dat het uiteindelijk wel weer makkelijker wordt. En hey, wie weet worden onze dirkjes wel hele rustige schattige peutertjes, en hebben we babies die na 3 weken doorslapen.
Ik kan me ergens ook nog wel voorstellen dat deze gedachte bij ouderen vaker opkomt omdat die kans vroeger ook reëler was?
Neemt niet weg dat het een vrij harde opmerking is om zomaar tegen iemand te maken. En dat het niets aan je verdriet af doet al heb je 9 kinderen en er sterft er 1.
Zo had ik het nooit gezien, ik was ook enorm van het kamp: als kind is enigskind zijn toch juist fijn? Alle aandacht, alle cadeaus, alle ruimte etc.
Ik ben zelf de jongste van 3 en heb een topjeugd gehad, nakomertje dus verwend tot en met (met aandacht, niet met geld of cadeaus, voordeel van nakomertje ook veel aandacht van broer en zus). Maar als kind vind je je broers en zussen vaak erg vervelend.
Ik ben enorm blij dat het met Juul gelukt is en we nu met zijn 4en zijn. Het is wel goed zo, 3 kinderen, no way! Maar ik bedoel meer dat elk aantal goed is, overal zitten voor- en nadelen aan. Je gevoel telt, als die goed is, dan is het goed.
Ik ben zelf de jongste van 3 en heb een topjeugd gehad, nakomertje dus verwend tot en met (met aandacht, niet met geld of cadeaus, voordeel van nakomertje ook veel aandacht van broer en zus). Maar als kind vind je je broers en zussen vaak erg vervelend.
Ik ben enorm blij dat het met Juul gelukt is en we nu met zijn 4en zijn. Het is wel goed zo, 3 kinderen, no way! Maar ik bedoel meer dat elk aantal goed is, overal zitten voor- en nadelen aan. Je gevoel telt, als die goed is, dan is het goed.
De deur zit niet helemaal dicht denk ik, maar momenteel is het een harde nee. En eerlijk is eerlijk, als Lily al 5 is en ik eind 30, hoeft het van mij niet meer. Hij is een enorm langzame beslissingmaker en zou voor eeuwig in het hier en nu blijven hangen als hij geen duw her en der krijgt. Ik ben dus bang dat hij niet uit zichzelf met het idee gaat komen. Naja er rest niets anders dan afwachten helaas.
Disclaimer: Posts van deze user met een korrel zout nemen.
Hebben wij dezelfde vriend Rebubbled? 
voor de eerste heeft mijn vriend ook erg lang getwijfeld in de zin van; ooit misschien maar nu nog niet. Totdat ik herhaaldelijk problemen met mijn eierstok had (heb er ook nog maar 1) en de gyneacoloog duidelijk zei dat een volgende keer zomaar het einde van mijn vruchtbaarheid kon zijn. Toen bedacht hij zich ineens dat hij toch wel graag een kind wilde.
Alsof hij het nodig had om voor het blok gezet te worden. En er tot die tijd ook gewoon niet over nadenkt.
voor de eerste heeft mijn vriend ook erg lang getwijfeld in de zin van; ooit misschien maar nu nog niet. Totdat ik herhaaldelijk problemen met mijn eierstok had (heb er ook nog maar 1) en de gyneacoloog duidelijk zei dat een volgende keer zomaar het einde van mijn vruchtbaarheid kon zijn. Toen bedacht hij zich ineens dat hij toch wel graag een kind wilde.
Alsof hij het nodig had om voor het blok gezet te worden. En er tot die tijd ook gewoon niet over nadenkt.
Maar je kan wel van hem verlangen dat jullie er af en toe over praten, toch? Dat je graag wilt begrijpen waarom hij (nu) niet wil en dat jij mag vertellen waarom je wel wil. Zonder ruzie of verwijten. Ik hoor ook wel vaak dat mensen bijv afspreken om het er x maanden niet over te hebben, en dan weer wel. Want nu klinkt het wel erg als ik wil, ja maar ik niet, dus einde discussie.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Ja zo is het ook wel een beetje gegaan, al was het wel een heel gesprek hoor. Maar het was de eerste keer dat we er zo diep op in zijn gegaan. Zonder ruzie of verwijten overigens. Voorheen wilde hij drie kinderen, wat het ook een beetje cru maakt. Want ik was erop ingesteld dat een tweede er sowieso kwam en het gesprek enkel ging over wanneer dan.
Disclaimer: Posts van deze user met een korrel zout nemen.
Wel goed/fijn dat je er wel over hebt gesproken dan!quote:
Ja zo is het ook wel een beetje gegaan, al was het wel een heel gesprek hoor. Maar het was de eerste keer dat we er zo diep op in zijn gegaan. Zonder ruzie of verwijten overigens. Voorheen wilde hij drie kinderen, wat het ook een beetje cru maakt. Want ik was erop ingesteld dat een tweede er sowieso kwam en het gesprek enkel ging over wanneer dan.
Ach Rebubbled en Takkie, wat verdrietig. Het lijkt mij heel lastig als je niet op dezelfde lijn zit. Hier was het eigenlijk nu of nooit voor een tweede en ben ik 38 als nummer 2 geboren gaat worden. Ik had liever wat langer ertussen gehad maar voordat ik zwanger was van Bikkel heeft het ook 2 jaar geduurd. En nu was het ook binnen 4 a 5 maanden raak.
Nog meer kindjes die zo een last hebben gehad met het doorkomen van de hoektanden? Bikkel is echt een week van de rel geweest.
Nog meer kindjes die zo een last hebben gehad met het doorkomen van de hoektanden? Bikkel is echt een week van de rel geweest.
"Life is what happens to you, while you're busy making other plans"
Geen hoektanden hier @Wolken, maar ik denk dat wij nu geplaagd worden door de eerste kiezen. Kreeg Bas 2 weken geleden ook nog 2 ondertanden erbij, nu weer heel veel zuur speeksel, huilen en gedoe met eten.
Meneer had vandaag in het openstaande kastje zijn potje broodbeleg gevonden (aardbei bietjes spread). Deksel zat er niet goed op dus je kunt raden wat voor een feest dat was
. Hij stond blij te smikkelen en was boos toen hij daar weg werd weggehaald. Alles ruikt nu naar aardbei hier
We zijn vandaag naar Kabouterland geweest en dat was zo leuk en schattig
. Nog een paar dagen vakantie en dan moeten we weer naar huis, pfff. Ik wil nog wel 3 weken.
Meneer had vandaag in het openstaande kastje zijn potje broodbeleg gevonden (aardbei bietjes spread). Deksel zat er niet goed op dus je kunt raden wat voor een feest dat was
. Hij stond blij te smikkelen en was boos toen hij daar weg werd weggehaald. Alles ruikt nu naar aardbei hier We zijn vandaag naar Kabouterland geweest en dat was zo leuk en schattig
. Nog een paar dagen vakantie en dan moeten we weer naar huis, pfff. Ik wil nog wel 3 weken.
Verdrietig Takkie en Rebubbled als de deur zo dicht lijkt te zitten
We zouden heel graag een 2e willen en ik ga er wel vanuit dat het alle moeheid en ongemak waard is. Al hield dat mij ook wel echt tegen Op dit moment mag ik niet zwanger worden door de medicatie die ik slik (tegen gewrichtsontstekingen) en is het überhaupt de vraag of ik zonder die medicatie goed genoeg kan functioneren. Voor Draakje zijn we 4 jaar bezig geweest en ik ben 36 inmiddels. Dus het klokje begint wel te tikken. We hebben in ieder geval al wel vast een iets groter huis gekocht met een grote tuin
Idealiter zou ik er een jaar of 3 tussen hebben, al rammel ik nu ook wel flink met allemaal mensen van "mijn leg", zowel thuis en hier, die zwanger zijn of net bevallen.
Ik wil het zo graag nog een keertje meemaken om zwanger te zijn, alle voorbereidingen en een baby op/aan je borst
Al zullen de rammels en het gemis als het niet gebeurd, nooit op kunnen tegen het nooit moeder kunnen worden. Daar was ik zo lang, zo bang voor en nu ben ik gewoon moeder
Anderen beleven dat misschien anders, maar voor mij voelt dat nu wel zo.
Vervelend Wolken. Nu weer alles goed? Hier nog geen hoektanden te bekennen.
Ziet er leuk uit dat Kabouterland! Veel plezier nog op vakantie douche_eendje. En sterkte met de aardbeien lucht
We zouden heel graag een 2e willen en ik ga er wel vanuit dat het alle moeheid en ongemak waard is. Al hield dat mij ook wel echt tegen
Op dit moment mag ik niet zwanger worden door de medicatie die ik slik (tegen gewrichtsontstekingen) en is het überhaupt de vraag of ik zonder die medicatie goed genoeg kan functioneren. Voor Draakje zijn we 4 jaar bezig geweest en ik ben 36 inmiddels. Dus het klokje begint wel te tikken. We hebben in ieder geval al wel vast een iets groter huis gekocht met een grote tuin Idealiter zou ik er een jaar of 3 tussen hebben, al rammel ik nu ook wel flink met allemaal mensen van "mijn leg", zowel thuis en hier, die zwanger zijn of net bevallen.
Ik wil het zo graag nog een keertje meemaken om zwanger te zijn, alle voorbereidingen en een baby op/aan je borst
Al zullen de rammels en het gemis als het niet gebeurd, nooit op kunnen tegen het nooit moeder kunnen worden. Daar was ik zo lang, zo bang voor en nu ben ik gewoon moeder
Anderen beleven dat misschien anders, maar voor mij voelt dat nu wel zo.
Vervelend Wolken. Nu weer alles goed? Hier nog geen hoektanden te bekennen.
Ziet er leuk uit dat Kabouterland! Veel plezier nog op vakantie douche_eendje. En sterkte met de aardbeien lucht
@Wolken hoektanden waren hier ook echt een bitch. En ze kwamen allemaal tegelijk 
@Rebubbled en @Takkie88 zo verdrietig als de een graag wil en de ander (nog) niet. Mijn man is ook heel slecht in beslissingen nemen. Hij wilde sowieso pas kinderen toen al zijn vrienden kinderen hadden, en guess what? Toen lukt het niet Na 4 jaar kwam toen eindelijk Bas en aangezien ik inmiddels ook al richting bejaard ga, wilde ik niet te lang wachten voor een broertje/zusje. Toen werd het manlief natuurlijk weer erg heet onder de voeten, want dat betekende nadenken over dingen en vervolgens een beslissing nemen, dus zei hij meteen NEE er komt geen tweede. Nouja, lang verhaal kort, ik heb het maar even zo gelaten en het initiatief bij hem gelaten en toen draaide hij toch wel bij. Ik denk niet dat jullie hier wat aan hebben want iedereen is natuurlijk anders, en situaties zijn niet per se vergelijkbaar, maar misschien helpt het om je partner een beetje tijd/ruimte te geven.
@Rebubbled en @Takkie88 zo verdrietig als de een graag wil en de ander (nog) niet. Mijn man is ook heel slecht in beslissingen nemen. Hij wilde sowieso pas kinderen toen al zijn vrienden kinderen hadden, en guess what? Toen lukt het niet
Na 4 jaar kwam toen eindelijk Bas en aangezien ik inmiddels ook al richting bejaard ga, wilde ik niet te lang wachten voor een broertje/zusje. Toen werd het manlief natuurlijk weer erg heet onder de voeten, want dat betekende nadenken over dingen en vervolgens een beslissing nemen, dus zei hij meteen NEE er komt geen tweede. Nouja, lang verhaal kort, ik heb het maar even zo gelaten en het initiatief bij hem gelaten en toen draaide hij toch wel bij. Ik denk niet dat jullie hier wat aan hebben want iedereen is natuurlijk anders, en situaties zijn niet per se vergelijkbaar, maar misschien helpt het om je partner een beetje tijd/ruimte te geven.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |